ვერ იგებდა, ვერაფერს იგებდა სანდროსას, ძალიან უნდოდა ყვარებოდა, მხოლოდ მარიამი ყოფილიყო, უკვე გამოუტყდა თავისთავს რომ ზომაზე მეტად იყო შეყვარებული, ახლავე, ამ წამსვე დაივიწყებდა ქეთის ოღონდ სანდრო მასთან ყოფილიყო მაგრამ იცოდა რომ წავიდოდა, მაინც წავიდოდა და ეს გაანადგურებდა..
უხალისოდ ადგა მეორე დღეს მაგრამ მაინც გამოიპრანჭა, სხვა გზა არ ჰქონდა დღეს ერთ სერიოზულ ბიზნესმენს უნდა შეხვედროდა, კაფე უნდა გაეფართოვებინა, ის ადილები კი რომელიც მარიამს მოსწონდა ამ კაცის კლუბს ეკავა, კაცმა უთხრა რომ თუ მოილაპარაკებდნენ შეთანხმება შესაძლებელი იყო ასე რომ...
კაფეში მისულმა ყველა დააიგნორა, კაბინეტში შეიკეტა და კიდევ ერთხელ დაალაგა გონებაში რას ეტყოდა იმ კაცს.
ზედმეტად ოფიციალური ეჩვენა მარიამი, ანერვიულებულიც, აღიარებს გამოყვანილი კაბა და თეთრი პერანგი უფრო მიმზიდველს აჩენდა, ასე არ იყო ბავშვი მარიამი, ასე ჩამოყალიბებუი და უსექსუალურესი ქალი იყო.. რეპეტცია გააგრძელა მაგრამ მარიამის კბინეტისთვის თვალი არ მოუშორებია, საღამოს ექვსზე გამოვიდა კაბინტიტან, მოწესრიგებული, დაწყნარებული და ერთ-ერთი მაგიდისკენ გაემართა სადაც ვიღაც ახალგაზრდა ბიჭი და შუახნის კაცი ისხდნენ, არ მოეწონა იმ ბიჭის თავხედური მზერა, თვითონაც კაცია და იცის ასე რა დროს უყურებენ ქალებს, ძვლები გაეყინა როცა იმ ბიჭის ბინძური აზრები წარმოიდგინა მარიამთან დაკავშირებით.
- გამარჯობა- გაუღიმა მარიამმა და ორივეს ხელი ჩამოართვა
- გამარჯობა ქაბატონო მარიამ- გაუღიმა კაცმაც- ეს ჩემი შვილი, ნიკოლოზი, კუბები მას ეკუთვნის ასე რომ მასთან მოგიწევთ საუბარი, იმედია შეთანხმდებით,მე კი უნდა დაგტოვოთ- აშკარა იყო ეს კაცი მარიამს ხელსაყრელ სარძლოდ აღიქვამდა და ეს სანდრომაც შეამჩნია, არ მოეწონა მის მარიამს სხვა რომ უყურებდა სხვა განზრახვით.
- კაი შე#ემა ნუ დაამტვრევ მაგ მიკროფონს- გადაჩურჩულა კოტემ.
არაფერი უპასუხია ერთი დაუბღვირა და ვისკი გადაკრა, სულ არ ემღერებოდა და არც ასულა სცენაზე, მარიამის ბრძანებაც ყოფილა თურმე მხოლოდ კლასიკური მუსიკა უნდა ყოფილიყო შვიდამდე.
- მარიამი ხომ?- თავხედური მზერა შეავლო ნიკოლოზმა და სკამზე მოთავსდა.
წარბაწევით გააპროტესტა ბიჭის ქცევა და მის წინ დაუჯა მაქსიმალური სწერვა სახით.
- დიახ ბატონო ნიკოლოზ..
- არაფერს შემომთავაზებთ ?- კაფეს მოავლო თვალი.
- რას ინებებთ?
