***********
მეორე დღეს ნანუკას დახვდა სკოლასთან.სკოლის შესასვლელთან იდგა თავ ჩაღუნული,ნანუკა გამოვიდა და ირაკლი რომ დაინახა,მასთან მივიდა
-აქ რა გინდა?
-სახლში უნდა გაგაცილო
-არ მინდა
-კაი რა არ მოგბეზრდა ეს ბავშვივით ქცევები?
ნანუკას გაეცინა,თითქოს ცოტა შერცხვა,მაგრამ ამაყად აიწია ფეხის წვერებზე და ირაკლის ლოყაზე აკოცა.ტანში ჟრუანტელმა დაუარა ირაკლის,სახე გაებადრა.მერე,ნანუკას ჩანთა გამოართვა და სკოლას მოცილდნენ.გზაში ჩუმად იყვნენ არაფერი უთქვამთ.სახლამდე მიაცილა,ჩანთა მიაწოდა და ისევ გაუღიმა.
-ნახვამდის
ნანუკამ მორცხვად შეხედა,თითონაც უკვირდა რამ შეცვალა ესე მის მიმართ.ასე იყო თუ ისე ალბათ მზერამ გაიფიქრებდა და თან ჩუმად ჩაიცინებდა,თვალები კი არა სასწაული აქვს,არა თითონაც სასწაულია,იქნებ მისი ღიმილი შეუყვარდა.არა არა!ეს უბრალოდ ჩემი ახირებაა!გაიფიქრებდა და კიდე გაიღიმებოდა.იმ დღისით ადრე დაწვა დასაძინებლად.არც დღიურში ჩაუხედავს,დასაძინებლად დაწვა მაგრამ,როგორც ყოველთვის ძილის წინ აანალიზებ ყველაფერს.ისევ მასზე დაიწყო ფიქრი,თან სუნთქვა ეკვრებოდა.თავის თავს ეკითხებოდა
-შემიყვარდა?ნუთუ ესეაა?
თითონვე პასუხობდა კითხვას
-არა ეს შეუძლებელია
***************
ირაკლიც მალე მივიდა სახლში,გარეთ აღარ გაჩერებულა დიდ ხანს.მალე დაწვა,დილით უნდა ამდგარიყო რომ ნანუკას დახვედროდა სკოლაში შესვლის წინ.