ყველანაირად უცნაური გოგონა ვარ.
მიყვარს-ქართველები, ქართული ცეკვა, ქართული საჭმელი, ქართული სიმღერა, ქართველი ბიჭები.
მოკლედ პატრიოტი ვარ რომელიც გერმანიაშია შეკედლებული. სახელად ლუკა მქვია. გაგიკვირდათ ხო? მეც მიკვირს ხოლმე. ზოგადად, ლიკა მქვია, თუმცა მოგეხსენებათ და 3 უფროსი და მყავს, ამის შემდეგ კი გავჩნდი მე! სისცლის მშრობელი. მამაჩემს კი იმდენად უნდოდა ბიჭი გადაწყვიტა გოგოს სახელი მხოლოდ პასპორტში ჩაეწერა, ბიჭივით გავიზარდე, ალბათ იმიტომ რომ ბიჭად ვიყავი ჩაფიქრებული. ჩემს მერე 1 წელიწადში კი გაჩნდა ჩემი ძმა ნიკა, რადგან მე ლუკა ვიყავი იძულებული გახდნენ ნიკა დაერქმიათ.
ლილი ჩემი უფროსი დაა, ის 28 წლისაა და თავის ნაშიერთან და ქმართან ერთად ცხოვრობს საქართველოში, თამთა ოჯახის მეორე შვილია, 26 წლისაა და ისიც ოჯახთან ერთად ცხოვრობს ოღონდ რუსეთში, თეკლა კი 25 წლისაა და მხოლოდ მუშაობა აინტერესებს, როარ დაგიმალოთ მგონი ბასაც აწვება ამერიკაში.
თეკლას შემდეგ კი ელენეს და ზვიადს გავუჩნდი მე! თვით საოცრება, ოჯახის გამმწარებელი, ოღონდ ეს 6 წლის შემდეგ მოხდა, 1 წელში კი ნიკუშაც დაიბადა, დიდ სახლში ვცხოვრობდით, თამთა და თეკლა ერთ ოთახში იყვნენ, მე და ლილი კი ერთ ოთახში უნდა ვყოფილიყავით თუმცა აქ გამოვავლინე ნამდვილი კლანჭები და 12 წლამდე მშობლების შუაში მეძინა, მერე გამწარებულმა მამაჩემმა გარეთ მისროლა და იმის მაგივრად რომ ჩემი დების ყოფილ ოთახში დავწოლილიყავი ჩემს ძმას შევუსახლდი ოთახში. მშობლებმა კი გადაწყვიტეს ერთი წლის დაგვიანებით შევეყვანეთ სკოლაში, ასე აღმოვჩნდით მე და ნიკა ერთ კლასში, თუმცა ჩემთვის უკეთესი, დაჯდებოდა საღამოობით ნიკა და დაიწყებდა ორ რვეულში დავალებების წერას, მე მხოლოდ გაკვეთილებს ვიზუთხავდი, ნიკა კი ყველანაირად დაბრიყვებული მყავდა კლასელი ბიჭებივით სანამ მე სიმაღლეში ზრდა არ შევწყვიტე და ისინი კი დევებივით გახდნენ, არ მოგატყუებთ თუ გეტყვუთ რომ ნიკას არაერთხელ უცდია ჩემი ძილში მოგუდვა. ეხლა კი ორივე გერმანიაში ვიმყოფებით. 1 თვეც და მშობრიურ საქართველოში ვბრუნდებით, მანამდე კი ჩვენი ნიკუშას დაბადების დღეა, ეს მაისიშია, 28 მაისს. მე კი ამ დღისთვის განსაკუთრებულად ვემზადები.
ეზოში ვარ მე! ჩემი მანქანა, ასანთი და ბენზინი. ბენზინს ძირს ვასხავ და მანამ ცეცხლს მოვუკიდებ ტელეფონზე ვრეკავ
-კრეტინო, ფანჯრიდან გადმოიხედე-ვუყვირი ტელეფონში და უცებ ვთიშავ, მალევე გამოდის აივანზე ნახევრად შიშველი სხეული.
-ეძღვნება ჩემი კრეტინი ძმის მეცხრამეტე იუბილეს-ვყვირი და ცეცხლს ვანთებ, შემდეგ კი მანქანაში ჩარკვიანის-„მენატრება“-ს ვრთავ ბოლო ხმაზე. კმაყოფილი ვუყურებ ჩემს დანთილ გილს რომელსაც არც თუ ისე კარგი ფორმა აქვს და ჩემს თავზე მეცინება, მთელი კორპუსი გაკვირვებული ისმენს სიმღერას უცხო ენაზე. (მათთვის უცხო) სიმღერაც მალევე მთავრდება და მომზადებულ წყალს ცეცხლს ვასხავ.
-ჩამოეთრიე ეხლა-ვყვირი და მანქანაში ვჯდები, მალევე ჩამოდის ჩემი ძმა, მაისური გადაუცვია შარვალზე და ხელს თმებით ისწორებდა
-წამო ქალებში წაგიყვან, ბოლოსდაბოლოს ხომ უნდა წახვიდე არა?-ვეუბნები დამცინავად გვერდით მჯდარ ნიკას
-ქალებში 15 წლიდან დავდივარ, წამო სადმე დავლიოთ-მხარზე უხეშად მკრავს ხელს
-იუბილარი არ იყო მაგას არ შეგარჩენდი-მანქანა დავძარი და საყვარელი კლუბისკენ დავიძარი.
-გადმოდი აბა რისი ტრ.კი გაქ-წარბებს მიწევს მაღლა ნიკა და მანიშნებს მანქანა გავაჩერო, მეც სწრაფაად გადამყავს მანქანა მოშორებით და მანქანას ვტოვებთ, ერთმანეთისგან ერთი მეტრის მოშორებით ვდგავართ და თავდასასხმელად ვემზადებით, სწრაფი მოძრაობით მივედი მასთან და ჩემი სიდაბლის გამო მუცელში ვატაკე პირდაპირ თავი (ჩხუბში დამინახავს, შუბლზე რომ შუბლს ურტყავენ, და მოწინააღმდეგე ითიშება) ამით მან ისარგებლა, წელზე მომხვია ხელი და ჰაერში ამიტაცა. ფეხები ზემოთ მქონდა აშვერილი და ტავი მის მუხლებთან მქონდა, ამით ვისარგებლე ამჯერად მე, და იდაყვი პირდაპირ უხერხულ ადგილში ვგლიჯე. რასაც მისი ღრიალი და ჩემი ძირს დაცემა მოყვა
-მოვიგე-ჩავიცინე და ტანსაცმლის ფერთვით წამოვდექი ფეხზე, არეული თმა ხელახლა ავიკარი კოსათ და ხალხის გაოცებული სახე დავაიგნორე, ნიკასთან მივედი და ხელი გავუწოდე რომ წამომდარიყო. თუმცა ისევ ძირს დამანარცხა და თმები მომჩეჩა, მაინც გოგო ვარ და ხელს ვერ დამარტყავს.
-კარგი გვეყო ნუუ-მობეზრებულმა ვცადე მისი მოშორება, თუმცა ხელში ამიყვანა და საბარგულში ჩამკეტა. ესაა ძმაა?. მხოლოდ მაშინ გავახსენდი რომ აქ ვიყავი კლუბში შესვლას რომ აპირებდა. აწეწილი თმები საბარგულშივე გავისწორე, ამოსვლისას მხოლოდ შარვალი შევისწორე და ისე შევედი კლუბში.
-აეეე, წავიდა ლოთობაა-ვიყვირე ქართულად და ბართან მივედი
-კარლ, ვისკი მომე ბოთლით, ფული ჩემს ძმას გამოართვი-ვუთხარი ჩემს ნაცნობ ბარმენს
-ისე მითხარი თითქოს ოდესმე შენ გადაგეხადოს-ჩაიფხუკუნა მან და ვისკი მომაწოდა, ჩემს ძმასთან და მის ძმაკაცებთან წავედი. ადუარდის და ნიკას შორის ძალით ჩავეკვეხე და ვისკი მოვიყუდე.
-ლიპარტელიანებს გაუმარჯოს-ვთქვი ქართულად, მაგრამ დარწმუნებული ვიყავი ჩემი ძმის გარდა ვერავინ გაიგო
-ეგოისტო-გადმომჩურჩულა ნიკამ და თავში წამითაქა.
-წეღან რა გიქენი ხომ არ დაგავიწყდა? დაგტოვებ უშვილოს-შევუბღვირე და ახლად მოსულ გოგონებს გადავხედე რომლებსაც ბიჭები თვალებით ჭამდნენ
-ვაა ბოზ*ბი გაიჩითნენ, მიდი ბიჭო ეხლა დაკერე რომელიმე-ვიყვირე ქართულად და ნიკას ვანიშნე ფეხზე ამდგარიყო.
-რომელი ჯობია?-მკითხა ღიმილით ნიკამ და 3 გოგოს გახედა
-აი ის წითელთმიანი, კარგი ტრ.კი აქ, მკერდსაც არაუშავს-ვანიშნე და ვისკის ბოთლი კვლავ მოვიყუდე
-აჰა გასაღები და აბა შენ იცი-მომიგდო გასაღები და გოგოებისკენ წავიდა. მე კი ვიჯექი და ვუყურებდი როგორ ეფლირტავებოდა ჩემი ძმა გერმანელ ნაშას.
-კიდევ კარგი ბიჭი არ ვარ, სად შემიძლია ამდენი წვალება-მობეზრებულმა ვთქვი და თითქმის დაცლილი ბოთლი სულ გამოვცალე. ფეხზე ბანცალით წამოვდექი და ბართან მივედი.
-კარლ, ერთი ბოთლი გამოუშვი კიდე-დავუძახე ბარმენს და გამოწვდილი ერთი ბოთლი გულში ჩავიხუტე
„საქართველოო ლამაზოო
სხვა საქართველო სად არიის“-მთელ ხმაზე ვმღეროდი მანქანაში, ვისკის ბოთლი კი გვერდით სავარძელზე იდო, რათქმაუნდა ღვედი შეკრული ჰქონდა, წესების დარღვევა და მე?


თავი 2

ნიკას ოთახში ვიყავი, კომპიუტერის მაგიდასთან მდგომი სკამი გამოვწიე და ზედ შევდექი.
-სცენაზე გამოდის, ცნობილი პატრიოტიიი, ლუკა ლიპარტელიანიიი-ვიყვირე ბოლო ხმაზე.
-„საქართველოში იბადებოდნენ
და შემდეგ მუდამ წუხდნენ ამაზე:
ეჰ... წუთით მაინც დაბრუნდებოდეს
ჩვენი ბავშვობა და სილამაზე.“ -ვყვებოდი ასათიანის ლექსს ბოლო ხმაზე და ამით ნიკას გაღვიძებას ვცდილობდი.
-მოკეტე შე ჩემა-იყვირა ნიკამ და თავზე ბალიში დაიფარა, იმწუთში ჩამოვხტი სკამიდან და ეხლა ლოგინზე ავედი, ხტუნაობა დავიწყე და თან ბოლო ხმაზე ვკითხულობდი ლექსს.
-თავს არ მოიკლავს ქართველი, არა,
ის შეიძლება, ბრძოლაში მოკვდეს
ერთი იმედით: სიცოცხლე მარად
გაგრძელდეს ქვეყნად და განმეორდეს.

საქართველოში როცა კვდებოდნენ,
უფრო და უფრო წუხდნენ ამაზე:
ეჰ, წუთით მაინც დაბრუნდებოდეს
ჩვენი ბავშვობა და სილამაზე!

ჩვენ ვაჟკაცობა ძველთაგან მოგვდევს,
ყველამ გაიგოს, ყველამ იცოდეს!
ჩვენ, შეიძლება, ბრძოლაში მოვკვდეთ,
მაგრამ არც მაშინ ვტოვებთ სიცოცხლეს.

რადგან სიცოცხლე ასე ნავარდობს,
სიკვდილის ყველა კარი დარაზეთ
და იმ ბედნიერ დღეს გაუმარჯოს,
როცა ჩვენ გავჩნდით ამ ქვეყანაზე!-დავამთავრე ჩემი გამოსვლა და ნიკად პირდაპირ თავზე დავახტი.
-ღმერთო, რადავაშავე, ესეთი და რომ მარგუნე წილად-ჩაილაპარაკა საწყლად და თვალები გაახილა
-ნიკუშ, ბარგი ჩაალაგე, ბილეთები უკვე ვიყიდე, საქართველოში ვბრუნდებით ხვალ-კვლავ წამოვხტი ლოგინზე და ხტუნაობა გავაგრძელე.
-ნორმალური ხარ? გეკითხა მაინც, იქნებ და საქმეები მაქ?-შუბლი შეკრა მან
-რაში მაინტერესებს, აქ უფროსი მე ვარ და მე მემორჩილები-თვალი ჩავუკარი და სწრაფად დავტოვე ოთახი. ვინაიდან ჯერ მხოლოდ დილის შვიდი საათი იყო, სპორტულები ჩავიცვი და ბოლო დღის გასატარებლად გავედი ეზოში.
-გამარჯობა ძმებო-ხელი ავუწიე მოვარჯიშე ყოფილ ორ კურსელს
-ვარჯოშობ?-მკითხა რობმა
-რათქმაუნდა არა, უბრალოდ წამოვედი, ხვალ სამშობლოსი ვბრუნდები და უნდა დაგემშვიდობოთ-ხები ბეჭზე დავარტყი ორივეს და ღიმილით გამოვეცალე, არმქონდა მათთან საუბრის თავი, თითქმის დღის ბოლომდე ესე ვიბოდიალე. ბოლოს კი უკვე კარგა ღამე იყო სახლში რომ ავედი.
-მოკრიბე შენი ნივთები, ბინის პატრონს ვუთხარი რომ ხვალ დავცლიდით-მითხრა ნიკამ და ჭამა განაგრძო.
-ვაი შენს პატრონს-ხელი ავიქნიე და ოთახში შევედი.
----
-მამააა-ვიყვირე როგორც კი აეროპოტში მამას მოვკარი თვალი და მისკენ გავიქეცი, ჩანთებს ნიკა მოათრევდა.
-ჩემი გოგო-მომეხვია მამა და თავზე მაკოცა.
-როგორ ხარ ლიკა დე?-მოვიდა დედაც და მას ჩავეხუტე. ის ერთადერთია ვინც ლიკას მეძახის და არა ლუკას.
-აუ როგორ მომენატრეეთ-ჩავეხუტე ორივეს ერთად, მალევე მოვიდა ნიკა და ისიც გადაეხვია მშობლებს
-გაჩერდით ერთ კონცერტს თქვენც მოგიძღვნით-ვიყვირე, ისე რომ ხალხის ყურადღება მივიქციე, იქვე სკამზე ავედი და სიმღერა დავიწყე
-ჩემი ხატია სამშობლოო-მთელ ხმაზე დავიწყე სიმრერა თუმცა ვინ მაცადა? სწრაფად მეტაკა ნიკა პირზე ხელი ამაფარა და სკამიდან ჩამომიყვანა.
-მოკეტე-მიყვირა და პირიდან ხელი მომაშორა.
-მოდი მაშინ ვიცეკვოთ ლამაზო-წელზე ხელი მოვხვიე ნიკას, თუმცა ადგილიდან რომ ვერ დავძარი, მოვშორდი, პირველი ვინც მომყვა ხელსი იმ ბიჭს ავეკარი ტანზე და ჩემი ჭკუით ვალსის ცეკვა დავიწყე
-ნორმალური ხარ გოგო?-მიღრიალა ნიკამ და უცნობიდან მომაშორა
-ვიცეკვე შე ჩემა ხოარ გამიუპატიურებია?-შუბლი შევკარი მე და გაკვირვებყლ უცნობს გავხედე, მაღალი ტიპი იყო, დაკუნთული.
-ბოდიში, ძმაო, ამას ცოტა აკლია-მხარზე ხელი დაარტყა ნიკამ მეგობრულად ბიჭს და ისევ მშობლებთან დავბრუნდით
-ეს კიდე გაგიჟდა ამ ერთ წელში? რა კონცერტები აგიტყდა-შემომიბღვირა დედამ
-წამოდით ეხლა ჩვენ წავიდეთ სადმე რესტორანში ჰა?-იკითხა მამამ გახარებულმა
-ხინკალი და მწვადიიიი?-ვთქვი და დიდი ნერწყვი გადავყლაპე
-კუბდარი-ამავე დღეში იყო ჩემი ძმაც
-წავედით-ვიყვირე და გასასვლელისკენ გავვარდი.
_-
-მამა ფული მინდააა-მივუვარდი მამას სამსახურში. კაბინეტის კარებზე არც დამიკაკუნებია ისე შევვარდი შიგნით.
-ლუკა?-მოწყდა მამაჩემი და მეორე კაცი სამუშაოს და გაკვირვებულებმა გადმომხედეს.
-ხო რაიყო?-წარბი ავუწიე მე
-მერაბ, გაიცანი ჩემი ქალიშვილი, ლუკა, კიარადა ლიკა-სწრაფადვე შეასწორა ჩემი სახელი.
-სასიამოვნოა-მითხრა კაცმა
-ჩემთვისაც, მამა ფული მინდა-კიდევ გავუმეორე წინადადება.
-რამდენი? -რაც უფრო ბევრი იქნება მით უფრო კაი, მე მივდიცარ 5 დღიან ლაშქრობაზე და დაფინანსება მესაჭიროება-ავუხსენი სიტუაცია
-სად მიდიხარ?-გაიკვირვა მამაჩემმა
-ჯერ აქვე ავალ სამებაში და მთაწმინდაზე, მერე კახეთში მივდივარ, მერე მცხეთისკენაც წავალ, ქუთაისში გავივლი, იქედან აჭარაში წავალ და იქედან კიდევ სვანეთისკენ დავაწვები, იქ თუ მომეწონა შეიძლება 1 კვირაც დავრჩე და მერე დავბრუნდები-ჩამოვუთვალე მთელი რიგი გეგმები
-მანქანით?-წარბები შეკრა მამამ
-არა რა მანქანით, ავტიბუსით-თვალებ გაბრწყინებულმა ვუთხარი და ტაში შემოვკარი.
-ლუკა, მამიკო, პრობლემები მაქვს ცოტახნით და რომ გადადო მოგზაურობა 1 თვით?-შეწუხებული სახით ამომხედა ზვიადმა
-კარგი მაშინ წავალ და შენს მდივანს გავაბრაზებ-თვალი ჩავუკარი და გარეთ გავედი.
-ლელუკ როგორ ხარ?-მაგიდაზე დავჯექი და ფეხები იმ სკამზე დავალაგე რომელიც მაგიდასთან იდო, რადგან ხალხი დამჯდარიყო.
-ლუკა ჩადი მაგიდიდან-შემომიბღვირა ქალმა
-კარგი რა ლელუკ, შენ კიდევ გაუთხოვარი ხარ?-მისი ხელი ავიღე და ბეჭედი რომ ვერსად ვნახე დამცინავად გავხედე 30 წლის ქალს
-მერე შენ რაგინდა, თან ნახე, ერთ-ერთი მსხვილი კლიენტი მოდის და ნუ დააფრთხობ-სწრაფად მკრა ხელი ლელუკამ რის შედეგადაც არც მიცდია თავის შეკავება პირდაპირ თეთრ მეთლახზე გავისხლართე
-ღმერთო კარგად ხარ?-სწრაფად წამოხტა ლელა ფეხზე
-მიდი, კლიენტს მიხედე,-ვუთხარი არხეინად თავქვეშ ხელები შემოვიდე და იმ ბიჭს დავაკვირდი.
-შენ ის არხარ აეროპორტში რომ არ მეცეკვე?-უკმეხად მივმართე გაკვირვებულ ბიჭს.
-კი მე ვარ რო მეცეკვე და არა „გამაუპატიურე“-მითხრა წარბაწევით ბიჭმა.
-უკაცრავად, დიდი ბოდიშით, ეხლავე დავუძახებ ბატონ ზვიადს და აქედან გაიყვანს-კაბის სწორებით წამოდგა ლელუკა ფეხზე და კურტუმოს ქნევით შევიდა კაბინეტში.
-ლელუკ, ვერ ხედავ, დეიდად შეეფერები ბიჭს, რას ეპრანჭები?-ჩავიფხუკუნე და გაწითლებულ ბიჭს გავხედე. მალევე გამობრუნდა სახე ალიპლიპებული ლელუკა და მალევე მას მამაჩემი მოყვა.
-ლუკა, რა საქციელია-გაბრაზებულმა გადმომხედა მან მე შემდეგ კი უცნობს გახედა
-ბატონო ვოვა, ბოდიშით, ვერაფერს ვუხერხებ-თვალებით ანიშნა ჩემზე.
-არაუშავს-ჩაილაპარაკა დაბალი ხრიწიანი ხმით და დავინახე როგორ დადნა ლელა.(არამარტო)
-ლუკა ადექი ფეხზე-მოვიდა მამა და ხელი გამომიწოდა, მეც სწრაფად წამოვტი ფეხზე და ტანსაცმელი შევისწორე.
-ეს ლიკაა ჩემი შვილი, თუმცა ლუკა დაუძახო შეგიძლია, ეს კი ვოვაა, შეიძლება კომპანიონები გავხდეთ-გაგვაცნო ერთმანეთი მამამ
-მა ეს ისაა აეროპორტში რო ვეცეკვე-ვუთხარი სიცილით და ხელი გადავხვიე შეძლებისგადვარად. (მაღალი იყო მამენტ და)
-ლუკა რა ქცევაა? უფროსს როგორ ექცევი?-თვალები მიბრიალა მამაჩემმა.
-ვოვაჩკა წამოდი, კი არ მემეტება შენთვის ეხლა როგორც „ბრატისთვის“ მარა იწვის ქალი და რავქნა-ვუჩურჩულე ყურში და ლელუკასთან მივიყვანე
-ლელუკა ესაა ვოვა, ესაა ლელუკა, 30 წლის, დაუოჯახებელი-ვთქვი და სანამ მამაჩემი ადგილზე მომკლავდა სიცილით გამოვვარდი შენობიდან. იქვე ტროტუარზე დავჯექი და გამვლელების თვალიერება დავიწყე, რამოდენიმე სიმოატიურმა ბიჭმა გამოიარა, რამოდენიმე ლამაზმა გოგომ, მოხუცებმა, ბავშვებმა, მანქანებზე გადავდიოდი უკვე წინ რომ სილუეტი ამესვეტა და გახედვის საშუალება არ მომცა
-გაიწი რა თუ ძმა ხარ, მეფარები-ვუთხარი მობეზრებულად ისე რომ არც ამიხედია ვინ იყო და გვერდით გაწევა ვცადე.
-შენ ზოგადად ესე ტუტუცი ხარ თუ ადამიანის ჩაგვრა გიყვარს?-მკითხა ვოვამ, გაღიმელიმა ავხედე და შეკრულ წარბებს რომ გადავაწყდი ღიმილი უფრო გამიფართოვდა
-აა, ლელუკას გულისხმობ?-ხელი ავიქნიე მე
-ხო, მას ვგულისხმობ-ხმა უფრო გაუმკაცრდა მას.
-ვაიი, ლელუკა რომ იცოდე ახლა აქ რახდებააა, მგონი თხოვდები გოგო-ტაში შემოვკარი და ფეხზე წამოვდექი. მხოლოდ მკერდამდე ვწვდებოდი თუმცა არ შევიმჩნიე და კვლავ საუბარი გავაგრძელე-რას მოესწრო ჩემი გოგო, უფს რა გოგო ამხელა ფილარმონია ქალია
-ლიკა ხარ თუ ლუკა, რომ გელაპარაკები სერიოზულად მიპასუხე-მითხრა უცვლელი ტონით.
-მოიცა, სერიოზულობა მუჭებში მაქ დამალული-ჩავიხითხითე, ორივე მუჭი ცხვირთან მივუტანე და ერთდროულად ამოვწიე თუა თითი ორივედან, დავინახე როგორ გააბრაზა ჩემმა მოქმედებამ მაგრამ სანამ რამის გააზრებას მოასწრებდა იქედან მოვტყდი.


