„ისევ ბანალურად ვიწყებ წერას მომენატრეთ ჩემო ტკბილებო,ტკივილამდე მენატრებით.ხანდახან მგონია უბრალოდ ავდგები და თქვენტან გამოვიქცევი მაგრამ მინდა თქვენ დაბრუნდეთ აქ.მე ისევ ის განებივრებული თავნება ანუკი ვარ რომელსაც თქვენი ჩახუტება უნდა 25 წლის ასაკში.მენატრები მამიკო დეიკო,დაიკო და ჩემო პატრა საყვარელო ძამიკო...ჩემ მწვანე თვალებ ეხლა ცრემლები ასველებს.გკოცნით თქვენი ანუუუ.... „
სწრაფად ავკრიფე ეს ტექსტი და ყველა იქ ჩამოთვლილს მეილზე გავუგზავნე ცრემლები შევიმშრალე ჩანთა ავიღე ბებიას ვაკოცე და უნივერსიტეტისკენ გავუყვეი გზას. ყურსასმენები გავიკეტე და გავუყევი გზას უნივერსიტეტამდეე. გეპეის მეორე კორპუსთან ვიყავი პატრულის სირენების ხმა რომ გავიგე (გთხოვთ დაიკავოთ ტროტოარა ნუ აფერხებთ მოდძრაობას) ყურადაც არ მიღია ისე გნვაგრძეე სვლა მაშინ უკვე ვიგრძენე თუ როგორ შემაჩერეს ძალით და მთხოვეს ავსულიყავი ტროტოარზე რადგან მოძრაობის წესებს ვარღვევდი.დაბადებიდან ურჩი ვარ და ამან მთლად გამაცოფა. დავინახე მალე ქუჩაზე როგორ გამოჩნდა მანქანების კოლონო რის გამოც მე ჩვეულებრივ მოქალაქეს უნდა შემზღვუდოდა მოძრაობა.პატრულმა კი მითხრა რომ ჩემო ურჩობისთვის უნდა გავყოლოდი განყოფილებაში და სატანადო ჯარიმაც გადამეხადა.ამაზე მთლად გაბრაზდი და პატრულის ეკიპაჟს მაგალი ტონით დავუწყე საუბარი -შენ რა მთლად შეიშალე რაზე ვიხდი ჯარიმას იმისთვის რომ ტროტოარის მაგივრად ქუჩით ვისარგებლე და ვიგაცა ბობოლას გზა არ დავუთმე?-ქალბატონო გთხოვთ დამშვიდდით და უბრალოდ გამოგვყევით პატრა ფორმალობაა. მე პოზიციას არ ვცვლიდი და ჩემს მონოლოგს ვაგრძელებდი - იცით მე 10 წელი ინგლისში ვცხოვრობდი და იქ მზგავსი საქციელი მუგებელია,თანამდებობის პირის გამო მოძრაობას არ აფერხებნ და მოქალაქებს სიმშვიდეს არავინ ურღვევს,არც არავინ იხდის იქ ამისთვის ჯარიმას.-სიტყვა დავასრულე და დავინახე კოლონის ერთერთი მანქანიდან როგორ გადმოვიდა ახალგაზრდა მამაკაცი და ჩვენსკენ წამოვიდა.გამარჯობა თქვა და თავი დაგვიკრა მას უკან მოყვა დაცვა.-ვინმე ამიხსნის აქ რა ხდება? თქვა თავაზიანი ტონით-ბატონო ამ გოგონამ საგზაო წესები დარღვია და როცა ვთხოვეთ დაგვმორჩილებოდა წინაღმდეგ წავიდა.ამაზე მთლად გავწიწმატდი და მინდოდა პატრული თუ ვიგაც ოხერი გამეტყიპა.მის ნათქვამზე სიმწრისგან გავიცინე და ჩემს წინ ელეგანტურ სამოსში გამოწყობილ ბიჭს თალებში მივაჩერდი უტიფრად.-მოდი დავმშვიდდეთ და ყველამ ჩვენ ჩვენი გზა განვაგრძოტ თქვა მან.-როგორც თქვენ იტყვით ბატონო გიორგი.-თქვენ კი ქალბატონო ამის მერე დაიმახსოვრეთ რომ ეს საქაეთველოა და არა ლონდონიი... მითხრა და მანქანაში ჩაჯდა.-ბოდიშით რომ ასეტ ცუდ ვითარებაში აღმოჩნდით.ნახვამდის მითხრა და მანქანისკენ დაიძრა.-არაფერს მისტერ ელეგანტურობა შემდეგისთვის კარგი იქნება თუ თქვრნი გარეთ გამოჩენა შეუმცნეველი იქნება და რიგით მოქალაქებს არ შეაწუხებთ.-ჩემს ნათქვამზე შემობრუნდა და გულიანათ გაიცინ -მისტერ ელეგანტურობა? და ხელი გამომიწოდა ბოდიშით რომ არ გაგეცანით გირგი ჩოხელი.-მისი სახელის გაგონებამ მომიყვანა გინს და მოვხვდი რომ თბილისის ერთერთ წარმატებულ მინისტრს ვესაუბრებოდი უტიფრად და უხეშად.-მაპატიეთ ძლივს წარმოვთქვი ეს სიტყვებიი და გამოწვდილ ხელზე ხელი შევაგებე ანუკი ხურცია და არ ვიცოდი სირცხვილისგან სად გავმქრალიყავი.-სასიამოვნოა თქვენი გაცნობა,კიდევ ერთხელ მაპატიეთ ახლა მეჩქარება იმედია ისევ შევხვდებით.მითხრა და სწრაფი ნაბიჯით წავიდა მანქანისკენ.მეც ისევ გავიკეთე ნაუშნიკები და და ჩქარი ნაბიჟთ გავუყევი ქუჩას.მახსენდებოდა ჩემი საუბარი მასთან და ჩემ ნათქვამზე თავად მეცინებოდა....