- ისეთ რამეს რასაც აქ ვერ მომართმევთ- მისკენ გადაიხარა ბიჭი და მარიამს სახეზე დააკვირდა.
- წინ მენიუ გიდევთ, შეგიძლიათ შეარჩიოთ- ღიმილი საერთოდ გაიქრო სახიდან.
- ალბათ ტუჩებით დავიწყებ მომწონს..
- ბატონო ნიკოლოზ აპირებთ თუ არა სამქეზე ლაპარაკს?- აშკარად გაღიზიანდა.
- მმ.. მერე მკერდზე გადავალ- მკერდს დააშტერდა ბიჭი.
- თავხედი ხართ- ფეხზე წამოდგა მარიამი და მანიუ მაგიდაზე დაახეთქა, სანდრო უკვე იქეთ დაიძრა მაგრამ კოტემ გააჩერა.
- ერთი ღამე და მოვილაპარაკებთ, გასიამოვნებ დამიჯერე,აქეთ შემეხვეწები..
- კრეტინო- იკივლა მარიამმა და სილა გააწნა.
კოტემ ხელი გაუშვა სანდროს და ისიც სწრაფად გაჩნდა ნიკოლოზის გვერდით, სხარტი მოძრაობით გაწია მარიამი და მთელი მონდომებით დაარტყა ნიკას, ნიკა შებარბაცდა მაგრამ გასწორდა და გამოიწია, დაცვა დროულად ჩაერია და ნიკოლოზი გააკავეს.. სანდრომ ისევ გაიწია მაგრამ მარიამი დაუდგა წინ:
- სანდრო გეხვეწები - ხელები მკერდზე მიაბჯინა და შეშინებული თვალბით ახედა.
- გაიყვანეთ- იკივლა იაკომ.
სანდრომ მარიამს მოხვია ხელი და მიიხუტა, ძალიან შეეშინდა როცა სანდრომ დაარტყა, ჩხუბის ყოველთვის ეშინოდა, ბავშობის ტრამვაა..
- კარგად ხარ ?- კაბინეტში ყავდა უკვე სანდროს შეყვანილი და კალთაში ყავდა ჩასმული.
- ხო- თავი დაუქნია მარიამმა.
- ვინ იყო ?
- ბიზნესმოლაპარაკება უნდა ყოფილიყო- ამოიჩურჩულა და სანდროს მკერდში ჩამალა თავი.
- ბიზნესმოლაპარაკება ?მარიამ რა ბიზნესმოლაპარაკება თავში ტვინი სულ არ აგქვს?- უყვირა სანდრომ.
- არ ვიცოდი, მე რა ვიცოდი სანდრო..- ამოიჩურჩულა და ახედა- რატომ ჩაერიე?
- რას მეკითხები ?
მარიამს პასუხი სანდროს ტელეფონმა გააწყვეტინა, ქეთი რეკავდა ბარში ვარ და სად ხარო, ცრემლორეულმა ახედა და ადგომა სცადა მაგრამ სანდრომ სწრაფად დაიჭირა, მუხლებზე დააბრნდა და ზემოდან დააცქერდა:
- სად მიდიხარ ?
- ქეთი გელოდება - ისევ სცადა გათავისუფლება.
- წამოხვალ ჩემთან ერთად?
- რა?
- ჩემთან იყავი მარიამ, ჩემი იყავი რომ გაგიფრთხილდე, რომ ესეთი სი#ები არ მოგაკარო..
- მაგრამ ქეთი?
- დაივიწყე ქეთი და წავიდეთ, ფილმს ვუყუროთ პოპკორნი ვიყიდოთ, ჩამეხუტე და დაბიძინოთ- გაუღიმა სანდრომ.
- წავიდეთ- მარიამსაც გაეღიმა..
სადრო ფეხზე წამოდგა მარიამიც ააყენა, ხელი ჩაკიდა და უკანა გასასვლელიდან წამოვიდნენ..