Tavi 3

-შენ ამ კლუბში ახალი ხარ?-ვკითხე ბარმენს როდესაც ჩემი რეზიკო ვერსად დავინახე.
-არა 5-6 თვეა აქ ვარ-გამცა ბარმენმა პასუხი.
-ააუუუ, ჩემი რეზიკო სად წავიდააა-ამოვიწუწუნე და გარემო მოვათვალიერე. ნიკას ვეძებდი.
-სად ტრ.კშია ეს ბიჭი-ამოვიბუზღუნე და ტელეფონზე მესიჯი მივწერე, თუმცა არაფერი მოუწერია. ესე დებილივით ვიჯექი, უფულოდ ბართან და ხელებს ბარზე ვაკაკუნებდი
-ვინმეს ელოდები ლამაზო?-ჩამჩურჩულა დაბალმა ხრიწიანმა ხმამ ყურში, თან უკნიდან ამეკრო.
-ვოვა?-გაკვირვებულმა გავხედე მამაკაცს რომელმაც ჩემს გვერდით დაიკავა ადგილი და თავში ეშმაკურმა აზრმა გამიელვა.
-უკაცრავად-დავუძახე ბარმენს.
-გისმენთ -ერთი ბოთლი ტეკილა და ერთიც სობრანიე მინდა-ვუთხარი და ვოვად გავუღიმე
-რაო დაკერე ლელუკა?-ჩავიხითხითე და როცა ბარმენმა შეკვეთა მომცა უფრო გამეცინა
-ეს სიმპატიური მამაკაცი გადაგიხდით-ვუთხარი ბარმენს და სწრაფად დავტოვე კლუბი და ფეხით გავუყევი ქუჩას. ზაფხული იყო უკვე ივნისი იწურებოდა ამიტომ დაშინელი სიცხეეები იყო, ბრეტელებიან მაიკაზე მოცმული "საროჩკა" სწრაფად გავიხადე და წელზე შემოვიხვიე. ქუჩაზე წითლის ანთებას ველოდებოდი წინ მერსედესის მარკის მანქანა რომ გაჩერდა
-დაჯექი გაგიყვან-შემომთავაზა ვოვამ
-რა შენ გგონია უარს გეტყვი?-დამცინავად შევხედე და წინა სავარძელზე დავიკავე ადგილი, მარჯვენა ფეხი კი კარცხენაზე შემოვიდე ისე რომ კოჭი მუხლს ედებოდა. ჯიბიდან სიგარეტი ამოვაძვრინე და ერთი ღერი პირდი ჩავიდე
-ასანთი არგაქ?-ვკითხე და ხელი გავუშვირე რომ მოეცა
-ჩემს მანქანაში არ ეწევიან-უხეშად მომმართა მან და ხელი უკან გამაწევინა
-კარგი, მაშინ ჩემსას ვიხმარ-გავიცინე და ჯიბიდან ჩემი სანთებელა ამივიღე, მოვუკიდე და ნიკოტინით გაჯერებული ჰაერი ხარბად გადავუშვი ფილტვებიდაკენ
-არ მომწონს გოგო რომ ეწევა-კუშტად შეკრული წარბებით გადმომხედა მან
-მე შენ არ მომწონხარ მაგამ გამომადექი აგერ, სასმელი, სიგარეტი მიყიდე და სახლში მიგყავარ-ჩავიხითხითე და ფანჯარა ჩამოვწიე
-ადამიანს მაგარი ნებისყოფა უნდა ჰქონდეს შენთან რომ იურთიერთობოს.
-გინდა გიმღერო?-დავაიგნორე მისი სიტყვები და გაღიმებულმა ვკითხე
-აბა რას მიმღერებ?-ტუჩის კუთხეში მასაც შეეპარა ღიმილი.
-მე ვარ ნამდვილი პატრიოტი ადამიანი, ამიტომ აეროპორტდი არ დამცალდა, საქთველოს ჰიმნს გიმღერებ-გადავწყვიტე, გულზე ხელი მივიდე და მთელი ხმით სიმღერა დავიწყე.
-გაჩუმდი რა საშინელი ხმა გაქ-შეწუხებულმა გადმომხედა შუა სიმღერის დროს ვოვამ თუმცა კვლავ გავაგრძელე სიმღერა სანამ არ ჩავანთავრე
-სადაა აპლოდისმენტები?-გადავხედე წარბაწეულმა ვოვას, მე კი ჩემს თავს ტაში დავუკარი.
-მოვედით-გაიცინა მან და ჩემს სახლზე მანიშნა.
-აბა კარდაგ ვოვუკა, წარმატებები ლელასთან იქნებ გავათხოვო-ხელი დავუქნიე და მანქანიდან გადავედი. იმ ღამეს მაგრად დავლიე, მთელი ბოთლი ტეკილა, თუმცა დილას მაინც ენერგიულად წამოვხტი ფეხზე. ყავა დავლიე და მთელი ოჯახი გავაღვიძე აჭარული სიმღერის ჰანგებზე. უკვე ცხრა საათი იყო, დედა და მამა წასულები იყვნენ, მე და ნიკა კი ვიდეო თამაშებს ვთამაშობდით კარზე რომ ზარი დარეკეს.
-გააღე რა-გამომხედა ნიკამ-სახინკლეში წაგიყვან(მომქრთამა, ნაბიჭვ.არმა)
-ნიკაააა-დავიყვირე ბოლო ხმაზე კარების გაღების შემდეგ.
-რახდება?-გამოვიდა ნიკუშა გაკვირვებული სახით.
-ნახე ვიღაცამ ყვაცილები გამიგიგზავნა-ვუთხარი გახარებულმა
-მე ?-თვალებგაფართოებულმა გამომხედა
-აბა შე ჩემა მე არავინ გამონიგზავნიდა ამას. მიდი წერილია ნახე- უთხარი და ყვავილები ხელში მივაჩეჩე
-"ჩემს ლუკსონას" წერია ბარათზე და ჩემი როგორაა?-წარბი ზემოთ ამიწია მან
-მაშინ გავპუტოთ მიდი-სწრაფად გამოვდღლიზე სისხლივით წითელი ვარდები ხელიდან, სამზარეულოდან მინის ჯამი გამოვიტანე, ჯერ ქაღალდი შემოვახიე 20-ამდე ვარდს, შემდეგ კი სათითაოდ გავპუტე
-რატო ხარ ესეთი მანვე?-ბუზღუნებდა ნიკა და ჩემს ნასროლ ვარდის ღეროებს იგერიებდა..
//
კალათბურთს ვთამაშობდი ეზოში ბიჭებთან ერთად სახლთან რომ მამაჩემის მანქანა გაჩერდა
-წავედი მე ბიჭებო-ბურთი სწრაფად ვისროლე კალათში და მამაჩემისკენ გავიქეცი, უკნიდან შევახტი და თვალებზე ხელი ავაფარე
-ლუკა ჩამოდი, ერთადერთი ოცნება მაქვს, ცოტა ნორმალურად მოიქცე-სწრაფად ჩამომაგდო მამაჩემმა მისი ზურგიდან და წინ დამიყენა
-ოცნება ოცნებაა-ენა გამოვუყავი და ეხლა წინიდან შევხედე
-ლილი ჩამოდის ქმართან და შვილთან ერთად. წესიერად მოიქეცი იცოდე, სტუმრები გვეყოლება, ხომ გახსოვს მალე ლილის დაბადების დღეა და აქ ერთად ავღნიშნავთ-გამაფრთხილა მამამ
-მე შენთვის სიურტრიზი მაქ-დავაიგნორე მამას სიტყვები ხელკავი გამოვდე და სახლისკენ წავიყვანე. კარი გასაღებით გავაღე რადგან შიგნით არავინ იყო და სახლში შევუშვი
-ლუკა, ეს რაარის?-იყვირა მამაჩემმა სახლში შესვლისთანავე.
-დედა რომ მოვა, სიურპრიზი გაუკეთე, მე გაგიმზადეთ სახლი, რომანწიკული ვახშამი შენზე იყოს-ჩავიხითხითე და სახლიდან გამოვვარდი, სიმართლე გითხრათ არ მიყვარს იმ გარემოში დარჩენა სადაც ვინმე ჩემზე გაბრაზებულია და ჩემს მოკვლას აპირებს, ესე დავუტოვე მამაჩემს ვარდის ფურცლებით გაწყობილი სახლი რომელისაც თითქმის მთელი იატაკი დაეფარა.
//
-აუ დე, მა როგორ მომენატრეთ-ეხუტებოდა ლილი დედას და მამას, თან მონატრებულს ცრემლები სდიოდა.
-ვაიმე, რა გულისამაჩუყებელია-ვთქვი მობეზრებულმა და გარეთ გავედი სადაც ლილის ქმარი ჩემოდანს იღებდა მანქანიდან და თან სანდროს ჩემს დისშვილს ძლივს აჩერებდა
-გამარჯობა სიძევ, გამარჯობა დისშვილო, და კარგად სიძე და დისშვილო-ვუთხარი უცებ და ეზო დავტოვე. იქვე მაღაზიაში შევედი და ჩემთვის საინტერესო განყოფილებისკენ წავედი.
-მზეო დეიდა-მივმართე გამყიდველს და ხელში ჩემი „შეძენილი“ ნივთები ავათამაშე
-ლუკა მაგას ვერ გაგატან-შემომიბღვირა მზეომ
-მამაჩემს უთხარი და ფულს ის მოქცემს, ხოიცი მე არ მატანენ-ჩავიხითხითე და გამყიდვლის წინააღმდეგობის მიუხედავად მაინც წამოვიღე ნივთები.
//
სახლიდან ყვირილის ხმა გამოდიოდა, მე კი სიცილისგან უკვე ცუდად ვიყავი, სწრაფად მოვშორდი ტერიტორიას და ტროტუარზე დავჯექი, თავი ხელებში ჩავრგე და სიცილის შეკავებას შევეცადე. სიგარეტი ამოვიღე ჯიბიდან და მოვუკიდე.
-არა, შესანიშნავი დახვედრა მოვუწყვე-ჩავიხითხითე და ნიკასთან დავრეკე
-რაგინდა?-როგორც კი მიპასუხა მაშინვე ჩამუვირა ყურმილში
-ლილი ჩამოვიდა სანდროსთან და კოტესთან ერთად-ვუთხარი მშვიდად და პირიდან ბოლი გამოვუშვი
-კიდე ეწევი ხო?-გაბრაზებულმა იყვირა ნიკამ
-კაი შე ჩემა, შენც ხო ეწევი? მე გითხარი ჩამოვიდნენთქო-არ შევიმჩნიე მისი ყვირილი და ფეხები წინ გავფარჩხე, დახეულ შარვალში კარგად მოჩანდა ჩემი თეთრი ფეხები.
-დახვედრა მოუწყვე ხო უეჭველი მაგარი?-აროხროხდა უცებ ის
-კი, აი ახალ წელს რო ბომბაჩკებს ვისვრიდით გახსოვს? ის შევუგდე სახლში თან 2 ერთად-ავყევი სიცილით მე
-ჩემი მავნე დაიკოო-ეხლა გაბრიელის ხმა მომესმა
-აუუუ, მინდა თქვეენთანნ, მითხარით სად ხართ რაა, ან გამომაკითხეთ, აბა ფული მე არ მაქ და-ვთქვი საცოდავად.
-არაა საჭირო და მაგიტო, მიდი კაკალასთან ვართ და ამო-მითხრა და მობილური გამითიშა, ეხლა მამას გადავურეკე
-მამა, მამა, მამა-არც ვაცადე ლაპარაკის დაწყება ისე ჩავყვირე ტელეფონში.
-ლუკა, უკვე ძალიან ვბრაზდები შენს ქცევებზე, ვაფშე ჯიბის ფული ხომ ჩამოგართვი ეგეთი ქცევების გამო, ეხლა ვაფშე სახლში გამოგკეტავ იცოდე სანამ დაწყნარდები, ან ვიღაც ბიჭს ვნახავ და გაგათხოვებ-ყვიროდა მამაჩემი ყურმილში
-მირჩი?-ვკითხე სერიოზული ხმით
-კი-მითხრა და ღრმად ამოისუნთქა
-მე ნიკასთან ერთად ვიქნები ბიჭებთან-ვიყვირე და ტელეფონი გავთიშე, მერე საერთოდ გამივრთე, ფეხზე წამოვდექი და ტაქსს დაველოდე როდის გამოივლიდა, მაგრამ ნაცნობმა მანქანამ რომ გამიჩერა წინ გამეღიმა
-გაგიყვანო?-გაიღიმა მანაც
-აქ რაგინდა?-მოვკალათდი წინა სავარძელზე და სიგარეტს კვლავ კოვუკიდე თუმცა პირიდან გამომაცალა და თვითონ გააგრძელა მოწევა
-რაიყო ფული არგაქ რო იყიდო?-დამცინავად გავხედე
-ჩემს მანქანაში არ ეწევიან-წარბი ამიწია მან და მკითხა სად მივდიოდი
-შენ რომ ეწევი?-ვკითხე წარბშეკრულმა
-ჩემი მანქანაა და მე მინდა მოვწევ მინდა არა-ჩაიცინა და მიმართულება შეცვალა როდესაც მისამართი ვუკარნახე
-კარგი, მიდი გაზს მიაწექი და მალე მიმიყვანე მელოდებიან-ვუთხარი ნელა სიარულით მობეზრებულმა
-მე შენი ტაქსა კიარვარ-შემომიღრინა ჩემი სიტყვებით გაბრაზრბულმა
-აქ დარჩი სანამ გამოვალ, საქმე მაქ-მითხრა და მანქანიდან გადავიდა, შემდეგ მანქანა გარედან ჩაკეტა და სადარბაზოში გაუჩინარდა.
-დებილია ეს ჩემისა, ამ სიცხეში მანქანაში ჩაკეტვა იქნებოდა? კიდევკარგი ფანჯარა მაინცაა ჩამოწეული-ჩავიბურდღუნე და ფანჯრიდან თავი გამოვყავი, მალევე მომივიდა გადასარევი აზრი თავში და უკანა სავარძელზე გადავფოფხფი. 5 წუთში სადარბაზოდან გამომავალი მიმზიდველი სხეული რომ შევამჩნიე სწრაფად ჩავიმალე უკანა სავარძელდა და წინა სავარძელს შორის (აი ფეხს რომ დებენ სხვები :დ) .
-ამის დედაშევე..., გადაგიყვანს ეს გოგო ჭკუიდან, ისე როგორ გადმოვიდა მანქანიდან სიგნალიზაცია რომ არ ჩაირთო?-გაბრაზრბულმა დაკრა მანქანის კაპოტს მუშტი და მანქანაში დაჯდა.
-ხო,
-…
-მოვდივარ, შევყოვნდი ცოტა.
-..
-არა გამექცა ის ქაჯი.
-...
-ხოიცი შავგრემნებზე მეკეტება..
-..
-კარგი, მოვდივარ-თქვა ბოლო სიტყვა, როგორც ჩანს ტელეფონზე ლაპარაკობდა
„ანუ შავგრემნებზე ეკეტაბა“ გამეღიმა და ჩემი შავი თმა ხელებში მოვიქციე.
„ამას აუცილებლად მოვაგვარებ“ ჩუმად ჩავიცინე კვლავ. მალევე გააჩერა მანქანა და გადავიდა, მეც სწრაფად გავსწორდი წელში და თვალი მივადევნე.
-დებილია, მანქანიდან რომ გადადიხარ მინა არ უნდა ამოწიო?-გავუბრაზდი ვოვას, წინა სიდენიაზე გადავხოხდი და ფანჯრიდან გადავძვერი გარეთ
-ეხლა თმებს მივხედოთ-ვთქვი გაღიმებულმა, ტაქსი გავაჩერე და „კაკალას“ ბინის მისამართი ვუკარნახე სადაც ნიკა იმყოფებოდა.
-ერთი წუთით აქ დამელოდეთ და ეხლავე ჩამოვალ-დავუბარე ტაქსის მძღოლს და მანქანიდან გადავხტი, ლიფტით ავედი 12 სართულზე და ზარის ღილაკს ხელი აუშვებლად დავაჭირე
-მოსულა, ჩვენი ძმა-კარი გაბრიელმა გამიღო და გადამკოცნა
-ნიკააა, სასწრაფოდ ფული მჭირდებაა-შევვარდი მისაღებში და პირდაპირ ნიკას ვეცი.
//
-კარგია, მომწონს, მადლობთ-ვუთხარი გოგონას, ფული მივეცი და ჩემი უკვე რძისფერი თმა ავიკარი. სალონიდან გაბრწყინებული სახით გამოვედი და ჩემს ხელებში მოქცეულ ათლარიანს დავაკვირდი
-ამდენი ფული, რამდენი ხანია აღარ მქონია-ჩავიფხუკუნე და ტაქსში დავჯექი რომ კვლავ „კაკალას“ სახლში დავბრუნებულიყავი..
-აბაააააააააააა-ვიყვირე სახლში შესვლისთანავე და თმა გავიშალე
-გოგო რაუქენი თმას?-ყვირილით წამოხტა ფეხზე ნიკა
-შევიღებე-გამოვუცხადე ამაყად.
-ის არ ეყო, რომ მოვიდა გამომიცხადა ტატუ გავიკეტეო, ახლა თმები შეიღება, მერე გამომიცხადებს ალბათ გოგოები მომწონსო-ვერ წყნარდებოდა ნიკა
-კაი შე ჩემა რაიყო, უფროსი ვარ და რასაც მინდა იმას გავაკეთებ შენი ტრ.კის საქმე არაა, მერე გოგოები კიარა ბიჭები მომწონს მე, მერე მეორე რადგან ტატუ მაქ თმა შევიღებე ბოზ. კიარავარ-ვუყვირე და მუჭი პირდაპირ სახეში გავუქანე
-მიგასვა ძმაოო-იცინოდა გაბრიელი და სულ არ ადარდებდა, ნიკას რომ ხელში ვყავდი აყვანილი და ჩემს ძირს სასროლელად ემზადებოდა.
-კაი შე ჩემა დაანებე თავი-როგორც ყოველთვის მშვიდი იყო ჩვენი კერკეტი კაკალი. ანუ „კაკალა“, თუმცა სიტყვა არ ჰქონდა წესიერად დამთავრებული ხელი რომ გამიშვა და მარცხენა ხელით დავენარცხე იატაკზე
-შე ბოზ.ოოოოოოოოოოოოოო-ვიყვირე ბოლო ხმაზე და შემდეგ ვიკივლე
-რა გააკეთე ბიჭო?-ფეხზე წამოვარდა გაბოც რომელსაც უკვე სერიოზული სახე ჰქონდა და ფრთხილად წამომაყენა ფეხზე.
-ხელი გტკივა?-მკითხა თბილად და შუბლზე მაკოცა.
-წამოდი ექიმტან წაგიყვან-მოვიდა ნიკაც, ხელი წელზე მომხვია და წამომაყენა
-ბოზ.-ვუთხარი წარბშეკრულმა და გაწითლებულ ხელს დავაკვირდი
-კარგი რა, ვერ მოვზომე, მეგონა ხალიჩა ეგო-თავი იმართლა მან.
-კარგი რა-ხელი ავიქნიე და გავიცინე
-ხო ვითომ პირველად მოხდა-ეხლა მანაც გადაატრიალა თვალები
-გახსოვს შენს ლოგინს ცეცხლი რომ მოვუკიდე და შენ შიგნით იწექი-ავხარხარდი უცემ მე თუმცა ხელზე რომ ხელი მომკიდა „კაკალამ“ მაშინვე წამოვიკივლე
-კაი ტო პროსტა ხელი მოგკიდე-სწრაფად გაწია ხელი უკან
-უეჭველი მოტეხილიაქ-დაასკვნა გაბრიელმა
-არც პირველია და არც უკანასკნელი-შევნიშნე მე და ჩავიცინე.
-ისე გიხდება, ბარემ ეგ შენი ყავისფერი ლინზები ამოიღე თვალიდან და ნამდვილ რუსსს დაემსგავსები-მირჩია გაბრიელმა
//
-თაბაშირი დავადე, ტკივილგამაყუჩებლები გამოვუწერე, 1 თვეში მოდით და ვნახოთ რამდგომარეობა იქნება-მითხრა ექიმმა და იქედან გამომისტუმრა. ბიჭები მოსაცდელში არ იყვნენ, გარეთ გავედი, არც მათი მანქანა იყო სადმე.
-სად წაეთრიეთ?-ჩავყვირე ტელეფონში როგორც კი მიპასუხეს
-ნაშებში, თვითონ წაეთრიე სახლში-მიპასუხა ნიკამ და ტელეფონი გამითიშა.
-ამათ ში. თუაქქონდეთ-ჩავილაპარაკე და ფეხით გავუყევი გზას, სიხარულისგან ლამის ცას ვეწიე ნაცნობი მერსედესი რომ შევნიშნე, კიდევ კარგი, პატარა ჩიხი იყო და იოლად დამინახავდა, წინ გადავუდექი და ხელი ავუწიე
-ლუკა?-გაოცებულმა გადმომხედა მან
-სახლში გამიყვანე რააა-გავიცინე და მანქანაში ჩავუხტი.


Tavi 4


-თმას რა უქენი?-გაბრაზებული სახით გადმომხედა საჭესთან მჯდომმა ვოვამ და თან უკან გაიხედა, მეც ინსტიქრურად გავიხედე იქეთ, 3-4 წლის ბავშვი იწვა და ეძინა.
-შენი შვილია?-დავაიგნირე მისი კითხა და ვკითხე
-არა, ძმისშვილია-თავი გააქნია მან-მიპასუხე რა უქენი თმას?
-ერთი ბიჭი მომწონს, გავიგე ქერები ევასებაო და გადავიღებე რა-ვიცრუე და მის განრისხებულ მზერას წავაწყდი
-იმედია ცისფერი ლინზების ჩასმასაც არ აპირებ თვალებში-უხეშად მითხრა და ჩვალებში შემომხედა.
-არა მაგრამ შეიძლება ყავისფერი ლინზები ამოვიღო და ბუნებრივ ფერზე გავიტოვო-ვუთხარი და ჩავიცინე
-შენ რა ცისფერი თვალები გაქ??-გაფართოებული თვალებით გადმომხედა მან
-არა მწვანე-თავი გავაქნიე მე
-მერე მაგას მალავ?-გაკვირვებულმა გადმომხედა
-გაჩერდი ერთი, მწვანეთვალებას თუ შეიყვარებ ვეღარ გადაიყვარებო და რო ვინმეს შევუყვარე ხო დევიღუპე და დევიქეცი?-ავხარხარდი ბოლო ხმაზე მაგრამ ტუჩებზე მისმა ხელის აფარებამ ჩემი ხმა ჩაახშო
-ბავშვს ძინავს გოგო-შემომიბღვირა მან
-სად მიდიხარ?-ვკითხე როდესაც გზა ვერ ვიცანი.
-ერთ ტიპს უნდა შევხვდე და მერე გაგიყვან-ამიხსნა მან
-არ მკითხავ ხელი რატო მაქ მოტეხილი?-გავხედე და ჩემს ხელზე ვანიშნე
-ხო დამავიწყდა კითხვა-ინტერესიანი თვალებით გამომხედა
-ერთი ბიჭი დავლეწე-ამაყად ავწიე თავი და გავხედე.
-მართლა? აუ რაზბორკაზე მივდივარ და დამეხმარე ეგრე თუ ცემ ყველას-გამომხედა სიცილით
-ბაზარი არაა, ნახე რა ჩაუტარო-დავეთანხმე მე და როგორც კი მანქანა გააჩერა ეგრევე გადავხტი
-აბა რომელია? თქვი რომელია, თავს გავუხეთქავ-მივვარდი ვოვას და ხალხის თვალიერება დავიწყე
-აი ისაა, ხესთან რომ დგას-ხელი გაიშვირა მაღალი მამაკაცისკენ რომელიც მოკლეკლავიანი შავი მაისურით იდგა ხის ქვეშ და სიგარეტს ეწეოდა
-აუ პროსტა ეხლა ნახე რა-ვუთხარი და იმ ბიჭთან მივედი, წინ ავესვეტე და თვალებში შევხედე. შავი თვალები ჰქონდა.
-ბიჭო, შენ არ იცი სხვისი ტერიტორია რომ არ უნდა დაარღვიო?-აგდებულად მივმართე ბიჭს და მკერდზე საჩვენებელი თითი დავკარი
-ვინ ხარ?-მკითხა შუბლშეკრულმა ბიჭმა და ზემოდან დამხედა
-მე ლუკა ვარ, ქართველი, პატრიოტი, ყველა ქართველის დაცვა ჩემი მოცალეობაა, შენ კი ერთ-ერთს უტრ.კებ და არ მომწონს-თითი მკერდზე დავკარი და მკაცრად შევხედე.
-ხო არა?-ირონიულად გადმომხედა მაღლიდან
-ბიჭო იმით ნუ სარგებლობ რო მაღალი ხარ-ცხვირი ავიბზუე მე-კალათბურთში სიარული რომ არ დამზარებოდა შენხელა ვიქნებოდი
-კარგი, ვის ვუტრ.კებ?-ჩაიცინა მან
-ვოვას, გვარი არ მახსოვს-ცუთხარი და ვოვად გავხედე რომელიც იქვე კუთხეში იდგა და იცინოდა
-ვაა ჩემი ძმაა-დაიძახა კაცმა და ვოვას ჩვენკენ უხმო
-გაგირჩია საქმეები?-გადაეხვია ვოვა ბიჭს.
-აუ ტო, რა საყვარელი ტიპია-თავზე ხელი გადამისვა სიცილით კაცმა
-ეს ცოტნეა ლუკა, ეს კიდე ლუკაა, მავნე და ყველაფრის მაფუჭებელი-გაგვაცნო ერთმანეთი ვოვამ
-სანამ გაგაფუჭე ტრ.კი აწიეთ ორივემ და სახლში მიმიყვანეთ, მე მეგონა სერიოზულ საქმეზე მოდიოდი რაზბორკაო ისე მიხსენე-ნაწყენმა გავხედე ვოვას
-კაი ტო, შენ გოგო ხარ და ბიჭის სახელი საიდან? კესო-ბესო ხარ?-გაკვირვებულმა გადმომხრედა ცოტნემ
-კესო ბესოც ხარ და პიდ..-სიტყვის დასრულება არ მაცადა ვოვამ პირზე ხელი ამაფარა,
-ლიკა ქვია თუმცა ყველა ლუკას ეძახის, გოგოა-აუხსნა სიტუაცია
-ეგრე გეთქვა მერე-გაიცინა ბიჭმა
-სახლში წამიყვანე თორე ბავშვს გაგიღვიძებ-დავაშანტაჟე ვოვა
-კაი წამო-ხელი გადამხვია მან და მანქანისკენ გამიძღვა, წინ დავსკუპდი ისევ, ცოტნეს უკან მოუწია დაჯდომა მაგრამ არ გაუპროტესტებია, მალევე მიმიყვანა სახლთან და ჩამომსვა
-თენქს ბეიბი-ვუთხარი ვოვას ლოყაზე ვაკოცე და ღიმილით შევედი სახლში.
//
-აბა რასშვები ვოვუკა?-დავურეკე ვოვას როდესაც მამაჩემის ტელეფონიდან ჩუმად ამოვწერე ნომერი.
-ვოვას არ ცალია-გაისმა წიკვინა ხმა ტელეფონში.
-ჩემთვის ყოველთვის ცალია ფისოო-ვუთხარი სიცილით
-ვინ ხარ ესეთი სულ რომ ცალია შენთვის? შხაპს იღებს
-არმაინტერესებს, შეფუთე ტელეფონი და უსე მიუტანე, თუგინდა ტიტველს შეუვარდი აბაზანაში, უთხარი რო ლუკა ურეკავს-დავარიგე ჭკუა გოგოს
-ვოოოვ, ვიღაც ლუკა გირეკავს-გავიგე გოგონად ხმამაღალი ხმა
-რომელი ლუკა ხარ?-სერიოზული ხმით მკითხა ტელეფონში.
-მე ერთადერთი ვარ ბიჭო-ჩავყვირე ტელეფონში
-ხო მივხვდი, აბა რაგინდა?-მკითხა კვლავ იგივე ტონით
-შენი ნომერი ვიპოვე და რა გვარი ხარ ნომერზე რო დავაწერო?-ვკითხე სერიოზული ტონით.
-მაგისთვიდ მირეკავ გოგო?-გაგიჟდა ის
-აბა სიყვარულს ხოარ აგიხსნი შე ჩემა-ჩავიხითხითე მე
-არ იქნებოდა ურიგო-ცინიკურად მითხრა.
-კაი მაგ გოგოსთან პალაჟენიის დამყარებას თუაპირებ ცოტა უნდა აეჭვინო და არა ცინიკურად ილაპარაკო, ეხლა კიდე ვოვუკა მითხარი შენი გვარი-ვუთხარი სიცილით
-რევია-გაისმა თუარა ყურმილში ეგრევე გავთიშე. და მის ნომერს სახელი დავვაწერე. '' მეგრელი ვოვუკა" შემდეგ კი ფეხზე წამოვდექი და მიდაღებში ჩავედი.
-დილამშვიდობის, დედა, მამა, სიძე, და და დისშვილო-მივედალმე ყველას სათითაოდ და თვალში რომ ვიღაც მომაკლდა თვალები მოვჭუტე
-ის დებილი სადაგდია?-ვიკითხე და ოთახი მოვათვალიერე
-ლუკა მეორე ხელსაც მოგატეავ-გაისმა დამზარეულოდან, ნიკას ხმა
-თქვენი ხმა გავიგე ბატონო ნიკოლოზ და თუ გინდა მეორე ხელიც მომტეხე ბედნიერი ვიქნები-თავ ვსაუბრობდი და თან ჯიბიდან "ხლაპუშკა" (ბოდიშით არ ვიცი რაქვია ნამდვილად) ამოვიღე, ხალხს ვანიშნე ჩუმად ყოფილიყო, ცეცხლი მოვუკიდე და სამზარეულოში შევაგდე. რამოდენიმე წამში გაისმა აფეთქების ხმა და ამას ხველა მოყვა, თან ნაბიჯების ხმაც გაისმა, კარისკენ წავედი ვიცოდი უეჭველი გამომეკიდებოდა
-იცოდე სადაც დაგიჭერ იქ მოგკლავ-გამომეკიდა ნიკა და თან დროდადრო ისევ ახველებდა. ქუჩაში გავვარდი იმიდ იმედით რომ წელსზემოთ შიშველი ვერ გამომეკიდებოდა მაგრამ როდის იყო რამის რცხვენოდა? ისე ურცხვად გამომყვა. ქუჩაში გავარდნილი კი უფრო სწრაფად გავვარდი და მთავარ გზაზე გავედი. უკან რომ მოვიხედე და კვლავ მომზდევდა, სწრფად ავამუშავე ტვინი და გარემოს თვალი მოვავლე
-ცოტნე-ჩავილაპარაკე ჩემთვის და მისკენ გავიქეცი, რამოდენიმე ბიჭი იდგა.
-ამ ერთხელ დამმალე და აღარ გაგირჩევ საქმეებს-საწყლად ავხედე ცოტნეს. მერე მეორე ბიჭს ხელი დავავლე და ცოტნეძ გვერდით დავაყენე უკან ამოვეფარე ორივეს.
-შიშველი ბიჭი რომ მორბოდა ჩაიარა?-ვკითხრ ცოტნეს
-კი-მითხრა გაბრაზებული ხმით და სწრაფად გაიწია
-ფუ რა დებილია, ეგონა ვერ გავექცეოდი-ჩავიფხუკუნე, ტანზე ხელი დავისვი და ისე გადავდგი წინ ნაბიჯი არც ამიხედია ზემოთ თუმცა შიშველ სხეულს რომ შევეჯახე მკვლელი მზერით გავხედე ცოტნეს.
-ამას არ დაგივიწყებ-ვუყვირე და ნიკას ფეხებს შორის ფეხი ამოვარტყი, ჩაკეცილს კი ზემოდან დავაჯექი.

-ძმა ვარ შე ჩემა თუ მტერი, ძმისშვილები არგინდა?-ამოიხავლა ნიკამ სუნთქვაშეკრულმა
-ხელი რო მომტეხე მაშინაც ძმა იყავი-გაბრაზრბულმა ჩავარტყი მუჭი მუცელში თუმცა ჰაერში რომ აღმოვჩნდი უცებ და მთელს ტანში ჟრუანტელმაც არ დააყოვნა გავბრაზდი. ერთ-ერთი ბიჭი კი ნიკასკენ დაიხარა .
-ამხელა როდის გავიზარდე?-ვთქვი ვითომ გაკვირვებულმა და ჩემს უკან გავიხედე, ცოტნეს თავთან ვიყავი გასწორებული, მას კი ჩემს წელზე შემოეჭირა ხელი და წარბაწრული მიყურებდა
-2 დღეა გიცნობ და მსიქიატრთან დაკავშირების სურვილი მაქ-მკაცრად გაიჭღერა მისმა ბოხმა ხმამ
-და წარმოიდგინრ მე რადღეში ვარ ყოვედღე-ჩაიბურტყუნა ნიკამ, ცოტნეს ჩემი თავი გამიართვა და ეხლა მის ბეჭზე გადაკიდებული აღმოვჩნდი.
-გნებდები-ვუთხარი ნიკას, მიტეხილი ხელი ძირს დავუშვი და მხარზე ვაკოცე
-უზრდელი-გავიგონე როგორ ჩაილაპარაკა ცოტნემ.
-ცოტნე-დავუძახე ნერვებმოშლილმა სახეზე აკრული ღიმილით
-ეხლა რაღა გინდა?-გამომხედა წარბშეკრულმა
-ბარემ უზრდელი ვარ და ესეც შენ-შუა თითი ავუწიე და მის გაცხარებულ სახეზე გავიცინე, თავი დავხარე და ხელები ნიკას შემოვხვიე წელზე
-დასვი-ვიგრძენი როგორ გაჩერდა ნიკა, და ამავე დროს წინიდან ცოტნეს ხმა ამოვიცანი
-რახდება?-გაკვირვებულმა კითხა ჩემმა ძმამ
-მგონი, დროა ამ ლაწირაკმა ჭკუა ისწავლოს-დაიგრგვინა, მალევე ვიგრძენი თეძოებზე ორი ხელი და მის წინ აღმოვჩნდი
-შენ თუ მაგ სიკეთეს გააკეთებ-ჩაიფხუკუნა ჩემმა ძმამ-მაგრამ ზედმეტებიი-უმალ აწია წარბი ზევით და ორივეს გადმოგვხედა.
-ვის უნდა ასწავლოს ამან ჭკუა?-ჩავიფხუკუნე მე და წარბაწეული გავხედე ორი თავით მაღალ სილუეტს.
-წამოდი-მოტეხილ ხელზე ჩამავლო ხელი ცოტნემ
-ეე, მეორე ხელით მაინც წამათრიე, ვერხედავ შე ჩემა მოტეხილი მაქ?-დავუყვირე და ხელი გამოვდღლიზე. ჩემი რჩევისამებრ მეორე ხელში ჩამავლო ხელი და სადღაც წამათრია
-ცოტნე მალე მოიყვანე რა სახლში-გავიგე ნიკას ყვირილი მაგრამ ამას ცოტნეზე არანაირი რეაგირება არ მოუხდენია, მალევე გადავუხვიეთ სადღაც და საციერ ჩიხში აღმოვჩნდით, შემდეგ კი ზურგზე ტკივილი ვიგრძენი
-ქალბატონო ლიკა-ირონიული იყო მისი ხმა, ხელები კი ჩემს თეძოებზე ეწყო.
-ლუკა-შევუსწორე ჩემი სახელი.
-ლუკა, მგონი დროა ვინმემ ეგ რქები მოგატეხოს ხომ?-მკითხა ცინიკურად და ხელით სახეზე ჩამოყრილი თმა ნაზად გადამიწია უკან.

Tavi 5


-მომწონს შენი თმის ფერი-მიჩურჩულა ყურში მან და თმიდან სარჭი მომაძრო, გრძელი თმა რომელიც სულ შეკრული მქონდა გამიშალა.
-კარგი, გავითვალისწინებ და ხვალვე გადავიღებავ წითლად-ირონიულად ვუთხარი და ბეჭებზე ხელი შემოვაწყვე როდესაც შავი გრძელმკლავიანი მაისურის დაყელო ოდნავ გაიწია და შიგნით ტატუები გამოჩნდა
-ტატუები გაქ?-ვკითხე აღფრთოვანებულმა მაიკა უფრო გადავუწიე იქეთ.
-ნუ გამაშიშვლებ პატარა-ჩაიცინა მან და ჩემი ხელები უხეში მოძრაობით მოიცილა
-ხელი მაქვს მიტეხილი ვირო-შევუღრინე და ხელი მუცელში ჩავარტყი
-მეორე ხელიც სანამ მივაყოლე ხელები გააჩერე გოგო! -იყვირა და საღი ხელი ზურგს უკან ამიმიტრიალა, სახით კედელზე მიმაყუდა და უკნიდან ამეკრო თვითონ.
-ნუ მემუქრები-არც მე დავაკელი მას და სრულიად მშვიდად შევხვდი შექმნილ ვითარებას.
-რატომ არ ფხარკალებ პატარა?-მკითხა აგდებით და ტუჩები კეფაზე მომაწება შემდეგ კი უფრო წინაც გადმოინაცვლა
-ველოდები როდის გამათავისუფლებ რომ ცხვირი გაგიტეხო-შევუღრინე და თავი იქეთ მხარეს გადავხარე საითაც ის მკოცნიდა რადგან თავი ამერდინებინა. ვიცოდი ემოციები გამყიდდა, დახორკლილი კანი ან მისი შეხესას ტანში სასიამოვნო დაჭიმულობა.
-იცი მე ცუდ გოგონებს ვჭამ პატარა-ჩაიცინა მან
-მერე ვინ გითხრა რომ ცუდი ვარ?-გავიკვირვე და როდესაც თავისუფლება ვუგრძენი მისკენ მივტრიალდი.
-ხო ძირითადად პატარები უცოდველები არიან, შენ კი პატარა გველი ხარ-ჩაიცინა მან და ირონიული მზერა არ მომაკლო.
-მერე არიცი გველები შხამიანები ხომ არიან და იგესლებიან?-შევუღრინე და გასვლა ვცადე, ხელი რომ მომკიდა და ჩემს ადგილზე დამაბრუნდა
-მე ვერვიტან უზრდელ გოგონებს-წარბი ამიწია მან
-ვერც მე ვიტან შენნაირ იდიოტებს მაგრამ გიტან-შევუბღვირე. გაეღიმა, გამოაჩინა თეთრი ქათქათა კბილები, წამით მასზე გამიშტერდა მზერა მაგრამ მალევე მოვაშორე, პულსაცია ამიჩქარდა ჩემსკენ რომ დაიხარა და ტუჩები ჩემს ბაგეებთან მოიტანა, მეთვითონ ვაპირებდი კოცნად თავი ჩემს ყელში რომ ჩარგო და ტუჩები კანს გაუხახუნა. შემდეგ კი ტკივილისგან ამოვიკვნესე
-მეტკინა შე ველურო-ვიკივლე და ხელი ზურგში ჩავარტყი, თუმცა უარესად რომ მომიჭირა კბილები ხორცზე უფრო ხმამაღლა ვიკივლე
-თქვი ვინ ვარ?-ისე მკითხა თავი არ აუწევია, მხოლოდ კბილები მოადუნა
-ნამდვილი მხეცი, დრაკულა, ველური-ვეღარ დავმალე ბრაზი და მუშტები მკერდზე დავკარი. თუმცა მალევე ვინანე როდესაც ლავიწზე დამასო მთელი ძალით კბილები.
-მეტკინაააა-ვიყვირე და მისი მოცილება ვცადე.

