*****
მოვტრიალდი და ლევანი დავინახე, შემოხვეული ხელები უხეშად მოვაშორებინე, თვალები დავუქაჩე .
-ლევან აქ რაგინდა?! თავს რატომ არმანებებ?!
გაჩერდა ,თვალებში მიყურებდა და მითხრა:
-იმის წასაყვანად მოვედი რაც ჩემიაა! ჩემი ხარ!- მითხრა ,მაჯაზე ხელი მომკიდა და ძალით მივყავდი.
-გაჩერდი!...გაჩერდი! მომისმინე ჩვენშორის ყველაფერი დამთავრდა და მორჩა! რატო არგინდა გაგება? !რატოო! გითხარი შეცდომებს არგაპატიებ მეთქი! ხელები სახეზე მოვკიდე და თვალებში ვუყურებდი.....-იცი მიყვარდი, ხო, მართლა მიყვარდი ,მაგრამ გითხარი შეცდომას არასდროს არგაპატიებდი.....მიყვარდი და ისიც გითხარი რომ არასდროს არგამოგეკიდებოდი თუ წასვლას დააპირებდი...და არასდროს გთხოვდი ჩემთან დარჩენას ა..რ..ა...დ..რ..ო..ს ბოლო სიტყვა დავუმერცვლე ეხლა კი ....უნდა იცოდე რომ აღარმიყვარხარ აღარ!.....და ეს შენი ბრალია შენი!პატიების თხოვნას აზრი არაქვს! და მორჩი ჩემს დევნას- ვუთხარი და წასვლა დავაპირე ,რომ ხელი მტაცა და თავისკენ მიმატრიალა
-ამის დედ....ცი ვინ არი ანი უშეცდომო ვინ?!
-შეცდომასაც გააჩნია ლევან...გააჩნია
-არ მოგცემ უფლებას ჩემგან წახვიდე! არა!
მათ საუბარს ვუსმენდი არვიცი რატომ, მაგრამ ჩარევა გადავწყვიტე
-თავი დაანებე!
არმინდოდა ეჩხუბათ, ამიტომ ლევანს გავხედე-ლევანი უკვე მიდის ვთქვი
ლევანს სახე შეეცვალა-ამის გამო არმირიგდები ხო?!გიორგიზე მიმითითა
-რა სისულელეს ამბობ,თვითონაც ვერხვდები რა.წადი ლევან წადი!
ლევანი გიორგისთან მივიდა პიჯაკის საყელოში ხელი სტაცა, გაცეცხლებული იყო.
-ანის ვერწამართმევ გაიგე! ვერა! მუშტი მთელი ძალით სახეში გაარტყა...არც გიორგი დარჩა ვალში და მანაც დარტყა ლევანს...ლევანი ისევ მიიწევდა დასარტყმელად,მასთან მივედი და ხელი დავუჭირე-არა ლევან არა! გაჩერდი !
ლევანმა უხეშად მომიშორა და ისევ წავიდა დასარტყმელად,მე ვერ გავაშველებდი ამიტომ გადავწყვიტე ვანო მომეძებნა,
დარბაზში დავბრუნდი და ვანოს ვეძებდი, აქეთ-იქით შეშლილივით ვაცეცებდი თვალებს, დავინახე ვანო კარებში შემოდიოდა.მასთან მივირბინე
ვანო მაღალი დაკუნთული ნავარჯიშები იყო, თუარა მას ვის შეეძლო მათი გაშველება
-ვანო სწრაფად წამოდი რა
-ანი რახდება?
- ლევანი და გიორგი აივანზე ჩხუბობენ..სწრაფად გააშველე რა...გთხოვ...შევევედრე
ისიც სწრაფად აივანზე გავიდა და ორივე გააჩერა, სანამ მივედი აღარ ჩხუბობდნენ....არვიცი რაუთხრა ან როგორ, მაგრამ მან ეს შეძლო.