სახლში მისულმა სწრაფად ჩაიცვა პიჟამას შორტი და მაისური და სამზარეულოში გაფრატუნდა, პოპკორნი თვითონ მოხალეს, ნაყინიც ჰქონდა მარიამს, მისაღებში გაზიდეს, ფილმი აარჩიეს და ისევ ისე დასხდნენ დივანზე, სანდროს მიეყრდნო ზუგით და პოპკორნის ჯამი ჩაიდო კალთაში, აკოსილმა თმამ კი შეუშალა ხელი და სანდროს თვალი გაალამაზა მაგრამ აპატია ამ ერთხელ, სიცილით მოხვია ხელი ფარულავამ და თავზე აკოცა, პოპკორნის ჭამით რომ დაიღალა ჯამი გადადო და მთლიანად სანდროს მიეყრდნო..
- სანდრო..
- ხო..
- გეძინება?
- შენ ?
- ცოტა..
- დაიძინე..
- არ მინდა, ხვალ ასე აღარ იქნება და არ მინდა..
- მარიამ..
- რატომ არ შეიძლება ხვალაც ასე იყოს?- მთელი ტანით მიბრუნდა სანდროსენ- რატომ არ მოდიხარ ქეთისგან სანდრო? იცი რა უპრინციპო კაცი ხარ- ერთიანად იფეთქა მარიამში გაბრაზებამ- ქეთის სხეულს ვერ ელევი, ასეთი რა აქვს, მაგრამ იცი რა შენ ორივე გინდივართ, ასე არა, დგენერატი ხარ, შე- სანდრო სწრაფა მიწვდა მარიამს და ტუჩებზე დააკვდა, ვეღარ მოითმინა, ამ შორტებში, მოკლე ბრეტელიან მაისურში, აკეცილ თმებში ისეთი საყვარელი იყო, ცალიხელით გადაისვა მუხლებზე და კოცნა გააგრძელა არც მარიამი შეწინააღმდეგებია, 28 წლისაა და ფიქრობს რომ ბედნიერების უფლება აქვს წამიერის მაგრამ მაინც ბედნიერების..
სწრაფად შეიყვანა საწოლ ოთახში და მაისური გადააძრო,სიგიჟემდე უნდოდა მარიამი, მისი სხეული უნდოდა, უნდოდა შეხებოდა მის კანს, ეგრძნო რომ მისი იყო, მისი ყელი უნდოდა, წვრილი წელი, მთლიანად უნდოდა მარიამი... როცა იგრძნო რომ ისიც არ ყოყმანობდა, მასაც იგივე უნდოდა ბოლომდე მიენდო გრძნობებს და სურვილებს..
გაღებულ ფანჯარასთან იდგა წელზევით შიშველი, ცალი ხელით რაფას ეყრდნობოდა, მეორეთი კი სიგარეტს ეწეოდა, უზადოდ ჩანდა მთვარის შუქზე მარიამის ზეწარგადაფარებული შიშველი სხეული, ყველაფერი გახსენდა და გაეღიმა, პირველი იყო, პირველი იყო ვინც მარიამი მიისაკუთრა, თავიდან შეკრთა, არ ეგონა, ზუსტად იცოდა არ იქნბოდა პირველი, მერე რა რომ ბავშვი იყო მაინც წარმოუდგენლად მიაჩნდა მარიამის ქალიშვილობა ახლა კი, ახლა თვითონ იყო მისი უმწიკლოების პატრონი, მან ჩაიბარა, მისი გახდა პირველად, ის შეეხო, მხოლოდ მისი იყო, მხოლოდ მისი, სანდრო იყო პირველი და უკანასკნელიც.. ხო უკანასკნელი, არ იცოდა იქნებოდა თუ არა მარიამთან მაგრამ ერთი ზუსტად იცოდა, მოკვდებოდა, სხვასაც მოკლავდა, თუ საჭირო იქნებოდა მარიამსაც მოკლავდა და არავის მისცემდა უფლაბს მას შეხებოდა..