-იტყვი კიდევ რომ ცხოველი და იდიოტი ვარ?-მკითხა კვლავ
-კი, იმიტომ რომ ნამდვილი ცხოველი ხარ-ვუყვირე და სიმწრისგან თვალებზე მომდგარი ცრემლი ზემოთ ახედვით დავიშრე, კიდევ კარგი არ მიყურებდა. ჩემს პასუხზე ჩაიცინა, თავი აწია
-შენ გგონია ვერ გაგტეხ ქალბატონო?
-ვერასდროს გამტეხს შენნაირი დებილი-ცხვირი ავიბზუე და ნატკენ ადგილზე ხელი მოვისვი რომ როგორმე ტკივილი ჩამეხშო.
-კარგი, მაშინ მეორე მხარეს გავაგრხელოთ წამება-ჩაიქირქილა და ეხლა მარცხენა მხარეს წაიღო თავი. უცებ მისი ხელების ქვეშ რომ გავძვერი და გაქცევა ვცადე მაგრამ უფრო მეტი ძალით მიმახეთქა კედელს და გაბრაზებული მომაშტერდა
-სანამ ბოდიშს არ მომიხდი აქ იქნები-იყვირა და ამჯერად ლოყაზე მიკბინა.
-მტკივაა-ამოვიკვნესე და მისი თავის გაწევა ვცადე
-ჯერ მითხარი რომ სიმპატიური ვარ, ძალიან მოგწონვარ და ბოდიშს მიხდი წეღანდელის გამო-წამომიყენა პირობა
-ნამდვილი სისხლისმწოველი დრაკულა ხარ, შავები ისედაც გაცვია და თეთრი კანიც გაქ-მაინც არ ვნებდებოდი მე
-ეს დრაკულა იქნება ეხლა ყელში რომ გიკბენს-უფრო გაბრაზდა ის
-არა რა-ამოვიკნავლე და ყელზე შეძლებისდაგვარად მივიფარე ხელი, გაეცინა, მე ის დამცინოდა ()
-შენ მე დამცინი-კბილების ღჭიალით ვთქვი და კვლავ უშედეგოდ ვცადე მისი მკლავებიდან თავის დახსნა
-მერე რა? განა შენ არ ხარ ის ყველას რომ დასცინის?-ირონიული გაუხდა ხმა
-მე არავის დავცინი, უბრალოდ მინდა რომ ყველაფერი გავაფუჭო და ამაში ვერავინ შემიშლის ხელს, ვერც შენ შენი ამ ს.რული საქციელით-ვუყვირე და საღი ხელი სახეში გავარტყი
-ბოდიში მომიხადე-სწრაფად დაიჭირა ჩემი ხელი და მწარედ მომიჭირა თითები
-არასდროს, არავისთვის მომიხდია ბოდიში, შენ ვინ ჩემი ფეხები ხარ რომ ბოდიში მოგიხადო?-ვუკივლე და არც კი მიცდია მისი მოშორება
-ჩემს წინ დაგაჩოქებ ლიპარტელიანო, დაიმახსოვრე ეს სიტყვები.-მითხრა ხმამაღლა და ხელი შემიშვა
-ჩემს წინ დაგაჩოქებ-ჩაილაპარაკა ჩუმად და იქაურობას ჩქარი ნაბიჯით გაეცალა, მე კი გაოცებული იქვე ჩავიკეცე და მუხლებში თავი ჩავრგე
-ეგ პირიქით მოხდება-ჩავილაპარაკე ჩემს თავში დარწმუნებულმა, სწრაფად წამოვდექი ფეხზე და ნაცნობ მაღაზიაში შევედი.
-სობრანიე მომეცი-ვუთხარი უხეშად გამყიდველს
-ყელზე რა დაგემართა შვილო?-გაფართოებული თვალებით გადმომხედა მან
-არაფერი, მომეცით სიგარეტი-გავუმეორე და როგორც ნაცნობი სიგარეტი მომცა სწრაფად გამოვედი იქედან.
-სწრაფად გამოდი სახლის ფარდულში, ჩემი რომელიმე გრძელმკლავიანი მაისური და ბენდენა, ყელზე შემოსახვევი-ჩავყვირე ნიკას ნერვებ მოშლილმა და ტელეფონი გავუთიშე. ნერვებმოშლილი მამას მანქანას წრეებს ვურტყავდი და ვერ გამეგო რაზე ამომენთხია მთელი გაბრაზება, ბოლოს მთელი ძალით დავკარი სახი მუშტი მანქანის კაპოტზე და მთელი ხელი ტკივილმა მოიცვა
-რახდება?-სწრაფად შემოვარდა ნიკა ავტოფარეხში ჩემი ნივთებით ხელში და გაკვირვებულმა ამათვალიერა
-ვაზღვევინებ, არ შევარჩენ ჩემს დამცირებას-ვთქვი უკვე სიბრაზისგან აკანკალებულმა და იქვე მდგომ სკამზე დავჯექი
-ლუკა, კარგად ხარ? რა მოხდა? რამე დაგიშავა? არა ვიცნობ ცოტნეს არაფერს დაგიშავებდა?-მელაპარაკებოდა ჩემს წინ ჩამუხლული ნიკა
-თვითონ ნახე-ვთქვი ზიზღით და მაიკის გადაძრობა ვცადე თუმცა ვერცერთი ხელი ვერ დავიმორჩილე,
-ლუკა, ხელზე რაგჭირს?-უკვე სახეზე შიში გამოესახა ნიკას
-ეს მეთვითონ ვიტკინე-სიმწრით ჩავიცინე მე
-წამოდი ექიმთან წაგიყვან-უცებ წამოხტა ის
-ჯერ მაიკა გამომიცვალე და ყელზე მაგ ბენდენა გამიკეთე ვერხედავ რამჭირს?-ყელი ზემოთ ავწიე და მისი ნაკბენები ვაჩვენე რომელიც დამლურჯებოდა
-რაგიქნა/? რაგიქნა იმ ნაბიჭ.არმა?-დაიგრგვინა მან
-რასაც ხედავ ყელზე და ლავიწებზე-ვუთხარი და ხელები ზემოთ ავწიე რომ უკეთ გადაეძრო ჩემთვის მაისური შემდეგ კი ჩამაცვა, თავის ხელით შემიკრა კისერზე ბენდენა ისე რომ დალურჯებები არ გამოჩენილიყო და მისი მანქანისკენ წავედით რომელიც ეზოში ეყენა.
-ესე უცებ ვერ მოვხსნი თაბაშირს-ექიმთან შესულმა როგორც კი დაგვინახა პირველი ეგ გვითხრა.
-არა მეორეს დამატება გვინდა-უღიმღამოდ უთხრა ჩემმა ძმამ და იქვე კუთხეში სკამზე დაჯდა სანამ ექიმი ჩემს ნაღრძობ ხელს სინჯავდა.
-1 კვირაში მოდი და მოგხსნი-მითხრა და გამომისტუმრა თან დამიბარა იცოდე მესამე მოტეხილობით თუ მოხვალ აქედან აღარ გაგიშვებო.
-დაველაპარაკები ცოტნეს, ახლოს ვეღარ გაგეკარება-დამამშვიდა ნიკამ და ცალი მხრიდან მიმიხუტა
-შენ რომ არ მყავდე რა-გადავიკისკისე და ყელში ვაკოცე.
-ხვალ შენი ნათლული ჩამოდის, ლილის დაბადებისდღისთვის, თან ხოიცი აგვისტოს ბოლოდან ჩვენთან გადმოვა უნივერსიტეტს იწყებს-შემახსენა ახალი ამბები ნიკამ
-რომელი ნათლული?-გავიკვირვე ისე თითქოს ბევრი მყავდეს
-1 ნათლული გყავს-შემომიბღვირა მან
-ვიხუმრე-უცებ შევცვალე სიტყვა და მანქანაში ჩავხტი.
-ეეე ეს ვოვას მანქანაა მიდი დაუსიგნალე გააჩეროს-ვანიშნე ჩვენს წინ მიმავალ მანქანაზე
-ვოვა ვინაა?-გაიკვირვა მან
-აეროპორტში რომ ვეცეკვე-ვუთხარი და როდესაც მანქანამ გვერდით გადააყენა სწრაფად გადავხტი მანქანიდან
-ვოვუკა როგორ ხარ?-თავი შევყავი ფანჯარაში და შუბლზე ვაკოცე
-რავიცი მთელი დღეა არმინახიხარ და ვინერვიულე-ირონიულად გადმომხედა
-ხომ დაგირეკე დილით რატო ნერვიულობ ხოლმე ესე ძაან?-ჩავიფხუკუნე და თავში ხელი წამოვარტყი
-ხელი გოგო-შემომიღრინა მან
-დღეს ცუდ ხასიათზე ხარ-ვუთხარი ჩემს თავში დარწმუნებულმა
-ხო რაღაც მიუქარია ჩემს სულელ ძმაკაცს-მანიშნა ყელზე და ჩაიცინა-ხელზე რადაგემართა?
-ვიღრძე. მაგ იდიოტს ნუ მახსენებ, იცი რა, მე შენ მაგარი გოგო უნდა გაგაცნო-ვთქვი ამაყად
-კაი ტრ.კი აქ?-თვალები გაუნათდა მას
-დაგამტვრევ ძვლებში ბიჭო-წამოვიყვირე მისი სიტყვებით გაღიზიანებულმა
-აბა რატო გამაცნობ? შეშლილი შენც მეყოფი-ენა გამომიყო მან
-არა ცოლად უნდა შეგრთო-თვალი ჩავუკარი და სწრაფად დავბრუნდი ნიკას მანქანაში ისე რომ არც დავმშვიდობებივარ ვოვას.


ტავი 6

-ღმერთო როგორ მომენატრე-ელენეზე ვიყავი მუხუტებული ჩემი ხელების ტკივილის გამო. ამ ბოლო დროს ეს ნაღრძობ-მოტეხილი ხელის ტკივილმა შემაწუხა. ამიტომაც დედიკომ მიყიდა სპეციალური "რაღაც" რითაც კისერზე მაქვს ორივე ხელი ჩამოკიდებული.
-მეც ძალიან მომენატრე შტერო-გაიცინა და ლოყაზე მაკოცა
-ნუ დამდორბლე არ იცოდე მაინც რომ ვერვიტან ლოყაზე კოცნას-შევუღრინე და საჭმელს საწყლად გადავხედე რომელსაც ხელს ვერ ვაკარებდი, თუ ვინმე არ დამეხმარებოდა. სუფრაზე კი ჟრიამული ისმოდა, ჩემი დის დაბადების დღე იყო და თითქმის მთელი სანათესაო ჩვენი და მისი ქმრის აქ იყო, ბოლოსდაბოლოს 29 წლის გახდა 29 ივნისს. არაფერი მიჩუქნია, არც წყენია, თვითონ კი სულ მჩუქნიდა საჩუქარს მაგრამ მე არასდროს, თუ რაიმე აუცილებელი არიყო.
-ელენე მწვადი მინდა-ანთებული თვალებით გავხედე მწვადს.
-მე ვერ გაჭმევ ამ ხალხში თავი დამანებე-მიპასუხა ელენემ და ენა გამომიყო
-ნიკა მწვადი მინდა-მეორე გვერდზე მჯდომ ნიკას გავხედე.
-ტეხავს ამ ხალხში გოგო-თვალები დამიბრიალა მან
-დე მწვადი მინდა-საწყალი სახით დავუსკუპდი დედას სკამის სახელურზე.
-მოდი დაგიჭრი პატარა ნაჭრებად და გაჭმევ მანამდე დაბრუნდი ადგილზე-მითხრა და მწვადი გადმოიღო თეფშზე
-ყველაზე კაი მყავხარ-ლოყაზე ვაკოცე და სიცილით დავბრუნდი ჩემს სკამზე. მალევე მიხმო მასთან, სკამზე ჩამოვუჯექი და ისე ვჭამდი, არ მრცხვენოდა ჭამის, უმეტესობა ხო მაგისთვის იყო რესტორანში? ლუკმა ყელში გამეჩხირა რესტორანში ცოტნე რომ შემოვიდა ძმაკაცებუთურთ. სწრაფად ავამუშავე კვლავ ყბა და ფეხზე წამომდგარ ნიკას მივაჩერდი რომელიც ცოტნეს და სხვა ბიჭებს მეგობრულად მიესალმა და რაღაცაზე დაუწყო საუბარი.
-მოდი დე, გაჭამო, ჩემი პატარა გოგო-ჩანგალი პირთან მომიტანა დედამ
-ბოლოა ეს მეტი აღარ მინდა-ვუთხარი მწვადი კბილებით მოვაძვრე ჩანგალს და ფეხზე წამოვდექი, წამით დავიჭირე ცოტნეს მზერა მაგრამ მზერა მოვაშორე და ელენეს მივუჯექი კვლავ გვერდით თავი მხარზე დავსდე და ყელში ვაკოცე,
-რას მკოცნი გოგო-გაიცინა ელენემ
-მომბეზრდა უკვე აქ ყოფნა-ვუთხარი და ფეხები ავათამაშე. აბა ხელებს მე ვერ ვანძრევდი და.
-აღარ გავიდა 1 კვირა რომ მოიხსნა ეგ რაღაცა?-ხელზე მიმანიშნა მან
-ხვალ უნდა მივიდე ექიმთან მერე კიდევ 2 კვირაში თაბაშირსაც მოვიხსნი-სწრაფად განვუმარტე სიტუაცია და გვერდით დამჯდარ ნიკას გადავხედე
-იმ მხეცს აქ რაუნდა?-წარბ აწევით ვკითხე
-ძმაკაცებთან ერთადაა, კუპეში აქვთ მაგიდა შეკვეთილი, არაფერს გეტყვის თუ შენთვითონ არ გამოიწვიე-თვალები დამიბრიალა მან და ხალხთან ბაასი გააგრძელა
-წამო აივანზე გავიდეთ-ვუთხარი ელენეს და ვანიშნე ფეხზე ამდგარიყო.
-რამოხდა?-მკითხა როცა აივანზე გავედით
-მოწევა მინდა-თვალები გადავატრიალე
-ეხლა მე ჩემი ხელით უნდა მოგაწევინო? ნიკა მომკლავს ხომ იცი?-თვალები გაუფართოვდა ელენეს
-3 დღეა არ მომიწევია, ცუდად ვარ-ვუთხარი და ნაღრძობი ხელი ფრთხილად გავამოძრავე.
-მოდი ხელში დამაკავებინე-საცოდავი თვალებით გავხედე ელენეს, მანაც ვეღარ გაუძლო ჩემს გამოხედვას და სიგარეტი თითებს შორის ჩამიდო, სიგარეტს მოუკიდა. ფრთხილად მიმქონდა პირთან ხელი მტკიოდა მაგრამ იმდენად მინდოდა მოწევა ეხლა არ მაინტერესებდა რა მოხდებოდა.
-შევალ რა-მოიბუზა ელენე
-კაი შე ჩემა სად გეჩქარება? მარტო მტოვებ? მოვწევ და შევიდეთ-ვუთხარი წარბაწეულმა. მთელი ღამე ქეიფობდნენ თითქმის 4 საათი რომ დავიშალეთ შემდეგ კი კაცებმა ჩვენთან გააგრძელეს ქეიფი. მე მშვიდად ავედი ელენესთან ოთახში. ელენეს დახმარებით საღამურები მოვირგე და ერთ ლოგინში შევწექით ორივე
-რახდება აბა? შეყვარებული გყავს?-წარბები შევათამაშე
-არა რა შეყვარებული გოგო-ხელი სიცილით აიქნია მან
-მე გაგაცნობ ერთ მაგარ ბიჭს-გავიღიმე და თავი მხარზე დავადე.
-სიმპატიურია?-თვალები გაუბრწყინდა ელენეს
-თან როგორი მერე, შენ რომ გიყვარს ეგეთი მანქანა ყავს-ჩავიცინე და თვალები დავხუჭე
-აუ სურათი მანახე რაა-უცებ წამოხტა ის
-თუ არ დამაძინებ ეხლა არ გაგაცნობ-ენა გამოვუყავი, მალევე გაისუსა ლოგინში ელენე, ჩავიცინე და ძილის სამყაროში გადავეშვი.
//
-წამოდი უბნის ჭორიკნებს გაგაცნობ-დავუძახე ელენეს
-დრეს ექიმთან არ მიდიხარ?-გაიკვირვა მან
-წამოდიმეთქი-თვალები ვუბრიალე და გარეთ გავვარდი
-ნელა გოგო რას მირბიხარ-სირბილით დამეწია ელენე და ჩემს გვერდით დადგა.
-გიგუუუშ-დავიყვირე იმხელა ხმაზე რომ 100 მეტრში მდგარ ბიჭს გაეგო
-ვაიმე ყურები-ხელები აიფარა ელემ ყურებზე
-წამოდი-ვუთხარი და გიგასკენ წავედი მისი სახელის ყვირილით
-რახდება?-გაკვირვებული მომაჩერდა გიგა
-აი ეს გოგო არის ჩემი ნათლული-ვუთხარი და ელენესკენ ვანიშნე თავით
-მერე?-გაიკვირვა მან
-მერე ნათლულია შე ჩემა რაიყო-გავიცინე მხარი გავკარი.
-სასიამოვნოა, გიგა-ხელი გაუწოდა ელენემ ბიჭს
-ელენე-ჩამოართვა ხელი ელენემაც.
-წავედით ეხლა სხვა ჭორიკნებსაც გავაცნობ-წინ წავედი და თითქმის ვინც შემხვდა ნაცნობი ყველა გავაცანი. ცოტნეს მზერა რომელიც ძმაკაცთან ერთად სადარბაზოსთან იდგა და ეწეოდა დავაიგნორე და კვლავ განვაგრძე ხალხის ელენესთვის გაცნობა.
-მე არ გამაცნობ ლუკიტო?-მის წინ გავლის დროს გადამიდგა წინ ცოტნე
-ელენე, ერთი ჩაარტყი რა, ხომ იცი ხელებს ვერ ვამოძრავებ-საწყალი სახით გავხედე ელეს.
-შენ ჭკუა ვერ ისწავლე?-დაიღრინა და ანთებული თვალებით შემომხედა
-წამოდი ლუ, საავადმყოფოში ვართ წასასვლელი-როგორც კი სიტუაციის დაძაბვა იგრძნო ელენემ ხელი მხარზე ჩამავლო
-პრინციპში რომელი ჭკუა, შენ ხომ ეგ არიცი რა ხილია-ირონიულად ჩაილაპარაკა მან
-მიწვევ ცოტნიკო, იცოდე გაგანადგურებ-ვუყვირე და მანქანიდან გადმოსულ ვოვას ცინიკური მზერა მივაბყარი რომელიც გაკვირვებული გვიყურებდა
-როდის მერე წყვიტავთ ერთმანეთს?-წარბაწეულმა გამოგვხედა ორივეს
-იდიოტია-ცხვირი ავიბზუე და ცინიკური მზერა მივაბყარი ცოტნეს
-ის კი ნამდვილი პატარა ბავშვია რომელსაც ტვინი არ აქვს თავში და გონია ყველა ყველაფერს მოუთმენს, საჭიროა ვინმემ ჭკუა ასწავლოს-არც მან დამაკლო ირონია და ცინიზმი
-უი ვოვუკააა-არ შევიმჩნიე ცოტნეს სიტყვები და რომ გამახსენდა ელენეს და ვოვას ერთმანეთისთვის გაცნობას ვაპირებდი თვალები გამიბრწყინდა
-რა?-გაოცებულმა გამომხედა მან
-საავადმყოფოში გამიყვანე-თავი მოვისაწ.... უცებ და კნუტის თვალებით შევხედე
-გეუბნები, აქ აქვს ტვინი თავშითქო-კვლავ თქვა ცოტნემ
-ვოვუკაა, მართლა, ეს ჩემი ელენიკოა, ჩემი ნათლულია, ეს კიდე ვოვაა-გავაცანი ელენე და ვოვა ერთმანეთს
-სასიამოვნოა-ჩაილაპარაკა ელენემ უხერხულად
-ძალიან-თქვა აგდებით და კვლავ მე და ცოტნეს მოგვშტერებოდა.
-კარგი, წამოდი ლუ-მითხრა ელენემ და ძალით გამაგდო, ტაქსი გააჩერა და შიგ ჩამტენა.
-მოიცადეთ-სანამ ტაქსი წავიდოდა მანამდე გააღო ტაქსის კარი ვოვამ და ორივე გადმოგვიყვანა მძღოლს ბოდიში მოუხადა და თავისი მანქანისკენ გაგვიღძვა
-თაბაშირს იხსნი?-მკითხა და ხელებზე მანიშნა ნაღრძობ ხელზე.
-ნაღრძობ ხელს გავითავისუფლებ-ვუთხარი და დაველოდე კარს როდის გამიღებდა მან კი უკანა კარი გააღო
-მე უკან მაჯენ ბიჭო?-ვიყვირე შეშფოთებულმა
-ბავშვს გავუღე კარები გოგო რა გაწივლებს-თავში ხელი ნაზად წამომარტყა და აწითლებულ ელენეს ანიშნა უკანა სავარძელზე დამჯდარიყო, კარი მიხურა და ეხლა მე მომემსახურა
-ეს ბავშვი ცოტა გიჟი ხოარაა?-გადმომილაპარაკა ვოვამ ჩუმად.
-გიჟი შენ ხარ-შევუღრინე მე
-აბა შენ ვინ მოგანათლინა?-ხოლო ხმაზე გაიცინა მან
-ფუ შენი, ჩაგარტყავდი ეხლა თავში რამეს-ვუთხარი გაბრაზებულმა
-კარგი, რომელ საავადმყოფოში წაგიყვანო-მკითხა და ღვედი შემიკრა
-ღვედი არმიყვარს-ვუთხარი აღრენილმა
-მაშინ გადაჯექი უკან-მანაც იგივე ტონით მითხრა და მანქანა მთელი სისწრაფით დაძრა
-ვაა ვოვუკა შენ აღარც ხუმრობ ტო-სიცილით ამოვილაპარაკე და უკან გავიხედე სადაც ელენე იჯდა
-შენ ხომ გიყვარს სიჩქარე?-ვკითხე გაბრწყინებული თვალებით და ტუჩებით კოცნის იმიტაცია გავაკეთე
-ლუკა გცემ-მითხრა მკაცრად, ხმა აღარ ამომიღია, არც ვოვას უთქვამს რამე და არც მითუმეტეს ელენეს.
-მოვედით-ჩაილაპარაკა ვოვამ და მანქანა კლინიკის ავტოსადგომზე დააყენა.
-მე წავალ, აქ დამელოდეთ, იცოდეთ არცერთი არ წამომყვეთ, ჩემს სიმპო ექიმთან მარტო მინდა დარჩენა-უცებ დავაბრეხვე ტყუილი და ვოვას ვუთხარი კარი გაეღო შემდეგ კი მხიარული ნაბიჯებით შევედი კლინიკაში.
#ვოვა და ელენე
-აქ ცხოვრობ?-კითხა ვოვამ ელენეს დაძაბული სიტუაციის განსამუხტად 10 წუთის შემდეგ
-არა, ბათუმში, ცოტა ხნით ვარ-თქვა ჩუმად ელენემ და ხელები ნერვიულად აათამაშა ფეხზე
-აჰა, იქ სწავლობ უნივერსიტეტში?-კვლავ კითხა ვოვამ
-არა, წელს ჩავაბარე და ლუკასთან გადმოვდივარ სანამ მამა ბინას მიყიდის
-აჰა, ანუ ამ გიჟის ნათლული ხარ-ამოილაპარაკა ვოვამ ჩუმად, სავარძელზე დაგდებულ ლუკას ტელეფონს დახედა და ხელში აიღო.
„ვნახოთ, კონტაქტებში როგორ ვუწერივარ“-გაიფიქრა ლუკამ და სწრაფად შევიდა კონტაქტებში, თავის სახელი ჩაწერა და ჩაიფხუკუნა მის ნომერზე „მეგრელი ვოვუკა“-ს დანახვაზე, სურათად კი აინშტაინის ენაგადმოყოფილი კაცი ეხატა, რაც ამავე დროს ფონად დაეყენებინა ტელეფონზე ლუკას.
-ლუკას ფიზიკა ევასება?-ჩაიცინა ლუკამ და კვლავ განაგრძო კონტაქტებსი სასაცილო ზედმეტსახელების თვალიერება.
-არა, ვერ იტანს ფიზიკას-დარწმუნებულმა უთხრა ელენემ
-აჰა, კაი-უპასუხა ვოვამ და „ვოვას ელენიკო“ რომ წაიკითხა კონტაქტებში გაუკვირდა, თავის ტელეფონი ამიოღო და ჩუმად გაუშვა ზარი ნომერზე. რამოდენიმე წამში აწუწუნდა ელენეს ტელეფონიც, სარკეში გაიხედა გოგონას გაკვირვებულ სახეს რომ წააწყდა მშვიდად ჰკითხა
-ვინ გირეკავს?
-არვიცი-ჩაიდუდღუნა და სწრაფად გათიშა ტელეფონი.
-მართლა?-ჩაიცინა ირონიულად ვოვამ და კიდევ ერთხელ გაუშვა ზარი ნომერზე.
-შენ რეკავ?-იკითხა გაბრაზებულმა ელენემ როდესაც ვოვას ხელში ტელეფონები დაინახა, თუმცა ვერ მიხვდა რატომ ეწერა ნომერს „ჩემი ვოვუკა“ როდესაც არასდროს ჩაუწერია ესეთი სახელით ნომერი
-იქნებ ამიხსნა რატომ აწერია ლუკას ტელეფონსი შენს ნომერს „ვოვუკას ელენიკო?“-წარბაწეულმა გახედა სარკეში გოგონას
-და მე ვიღაც „ჩემი ვოვუკა“ რატომ მირეკავს?-საწყლად ამოილაპარაკა ელენემ
-ვინ გირეკავს? როდიდან გავხდი შენი?-ახარხარდა ვოვა
-შენ რა გგონია მე ჩავწერე ეს ნომერი ტელეფონში?-როცა გაიაზრა რას ფიქრობდა ვოვა სწრაფად აუხურდა ლოყები
-შენ შემთხვევით ხოარ გიყვარვარ?-კიდევ იცინოდა ვოვა
-რა მიყვარხარ ადამიანო ნორმალური ხარ? პირველად გნახე დღეს საერთოდ რატომ წერია შენი ნომერი ჩემს ტელეფონში, ეხლავე წავშლი-ყვიროდა ელენე, გაბრაზებულმა გამოაღო მანქანის კარი და მანქანიდან გადავიდა.
-კარგი დაჯექი, რას ბრაზდები, შენ ვერ ხვდები ვისი ოინებია? ჩვენი დაჯახება უნდა ლუკას-მშვიდად ჩაილაპარაკა ვოვამ და გოგოს ანიშნა დამჯდარიყო.
#ლუკა
შენობიდან გახარებული გამოვედი, დავინახე ელენე ანერვიულებული იდგა მანქანასთან ვოვა კი მანქანაში იჯდა და ეწეოდა
-რახდება?-ვკითხე გაკრეჭილმა და მანქანის კარი გავუღე ელენეს რომ დამჯდარიყო. შემდეგ კი წინა სკამი ისევ მე დავიკავე
-რას გეგმავ ლუკა?-გაღიზიანებულმა გადმომხედა ვოვამ
-ვერ მივხვდი-გაკვირვებულმა შევხედე ვოვას
-„ვოვუკას ელენიკო“ არა?-წარბი ამიწია მან და გაღიზიანებულმა გადმომხედა
-ხომ გითხარი გოგო უნდა გაგაცნოთქო?-წარბი ავუწიე მას
-მეც გითხარი მე შესანიშნავი გოგონები მყავსთქო-არ ჩამომრჩა ის
-ხოდა გყავდეს, მე ჩემი ელენე შენთვის მაინც არ მემეტება, ვინმე კარგ ბიჭს მოვძებნი და იმაზე გავათხოვებ-ცხვირი ავიბზუე მე.
-ლუკა-ეხლა ელენე ჩაერთო საუბარში
-კარგი ხო, ვიცი დამნაშავე ვარ ცოტა ვიმაიმუნე-გავიღიმე საღი ხელი ბეჭზე მსუბუქად დავარტყი ვოვას.
-ბოლოა-თითი დამიქნია და მანქანა მთავარ გზაზე გაიყვანა. 15 წუთში მანქანა იქ გაგვიჩერა საიდანაც წაგვიყვანა და თავის გზა გააგრძელა
-რაკარგია თავისუფლებააა-ხელი ავწიე ჰაერში და წავიმღერე
-გოგო რასაქციელი იყო ის, რომ დამირეკა კინაღამ მოვკვდი ჩემი ვოვუკა რომ დაეწერა-შემომიღვირა ელემ
-ისე ხო დაგევასა?-წარბები ავათამაშე
-აუმაგარი ტიპია-თვალები გაუბრწყინდა და ხელი გადამხვია (ჩემზე მაღალია ეს ლაწირაკი)
-ხო, კაი ტიპია მართლა-დავეთანხმე და სახლისკენ წავედით. წინ ცოტნეს საძმაკაცო რომ დავინახე სადარბაზოსთან დაყურებული თვალები ავატრიალე, ცოტნეც იქ იყო.
-ამას მეტი საქმე არაქვს ნეტავ?-ჩავიხითხითე და სიმღერა დავიწყე
-„მინდა ისევ შენთან ვიყო,
ისევ შენი ღიმილი მკლავს,
უშენობა არ მასვენებს ვიცი უნდა ვუშველო თავს
ვეღარსად ვერ გაგექცევი
ომი შენთან ლაპარაკს გავს.
ალბათ ისევ დავბრუნდები, წამოვყვები ქაღალდის ნავს
მე გადმოვცურავ ზღვას,
ნუ დაუკერებ სხვას
რომ მე არ მოვალ
მე შენთან მოვალ, დავბრუნდები“
ორივე ვღიღინებდით და თან ვიცინოდით
-ჩვენი გოგონა სიცილის ხასიათზეაო-წინ გადამიდგა ცოტნე
-და შენს ხასიათზე არაა-კვლავ წავიღიღინე მე-გამეცალე
-ოჰ, რას ლაპარაკობ?-ცინიკურად მკითხა და სიგარეტი რომელიც ხელში ეჭირა ტუჩემს შორის ჩაიდო. დამბურძგლა, მის წითელ ტუჩებს რომ შევხედე, ისეთი მადისაღმძვრელი იყო, სწრაფად მოვარიდე მზერა და ყავისფერ თვალებში მივაშტერდი
-რაგინდა ცოტნე?-ელენეს ხელი გავაშვებინე, წინ დავუდექი და ჯიქურ მივაშტერდი თვალებში
-გილოცავ, ხელი მოგრძენია, იმედია იგივე მოქმედებებს აღარ გაიმეორებ თორემ ისევ მოგტყდება-დამაიმედა მან. ვხედავდი, მისი ძმაკაცები როგორ მოგვშტერებოდნენ ორივეს.
-ელენე კამერა ჩართე და დააფიქსირე-ვუთხარი ელენეს ისე რომ ცოტნესთვის მზერა არ მომიშორებია, საღი ხელი ჰაერში ავწიე და შუა თითი ვაჩვენე, ისე რომ მის ძმაკაცებსაც კარგად დაენახათ, იმათ ხარხარი აუტყდათ, ცოტნეს კი გაეღიმა
-მეცოდები-მითხრა და ხელი ძირს დამაშვებინა
-რატომ?-გავიცინე და წარბი ავწიე
-შუა თითის აწევის გარდა რომ არაფერი შეგიძლია-მითხრა ირონიულად, სიგარეტის ბოლო ნაპასი დაარტყა, შემდეგ გვერდით მოისროლა, ირონიული მზერით აათვალიერა ჩემი მთელი სხეული და თავის ძმაკაცებისკენ დაიძრა
-არა მაინც რა სიმპატიური და სექსუალურია?-ტუჩზე ვიკბინე სიცილით, ელენეს წელზე ხელი მოვხვიე, მან ბეჭებზე გადამხვია და სიცილ-სიმღერით დავიძარით სახლისკენ
///
-აუ ელიჩკა, მომენატრები-ჩავეხუტე ელენეს ავტობუსში ასვლამდე, ლოყაზე ვაკოცე და როგორც კი ავტობუსი დაიძრა ვოვას მანქანაში ჩავხტი
-არ მოგეწონა ჩემი ელენიკო?-ვკითხე სიცილით ვოვამ
-როგორც ნაშა კი-გამიცინა მან
-ნაშას მოგცემ ბიჭო შენ, გოგოს ხელი დაედება და ვიღაცას რაღაცა მოეჭრება-შევუბღვირე და მისი როხროხი რომ გავიგონე მეც გამეცინა
-ვიხუმრე რაიყო, მაინერესებდა შენი რეაქცია-მითხრა სიცილით
-ცოტნეს უნდა გავუარო, არ დაგაგვიანებ სახლში-მითხრა დუმილის შემდეგ და მანქანა სადღაც კერძო სახლის წინ გააჩერა, მის ხსენებაზე ცხვირი ავიბზუე და მხოლოდ სიმღერები ჩავრთე ბოლო ხმაზე, ძლივს ვნახე ქართული სიმღერა
-ვგიჟდები ამ სიმღერაზე-ვთქვი აღფრთოვანებულმა და სიმრერას ავყევი. (მერე რა რომ ზამთარია), მალევე გაიღო უკანა კარი და მანქანაში ცოტნე მოთავსდა
-სად ხარ აქამდე ბიჭო-უთხრა ვოვას
-ამ ქალბატონთან ერტად ვიყავი-ანიშნა ჩემზე
-ეს ის არარის უზრდელი როა?-ირონია არ მოკლებია მის ხმას, მე კი უბრალოდ დავაიგნორე და უფრო ხმამაღლა დავიწყე სიმრერა, ხალხში სიმრერა საერთოდ არ მიტყდებოდა, მითუმეტეს, კარგი ხმა მქონდა, დედას ვოკალზეც კი დავყავდი მეცხრე კლასამდე და მასწავლებელი ჩემით აღფრთოვანებული იყო.
-ჯერ ლუკა მივიყვანოთ-უკან გახედა ცოტნეს ვოვამ
-მეც სანდრექსასთან მივდივარ-აღნიშნა ცოტნემ. მე კი ისევ ჩემს სტიქიაში ვიყავი.
-ლუკა, ტელეფონი გირეკავს-ხელი მკრა მხარზე ვოვამ და ტელეფონზე მანიშნა, ფეხებზე რომ მედო, სწრაფად გავაჩერე სიმღერა და მხიარული ხმით ვუპასუხე ზურას, ელენეს ძმას
-პანტერა, რაფრა ხარ?-გავიგე მისი ხმა მობილურსი
-პანტერაც ხარ და დინოზავრიც-გადავიხარხარე მე-მშვენივრად ვარ, შენც კარგად იქნები, სეზონია, გულაობ ალბათ ბათუმში ნაშოჩკებთან ერთად
-აბა რას ვშვები, მთელი კვირა არ გამოვფხიზლებულვარ-ჩაიცინა მან
-პახმელია შენ არ გაწუხებს და დათვრები შე ჩემა აბა-კვლავ ავხარხარდი მე
-ელენე წამოვიდა? მანქანა დამტვრეული მყავს და ვეღარ ჩამოვაკითხე-შეწუხებული ხმით მითხრა მან
-ნუ გეშინია, შენი პრინცესა ჩავსვი ავტობუსში და გამოვუშვი, ვიცი რომ ჩამოაკითხავდი მანქანა რომ გაფუჭებული არ გყავდეს, არადა რამანქანაა, ხომ იცი უნდა მაჩუქო დაბადების დღეზე-გავახსენე მისი ერთ-ერთი დაპირება რომელიც სიმთვრალის დროს მომცა მე კი ჩავიწერე რომ არ დავიწყებოდა (ბოროტი მე)
-აბა რას ვიზავ, ოღონდ შენ ახალს გაჩუქებ, ძველს ხოარ შემოგაპარებ-ჩაიცინა მან
-ძველი და ნახმარი შენ გქონდეს-ავფხუკუნდი-ახალი ჩემია იცოდე
-ოკეი ბოს, კაი წავედი ეხლა ელენეს დავურეკო, წეღან არ აიღო ალბათ ძინავს
-ხოიცი მგზავრობა წყენს და იძინებს ხოლმე, ნუ ნერვიულობ-ვუთხარი და გავუთიშე.
-ვინ იყო?-წარბაწეულმა გადმომხედა ვოვამ
-ელენეს შეყვარებული იყო, ხომ გითხარი უეჭველი ვუშოვი შენზე მაგარ ბიჭსთქო-ენა გამოვუყავი და ბოროტულად ჩავიცინე, რათქმაუნდა ელენეს ძმა მის შეყვარებულას წარვუდგინე
-ხო არა? და ელენეს შეყვარებული შენ გჩუქნის მანქანას-ირონიულად ჩაილაპარალა ცოტნემ.
-აი თუ არ გჯერა-ენა გამოვუყავი და ზურას ვიდეო ვაჩვენე სადაც იძახის რომ მისი პატარა და ვარ და როგორც კი 21 წლის გავხდებოდი დაბადების დღისთვის იმ მანქანას მაჩუქებდა რომელიც მომწონდა, რომელიც ეხლა მის მფლობელობასი იმყოფებოდა,.
-რამდენი ხანია ერთად არიან?-მკითხა ვოვამ კვლავ
-რაიყო ვოვუკა, ხოარ დაგევასა?-წარბი ავუწიე მე
-არა, მე დამევასა და-გავიგე ცოტნეს ხმა და ადგილზე გავშეშდი..


