_ვერ გვიცანი გოგო? (1ნაწილი) (გამოიდარებს)
_გავიგეთ....ლამარა გავიგეთ_თავი გაიქნია მზესუმზირის გამყიდველმა ქალმა _აუ სასტავ უნდა წავიდე რა_განუცხადა დემეტრემ საგანგებოდ შეკრების სამეგობროს _სად ბიჭო?_ფეხზე წამოდგა იოანე _ავღანეთში რა.._თავი მოიქექა ნერიულად ბიჭმა _რატომ?_აზრიანად ახედა ნიკამ _გული უნდა გადავაყოლო_მძიმედ დაეშვა მდივანზე _კარგი რა ტო!_ხელი აიქნია იოანემ_შენც ნუ გაგვიმეტებ რა! _არ გიმეტებთ ,უბრალოდ მინდა და მივდივარ რა... _მეც წამოვალ_წამოდგა აქამდე ჩუმათ მყოფი ერეკლე _აუ თუ ძმები ხართ რა!_ხელი აიქნია იოანებ და გარეთ გავარდა კარები მთელი ძალით მოიჯახუნა _ხელები ამიწევია თქვენს წინაშე რა!მაგრები ხართ წადით თქვენც_ამოიბურტყუნა ნიკამ და ფეხზე წამოდგა_წავედი მე,შგეხმიანებით მერე!_და სახლი საჩქაროთ დატოვა _მივდივართ_მხიარულად დაიძახა ერეკლემ _მივდივართ..მივდივართ_ცაილაპარაკა დემეტრემაც დემეტრე ჯაში,ნიკა ავალიანი,ერეკლე არაბული,იოანე აბესაძე,თამთა ჯაში,ელენე ავალიანი_სამეგობრო(საძმო),ერთად გაზრდილი სასტავი,ბიჭები კლასელები,თამთა მათი უფროსი და და ელენე კი უმცროსი,მაგრამ თამთა არ იყო ერეკლეს და,თამთა ის ერეკლეს ნამდვილი,სუფთა და წრფელი სიყვარული იყო,ბევრი გაიარეს მათ ბევრი დაბრკოლება,ბოლოს კი ყველაფერი კრახით დასრულდა თამთა ავარიაში მოყვა და გარდაიცვალა,წავიდა დედამიწიდან ისე რომ უკან არ მოუხედავს,თორემ რომ მოეხედა ალბათ არ წავიდოდა,როგორ წავიდოდა როცა განადგურებულ ოჯახს დაინახავდა დაინახავდა განადგურებულ ძმას რომელსაც მისმა სიკვდილმა სიცოცხლის აზრი დააკარგვინა,სიცოცხლის აზრი დაკარგა ერეკლემაც,ყველაფრის მიუხედავად მაინც დაკარგა დაავიწყდა თამთას ერეკლეს პირველად ნათქვამი "მიყვარხარ",პრობლემები რაც მათ ურთიერთობას მოყვა,მათი ასაკობრივი ზღვარი,რამხელა კრიტიკა გამოიწვია ამან,თამთას აკიდებული ვიღაც მანიაკი და სხვა მრავალი კარგი და ცუდი..დაავიწყდა ყველაფერი დაავიწყდა თამთას.დაავიწყდა მისი ძმები რომლებიც სიკვდილიტ გაანადგურა და წავიდა,სამუდამოდ წავიდა,ასე დარჩნენ ნიკა,დემეტრე,ერეკლე და იოანე დის გარეშე.ელენე?ელენეც მათი დაა კი ნიკასი ბიოლოგიური და სხვების არაბიოლოგიური უბრალოდ წლებია არ უნახავთ,,მის გამო არასდროს უჩხუბიათ,არასდროს დაუცვიათ,არრსოდეს არასოდეს..ახსოვთ როგორ მოწიეს პირველად ბიჭებმა თამთასთან ერთად მეხუთე კლასში და მას შემდეგ თამთას ხელში სიგარეტის კოლოფის დაჭერაც კი აუკრძალებ,ბევრი პირელად ახსოვს თვითვეულ მათგანს ტამთასგან მაგრამ ელენესთან არც ერთი,ნიკასაც კი,ნიკასი და ელენეს მშობლები წლების წინ გაეყარნენ ნიკა შვიდის იყო ელენე ხუთის,ელენე დედამ წაიყვანა ლონდონში ნიკა კი მამასთან დარჩა ბათუმში.