სასაცილოა, სასაცილოა როცა ქეთისნაირ ქალთან ცხოვრობდა, ქალთან რომელსაც ვინ იცის რამდენი შეხებია მის გარდა, აქამდე ეგონა რომ თანამედროვედ აზროვნებდა რადგან ეს ფაქტი არ ანაღვლებდა მაგრამ ახლა? ახლა მართლა მოკლავდა ყველას თვით მარიამსაც კი..
შეკრთა, საშინლად შეეშინდა თავისი ფიქრების, იცოდა გააკეთებდა, აუცილებლად გააკეთებდა, მარიამი შეეცოდა, ძალიან შეეცოდა, არ ემეტებოდა იმ ტკივილისთვის რომელიც ელოდა, სანდროს ხელში იცოდა დაიტანჯებოდა მაგრამ ვერც გაუშვებდა, იქნებ ფსიქიტრთან მისვლა ეცადა, ახლა მართლა დარწმუნდა რომ პრობლემა ჰქონდა, პირველად შეეშინდა საკუთარი თავის..
სიგარეტი ჩააფერფლა და საწოლს მიუახლოვდა, ფრთხილად დაწვა და სახეზე მოეფერა მარიამს, ლამაზი იყო, ზედმეტადაც ლამაზი და ზედმეტად დიდი დოზით იყო სანდროში....
.......................................
- რას აკეთებ ?- იკილა ქეთიმ როცა სანდრომ ტანსაცმლის ჩალაგება დაიწყო.
- ქეთი მეათასედ არ გეტყვი მივდივარ- არც შეუხედავს სანდროს.
- როგორ? რას ნიშნავს სანდრო ეს?
- მისმინე- ამჯერად გახედა- არაფრის ახსნას არ ვაპირებ, მხოლოდ ერთს გეტყვი თუ კიდევ ეცდები ჩემს ცხორებაში შემოტენვას განანებ ქეთი, გამკეთებელი ვარ იცოდე, კარგად მიცნობ..
- რომ გიცნობ იმიტომაც გეუბნევი,შენ ჩემს გარეშე ვერ გაძლებ ისევ მოხვალ სანდრო...
- კარგად...
..............................
- რა ქენი ?- გაოცდა მარიამი.
- მარიამ მე გუშინ შენთან პროსტა კი არ გავერთე- გაუღიმა სანდრომ.
- მიყვარხარ სანდრო- კალტაში ჩაუხტა და ტუჩებზე მაგრად აკოცა.
...........................................
- რა ხდება დედი ?- მუშებს გააყოლა ლილიმ თვალი და შვილს შეხედა.
- რემონტს ვიწყებთ დე- თავზე აკოცა სანდრომ.
- რა თქვი ?- გაოცდა ლილი, სანდრო არასდროს დაინტერესებულა ამ სახლით.- რა ხდება დე?
- მაგარი რამე ხდება - გაუღიმა სანდრომ- რძალი არ გინდა ლილიკო ?
-ვინ რძალი სანდრო?- შეიცხადა ლილიმ, სიკვდილივით სძულდა ქეთი და გული შეუღონდა ქალს.
- მარიამი დე..
- ის მარიამი ?
- ხო ის მარიამი..
- დარწმუნებული ხარ დედი ?
- ხო დე..
ლილის წარმოდგენაში მარიამი არაფრით განსხვავდებოდა ქეთისგან, სანდრო ქეთიზეც ასე საუბრობდა სხვანაირია, კარგიო და ასე შემდეგ..
.............................................
- აუ მააგრია ბიჭო- გაუხარდა კოტეს, მასაც სძულდა ქეთი. მარიამი კი სანდროსთვის იდეალური იყო.
- აბა ..
- სანდრო ხო ?- ვირაც მთვრალი მიუახლოვდა და ბარს დაეყრდნო, ირონიული სიცილით აათვალიერა და ბარმენს ვისკი შეუკვეთა- მე ზვიადი, შენი საყვარელის მეუღლე..- სანდრო დაიძაბა და კოტეს გადახედა- ბიჭო იცი რა მაინტერესებს?- საქმიანი იერით მიუატრიალდა სანდროს- სხვის გამოგდებულ ქალტან როგორ ცხოვრობ /
- რა ?- ვერ მიხვდა სანდრო.