თავი 7

თითქმის ერთი კვირა იყო გასული რაც ცოტნეს თითქმის ყველანაირ რეპლიკას ვაიგნორებდი. როდესაც სადარბაზოსთან იდგა და წინ გადამიდგებოდა უბრალოდ გვერდს ავუვლიდი ხოლმე.
-ლიკა-მანქანა ჩემს გვერდით გაჩერდა, შავი ჯიპის მინები ჩამოწეული იყო და იწედან ცოტნე იმზირებოდა, პირში სიგარეტი გაერჭო. არც მიმიქცევია ყურადღება ისე გავაგრელე გზა, მაგრამ ისიც უკან გამომყვა.
-ლიკუნა-თან მეძახდა და თან იცინოდა
-უკაცრავად მე მეძახით?-მოჩვენებითი გაკვირვებით ავხედე მას
-არა, შენ ხომ ლუკა გქვია-წარბი შეკრა მან.
-უკაცრავად-ირონიულად ჩავილაპარაკე და გზა განვაგრძე
-ნუ ბავშვობ, რა გჭირს?-მკითხა, მანქანიდან გადმოვიდა და წინ ამესვეტა
-აგვისტოს ბოლოს ელენე ჩამოდის ხომ არ გაგაცნო?-ვკითხე ყალბი ღიმილით
-არა, თვითონაც შევძლებ, მანამდე მე და შენ საქმე გვაქ-ხელი დამავლო, სწრაფად შემაბრუნა უკან და ბეჭზე გადამიკიდა
-კრეტინო, რაჯანდაბა გინდა ჩემგან?-ხელის გათავისუფლება ვცადე თუმცა უკანა სავარძელზე ღვედით მიმაბა, სანამ მე გავიხსენი თვითონაც დაჯდა და მანქანა სწრაფად დაძრა.
-წინ მინდა გადმოსვლა-ვუთხარი და სარკეში გავუსწორე გვალი ცოტნეს. სწრაფად დაატორმუზა, უკან გადმოიწია და მანიშნა მისკენ მივწეულიყავი, როგორც კი წინა დავარძლებს შორის აღმოვჩნდი გადაწეული მხრებზე ხელი დამავლო და მარტივი მოძრაობით გადამიყვანა წინ, ჯერ მის კალთადი აღმოვჩნდი მერე კი გვერდით სავარძელზე ღვედით მიკრული მის მიერ. ტანში კი უცნაური სასიამოვნო გრძნობა მქონდა, ჯერ კიდევ მივლიდა ჟრუანტელი რომ აღვიდგენდი მეხდიერებაში როგორ ვიყავი მის მკლავებში მომწყვდეული.
-სად მიგყავარ?-ვკითხე ინტერესით და ჩემი ტელეფონი ხელში შევათამაშე.
-სადმე-მხრები აიჩეჩა და მანქანა უკაცრიელ ადგილზე გააჩერა, გაკვირვებულმა მოვავლე მზერა არემარეს და მერე ცოტნეს გავხედე
-გადმოდი-მითხრა და თვითონ გადავიდა მანქანიდან, როდესაც მის სუტყვებზე რეაგირება არ მოვახდინე სწრაფად გააღო კარი, ფეხებში ჩამავლო ხელი და ბეჭებზე გადამიკიდა
-მტკივა ხელი ცხოველო-ვიყვირე და მუშტი ჩავარტყი ზურგში, მალევე აღმოვჩნდი ჯიპის "კაპოტზე" ( ესე ქვია ხო წინა ნაწილს?) შემომჯდარი და ჩემს ფეხებს შორის ცოტნეს დაკუნთული სხრული იყო მოქცეული, მარცხენა ხელს წელზე მიერდა, მარჯვენა კი ჯიბისკენ წაეღო, მალევე ამოაძვრინა სიგარეტი, ტუჩებს შორის მოიქცია და მოუკიდა
-მეც მიმდა მოწევა-ვუთხარი ნერვებმოდლილმა და სიგარეტი პირიდან გამოვაცალე.
-არ მითხრა რომ ჩემი მონაწევის მოწევას აპირებ-წარბი ასწია მან
-ჯერ სიტყვებზეც კი გული მერევა-ვუთხარი უხეშად და სიგარეტი გვერდით მოვისროლე
-მაშინ ჯერ-ჯერობით სიგარეტს ვერ გაეკარები-ჩაიცინა და მარჯვენა ხელიც წელზე მომხვია
-რაში გჭირდება ეს ყველაფერი?-წარბები შევკარი და ისე ავხედე
-მომწონს როდესაც ჩემი შეხებისას დნები-ცინიკურად მითხრა და ტუჩები ყელში მომაკრო, ვერ დავმალე რეაქვია როდესაც მთელს ყელზე დაიწყო თავის წითელი ტუჩებით თარეში
-მომწონს ჩემს შეხებაზე რომ ჟრუანტელი გივლის-ჩურჩულებდა ის და თან ჩემს ყელს იბყრობდა.
-მომწონს რომ ეჭვიანობ, განსაკუთრებით ელენეზე-ამჯერად ყელში მიკბინა რამაც ჩემი კვნესა გამოიწვია, ის კი ბუტბუტს განაგრძობდა
-მომწონს, ჩემს შეხებაზე კვნესას რომ ვერ იკავებ
-მე კიდევ რა მომწონს იცი?-ვთქვი და თავი წინ გადმოვწიე, თვალებში ჩავაშტერდი და ისე ვუთხარი
-შენი ძმაკაცები რომ კუდში დამზდევენ, შენ რომ ტყუილად ცდილობ "მომარჯულო" არა სიხარულო, ამ კოცნით არ ვრჯულდები, მე უბრალოდ სიამოვნებას ვიღებ ამით და მორჩა, და ელენეზე რა მაქვს საეჭვიანო? შეყვარებული ყავს, ეს შენ ხარ რომ უნდა იეჭვიანო თუ ის მოგწონს.-ვუთხარი ისე რომ თვალი არ მომიშორებია მისთვის, ვგრძნობდი რამხელა ირონია და ცინიზმი იყო მის თვალებში გამეფებული.
-აჰა ანუ შენ მე მიყენებ რომ სიამოვნება მოგანიჭო?-აროხროხდა ის, სწრაფად ამიტაცა ხელში და მანქანის უკანა სავარძელზე დამაჯინა. სწრაფად იპოვეს მისმა ტუჩებმა ჩემი ტუჩები და მანამ ვიყავი სიამოვნების მორევში ჩაძირული სანამ ჟანგბადის ნაკლებობის გომო არ მომშორდა. მეორედ უფრო გახელებულმა დამიწყო კოცნა, სავარძელზე გადამაწვინა და ჩემს ზემოდან მოექცა.
-მე შენს გამოყენებას არ ვცდილობ. ნაბ.ჭვარი კიარავარ ზოგზოგიერთების მსგავსად, ვინმე რომ გამოვიყენო-ხელის კვრით მოვიშორე, გავსწორდი და მის ანთებულ თვალებს ზიზღით აღსავსე მზერა მივაბყარი.
-აჰა, და მაგ ზოგზოგიერთებში კონკრეტულად ვინ მოიხსენიება?-ჩაიცინა მან და კვლავ მოიწია საკოცნელად მაგრამ სახე ავარიდე და ცალი ხელით უკან გავწიე, მეორეზე ჯერ კიდევ თაბაშირი მედო.
-შენ და შენნაირი ნაბიჭ.რები-ვუთხარი ცივად და სწრაფად გადავძვერი წინა სავარძელზე. ღვედი შევიკარი და უკანა სავარძელზე მჯდომს გავხედე
-არ მოდიხარ? თუგინდა მე დავჯდები საჭესთან-უკმაყოფილოდ ვუთხარი
-არა, სიკვდილი არ მინდა-ჩაიცინა და საჭესთან მოთავსდა, ახალი დაძრული გვყავდა მანქანა მისი ტელეფონი რომ ამღერდა, ნომერს რომ დახედა სიცილით უპასუხა
-გაკვეთილი არ იცოდა?
-..
-კარგი, ნუ ყვირიხარ, 10 წუთში მოვალ და წავიყვან-უთხრა სიცილით და ტელეფონი გათიშა
-5 წუთის საქმე მაქ და მერე აგიყვან სახლში-მითხრა და მანქანის სვლის მიმართულება შეცვალა. ხმა არ ამომიღია, მაშინ გავხედე გაკვირვებულმა მანქანა რომ სასწავლებლის წინ გააჩერა.
-მეც გადმოვალ, ნაცნობი მყავს აქ მოვინახულებ-ვუთხარი და მანქანიდან გადავედი, თავი დამიქნია და იქვე მაღაზიაში შევიდა, მეც შევედი, ჩემი ყოფილი მასწავლებლის საყვარელი შოკოლადი მწვანე ალპენ გოლდი გადმოვიღე და გამყიდველს ვუთხარი რომ ცოტნე გადაიხდიდა. (აბა მე ფულს არავინ მატანს სახლიდან, ისევ ჩემი ცელქობის გამო) და გარეთ გამოვედი. მალევე გამოვიდა ისიც იგივე შოკოლადით ხელში და შენობაში ერთად შევედით, ორივე მეორე სართულზე რომ ავედით და ერთ კარს მივადექით გაკვირვებულებმა გადავხედეთ ერთმანეთს, კარზე დავაკაკუნე და სახეზე ღიმილი ავიკარი,
-ეკაააააააააააააააააააააააააა-ვიყვირე კარი გაიღო თუარა და მასწავლებელს ყელზე ჩამოვეკიდე
-გოგო შენ ცოცხალი ხარრ?-გაკვირვებულმა გადმომხედა მასწავლებელმა და როგორც ყოველთვის ჩემი ფუმფულა ლოყების კოცნა დაიწყო, რომელიც პატარაობიდანვე უყვარდა.
-თქვენ ერთად საიდან მოხვედით?-წარბაწეულმა გადმოგვხედა მასწავლებელმა
-შემთხვევით-ვუთხარი სულერთიას გამომეტყველებით მასწავლებელს და იქ მყოფ ბავშვებს მზერა მოვავლე, თვალები გამიფართოვდა მერხზე ზუსტად ცოტნეს ასლი ოღონდ რამოდენიმე წლით პატარა ბიჭი რომ დავინახე.
-ჩემი ძმაა ნუ გიკვირს-მითხრა ცოტნემ და მასწავლებელს შოკოლადი მიაწოდა,
-ესეიგი რაა, ლუკა არ მეგონა შენზე უარესი მოსარჯულებელი ვინმე თუ მეყოლებოდა რა-თვალები აატრიალა ეკამ, ცოტნეს ძმის თავზე დაადგა და ბეჭებზე ხელი დაადო
-კარგი რა ეკა, დარწმუნებული ვარ ისე არ აწამებ როგორც მე მაწამებდი-თვალები გამიფართოვდა მე
-ყავას დალევთ ბავშვებო?-გვკითხა მე და ლუკას ეკამ და გასასვლელისკენ წავიდა
-კი რა, შენი მოდუღებული ყავა მომენატრა-ტუჩები ავაცმაცუნე და მასწავლებლის სკამზე დავჯექი
-ცოტნიკო, გაკვეთილი მომიყევი-ეკას სათვალე გავიკეთე როგორც კი ეკა გავიდა და ცოტნეს გავხედე
-ცოტნიკოო-სიცილი აუტყდა მის ძმას
-ამჯერად რაღა დააშავე?-წარბი აწია ცოტნემ და მის ძმას გახედა
-კარგი რა, ჩემს ანუკის მოვესიყვარულე-ირონიული მზერით გახედა წინ მჯდომ საყვარელ გოგონას მან რომელიც ამის გაგონებაზე გაწითლდა
-აუ ცოტნე უთხარი რა თავი დამანებოს-თვალები აუცრემლიანდა გოგოს, წიგნი მაგიდაზე დაახეთქა და კლასიდან გაიქცა სლუკუნით
-ოჰოო, უყურე შენ პატარა ცოტნიკოს-თავი სიცილით გავაქნიე
-შენ ვინმემ რამე გკითხა?-უხეშად მომიბრუნდა პატარა ცოტნე მე
-არავის უკითხავს, მე კომენტარი გავაკეთე მხოლოდ-გავიღიმე ხელი მასწის მაგიდაზე ავათამაშე
-მაშინ უნდა გაჩუმდე-შემომიღრინა კვლავ
-ნახე, ცოტნიკოს რა ბრაზიანი ძამიკო ჰყოლია, ისე ცოტნე რაღა დაგიმალო და კი გჯობია-ჩავიფხუკუნე და ბავშვების სიცილი რომ გავიგე გამეღიმა
-მერე იყავი მაგასთან, მე ხომ იცი ელენე მომწონს-გამიღიმა მან
-სამწუხაროდ არც შენ მეხატები დიდად გულზე და არც შენი ძმა. მე კი ვიცი ვოვუკა რომ მევასება მარა-ჩავილაპარაკე ვითომ გულდაწყვეტილმა.
-ვოვა გევასება?-გაოგნებულმა გადმომხედა პატარა ცოტნემ (რადგან ცოტნეს ძმის სახელი ჯერ ცნობილი არაა და არც მისი გვარი ესე მოვიხსენიოთ)
-აი მოვედი, მოგიტანეთ ყავა-ოთახში გაღიმებული ეკა შემოვიდა
-არ შემიძლია ამ ყავის ხათრით არ გიმღეროთ მასწავლებელი-მუცელზე ცალი ხელი მივიდე როდესაც ფეხზე წამოვდექი და წელში ოდნავ მოვიხარე „ჯელტმენური მისალმების“ მიშნად
-რა ვიმღერო?-ჩაფიქრებულმა გავხედე ბავშვებს
-ანა სად წავიდა?-გაკვირვებულმა იკითხა ეკამ როდესაც ოთახი მოათვალიერა და ბავშებს მოუწოდა კვლავ დავალების წერა გაეგრძელებინათ
-ამან მოუშალა ნერვები და გავარდა-უპასუხა ცოტნემ და თავის ძმაზე ანშნა.
-მიმიხედეთ ბავშვებს მოვძებნი და მოვალ-საწყლად გამოგვხედა ქალმა და გარეთ გავარდა
-აბა, ბავშვებო, რა სარგებლობა მოაქვს მამალს?-ვიყვირე და ბავშვებს ისე გავხედე ვითომ მართლა მაინტერესებდა პასუხი. სიცილი აუტყდა ყველას, ცოტნეს ოდნავ გაეღიმა, მეც გამეცინა.
-შენ არიცი დავიჯერო?-წარბი ამიწია ირონიული ღიმილით ცოტნემ
-კი ვიცი, გითხრა?-გავიცინე და ბავშვები მოვათვალიერე
-აბა მიდი, რა სიბრძნეს იტყვი
-შენნაირ იდიოტებს კბენს-გადავიხარხარე ბოლო ხმაზე
-გაჩვენებ მერე ჩემნაირი იდიოტები ვის კბენენ-წარბები აწია მან
-ოჰოო-ჩავიცინე და კლასში შემოსულ ეკას და ანას გავხედე ანა შედარებით დაწყნარებულიყო, თავის ადგილს დაუბრუნდა და შეიმჩნია პატარა ცოტნეს მზერა
-მოკლედ რაზე დაგიბარე ეხლა ცოტნე-წარბი შეკრა მასწავლებელმა და ისე გახედა ძმებს
-ვერ მომარჯულეთ მას?-ჩაიცინა პატარა ცოტნემ
-სხვა ჯგუფში უნდა გადავიყვანო, არც მეცადინეობს და არც ანას აცდის, ვერ გავიგე რაუნდა, არა კი გავიგე მაგრამ თვითონ ვერ გაიგო, დამღალა, ვეღარ ვუძლებ უკვე-დაღლილმა ამოილაპარაკა მან და მე მომიბრუნდა,სიცილით მივედი მასთან და კალთაში დავუჯექი როგორც ყოველტვის
-ჩემი საყვარელი მასწი-ლოყაზე ვაკოცე და ხელი კისერზე შემოვხვიე მას
-ეს როგორ მაწამებდა იცი? ესეიგი ამის ჯგუფის მოსვლა და კლასის თავზე დამხობა ერთი იყო. ეს წყნარი ჯგუფი ისე აიყოლია, განსაკუთრებით ფიფია გახსოვს ლუკა?-ახარხარდა მასწი
-აუ ტიპი სიყვარულით იწვოდა-სიცილი ამიტყდა მე
-მაგ იყო ამისწინ მოსული. ჯერ ვერ დავივიწყეო-ჩამინამიოკა თვალებგაბრწყინებულმა ეკამ
-ნომერი დროზე ბიჭოოო-ვიყვირე და ეკას შუბლზე ხელი მივადე ვითომ იარაღი მეკავა ხელში
-მესიჯად გამოგიგზავნი, დაურეკე მაგრად გაეხარდება-ლოყაზე მაკოცა ეკამ
-ფიფია ჩემი პირველი სიყვარული-გადავიხარხარე კვლავ და გამახსენდა როგორ ვაკოცე ძალით და ტირილი როგორ დაიწყო ბიჭმა
-აბა კარგი ბიჭია თორნიკე-ორაზროვნად ჩაილაპარაკა ეკამ
-ნეტავ კიდე გასიმპატიურდა?-თვალები ამენთო მე
-კარგი, მხოლოდ მაგისთვის თუ დამირეკე წავალ მე. წამო ლიკა გაგიყვან-ფეხზე წამოდგა ცოტნე და ხელი დამავლო რომ წამოვეყენებინე
-რაო? ლიკაო?-თვალები დაქაჩა ეკამ
-რა ლიკა არ ქვია?-გაიკვირვა ცოტნემ და დაუმშვიდობებლად გამაგდო კლასიდან....




Tavi 8


მანქანაში ვიჯექით და სახლში მივდიოდით ეკასგან რომ მომივიდა მესიჯი, ფიფიას ნომერიაო ეწერა ესემესში და ნომერიც მითითებული იყო.
-ვინ მოგწერა?-გადმომხედა ცოტნემ
-ეკამ-ჩავიცინე და ნაჩვენებ ნომერზე დავრეკე. მალევე გაისმა ტელეფონში, ბოხი, სასიამოვნო ბარიტონი
-გისმენთ
-ბატონი ფიფია ბრძანდებით?-ვკითხე მეგრული კილოთი მას
-დიახ, ვინ ბრძანდებით?-გაკვირვება გაერია ხმაში
-მე გაზეთი "ნიანგიდან" ვარ, თქვენთან ინტერვიუ მინდა-კვლავ მეგრული კილოთი ვსაუბრობდი
-რის შესახებ?-ეხლა ნამდვილად გაოცებულმა მიპასუხა მან
-რა ფერი მიიღეთ სახეზე როდესაც პირველი კოცნა მოგპარეს და ტირილი დაიწყეთ?-ძლივს ვინარჩუმებდი სერიოზულ ტონს
-ლიპარტელიანოოოოო-იღრიალა ტელეფონში თორნიკემ, იმხელა ხმაზე რომ ტელეფონი ინსტიქტურად მოვიშორე ყურიდან
-შე ქაჯო, საიდან გაიგე ჩემი ნომერი?-უკვე იცინოდა ის
-გადავწყვიტე ჩემს პირველ სიყვარულს ისევ ავატირებმეთქი-ავხარხარდი მე
-მაგას რომ ვიხსენებ სულ ცუდად ვხდები-ისიც ახარხარდა
-სად ხარ ბიჭო? არ უნდა მომიკითხო? ბოლოსდაბოლოს პირველი კოცნა მე არ მოგპარე?-ვითომ ნაწყენმა ვკითხე მე
-ეხლავე გამოვალ სამსახურიდან, მითხარი სად ხარ და ათ წუთში მანდ გავჩნდები-გახარებულმა მითხრა
-ციტნიკო, პირველივე კაფესთან გამიჩერე-ვუთხარი ცოტნეს, თუმცა გაბრაზებულმა წამართვა ტელეფონი,
-არ ცალია ლუკას, დაახვიე-უხეშად ჩასძახა ტელეფონში მან და მანქანამ სიჩქარეს უმატა
-ხოარ იეჭვიანე ცოტნიკო?-ცინიკური მზერით გავხედე მას რომელმაც რომელიღაც ჩიხში შეიყვამა ავტომობილი, უხეშად დაატორმუზა და გაბრაზებულმა გადმომხედა
-ვოვა მოგწონს, მე მკოცნი და ალბათ მაგ ფიფიას ჩუწვები ეხლა ხო?-გაბრაზებულმა იყვირა მან და საჭეს მუჭი დაარტყა
-ელენე მოგწონს და მე მკოცნი და ყოველ ღამე სხვადასხვა ქალს *იმავ ხო?-არც მე დავაკელი ტონი და გაბრაზრბულმა მუჭი პირდაპირ სახეში გავარტყი
-არ მომწონს ელენე, უბრალოდ შენს გადაბრაზრბლად ვთქვი-ალეწილი სახით გადმომხედა, მუშტი დამიკავა და მთელი ტანით მისკენ გაფამწია, სავაძელი უკან მიწია რომ თავისულად ყოფილიყო და კის კალთაში ჩამსვა
-ხო არა? და რატომ არ იფიქრე რომ იგივე იყო ვოვას სიტუაციაშიც?-გაბრაზრბული მივაშტერდი თავ თვალებში.
-მაგიჟებ-ამოიჩურვულა და ტუჩებზე დამაცხრა, ხელი საჯდომზე მომიჭირა და მის სხეულზე მიმიკრა
-ხელები გააჩერე-თან მისი ხელების მოცილებას ვცდილობდი საჯდომიდან და თან ვკოცნიდი
-ქალიშვილი უნდა ჩაბარდე ფიფიას?-ჩაიცინა და უფრო მომიჭირა ხელები საჯდომზე
-ქალიშვილი, მე ვისაც მინდა იმას ჩავბარდები და ეს შენი საქმე სულაც არაა-ვუთხარი და ჰაერის უკმარისობის გამო მოვშორდი მას, მაგრამ მალევე გადაწია სკამის საზურგე უკან ცოტნემ ზედ გადამაწვინა, ჩემს ზემოდან მოექცა და მაისური ზემოთ აწია, ხელებს ხან ჩემს მუცელზე დაასრიალებდა ხან კი საჯდომზე. მე კი სასიამოვნებისგან კვნესას ვერ ვიკავებდი
-ეხლა ვნახოთ რა იმალება შენი დახურული მაიკის შიგნით-ვნებიანი ხმით ამოილაპარაკა და მაიკა გადამაძრო
-ამას მალავდი გოგო?-ჩაიცინა მან და უფრო ჟინიანად დამაცხრა ტუჩებზე, ტუჩებიდან ყელს ჩაუყვა და მალევე გახსნა ლიფი, სიამოვნებისგან კინაღამ სული გავაცხე როდესაც კბილებით მკერდის თავს წაეთამაშა.
-თქვი რომ გინდა ჩემთან-ჩაილაპარაკა ჯიბრიანად
-არმინდა-ამოვიკრუსუნე და უკმაყოფილება ვიგრძენი როდესაც მისი სხეული მომშორდა
-რატომ გაქვს უკმაყოფილო სახე? აბა არ მინდაო?-ირონიული სახით გამომხედა და ამავე სახით დახედა ჩემს მკერდს, მერე ტელეფონი ამიოღო და სურათი გადამიღო, ესე, უნამუსოთ და უსირცხვილოდ.
-რა გააკეთე?-თვალებგაფართოებულმა ვცადე ტელეფონის წართმევა თუმცა არაფერი გამომივიდა ჯიბეში ჩაიდო და კვლავ ვნებიანად დაუწყო ჩემს მკერს ყურება,ნერვებმოშლილმა გადავიცვი მაისური და დავღვერილი მივაჩერდი ცოტნეს
-მე ვთქვი: ცოტნე ქურხული თუ არ ვიყო თუ ჩემს ფეხებთან არ დაგაჩოქო მეთქი-ჩაილაპარაკა ირონიულად.
-ვინ გიჩოქებს?-არ შევიმჩნიე მისი ირონია და ალმაცერად გავხედე,
-მე შენი სურათი მაქვს სადაც შიშველი ხარ-ჩაიცინა მან
-გგონია მაგის გამო დაგიჩოქებ?-ჩავიცინე მე-მაგ ნებისმიერს შესძლო ფოტოშოპით გაეკეთებინა
-მაგრამ მე შემიძლია ეს შენს ძმას და შენს პირველ სიყვარულს ფიფიას დავუმტკიცო რომ მამდვილია-თქვა და როდესაც მეორე სავარძელზე გადასვლა ვცახე არ გამიშვა, ისევ სავარძელზე გადამაწვინა და ჩემს ზემოდან გაწვა
-დავიძინოთ?-იკითხა თვალებმინაბულმა და თავი მკერდზე დამადო.
-ნორმალური ხარ? ჯერ საღამოს 7 საათია-გავიკვირვე მე
-რაღაც მიზეზი მინდა-უცებ წამოწია თავი და ტელეფონი ხელში მოიმარჯვა. ვიღაცასთან ზარი გაუშვა და ყურზე მიიდო მობილური
-ნიკუშ-მალევე თქვა როგორც კი მობილურს უპასუხეს ალბათ.
-...
-ძმობასგაფიცებ, ხომ მენდობი?-ფრთხილი ხმით კითხა ცოტნემ
-..
-ლუკას მხრივაც?-ჩაიცინა მან
-..
-ეეე ბიჭოო, ხოიცი რო ზედმეტად ამთხარა მაშინ, შენს დას რომ არაფერს დავუშავებ არიცი? ჩემს კაცობაში ეჭვი გეპარება?-ხმა გაუმკაცრდა ქურხულს
-..
-შე ლაწირაკო, ჩემი გაზრდილი ხარ, არმოვა დღეს სახლში და შენს მშობლებს უთხარით რომ ერთდ ხართ ააგდე ვინმე ნაშა და წადი სასტუმროში-უთხრა სიცილით და ტელეფონი გაუთიშა
-შენ რა ჩემს ძმას ელაპარაკე?-თვალები გამიფართოვდა მე
-ხო, ამაღამ ჩემი ხარ-თვალი ჩამიკრა და ეხლა უფრო კომფორტულად მოეწყო ჩემს მკერდზე
-თმებზე მეთამაშე რა-ცოტა ხნის დუმილის შემდეგ ამოიჩურჩულა ცოტნემ
-შენს ძმას ის გოგო უყვარს?-საიდან გამახსენდა ეს არვიცი, მაგრამ ვკითხე და გავიღიმე. თან ქურხულს რბილ თმებში შევუცურე თითები და ფრთხილად ავათამაშე
-ხო მაგრამ ვერ ხვდება-ჩაიცინა მანაც.
-ისე, ამ დროს არდადეგები არ უნდა ჰქონდეთ?-გავიკვირვე მე
-არა, ლონდონში მიდიან და ემზადებიან-ამიხსნა სიტუაცია მან და მაიკა ფრთხილად ამიწია ზემოთ
-ხელები ბიჭო-გავიცინე და ხელები გავაშვებინე
-ერთს გაკოცებ-ჩაიდუდღუნა და სწრაფად აწია მაიკა, მკერდის თავზე მაკოცა და კვლავ სწრაფად ჩამოწია, ჭრუანტელმა დამიარა მთელ ტანში, ვიგრძენი როგორ დამეხორკლა კანი და უნებურად გამეღიმა
-რამდენი ხანია ესე კარგად აღარ ვყოფილვარ-ჩუმად ამოიკრუსუნა და ხელები უფრო მჭიდროდ შემომხვია წელზე. ხმა არ ამომიღია თვალები დავხუჭე. სახეზე კი ღიმილი დამთამაშებდა
-მიმღერე რა-კვლავ ამიიჩურჩულა ქურხულმა
-დაიძინე პატალა, დაიძინე, მერე სიზმარში მოვა კეთილი პრინცესა და სეგწამს-ავხადხარდი მე და მის გაბრაზებულ სახეს რომ წავაწყდი კიდევ უფრო ხმამაღლა გავიცინე
-კბენა მოგენატრა?-მითხრა მკაცრად მაგრამ მალევე შეეპარა ღიმილი და მანაც გამიცინა
-ეხლა მე გიკბენ-ვუთხარი და კისერში კბილები ჩავასვე
-სულ ასე მინდა რომ ვიყოთ-ჩუმად მითხრა ყურთან და ლოყაზე მაკოცა
-არ გეტკინა?-უკმაყოფილოდ მოვშორდი მის ყელს და ისე ავხედე
-არა-გამიცინა და სწრაფად მაკოცა ტუჩებზე
-ნუ ცუღლუტობ-წარბი ავწიე და კვლავ გადავწექი სავარძელზე. მან კი ჩემს მკერდზე მოათავსა თავი. მის თმებში ხელი ავხლართე და მანამ არ მომიდუნებია ხელი და დავატარებდი მის კანზე სანამ არ ჩამეძინა. რომ გავიღვიძე უკვე ღამე იყო, ისევ მანქანაში ვიყავით იგივე პოზაში, წელი მტკიოდა, ამხელა მუტრუკი ზედ მეწვა და თავი ჩემს ყელში ჰქონდა ჩარგული, მისი ტუჩები ყელზე მეხებოდა და უნებურად მბურძგლავდა მისი ცხელი სუნთქვას რომ ვგრძნობდი ყელში.
-ცოტნე-ჩუმად ვუჩურჩულე ყურში და ოდნავ შევანჯღრიე
-რა მოხდა?-სწრაფად წამოყო თავი და დაფეთებულმა შემომხედა
-წელი მეტკინა-საცოდავად ამოვიკნავლე და ვცადე გავნძრეულიყავი.
-მოიცა, ეხლავე გადავალ-თქვა ანერვიულებულმა და გვერდით სავარძელზე გადავიდა. ძლივს ავზიდე სხეული მაღლა და სახე დავმანჭე, ცოტნეს სახეს რომ წავაწყდი სიცილი ამიტყდა, ისეთი დეძრწუნებული სახე ჰქონდა.
-კიარ მოვმკვდარვარ-მხარზე ხელი დავარტყი
-წამოდი, სახლში ავიდეთ ჩემთან-არ მიუქცევია ჩემი დაცინვისთვის ყურადღება მანიშნა მანქანიდან გადავსულიყავი
-არა აქ ვიყოთ-თავი უარის ნიშნად გავაქნიე და ეხლა გვერდულად გადავწექი სკამზე
-მაშინ აქ მოდი-მითხრა და მის მხარეს გადამიყვანა, ადგილები გავცვალეთ, ეხლა მე ვიყავი მასზე მოქცეული
-მგონია რომ სიცხე გაქვს-ამოვიჩურჩულე და ისე ავხედე
-რატომ?-გაიკვირვა მან
-სადაა შენი ირონია?-გამეცინა მე
-სახლში დამრჩა-თვალი ჩამიკრა, თმა გამიშალა და ეხლა მან ახლართა ჩემს თმაში თითები
-რომელი საათია?
-2ი სრულდება, რამ გაგაღვიძა ამ შუა ღამეს-შემომიბღვირა მან
-ჯერ კიდევ დღე იყო რომ დავიძინე და-მხრები ავიჩეჩე და თითით მის მკერდზე "ხატვა" დავიწყე
-წამო მაშინ გავისრეირნოთ, მთაწმინდაზე ავიდეთ და მზის ამოსვლას ვუყუროთ-შემომთავაზა ქურხულმა
-ღმერთო, მგონია რომ ვინმემ თავში რაღაც ჩაგარტყა-ჩავიცინე მე
-ასე ძალიან გინდა ირონიული და ცივი ცოტნე?-ჩაიცინა მან
-ცოტნიკო-შევუსწორე წარბაწეულმა და ვანიშნე საჭესთან გადამჯდარიყო.
-სად მიდიხარ ზაფხულზე?-მკითხა და ჯიბიდან სიგარეტი ამოიღო მოუკიდა.
-მომე რა მეც-საწყალი სახით შევხედე და სიგარეტზე ვანიშნე
-არა, კითხვაზე მიპასუხე-თავი გააქნია უარყოფის ნიშად
-რავი, თითქმის მეორე თვე იწყება რაც ჩამოვედი, მთელი წელი გერმანიაში ვიყავი და მინდა მთელი საქართველო შემოვიარო-გავანდე ჩემი გეგმა
-ჩემთან ერთად რომ განახორციალო ეგ რას იტყვი?-ეშმაკურად გადმომხედა მან
-არ გამომიშვებს მამაჩემი-ჩავიცინე მე
-დღესაც არ იქნებოდი აქ მამაშენისთვის რომ დაგეჯერებინა-თვალი ჩიკტა და მთაწმინდისკენ მიმავალ გზას დაადგა
-რას მთავაზობ ქურხულო?-ჩაბიფხუკუნე
-გავიპაროთ....

