სკოლიდან გამოვედი და ყბა ჩამოვაგდე! სკოლელები და კლასელები ჩემს მანქანას ბუზებივით ეხვეოდნენ. ერთი ამბავი ჰქონდათ ატეხილი. მე მანქანისკენ გავექანე!
-უკაცრავად! გამატარეთ, თუ შეიძლება! რა ხდება?! უკაცრავად! გამატარეე რა!.. (მე)
როგორც იქნა მივაღწიე მანქანას... და გული გამიჩერდა... კარებზე და ფანჯრებზე Graffiti-ის სპრეით ფიგურები ეხატა და შეურაცმყოფელი სიტყვები ეწერა!
-ეს რა არიის?! (მე)
-ნატა... (თვალები აქაჩა ალექსმა)
-რაააააა?! გაუტყდა მაგ დედა მო**ნულს ნიკამ რო მაჩუქა თუ რაა?! აუ! ეხლააა ვსოოო!.. (ბგერა გავაგრძელე) ვეღაარ გადამირჩებაა! (მე)
ყველა მოვაშორე ჩემს მანქანას! კიდევ კარგი ნიკა იმ წუთას იქ არ იყო! ჩანთა მანქანაში შევაგდე. ხელებზე თითები დავიტკაცუნე! გაბრაზებული გამომეტყველებით დავაპირე სკოლაში შესვლა, მაგრამ ნე-ა! ნატა თვითონ გამოვიდა. ცეცხლი ამეკიდა! მის დახრჩობას ვაპირებდი! ჩემი სურვილი სადაცაა ავისრულე, მაგრამ!.. მოკლედ გეტყვით!
ნატა გამოვიდა. მივარდი!..
-რა გაუკეთე ჩემს მანქანას?! აგეწვაა ნიკამ რო მიყიდაა?! როგორ გაბედე?! ახალს მიყიდი თორე ნეკნებს დაგაჭერინებ ბო*ო! (მე)
-რაზე ლაპარაკოობ? (გვერდზე გაიხედა ნატამ)
-ნუ იტყუები! მითხრეს ყველაფერი! არ გაპატიებ! მოდი აქ! (მე)
ყელში ვწვდიი და დახრჩობა დავუწყე! თვალებს აჭყეტდა! ხმის ამოღებას ცდილობდა, მაგრამ ისე მაგრად მქონდა ხელები მოჭერილი კრინტიც ვერ გაიღო!
-გაამ... გამ... იშშ... გამიშ... (რაღაცის თქმას ცდილობდა ნატა)
-აა გაგიშვაა? დაჟე?! კიდევ რა გინდა?! ამოგახრჩობ და ამით დავტკბები იდიოტო! (მე)
-ამ დროს ბიჭები მომვარდნენ. ნიკაც მათ შორის იყოო.
-რას შვები გოგოო?! (ალექსანდრა)
-ტასოო? გაუშვი გთხოოვ... (ნიკა)
ნიკა უკნიდან მომეხუტა, ხელები წელზე მომხვია და ნატას მომაშორა, მაგრამ ისევ ყელში ვწვდი და უფრო ძლიერად მოვუჭირე.
-ნიკა? რატომ მთხოოვ?! მანქანა ნახე?! ეს როგორ გამიბედა?! (მე)
ამდენ ლაქლაქში ნატა კინაღამ დავახრჩე! ბოლოს ბიჭებმა გამაშველეს.
-გამიშვიი! (მე)
-პატარავ რა გჭირს? (ნიკა)
-ნიკა ამას არ ვაპატიებ... (თავი ჩავხარე)
-არ აყვე, გთხოოვ. ძმაკაცებს მივუტან და ყველაფერს მოუწესრიგებენ. (ნიკა)
-მართლა? (მე)
-აბა რაა სიხარულო. (ნიკა)
-კაი... წავიდეთ რაა... (გულნატკენი წამოვედი იქიდან)
ნიკამ ხელი შემომხვია და ლოყაზე კოცნით მიმიყვანა თავის მანქანასთან. ისე თბილად მექცეოდა...
-მოდი პატალავ ეხლა ძმაკაცს დავურეკავ, გასაღები მომეცი და მაგას მივცემ. წაიყვანს და მოაწესრიგებს. ხვალვე მოგიყვან. (ნიკა)
-მართლაა? როგორ მიყვარხარ იციი? (მე)
-მე როგორ მიყვარხარ თუ იციი? (ნიკა)
-აბა როგორ გიყვარვაარ? (მე)
ნიკა არც დაფიქრებულა, ხელები თბილად მომხვია და... და... ტუჩები ჯერ ლოყაზე მომადო, შემდეგ ტუჩებთან მომიახლოვა და მაკოცა.
ხმა კი ვერ ამოვიღე... ისე გამათბო!.. ისე თბილად ვყავდი მიხუტებული...