- მოიცა მოიცა- ახარარდა კაცი- რაო ქეთევანმა შენი გულისთვის დავტოვე ზვიადი და წამოვედიო ?-ისევ ხარხარებდა ზვიადი- მეც ეგრე მეუბნეოდა პირველ ქმარზე.. შენ ეგეთი დებილი გგონივარ რომ ვერაფერი გამეგო? გავიგე თუ არა დავსვის ჩემოდნებზე და გამოვუშვი , აი ასე და ის შენთან მოვიდა, რად გინდა ბიჭო ეგეთი ქალი?
სანდროს აღარ მოუსმენია, სწრაფად წამოხტა და გამოიქცა, პირველი ქმარი, გამოდის ქეთის იმ დროსაც ყავდა ქმარი როცა სანდრო გაიცნო, მერე ზვიაიდ, თურმე ზვიადიმ გამოაგდო და ეს კიდევ..
კარი რამის ჩამოუღო, ქეთიმ კმაყოფილი ღიმილით გაუღო კარი..
- მომადექი?- ჩაიცინა ქალმა და ხალათი გაიხადა.
- შე ბო@ო- სილა გააწნა სანდრომ, ქეთი დაიბნა ვერაფერს მიხვდა, სანდრომ კი ხელს დახედა, სადამდე დაეშვა, ქალს გაარტყა, არაკაცად აქცია ამ ქალმა, მაგრამ ნასვამმა გონებამ ეს ფაქტი არც ისე მძიმედ აღიქვა პირიქით არც ეყო და კიდევ იერიშზე გადავიდა, სწრაფდა წვდა ქეთის და კედელთან ააყუდა- კაცები არ გყოფნის ხო/ ყველას გაუბედურება გინდა ასეა არა ? მე შენ გაჩვენებ- იმუქრებოდა სანდრო და თან პერანგს ახევდა ქეთიმ კივილი სცადა მაგრამ მიხვდა აზრი არ ჰქონდა ან რატომ უნდა ეკივლა მასაც ხომ ეს უნდოდა, ახლა გაბრაზებული იყო მაგრამ გაუვლიდა..
მთელი სიცხოველით ექცეოდა წალს, მთლიანად დაახია ყველაფერი რაც ეცვა და საწოლზე გადააგდო, ბოლომდე უნდოდა ტკენოდა, ცხველივით უჭერდა ხელებს, კბენდა თუჩებზე, მკერდზე, უნდოდა ტკენოდა ისე როგორც სანდროს ტკიოდა გათელილი კაცობა და ის წლები რაც მას შეალია.... დილით დატოვა ქეთის სახლი არ ნანობდა ჩადენილს, პირიქით კმაყოფილიც იყო რადგან იცოდა იმსახურებდა..
.....................................................
დილით ადრევე ატყდა მარიამის კარებზე კაკუნი, სანდრო ეგონა და სიხარულით წამოფრინა, ქეთის დანახვაზე ცოტ დაიბნა, ქალი ნამტირალევი დასიებული თვალებით და განადგურებული სახით შევიდა, ტუჩები დახეთქილი ჰქონდა, ლოყა გალურჯებული, სპეციალურად მოღეღილი ზედა ეცვა რომ ყელზე ნაკბენები კარგად დატყობოდა, ხელბზე და ფეხებზეც შენიშნა მარიმმა სილურჯეები, შეძრწუნებულმა აათვალიერა ქალი და კარები დაკეტა.
- რა მოგივიდა ?- გაპარული ხმით იკითხა და ქალს დააკვირადა.
- გამაუპატიურა.- ამოიხრიალა ქეთიმ და მარიამს მიაჩერდა, ამ ქალმა ზუსტდა იცოდა სიტუაცის გამოყენება.