Tavi 9

ლოგინში ვიწექი, მუცელზე მქონდა საღი ხელი შემოხვეული და ტკივილის ჩახშობას ამით ვცდილობდი
-რას შვები?-ტელეფონმა დარეკა თუარა ვუპასუხე
-მე მზად ვარ შენ?-ტელეფონში საოცრად სხვანაირი ხმა ჰქონდა
-ვკვდები-ამოვიკნავლე საწყლად
-რახდება?-ხმაში შეშფოთება გაერია მას
-3 დღით რომ გადავდოთ მოგზაურობა?-ვკითხე იმედიანად
-აუ შანსი არაა ტო, ყველგან დაჯავშნილი მაქ სასტუმრო-მითხრა შეწუხებულმა
-მაშინ აქ გელოდები და 3 დღე ჩემი ჭირვეულობის ატანა მოგიწევს-ჩავიცინე და ტელეფონი გავუთიშე, ჩემს ზურგჩანთაში რაღაცეები ჩავამატე და ძირს გადავუშვი ფანჯრიდან, ჩემს ოთახში წერილი დავტოვე და სახლიდან გამოვედი, ბარგიც ავიღე და კუს ნაბიჯებით წავედი გზისკენ, ისედავ მუცელი და წელი მტკიოდა, ეხლა კი მძიმე ზურგზაკიც ემატებოდა საქმეს.
-მზარ ხარ?-გვერდით გაჩერდა შავი ჯიპი და ფანჯრიდან ცოტნემ გამოყო თავი
-ცუდად ვარ-დავიჯღანე, ჩანთა უკანა სავარძელზე დავდე მე კი წინ დავსკუპდი, ღვედი შევიკარი და თვალები მივლულე
-რაგჭირს?-თვალებგაფართოებულმა გამომხედა მან
-ორგანიზმი მეუბნება გაიზარდე დროა კაცებში სიარული დაიწყოო-სიცილით ვუთხარი და ენა გამოვუყავი.
-ხო აბა რა-თვალები აატრიალა მან და მანქანა მთაწმინდისკენ მიმართა
-თბილისოოოო, მზის და ვარდების მხარეოოო. უშენოოდ, სიცოცხეც არმინდააა-წავიმღერე და ხელი კვლავ მუცელზე შემოვიხვიე
-ტკივილგამაყუჩებელს გიყიდი გინდა?-საწყალი სახით გადმომხედა მან
-არა-თავი გავაქნიე, მინა ჩამოვწიე და ზაფხულის ცხელი ჰაერი მანქანაში შემოვუშვი
-აბა რაწყნარად ხარ-უკმაყოფილოდ ამოილაპარაკა ისე რომ გზისთვის თვალი არ მოუშორებია
-რაიყო გიჟოო? გაგაგიჟე??-სიცილით ჩამოვუსვი ლოყაზე ხელი და შემდეგ ვაკოცე
-ისე მამაშენს რა რეაქცია ექნება ნეტა?-გადმომხედა სიცილით ქურხულმა
-ძლივს არ მოვიშორეოოო? ვაი საცოდავი ის ბიჭიოო-გადავიხარხარე მე
-მეცოდება ჩემი თავი-შეშფითებულმა მითხრა და მანქანა გააჩერა
-რაიყო? განქორწინება ხიარგინდა?-თვალები გამიფართოვდა მე
-ჯვარი არც დაგვიწერია, სულელო-თავში ფრთხილად წამითაქა და მანქანიდან გადავიდა, მე კი მანამ არ გადავედი სანამ თვითონ არ გამიღო კარი ხელები მხრებზე არ შემომხვია
-რა სულელი მყავხარ-ჩაიდუდღუნა სიცილით და უფრო ამიკრა სხეულზე
-მოგეყვანა მერე ჭკვიანი ცოლად, რას მეტაკე მე-წავკბინე და გავიცინე. დაახლოებით ნახევარი საათი ვიდექით და თბილისის ხედს გავყურებდით
-სამებისჯენ ჰერი ჰერიი?-ჩაილაპარაკა მან
-მე ეკლესიაში ვერ შემოვალ და-ვთქვი ნაწყენმა და უკმაყოფილოდ გავაქნიე თავი
-კარგი, ხო მაცადე-თქვა სიცილით და ტელეფონი მოიმარკვა
-ნუ ჯერ 1 საათია ცოლად მოგიყვანე შენს ჭკუაზე მატარებ-თვალები გადაატრიალა და ტელეფონი ყურთან მიიტანა
-აბა აწი დაგაჩმორებ, საჭმელს შენ გააკეთებ, დააუთოებ, დარეცხავ, და სახლს შენ დაალაგებ-თითებზე ჩამოვუთვალე და როგორც კი მივხვდი რომ ტელეფონს უპასუხეს მისი ყელისკენ დავიძარი.
-ბიჭო, დღეს ვერ ჩამოვალთ, 3 დღეში კი შენთან ვიქნებით, აბა ჰე, აღარ მცალია-უთხრა სწრაფად და ტელეფონი გაუთიშა
-ნუ დამიკბინე ჩემი ლამაზი ყელი-გაიცინა და მისი ყელიდან "მომაგლიჯა"
-ისე უნდა აღიარო რა, სიძეს პატარძალი ჯობია-თითი ჰაერში ავწიე და გავიცინე
-რა?! ნახე რა ბიჭი მოგყვები ქმრად? კიდე შენ მჯობიხარ?-გაკვირვებულმა გადმომხედა მან
-იასნა, მე გჯობივარ, ნახე რა წანწკლო ვარ-დავტრიალდი მის წინ
-ღმერთო შენ დამიფარე-თქვა და ხელები მაღლა აწია
-სად მივდივართ?-ვკითხე როდესაც წეღანდელი ზარი გამახსენდა
-ეხლა მე და შენ წავალთ სადმე მაგარ სასტუმროში და სანამ შენ გამოკეთდები იქ დავრჩებით-თვალი ჩამიკრა და ხელი გადამხვია
-რაიყო შე ჩემა მე კიარ ვკვდები, ეს გოგონებს ყოველთვიურად გვაწუხებს-შუბლი შებჭმუხნე მე
-ფიფიას ხო დაპატიჟებ ჯვრისწერაზე?-წარბები შეათამაშა მან
-ფიფიას, ეკას, შენს ძმას შეყვარებულითურთ, ჩემს ძმას, შენს მშობლებს, ჩემს მშობლებს, ელენეს და ვოვას-ჩამოვუთვალე ყველა ვისაც ვპატიჟებდი
-მეჯვარეები?-წარბები შეჭმუხნა მან
-ეგ ხო დამავიწყდა-ხელი ავიქნიე უკმაყოფილოდ
-უმწიკლო უნდა ჩამბარდე?-სხვა თემაზე გადაიტანა საუბარი
-აბა? არც იოცნებო მანამდე სექ.სზე-გავუცინე მე
-რა დავაშავეე-ჩაიბურტყუნა და კიდევ ერთხელ მომხვია ხელი
-გაიწი ბიჭო ამ სიცხეში რას მეხუტები-შევუტიე და სწრაფად მოვშორდი
-უიმეე, ცოლი რო ჩახუტებასაც დაგიშლის-ცხვირი აიბზუა და მანქანისკენ წავიდა.
-მე კიდევ ბევრ რამეს დაგიშლი-ჩავიფხუკუნე და მეც უკან მივყევი, მანქანა დაძრა თუარა ჩემს ტელეფონზე ზარი შემოვიდა
-ხო დე-ფრთხილად ვუპასუხე ტელეფონს
-სახლში რომ მოხვალ პური წამოიღე რა-მითხრა ლაღად და ტელეფონი გამითიშა
-რაო?-გამომხედა ცოტნემ
-შენს ქმარს მოვკლავო-ვთქვი საშინელი სახით
-შენ მოგკლან, მე რას მერჩიან?-გაიცინა მან
-კაცს შენი იმედი არ უნდა ქონდეს რაა-გავიცინე მე-სახლში რომ წამოხვალ პური წამოიღეო
-ანუ ჯერ არ გაუგია-თქვა ცოტნემ
-ან გაიგო და მორიგი ღადაობა გონია-თვალები ავატრიალე მე
-რათქმაუნდა, აბა ვინ დაგიჯერებს რომ გათხოვდი, მოდი ნიკას ვეღადაოდ-ჩაიცინა და ნიკასთან დარეკა
-რამ შეგაწუხა?-გაისმა ნიკას მხიარული ხმა ტელეფონში
-შენი და ჩემგან ორსულადაა-ჩაილაპარაკა სერიოზულად ცოტნემ
-ში. ხოარგაქ?-ხმა დაუსერიოზულდა ნიკას
-კაი ვიხუმრე შე ჩემა, იცი ცოლი მოვიყვანე-გაიცინა ქურხულმა
-არმჯერა-თქვა სერიოზულად
-რა? ორსულად არავარ მაგრამ კი გავთხოვდი ნიკუშ-ეხლა მე ჩავები საუბარში
-თქვენ ნორმალურები ხართ გოგო?-შემოგვიღრინა უმცროსმა ლიპარტელიანმა
-არა, ჯვარს 1 კვირაში დავიწერთ-წარუდგინა გეგმა ცოტნემ
-მეღადავებით ხო?-ამოიგმინა ნიკამ
-დაპატიჟებული ხარ, მისამართს და დროს მერე გეტყვით-უთხრა ცოტნემ და ტელეფონი გათიშა
-მოდი ეკას დავურეკავ-ჩავიფხუკუნე და მასწის ნომერზე დავრეკე ცოტნეს ტელეფონიდან
-ვაა ცოტნეე-გაისმა ეკას ჩახლეჩილი ხმა ტელეფონში
-ეკა, გახსოვს მეცხრე კლასში რას დაგპირდი?-ვკითხე სიცილით
-ლუკაა? რას?-გაიკვირვა მან, ბოლოს კი კივილი დაიწყო
-არ არსებობს, შენ და ცოტნეეე?-კიოდა ეკა
-ეკა, კლასში ხარ? მოვალთ, დრო გვაქ-ჩაილაპარაკა ცოტმემ და უმისანართოდ მოსიარულე მანქანას მისამართი მისცა.
-გელოდებით სიხარულებო-სიცილით გაგვუთიშა ტელეფონი, მალევე მივედით მის კლასთან, კვლავ შოკოლადი ვიყიდეთ ოღონდ ეხლა ერთად და კლასისკენ წავედით, ცოტნეს ხელი ჩემს წელზე მოეხვია და არ მიშვებდა, დროდადრო კი თავზე მკოცნიდა
-ჩემი ბავშვებიიი-მოგვეხვია ქალი ორივეს და კლასში შეგვიძღვა-გილოცავთ, სულ ბედნიერი იყავით
-მადლობა ეკუ-ვუთხარი და ლოყაზე ვაკოცე, კლასში როგორც წინაზე ეხლაც იგივე კლასი იჯდა
-ღადაობენ მას თქვენ მაგათი გჯერათ?-თვალებგაფართოებულმა გადმოგვხედა ზუკამ ცოტნეს ძმამ.
-აქ დაჯექით-ერთადერთ ცარიელ სკამზე გვანიშნა მან. უპრობლემოდ წავედით სკამისკენ, ჯერ ცოტნე დაჯდა მერე კი მის მარჯვენა ფეხზე მეც დავჯექი
-როგორ უხდებიათ ერთმანეთს, გილოცავთ-გვუთხრა ერთ-ერთმა მოსწავლემ
-ბიჭო არ მილოცავ? იცოდე წუნკალი ცოლი მყავს, ქორწილში არ დაგპატიჟებს-გაუცინა ცოტნემ ძმას.
-მე ვერ მომიგებ რძალო-ფეხზე წამოდგა ზუკა და ორივეს გადაგვეხვია
-თქვენ რაში მარგიხართ, ძმისშვილი მინდა-ხელი აიქნია მან
-გაგახსენემ მაგას-თვალი ჩავუკარი მე
-ეე რძალო ნუ გამიშინაურდი, მოწიწებით უნდა მელაპარაკო-თითი დამიქნია მან
-კიდე რაგინდა?-ჩავიფხუკუნე და უხერხულად აწურულ ანის გავხედე
-შენც დაპატიჟებული ხარ ჩემს ქორწილში-ვუთხარი გოგონას
-მე? რატო?-გაიკვირვა მან
-მე ვიცი რატიმაც-ვუთხარი ამაყად
-მამა არ გამომიშვებს, ბოდიში-მხრები აიწურა მან
-აი თქვენი ყავაც, და შოკოლადი-სინით ხელში შემოვიდა ეკა კაბინეტში
-ნახე, რა პატივში ვართ, ხშირად გავთხოვდები-ავხარხარდი მე
-თუ ხშირად დავშორდეთ და ხელახლა ვიქორწინოდ?-წარბი შეკრა ცოტნემ
-ნუ როგორც გინდა-ლოყაზე ვაკოცე და შოკოლადი პირისკენ გავიქანე
-მეც მინდა-მითხრა ქურხულმა და მანიშნა მისთვისაც მეჭმია
-რამდენი ხანია ამ ამბავს მიმალავთ?-წარბი აგვიწია ეკამ
-2 დღეა-უპასუხა ცოტნემ გამოტენილი პირით, რადგან თითქმის მთელი შოკოლადი პირში ჩავტენე
-ანუ აქ რომ იყავით 2 დღის წინ მაშინ არ მითხარით?-წარბი შეკრა უფრო ეკამ
-არა, მაგის მერე-ვუპასუხე ფხუკუნით და კვლავ ცოტნეს შევხედე ძლივს რომ ყლაპავდა შოკოლადს
-გოგო რაარი პირველ დღესვე დაქვრივება გინდა?-როგორც კი პირი გაითავისუფლა შემომიღრინა
-ხომ მითხარი მეც მინდაო?-გავიცინე და ტუჩის კუთხეში თითით მოვწმინდე შოკოლადი.
-ეკა, ხოიცი შენ ხარ მეჯვარე-გავიცინე მე
-ვიცი, აბა არ ვიციი?-თვალი ჩამიკრა მანაც
-გიუშას(ეკას შვილი) კიდევ მოსწონს X5?-ჩაფიქრებულმა ჩაილაპარაკა ქურხულმა
-ხო რაიყო?-გაიკვირვა ეკამ
-გაგვიცვალე ცოტახნით რა მანქანა-გაიცინა მან
-როგორც გინდათ, ვაიმე როგორ გამახარეთ ბავშვებო-კიდევ ერთხელ ჩაგვეხუტა ეკა
-კარგი, წავალთ ეხლა ჩვენ, აჰა მანქანის გასაღები, ქვემოთ დგას, შენი მანქანა სადაა?-ჰკითხა და კარადიდან ეკას გასაღები აიღო.
-წინ დგას ჩემიც, წამოდი გაგაცილებთ-გამოგვყვა უკან ეკა, ჩვენც ზურას დავემშვიდობეთ და ვუთხარით ხმა არსად ამოეღო და ისე წამოვედით. ნივთები ეკას მერსედესში გადავაწყვეთ და ცოტნე საჭეს მიუჯდა
-რატომ წამოვედით ამით?-ვკითხე გაკვირვებულმა
-იმ მანქანის ნომრით მამაშენი დაგვიწყებს ძებნას-თვალი ჩამიკრა მან
-რა ჭკვიანი მყვარხარ-თავში წავუთაქე და გავიცინე. მანქანა სწრაფად დაძრა ქურხულმა და გზაზე გაიყვანა
-ეხლა სად წავიდეთ?-გაიცინა მან
-აბა ქმარო, დროა შენს საქმეებში ჩავიჭყიტო, რას საქმიანობ?-ვკითხე სიცილით
-ოთხი სამოთახიანი ბინა მაქვს ვაკეში, ვაქირავებ და ასე უზრუნველად მქონდა ფული სანამ ცოლს მოვიყვანდი, ეხლა მუშაობასაც დავიწყებ-მხრები აიჩეჩა მან
-ხო აბა? რამეს ხომ არ მომაკლებ?-ავხარხარდი მე
-იცინე შენ იცინე-გაეცინა მასაც
-მართლა სად მივდივართ?-დავინტერესდი მე
-ბეჭდები ვიყიდოთ-მხრები აიჩეჩა მან
-შენ უნდა ატარო ბეჭედი-თვალები ვუბრიალე მე
-კარგი ოღონდ ნუ მომკლავ-კვლავ იცინოდა ის
-მე არ ვატარებ-ენა გამოვუყავი
-ვანახათ მაგასაც-ჩაიცინა და მანქანა მაღაზიის წინ გააჩერა სადაც შეგვეძლო ბეჭდები გვეყიდა. ჩვეულებრივი საქორწინო ბეჭდები (კალიცო თუ რაც ქვია) ვიყიდეთ
-მერე გავიკეთოთ კვარს რომ დავიწერთ თუ ეხლა?-გაკვირვებულმა ამომხედა მან
-ეხლა-გავიცინე და სწრაფად მოვირგე ხელზე ბეჭედი
-კარგი-თქვა მანაც და ბეჭედი გაიკეთა
-წამოდი, ეხლა ჩემებთან წავიდეთ-შემომთავაზა მან
//
-დედა, აბა რა გაგიხარდება ეხლა ყველაზე ძალიან?-კითხა ცოტნემ დედამისს
-შემოდი ბიჭო სახლში რა კარებში დგახარ-გაუწყრა ქალი
-არა, ჯერ მითხარი რა გაგიხარდება-არ ნებდებოდა ცოტნე
-შენ და შენმა ძმამ რომ ჭკუა ისწავლოთ, შემოდი სახლში-ბუზღუნებდა ქალი
-შვილიშვილი არ გინდა ადამიანო?-შეუბღვირა ქურხულმა
-რა შვილიშვილი, ჯერ ცოლის მომყვანი არცერთი არ ხართ და-ხელი აიქნია კართან
-გამოიხედე აბა გარეთ-უკან გაიწია ცოტნე და ხელი ჩემსკენ გამოიშვირა
-დედა, ცოლი მოიყვანე?-თვალები გაუფართოვდა დაბალ, პუტკუნა მაგრამ სასიამოვნო შესახედაობის ქალს
-გახლავთ-თავი დაუკრა ცოტნემ
-ვაიმე დედა, ვერ გამაფრთხილე?-ხელი გულზე მიიდო ქალმა და სახლში შეგვიძღვა.
-ეს ლიკაა, ეს კი დედაჩემია ნინაჩკა-გაგვაცნო ერთმანეთი ცოტნემ
-შენმა მშობლებმა იციან შვილო?-გამომხედა ქალმა თბილად
-არა-უარყოფის ნიშნად თავი გავაქნიე
-რამდენი წლის ხარ?-კვლავ განაგრძობდა კითხვების დასმას
-20ის
-სწავლობ?
-დიახ, ფილოლოგიურზე-თავი დავუკარი მე
-სად იპოვე ბიჭო ესეთი კარგი გოგო?-სიცილით გადახედა შვილს
-ნიკუშას დაა-მხრები აიჩეჩა სიცილით ქურხულმა
-ლიპარტელიანის?-თვალები გაუფართოვდა ქალს
-ხო-თავი დაუკრა ცოტნემ
-მაგის დებს ლილი და თამთა და თეკლა არ ქვიათ კაცო?-გაიკვირვა ქალმა
-იცით, ყველა ლუკათ მიცნობს და-მხრები ავიჩეჩე მე
-ნიკუშაზე 1 წლით დიდი ხარ ხო? გამახსსენდი, ჩემი ძმაო სულ ასე მოგიხსენიებდა მგონი-გაიღიმა ნინაჩკამ
-დიახ-გავუღიმე მეც
-ხელი როგორ მოგტყდა შვილო?-ჩემს ხელს შეავლო თვალი ეხლა დედამთილმა
-მე და ნიკა ვჩხუბობდით და ხელიდან გავუვარდი-არ დავუმალე სიმართლე ქალს.
-თუ შენ ეჩხუბებოდი და გაბრაზებულმა დაგაგდო?-წარბი ამიწია ცოტნემ
-ვჩხუბობდით და ხელიდან გამაგდო-შევასწორე წინადადება
-უი, მაგ ხო მხეცია რა-ცხვირი აიბზუა ქალმა
-ყავას გაგიკეთებ, გიყვარს ხო?-მკითხა ქალმა და სწრაფად წამოდგა ფეხზე
-არა მადლობთ, არ შეწუხდეთ
-მიდი რა დე, მე რომ მიყვარს ისეთი ტკბილი-ყელი გამოიწელა ცოტნემ
-თუ გინდა აეგდე და გააკეთე-თვალები ვუბრიალე მას
-ესეთი უნდა რძალიი-სიციკილით თქვა ნინამ და დივანზე დაჯდა
-ეხლა ადგები და შენ გამიკეთებ-შემომიბღვირა ცოტნემ
-კი აბა, ხელები გაქვს მგონი, თუ წახვალ გასაკეთებლად მეც გამიკეთე-გავუღიმე და ისევ დედამთილს მივუბრუნდი
-ღმერთო ცუდადვარ-ხელები პირზე აიფარა რადგან სიცილი შეეკავებინა როდესაც ცოტნე დაბღვერილი წამოდგა ფეხზე და სამზარეულოში გავიდა,
-დედა, ნუ დამცინი-დაიყვირა სამზარეულოდან გაბრაზებულმა ცოტნემ
-ცხოვრებაში ყავა არ გაუკეთებია თავისთვის-გამანდო საიდუმლო
-ცოდოა, მივეხმარები-მაინც შემეცოდა ბოლოს და იქეთ დავიძარი სადაც ქურხული წავიდა
-ესე უნდა მაწამო ეხლა მთელი ცხოვრება?-შემომიბღვირა როგორც კი სამზარეულოში შევედი, თან შაქარი ჩაყარა ჭიქაში
-მოდი, გაგიკეთებ-სიცილით გავწიე გვერდით და ყველაფერი გავამზადე, წყალიც დავასხი ყავას და წინ დავუდგი
-მოდი, დამიჯექი აქ-ხელით მანიშნა მის კალთაში დავმჯდარიყავი, მეც უყოყმანოდ მივედი და დავუჯექი
-როდის გავა 3 დღე რო წაგიყვანო აქედან-მითხრა და ტუჩებზე დამაკვდა
-უკაცრავად მაგრამ სამზარეულო ჯერ კიდევ ჩემს მფლობელობაშია-წარბები შეათამაშა ნინამ
-დედა-შეუბღვირა ცოტნემ დედამისს
-მამაშენი მოვიდა-უთხრა ნინამ ცოტნეს და შესასვლელისკენ ანიშნა
-რა გვაქვს საჭმელი?-თან სამზარეულოში შემოვიდა კაცი და თან პიჯაკი გაიხადა
-ეს ლამაზი გოგო ვინაა/?-გაიცინა ჩემს დანახვაზე კაცმა და მე და ცოტნე შეგვათვალიერა.
-ჩემი ცოლია....