თვალებში ჩავხედე და ცხვირი მის ცხვირს მივადე, გავიღიმე... თვითონ კი მითხრა:
-ცემი პატალა ქალ სენ! (ნიკა)
არაფერი მითქვია, თავი მხარზე ჩამოვადე და ბოლოსღა ვუპასუხე:
-შენ ჩემი სუპერმენი. აუ რო გადამარჩინე გახსოვს? იმ წუთასვე შემაყვარე თავი! (მე)
ნიკას ჩაეცინა. ააუ! მისი ღიმილი! რო გაეცინა დამაჟრიალა.
-რა საყვარელიიიაა. (გავიფიქრე)
-წამო ჩემთან ლაა (ნიკა)
-აუ... ცემთან ლაა. (ისეთმა ავხედე უარი ვეღარ მითხრა)
-კაი ჩემი ლამაზო. (ნიკა)
ნიკას მანქანაში ჩავსხედით და ჩემი სახლისკენ გავემართეთ.
ეზოს კარი შევაღე და შვება ვიგრძენიი...
-უუ! სახლიი! (გავიკრიჭე)
-ჰოო ჩემო ანგელოზო. (ნიკა)
სახლში შევარდი და გიოს მოვკარი თვალი. მივარდი და ჩავეხუტეე.
-გიოო. (მე)
-ჰოო რააო ჩემოო პატარავ? (გიო)
-რას შვებიი? (მე)
-ოო რავი მომბეზრდა... დღეს არ წავედი უნივერსიტეტში, დამეზარა და ეხლა რავი რაღაც კინოს ვუყურებ... (გიო)
-კაი ნუ ბუზღუნეებ. (მე)
-შენ რავახარ ნიიკუშ? (გიო)
-ვარ რაა (გაეღიმა)
გაეღიმა და დავრჩი ასე... მის ყოველ გაღიმებაზე გულის ცემა მიჩქარდებოდა...
-აუ ნუ იღიმი გთხოოვ! მეშინია... (დავიმანჭე და ნიკას გავხედე)
-რისი ცხენების? (გაეცინა ნიკას)
-ეს უაზრობა სად წაიკითხე? (მეც ჩავიცინე) იმის მეშინია, რომ კიდევ უფრო ძლიერად! კიდევ! კიდევ უფრო ძლიერად შემიყვარდები! (თბილი გამომეტყველებით გავხედე)
-ვაიმე ჩემიი ტკბილი! (ნიკა)
ისევ და ისევ ჩამეხუტა და შუბლზე მაკოცა. ამ დროს ოთახიდან გამოვიდა სალოო.
-ვაა ტაასკაა როგორ ხაარ? (სალო)
-კარგად, შენ? (მე)
-რავარც ყოველთვის მაგრად, ათიანიი დავითრიეე. (თვალი ჩამიკრა და ტუჩები დამიპრუწა)
-ვააა ვაა მაგარიაა. (მე)
სალომემ წვენით სავსე ჭიქას ხელი გაჰკრა და დააქცია, ხელი კი გაიჭრა. დაიბნა, მაგრამ ნიკა მივარდა ჭიქის ნამსხვრევები აკრიფა და სალის ხელს შეხვევა დაუწყო. გული ამიჩქარდა, რა საყვარლად უხვევდა ხელს! მეც მივფრინდი იქ და ნიკას დავეხმარე. სალის ხელი შევუხვიეთ. ნიკას გავხედე და გავუღიმე. მან ხელები მომხვია და თბილად მომადო ტუჩები ლოყაზე. ნაზად, ნელა კოცნა დამიწყო და თბილად მეხუტებოდა.
-მე ოთახში ავალ (გაიკრიჭა სალო)
-ისა საალი მეც გამოგყვები ერთი ჩიპი მინდა შენ რო გაქვს... (იბოდიალა გიომ)
მათ მარტო დაგვტოვეს და მეორეზე ავიდნენ.
-ჩემი ანგელოზი! (ნიკა)
-ეგრე ნუ მიყურებ, ძაააააააან ცუდად ვხდებიი! ასე თბილად რო მექცევი... (მე)
-აბა ცუდად მოგექცე? (ჩაეცინა ნიკას)
-ცუდად რო მომექცე მაინც ძაან მეყვარები! შენ რო იბუზღუნებ და გამიბრაზდები წარმომიდგენია რა საყვარელი იქნები! (მე)
ნიკას აღარაფერი უთქვამს. ერთმანეთს მიხუტებულები ვიდექით და ხმას არ ვიღებდით. ბოლოს:
-კაი ტასკა წავედი, ტკბილოო. საღამოს გამოგივლი და გავისეირნოთ. (ნიკა)
-კაი მიდი. (გავუღიმე და ლოყაზე ვაკოცე)
ნიკა გავაცილე, სახლში გახარებული შევარდი და ჩემს ოთახში ავფრინდი!