ლევანს შევხედე სახე დასისხლიანებული ქონდა -ლევან სავადმყოფოში წადი!
ის ჩემთან მოვიდა ერთადგილას ვიდექი გაშეშებული არვიცოდი რამექნა
-წავალ ანი წავალ... მაგრამ იცოდე ამდღით არდამთავრებულა ყველაფერი არა!
ვხედავდი როგორ მიდიოდა ლევანი, ყველა მას უყურებდა...გიორგის გავხედე ისიც სისხლიანი იყო ,წარბი და ტუჩი გახეთქილი ჰქონდა და ცხვირიდან სისხლი მოსდიოდა,ვანომ ნაჭერი მიუტანა და ცალკე გავიდნენ სალაპარაკოდ.
********
მხარზე ხელის შეხება ვიგრძენი, მივტრიალდი ეს ლიზი იყო.
-ანი რახდებოდა? სულ რაღაც 15წუთი დაგტოვე და აქ რა მოხდა? ლევანი დავინახე დასისხლიანებული. ვინ ეჩხუბა?
-ლევანს ვეჩხუბებოდი ნეტა როგორ გაიგო აქ რომ ვიყავი?გიორგი შემოვიდა ამდროს და იჩხუბეს.
-და მერე რა სახე ჩამოგტირის ორმა ბიჭმა შენს გამო დაჭამეს ერთმანეთი..შენკი რაგჭირს?
-ო... კარგი რა ლიზი მაგის თავი მაქვს ეხლა....საერთოდ გიორგი რატომ ჩაერია ვერ ვხვდები?
-რას ვერ ხვდები გოგო რას... ვერხედავ შენს დანახვაზეც კი სახე ეცვლება...აშკარად მოსწონხარ ანი, მოსწონხარ
*********
გიორგი
-გიო რაგჭირს ტო?
-არვიცი რა ვანო მართლა არვიცი..
-რა გაჩხუბებდა ერთი რა, არასდროს გიჩხუბია.
-შენს ძმობას გეფიცები თვითონ დაიწყო
-რაგჭირს ტო გოგოს გამო არასდროს გიჩხუბია
-არვიცი მართლა არვიცი რადამემართა უბრალოდ რომ დავინახე ლევანი მასთან ერთად გადამეკეტა რა...თქვა და ცხვირთან მიტანილი ნაჭერი მოიშორა
-კარგი ძამაო წამო... წამო.. ხელი დაკრა მხარზე ვანომ და უკან დაბრუნდნენ
*******
-ლიზი მე წავალ დღეისთვის საკმარისია ეს ყველაფერი..მართლა
-მართალი ხარ ანი
-მე წაგიყვან! მითხრა გიორგიმ
-არაა საჭირო, მე ტაქსს გავაჩერებ, წასვლა დავაპირე ,გიორგი წინ გადამიდგა.
-რახან ვთქვი მეწაგიყვან ესეიგი მე წაგიყვან!
-ანი ესე ჯობია, გიორგი წაგიყვანს-თქვა ვანომ და ლიზიც დაეთანხმა.
გიორგისთან თავს დამნაშავედ ვგძნობდი, ჩემსგამო იჩხუბა,ამიტომ დავემერჩილე და ორივე გავედით შენობიდან მანქანის კარი გამიღო და მეც დავჯექი.
თვითონაც დაჯდა და დაძრა მანქანა...არცერთი არვიღებდით ხმას ისე მივედით ჩემს სახლთან.
-ჩემთან წამოდი ჭრილობას დაგიმუშავებ
ისიც სიტყვის უთქმელად გამომყვა სახლში შევედი
-ბებია-ბაბუ ეს ჩემი უფროსია გიორგი გაიცანით....ეს ვახუა...ესკი თამარა
-დედა რა ჭირს ამბავს სახეზე?შეშფოთებული უყურებდა თამარა
-არაფერია თამარა ბებო პატარა ნაკაწრია გაუღიმა გიორგიმ
-ნენა ესაა პატარა ნაკაწრი? ჩამოჯექი შვილო მე წამლების ყუთს მოვიტან
თამარამ ჭრილობა დაუმუშავა და ვახუს უთხრა
-წავიდეთ მარტო დავტოვოთ ბავშვები
ორივე გავიდა ოთახიდან
გიორგის გავხედე -ყავს დალევ?
