დილის 5 საათზე გავედით. ვიფიქრეთ რაც უფრო ადრე გავალთ უკეთ მოვემზადებით კონცერტისთვისთქო.
-აუ ჩანთა მომე რა შენს ფეხებთანაა -ახალგამოღვიძებულმა სესილიმ თვალები გამოჭყიტა და მომაშტერდა
-რა მძიმეააა. მთელი კარადა წამოიღე?
-რაც ჩაეტია ეგაა.
-კიდე კაი მეტი დიდი ჩანთა არ გქონდა თორე ამის წასაღებად ევაკუატორი დაგვჭირდებოდა
-კაი დაშოშმინდი ჩემო ძვირფასო და მომეცი ეგ ჩანთა მშია.
სესილიმ მადის აღმძვრელი სასუსნავები ამოალაგა და მეც ცხრა დღის ნაშიმშილებივით დავიწყე სუსნაობა.
-მეც დამიტოვე ნუ იტენი ყველაფერს პირში-ნაწყენმა განვაცხადე როცა ქალბატონმა ტვილდიანმა ჩემთვის შეგულებული მსუქანი ორცხობილა მომტაცა
-რას იფიქრებს ხალხი ჯობია გავჩუმდეთ.
მართლაც ყველა ჩვენ გვიყურებდა ავტობუსში თუმცა არამგონია რამე ცუდი ეფიქრათ ჩვენზე.
ოთხ საათიანი მგზავრობის შემდეგ ჩავაღწიეთ ნანატრ დედაქალაქში. მთელი გზა მხოლოდ ერთ რამეზე ვფიქრობდი როგორ ჩაივლიდა მოსალოდნელი საღამო.
-ესეც ასე ეხლა ტაქსი დავიჭიროთ და ჩემს სახლში წავიდეთ
-ეხლა ტაქსი დავიჭიროთ და ჩემს სახლში წავიდეთ- ენამიჩლეფით გავიმეორე და თან დავეწყანე აჭარხლებულ დაქალს
-ნუ მაჯავრებ თორე დაგიჟეშტავს გვერდებს- მანაც გამომიყო ენა და ტაქსიში შევხტით
-ისაა და მე მაგ კონცერტზე რა უნდა ვქნა?-ლიგიკური კითხვით მივმართე სესის
-რავი იცეკვე გაერთე ხალხი გაუცანი
-აწწ გენაცვალეეე და ერთი ასპექტი არ გაგითვალისწინებია
-აბა რომელი?
-მე ტა ლი არ მი ყვარს- დავუმარცვლე და პასუხის მოლოდინის რეჟიმზე გადავედი
-ეგ არაფერი მოითმინე ჩემ გამო გთხოოვვვ.
ოდესმე გინახავთ თუ როგორ დარბის გადარეული გოგო ტანსაცმელებით ხელში? აი მე მქონდა ამის ხილვის ბედნიერება...
-დღეს 1 წელი გავიდა ბიძაჩემის სიკვდილიდან...
-ცუდია, ვწუხვარ...
ნინის თბილი ხელები შემომეჭდი ატირებულს. იმდენად დიდი იყო ჩემში მადლიერების გრძნობა მის მიმართ, რომ წამით ყველა ტკივილი გამიქრა
-ნუ გაუბრაზდები სესილის ის ახლა სულ სხვა პლანეტაზეა
-როცა ვცდილობ ასე გავუგო, დავეხმარო, ვანუგეშო და ვუსმინო მას მისგან სულ მცირე თანადგომა მაინც უნდა მოდიოდეს მითუმეტეს როცა მე პრაქტიკულად მას ჩემს პრობლემებს თავს არ ვახვევ რადგან თავისი გაჭირვებია... თუმცა რა მიკვირს მე ხომ ბედი არ მაქ... როცა მე მიჭირს ყველამ უნდა დამიკიდოს... მე კი ყველას უნდა ვუსმინო და ვანუგეშო...