ტავი 10



-მიყვარს საქართველო-ვთქვი ჩურჩულით და ქურხულს უკნიდან მოვეხვიე
-შენ ჩემს გარდა ყველა გიყვარს?-გაიღიმა მან
-ცოლად ხო გამოგყევი-ენა გამოვუყავი მითუმეტეს იმისა ვიცოდი ვერ გაინახავდა
-ხო, შენ ჩემი ცოლი ხარ-თბილად მითხრა და თავზე მაკოცა.
-წავიდეთ ეხლა-ყელში ვაკოცე, პირჯვარი კიდევ ერთხელ გადავიწერე და სამება დავტოვეთ.
-კახეთში წავიდეთ ხო ჯერ?-გამომხედა და ხელგადახვეული მიმიყვანა მანქანამდე
-ხო-გაბრწყინებული თვალებით ჩავხტი მანქანაში და ღვედი შევიკარით, ჯერ ავტოგასამართ სადგურზე გავჩერდით, მანქანაში ბენზინი ჩავასხით შემდეგ კი კახეთისკენ ავიღეთ გეზი.
-ბოდბის მონასტერში წავიდეთ რა არ ვარ ნამყოფი-ყელი გამოვიწელე მე
-წავიდეთ, თან სიღნაღში ძმაკაცი მყავს და ერთი დღე მანდ დავრჩებით-ლოყაზე მაკოცა ცოტნემ და კვლავ გზას მიუბრუნდა.
-კახეთში დიდი ხანია არ ვყოფილვარ-ვთქვი და თავი საზურგეს მივადე, ბოლო ესეთი მოგზაურობა გავიხსენე, როდესაც საქართველოდან მივდიოდით მე და ნიკუშამ მთელი საქართველო შემოვიარეთ თითქმის.
//
-რა სილამაზეა-ვთქვი აღფრთოვანებულმა ბოდბეს მონასტრიდან გამოსვლისას და კიდევ ერთხელ მოვავლე თვალი გარემოს.
-წამო ეხლა სიღნაღში-ყელში მაკოცა ცოტნემ და მანქანის კარი გამიღო
-მიყვარს აქაურობა-ჩავილაპარაკე აჟიტირებულმა მხიარულად და ღვედი შევიკარი.
-გაუხარდებათ, რძალის მისვლა ოჯახში-თვალი ჩამიკრა ქურხულმა და მანქანა დაძრა, ნახევარ საათში კი მანქანა სახლთან გააჩერა, გარედან ისეთივე იყო როგორც დანარცენი სახლები სიღნაღში.
-დათოო-დაიძახა და კარზე დააკაკუნა
-ვაა, ვინ მოსულააან-ახალგაზრდა მამაკაცმა გაგვიღო სახლის კარი
-ცოტა გვიან ჩამოვედით მაგრამ გვეპატიება ხო?-გაიცინა ცოტნემ და კაცს მოეხვია
-ეს ჩემი ცოლია, ლიკა, ეს კი დათოა, ჩემი ძმაკაცი-გაგვაცნო ერთმანეთი ცოტნემ
-შემოდიტ, ნინუციც სახლშია და გაგვიწყობს სუფრას-შეგვიძღვა შიგნით დათო, ლამად მოწყობილი სახლი იყო, თან თანამედროვედ და თან ცოტა ძველებურად, საერთო ჯამში კი ძალიან კარგი იყო.
-ნინუუც-დაიყვირა და დივანზე გვანიშნა დავმჯდარიყავით
-რა ხდება?-სამზარეულოდან გამოვიდა წინსაფარაკრული საკმაოდ კარგი შესახედაობის გოგონა
-ცოტნე ჩამოვიდა ცოლთან ერთად-უთხრა დათომ მხიარულად-მიდი გააწყვე მაგიდა
-გილოცავთ, ეხლავე-თქვა უცნაური ღიმილით ამ გოგომ და სწრაფად შებრუნდა სამზარეულოში
-წავალ მე, ღვინოთ ამოვიტან სარდაფიდან-გვითხრა დათომ და ფეხზე წამოხტა
-ყავას დალევთ?-თავი გამოყო სამზარეულოდან ნინომ
-კიი, ტკბილი გვიყვარს-უთხრა ცოტნემ, ის კი სამზარეულოში შებრუნდა
-ნინუცა ჩემი საყვარელი იყო ადრე-ყურში მიჩურჩულა ცოტნემ
-შენს საყვარლებთან დაგყავარ უკვე?-ვუთხარი ჩუმად და გავიცინე
-მეგონა იეჭვიანებდი-გაიცინა მანაც
-საყვარელსა და ცოლს შორის დიდი განსხვავებაა-ვთქვი ხმამაღლა და ახლად შემოსულ ნინოს გავხედე რომელსაც სახეზე სიბრაზე ეწერა, ყავა ნაძალადევი ღიმილით დაგვიდო წინ.
-რა ეკლიანი მყავხარ-გაიცინა ცოტნემაც და ცხვირზე მაკოცა
-მე გავალ, მაგიდას გავაწყობ-თქვა ხმამაღლა ნინომ როდესაც ცოტნემ კოცნა დამიპირა და ხმაურიანად წამოდგა
-კარგი-უთხრა ქურხულმა და ტუჩებზე მეძგერა, ისე მონდომებით და ვნებიანად მკოცნიდა ლამის იქვე დავნებდი.
-გაჩერდი ადამიანო-ხელი ვკარი სიცილით
-ცოტნე, წითელი ღვინო ამოვიტანო თუ კახური მაგარი?-თვალებანთებული შემოვიდა დათო სახლში
-კახური-უთხრა ქურხულმა დიდი ფიქრის შემდეგ
-კარგი-დაეთანხმა და ისევ გაუჩინარდა
-დათომ იცის თქვენი ამბავი?-სამზარეულოში ნინოზე ვანიშნე
-არა, თან რა ჩემი ბრალი იყო, სულაც არ შემიცდენია მისი და, არ იყო ქალიშვილი-მითხრა ჩუმად
-რა საზიზღარი ხარ-ხელი დავკარი ბეჭზე და ისევ მივეხუტე
-მზადაა ყველაფერი, მობრძანდით-ზრდილობიანად მიგვიხმო მაგიდასთან ნინომ
-დათოს დაველოდებით-გასძახა ცოტნემ
-მე გავალ რა-ვუთხარი და მისი ხელებისგან თავი გავითავისუფლე, სამზარეულოსკენ წავედი
-გამოხვედი?-ძალით გამიღიმა ნინომ
-ხო, ცოტნე დათოს ელოდება-მხრები ავიჩეჩე-ყავა გემრიელი იყო-ვუთხარი ბოლოს ღიმილით
-ხოო? კარგია-თქვა მოვალეობის მოხხდის მიზნით და მაგიდაზე დაჭრილი პური დადო
-იცი მე და ცოტნეს ადრე ერთმანეთი გვიყვარდა-წამოიწყო საუბარი ნინომ
-არვიცოდი ცოტნეს ყველა საყვარელი თუუყვარდა-ვთქვი ღიმილით
-შეურაწყოფას მაყენებ-კბილების ღჭიალით მითხრა მან
-მე? როგორ გეკადრება, არ დაგიმალავ და 5-6 საყვარელი მეც მყავდა-ვუთხარი ღიმილით
-ხო? არ მეგონა ცოტნე ბო*ს თუ მოიყვანდა ცოლად-მითხრა ღიმილით
-ორსულად ვარ და ვაშანტაჟებ-ვუთხარი და როგორც კი დათო და ცოტნე შემოვიდნენ მოვკეტეთ, მე ცოტნეს გვერდით დავიკავე ადგილი და გავიღიმე
-რატომ გიყურებს ეგრე?-გადმომჩურჩულა ცოტნე
-გონია შენამდე 6 საყვარელი მყავდა და ცოლად იმიტომ მომიყვანე რომ ორსულად ვარ და გაშანტაჟებ-გადავჩურჩულე სიცილით მეც
-ღმერთო რა გიჟი ხარ-ხმამაღლა გადაიხარხარა მან
-რახდება?-გადმოგვხედა ღიმილით დათომ
-არაფერი-თვალები ვუბრიალე ქურხულს იმის ნიშნად რომ არაფერი ეთქვა
-ახალ დაქორწინებულები ხართ, გეპატიებათ ჩურჩული-თვალი ჩაგვიკრა დათომ და ქარვისფერი ღვითით აავსო ჭიქები.
-ცოტნე, სიგარეტი მომე რა, მოვწევ და შემოვალ-ვუთხარი საწყლად
-ბოლოა-წარბები შეკრა და ერთი ღერი სიგარეტი გამომიწოდა
-შენ ხომ ორსულად ხარ, რატომ ეწევი?-წარბშეკრულმა გადმომხედა ნინომ
-ნინო, ზოგი ამას უბრალოდ ხუმრობით ამბობს-ირონიულად გაუღიმა გოგონაც ცოტნემ
-რახდება?-წარბები შეკრა ეხლა დათომ
-არაფერი, ხუმრობით ვუთხარი რომ ორსულად ვიყავი-მხრები ავიჩეჩე და აივანზე გავედი რომლის გზაც ნინომ მასწავლა. სიგარეტს მოვუკიდე და ტუჩებს შორის მოვიქციე
-შენი აზრით სასაცილო იყო ეგ ყველაფერი?-მკითხა ცინიკურად ნინომ
-ძალიან-გავიცინე მე
-მე კი სულაც არ მეჩვენება სასაცილოდ-შემომიბღვირა მან
-ვისთვის როგორ-ჩავიცინე, სიგარეტი იქვე მოაჯირზე დადებულ საფერფლეში ჩავასრისე, სახეში შევაბოლე და სახლში დავბრუნდი
//
-მეძინება-ვუჩურჩულე უკვე კარგად შემთვრალ ცოტნეს და მხარზე ჩამოვადე თავი
-ჩემი პატარა-ხელი შემომხვია და თავზე მაკოცა
-შენ ხო მყავხარ დიდი რაც მთავარია-ჩავიცინე მე
-დავიძინებს ეხლა ჩვენ-გამოუცხადა დათოს და ნინას ქურხულმა
-ლოგინი გაწყობილია, ოთახი იცი სადაცაა-უთხრა ნინომ ცოტნეს, ჩვენც ფეხზე წამოვდექით, მასპინძლებს მადლობა გადავუხადეთ და ოთახში შევედით
-ნინუცას უყურე შენ-სიცილი ავტეხე როდესაც ერთმანეთს დაშორებული ორი ლოგინი დავნახე, ორივეზე ახალი თეთრეული ეგო.
-ამას გონია ეხლა ცალცალკე დავიძინებთ თუ?-ახარხარდა მთვრალი ცოტნეც, სწრაფად გადაიძრო მაიკა და ფეხსაცმლის გახდას შეუდგა
-აუუ, ცოტნე საღამურები მანქანაში მაქვს-ამოვიწუწუნე და ლოგინზე დავჯექი
-მე გადავჭრი მაგ პრობლემას-ჩაიცინა ცოტნემ, სწრაფად გაიხადა შარვალი მერე კი მე მომიბრუნდა.
-ტყუილად ნუ გაქვს იმედი, მე ქორწილამდე შენთან სექ.სი აქ მექნება-ენა გამოვუყავი, მაისური ცალი ხელით ძლივს გავიხადე, და ცოტნეს დახმარებით გადავიცვი მისი მაისური. მერე კი შორტიც მივაყოლე
-რა სექსუალური მყავხარ-ჩაიცინა ცოტნემ, ლოგინზე დამაწვინა და თვითონ ჩემს ზემოდან მოექცა
-აუ მძიმე ხარ-გავიცინე და ფეხის კვრით გადავაგდე ცოტნე ლოგინიდან
-აუ რა ხმა გქონდა- ავხარხარდი მე და კარზე კაუნი რომ გავიგე ფეხზე წამოვხტი, კარს ამოვეფარე და ისე გამოვაღე, დათო რომ ყოფილიყო?
-რა ხდება?-გაიკვირვა ნინომ, მეც სწრაფად ჩამოვშორდი კარს და ცოტნეს ზედა ოდნავ დაბლა დავქაჩე
-ლოგინიდან გადმოვვარდით-გაიცინა ცოტნემ და ფეხზე წამოდგა, დავინახე როგორ გადააგორა მძიმედ ნერწყვი სასულეში ნინომ და ცოტნეს დაკუნთულ სხეულს მიაჩერდა
-მიშტერება რომ უზრდელობაა არ გაწავლეს?-ვკითხე სიცილით და კარი ცხვირწინ მივუხურე
-რა მაგარი ცოლი მყავს-გაიცინა ცოტნემ და წელზე ხელი მომხვია
-ჰო, რა პატივში ხარ, მოდი დავწვეთ-მალევე გადავიტანე თემა, ლოგინზე ჯერ ცოტნე დაწვა და მასზე კომფორტულად მოვთავსდი მე
-დაინახე რა სახე ჰქონდა შიშველი რომ დაგინახა?-კიდევ იცინოდა ცოტნე
-ეჭვიანობს, რა ქნას-თავი გავაქნიე უკმაყოფილების ნიშნად და თვალები დავხუჭე
-აუ, არდაიძინო, მთვრალი ლაპარაკის ხასიათზე ვარ-ამოიბუზღუნა მან
-მოდი წეროები ვითამაშოთ-სწრაფად წამოვხტი ფეხზე
-წაგებულს?-წარბები აათამაშა მან
-ერთი კბენა-გავიცინე მე
-შენი კისერი ცუდად მიმზერს-ჩაიცინა და ხელები სათამაშოდ მოამზადა. საბოლოოდ 9 კბენა დავიმსახურე კისერში, 4 ლოყაზე, 1 ცხვირზე და 11 მკერდზე. მან 22 კბენა კისერში 3 კი ყბაზე.
-დავიძინოთ რაა-თვალებს ძლივს ვახელდი უკვე ისე მეძინებოდა
-ხო კარგი-სიცილით ჩაილაპარაკა და მის მკერდზე ამაკრა უკნიდან
-ხვალ სად მივდივართ?-ვკითხე და მის ხელს ჩემი მოტეხილი ხელი დავადე
-არვიცი, სად გინდა?-ყელში მაკოცა მან
-არვიცი, შენ სად გინდა?-მისკენ გადავბრუნდი მე
-ალავერდი და იყალთო მოვინახულოთ, ერთი დღე თელავში დავრჩეთ და მერე წავიდეთ კიდევ სადმე-მხრები აიჩეჩა მან
-მაგარია, ძალიან ლამაზი ადგილია, ადრე ვარ ნამყოფი-ხელი შემოვხვიე ყელზე გახარებულმა.
-მიხარია ესე ბედნიერს რომ გხედავ-გაიცინა მანაც
-მეც მიხარია ბედნიერი რომ ვარ-ენა გამოვუყავი სიცილით და ტუჩის კუთხეში ვაკოცე
-ნუ მიწვევ თორემ ქორწილში სამი მივალთ-წარბები ამიქაჩა მან
-ჭკვიანად ბიჭიი-სიცილით ვუღხარი და თავი მკერდზე დავადე,
-ტკბილი ძილი-მიჩურჩულა ყურში და თმებში ხელი შემოცურა, იმდენად მესიამოვნა მისი ეს ქმედება მთელ ტანზე ბუსუსებმა დამაყარა, თვალები მივნაბე და არც მახსოვს როდის ჩამეძინა.
//
-გაიღვიძე-ფრთხილად შემანჯღრია ქურხულმა
-მეძინებაა-ამოვიზმუვლე და ხელით მისი სახე ჩემს სახეს მოვაშორე რომელიც იცინოდა თან სახეზე მკოცნიდა
-11 საათია უკვე-მითხრა მან
-კაი რა, ცოტნე მომშორდი მეძინება-გავიცინე და მოვიშორე
-ქმარი გინდა და დილით ადრე გაღვიძება არა?-მითხრა და ფეხზე წამოდგა, მეგონა თავი დამანებამეთქი მაგრამ ხელში რომ ამიყვანა მძინარი მაშინ ვჭყიტე თვალები
-აბაზანისკენ სვლით-იყვირა და ოთახიდან გავიდა, აბაზანაში შემაგდო და კარი გარედან ჩაკეტა, 5 წუთში კი ჩვენი ნივთებით ხელში შემოვიდა და აბაზანა წყლით გაავსო.
-ცოტნეე-გავიცინე როდესაც მაიკა გადამაძრო, აბაზანაში ჩაწვა და მეც ზემოდან მომიქცია
-რა ცოტნე? მე ჩემს ცოლთან ერთად მინდა ბანაობა-მითხრა და მისმა ტუჩებმა სწრაფად იპოვეს ჩემი
-ქორწილამდე მე შენთან სექ.სი არ მექნებაა-ვუთხარი სიცილით და მოსი ხელი სწრაფად მოვიშორე ჩემი საჯდომიდან.
-ზოგჯერ მგონია რომ სე.ქსის გეშინია-თვალები გაუფართოვდა მას
-არა, მე ქართველი ვარ და ჩვენი ტრადიციები მომწონს-ენა გამოვუყავი და აბაზანიდან ამოვედი, ტანი პირსახოცით გავიშრე და ჩანთიდან ახალი საცვლები ამოვიღე. პირსახოცი ტანზე შემოვიჭირე და ის საცვლები გავძვრე რომლებიც მეცვა
-ეხლა სურვილი მაქვს ამოვიდე და მაგ პირსახოცი წაგართვა-თქვა ცოტნემ და ტუჩები გაილოკა
-მეორე პირსახოცი აქვეა-თვალი ჩავუკარი და ქვედა საცვალი სწრაფად ამოვიცვი.
-გავალ, დანარჩენს ოთახში ჩავიცმევ-ვუთხარი სიცილით და ლიფი ცხვირწინ ავუთამაშე
-ლიკა, ნუ მიწვევ-შუბლი შეკრა მან
-ან რათ მინდა ლიფი?-ვითომ ჩაფიქრებულმა ჩავაბრუნე ჩანთაში ლიფი და იქედან ცოტნეს მაისური ამოვაძვრინე, გადავიცვი და ისე გავედი გარეთ, წინ ნინო შემეფეთა
-აბაზანაში ცოტნე-ვუთხარი როდესაც აბაზანაში შესვლა დააპირა
-კარგი-მითხრა აშკარად გაბრაზებულმა და იქაურობას გაეცალა
-აუ ლიკაა-გავიგე ყვირილი აბაზანიდან
-რაგინდა?-შევყავი თავი შიგნით
-შენ რომ ჩემი მაისური მიისაკუთრე მე მეტი არ ამომიტანია, მანქანაშია ყველა და ამომიტანე რა ერთ-ერთი
-ნინო აპირებს აბაზანაში შემოვარდნას, მზად დახვდი-გავაფრთხილე სიცილით, ოთახში გავედი, შორტი ამოვიცვი, მანქანის გასაღები ავიღე და გარეთ გავედი, საბარგულიდან ერთ-ერთი მაისური ამოვიღე და კვლავ აბაზანისკენ ავიღე გეზი, არც შევმცდარვარ, აბაზანაში ნინო იყო
-სხვის ქმრებს აბაზანაში უვარდები ყოველთვის?-სიცილით მივაწოდე ცოტნეს მაისური
-არ მეგონა აქ თუ იქნებოდა-გაღიზიანებულმა მითხრა
-ხო, ალბათ მაგიტომ შემომთავაზე მასთან დაშორება-სასხვათაშორისოდ ჩაილაპარაკა ცოტნემ და ჩემი მიტანილი მაისური გადაიცვა
-არ ჯობია გახვიდე?-ვკითხე წარბაწეულმა, როდესაც მივხვდი გასვლას არ აპირებდა, მანაც გაბრაზებულმა გამოაღო კარი და გაიჯახუნა
-ეს ძაან ხოარ გაგვიბლატავდა?-წარბაწეულმა გავხედე ცოტნეს
-მე მასთან არანაირი ურთიერთობა არ მაქვს, ლიკუნ, ტყუილად ნუ ინერვიულებ-თბილად მითხრა და თავზე მაკოცა
-გექნება და დაგმარხავ, ჯერ თავმოყვარეობა არ აქ? ამასთან როგორ გქონდა ურთიერთობა-მხრები ავიჩეჩე და სააბაზანო დავტოვე
-გამებუტე?-დამეწია ცოტნე და უკნიდან მომეხუტა
-ამის გამო?-გავიცინე მე
-ჩემი ჭკვიანი-ყელში სიცილით მაკოცა და სამზარეულოსკენ გამიძღვა
-დათოს სამსახურში მოუწია წასვლა, ბოდიში მოგიხადათ რომ ვერ დაგემშვიდობათ-შევედით თუარა გვითხრა ნინომ
-არაუშავს-უთხრა ცოტნემ და მაგიდაზე დაჯდა მე კი კალთაში დამიჯინა
-ჩემს ჯინაზე აკეთებ ხო?-უცებ მობრუნდა ნინო, გაღიზიანებული გამომეტყველება ჰქონდა, ხელში კი დანა ეჭირა რითაც წეღან პომიდორს ჭრიდა
-რას?-გაიკვირვა ცოტნემ
-ამ ყველაფერს, ვიცი მასთან არანაირი ურთიერთობა რომ არ გაქვს-ზიზღით გამოიხედა ჩემსკენ
-შენს გასაღიზიანებლად რატომ უნდა აკეთებდეს? შენ რა ვინმე გგონია თავი რომ ცოტნემ შენს გასაღიზიანებლად ცოლი მოიყვანოს?-ვუთხარი და გავიცინე
-მოგკლავ-ჩვენსკენ წამოვიდა ნინო
-შენ ძაან გაუბერე ხო ამ ბოლო დროს?-ფეხზე წამოდგა ღრიალით ცოტნე და ხელიდან დანა ააგლიჯა, ხელი უწიანა და კედელზე მიახეთქა, შემდეგ კი დანა ყელთან მიუტანა, ისეთი გაცეცხლებული იყო თვალები გამიფართოვდა
-ცოტნე რას აკეთებ?-ამოიკნავლა ნინომ და დანას დახედა
-მაშინ ხომ მაგარი გოგო იყავი, ლიკას რომ კლავდი? მიდი აბა რისი გაქ? მხოლოდ ის გამოგდის კარგად, შენი ძმის ძმაკაცებს უთამაშო ცხვირწინ და შემდეგ ლოგინში ჩაუწვე, შენს ბო/ობასაც საზღვარი აქ, არ დაგინახო, ლიკას რამე ზედმეტი უთხრა თორე ყელს გამოგჭრი-გაბრაზებული უყვიროდა ნინოს ცოტნე
-დამშვიდდი-ვუთხარი ცოტნეს და დანა ხელიდან ამოვაცალე, იქვე მივაგდე, შემდეგ კი ხელი წელზე მოვხვიე
-წავედით აქედან-მითხრა და გულზე მიმიხუტა
-ნივთებს მოვაგროვებ ჩვენსას-ქვედა ტუჩზე მოწყვეტით ვაკოცე, სწრფად გავვარდი იმ საძინებელში სადაც გვეძინა და ყველა ნივთი ერთ ჩანთაში ჩავყარე, შემდეგ კი ზურგზე მოვიკიდე
-მომე, მე წამოვიღებ-მომხსნა ჩანთა და ეხლა თვითონ გადაიკიდა ბეჭზე, ხელი წელზე მომხვია და ნინოს არც დავმშვიდობებივართ ისე გამოვიჯახუნეთ კარი.
-მე დავჯდები საჭესთან-ყელში ვაკოცე და გასაღები ხელიდან ამოვაცალე
-ცალი ხელით ვერ მართავ-ეხლა მან წამართვა გასაღები
-ვმართავ, მომეცი გასაღები-ვუთხარი მკაცრად და გასაღებისკენ წავიწიე
-თუ აიღებ დაჯექი-ენა გამომიყო და ხელი მაღლა აწია
-არსად არ წამოგყვები, თუ საჭესთან არ დამსვავ
-კარგი, მე წავალ მაშინ შემოვივლი მთელს საქართველოს-დაჯდა საჭესთან და მანქანა დაქოქა
-რატომ მიყურებ, არსად არ წამოვალ-იქვე დავჯექი გაბრაზებული და ტელეფონზე თამაში დავიწყე
-კარგი, წავედი-თქვა და მართლაც წავიდა, დიდხანს ვიდექი გაოცებული, მერე ვიფიქრე დაბრუნდებოდა, ბოლოს 1 საათი რომ გავიდა და მივხვდი დამბრუნებელი არ იყო დავურეკე
-მართლა წახვედი?-ვკითხე ნაწყენმა
-ხო მითხარი არ წამოვალო?-ვითომ გაიოცა მან
-ცოტნეე-ამოვიბუზღუნე და გაბრაზებულმა გავუთიშე ტელეფონი, თავი მოკეცილ ფეხებზე ჩამოვდე და გაბრაზებულმა დავხუჭე თვალები, მხოლოდ მაშინ ავწიე თავი მანქანა რომ გამიჩერდა ფეხებთან და კარი გაიღო
-შე სულელო, მართლა აქ დაგტოვებდი?-გაიცინა მან და ფეხზე წამომაყენა
-1 საათია აქ ვზივარ იდიოტო-მუცელში ჩავარტყი ხელი
-მოდი ჩემთან-სიცილით მიმიხუტა, მე კი ფეხები წელზე შემოვხვიე
-სხვათაშორის ძალიან გაბრაზებული ვარ-ვუთხარი ნაწყენმა და ხელები უფრო მაგრად მოვხვიე კისერზე
-წამოდი, წავიდეთ-მანქანის კარი გააღო და მანიშნა დავჯდარიყავი
-საჭესთან არ დამაჯენ?-თავი მოვისწა.... მე
-როგორც კი თაბაშირს მოიხსნი გპირდები აუცილებლად დაგაჯენ საჭესთან-ყელში მაკოცა და ძირს ჩამომსვა, მეც სწრაფად დავიკავე ჩემი კუთვნილი სავარძელი და ღვედი შევიკარი
-ვაიმე, მამაჩემი რეკავს-ვთქვი როდესაც მანქანა უკვე სიღნაღს იყო გაშორებული
-ხმამაღალზე ჩართე-მითხრა ცოტნემ, მეც სწრაფად ვუპასუხე მობილურს და ხმამაღლა ჩავრთე
-ლუკა, არ გამაგიჟო, ნორმალური ხარ?-ღრიალებდა მამაჩემი
-გამარჯობათ, ბატონო ზვიად-ხელიდან გამომტაცა ტელეფონი ცოტნემ და მანქანა იქვე გააჩერა
-მითხარით სად ხართ, არმაინტერესებს, ეხლავე მოვდივარ-გაღიზიანება იგრძნობოდა მის ხმაში
-თელავში ვართ, თქვენი შვილი კარგადაა არ ინერვიულოთ, ეს ტელეფონზე სალაპარაკო არაა, რომ ჩამოხვალთ, დაგვიკავშირდით და გეტყვით რომელ სასტუმროშიც ვიმყოფებით-უთხრა მშვიდად
-ამის დე...შე.... 2 საათში მანდ ვარ-შეიკურთხა და ტელეფონი გათიშა
-აუუ, გაბრაზებულიაა-ამოვიჩურჩულე ხმაჩამწყდარმა
-ლუკა, ეს ბუნებრივია, აქამდე ალბათ ეგონა ეხუმრებოდი, შენი ამბავი რომ ვიცი გაკეთებული გექნება ეგეთი სისულელე რამე-ჩაიცინა ცოტნემ
-კი, ადრე გავაკეთე-ხელი ავიქნიე მე
-ხოდა მითუმეტეს, რომ მიხვდნენ რომ მართლა გათხოვდი ინერვიულეს, ჩამოვლენ, დამსვიდდებიან და წავლენ, ჩვენ კი მანამდე იმ ადგილებს მოვინახულებთ რომლებსაც დაგპირდი-მითხრა მშვიდად მან
-აუუ, არ ვარ ეხლა მაგის ხასიათზე, პირდაპირ სასტუმროში წავიდეთ-ვუთხარი შეწუხებულმა და სახეზე ხელი ავიფარე
-ნუ ნერვიულობ, არაფერია სანერვიულო, შენი დები რომ გათხოვდნენ ხომ მშვიდად შეხვდა მამაშენი?-გამახსენა ჩემი დების გათხოვების ამბავი
-მაშინ იცოდნენ რომ შეყვარებულები ყავდათ-ვუთხარი თვალებგაფართოებულმა
-არ აქვს მნიშვნელობა, შენ 20 წლის ხარ უკვე ლიკუ, უბრალოდ, არ მოელოდნენ და მაგიტომ ჰქონდათ ესეთი რეაქცია-ჩემსკენ გადმოიწია და ლოყაზე მაკოცა
-მაინც ვნერვიულობ-ჩავიდუდღუნე და სიმღერები დაბალ ხმაზე ჩავრთე.
-ნერვიულობ, ბუნებრივია, მეც ვნერვიულობ თუმცა იცოდე რომ ტყუილად, მე არავის მივცემ უფლებას რამე ძალით გაგაკეთებინოს, არც შენს თავს გავატან არავის, მოდი ეხლა ჩამეხუტე-თბილად მითხრა, მანქანა გააჩერა და მანიშნა მისკენ გადავსულიყავი, მეც ღიმილით გადავფოფხდი მის კალტაში და მკერდზე მივეკარი
-მერე მცხეთაში წავიდეთ კარგი?-ვკითხე და მზერა გავუსწორე
-კარგი, წავიდეთ მცხეთაში-სიცილით მაკოცა შუბლზე-ეხლა გადადი, ჩავიდეთ და მერე გაგგუდავ ისე ჩაგეხუტები-შუბლზე მაკოცა და გვერდით სავარძელზე გადამსვა
-ყველაზე მაგარი ქმარი ხარ-მაინც არ ვუშვებდი ხელს, მითუმეტეს იმისა რომ გვერდით სავარძელზე ვიყავი
-თუ არ გამგუდავ, ვიქნები-გაიცინა, მეც გამეცინა და ხელი გავუშვი.
//
-მოდიან, 10 წუთში აქ იქნებიან-მითხრა ცოტნემ აბაზანიდან გამოსულს, მეც სწრაფად გადავიცვი კვლავ მისი მაისური და გრძელი, ტანზე გამოყვანილი შარვალი ჩავიცვი კოჭს ოდნავ აცილებული
-ნუ ნერვიულობ-დამარცვლით მითხრა ქურხულმა და ჩამეხუტა
-თუ მოგკლა, მე არ ჩავჯდები ციხეში-ენა გამოვუყავი ქმარს.
-ეს თმა გაიშალემეთქი, რამდენჯერ გითხრა?-წარბი შეკრა მან და თმა გამიშალა,
-მეც ბევრჯერ გეტყვი რომ არ გავიშლითქო-ჯიბიდან მეორე თმისსამაგრი ამოვიღე და თმა ისევ ავიკარი
-გაგიშვებ სახლსი-შუბლი შეკრა მან
-კარგი-სიცილით ავიჩეჩე მხრები
-მოვიდნენ-კარზე დააკაკუნეს თუარა კარისკენ გავიქეცი, ცოტნეც უკან გამომყვა, მალევე ვიგრძენი როგორ გამიშალა ისევ ცოტნემ თმა და კარი გააღო
-სადაა ლუკა?-ოთახში შემოვიდა მამაჩემი და პირდაპირ ჩემსკენ წამოვიდა, მას ნიკა მოჰყვა, რომელმაც ჯერ ცოტნე გადაკოცნა და მიულოცა შემდეგ კი ჩემსკენ წამოვიდა. მე კი მამას ვერ ვშორდებოდი, ვეხუტებოდი და ხელებს კისერზე მაგრად ვხვევდი
-რამ წამოგიარა გოგო?-როგორც კი მამა მომშორდა ნიკა ჩამეხუტა სიცილით
-შენ დაგპატიჟა ვინმემ?-წარბები შევკარი და ფეხი ჩავარტყი წვივში
-მეტკა მხეცო-იღრიალა და თმაზე მომქაჩა
-ბიჭო თმას ხელი-ეხლა მე ვუყვირე და მუჭი პირდაპირ ყბაში გავარტყი
-ვის დაარტყი-შემომიღრინა ნიკამ, ხელში „ამიღო“ და ლოგინზე მომისროლა შემდეგ კი თავზე დამახტა და ხან თმებს მწიწკნიდა ხან გვერდებში მჩქმეტდა
-გააშველე რა-უძახდა მამაჩემი ცოტნეს ის კი თვალებგაფართოებული გვიყურებდა.......


Tavi 11

-ცხოველო-ვუთხარი ნიკას და ქურხულს უფრო ავეკარი რომ არაფერი დაეშავებინა
-დღემდე ეგრე არ გიჩხუბიათ რამოხდა?-გაკვირვებული იყო მამაჩემი
-აბა შენი აზრით ეხლა ეს ხელი ვინ მომტეხა? მართლა დავეცი?-თვალებგაფართოებული შევხედე მამას
-გერმანიაში სულ დალურჯებული გვყავდა ერთმანეთი-ხელი აიქნია უდარდელად ნიკამ
-ჩემი მავნე-ყურში ჩამჩურჩულა ცოტნემ და ყურის ძირში მაკოცა
-როგორც ჩანს ერთმანეთი ძალიან გიყვართ-თქვა მამაჩემმა თბილად
-დიახ-დაეთანხმა ცოტნეც
-ესე წყნარად ეს ჯერ არ მინახავს-თქვა ნიკამ სიცილით. მე კი ყურადღებას არ ვაქცევდი, ცოტნეს მარჯვემა ფეხზე ვიჯექი და თავი ცოტნეს ყელში მქონდა ჩამალული.
-ნახე, რეაქცია არ ქონია-გაოცდა ნიკა
-გეყო-უთხრა მამაჩემმა დაბღვერილმა
-ღმერთო, რას მოვესწარი, დამსეტყვე-გაიცინა ნიკამ, მის ამ სიტყვებზე მოულოდნელად წამოვხტი ფეხზე და თავზე დავახტი
-ესაა ჩემი ლუკა-ჩაიცინა და ხელის კვრით გადამაგდო ლოგინიდან
-ფრთხილად ბიჭო-თვალები უბრიალა ცოტნემ და ფეხზე წამომაყენა
-დაგჟეჟავს-ენა გამოვუყავი ნიკას და ქურხულს ამოვეფარე
-ამას უყურე რა, გათხოვდა და მისი ქმრის კუნთებით ბლატაობს-გაიოცა ნიკამ
-ხოდა ეგრე ბიჭოო-დავუძახე ჯიბრიანად.
-გეყოთ, წავედით ნიკა ეხლა, ნუღა ვუშლით ხელს-ფეხზე წამოაგდო ნიკა მამამ
-მიყვარხარ მაა-ჩავეხუტე წასვლის წინ მამას, ნიკას თავში წამოვარტყი და ისე გავუშვი
-რაიყო ეს?-გაიცინა ქურხულმა
-რა? შენი ძმა არ გიცემია?-გავიცინე მე
-შენ კიდე გეშინოდა, სულელო-თავზე ხელი გადამისვა და მაკოცა.
-მე და ნიკას ჩხუბმა მოულბო გული თორე უნდა ეცემე-ენა გამოვუყავი მე
-რა ეცემე, ისე მეკვროდი ვაფშე გეკიდა ყველა-ჩაიცინა მან
-ოოო, ხოდა ეხლა ნახე, არ მოგიკარებ ახლოს-ენა გამოვუყავი
-კი ბატონო, წავალ დავიბან-ცალყბად გაიღიმა და სააბაზანოსკენ წავიდა, მე კი სწრაფად გავიხადე ჯინსი, ისედაც სიცხე იყო და ვიწვოდი, კონდინციონერი ჩავრთე და ლოგინზე გავიშოტე, ტელევიზორი ჩავრთე და რაღაც სერიალი გადიოდა იმის ყურება დავიწყე
-აბა რას უყურებ?-დივანზე გაწვა ცოტნე, რომელიც იქვე იდგა
-აქ არ მოხვალ?-ვუთხარი წარბაწეულმა
-ახლოს არ მოგიკარებო და-ცინიკურად გადმომხედა მან
-ვერ გიტან ეგეთი ტონი რო გაქ-ვუთხარი შუბლშეკრულმა და არხების თვალიერება დავიწყე
-ხევსურეთში წავიდეთ ბებიაჩემთან?-თვალებგაბრწყინებულმა გადმომხედა მან
-მეც მინდა ბებია-ტუჩები დავბრიცე და თავქვეშ კიდევ ერთი ბალიში ამოვიდე
-შენ ჩემი ცოლი ხარ, ჩემი ბებია შენი ბებიაცაა-მაცნობა ქურხულმა
-მაგარია, არ მახსოვს არცერთი ბებია მე, დედაჩემს ადრე დაეღუპა მშობლები, მამაჩემს კი მაშინ მე რომ პატარა ვიყავი-მობუზული გავხედე ქმარს
-ნუ მიყურებ ეგრე, თვითონ მითხარი არ გაგიკარებო-წარბი ამიწია მან
-აუუ, მოდი რაა-ხელი ცარიელ ადგილზე დავუტყაპუნე
-ჩემი ცოლიიი-იყვირა სიცილით და გვერდით მომიწვა, თავი მკერდზე დამადო და ხელები წელზე მომხვია
-ვეღარ ვჩერდები უშენოდ-ვუთხარი და თმაში ხელი შევუცურე
-მაგიტომ ხარ ჩემი ცოლი, და მაგიტომ ვიქნებით სიცოცხლის ბოლომდე ერთად-მაკოცა და ისევ თავის ადგილს დაუბრუნდა
-მოდი, ქალაქში გავისეირნოთ-თვალები გამიბრწყინდა მე.
-ჩაიცვი, ოღონდ ის შარვალი აღარ დამანახო, შენს მაგივრად ვიხრუკები-გაიცინა და ფეხზე წამოდგა, თვითონაც შორტები და თეთრი მაისური ჩაიცვა და მე მომიბრუნდა
-პირველ რიგში ეგ შორტები გაიხადე-ცხვირი ავიბზუე მე
-რატო?-გაიკვირვა მან
-არ მომწონს, რაღაცნაირი ფერია-ვუთხარი სიცილით
-მეზარება გამიცვლა, მეტჯერ აღარ ჩავიცმევ-ყელში მაკოცა და გაიცინა
-შებრუნდი-ვუბრძანე სიცილით, საწოლთან ზურგით დავაყენე, მე კი ჯერ საწოლზე ავედი შემდეგ კი ზურგზე შევახტი მას,
-მეც არ ვიფიქრე რაუნდამეთქიი-ჩაიცინა მან და ჩემიანად გააბოტა გარეთ, ნომერი ჩაკეტა და თელავის ქუჩებში დაიწყო სიარული
-ნახე რა ბიჭია-ვუთხარი ცოტნეს და იქვე მჯდომ სიმპატიურ ბიჭზე ვანიშნე
-მე ქმარი ვარ შენი თუ ძმაკაცი-"გაბრაზებულმა" ჩამომსვა მისი ზურგიდან და შემომიბღვირა
-ორივე-ენა გამივუყავი და ჩავეხუტე
-არ მეგონე ესეთი თბილი-ჩაილაპარაკა სიცილით და მუცელზე შემიჯინა
-აბა ყველას კიარ ვცემ-ბეჭზე დავადე თავი ისე რომ თან გარემოს ვზვერავდი
-გახსოვს, პირველად საქმეებს რომ მირჩევდი-სიცილი აუტუდა მას-რა საყვარელი იყავიი
-ხო მითხარი მაშინაც-გამახსენდა პირველი შეხვედრა
-ისე მანამდე მყავდი შემჩნეული მთელ უბანს ხელში ატრიალებდი-კისერში მაკოცა და როდესაც იგრძნო როგორ გამაჟრჟოლა გაიცინა
-შენც ეგრე გემართება, ნუ იცინი-შევუბღვირე მე.
-მოდი აქ დავჯდეთ-მითხრა და სკამზე დაჯდა ჩემიანად
-დაიღალე ცუნცულ?-თვალებმოჭუტულმა გავხედე
-არა-თავი გააქნია და კვლავ დამაბრუნებინა თავი მის ბეჭზე
-პირველი ბიჭი მინდა რომ იყოს-კვლავ მან წამოიწყო საუბარი
-ვინ?-გამიკვირდა მე
-ჩვენი შვილი-მიპასუხა თბილად.
-ლუკას დავარქმევ-გავიცინე მე
-კარგი, როგორც გინდა-ლოყაზე მაკოცა და მაიკის ქვეშ ხელი შემივურა
-ქუჩაში ვართ შე ტუტუცო-ხელი დავარტყი ხელზე
-მაგ თაბაშირს როდის იხსნი??-მკითხა და ჩემი მოტეხილი ხელი შეათვალიერა
-1 კვირაში-ვუპასუხე ჩაფიქრებულმა და მეც ხელს დავხედე
-ანუ ერთი კვირა ვითმენთ-გამიცინა მან
-სულ სექ.სზე რატო ფიქრობ-თავში წავუთაქე
-სექ.სზე რომ ვფიქრობდე აქამდე ასჯერ გვექნებოდა ურთიერთობა-თვალი ჩამიკრა ქურხულმა
-მე ქართველი ვარ, მე პატრიოტი ვარ, მე მიყვარს ჩემი სამშობლო და პატივს ვცემ მის ტრადიციებს-უცებ ვიყვირე და სიცილი დავიწყე.
-ეს რაიყო?-ჩაიცინა ცოტნემ
-ქორწილამდე სექ სი არაა-ლოყაზე ვაკოცე და ხელები ბეჭებზე შემოვხვიე.
-წამო რა, ვჭამოთ, მშია-დაიწუწუნა ცოტნემ
-მეც მშია, შენ რა გშია?-ვკითხე ინტერესით
-შენ-ჩანჩურჩულა ყურში
-მე კიდე აჭარული ხაჭაპური მინდა-ტუჩები გავილოკე და ფეხზე წამოვდექი
-თქვენ რასაც ბრძანებთ ქალბატონო-გამიღიმა ქმარმა,
-წავედით მაშინ-გავიცინე და ისევ ზურგზე შევახტი.
ვმხიარულობდით? ისე მაგრად ცხოვრებაში არ დამავიწყდებოდა. ერთად ისე კარგად ვგრძნობდით თავს ყველა და ყველაფერი გვავიწყდებოდა, შემოვუარეთ ყველაფერი :ალავერდი, სვეტიცხიველი, ჯვარი, ზედაზენი, გელათი, გრემი და ა.შ, ისეთი ბედნიერი ვიყავი ლამის გული გამსკდომოდა, ქორწილი გვქონდა , ქორწილი რა ჯვრისწერა, არავინ არ იყო, უბრალოდ ეკას და ქურხულის ერთ-ერთ ძმაკაცს ომიკოს დავურეკეთ და ამოვიდნენ, იყვნენ ხელის მომიიდეები და შემდეგ ჩვენი გზა გავაგრძელეთ. ვფიქრობ ყველაზე მაგარი ოკაცეს კანიონი იყო, მართალია სიმაღლის კატასტოფულად მეშინოდა მაგრამ როდესაც გვერდით ისეთი ადამიანი გყავს როგორიც ცოტნეა არაფრის მეშინოდა.
-მოდი მაგრად გამოვთვრეთ-თვალებგაბრწყინებული მივუწექი ქურხულს გვერდით
-არა-მკაცრად გაიჟღერა ხმამ
-რატო?-ცოტა მეწყინა მისი ტონი
-მე ბავშვზე მუშაობა მაქვს დაწყებული, შენ კიდევ დავლიოთო-შუბლი შეკრა მან
-აუუუ-ამოვიბუზღუნე და თავი ბალიშში ჩავრგე
-ეხლა უნდა გამებუტო?-უკნიდან მომეხუტა ის
-მე დალევა მინდოდა-ცხვირი ავიბზუე მე.
-წელს ვერც ბათუმში წავალთ, აქ დავრჩებით მთელი თვე-ყურს უკან მაკოცა, რაზედაც ჟრუანტელმა დამიარა
-ცოტნიკოოო-ამოვიბუზღუნე კვლავ
-ჩემი ბუზღუნაა-თბილად გამიღიმა და ტუჩზე მიკბინა
-ხოდა ადექი ეხლა შენ გააკეთე საჭმელი, მე ტუჩი მტკივა-ენა გამოვუყავი მე
-მე არ ვიცი კეთება, მიდი აცუნცულდი რა, ყავაც გამიკეთე-ყელში მაკოცა ქმარმა
-ჩაიცვი შენ, ბიჭებმა უნდა ჩამოვიდეთო-ვუთხარი და შორტი ვესროლე
-ვინ ბიჭებმა?-გაკვირვებულმა ამონხედა მან
-"კაკალამ", ომიკომ, ნიკამ, ვოვამ, სხვათაშორის ვოვას ელენე მოყავს, ერთად ვართო ელემ, მე ზუკასაც მივწერე და იმანაც წამივალ რა პრობლემააო-ჩამოვუთვალე ყველა
-ჩემს ძმას?-გაკვირვებულმა გადმომხედა
-არა, ჩემს მაზლს-ენა გამოვუყავი მე
-მაგ ლონდონში მიდის მალე და აქ რაუნდა?-უფრო გაიკვირვა მან
-ეკამ დასვენება მოგვცა წასვლამდე, 5 დღეო, ხოდა ჩამოვალ მანამდე გავერთობი ცოტასო-გადავეცი ზუკას ნათქვამი
-კარგი, დაგეხმარები მაშინ გაკეთებაში, თორემ ღორები არიან ეგენი-შორტი ამოიცვა და ჩემთან ერთად შემოვიდა სამზარეულოში
-ხახვი დაჭერი-ეშმაკური ღიმილით მივაწოდე ხახვი
-ჩემი ატირება გინდა?-ჩაიცინა მან
-კარგი, მაშინ მე დავჭრი-ისევ ავიღე ხახვი და წინ დავიდე, მას კი მწვანილი მივეცი დასაჭრელად
-კარგი, მომე-ამაცალა წინ დადებული ხახვი და დაჭრა დაიწყო
-ცოტა თხლად დაჭერი-ვუთხარი როცა დავინახე რომ მთლიან ხახვს ოთხად ჭრიდა და გვერდით აწყობდა, ვითომ დაჭრილიაო
-ეგრე თითი გამეჭრება-ამოილაპარაკა თვალებაწითლებულმა და ხელი ამოისვა თვალში
-რას აკეთებ შე შტერო-ვუყვირე და ხელები სწრაფად მოვაშორებინე თვალს
-მეწვიის-ამოიზმუვლა და თვალები დახუჭა
-წამო მოგბანო-სიცილით გავიყვანე სააბაზანომდე, ონკანი მოვუშვი, ჯერ ხელები დავაბანინე შემდეგ კი თვალებზე დავუსვი სვენი ხელი
-ჩემი მზრუნველი-დახუჭული თვალებით მაკოცა ცხვირზე- ტუჩებს ვუმიზნებდი
-ხო, კარგად ვერ უმიზნე-ჩავიცინე მე, აბაზანიდან გამოვიყვანე და სამზარეულოში სკამზე დავაჯინე, ხახვი სწრაფად დავჭერი და მწვანილებიც მივაყოლე, კიტრის და პომიდორის სალათი გავაკეთე და კარტოფილიც შევწვი
-მგონი მოვიდნენ-ვთქვი როდესაც მანქანის ხმა გავიგე. ფანჯრიდან თავი გადავყავი და ეზოში შემოყენებული მანქანა რო დავინახე სწრაფად გავვარდი გარეთ
-გაბრიეელ-ვიყვირე მთელი ხმით და ბიჭს მუცელზე შევახტი
-ნელა გოგო, რა თხა-ჯი (ესე მხოლოდ გაბრიელი მეძახის) ხარ-ლოყაზე მაკოცა და მაგრად ჩამეხუტა
-შენს ძმას არ ჩაეხუტები?-გადმომხედა ნიკამ
-იდი ნა.ხუი ბიჭო-ვუთხარი და ეხლა ომიკო გადავკოცნე,
-სადაა ჩემი კერკეტი კაკალი?-ვიკითხხე და ბიჭები მოვათვალიერე
-რძალო, კოცნა მე არმინდა?-წინ გამოალაჯა ზუკამ
-ვოვა, ელენე და კაკალა ერთად მოვლენ-მითხრა ნიკამ, ამასობაში კი მე ზუკა გადავკოცნე
-შენი ქმარი სად აგდია?-მკითხა ომიკომ და სახლში შეალაჯა
-ხახვს ჭრიდა, თვალები ეწვის და ვერ ახელს ალბათ-ვთქვი და სახლში შევედი, ცოტნე ჩაწითლებული თვალებით იდგა და ბიჭებს ეხვეოდა
-რაიყო ბიჭო? საჭმელების კეთება დაიწყე?-გაიცინა ზუკამ
-მეთქი მოვეხმარებითქო და ხახვიანი ხელი ამოვისვი თვალში-უთხრა სიცილით
-იმიტომ რომ არიცი როგორ უნდა დაჭრა, გერმანიაში რომ ვიყავით სულ დაბრიყვებული ვყავდი, ხახვს მე მაჭრევინებდა ხოლმე-უთხრა სიცილით ნიკამ სიძეს და მხარზე ხელი დაკრა
-აბა ჩვენ რატომ არ დაგვპატიჟეთ ჯვრისწერაზე?-წარბი ასწია გაბრიელმა
-არ იყავი ღირსი-ენა გამოვუყავი და ცოტნეს ამოვეფარე როდესაც ბალიშის ჩარტყმას აპირებდა
-ჩემს ცოლს ხელი დაედება და ვიღაცეებს წითელი აენთებათ-წარბაწეულმა მოათვალიერა ცოტნემ ბიჭები
-აუ, ამას უყურეთ ტო, რა აბლატავდა-ხელი აიქნია ომიკომ და სამზარეულოსკენ გააბოტა
-ბავშვს მე ვნათლავ, დაგასწარით-უცებ წამოიყვირა სიცილით გაბრიელმა
-მე მეჯვარე ვარ და ისედაც უნდა მოვნათლო-ენა გამოუყო ომიკომ ბიჭებს
-მე ბიძა ვარ-ერთხმად თქვეს ნიკამ და ზუკამ.
-მე მამა ვარ-ჩაილაპარაკა სიცილით ქურხულმა და კალთაში დამიჯინა
-აი ისნიც მოვიდნენ, გზაში ელენე ცუდად გახდა და გაჩერება მოუწიათ-როდესაც ნაცნობი მერსედესი შემოვიდა ეზოში, თქვა ნიკამ
-გავალ მე-სწრაფად წამოვხტი და გარეთ გავვარდი
-ჩემი კერკეტა-დავიძახე და მუდამ შუბლშეკრულ „კაკალას“ მივეხუტე
-კაკალა ხო შემარქვი, ეხლა კერკეტაღა მაკლია-დაიბღვირა მან, შემდეგ კი შუბლი გახსნა და მომაკვდინებლად გამიღიმა
-გილოცავ-მითხრა და მთელი ძალით მიმიკრა გულზე
-მადლობა-გავუღიმე და ეხლა ვოვასა და ელენესკენ შევტრიალდი
-ვოვუკა-დავუძახე და ეხლა ბიჭს გადავეხვიე
-ნახე, ბოლოს მე მომიტოვა-გაიცინა ელენემ, მალევე მოვშორდი ვოვას და ელენეს გადავეხვიე, ორივემ მოგვილოცეს და სახლში შევედით
-წავალ, სასმელს მოვიტან-ფეხზე წამოხტა ზუკა,
-დაეგდე ადგილზე, მაქ-წარბები აათამაშა ცოტნემ
-მე რომ გითხარი დავლიოთმეთქი არგქონდა?-შევუბღვირე ცოტნეს
-შენ ვერც ეხლა დალევ-წარბები ასწია და სამზარეულოში ყველაზე მაღლა მდებარე უჯრა გამოაღო რომელსაც ვერ ვწვდებოდი, 3 არყის ბოთლი გამოაძვრინა და მაგიდაზე დადო
-წავალ კიდევ რამეს გავამზადებ, თქვენ რა გაგაძღებთ-ამოვიფრუტუნე და სამზარეულოსკენ წავათრიე ელენე
-არგინდა რძალო, მზა პროდუქტები წამოვიღეთ და ტორტი, პროსტა გადმოღება დაგვეზარა-ადგა ომიკო და პროდუქტების მოსატანად რამოდენიმე ბიჭი წაიყოლა
-შენ დალევ?-ვკითხე ელენეს
-არა რა დავლევ, მარტო ხო ვერ დავლევ, ვოვა და ნიკას გარდა არ ვიცნობ ხალხს მიტყდება-უხერხულად თქვა ელენემ
-არ გამაგიჟო, რა გიტყდება-წარბები შევკარი მე
-თან შენც რომ სვავდე კიდე ხო, კაი რა-თვალები აატრიალა მან
-კარგი, არ დაგაძალებ-გავიცინე და ჭიქებში წვენი დავასხი რომ დაგველია, ბიჭების მოტანილი პროდუქტებით, მალევე გავაწყვეთ სუფრა და ბიჭებმა ერთჯერადი ჭიქებით დაიწყეს სმა, სადაც ეხლა ვიყავით ეს კოტეჯი ნაქირავები გვქონდა ერთი თვით, ჭიქები და თეფშებიც მხოლოდ ჩვენთვის ვიყიდეთ რომ საჭმელი გვეჭამა, სრულებითაც არ გაგვითვალისწინებია რომ 10 კაცი დაგვადგებოდა თავზე და სმას დაიწყებდნენ.
-უი, ტანსაცმელი წამოგიღე კიდევ-გაახსენდა ელენეს, სწრაფად გავარდა გარეთ, ვოვას მანქანიდან დიდი ჩანთა გადმოიღო და ოთახში შეიტანა, სადაც ამჟამად მე და ცოტნეს გვეძინა
-მადლობა, ყიდვას ვაპირებდი-გავიცინე მე
-თამთა ჩამოდის რუსეთიდან, იცი?-მკითხა ელენემ~
-ჩემი და?-გაკვირვებული გავხედე მას
-ხო, ნიკამ მითხრა დღეს, შენი გათხოვება გაუგია და სიძის სანახავად მოდის-აფხუკუნდა ელე
-ეუფ, რაღა გვიჭირს-თვალები ავატრიალე და წვენის ჭიქით ხელში ჩავუჯექი ნიკას კალთაში
-ეს ისეა, ბავშვი რომ დედას კალთას არ ცილდება-სიცილი ატეხა გაბრიელმა
-მოუკვდი დედაშენს-მივაწყევლე კარგად და გავიცინე
-კაი ტო, რას მწყევლი-შუბლი შეჭმუხნა მან
-ენა გააჩუმე თორე დაგჟეჟავ ეხლა-დავემუქრე მე
-რას ბლატაობს შენი ცოლი, მოაკეტინე რა-ეხლა ქურხულს მიუბრუნდა ის
-გეყოთ-საუბარში ჩაერთო შუბლშეკრული კაკალა
-კერკეტ, მიდი რა სამზარეულოში მაგიდაზე წვენი დევს გამოიტანე-ყელი გამოვიწელე საცოდავად, ისიც უხმოდ ადგა და წვენი მომიცუნცულა
///
-ცოტა დავთვერი ხო-ჩაიცინა ცოტნემ და ფეხზე ძლივს წამოდგა ბანცალით
-იჯექი-თვალები ვუბრიალე და ისევ სკამზე დავაჯინე
-წამოდით ბიჭებო, ოთახში აგიყვანთ-ვუთხარი, ჯერ კაკალას დავავლე ხელი და მაორე სართულისკენ ფრთხილად წავიყვანე, ერთ-ერთ ოთახში შევიყვანე და საწოლზე დავაგდე
-ესეიგი, 3 ოთახია ზემოთ, ერთში ვოვა და ელე, მეორეში კაკალა გაბრიელი და ნიკა, მესამეში ომიკო და ზუკა, გავანაწილე, მაგარი ვარ-ტაში შემოვკარი და როგორც გავანაწილე ისე ავიყვანე ყველა ზემოთ, თუმცა ნიკა ოთახში აღარ დაეტია და იქვე მდივანზე მივაწვინე
-წამოდი, ეხლა შენ გაგიყვან-თბილად ვუთხარი ქურხულს და წამოდგომაში დავეხმარე
-ჩემი სიცოცხლის აზრი ხარ-ჩამეხურა მთვრალი ცოტნე და ყურში მიჩურჩულა
-წამოდი, დავწვეთ-გავიცინე და იქვე ოთახში შევიყვანე, ჩვენი ოთახი პირველ სართულზე იყო, ამიტომ არ გამჭირვებია მისი ოთახში აყვანა, ლოგინზე დავწვინე, მეც მის გვერდით დავწექი და სიზმრების სამყაროში გადავეშვი
#ანი და ზუკა
შუა ღამე იყო, ანის ტკბილად ეძინა, უხაროდა რამოდენიმე დღეში ლონდონში წავიდოდა და მის ოცნებას აისრულებდა, ტელეფონი ბალიშის ქვეშ ედო, ვიბრაციამ გააღვიძა, ტელეფონზე რომ უცნობი ნომერი დაინახა, თან ღამის 4 საათზე შეეშინდა და გაუთიშა, თუმცა მალევე გადმორეკა ნომერმა, ამჯერად უპასუხა
-გისმენთ
-ხომ არ გაგაღვიძე?-მოესმა ნაცნობი, ირონიული ხმა
-რა გინდა ზუკა?-ხმა აუკანკალდა მას
-ეხლახანს ჩამოვედი თბილისში, შენი ნახვა მინდა-უპასუხა ბიჭმა
-შენ გაგიჟდი?-გაოცებულმა გასცა პასუხი
-არა, ნაბახუსევზე ვარ-გაიცინა ზუკამ
-აღარ დამირეკო მეორედ-გაბრაზებულმა უთხრა ანამ და ტელეფონი გათიშა, თავი ბალიშზე დადო და გაეღიმა, ტელეფონზე ზარი აღარ შემოსულა, დაწყდა გული ანას, თუმცა კარზე ზარის ხმა რომ გაიგო მაშინვე ფეხზე წამოხტა, კართან მივიდა და ცინიკურად მომღიმარი სახე რომ დაინახა გაოგნდა
-სულ შეიშალე?-სწრაფად წაიყვანა ბიჭი და მის ოთახში შეათრია, გაიგონა გვერდით ოთახიდან ხმაური და ბიჭი კარის უკან დამალა
-ვინმე იყო?-გაკვირვებულმა კითხა შვილს თემურმა
-წყლის დასალევად ვიყავი სამზარეულოში და რომ გავიხედე არავინ იყო, ალბათ ვინმემ იხუმრა-უცებ მოიგონა ტყუილი ანამ
-კარგი, დავწვები მაშინ ხვალ ადრე ვარ ასადგომი-მთქნარებით წავიდა ოთახისკენ მამა, ანამ ფრთხილად მიხურა ოთახის კარი და ზუკას თვალები უბრიალა
-შევიშალე ხო-გაუცინა ბიჭმა და ლოგინზე წამოწვა
-მთვრალი ხარ?-გაუკვირდა გოგოს
-ხო, ჩემმა ძმამ ცოლი რომ მოიყვანა ავღნიშნავდით, მე მანქანა წამოვიყვანე და წამოვედი-მხრები აიჩეჩა მან
-ღმერთო, სად გადაგეყარე, წესიერი ბიჭი დაილია ამ ქვეყანაზე?-შუბლი შეკრა ანამ
-რას მერჩი საყვარელო?-წარბები აუთამაშა ბიჭმა
-სახლში მივარდები შუა ღამით-თვალებგაფართოებულმა გახედა გოგონამ
-მოდი აქ-ბიჭმა ხელით ანშნა ვიწრო ლოგინზე მასთან ერთად დაწოლილიყო
-არა, ახლავე წადი აქედან-შეუბღვირა ქურხულს ანამ
-მამაშენს გავაკითხო ოთახში?-წარბები ასწია ცინიკური ღიმილით ზუკამ
-კარგი, ხო-დანებდა ანა და გვერდით მიუწვა ქურხულს, თუმცა არ შეხებია
-მამაშენთან გავალ-კიდევ ერთხელ დაემუქრა ბიჭი, და კმაყოფილს გაეღიმა მის სხეულზე მიხუტებული პატარა არსება რომ იგრძნო.....


