* * *
წამი დამჭირდა გამოსაფხიზლებლად,გიჟივით წამოვხტი საწოლიდან და კუთხეში ჩაკეცილ ვაჩესთან მივირბინე.
-საყვარელო რა მოხდა. ვაჩე მიპასუხე.თმებზე შევეხე ერთიანად კანკალებდა.ცოტა ხანში ამომხედა თვალებში საშინელიი ტკივილი იკითხებოდა.
-დედა აღარაა.ამოიხავლა და ხელები მომხვია.ცისია აღარაა ან თავი მოიკლა.ღრიალებდა ვაჩე და რაც შეეძლო მაგრად მიკრავდა გულში. ხელ-ფეხი გამეყინა.ვიცოდი ეს ამბავი ასე არ ჩაივლიდა და იმასაც კარგად ვხვდებოდი ჩვენი ცხოვრება უფსკრულის პირას იდგა .

* * *
თეომ პარკისკენ გაუხვია და ერთ-ერთ სკამზე ჩამოჯდა.მერამდენე ვაკანსიაზე მივიდა აღარც ახსოვს,ყველგან უარით გამოიტუმრეს.
-იჯექი ეხლა შე საცოდავო და ყლაპე ნერწყვები. იმის ფულიც აღარ გაქ ყავა დალიო.რა მეშველება რა უნდა ვქნა?უაზროდ ბუტბუტებდა და ცრემლებად იღვრებოდა.
-თეო?მოესმა გვერდიდან საოცრად ნაცნობი ბარიტონი."ოღონდ ეგ არა"მის.გვერდით თვით თორნიკე იჯდა.
-გამარჯობა
-გაგიმარჯოს.კარგად ხარ?
-კი კარგად უნდა წავიდე.წამოდგომა სცადა ერისთავმა თუმცა ბიჭმა არ გაუშვა.
-დაჯექი უნდა ვილაპარაჯოთ.
-ჩვენ უკვე ვილაპარაკეთ,თუ დაგავიწყდა?ირონიულად გაუცინა გოგომ
-ნუ მეიაზვები და რომ ვამბობ დაჯექი თქო დაჯექი.არც ბიჭმა დააკლო.
-არ გეშინია?
-რისი?გაიკვირვა თორნიკემ
-ვინმე შენიანმა რომ,დაგინახოს ჩემთან.ხომ იცი სამაგალითოდ დაგგსჯის დედიკო.
-ენა ჩაიგდე.ბიჭი სწრაფად წამოხტა და ერისთავს ხელებში ეცა.
-ისედაც ბევრი გითმინე.თავი ვინ გგონია რომ ბედავ და ჩემ ოჯახს ახსენებ.
-ხელი გამიშვი.გაიბრძოლა გოგომ
-არ დამიმთავრებია ჯერ.რაო შენმა.პრინცმაც მიგატოვა?იმიტომ იღვრები ცრემლებად?
-გეყოს და ხელი გამიშვი.
-მისმინრ კარგად,რომ.არსებობ ეგეც დანაშაულია უკვე გაიგე?იცოდე შენი ადგილი ჩემი ფეხის ფრჩხილადაც არ ღირხარ,როგორ იფიქრე რომ მე შენ შემოგხედავდი?კიდე კაი თვალი ამეხილა დროულად.
-გამიშვი გთხოვ.ხმა აუკანკალდა თეოს.
-გიშვებ ისიც კი მაღიზიანებს შენთან რო დავკარგე დრო.იმედია კარგად გაიგე ჩემსა და შენს შორის განსხვავება.
-მართლა ბატონო თორნიკე?გაისმა ბიჭის ზურგსუკან ხმა და თეომ ხეზე მიყრდნობილ ბაბლუანს კიდა თვალი.
-ოჰ აი ხედავ?შენი დამცველიც გამოჩნდა.ჩაიცინა თორნიკემ.ლუკას ბევრი აღარ უფიქრია ერთი მოქნევით დააგდო ძირს.მერე საყელოში წვდა და ისე გაათრია სკამამდე.