კიდევ ბევრის რამის თქმა მინდოდა მაგრამ აზრები უცებ გამეფანტა როცა ნინის ხელები სხვისამ ჩაანაცვლა
-მაპატიე გთხოვ- ეს აცრემკებული სესილი იყო- ხომ იცი შენ ყველაზე მეტად მიყვარხარ, ყველაზე ახლოს შენთან ვარ... რომ დავფიქრდი მივხვდი უყურადღებობა გამოვიჩინე. შემირიგდი გთხოვვვ.
მის ხმაში სინანული ვიგრძენი ის ხო თითქმის არასდროს ტირის. გული მომილბა. შეცდომას ყველა ვუშვებთ არააქვს მნისვნელობა როგორს. როვა ადამიანი ბოდიშს იხდის უნდა აპატიო რადგან გაბრაზება ორივე მხარეს ძლიერ ვნებს. ეს ყოველივე წამში გადავხარშე და თავი მაღლა ავწიე
-ცრემლები მოიწმინდე ნუ ბღავიხარ დასაკლავად გამზადებული ხბოსავით
-მე აქ ბოდიშებს გიხდი და შემ დამცინი? ფუ რა ცინიკოსი ხარ.
-მიოატიებია დაე მიგეტევოს.
ერთად დავბრუნდით საკლასო ოთახში და "სოდომის" გეგმების დაწყობას შევუდექით
-"სოდომი" არა ის მოგცლიათ ერთი- გადმოგვძახა ნინომ გასასშლელი კიბიდან და ფიფქი მიაწება ჭერზე.
-მე რა ამ სულელს კითხე- გავიცინე და სესილიზე მივუთითე
ვეღარ მივდივარო.
-აჰა და რას უპირებ? - ფრიად დაინტერესებულის სახე მიიღო სესიმ და გვერდით მიცუცქდა ბიძამის
-უნდა გავუყიდო აბა ტყუილად რად უნდა-მხრები აიჩეჩა და ბილეთები ჯიბეში ჩაიდო
-რამდენად?
-რავი ორივე 50 ლარიო
-ეთო შესანიშნავია აი შენ ხომ გინდოდა წასვლა ძალინ იაფია და იყიდე მეც წამოგყვები თუგინდა მარტომ რომ არ იბოდიალო
ისეთი სახე მივიღე დედა შვილს არ აიყვანდა ხელში. გამიკვირდა კაცო მე რა შუაში ვიყავი...
-ააა?- უცბად დავაჭირე ეკანს კბილი მოვწვი რისი მიღწევაც სურდა ამით- ჰოო მე მინდა ეგ ორი ბილეთი. ფულს ორ-სამ დღეში მოგაწვდით
ბილეთების საფასური სესიმ გადაიხადა თავისი დანაზოგით. მე ჩემებს ვუთხარი რომ სესილის მივყვებოდი კონცერტზე და მის ბინაში დავრჩებოდით ღამე. სესიმ უთხრა რომ მე მომყვებოდა და საქმეც მოვაგვარეთ.
-ყველაზე იღბლიანი ხარ
-ვიცი დიტო ვიცი.
საერთო მხიარულებას მხოლოდ მე ვაკლდი... ფიზიკურად იქ ვიყავი მაგრამ სრულიად გაუზრებლად ვიცინოდი მათ ხუმრობებზე. მექანიკურად ვჭრიდი ფიფქებს კლასის გასაფორმებლად
-აუ ეგ კაი ფიფქია მომე ჩამოვკიდებ
გავატარე ნინის თხოვნა და ჩემი საქმე გავაგრძელე
-რა ჭირს ამას სესილი?-ყველამ შეამჩნია ჩემი კარგად ვერ ყოფნა გარდა...
-მე საიდან უნდა ვიცოდე?-გარდა სესილისა
ამ ფრაზამ იმდენად გამაღიზიანა მაკრატელი ძირს მოვისროლე და წამოვხტი სკამიდან
-იქნებ გეკითხა?თუმცა შენ ხო ყველა და ყველაფერი ფეხებზე გკიდია გაბრიელის გარდა- ეს ვთქვი და კლასიდან ცარიელ დერეფანში გავვარდი
-რაუნდა ამა? რა პრეტენზიებით მედიდგულება?
