ერთი თვე გავიდა, იმ საშინელი დღის შემდეგ აილინმა გაუძლო, მაგრამ ძლიერი სტრესის გამო კომიდან ვერ გამოდიოდა. ექიმებს უკვე იმედიღა ჰქოდათ დაკარგული. იმედი თითქმის აღარავი გააჩნდა მისი უახლოესი ადამიანების ბებიამისის და მეგობრის გარდა, რომელთაც სჯეროდათ, რომ ღმერთი ასე სასტიკად არ მოექცეოდათ და მართლებიც აღმოჩნდნენ. ერთ დილით როდესაც ექთანი აპარატურის შესამოწმებლად შევიდა, იქიდან გამოსული ექიმის დასაძახებლათ გაიქცა რათა ეცნობებინა პაციენტის გონზე მოსვლა.


როდესაც თვალები გავახილე მივხვდი სადაც ვიყავი და რაც ხდებოდა ყველაფერი დეტალურად აღვიდგინე. ის საშინელი ავარია, როდესაც მანქანა მოცურდა მამამ სცადა დამუხრუჭება მაგრამ ვერ შეძლო რადგან მუხრუჭები დაზიანებული აღმოჩნდა ამის გამო მან ვეგარ შეძლო გაჩერება.
ახლა მხოლოდ ის მაინტერესებს როგორ არიან ჩემი მშობლები.
ამის გაფიქრება იყო და ოთახში თეთრ ხალათანი შუახნის მამაკაცი შემოდის ოთახში.
-გამარჯობათ მე თქვენი ექიმი ვარ თავს, როგორ გრძნობთ?- ექიმი
საუბრის თავი არ მაქვს მაგრამ მაინც ვცდილობ პასუხი გავცე.
-კარგად. უბრალოდ ცოტა დავიღალე. -აილინი
-კარგით ახლა დამამშვიდებელს გაგიკეთებ და დაისვენე, ხოლო შემდეგ, რომ გაიღვეძებ შენი ახლობლები შეძლებენ შენს ნახვას.-ექიმი
ექიმმა როდესაც ნევსი შეიყვანა მილში გასვლა დააპირა, მაგრამ შევაჩერე და ვკითხე, როგოგრ იყვნენ ჩემი მშობლები ალბათ, როგორ ვანერვიულე. მაგრამ ექიმმა თვალი ამარიდა და მითხრა:
-ახლა დაისვენე და შემდეგ ვისაუბროთ.-ექიმი
გული ცუდს მიგრძნობდა არ მინდოდა მგონებოდა, რომ ისინი დავკარგე ვცდილობდი ექიმის სიტყვებში რამე ხელჩასაჭიდს მოვჭიდებოდი მაგრამ ვერაფერს აღვიქვამდი სწორად. ნელ-ნელა ძილი მომერია და უკვე ვეღარაფერს ვგრძნობდი გარდა მოულოდნელად გაჩენილი გაუსაძლისი ტკივილისა გულის არეში.
მოსაცდელში:
მოსაცდელში მხოლოდ მერი და ტასოღა იყო გახარებულები იმით რომ მათი საყვარელი ადამიანი გადარჩა. სხვები უკვე დიდიხანია აღარ მიდიოდნენ სანახავად, მაშინაც იმიტომ იყვნენ მათ გვერდით, რომ მისი ქონება აინტერესებდათ და ახლა, როდესაც გაიგეს, რომ მან ყველაფერი დაკარგა, რადგან სხვა დაეუფლა მამამისის ქონებას იმ წუთას ზურგი აქციეს და მარტო დატოვეს ისინი, მხოლოდ ბედის ანაბარა.
ექიმის გამოსვლისთანავე მისკენ მივემართები, რადგან გავიგო, როგორ არის აილინი.
- ექიმო, როგორ არის ჩემი მეგობარი!!! -ტასო
- კარგად არის! მართლაც საოცრებაა მისი გონს მოსვლა!... ის ძალიან „ძლიერია“.-ექიმი
- შეიძლება ვნახოთ!?-ტასო
ეკითხება ექიმს და ერთ ადგილას ცქმუტავს პასუხის მოლოდინში, მეგობრის გა-მოჯამრთელებით გახარებული.
-ახლა ისვენებს და სჯობს დასვენებაში ხელი არ შევუშალოთ, რათა ძალები აღიდგინოს!-ექიმი
-კარგით ექიმო-მერი
მასუხის შემდეგ ტოვებს ექიმი ტერიტორიას და დერეფნის ბოლოში უჩინარდება.

პალატაში:
-არ ვიცი რამდენი ხანი მეძინა მაგრამ გონს, რომ მოვედი შებინდებულიყო.
ცოტახანში პალატის კარი იღება და ოტახში შემოსულ პირებს ვაკვირდები და როდესაც მათში ნაცნობ პიროვნებებს ვარჩევ გახარებული ვეხუტები მათ, მაგრამ თვალში მაინც მაკლდება ჩემთვის ორი უძვირფასესი პიროვნება დედა და მამა.
-აილინ როგორ ხარ, თავს, როგორ გრძნობ ხომ არაფერი გტკივა! რამე ხომ არ გინდა-ტასო
მომაყარა კითხვები ტასომ. მის შემხედვარეს გამეღიმა
-მორჩი!? ვკითხე და თავის დაკვრის შემდეგ ვუპასუხე მის კითხვებს! კარგად ვარ, თავსაც კარგად ვგრძნობ, ცოტა ზურგი მტკივა, და ხო კიდევ მინდა ძალიან ძალიან ბევრი შოკოლადი.-აილინი:დ და როდესაც გაოცებულ მზერას ვაწყდები ვუხსნი რომ, დიდი ხანია არ მიჭამია.
ერთ გვერძე ბებო მეჯდა ხოლო მეორეზე ტასო, მაგრამ თითქოს განგებ შეთქმულებივით არცერთი არ იღებდა ხმას და არ მეუბნებოდნენ ყველაზე მეტად რაც მაინტერესებდა. ბოლოს ისევ მე დავარღვიე ეს საშინელი სიჩუმე და ვკითხე:
-სად არიან ან როგორ არიან ჩემი მშობლები-აილინი
გავჩუმდი და დაველოდე, როდის დაიწყებდნენ საუბარს, მაგრამ ვხედავდი თუ როგორ უჭირდათ დაწყება. ბოლოს ისევ ბებომ დაიწყო:
-აილინ ახლა რასაც გეტყვი ძნელი მოსასმენი იქნება შენთვის, მაგრამ უნდა გავუძლოთ ერთმანეთს დავეხმაროთ რათა გადავიტანოთ მათი დაკარგვით გამოწვეული ტკივილი.-მერო
ექოსავით მეორდება ჩემში ბოლოს წარმოთქმული სიტყვები.და ჩემთვის თითქოს სამყარო წამით ჩერდება, რათა მომცეს დაფიქრების საშვალება!ჩემს თვალებს სწყდება ჩრემლის ერთი ობოლი ცრემლი და ვწყდები გარე სამყაროს!!!...




ყველას მადლობას გიხდით ვინც წაიკითხეთ ეს ისტორია. ძალიან დიდი მადლობა კომენტარებისთვის, ვერც კი წარმოვიდგენდი, რომ ვინმე წაიკითხავდა და არც ვცდილობდი შემოვსულიყავი და მენახა. მაგრამ როდესაც ვნახე თქვენი კომენტარები ლამის ვიტირე ემოციებისგან. არ ვიცი მადლობა, როგორ გადაგიხადოთ ამ ყველარისთვის. ზალიან დიდი მადლობა ყველას!!!!....