-მადლობა უთხარი თეოს რო არ გკლავ არაკაცო. მაგრამ იცოდე თუ ოდესმე კიდე გაეკარები ან ამას ან მე იცოდე მოგკლავ. გასაგებია?დაუღრიალა ბაბლუანმა და გაშეშებულ ქალს ხელი სტაცა.

* * *
ცისიას თვითმკვლელობა მოწმენდილ ცაზე მეხის გავარდნას გავდა.ვაჩე სრულიად გამოეთიშა ცხოვრებას,უაზროდ მიშტერებოდა დედამისის კუბოს და ხმას აღარ იღებდა.
-ან
-გისმენ ლუკა.ცრემლიანი თვალებით გავხედე ბაბლუანს.
-ყველაფერი მოვაგვარეთ მე და დათომ.
-მადლობა,თქვენ რო არ ყოფილიყავით.
-მაშინებს ვაჩე .
-მეც ლუკა მეც მაშინებს.მზარავს იმაზე ფიქრი რო ამ ყველაფერს თავის თავს დააბრალებს.მთელმა ნაგროვებმა დარდმა სასაფლაოზე ამოხეთქა.ამხელა კაცი ბავშვივით ქვითინებდა და პატიებას სთხოვდა მიცვალებულს.ლექსომ და ლუკამ ძლივს წამოაყენეს.უკეთეს დღეში არც მე ვიყავი რისიც მეშინოდა ის გამართლდა ვაჩე თავს იდანაშაულებდა დედამისის თვითმკვლელობაში. ეს ის ბრძოლა იყო რომლის მოგებაც ძალიან გამიჭირდებოდა?თუმცა იქვე საფლავზე მივეცი ჩემს თავს პირობა რომ რაც არ უნდა მომმხდარიყო ვაჩეს არასდროს მივატოვებდი.

* * * *
თითქმის კვირა გავიდა ამ ამბიდან და კორინთელი გამოფხიზლებული არავის უნახავს.უაზროდ მთვრალი მოდიოდა გამთენიისას და კაბინეტშივე იძინებდა. გულს მიკლავდა მისი.მდგომარეობა მაგრამ ვერაფერს ვეუბნებოდი,მესმოდა მისი.
დილით საშინელმა ბრახუნმა გამომაღვიძა.ხალათი მოვიცვი და სამზარეულოსკენ გავეშურე. ვაჩე ფეხზე ძლივს იდგა,რომ.დამინახა გამიღიმა
-ჯერ არ გათენებულა ვაჩე.
-მერე?
-მერე მთვრალი ხარ.
-და შენ რა?რაში გადარდებს?
-როგორ მელაპარაკები?ხმა ამიკანკალდა
-თავი მომაბეზრეთ ყველამ ამის დედაც.
-ვაჩე გთხოვ
-რა გინდა გოგო რა?რას გადამეკიდე რატო არ მაძლევ მშვიდად ცხოვრების საშუალებას,?ვერ ხედავ რად ვიქეცი?გინდა უფრო გატკინო?
-რა გინდა ვაჩე?გინდა რო თავი მოიკლა ამდენი სმით?ვიღრიალე ნერვებმოშლილმა
-ხო მინდა მერე შენ რა. მე მკვლელი ვარ ანი მკვლელი საკუთარი დედა თვითმკვლელობამდე მივიყვანე გაიგე?
-შენი ბრალი არ არის რაც მოხდა.
-აბა ვისია?შურისძიებამ ისე დამაბრმავა ყველას და ყველაფერს გადავუსვი ხაზი.
-მისმინე.
-არა შენ მისმინე. იღრიალა მთელ ხმაზე და ხელებშია მწვდა. წადი აქედან გაეთრიე. არ მჭირდება შენი შეცოდება.გული საშინლად მეტკინა ვაჩემ.პირველად მომაყენა შეურაწყოფა.
-ხელი გამიშვი მტკენ. ამოვიკნავლე.უცებ კორინთელმა ხელი მკრა თავი ვერ შევიმაგრე და კედელს მივეჯახე,ვითომც არაფერი ზიზღით დამხედა და ვისკის ბოთლით ხელში კაბინეტისკენ გაემართა.
