პირველ რიგში სალამი !
მე ვარ ქეთევანი, 15 წლის 9 კლასელი.
არ გამოვირჩევი კომუნიკაბელურობით, უფრო მეტიც ზოგიერთო საერთოდ "უემოციო რობოტსაც" კი მიწოდებს.
ბევრი მეგობარიც არმყავს, მხოლოდ სამი.
1)ანასტასია (რომელიც ყველაზე პოზიტიური ადამიანია მგონი მთელს მსოლიოში, ყოველთვის მომღიმარი, ხალისიანი გოგონა, რომლის წყობილებიდან გამოყვანა ცოტა არიყოს და რთულია, მაგრამ, თუ გამოვიდა ვაი !)
2) ელენე (რომელიც, "დასტოინი" გოგოა, უყვარს ხუმრობა, მეგობრები, იცის გვერდით დგომა და საშინელი გაბრაზება! )
3)გვანცა ( უიჰ! :D ცანცარა, საყვარელი, შეუძლია მთელი დღე გაუჩერებლად იცინოს )
რაც მთავარია სამივე შეყვარებულია და წარმოუდენლად საყვარელი ბიები ჰყავთ!
ერთ დღეს სკოლის ეზოში გავიცანი ისინი და მოვიხიბლე !

სკოლაში წარმატებული დღის შემდეგ, ეზოში გამოვედით. იქ ბიჭები გადვხვდნენ, როგორც ყოველთვის. <3
-ხაით! (ანასტასია)
-გამარჯობა! (ჩვენ)
-პრივეტ, გოგოებო, როგორ ხართ? (ლაშა თან გადაგვკოცნა და ანასტასიასთან დადგა, ისეთი საყვარლები არიან)
-კარგად თქვენ? (მე და ნიკა და გიოც გადავკოცნე)
გიო და ნიკა 12 კლასში არიან, ლაშა კი 11. ისეთი თბილები არიან. გიომ გვანცას მოხვია ხელი და თვალი ჩაუკრა. ნიკამ ელენეს აკოცა.
-შენ რასფიქრობ?! (ლაშა)
-.... აჰ, მე? (მე)
-დიახ,შენ! (გიო, ვითომ გამიბრაზდა)
-რაზე?(მე)
-შეყვარებბულზე! (ნიკა, ღიმილით)
-კაით, რა, აღარ გეყოთ?! (შევუბღვირე თან გამეღიმა)
-არა! მე მყავს ერთი კაიბიჭი შენთვის! (ანასტასია, თან ლაშას თვალი ჩაუკრა)
-ვინ?! (მე და ლაშამ ერთად)
-ეგ ჩვენ ვიცით! (ანამ გოგოებს გადახედა)
-წამო წავიდეთ რა! (ელენე)
-დაიცა ელე! ვიღაცას ველოდებით (ლაშა)
-აი, მოდის, სადახარ აქამდე ? (გიო)
უცებ მივიხედე და დავინახე საყვარლად მომღიმარი ბიჭი, უცნაური ვარცხნილობით!
-თორნიკე? მოხვედი? (ნიკა)
-ვა ბიჭებო, გოგოებ? ააუ ხო, მასწავლებელმა ტვინი გაბურღა, რასშვებით აბა? (თორნიკე)
-გიცდიდით (გიო)
თორნიკემ გოგოები დაგაკოცნა და ჩემთან გაჩერდა. -ეს მარია, ჩვენი კლასელი (ღიმილით თქვა ანასტასიამ, თან თვალებს მითამაშებდა)
-სასიამოვნოა! (თორნიკე, გამიღიმა)
-ჩემთვისაც, კარგი აბა წავედი მე! (გადავკოცნე ყველა)
-ჩვენც წავიდეთ რა! (ელენე)
-ხო, რა გიო! (გვანცა)
-კაი! (ბიჭები)
-მე რავქნა ე? მარტო მტოვებთ? (თორნიკე)
-ხოიცი ბიჭო, სადაც მივდივართ წყვილის გარეშე არ შემოგიშვებენ. (ლაშა, თან გადმომხედეს)
-რატო მიყურებთ? (მე)
-წამოყევი თორნიკეს არგინდა? (გიო)
-მე? (მე)
-ის? (თორნიკე)
-ხო, რაიყოთ? (ანასტასია)
აუ, მე არა! მეჩქარება! (ჩავილაპარაკე)
-ესეიგი მოდის! (იყვირა გვანცამ)
ხელი ხელში გამიყარა და გახარებულმა წამიყვანა.
წინ გოგოები მივდიოდით. უკნიდან ბიჭების ლაპარაკი ისმოდა:
-ჰა, ბიჭო! ნუაშტერდები (გიო)
-კაი რა, უხერხულია, ახლა გავიცანი (თორნიკე)
-ეხა? მე ვაკვირდებდი ხო მთელი 4 თვე? (ლასა)
-კაით ხო საყვარელია! (თორნიკე)
გავწითლდი, გამეღიმა გოგოების ლაპარაკი შემომესმა, მაგრამ, ყურადღება არ მივაქციე.