Tavi 12

-წამოდი, ზუკა უნდა გავაცილოთ, დღეს საღამოს მიფრინავს-მითხრა ცოტნემ და შარვალი ამოიცვა
-იმ ღამეს შენც ფიქრობ რომ ანისთან გაიპარა?-წარბები ავათამაშე მე
-არ ვფიქრობ ვიცი-გამიცინა ქმარმა და აბაზანაში შევიდა
-არა რა, რა ცუღლუტები არიან, რა ვიცოდი 17 წლის ასაკში რაიყო სიყვარული-ვთქვი ხმამაღლა სიცილით
-ეხლა ხო იცი, რაც მთავარია-გამომძახა ქურხულმა აბაზანიდან
-გამო მალე, მეც მინდა შესვლა-ავწუწუნდი კვლავ
-მოდი მერე, მე არ მიშლი ხელს
-უზრდელო-სიცილით ვუთხარი და აბაზანაში შევუვარდი, კბილებს იწმენდდა, მეც სწრაფად ავიღე კბილის ჯაგრისი.
-ზუკა უნდა გავაფრთხილო იქ არაფერი იმაიმუნოს-გაიცინა ცოტნემ
-ძაანაც არ გააწვალოს-დავეთანხმე მე
-ეკას ვეტყვი მიაქციოს ყურადღება ანას-კვლავ მითხრა და აბაზანიდან ერთად გამოვედით
-წავედით?-მკითხა და ხელში გასაღებების დასტა შეათამაშა
-ხო, კარი ჩაკეტე-ვუთხარი და წინ წავედი, მანქანაში დავსკუპდი და თბილისისკენ დავიძარით. რამოდენიმე სააათში უკვე სახლში ვიყავით.
-ბიჭო მთვრალი ხარ?-გაკვირვებულმა შეავლო თვალი ცოტნემ ზუკას
-ცოტა დავლიე-გაიღიმა მან
-სად დალიე?-წარბებიი შეკრა ცოტნემ
-მე და გაბრიელი ვიყავით ბარში-ფანცალით წამოდგა ფეხზე
-არა იმასაც რომ ჭკუა არ აქვს-გაბრაზებულმა ვთქვი და ზუკას ორივე უკან გავყევით
-1 საათში აეროპორტში უნდა იყო შე სი.რო-დაუყვირა ცოტნემ
-ვიქნები მერე, რაიყოთ? მთვრალს არ გიმგზავრიათ?-წარბები ასწია მან
-შედი წყალი გადაივლე, ბარგი მაინც გაქვს ჩალაგებული?-აბაზანაში შეაგდო ცოტნემ
-არა, რძალო ჩამილაგებ?-გამეკრიჭა ზუკა
-ჩაგილაგებ, შენ იბანავე-ვუთხარი და კარადა გამოვაღე, გამოღება და ტანსაცმლის თავზე გადმოყრა ერთი იყო.
-ეს რაარის?-გაკვირვებული შემოვიდა ოთახში ნინა
-ამ დებილს ბარგი არ ჰქონია ჩალაგებული, ჩასალაგებლად მოვედი და აი-ვუთხარი და ძირს დაყრილ ტანსაცმელზე ვანიშნე
-ჯანდაბა, ორი ხელი მაინც ამოარჩიე დანარჩენს იქ იყიდის-თავი გააქნია ნინამ და ჩემთან ერთად დაიწყო ტანსაცმლის გადარჩევა, დანარჩენი კი პირდაპირ სარეცხის ყუთში ჩავყარეთ, ნუ დავყარეთ არ ჩაეტია.
-რომ ჰკითხო, საერთოდ არაფერი აქვს გასარეცხი ოთახიც სულ ჩაკეტილი აქვს, ნეტა საერთოდ რით დადის-თავი გააქნია ნინამ და ოთახი დატოვა, პატარა ზურგზაკში ჩავუწყვე ორი სუფთა შარვალი და ორი მაისური, დანარჩენს კი თბითონ ჩადებდა, ალბათ.
-გამოფხიზლდი?-ვკითხე აბაზანიდან გამოსულ მაზლს
-კი-მიპასუხა ღიმილით
-გავალ-ვთქვი, მივხვდი ნამდვილად ზედმეტი ვიყავი და ნინასთან გავედი სამზარეულოში
-გშია?-მკითხა თბილად ქალმა
-აუ კი-მუცელზე ხელი მოვისვი და გავიცინე
-ორსულად ხომ არხარ დედი?-მკითხა კვლავ ქალმა და წინ დიდი თეთრი თეფში დამიდო
-ჯერ არვიცი-მხრები ავიჩეჩე, ჯერ 2 თვეა რაც მე და ცოტნე ცოლ-ქმარი ვართ.
-ძირითადად ამ დროს იცის ხოლმე გამოვლინება-გაიღიმა მანაც და წინ სოკოს ჩაშუშული დამიდო
-ვგიჟდები ამ კერძზე-ვუთხარი თვალებანთებულმა და მინის კამიდან კოვზით თეფშზე გადმოვიღე საჭმელი, შემდეგ კი გემრიელად შევექეცი
-ამას მოუსწრია უკვე ჭამა-სიცილით შემოვიდა ზუკა სამზარეულოში, მას კი უცან ცოტნე მოყვა
-შენ ხოარ დაგელოდებოდი?-გავიცინე და ცარიელი თეფში ნიჟარაში ჩავდე.
-დედი, კოჯორიდან რომ ჩამოხვალთ სად იცხოვრებთ?-ჰკითხა ნინამ ცოტნეს
-სადაც აქამდე ვცხოვრობდი-გასცა პასუხი ცოტნემ
-ანუ აქ არ იქნებით?-სახე მოეღუშა ქალს
-არა, ბინა მაქ და რაპრობლემაა-მხრები აიჩეჩა მან
-აუ, ცოტნე-ვუთხარი შუბლშეკრულმა
-ხო-მიპასუხა ისე რომ არც შემოუხედავს, გამწარებული ჭამდა
-რა ღორივით ჭამ, წამოსვლისას არ ჭამე?-გავიცინე მე
-მერე მომშივდა-თავი იმართლა მან
-მალე დაამთავრე და წავედით-დაუძახა ზუკამ ცოტნეს და სამზარეულოში ზურგზაკით შემოვიდა რომელსაც მხრებზე იკიდებდა
-ოთახის გასაღები დამიტოვე-უთხრა ნინამ ზუკას
-რატო?-გაიკვირვა უმცროსმა ქურხულმა
-რა რატო? რას გიგავს ოთახი? კინაღამ გული გამისკდა რომ შემოვედი, დავალაგებ დედი და ჩავკეტავ ისევ მერე რამოხდა?-გაიკვირვა ქალმა
-არა იყოს, არმინდა-მაინც არ მისცა გასაღები ზუკამ
-მაშინ გასარეცხები გამოყარე გარეთ ყველა და ისე წაეთრიე-უთხრა გაბრაზებულმა, ზუკაც სიცილით წავიდა ოთახისკენ, გასაღები მოარგო კარს, გააღო და იქედან მთელი ტანსაცმელი გამოყარა,
-რა ცუდი ბიჭი ხარ შენ, ერთ-ერთი გოგო რომ ყოფილიყავით რა მოხდებოდა-ამოიბუზღუნა ნინამ
-აგერ არ გყავს?-სიცილით უთხრა ცოტნემ ჩემზე
-მაგ მიგყავს დედიკო შენ, მე კიდე მთელი დღე გამოყრუებული ვზივარ სახლში, თქვენც სულ გარეთ ხართ-არ წყვეტდა ნინა ბუზღუნს
///
-ეკა, მიხედე რა ამ ორს-ცოტნემ ჩუმად გადაულაპარაკა ეკას
-, რაფრა გამეიფხიზლე?-ყვირილით მოგვიახლოვდა გაბრიელი და ზუკას სიცილით მოხვია ხელი
-პახმელიაზე ვარ-ჩაილაპარაკა მანაც და გაბრიელის ხელი მოიშორა
-ჩემი სიცოცხლის ერთადერთი აზრი სადაა?-კვლავ მოათვალიერა გაბრიელმა ბავშვები და რომ დამინახა ჩემსკენ წამოვიდა
-რავახარ შენ?-მკითხრა, კარგ ხასიათზე იყო, ჩვენი გაბრიელი, მოვიდა და ჩამეხუტა
-მე კიარ მივდივარ შე ჩემა ეს მიდის-ხელი გავიშვირე ზუკასკენ
-ყველას მშობლები წავიდნენ, თქვენც გადით ეხლა, გვაცადეთ-თვალები მიბრიალა ეკამ
-მოიცა რა ეკუშ-გაუცინა გაბრიელმა-ეხლა კაკალაც მოვა
-რაღა გვიჭირს-გაიცინა ცოტნემ და იქვე დამჯდარ ანის გადახედა რომლის გვერდითაც ზუკა იჯდა
-აბა, ბედნიერი მგზავრობა-მიუახლოვდა კაკალა ზუკას და გადაკოცნა. მერე ჩემსკენ წამოვიდა და გადამეხვია, მთელი 3 დღეა არ მინახია.
-მე არავინ მკოცნით?-გაიცინა ცოტნემ
-მოდი მე გაკოცებ-ვუთხარი და სწრაფად ვაკოცე ყელში
-კარგი, წავედით ეხლა, რეგისტრაცია უნდა გავიაროთ-ეკა გადაკოცნით გადვემშვიდობა ყველას და წავიდა, ზუკამ ხელი აგვიწია და ისიც მასწავლებელს მიყვა
///
-ადგილი გამიცვალე-თავზე წამოადგა ზურა მის ერთ-ერთ კლასელ საბას
-რატო?-გაკვირვებულმა ახედა ბიჭმა
-ესე მინდა და იმიტომ-ირონიული ღიმილით გადახედა ბიჭს და წარბები ჰაერში აწია
-ყველაფერი შენს მინდაზე არაა-ჩაიცინა საბამ
-ადექი, შე სი.რო-ხმადაბლა თქვა, მაინც თვითმფრინავშვი იყვნენ, მაიკის საყელოს ხელი დაავლო და ფეხზე წამოაგდო, შემდეგ თვითონ დაიკავა ადგილი და გვერდით მჯდომ ანას გაუღიმა
-ზუკა როგორ იქცევი? დაბრუნდი შენს ადგილას-წინიდან გადმოხედა ეკამ
-მე აქ მინდა და აქ დავჯდები-უდერდელად ჩაილაპარაკა ზუკამ და ანას ხელი გადახვია
-ზუკაა-ამოიჩურჩულა გოგონამ და ხელი აწითლებულმა მოიშორა
-ანა-უთხრა გაბრაზებულმა და გულზე მიიკრა
-უნდა დავიძინო-მოშორება სცადა გოგონამ კვლავ
-ასე დაიძინებ-უთხრა და უფრო მიიკრა მკერდზე.
//
-ზუკა, გაფრთხილებ, თუ ოდნავ მაინც მცემ მე, ან ანას, ანას ოთახს ახლოსაც არ გაეკარო და აქ დაანებე თავი ცოტახნით, გთხოვ, მასზე მე ვარ პასუხისმგებელი, მე-უყვიროდა ეკა სავარძელში უდარდელად ჩამჯდარ ზუკას
-ნუ ღელავ ეკუ, მე მივხედავ-გაუღიმა ზუკამ მასწავლებელს
-ზუკა, გთხოვ, იცოდე, ხმას აღარ გაგცემ მთელი ცხოვრება, იცი როგორ მიყვარხართ შენ შენი ძმა და ლუკა-თვალები უბრიალა ეკამ
-კარგი, რაც აქ ვართ, ეს 10 დღე, არც ოთახში შევუვარდები, არც ვინმეს დავულეწავ თავ-ყბას, ჩემი მომავალი ძმისშვილის ხათრით-ჩაიხითხითა და სავარძლიდან წამოდგა, გაღიმებული აუყვა კიბეებს და ანის გარზე დააკაკუნა
-გისმენ-ანამ გაკრეჭილმა გამოყო თავი კარიდან
-წამოდი, გავისეირნოთ
-არმცალია, მშობლებს ვესაუბრები-სახე მოეღუშა მას
-კარგი, მერე გამოგივლი-გაუღიმა და ოთახში დაბრუნდა
#ლიკა
-აეროპორტში წავედით, მალე-ვიყვირე და ნახევრად გამომთვრალ ბიჭებს მზერა მოვავლე
-შენ წადი, და ჩვენი სარძლო და ზუკაკო მოგვიყვანე-გამეკრიჭა გაბრიელი
-წამო, მე წამოვალ, მარტო ხომ ვერ გაგიშვებ, ორსულად ხარ ბოლოსდაბოლოს-ფეხზე წამოდგა ქურხული და თვალებგაბრწყინებულმა მომხვია ხელი წელზე
-აუ რა მაგარია ტო, ბავშვი-იყვირა ნიკამ და ისიც გახარებული წამოხტა ფეხზე, ჩამეხუტა და მერე ისევ უკან დაბრუნდა
-წავედით, ცოდოა, დაიღლებოდა ზუკა-ქმარს ხელი მოვხვიე და მანქანისკენ წავედი
-აჰა დაჯექი-ღიმილით გავუწოდე გასაღები ცოტნეს
-აუ არა ტო, რა დავჯდე, გააფრინე?-გაფართოებული თვალებით გადმომხედა მან
-რატო?
-ორსულად ხარ, მთვრალი ვარ, რამე რომ მოგვივიდეს?-ხელები გაშალა გაკვირვების ნიშნად
-გუშინაც მთვრალი იყავი და გუშინაც ორსულად ვიყავი რომ აიჩემე მე უნდა დავჯდეო-გაბრაზებული მოვკალათდი საჭესთან და გასაღები გადავატრიალე
-გუშინ ხო არ ვიცოდი, აუ ნუ მებუტები რა ჩემი პატარა-ჩემსკენ გადმოიხარა ის და ბაგეები ტუჩებზე მომაკრო.
-არ გებუტები, შტერო-ენა გამოვუყავი და მანქანა დავძარი
///
-ზუკაკოო-ვიყვირე როგორც კი ზურას მოვკარი თვალი რომელსაც ანა ჰყავდა მიხუტებული.
-ვა რძალოო-გამიღიმა ზურამ და გადამკოცნა
-ვაა რძალო-ეხლა ცოტნემ თქვა და სიცილით გადაკოცნა ანა
-დავაი ბიჭო აქედან-ხელი კრა ზუკამ
-რაგინდა შე ჩემა-თვალები უბრიალა უფროსმა ქურხულმა
-მე ჩემს სასიმავროსთან მივდივარ, დაახვიე აქედან-გაუცინა ზურამ და ანა ხელიდან რომ დაუსხლტა და მამამისს მიეხუტა გაიღიმა
-შენ სერიოზულად ხარ შეყვარებული მაზლო-სიცილით დავარტყი მხარზე ხელი, შემდეგ ცოტნეს მივეხუტე და ერთად წავედით ანასკენ
-გამარჯობა-ხელი ჩამოართვა ზურამ კაცს
-ეს ჩემი ძმაა ცოტნე-წარუდგინა ცოტნე ზუკამ
-მაპატიეთ, დღეს გავიგე რომ მამა ვხდები და მთვრალი ვარ-გაიღიმა ქურხლმა და ხელი მუცელზე მომადო.
-ბედნიერებას გისურვებთ-გაიღიმა კაცმა და ზუკას და ანად გახედა-წავალთ ჩვენ, სალაპარაკო გვაქვს
-კი ბატონო, ეხლა ცოტა ნასვამი რომ არ ვიყო მეც გამოგყვებოდით მაგრამმ-თქვა ცოტნემ
-არაუშავს ამისთვის დიდი დრო გვაქვს-დაამშვიდა კაცმა და გაუღიმა. ერთად გამოვედით აეროპორტიდან მაგრამ მალევე გაუყო ჩვენი გზები
-უყურე ზურას შენ-ჩაიცინა ქურხულმა
-სახლში რომ მოვალთ იცოდე დაიძინე-თვალები დავუნრიალე მთვრალს და მანქანის მართვა განვაგრძე, 20 წუთში მანქანა კორპუსთან გავაჩერე, ლიფტით ავედით სახლში და კარზე ზარი დავრეკე. კარი რომ ნინომ გამიღო გაკვირვებული შევხედე მას.შემდეგ კი ცოტნეს
-ვაა გვრიტები მოსულაან-გამოვიდა დათოც და ორივეს გადაგვეხვია
-აქეთ რამ ჩამოგიყვანათ?-გაუღიმა ცოტნემ მათ
-სწავლა დაეწყო ნინუცის, მეც სამსახური მაქვს და-თქვა დათომ
-ხოო? კარგია-გავიცინე და სახლში შევედი, კედები გავიხადე და ფეხზე „შლოპანცები“ მოვირგე და მისაღებში გავალაჯე
-ჩემიი ბიჭიიიი-ჩავუხტი „კაკალას“ კალთაში და მოვეხვიე
-ნუ მაიძულებ ჩვეული მდგომარეობა დავივიწყო-შუბლი გახსნა მან და გამიღიმა
-ბიჭო როგორ გიხდება ღიმილი, შენ კიდე სულ იბღვირები-ვუთხარი ნაწყენმა
-იმიტომ რომ ცოტაა ჩემი ღიმილის ღირსი-ლოყაზე მაკოცა და თავი ბეჭზე დამადო
-ბიჭო ჩემს ცოლს ხელიი-სიცილით იყვირა ცოტნემ და ხელში სწრაფად ამიტაცა, ეხლა თვითონ დაჯდა დივანზე და მე ჩამისვა კალთაში
-აუ რაუნდა ამ გოგოს, ალბათ მეტყობა რო ვერ ვიტან და მაგიტომ მიზის წინ-მიჩურჩულა ცოტნემ
-დაშალე ეხლა ყველა და მოგვშორდება ეგეც-გავიცინე მე
-ჩემს ცოლს და შვილს დასვენება სჭირდება-იყვირა ისე მოულოდნელად ქურხულმა შიშისგან შევხტი
-რა ნაზი ხარ შე ჩემი.სა-ახარხარდა გაბრიელი
-ხო, ასე იცის ხოლმე, მომენტებში ისეთი ნაზიაა-ვთქვი სიცილით და ხელები მაიკის ქვეშ პრესზე ავასრიალე, დავინახე ნინის როგორი სახე ჰქონდა და ამას ომიკოს ხარხარი მოჰყვა
-ყველაზე მაგარი რძალი-ხელი გამომიწოდა მან მეც ჩემი ხელი შევაგებე სიცილით
-შენ რა სხვებიც გყავდა მე რო ყველაზე მაგარი ვარ? მე ვარ ე რ თ ა დ ე რ თ ი-ვთქვი სიცილით ცოტნეს კისერზე ხელები მოვხვიე და ქვედა ტუჩზე ვაკოცე
-ეგენი საძინებელში დაო-სიცილით მითხრა ნიკამ
-ქმარო, ადექი, ჩემი ძმა დაალურჯე და ისევ დაჯექი-ვუბრძანე ქურხულს
-მოიცა, გააჩინო ეგ ბავშვი შენ, ნახე რა გიქნა-თითი დამიქნია ნიკამ
-საბარგულში ჩამკეტავ? აივნის კარს დამიკეტავ და აივანზე ძილს მაიძულებ თუ კონიაკის ბოთლში ლიმონათს ჩამისხავ-ავხარხარდი მე ჩვენი სულელობების გახსენებაზე
-ჩემი სულელი ცოლიი-მითხრა სიცილით ცოტნემ და კისერში მაკოცა
-გამიგია ორსულობის დროს მთვრალი ხალხი აღიზიანებთო, შენ არ გაღიზიანებს?-მკითხა „ღიმილით“ ნინომ
-არა, პირიქით, ისეთი კარგი სურნელი აქვს-ეშმაკობას მივუხვდი ნინოს, ისიც მივხვდი მთვრალ ხალხში მხოლოდ ცოტნე რომ იგულისხვა და მის გასაღიზიანებლად ცოტნეს ყელში ჩავყავი ცხვირი
-დროა წავიდეთ და წყვილს დავუთმოთ ღამე არა.?-წამოდგა ფეხზე ომიკო და ყველას გადახედა
-ჯერ ჩემს გოგოს უნდა ჩავეხუტო-ფეხზე წამოხტა გაბრიელი, ძლიერად მოვხვიე ხელები წელზე მას და გავიცინე
-რამდენი ხანი ვეღარ გეჩხუბები ეხლა ტო-შუბლშეკრული მომიახლოვდა ნიკა და ჩახუტების მაგივრად თმაზე მომქაჩა
-მოდი ჩაგეხუტო, ცხოვრებაში ერთხელ ესეც ხო უნდა გავაკეთო-გადავიხარხარე და ნიკას უკნიდან ავეკარი
-ღმერთო, მე ამას ვერ გავუძლებ, ჩემი გული ესე ძლიერი არაა-ხელი გულზე მიიდო ნიკამ და თავის სამსახიობო ნიჭი გამოავლინა
-დაახვიე ეხლა-ხელი ჩავარტყი და ჩემს „კერკეტას“ მივუტრიალდი
-ჩემი კერკეტააა-მოვეხვიე მეგობარს
-კარგი რა, ლუკიჩ, ჯერ კაკალაო, მერე კერკეტაო, მეც აღარ მახსოვს რამქვია-ღიმილით მაკოცა ლოყაზე
-ვაიმე მართლა რაგქვია?-ვითომ არ მახსოვდა ისე გავხედე
-ლუკიჩ-ნაწყენმა გამომხედა
-ჩემი ალექსანდრე-პირველად მივმართე სახელით და კიდევ ერთხელ მოვეხვიე
-რა კარგი სახელი ჰქვია და რატომ უმახინჯებ?-მკითხა ნინომ
-სახელს მხოლოდ „ის ერთადერთი“ დაუძახებს, ამიტომ არც გაბედო და ალექსანდრე არ დაუძახო-შევუბღვირე ნინოს და კაკალას მივეკარი გულზე
-ეს ბავშვი ჭკვიანიათქო ვამბობ და არავის ჯერა-გაიღიმა კაკალამ კვლავ.
-ჩემი ჭკვიანი ბავშვები არიან-ეხლა ცოტნემ მიმიხუტა და თავზე მაკოცა
-მოდი ბიჭო შენც ჩაგეხუტო-მივუტრიალდი ომიკომ რომელიც გასასვლელისკენ მიიძურწებოდა და უკნიდან ჩავეხუტე
-ეს ასეთი თბილი როდიდან გახდა?-გაიკვირვა ნიკამ და სახლიდან გააბოტა
-აბა კარგად-დაგვემშვიდობა დათოც და ნინოც და სახლში მხოლოდ ჩვენ დავრჩით
-რაღაც არ მომწონს იმ გოგოს გამოჩენა-შუბლი შეკრა ცოტნემ და კალთაში ჩამიჯინა
-წამოდი, მე სინზე საჭმელს დავაწყობ და დავიძინოთ-სამზარეულოში შევედი სწრაფად, დიდი თეფში გადმოვიღე, ზედ ჯერ შემწვარი კარტოფილი დავყარე, შემდეგ მაიონეზი დავასხი კუთხეში, მას ჯეჩუბიც ავურიე, მეორე თეფშზე კი შოკოლადები და ხილი დავყარე
-ეს რატომ მოგაქვს საძინებელში?-გაკვირვებულმა გადმომხედა ცოტნემ
-ღამე მომშივდება, აქეთ აღარ გამოვალ, მეზარება ადგომა-სიცილით ვუთხარი და თეფშებიანა გავედი საძინებელში, იქვე კომოდზე დავდე თეფშები ისე რომ საწოლიდან ადგომა არ დამჭირვებოდა. სწრაფად გავიხადე მაისური და შორტი და საცვლების ამარა დავწექი საწოლზე
-ოჰ, მგონი გაღვიძება სულაც არ დაგჭირდება-გვერდით მომწვა ქურხული და მკერდზე მომაკრო ტუჩები
-მოდი, ესეც გავიხადოთ, ზედმეტია-სიცილიტ მივუთითე მის მაისურზე და სწრაფად გადავაძვრე
-ესეც-მითხრა სიცილით და ლიფი სწრაფად მომაშორა სხეულს, შემდეგ კი რა მოხდა, სულაც არაა თქვენი საქმე.......