ტკივილისგან ცრემლები გადმომცვივდა.ხელი მუცელზე მოვისვი
-ცოტაც გაუძელი დე შენი მამიკო მოვა აზრზე. შენი დედიკო არ მისცემს ცხოვრების დანგრევის საშუალებას.ძლივს წამოვდექი და ოთახისკენ წავედი.

* * *
მარიმ მძინარე ქმარს დახედა და ოდნავ შეეხო.
-დათ გაიღვიძე.
-მშვიდობააა?დაამთქნარა ბიჭმა
-ანის ველაპარაკე ისე დავრეკე მოსაკითხად და ხმა არ მომეწონა.
-კაი.გოგო კაი დილაა ჯერ იქნება ახალგაღვიძებული იყო.
-არა დათო შენ ვერ ხვდები ვგრძნობ რაღაც არ არის ისე როგორც უნდა იყოს.მე და თეო გასვლას ვაპირებთ.
-კარგი წადით. ცოლს მოწყვეტით აკოცა და ძილი შეიბრუნა.

* * *
თეო იმედგაცრუებული გამოვიდა კაფიდან.მრეცხავის ადგილიც ვერ იშოვა.უცებ ტელეფონი აწკრიალდა,
-ხო მარ.არა არ ვარ სახლში.რა მოხდა?კარგი წადი შენ და მე იქ მოვალ პირდაპირ.მობილური ჯიბეში ჩააბრუნა და სევდიანად გახედა არემარეს.
-რატომ.არ მითხარი?მოემა უცებ გვერდიდან ხმა.
გაოგნებული შეტრიალდა და ლუკას მკაცრ მზერას წააწყდა.
-რა არ გითხარი?
-ფინანსურად რო გიჭირს.
-საიდან მოიტანე?ნერვიულად გაეცინა ერისთავს.
-მოდი მორჩი ამ ზრაპრებს რა.მე ვიყავი ხო 5 წუთის წინ მრეცხავის ადგილს რო იხვეწებოდი.
-შენ ამას ვერ გაიგებ. ჩაიბურტყუნა და ზურგი შეაქცია
-რას ვერ გავიგებ ?ლუკა მკლავში სწვდა გოგოს და მისკენ მიაბრუნა
-ვერ გაიგებ რა არის უმუშევრობა,უფილობა.შენ ეს ყველაფერი მოგდგამს.ჩვენ ჩვეულებრივი ხალხი ფულისთვის ვშრომობთ.
-შენ ისევ შენსას აგრძელებ ხო?სწრაფად ააფრიალა ხელში და მანქანაში შეტენა.
-რას აკეთებ არანორმალურო რას?იკივლა ერისთავმა
-ხმას ნუ იღებ რა,თორე სურვილი.მიჩნდება მოგკლა.
-არ ხარ დალაგებული.
-შენ რომ.ხარ დალაგებული.მაგიტო გაწუხებს კომპლექსები ხო?
-რა გინდა ლუკა?
-მინდა რო კარგად იყო ეს დედა აფეთქებული,მომეცი საშუალება დაგეხმარო
-დახმარებაში რას გულისხმობ?
მათხოვარი არ ვარ გაიგე?
-მათხოვრობა რა შუაშია გოგო ნუ გადამრიე.ხო ეძებ სამსახურს.
-მერე?უნდობლად გახედა თეომ
-მერე ჩემი მეგობარი ეძებს მდივანს და მივიდეთ ჩემი რეკომენდაციით აგიყვანს.
-მართლა?სამსახურის პერსპექტივამ.ისე გაახარა მზად იყო ლუკას ჩახუტებოდა.
-მართლა მართლა.გაეღიმა ბაბლუანს.ხო ხედავ ჩვენნაირ ხალხსაც შეუძლია სიკეთის კეთება.

* * *
ფრთხილად შევედი კაბინეტში და მძინარე ვაჩეს პლედი მივაფარე.
-ჩემო სიცოცხლე როგორ დაიტანჯე.ლოყაზე ვაკოცე და უხმაუროდ გამოვკეტე კარი.