-სესილიიიი...
-რა ნინო რააა?
იქვე მდგარ დივანზე მოვიკუნტე და თავი ხელებში ჩავრგე
-რა გჭირს?- ნინის ნაზმა და ალერსიანმა ხმამ დამატკბო
-გაწიე ფეხიიი
-ნუბჯღავიხარ ეთო
-აბა გადავვარდი ლოგინიდან
-რაუბედურებაა ეს პიჟამაფართი ვისი იდეა იყო?-იმდენად ვიყავი გაბრაზებული რომ სესილის სახლიდან დიდი სიამოვნებით გამოვვარდებოდი პიჟამოები რომ არ მცმოდა
-ვისი და შენი- ამოიკნავლა ელემემ და ბალიში დაიფარა
-დაგვაძინეთ გოგო რა ტვინი წაიღეთ-ახლა ნინომ გამოყო თავი
-მე ვდგები და თქვენ იძინეთ სამუდამოდ
ვინაიდან სესილი მარტო იყო სახლში თამამად ჩამოვტანტალდი კიბეზე.
მაცივარს ვეცი მგელივით და ნახევრად ჩემს მიერ შეჭმულ ჰამბურგეს დავწვდი
-"ეეე რაჯანდაბაა?"-გავიფიქრე როცა მაგიდაზე რაღაც ირ ფურცელს მოვკარი თვალი
-სო დო მი... სოდომი... ღმერთო ეს იმ სულელი კონცერტის ბილეთებია... აქ საიდან ეე?
ისევ ავტანტალდი კიბეზე ფეხშიშველი და სესილის ოთახში შევვარდი
-აუ ისე კიდე კაი მთელ სახლში რომ გაქვს გათბობა
-ეგ იმიტომ რომ ჩემები არ არინ სახლში
-რა დროს გათბობაა ჩამოდი ძირს გოგო-შევვარდი ოთახში ბურგერით ხელში
-რაიყო ტვალეტს ვერ მიაგენი ეთო?
-ნინო შემეშვი თორე წარბებს დაგაწიწკნიიი
-ამოღერღე რაგინდა ან ჭამე
-მოკლედ ქვემოთ მაგიდაზე სოდომის და გომორას ბილეთებია -სიამაყით წარმოვთქვი მაგრამ ჩემი თავდაჯერებულობა არავის შეუნიშნავს
-ღადაობ ხო? - ალმაცერად გადმომხედა სესიმ
-ამდენ ტლიკინს ქვევით ჩავიდოდი და ვნახავდი
ბილეთების ნახვის შემდეგ მოსვენება დაკარგულმა ჩემმა დაქალმა ბოლთის ჩემას მოჰყვა.
-დაჯექი თავბრუ დამესხა
-ნინი ჩუმათ თავის სვანურ გონებაში ააანალიზებს მომხდარს.
ასე ვიზავიტ უაზროდ მანამ სანამ სესილის ბიძა არ მოვიდა
-ვაა გოგოებოო სდაროვაა
-გამარჯობათ ნიკა ბიძია-ერთხმად შევძახეთ
-ბიძია ეს ბილეთები საიდან?
-ძმაკაცმა მომცა. ჩემი ცოლი მშობიარიბს და
7)2
-აუუ მორჩიმ რაა
-რაგინდა გოგო? მირეკავ და მეუბნები მკლავსო და მე რა ვანგა ვარ რომ გამოვიცნო რა? -გული მომივიდა
-რა კიარა ვინ-შემისწორა ქალბატონმა
-ააჰა ვაჟბატონი გაბრიელი
-ხოო... იდიოტი... მომწერა მე ვიფიქრე და ასეც ჩანდა თავიდან რაღაცის სწავლა უნდა ჩემთვისთქო და მერე საათი ჯობია თუ სამაჯურიოოო...