გაიღიმა და შემომხედა -თუ საწამლავს არგაურევ კი დავლევ
ორი ყავა გავაკეთე და მაგიდაზე დავდე, მის მოპირდაპირე სკამზე ჩამოვჯექი
-მადლობა და მაპატიე რომ ჩემს გამო დაშავდი..საწყალი სახით გავხედე
-ეს არაფერია მალე მომირჩება
-მაინც ვერ ვხვდები რატომ იჩხუბე?
გიორგი ფეხზე წამოდგა მაგიდას ხელის გულებით დაეყრდნო და ჩემსკენ ახლოს მოიწია
-გაინტერესებს რატომ?იმიტომ რომ ჩემთვის სულერთი არხარ....იმიტომ რომ.... სიტყვა არდაამთავრა
-ჯობია მე წავიდე..მითხრა და წასასვლელად მოემზადა
თამარა ოთახიდან გამოვიდა -გააცილე ბები სტუმარი სირცხვილია
მეც უკან გავყევი,ის წინ მიდიოდა მეკი უკან მივყვებოდი,უკვე სადარბაზოში ვიყავით მისული, ჩემსკენ შემოტრიალდა -კარგად იყავი ვუთხრი და წასვლა დავაპირე რომ ხელი მომკიდა და თავისკენ შემატრიალა და ისე მოულოდნელად მაკოცა გონსვერ მოვედი... სუნთქვა შემეკრა და გული ისე გამალებით მიცემდა... მინდოდა შემეჩერებინა, მაგრამ ვერშევძელი, უბრალოდ არშემეძლო.
გაჩერდა შუბლი,შუბლზე დამადო ხელები კი სახეზე ქონდა დადებული,სუნთქვის დარეგულირება სცადა, მასაც ისე გამალებით უცემდა გული, როგორც მე.
-არავის მივცემ უფლებას გაგეკაროს!არავის!თქვა და წავიდა
დიდხანს ვიყავი ჩაბნელებულ სადარბაზოში,ერთადგილას გაშეშებული,არვიცოდი რამეფიქრა.. გადავწყვიტე რომ ეს ყველაფერი შეცდომა იყო, უბრალოდ შეცდომა....
******
ანი
მეორე დღეს ოფისსში მივედი გიორგი არიყო მოსული... ვმუშაობდი ჩემი ტელეფონი რომ აწკრიალდა ტელეფონს დავხედე ლიზი იყო
-ხო ლიზი
-ანი ხოარდაგავიწყდა ორი კვირით რომ მივდივართ ვანოსთან აგარაკზე
-არა ჩემთვის არგითქვამს
-ხოდა ეხლა გეუბნები შვებულება აიღე და ხვალისთვის გაემზადე და თეკლაც წამოიყვანე, მე ჩემს ბიძაშვილს წამოვიყვან და გაერთობიან.
-კარგი...კარგი.... ტელეფონი გავთიშე
შვებულება უნდა ამეღო, მაგრამ გიორგის ხელმოწერა მჭირდებოდა.
საბუთი გავამზადე და წასასვლელად გავემზადე
გიორგისთან მივდიოდი თან ცალი ფეხი უკან მრჩებოდა თავში ათასი ფიქრი მიტრიალებდა კართან ვიყავი მისული რომ დავაკაკუნე კარი გაიღო და........


********
მადლობა ყველას ვინც კითხულობთ ჩემს ისტორიას,კომენტარებისთვისაც დიდი მადლობა,და ბოდიში რომ ვაგვიანებ ხოლმე...მუზა ხან გარბის ხან მორბის ვერგავაჩერე