- ვინ?- იკითხა მარიამმა, მაგრამ ქეთის პასუხი არ გაუცია- ვინ გააკეთა ქეთი?- ცოტაც და იტირებდა, უკვე კანკალებდა, არ უნდოდა არ უნდოდა ეს პასუხი ყველაზე მეტად არ უნდოდა.
- სანდრომ- "განადგურებულმა ამოიჩურჩულა- ზვიად უტქვამს ქეთიმე გამოვაგდეო და ამაზე გაბრაზდა, სანდრო პატოლოგია მარიამმ, ჩვეულებრივი გიჟი და ფრთხილად იყავი ხომ ნახე რა მიქნა? მე ქალს რომელზეც გიჟდებოდა, უკონტროლოა გესმის? ნასვამი მიტუმეტეს,ფრთხილად იყავი აქ ამის სათმქელად მოვედი...
- ქეთი ?- ღია კარში იდგა სანდრო შეშლილი სახით, ამაზე არ უფიქრია, იმ დროს მარიამზე არ უფიქრია, სწრაფად აათვალიერა ქეთი და მარიამის სახეს რომ შეხედა მიხვდა ქალს უკვე ყვეალფერი მოეყოლა, იმდენი ტკივილი ჩანდა მარიამის თვალებში, იმდენი რომ შეუძლებელი იყო მისი დატევა..
ქეთიმ სწრაფად აუარა სანდროს გვერდი და სახლი დატოვა ცოტახანს იდგა ასე გახევებული, მერე მარიმიასკენ ფრთხილად გადაგა ნაბიჯი, უნდოდა ხელი მოეკიდა მაგრამ გოგონა სწრაფად შეხტა, შორს გაიწია და აცრემლებულა უკივლა:
- მითხარი რომ შენ არ გაგიკეთებია..
- მარიამ მისმინე- ისევ სცადა ხელის მოკიდვა მაგრამ მარიამმა ისევ აუკრა
- მითხარი სანდროს!
- ქეთი იმსახურებდა..
- წადი აქედან..
- არა მარიამ- რამდენიმე ნაბიჯი გადადგა მისკენ მაგრამ მარიამმა უკან დაიხია და ისევ იკივლა:
- წადი საინდრო, გაეთრიე აქედან, არაკაცი ხარ, წადი ახლავე წადი სანდრო, წადი თორემ პოლიციას გამოვიზახებ დედისსულსგეფიცები სანდროო..
მიხვდა რომ მარიამს შოკი ჰქონდა სრწფად დაფარა მათ შორის მანძიილი და თელი ძალით შემოხვია მარიამს ხელები,დიდხანს ფართხალებდა, კანკალებდა და კიოდა რომ გაეშვა, მერე მოდუნდა კივილი და ფართხალი შეწყვიტა მაგრამ კანკალი ვერაფრით გააჩერა, ხალიჩაზე ჩაიმუხლა მარიმთან ერთან ტირილისგან სველი სახე გადაუწია და მიკრობილი თმები გააცალა, იგრძნო როგორ გააკანკალა გოგონას მის შეხებაზე:
- მარიამ გეშინია?- დაიჩურჩულა და ლოყაზე მოეფერა, ხმა არ ამოუღია თვალები დახუჭა და ისევ ატირდა, თავით მიიხუტა და თმაზე მიაკრო ტუჩები- არაფერს დაგიშავებ მარიამ, ოღონდ ნუ გეშინია გთხოვ... მიყვარხარ გესმის? სიგიჟემდე, ზღვარს იქით მიყვარხარ და შეუძებელია, რომც მინდოდეს ვერ შევძლებ რამის დაშავებას.. ნუ გეშინია გთხოვ და ნურარ ტირი, დავიძინოთ კარგი /- ისევ აკოცა და ხელში აყვანილი შეიყვანა საწოზე მასთან ერთად მიწვა და თმაზე ეფერებოდა მანამ სანამ ტირილში არ დაეძინა..