თავში ყველაფერი ამერია,უზომო ტკივილი ვიგრძენი როცა ექიმმა ეს მითხრა.ყველაფერზე დავიწყე ფიქრი,ისიც კი დავუსჰვი რომ,შეიძლებოდა ელენე დამეკარგა.ამას ნამდვილად ვერ გადავიტან რადგან,მე მსგავსი ტკივილი უკვე გავიარე,მე უკვე დავკარგე მშობლები,ახლა კი,ელენეს დაკარგვას ვერ გადავიტან.
-ექიმო გთხოვ არ დაუშვათ,არ დაუშვათ რომ,ელენე დავკარგო ვერ გაუძლებ ამ ტკივილს ვერა.ვტიროდი ძალიან დიდ ხმაზე
-დაწყნარდით ქალბატონო.ჩვენ ყველაფერს გავაკეთებთ რაც შეგვიძლია.
-წარმოდგენაც კი მზარავს,რომ შეიძლება მოკვდეს.შემიშვით უნდა ვნახო,რეამინაციის ოთახისკენ გავიქეცი,იქ დაცვამ შემაკავა
-ქალბატონო აქ ვერ შეხვალთ,გარეშე პირთა შესვლა აკრძალულია.
-გამიშვი უნდა ვნახო,გამიშვი.უკვე ტირილი ბღავილში გადამდიოდა
-არ შეიძლებაო,არ გესმის?მწვდა ხელში ირაკლი
-ხელი გამიშვი,შენი ბრალია ამ დღეში რომ ვართ მე და ჩემი და.შEნ ხომ გაგაგდე აქედან.?
-მერე რა დავბრუნდი ისევ.შენ მომენატრე
-გადი თორემ დაწყებულ საქმეს დავამთავრებ
-ქალბატონო აქ ყვირილი არ შეიძლება გარეთ გაბრძანდით,მითხრა დაცვამ.
-წამოდი საქმე მაქვს შენთAნ.
-მე არ მაქვს და შემეში!
-გამოდი მეთქი გოგოო.მითხრა მკაცრი ტონით და გარეთ ძალით "გამაპორწიალა"სავადმყოფოს კედელს მიმაყუდა,ორივე ხელები კედელს მიაყრდნო მე კი,მის ხელების შუა მოვექეცი.
-რას აკეთებ?გამიშვი
-სანამ არ მომისმენ არ გაგიშვებ.
-რა გინდა?
-მინდა რაღაც მოგიყვე რა.
-არ მაინტერესებს შენი ცხოვრების დეტალები.
-ქეთა ტონი შეიცვალე გთხოვ.
-ირაკლი რა გინდა ბოლო-ბოლო თქვიი ამოღერღე
-მოკლედ მე ელენე არ მიყვარს,არც არასდროს მყვარებია.უბრალოდ იმიტომ ვიყავი მასთან რომ,შენზე გამეგო რაღაცეები და შენ შეგხვედროდი.მე შენ მიყვარხარ შენ და არა ელენე.
-გაგიჟდი ხო?გგონია მაგას რომ,მეუბნები რამის შანსი გაქვს?
-შენ გადაწყვიტე.
-რაუნდა გადვწყვიტო?
-რადა ცოლოად გამომყვები თუ არა?
-რას ბოდავ?
-არ ვბოდავ
-ირაკლი მოდი ნორმალურად ვილაპარაკოდ
-არაფერი არაა სალაპარაკო ქეთა.გთხოვ არ შემაჩერო მითხრა და ჩემსკენ წამოიწია ყელში საკოცნელად შევატყვე რომ,ნასვამი იყო.მივხვდი მკაცრად ლაპარაკი არაფერს მიზამდა ხელი ვკარი და წყნარად ვუთხარი.
-რას აკეთებ ირაკლი თავი მოთოკე
-ვერ ვთოკავ ქეთა.გთხოვ მხოლოდ ერთი მაკოცნიე,მხოლოდ ერთი.
-ირაკლი შენს ხასიათზე არ ვარ,ნასვამი ხარ და წადი
-ვერ წავალ,ვერ დაგტოვებ მარტო.გეფიცები ძალიან მჭირდები
-წადი!
ამდროს ტელეფონმა დამირეკა ნინო იყო.
-ხო ნინ?
-სად წადი ქეთა?გეძებ რამდენი ხანია.