თავი 13

-თბილად ჩაიცვი-მეუბნება ცოტნე და თვითონაც შარვალს იცმევს
-თბილას ვიცმევ, უბრალოდ კაბის ჩაცმა რომ მიწევს ნერვები მეშლება-გავიცინე და მოკლე ერთიანი შავი კაბა გადავიცვი, მასზე ჯერ თხელი ჟაკეტი მოვიცვი მერე კი ჩემი პალტო, რომელიც მხოლოდ ტრაკს მიფარავდა
-გამიცივდებიიი-მითხრა სერიოზული ხმით და შარფი მომახვია ყელზე.
-ჯერ ნოემბერია და უკვე რას მიშვები და დეკემბერში და იანვარში რას მიზავ?-წარბები შევკარი მე და შარფიდან ცხვირი ამოვყავი, ტუჩები კი ქმრის ტუჩებს მივაწებე.
-ნუ ცუღლუტობ-თითი დამიქნია და ეხლა თვითონ შემოიხვია ყელზე კაშნე
-სულელო, მოდი გაგისწორო-ვუთხარი სიცილით და კაშნე გავუსწორე ყელზე
-წამოდი ეხლა, 11ზე ვართ ჩაწერილები და უკვე 10ია.-ხელი წელზე მომხვია მან, მე კი საყვარლად გამობზეკილ მუცელზე დავიდე ხელები
-აუ რა პატარა მუცელი გაქ ტო-საავადმყოფოსთან მისულებს ყველა იქ დაგვხვდა, პირველი კი გაბრიელი გამოვარდა წინ
-აქ რაგინდათ?-გაკვირვებული მოვათლიერე ბიჭები, გაბრიელი, ნიკა, ომიკო, კაკალა,ზუკა, დათო და ნინოც კი აქ იყო.
-ყველა მოვედით რომ გავიგოთ როგორაა ჩვენი ბიჭი-თქვა ნიკამ და მუცელზე მომისვა ხელი
-ამას აქ რაუნდა?-გადავულაპარაკე ნაწყენმა ცოტნეს და ნინოზე ვანიშნე
-რავქნა, მისი ძმა ჩემი ძმაკაცია-ამოიხვნეშა მან და წელზე უფრო ძლიერად მომხვია ხელი
-არცერთი არ შემოხვალტ შიგნით, შეგიძლიათ დაიშალოთ კიდეც, მე და ლიკა შევალთ მარტო, ეხლა კი აღარ გვცალია-უთხრა ბიჭებს და კარში ჯერ მე შამატარა მერე თბითონ შევიდა.
-არ მსიამოვნებს ის გოგო რომ ჩვენს გარშემო ტრიალებს-ამოვიბუტბუტე და თავი მკერდზე მივადე ქმარს, შემდეგ კი სკამზე დავჯექით და სხვა წყვილებთან ერად დაველოდეთ.
-ერთი სული მაქვს როდის მოვა მარტის ბოლო-მითხრა ქურხულმა და ხელით მუცელზე მომეფერა
-მე მინდა ჩემს დაბადების დღეზე დაიბადოს-უკმაყოფილო სახით გავხედე მას
-ხო მაგრამ მარტის ბოლოსო-ენა გამომიყო ცოტნემ
-ცოტნე, მოგკლავ, მე არ გავაჩენ 3 აპრილამდე-ვუთხარი ბუზღუნით და ექთანს გავყევი რომელმაც ჩემი გვარი ამოიკითხა
-როგორაა ექიმო ჩემი შვილი?-თვალებგაბრწყინებულმა შეხედა ეკრანს ცოტმენ
-პატარაა, თუმცა კარგადაა, ეხლა დედას უნდა ავუღოთ ანალიზები.-გაიღიმა ქალმა და მიგვითითა ანალიზების ასაღებად სად წავსულიყავით
-სანამ პასუხები იქნება ვჭამოთ ხომ?-ავხედე ქმარს და გავუცინე
-მცხეთაში რა წავა ეხლა საჭმელად-გაიცინა ქურხულმა თან თანხმობის ნიშნად თავი დამიქნია და შუბლზე მაკოცა
-მობრძანდით, სისხლს აგიღებთ-შემიძღვა ექიმი კაბინეტში, ორივენი უკან მივყევით, გაფითრებულმა ცოტნეს გავხედე როდესაც მითხრეს რომ სისხლი ვენიდან უნდა აეღოთ, მან კი გამამხნევებლად გამიღიმა და ჩემი მარცხენა ხელი თავის ტორებში მოიქცია
-საშიში არაფერია გოგონა, ნუ ღელავთ-გამიღიმა ექიმმა და მალევე ვიგრძენი ჩხვლეტა, ინსტიქტურად მოვიჭირე ქმრის ხელს ხელი, მალევე დასრულდა ჩემი „წამება“ და ხელზე ბამბა დამადო ქალმა.
-პასუხი 4 საათზე იქნება-მითხრა ქალმა და იქედან გამოგვისტუმრა
-ძალიან გეტკინა?-მკითხა თბილად ქურხულმა და მიმიხუტა
-არა-თავი გავაქნიე სიცილით-მიდი ბიჭებს დაურეკე, წავედით მცხეთაში
-წავიდეთ-გამიცინა და ტელეფონი მოიმარჯვა, როგორც მივხვდი ყველას მესიჯი გაუგზავნა თუმცა გარეთ გასულებს ყველა ისევ ადგილზე დაგვხვდა.
-კიდე აქ ხართ?-სიხარულით შემოვეხვიე ჩემს ბიჭებს
-წავედით, მცხეთაში-თქვა ნიკამ და ხელი გადამხვია
-რა გვინდა მცხეთაში? რესტორნები დაილია?-დაიწუწუნა ნინომ
-მე მცხეთაში მინდა-ვუთხარი ღიმილით
-იქ გაკეთებული საჭმელი მოსწონს ჩემს შვილს-დამეთანხმა ქურხულიც
-ჩემს ანას წამოვიყვან მე და მოვალ, მათხოვეთ მანქანა-გახედა ბიჭებს ზუკამ
-აჰა, ჩემი წაიყვანე-მიაწოდა გასაღები დათომ
-თქვენ რით წახვალთ?-გახედა ზუკამ
-გვრიტებს დავუჯდებით მანქანაში-გაიცინა დათომ და ცოტნეს მანქანის უკანა კარი გამოაღო
-ორსულობის დროს ძალიან არ მოგიმატებია ხო?-მკიხა ნინომ როგორც კი მანქანა დაიძრა
-არა, ჯერ 7 კილო მაქვს მომატებული მხოლოდ-გავიცინე მე და მუცელზე ხელი დავისვი
-ცოტნე, შეგიძლია გამათბობელი გამორთო? ძალიან ცხელა-კვლავ თქვა ნინომ
-არა, ლიკა გაცივდება, გარეთ ძალიან ცივა-უპასუხა ქურხულმა და ხელით სწრაფად იპოვა ჩემი თითები
-მიდი, ორივე ხელით მართე, მე კიარსად გავრბივარ-სიცილით დავაბრუნე მისი ხელი საჭეზე
-ძალიან გშია?-გადმომხედა სიცილით ცოტნემ
-კი, გუშინ ღამე, თითქმის მთელი ტაფა კატლეტი შევჭამე, რა გემრიელი იყო-ტუჩები გავილოკე სიცილით
-ღამე ჭამე მთელი ტაფა კატლეტი? ეგრე ხომ გასუქდები-თაველებგაფართოებულმა მკითხა ნინომ
-მერე რა? ვინ არ გასუქებულა? ჩემს პატარა ლუკას საჭმელი უნდა მე კიდევ როგორი დედა ვიქნები რომ არ ვაჭამო?-ვთქვი და ხელები მუცელზე მოვიხვიე
-მოვედით-ჩემს საყვარელ რესტორანთან გააჩერა მანქანა ცოტნემ
-მშია-ვთქვი და მანქანიდან გადავედი, ჩვენების მანქანა უკვე აქ იდგა, ანუ შესულები იყვნენ, შიგნით შევედი და როგორც ყოველთვის ჩვენი მაგიდისკენ ავიღე გეზი რომელიც სხვებისგან ცოტა მოშორებით იდგა. ბიჭებთან მივედით და უკვე შეკვეთილ საჭმელს დაველოდეთ
-აი თქვენი კუბდარი-წინ დამიდო ნაცნობმა მიმტანმა თეფში და გაიღიმა-აჭარულიც მალე მოვა
-მადლობა, ამას შევჭამ მანამდე-გავუღიმე მე, თან ბიჭებს გადავხედე, ყველა გემრიელად შეექცეოდა იმერულ ხაჭაპურს.
//
-3 საათია, წავედით-ვუთხარი ბიჭებს და ყველა ფეხზე ავყარე, ჩვენთან ამჯერად ზუკა და ანა დაჯდნენ
-აუ არ წაიღო იმ სწერვამ ტვინიი-ჩავილაპარაკე გაბრაზებულმა
-ნინომ?-გადმომხედა ანიმ სიცილით
-ხო, აბა ვინაა სხვა სწერვა ჩვენ სასტავში-თვალები ავატრიალე მე
-აუ მაგარი ბო.ზი გოგოა-დამეთანხმა ზუკაც
-წესიერად ილაპარაკე-თვალები უბრიალა ანიმ
-კარგი, ეხლა ნუ ატრაკებ-ცხვირზე აკოცა შეყვარებულს სიცილით და ხელი მოხვია
-აი ამიტომ არ ვიყავით შეყვარებულები, მერე უნდა მომნატრებოდი და შენ დაგეშალა ჩემთვის რაღაცეები-ხელი აიქნია ცოტნემ
-არ იყავით შეყვარებულები?-თვალები გაუფართოვდა მას-პირველად მესმის
-ხო, ვწყვიტავდით ერთმანეთს, მერე კიდე ერთ დღეს წამომიარა, წამო გავიპაროთ ცოლად გამომყევიმეთქი, მართლა არ გამომყვა?-სასაცილოდ გაშალა ხელები ბოლო სიტყვებზე მან
-თუარგინდოდი შენი ჭირიმე რას მთავაზობდი, ახლა ვეღარ მომიშორებ ვიცი რამდენჯერაც არ უნდა წაიღო შენი სიტყვები უკან-სიცილით გავეცი პასუხი
-არასდროს ვინანებ, მე მაგას, შენ დარწმუნებული იყავი-ცხვირზე მაკოცა მან
-გზას გახედე ბიჭო-ვუყვირე და თავში ხელი ჩავარტყი
-აი მოვედით-კლინიკის წინ გააჩერა მანქანა მან. სწრაფად გადავედით ოთხივე
-ჩვენ აქ დაგელოდებით, ძალიანაც არ დააგვიანოთ-დაგვიბარა ზუკამ და სიცივისგან აკანკალებული ანი გულზე აიხუტა.
-ანალიზის პასუხებზე ვართ მოსული-ვუთხარი ექთანს, მანაც მიგვასწავლა სად უნდა აგვეღო პასუხები და გაგვეცალა
-გემოგლობინი გაქვთ დაბალი, გადასხმაა საჭირო-გაგვაცნო პასუხი ექიმმა
-წამლები რომ დავლიო? აუცილებელია გადასხმა?-მოვიბუზე მე
-მაშინ ჯერ წამლებს გამოგიწერთ და ერთ კვირაში თუ არ გვიშველა მაშინ გადასხმა გავიკეთოთ კარგით?-გვკითხა და ფურცელზე რაღაცის ჯღაბნა დაიწყო
-აი, მისამართიც მივაწერე სად უნდა მიხვიდეთ, სხვა აფთიაქებში არ იქნება, გაითვალისწინეთ-რეცეპტი გამოგვიწერა ქალმა და იქედან გამოგვიშვა.
-წამლები გამოუწერა-წყვილის მზერას როგორც კი წააწყდა უფროსი ქურხული გასცა პასუხი და რეცეპტი მანქანაში ჩადო.
-წავედით, მაშინ ვიყიდოთ, მერე კი სახლში წავიდეთ, ჩემთან ამოდი მერე რძალო, მოენატრე დედაჩემს შენს გარდა აღარავინ ახსოვს-გაიცინა ზუკამ
-ჯერ მე მიმიყვანეთ კარგი?-ამოხედა ანამ ზურას
-შენი სახელიც პირზე აკერია, არ დაიჩაგრები, ხო უნდა გაიცნო სადედამთილო-თვალი სიცილით ჩაუკრა ცოტნემ ანის და მანქანა დაძრა.
-ცოტნე, ნახე, იმ აფთიაკის ფილიალია, იმ ქალმა რომ გვითხრა, შენი აზრით ექნებათ წამალი სხვაგან რომ არ ვიაროთ? დავიღალე-ვუთხარი და აფთიაქზე ვანიშნე
-კარგი, ჩემი ცხოვრება, გადავალ უცებ და მოვალ-თქვა მან, რეცეპტი აიღო და აფთიაქში შევიდა
#ცოტნესთან
აფთიაქში შევიდათუარა რიგში ჩაგდა, მეტად სათნო ქალი ჩანდა გამყიდველი, ღიმილს არ იშურებდა კლიენტებისთვის, მალევე დადგა ქურხულის ჯერიც.
-გემოგლობინის წამალი მინდა-უთხრა ღიმილით ქალს და რეცეპტი გაუწოდა
-რა გემოგლობინის შვილო? აქ სულ სხვა წამალი წერია?-გაუკვირდა ქალს
-ექიმმა გამოგვიწერა, ჩემი ცოლი ორსულადაა და დაბალი გემოგლობინი აქვს, მაგის სამკურნალოდ, გადასხმა უნდა გაეკეთებინა მაგრამ ნევსის ეშინია-აუხსნა სიტუაცია ექიმს
-ნათია, მოდი ერთი, თვალს დამაკლდა?-გახედა გვერდით მჯდარ გოგონას, მანაც აიღო რეცეპტი
-არა მაკა დეიდა, ყველაფერი ისეა როგორც თქვენ წაიკითხეთ-მხრები აიჩეჩა გოგომ
-შვილო, ამ წამალს ისინი სვავენ, ავადმყოფი შვილები რომ ჰყავთ, პირველ აბორტს რომ ვერ იკეთებენ და ბავშვი ზრდას წყვეტს, ანუ იშლება მისი ორგანიზმი-ცდილობდა აეხნა ქალი
-მერადავებით? გემოგლობინის წამალიაო-გაკვირვებულმა თქვა ქურხულმა, თუმცა როგორც კი გაიაზრა რა ხდებოდა, რეცეპტს ხელი დაავლო და სწრაფად გავარდა გარეთ
-გადმოდით-უხეშად თქვა და ცოლს კარი გაუღო, გადმოსვლაში მიეხმარა, შემდეგ კი ზურას ხელში ათლარიანი მიაჩეჩა
-ტაქსით წაიყვანე დედასთან, სასწრაფო საქმე მაქვს და საღამოს მოვალ-უთხრა მანქანაში დაჯდა და კლინიკისკენ წავიდა, შემდეგ არ შეუმჩნევია არაფერი, არც ის რომ ქალს პატიენტი ჰყავდა, ოთახში შეუვარდა, ყელში წყვდა ქალს და კედელს მიახეთქა
-რამდენს უწერ შე ბო.ზო გემოგლობინის წამლის მაგივრად იმ წამალს რომლითაც ნაყოფი განვითარებას წყვეტს?-უყვირა და ფურცლები სახესთან ახლოს მიუტანა
-ჩემი ბრალი არაა, დამაშანტაჟეს-ამოიხავლა ქალმა
-ვინ გადაშანტაჟა? თქვი თორემ ეხლავე კლინიკის დირექტორთან მივალ-კედელს მოაშორა და ისევ მთელი ძალით მიახეთქა ქალი
-ნინო იყო მოსული, ბერაია-უთხრა ქალმა, ნაცნობი სახელის და გვარის დანახვაზე კი გაოცებული მოშორდა ქალს
-ამით ჩათვალე შენი კარიერა დასრულდა, აღარ არსებობ, მოკვდი-უთხრა ქალს და კლინიკიდან გამოვარდა, ამჯერად ძმაკაცის სახლისკენ აიღო გეზი, კარებზე ძლიერად დააბრახუნა და გაკვირვებულმა დათომ რომ გაუღო კარი სწრაფად შევარდა სახლში
-სადაა შენი და?-იყვირა და ოთახი მოათვალიერა, ყველა ოთახი დაიარა, ბოლოს აბაზანიდან გამოვიდა მხიარულ განწყობაზე ნინო, სახეზე შეეყინა ღიმილი.
-შე ბო.ზო, მოკვლა გინდოდა არა? მოკვლა გინდოდა? მე მოგკლავ ეხლა შენ მე დაგახრჩობ-ყვიროდა გამწარებული და ყელში უჭერდა ხელებს გოგოს
-მოშორდი, რა გჭირს? გაგიჟდი?-დაბნეულმა დათომ სწრაფად მოაშორა მის დას ცოტნემ
-მას ჩემი შვილის მოკვლა უნდოდა, გესმის, ექიმს გემოგლობინის წამლის მაგივრად გამოაწერინა წამალი რომელიც ბავშვის განვითარების წყვეტს.
-ვიცოდი ეგ ძუკ..ნა საიდუმლოს შემნახავი რომ არ იყო-ზიზღით თქვა ნინომ
-შენ გოგო ში.. ხოარაგაქ? ჩემი ხელით მოგკლავ გეფიცები, მოგკლავ-კვლავ აფეთქდა ქურხული, გოგონას მთელი ძალით კრა ხელი და კედელს მიანარცხა
-რა მოხდა ცოტნე ამიხსენი? რახდება?-აყვირდა ეხლა დათოც
-ის რომ შენი და ა, უცნობ ბიჭებთან „“მაობაზე არ დაკმაყოფილდა, მეც ჩამიწვა, ომიკოსთანაც კი ჰქონდა სექს.ი, თქვენთან რომ ვიყავით, აბაზანაში შემომივარდა, მოდი ცოლს დაშორდი საყვარლები ვიყოთო, რომ არ გამოუვიდა ჩვენი დაშორება მერე ჩემი შვილის მოკვლა უნდოდა, ექიმს წამალი გამოაწერინა რომელიც ნაყოფის ზრდას წყვეტს.-უთხრა ყველაფერი დათოს ქურხულმა
-მე ომიკოსთან არ ვწოლილვარ, მხოლოდ შენთან მქონდა სექსი-შეუტია ნინომ ცოტნეს
-შე ბო.ზო, ეხლა იმაზე უნდა იმსჯელო ვისთან იწექი?-წამოენთო ცოტნე
-გთხოვ, ცოტნე დაწყნარდი, მთავარია ყველაფერმა მშვიდობიანად ჩაიარა, მისი დასჯა კი მე მომანდე-მკვლელი თვალებით გახედა დას უფროსმა ბერაიამ.
-იცოდე, თუ კიდევ გადამეყრები სადმე, მე ან ჩემს ცოლს ან ჩემს შვილს, არ გავითვალისწინებ იმას რომ დათო ჩემი ბავშვობის მეგობარია, ჩემი ხელით მოგკლავ, მე კი შენზე მომინდია მისი დასჯდა-ძმაკაცს ხელი დაარტყა მხარზე მეგობრულად და გაღიზიანებულმა დატოვა ბინა, ნანობდა იქ რომ მიაგდო ორსული ლიკა და სწრაფად წავიდა მშობლების სახლისკენ..
#ლიკა.
თვალები ამიცრემლიანდა როგორც კი ცოტნე დიდი სიჩქარით მოწყდა ადგილს და გაუჩინარდა
-რა დაემართა?-ავსლუკუნდი და მაზლს მივეხუტე
-კარგი, დამშვიდდი, ალბათ ძალიან მნიშვნელოვანი რამ მოხდა თორემ ესე არ დაგტოვებდა ხოიცი, მე კიდე ხო მარა შენ ხოიცი რომ ყველაფერს ურჩევნიხარ არა?-მამშვიდებდა ზურა და თან მისი ძმის მსგავსად თავზე მკოცნიდა, უკნიდან კი ანა იყო ჩემზე მოკრული და თვალები მასაც ცრემლიანი ჰქონდა.
-კარგი გოგო შენ რაღა გატორებს-ღიმილით დაკრა თითი შეყვარებულს ცხვირზე
-ლიკაც ხო ტირის-თავი იმართლა სასაცილოთ მან და ცრემლები მოიშორა, ამაზე კი მე გამეცინა
-ვაიმე რა სულელები ხართ-ორივე მკლავებში მოგვიქცია მან და ხან ერთს გვკოცნიდა შუბლზე ხან მეორეს
-აბა ტაქსით წავიდეთ თუ ცოტა გავერთოთ?-თვალები გაუბრწყინდა უმცროს ქურხულს.
-რათქმაუნდა გავერთოთ-აყვა ანაც, იქვე მდებარე კაფეში შევედით და შუა ზამთარში ნაყინები შევუკვეთეთ
-ცოტნემ რომ გაიგოს არ მაცოცხლებს-თქვა ზუკამ სიცილით და ნაყინზე გვანიშნა
-ხო, ცივ წყალს არ მასმევს და ნაყინზე ხო საერთოდ-გამეცინა ქმრის მზრუნველობაზე და მალევე მომეღუშა სახე მისი წასვლა რომ გამახსენდა
-ნუ ნერვიულობ, საყვარელ დედამთილთან წაგიყვანთ ეხლა, იმას კიდევ ბორში აქვს გაკეთებული და შოკოლადის ტორტი აქვს, აბა ვისი საყვარელი საჭმელებიაო?-იკითხა ღიმილით ზუკამ
-იცი პირველად რომ გნახე მაგრად არ დამევასე-არ დავუმალე ზუკას და მისი კითხვა დავაიგნორე
-პირველად რომ იყავი მოსული მაშინ ამატირა-სახე მოეღრინცა ანას
-კარგი ეხლა, რაიყო, ვის არ უტირია-ენა გამოუყო უმცროსმა ქურხულმა შეყვარებულს
-იცი მაშინ ცოტნე რით გავამწარე? შენი ძმა გჯობიამეთქი-გავიცინე მე
-მერე არ ვჯობივარ?-გაკვირვებულმა გადმომხედა მან
-ნწუ, ჩემი ცოტნე სულ სხვაა-სიამაყით მოვიხსენიე ჩემი ქმარი
-არსად დაგეკარგოს, წამოდით ეხლა-ფეხზე წამოდგა ის.
-ერთი ნაყინიც წავიღოთ რა-შევეხვეწე მაზლს და კატის თვაკებით გავხედე
-ჩემი ძმისშვილის ხათრით-თქვა და საოჯახო ნაყინი იყიდა მალევე დავტოვეთ კაფე და ჩემი მოთხოვნით ფეხით გავუყევით გზას სახლამდე.
-ვისიიააა, ვისიიიააა, ნამცხვარიიი ლამაზიიიი-ღიღინით გამოვიდა ზურა სამზარეულოდან და ტორტის დიდი ნაჭერი წინ დამიდო, ნინა და ანი კი კიდევ პირველ ნაჭერს ჭამდნენ.
-ჩემიიააა, ჩემიიიააა, ტორტიიიი ლამაზიიიიიი-ბოლო ხმაზე დავიწყე სიმღერა და დამტავრებული არ მქონდა ცოტნე რომ შემოვიდა კარში
-მოხვედიიი?-ყვირილით წამოვვარდი ფეხზე და მაგრად მოვეხვიე ცოტნეს
-ბოდიში, რა იქ რომ დაგტოვე, აუცილებელი საქმე მქონდა-საწყალი სახით გადმომხედა მან
-გაპატიებ, ერთი პირობით-გავხედე ღიმილით
-ამა მითხარი ეშმაკუნა-ცხვირზე მიკბინა მან
-ზურას არ მოკლავ რომ ნაყინი მაჭამა, არც იმიტომ რომ ფეხით ვაიძულე სახლამდე მოსვლა და არ დამიშლი იმ ნაყინის ჭამას მაცივარში რომ დევს ეხლა-ვუთხარი და კვლავ საწყალი სახით ავხედე მას
-აი შანსი არააა, ზუკა, მოეთრიე აქქქქ-იყვირა ქურხულმა
-ხოდა მე ჩემს დედამტილთან ვრცები, შენ კიდე წადი სადაც გინდა, ხმა არ გამცე-ცხვირი ავიბზუე და სამზარეულოში გავედი, ჩემი ნაყინი გამოვიღე და გულმოსულმა დავიწყე ჭამა
-ბევრი არ ჭამო რა, არ გაცივდე-საწყლად მომეტუზა ცოტნე გვერდით
-ჩემი ბიჭი-გახარებულმა ვიყვირე ნაყინი იქვე დავდე და ცოტნეს კისერზე ჩამოვეკიდე
-შენი და ჩვენი ბიჭის გარეშე ერთი წუთიც არ შემიძლია-მითხრა თბილად და მალევე ვიგრძენი როგორ დამისველა ყელი მისმა ცრემლებმა
-აუ რატო ტირი?-ამოვიკნავლე და მეც ამიცრემლიანდა თვალები
-კარგი ტო, შენც არ იტირო ეხლა, შენს მაგივრად ვტირი-ცადა გახუმრება მან
-რამოხდა ცოტნე? ჩემი მოტყუება არ გამოგდის-ვუთხარი, იქვე სკამზე დავაჯინე და მე კალთაში დავუჯექი
-ნაზიკოსთან უნდა წავიდეთ ხევსურეთში, თუმცა ამ ყველაფერს ზუკასთან ერთად მოგიყვები-მითხრა და მუცელზე მაკოცა.
-აქ დაჯექი, დედა არ გამაწყვეტინო, ვიცი, ნინოს ყველა იცნობთ დათოს დას, ისიც იცით რომ მასთან რაღაც ურთიერთობა მქონდა, მე და ლიკუნა რომ გავიპარეთ სიღნაღში დათომ მთხოვა ჩვენთან დარჩიო, ვერ გავუტეხე და მასთან მივედი, იქ პირველად ნახა ლიკამ ნინო. ჩვენს წაჩხუბებას ცდილობდა, მაგრამ მოგეხსენებათ რა ჭკვიანი ცოლი მყავს და მიასვა ადგილზე, მერე აქ რომ ჩამოვიდა რომ ნახა არანაირ ყურადრებას არ ვაქცევდი მტლიანად ლიკაზე და ლუკაზე (ბავშვზე) ვიყავი გადართული არვიცი რამ წამოუფრინა და იმ ექიმთან მისულა სადაც ლიკა კონსულტაციებს გადიოდა, ექიმმა ანალიზებზე გაგვიშვა, იქ გვითხრეს რომ დაბალი გემოგლობინი ჰქონდა და გადასხმა იყო საჭორო, რადგან ლიკუნას ნევსის ეშინია წამლები გამოვაწერინეთ, კონკრეტული მისამართი დაგვიწერა ქალმა აქ მიდითო, გზაში ლიკა აწუწუნდა დავიღალე, აქ იმ აფთიაქის ფილიალია და აქაც ექნებათ წამალიო და ამან გადაგვარჩინა. ნინო ექიმს აშანტაჟებდა, არვიცი რაზე და რატო მაგრამ ექიმმა გემოგლობინის წამლის ნაცვლად ის წამალი გამოგვიწერა რომლის დალევის შემდეგაც ბავშვი წყვეტს განვითარებას. ალბათ იმან მიშველა რომ მას სხვა აფთიაქში ჰყავდა ხალხი გაფრთხილებული, თან ისეთ კარგ ხასიათზე ვიყავი გემოგლობინის წამალი მინდთქო ვიყვირე. ნინომ არც უარყო რომ მან გააკეთა ეს, მოვკლავდი მის ძმას რომ არ შეეშალა ხელი, ეხლა კი მასზეა დამოკიდებული რას მოუხერხებს საკუთარ დას-დაასრულა თუარა მან მონოლოგი გაკვირვებული მივაჩერდი მას
-ჩვენი შვილი?-მუცელზე ხელი დავიდე და ისე ავხედე
-ყველაფერი კარგადაა, არაფერი გემუქ...-სიტყვის დასრულება კი სრულებითაც არ მახსოვს. გონს ჩემი ქმრის ყოფილ ოთახში მოვედი, თავზე სასწრაფო დახმარების ექიმები მედგნენ, მწვანეში გამოწყობილნი.
-პატარა როგორ ხარ?-თავთან დამიჯდა ცოტნე და თავზე მომეფერა
-მოვკლავ, ჩემი ხელით მოვკლავ-ვთქვი ჩურჩულით და გადაღლილმა თვალები მივნაბე
-შენ ჩვენ შვილზე უნდა იზრუნო, იმის მოკვლაზე კიარა-ტუჩები შუბლზე მომაწება ქმარმა
-რადგან ორსულადაა დამამშვიდებელს ვერ გამოვუწერთ. თუმცა ეცადეთ არ გადაიღალოთ, სტრესს მოერიდეთ და კარგად იკვებეთ-დაგვარიგა ექიმმა და სახლი დატოვა
-შვილო, ბორში ხომ არგინდა?-თბილად გამიღიმა ნინამ
-კი, არაჯანი გაურიეთ ცოტა შიგნით, გთხოვთ-ყელი გამოვიწელე მე
-საჭმელზე არასდროს ამბობს უარს-გაიცინა ზუკამ
-გადით ოთახიდან ყველა, ცოლს უნდა მოვეფერო-ოთახიდან გაყარა სწრაფად ანი და ზუკა და გვერდით მომიწვა
-თქვენ რომ რამე მოგსვლოდათ-მთელი ძალით მომხვია ხელი და ყურში ჩამჩურჩულა
-ბორშს მაჭმევ?-გავხედე თვალებგაბრწყინებულმა
-რამ გადაგრია ამ ბორშზე ტო-გაიცინა და ნინას შემოტანილი თეფში გამოართვა, თავისი ხელით მაჭამა მთელი თეფში მერე კი მის მკლავებში მიმეძინა
////
-ცოტნე, გთხოვ არ წახვიდე, ცუდადვარ-ხელები მოვუჭირე ქმარს
-ლიკუნ, ნუ ნერვიულობ არსად წავალ, უბრალოდ ჩანთას და მანქანის გასაღებს ავიღებ და მერე არ მოგშორდები-მითხრა და სწრაფად გამოაღო კარადა, გამზადებული ჩანთა ბეჭზე გადაიკიდა და სწრაფად ამიტაცა ხელში
-ოღონდ დღეს არ გაჩნდე დე რაა-თან ვწუწუნებდი და თან დროდადრო ვკიოდი
#დერეფანში
-იმდენი მოახერხა მაინც მის დაბადების თვეს დაამთხვია-გადაიხარხარა ნიკამ და საათს დახედა.
-დაიბადა, გილოცავთ, ბიჭია-სამშობიაროდან გამოსულმა ექიმმა გაუღიმა ცოტნეს
-აუ ტოო, მამა ვარრრ-ყვიროდა გახარებული ცოტნე და შამპანიურს ხსნიდა
-ნახე ტო, 3 აპრილია, უკვე 10 წუთია, დაბადების დღე აქვთ დედა-შვილს-ჩაილაპარაკა თბილად კაკალამ
-ყველაზე მაგარი საჩუქარი გაიკეთა დაბადების დღისთვის-აყვა გაბრიელიც
-ცოლ-შვილის ნახვა მინდა-წამოიყვირა ცოტნემ და ექიმტან გავარდა
////
-ყველაზე ბედნიერი ვარ თქვენ რომ მყავხართ-თბილად უთხრა ქურხულმა ცოლს და ტუჩები დაცვარულ შუბლზე მიაწება, მერე კი მის პატარა ვაჟკაცს დახედა და თითით მოეფერა თავზე რომელიც ჭამით იყო გართული
-დედასავით ღორმუცელაა-ჩაილაპარაკა სიცილით ლიკამ და ქმარს ახედა გაბრწყინებული თვალებით
-ყველაზე მეტად მიყვარხარ-პირველად უთხრა ქურხულმა ცოლს ეს სიტყვა
-მეც მიყვარხარ-თავის ტუჩები ცოტნეს ბაგეებს მიაწება და გაეღიმა.
-ჩვენი პატარა თბილი ოჯახი, და პატარა პატრიოტი.
-დედა ჰყავს განსაკუთრებით სამშობლოზე შეყვარებული
-ხოდა, ესეც შენნაირი პატრიოტი იქნება.....

დ ა ს ა ს რ უ ლ ი