-კაი კაი თუქალიხარ არ იტირო რაა
-არ ვტირი ვბრაზობ... თან "სოდომის" კონცერტია რაღაცაა კვირის ბოლოს და მიეთრევა
-რა სოდომი და გომორა და ბიბლიური ღმერთისგან დასჯილი ქალაქები აგიტყდათ კარგად თუ ხარ?
-მეტალ ჯგუფია შტერო- ძლივს სიცილი აუტყდა
-ხო შემჭამე ამ შენი თუნუქით უიმეეე
-მოვატყუე რომ "სოდომის" ფანი ვარ
-თუ ჩაუჯდები გაეცნობი მათ შესახებ ინფორმაციას და მოუსმენ ტყუილი აღარ გამოგივა. ჰეე მიდი... წადიი... მოუსმინე
-მე კი მოვუსმენ მაგრამ არ გამიშვებენ
-კაი მაგაზე მერე იჯავრე. თქვენის ნებართვით ჭამას გავაგრძელებ
დავემშვიდობე სესილის და თავში ვიტკიცე ხელი. "ნეტა არ შეიშლებოდეს ეს გოგო და სხვას რას დავეძებ"
7)1
შემიმჩნევია როცა ადამიანი ბედნიერია ყველაფესრ ნათელ ფერებში ხედავს. ეს კარგია თუმცა ამან არ უნდა დააბრმავოს ჩვენი გონება რომელმაც ნებისმიერ მომენტში უნდა შეძლოს საღად აზროვნება.
სესილის იმდრნად უხაეოდა მის ირგვკივ მომხდარი ამბები ბედნიერებისგან ადგილი ვეღარ ეპოვა და როცა გაბრილმა კვლავ მიწერა ის ერთი ნათელი წერტილიც ბედნიერების კვამლმა მოიცვა
-როგორ ხარ? აბა გცალია ერთი ორი რამ რომ გითხლა როკსა და მეტალზე?
-რავი კარგად შენ? კი მცალია
-მოდი ეხლა მე გეტყვი ჩემ საყვარელ მეტალ ბენდებს "lamb of god" "amon amarth"
-აჰაჰა მეც ძალინ მიყვარს ეგ ირი ყელსაბამიც მაქ
-ვაა საღოლ შენ ეგრე გააგრძელე სწორ მუსიკალურ გემოვნებას აწვები
-მადლობა. კიდევ როდის ჩამოხვალ ქუთაისში?
-რავი "სოდომის" კონცერტის მერე
-აუუ მეც ძაან მინდა წასვლააა- ამ დროს აზრზე არ იყო რა ჯგუფია სოდომი. უცებ დაგუგლა და დიდი ფანივით დაიწყო წუწუნი იმაზე რომ არ გაუშვებდნენ-არ გამიშვებენ არაა მაგრად მიყვარს ეგ ჯგუფი
-დაკერე მშობლები. კიდე ერთი რჩევა მინდა
-მიდი აბა გისმენ
-საათი უფრო გაუხარდება თუ სამაჯური?
ამ კითხვამ უცებ გამოაფხიზლა სესილი გაეფანტა ბედნიერების ღრუბლები და გაბრაზებულმა ძალიან მოკლე პასუხი გასცა
-საათი...
-მეც ეგრე ვიფიქრე ანუ გოგოებს ეგ უფრო კარგ საჩუქრად მიგაჩნიათ?
-ნუ ჰო მე საათი მირჩევნია და შენი შეყვარებულის არვიცი
-ჯიგარიხარ მადლობა. კაი გავიქეცი
-კაი მიდი კარგად.
უცებ გაუბედურებულმა სესილიმ სახლის ტელეფონი აიღო და ნომერი აკრიფა. ვისი? რათქმაუნდა ჩემი
-გისმენთ-ლუკმა გადავყლაპე და ტელეფონი ნორმალურად დავიჭირე
-ეთო მკლავს...-ცოტა მოღუშულ ხმაში სესი ამოვიცანი
-რა? კიბოს მეტასტაზები?-ვირივით ავყრიყინდ