-ნინ საქმე გამომიჩნდა რაღაც მალე მოვალ და მოგიყვები,არ ინერვიულო.
-კაი ქეთ ჭკვიანად.
ტელეფონი გავთიშე და წასვლა დავაპირე.ირაკლიმ ხელში მწვდა და მისკენ დამქაჩა.
-გამიშვი ხელი.
-დარჩი გთხოვ
-უნდა წავიდე გამიშვი.
-მენდე გემუდარები,არაფერს დაგიშავებ
-ვიცი რომ არაფერს დამიშავებ მაგრამ,უნდა წავიდე ნინო მელოდება.
-ცოტახან დარჩი.და მომენდე გთხოვ
-როგორ უნდა ვენდო შენნაირ უნამუსოს?ჩემს დას სიყვარულს უხსნიდი ახლა ჩემი და სიკვდილის პირასაა და მე მეტორღიალები
-ხო აგიხსენი.
-ხელი გამიშვი და თავიდან მომწყდი.ჩემგან თავი შორს დაიჭირე გირჩევ.
-შენი ეგრე ლაპარაკი გულს მიკლავს ქეთა.არ შეიძლება ცოტა ლმობიერება გამიჩინო ჩემს მიმართ
-არა არ შემიძლია.
-მაშინ წადი.წადი მიდი არ გიშლი
ისეთი ხმით მითხრა ტანში დამაჟრჟოლაა.თითქოს გულში რაღაც ჩაუწყდა ეს რომ,მითხრა.მის მიმართ ლტოლვა გამიჩნდა რაღაცნაირად შემეცოდა.გული შემეკუმშა მაგრამ,იქაურობა სასწრაფოდ დავტოვე რამე სისიულელე რომ,არ ჩამედინა,სავადმყოფოში შევედი საშინლად მქონდა თავგზა აბნეული.
-ქეთა სად იყავი აქამდე?მკითხა ნინომ
-აუ ნინ გავაფრენ
-რა მოხდა იტყვიი?
-ნინო მგონი ირაკლის ვუყვარვარ სერიოზულად.
-რას ბოდავ გოგო.ეგ ელენეს შეყვარებული არაა?
-ხო მეც ეგ მეგონა მაგრამ,ახლა სავადმყოფოს უკან გამიყვანა და სიყვარული ამიხსნა.ისიც კი მითხრა ცოლად გამომყევიო
-რეებს მეუბნები გოგო ხოარ გაგიჟდი?
-მართლა ასე იყო ნინ,ისე საწყლად მელაპარაკა გული დამეწვა.
-რას ამბაბო ქეთა?ისე ლაპარაკობ თითქოს შენც გრძნობდი მის მიმართ რრამეს.
-შენ ხოარ გაგიჟდი უბრალოდ ნასვამი იყო და წყნარად ველაპარაკე
-ჭკუით იყავი შენ ქეთა.
-ჭკუით ვარ მე არაფერს ვაფუჭებ.ახალი ხო არაფერია
-კი ექიმი იყო გამოსული და მითხრა,ოპერაცია 2500 დოლარი ჯდებაო,ამ ფულში რეამინაციაც შედის 9 დღის განმავლობაში.
-ვაიმე ნინო ვაიმეე.ტირილი ამივარდა.ჩემს დას ვერ ვშველი საიდან მოვიტანო ამდენი ფული?
-დაწყნარდი ქეთა რამეს მოვიფიქრებთ.
-რაუნდა მოვიფიქრო ერთი ლარიც კი არ მაქვს.
ტელეფონის ზარი გაისმა ჩემს ჯიბეში,ეკა იყო ჩემი უფროსი
-დიახ ქალბატონო ეკა.
-ქეთა ხვალ დილით ადრე მოდი,მე არ მეცლება და ბავშვი უნდა წაიყვანო ბაღში შენ.
-იცი მე ვერ მოვალ
-რას ქვია ვერ მოხვალ?ჩვენ ეგრე არ შევთანხმებულვართ რომ,როცა გინდა მოხვალ და როცა გინდა არაა.
-ვიცი მაგრამ,ჩემი და სავადმყოფოშია და არ შემიძლია ვერ ვუმუშავებ.
-რა ჭირს?
-მანქანა დაეტაკა და სიკვდილის პირასაა.