-ჰა ეხა რას იბღუზები? (ანასტასია)
-მაროოოოო! სად ხარ გოგო? (ელენე)
-თორნიკესთან! (გვანცა, თან უკან გაიხედა)
ძლიერად მიჯიკეს
-ჰა? რაიყოთ? (მე)
-საით ჰქრის შენი გონება? (ელენე)
-ჩემი... არსაით, ჩავფიქრდი! (მე)
-ვიცი მე შენი ჩაფიქრება (ანასტასია)
-კი მეც, მოგწონს ხო? (გვანცა)
-ვინა? (მე)
-პავლიკო! თორნიკე მიხვდი ეხა! (ანასტასია)
-არა! (მე) უბრალოდ მიჭების ხათრით!
-ბიჭების არა კვახი (ანასტასია)
მართლა, უხერხული იყო. თან თორნიკეც შემეცოდა უნდოდა წამოსვლა (მე)
-კი, აბა რა! (ელენე)
-წავიდე? (მე)
-დებილო შე! (ანასტასია)
როგორც იქნა მივედით, დავწყვილდით და შევედით.
-ბოდიში რა, ცუდად გამოვიდა! (თორნიკე)
-ა, არა, არაუშავს! (მე)
-მადლობა, დანარჩენი ჩემზე იყოს! (თორნიკე, თვალი ჩამიკრა)
დავსხედით ისე ქნეს, რომ მე და თორნიკე ერთად აღვმოჩნდით.
-აბა, შეხედეთ ბულბულებს! (ლაშა)
-აბა, აკვდებიან ერთმანეთს! (გიო)
-მართლაც კაი წყვილი ხართ (ნიკა, ელენე)
-გოგო ჯობია! (ანასტასია)
-აშკარად, მაგრამ არაუშავს! (გვანცა)
საათზე მეტი მაგათი უაზრო კომენტარების მოსმენისთ დაღლილს, ნერვები მომეშალა.
-გეყოთ! (ვიყვირე) თორნიკე ბოდიში უნდა წავიდე, კურტკა ავიღე და წამოვედი.
-ყოჩაღთ! (თორნიკე, გამომყვა)
-კაი რაიყოთ, თქვენ წასვლა გინდოდეთ ჩვენ ნ გვაბრალებთ (ლაშა)
იმდენად განერვიულებული ვიყავი, რომ ვერც კი მივხვდი კურტკა არ ჩამიცვამს და მციოდა!
-გათბი? (თორნიკე)
თავისი მანტო მომახვის, მოვიშორე და კურტკა მოვიცვი.
-მადლობა! (მე)
-ბოდიში! (თორნიკე)
-შენ რაშუაში ხარ? იმათი ბრალია (მე)
-არ უნდა წამომეყვანე (თორნიკე)
-კაი არაუშავს (მე)
-სადმე დავსხდეთ რა, ყავა დავლიოთ (თორნიკე)
-არვსვამ ყავას (მე)
-გთხოვ რა, თან ვილაპარაკებთ (თორნიკე)
-კაი (მე და ხელი ხელში გავუყარე)
-კაი (გამღიმა)
მყუდრო კაფეში დავსხედით ერთმანეთის პირისწირ.
-აბა რასდალევ? (თორნიკე)
-წყალს! (მე)
-კაი, მართლა! (თორნიკე)
-ხო (მე)
-კაი (თორნიკე)
-კაი (მე)
დიდხანს ვისაუბრეთ, ბოლოს ავდექით და წამოვედით. გაჩერებასთან გავჩერდით.
-აღარ მოგაცდენ, მართლაც რომ კარგი დრო გავატარე შენთან ერთად. მადლობა. დილისთვის კი ბოდიში, არვარ ნაჩვევი ასეთებს! (მე)
-პირიქით დიდი მადლობა, ასეთი კარგი დღისთვის. სახლამდე გაგაცილებ! (თორნიკე)
-არა, რასამბობ! ისედაც იმდენი დრო დაგაკარგვინე არ შეწუხდე, ხვალ გნახავ (მე)
-კაი მაშინ. (თორნიკე და შუბლზე მაკოცა)

#საღამოს
-მოყევი დროზე რამოხდა! (გოგოები)
-მეძინება წავე მე! (მე)
-არუნდა მოყოლა ნახეთ! (ანასტასია)
-ჩვენ რაღას გვიმალავ! (ელენე)
-ან რაა დასამალი? (გვანცა)
-არაფერითქო, ვილაპარაკეთ. (მე)
-დავიჯერე! (ანასტასია)
-ნუ ხო რა! (მე)
-წადი და მოემზადე ხვალისთვის )ელენე)
-ხვალ რახდება? (მე)
-მოყვები დეტალებში! (გვანცა)