-ჰე! რა მოხდა? (წამოიყვირა ნათიამ)
-ნათიააა?! (აღმომხდა)
-ჰოომ (თვალი ჩამიკრა ნათიამ)
-სააიდაან? ეე, როდის მოხვედით? ყველანი როო შეიკრიბეთ... (მე)
-ოო მიდი მოყევი ჰე! (სოფი)
-რა მოვყვეე? დღესაც მაკოცა... (გავიკრიჭე)
-ვაუმეე! რა კაი პარა ხართ! (ალექსანდრა)
-აბა... (ჩავიცინე)
საწოლისკენ გავექანე და დავხტი, შემდეგ წამოვხტი და ლოგინზე ხტუნაობა დავიწყე.
-უუ! ვაუ! ნიიიკუშ მიყვარხაააარ! ვაბოდებ შენზეე! (მე)
ხტუნვა-ხტუნვით ვყვიროდიი!
-ოო რა გიჟი ხარ შე დებილო! (ჰაეროვანი კოცნა გამომიგზავნა ალექსანდრამ).
-ისეე! (წამოვიყვირე)
საწოლიდან ჩამოვხტი და ალექსანდრას გავხედე.
-თორნიკე რო ჩაგეხუტა ადრე, კინოს ყურების დროს...
გუშინ მომეჩვენა თუ მართლაა.. უკანა ეეზოო... რამეე... (მე)
-რააა?! დაინახეე?! (თავი ჩახარა ალექსანდრამ)
-რატო არ გვითხარიი?!! (მე)
-ეხლა გეტყვით რაა... კაროჩე... აი თორნიკე რო მომეხუტა ადრე, იმ ღამეს გამომიტყდა... მარა თქვენ არ გითხარით მარტო ჩემს ძმას (ალექსანდრეს) ვუთხარი და წინაამღდეგი არ არის, იმიტომ რომ თორნიკე ძმასავით უყვარს და კაიოო რაა... (ალექსანდრა)
-ვაიმე! რაა მაგარიაა ეე! აუ თან როგორ უხდებით. აუ, აუ! გილოცავ! (მე)
-ძააან მაგარიაა ჰოო! (ნათია)
-ვაბოდებ მასზე! მე მანამდეც მიყვარდა... მარა რო მომეხუტა, იმენნა ხელებში შევადნი! ცუდად გავხდი. ვერაფერი ვუთხარი, მაგრამ ბოლოს თვითონ გამომიტყდა და კინაღამ გული წამივიდა... (ალექსანდრა)
-აუ! აი მართლა ძააან მაგარია! თოკო ძაან გიხდება! (სოფი)
-მომაწევინე რა... (ალექსნადრა)
-აჰა... (ღერი მივაწოდე)
-აუ მეც მინდა. (სოფი, ნათია)
იმ დღეს გავაბოლეთ, მუსიკები ბოლო ხმაზე ჩავრთეთ და მაგარი გავერთეთ!
უკვე დაღამდა კიდეც.
-კინოო! (ნათია)
-აა ჰო! (მე)
-მე ჩავრთავ, ერთი მაგარი კინო ვიცი. (სოფი)
-გოგოებო, წავალ მე სასუსნავებს მოვიტან: კოლას, ჩიფსებს და რაღაცეებს, მალე მოვალ. (მე)
-მე გამოგყვებიი რა... (ნათია)
-კაი წამო. თქვენ დარჩით. (მე)
-კაიი (გამიღიმა ალექსანდრამ)
ჩავიცვი ნაცრისფერი გრძელი მაისური, თეთრი დაგლეჯილი მოკლე შორტი, ადიდასის თეთრი კედები და გავიკეთე დიდი, სქელი, შავი სამაჯური.
სახლიდან გამოვედით და გზას გავუდექით.
-სად არის მაღაზიაა ეე? (ნათია)
-რა გჭირს, აი. ეხა მივალთ რაა. (მე)
ამდენ ლაპარაკში უეცრად!..
-ვაიმეე! ხელიი გამიშვიი! (მე)
ვიღაცამ უკნიდან მიმიტაცა და მანქანისკენ გამაქანა. ნათიასაც ასე მოეპყრნენ.
-გამიშვიი ეე! გამიშვიი! რა გინდაათ?! წადი შენიი ნაბო*არი!.. (ნათია)
ნათიას რაღაც ცხვირსახოცი ააფარეს და გააჩუმეს.
მეც ცუდი სუნის მქონე რაღაც მომადეს ცხვირზე და გული წამივიდა.
მეტი არ ვიცი მაგრამ!..
რო გავიღვიძე, რაღაც ოთახში ვიყავი მიგდებული. კარი ჩაკეტილი იყო.
-ნათიაა!! (მე)
-ჰოო... (ნათია)
-ვინ? რაა? სად? რა ხდება? (მე)
-რა ვიცი! აუ, ეხა თუ არ გამიშვებენ გავანგრევ ამ კედელს! (ნათია)
ნათიამ ჯერ კედელს ურტყა მუშტები, მერე კარებს დაარტყა ფეხი.
კარი გაიღო...
ვიღაც შემოვიდა...


----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
შემიფასეთ. როგორია? გავაგრძელო?