-ვაიმე ეს რა დაგმართნია.კარგი კარგი კარგად სხვას მოვძებნი ვინმეს.მითხრა უმოწყალოდ და ტელეფონი გამითიშა
-დახმარება მჭირდებოდა მაგრამ ვერავინ მშველის ნინო,ვერაფერ გამოსავალს ვერ ვხედავ.გავაგრძელე საუბარი ისევ ნინოსტან
-ქეთ ნათლობის ჯვარი მაქვს და მამას ნაჩუქარი ოქროს სამაჯური,გავყიდი ორივეს და გვეყოფა
-გაგიჟდი ნინ?რას გაყიდი
-შენ გამო ხოიცი ყველაფერს ვიზამ.
-კი ვიცი და მაგიტომაც მიყვარხარ მაგრამ,ხო იცი არ გაგაკეთებიბ მაგას არა?
-რატო ხარ ასეთი ამაყი რატო?
-ამაყი არ ვარ უბრალოდ,ვერ გაგაყიდიებ შენ ნივთებს.
-გოგო მეერე რაა.გექნება ფული და დამიბრუნებ ისევ მერე ვიყიდი კიდე.
-მე მაგდენ ფულს ვერასდროს ვერ მოვაგროებ ეგ იცოდე ამიტომ არ მინდა გთხოვ.
-აბა რაუნდა ქნა?
-მოვახერხებ რამეს.სესხს გამოვიტან და გადავიხდი ბებოს პენსიით,ან ვიმუშავებ სადმე
-კარგი ქეთ სენი საქმის შენ იცი.მე დახმარება მინდოდა და უარი მითხარი.შენს გვერდით ვარ იცოდე
-მადლობა ნინ
უკვე დაღამდა დაცვამ მითხრა რომ,სახლში უნდა წავსულიყავით.სავადმყოფოში გაჩერება არ შეიძლებოდა. მე სახლში ვერ მივიდოდი რადგან ბებოს ვერ ვეტყოდი სიმარტლეს ამიტომ ნინოსტან წავედი და იქედან დავურეკე.
-ბეე მე და ელენე ნინოსთან ვრჩებით ამ ღამით და სანდრას მიაქციე ყურადღება,არ გაუშვა ბაღში ხვალ.
-კარგი ბებიკომ შემოგევლოს,მითხრა თბილად და ტელეფონი გამითიშა
მე და ნინო დავწექით ძილით არ დამეძინა,საუკუნედ მომეჩვენა ეს ღამე მაგრამ,როგორც იქნა გათენდა.ტანსაცმელი ჩავიცვი და სავადმყოფოში წავედი,ისე რომ,ვერავინ გაიგო რადგან ყველას ეძინა.იქ რომ,მივედი ირაკლი დამხვდა.
-როგორ ხარ ქეთა?
-ცუდათ ძაალიან ცუდათ ირაკლი.
-მეც ეგრე ვარ.
-რას ვიზამთ,ასე მოაწყვე საქმე და ერთ გოგოს ვერ მოუარე.
-ქეთა თავიდან ნუ დაიწყე გთხოვ.აქ ყველაფერი გავრკვი და გავიგე რომ,დიდი ფული გჭირდება.
-კი ასეა..ვინ დაეტაკა საერთოდ იციი?რომ ვნახო და ყველაფერი ვაზღვევინო?
-არ ვიცი ვინ იყო.
-კარგი მე თვითონ გავარკვევ როცა ყველაფერი დალაგდება.
-ქეთა ვიცი შენი დის გულისთვის ყველაფერს გააკეთებ,ამიტომ ერთი შEმოთავაზება მაქვს.
-გისმენ.
-მე დაგეხმარები,მე გადავიხდი ყველანაირ ხარჯს ოღონდ ერთი პირობით.
-რა პირობით?
-ცოლოდ თუ გამომყვები.ელენე რომ,კარგად იქნება მერე ტუ გინდა გამეყარე
-თანახმა ვარ,წამორმოვსთქვი ცრემლიანი თვალებით ეს სიტყვა.მხოლოდ იმიტომ რომ,ელენეს ეხებოდა ეს საქმე.არც დავფიქრებულვარ ისე ვთქვი.
-----------------------------------------
უფ ძალიან დავაგვიანეე რისთვისაც ბოდიში და პატარა თავისთვისაც ბოდიში რა ყველას..უბრალოთ ვერ ვახერხებ წერას ბავშთან ერთად ..მადლობა ვინც კიტხულობს..შეაფასეთ გთხოვთ