უცებ ზარის ხმა გაისმა და 2 წუთში მარი შემოვარდა ოთახში
-როგორ ხარ გოგო?
-კარგად შენ?
-შენი ხმა არ მომეწონა დღეს.გამომცდელად მომაჩერდა მარი
-ახალგაღვიძებული ვიყავი.უსინდისოდ ვიცრუე.
-წამო ყავა დავლიოთ.საუბრის გადატანა ვცადე
-ვაჩე სახლშია?
-კი სძინავს.
-მთვრალია ისევ?
-არა რა მთვრალი უბრალოდ მთელი ღამე მუშაობდა და ჩაეძინა.ვცადე მხიარულად გემეცინა და ჩაიდანი გაზქურაზე შემოვდგი.
-ტყუილებიც გისწავლია.თითები ააკაკუნა მაგიდაზე.
-კაი მარ გეყოს ხო იცი რთული პერიოდი აქ ეხლა.გადაუვლის აი ნახავ გამოვა მდგომარეობიდან.
-რომ ვერ გამოვიდეს?
-აბა რას ამბობ მარ იმდენ რამეს გავუძელით და მაგასაც გადავიტანთ. ამასობაში თეოც შემოგვიერთდა და აღფრთოვანებით გვიყვებოდა ახალ ამბავს. გოგოები გავაცილე და ვაჩეს შევუხედე ისევ ეძინა,გადავწყვიტე ციტა დამესვენა და საწოლს მივაშურე. ამ ბოლო დროს წელის ტკივილები დამჩემდა და ვცდილობდი დამესვენა.არ მახსოვს რამდენ ხანს მეძინა თუმცა აზრზე ხმადაბალმა გინებამ მომიყვანა გაჭირვებით გავახილე თვალები და ვაჩეს შევხედე,რომელიც კარადაში ტანსაცმელა ეძებდა და ისევ მთვრალი იყო.
-როდის.მოასწარი?
-დაიწყე თავიდან?შემომიღრინა
კორინთელმა
-ვაჩე სერიოზილად უნდა დაგელაპარაკო.
-რა გინდა?იკადრა და ჩემკენ მოტრიალდა.
-ორსულად ვარ.მივაყარე სრაფად ველოდი სიხარულს მის სახეზე.ხელების შემოხვევას და ბოდიშს.ვაჩე უძრავად იდგა
-ჩემი შვილია?
თითქოს ურო ჩამარტყეს თავში,შოკისგან დავბარბაცდი და რო არ წავქცეულიყავი საწოლს დავეყრდენი.
-რას მეკითხები ვაჩე რა თქმა უნდა შენია.
-მაშ კარგი. მშვიდად ამოიღო საფულე და ფული ლოგინზე დამიყარა.
-ეს რა არის?
-წადი და მოიშორე.
-რა?ხავილის მსგავსი ხმა ამომხდა
-მოიშორე ეხლა არც მე მჭირდება ეგ ბავშვი და არც მაგ ბავშვს ლოთი მამა
-სამაგიეროდ მე მჭირდება ჩემი შვილი და ვერ მაიძილებ მოვკლა.ან საერთოდ რამ გაგქცია ასეთ უგულო არსებად.ვუღრილე გამწარებულმა და ხელი გავარტყი.კორინთელს სახე აელეწა სწრაფად ჩამავლო ხელი და კიბეებისკენ გამათრია.
-რას აკეთებ გამიშვი. უაზროდ ვიბრძოდი.
-ჩემი სიტყვა კანონია გაიგე?თუ არ მემორჩილები მოშორდი ჩემი სახლიდან და ცხოვრებიდან.მიღრიალა ვაჩემ და კიბეზე ჩამათრია.შემოსასვლელი კარი ხმაურით გამოაღო და გარეთ გამაგდო.კოკისპირულად წვიმდა,თუმცა ვერც ვგრძნობდი ტკივილის და სირცხვილის გრძნობა მახრჩობდა.იქვე კიბეებთან ჩავჯექი და თვალები დავხუჭე."ცუდი სიზმარია ცუდი გაიღვუძე ანი"ვამხნევები თავს და ცრემლები ერთი მეორეს მიყოლებით მცვიოდა.