წლები გავიდა ნიკა ახლა ოცი წლისაა ელენე კი თვრამეტის გახდება მალე,აპირებს როგორც კი თვვრამეტის გახდება მაშინვე დაბრუნდეს საქართველოში,ხუთ წლამდე ერთად იზრდებოდა სუყველა შეხორცებულები იყვნენ ერთმანეთზე ისე იყვნენ ოჯახებით მეგობრობდნენ ერთმანეთით ცხოვრობდნენ,შიდი წლის ასაკში ბიჭებმა ელენე დაკარგეს ,ოცი წლის ასაკში კი თამთა. ხმამაღალი მუსიკა,ფერთა სწრაფი ცვლილება,ალკოჰოლისა და მოსაწევის მკვეთრი სუნი,ბარმენის ცეცხლობვანი შოუ,ოთახის კუთხეში მდგარ მაგიდასთან ოთხი ბიჭი ზის და ბოლო დონეზე თვრებიან,ცდილობენ მაქსიმალურად დალიონ,მეორე დღეს ხომ ოთხივე ერაყში მიდის ერთი წლით.მიდიან და არ იციან დაბრუნდებიან თუ არა მათ ლამაზ და ძვირფას საქართველოში.......... _დედა უნდა წავიდე? _ელენე შვილო... _წამოხვალ? _ელენე.. _წამოხვალ თუ არა? _ვერა შვილო ბენი ის.. _ოჰ კარგი როგორც გინდა დედა დარჩი შენ შენს ბენთან მე კი არ ვაპირებ მის ატანას,თვრამეტის ვარ უკვე და მივდივარ შენგან ამ ქვეყნიდან..ვბრუნდები ჩემთან ჩემს ძმასტან და შენს შვილთან რომელიც საერთოდ არ გახსოვს რატომღაც..მივდივარ _ელენე შვილო.. _ნიკა?დედა ნიკაზე არ ფიქრობ ხოლმე? _ვფიქრობ შვილო _რატომ არ ახსენებ მას..არ გენატრება ნეტა? _მენატრება.. _ვითომ?ვითომ დედა მასთან ყოველგვარი კონტაქტი გამაწყვეტინე,დამაშორე მას,რატომ დედა რატომ?ახლა რომ შემხვდეს შენი წყალობით შეიძლება ვერც კი ვიცნო..ვერც ის და ვერც ჩემი ძველი მეგობრები ..შენი ბრალია ყველაფერი შენი ბრალია დღესვე წავალ საქართთველოში,დამირეკე ხოლმე მეც ნუ დამივიწყებ..._თქვა გამწარებულმა და თავის ოთახს მაიშურა....იმ დღესვე გამოფრინდა ელენე საქართველოში...იმ დღესვე გაფრინდნენ ბიჭები საქართთველოდან..... თბილისში ჩამოვრინდა,არ დაისვენა ისე დაიქირავა დაქსი და ბათუმის გზას დაადგა,არ ახსოვდა მამაპაპური სახლის ადგილმდებარეობა,ახსოვდა რომ ბათუმის ცენტრში იყო,ფიქრობდა რომ დავინახავ იქნებ გავიხსენოვო ...მაგრამ არა რამოდენიმეჯერ შემოატარა ტაქსისტი ერთ ადგილს მაგრამ ნაცნიბი ვერაფერი დაინახა დაიბნა,,საშინლად დაიბნა _კარგით გმადლობთ_ბოლოს ღრმად ამოისუნტქა და ტაქსისტს ფული გაუწოდა_ნახვამდის _დაემშვიდობა და ბათუმის მიწაზე ფეხი დადგა _ნახვამდის შვილო_ღიმილით დაემშვიდობა ასაკში შესული კაცი და კვლავ თბილისის გზას დაადგა..დაღლილმა,საშინლად დაღლილმა შემოიარა ბათუმი,მშობლიური ქალაქი სადაც ხუთი წლის ასაკში იყო ბოლოს,ფერაფერი და ვერავინ ნახა ნაცნობი,ფიქრობდა იქნებ ჩემი ძამიკო შემხვდეს სადმე იქნებ ვიცნო,იქნებ შემხვდა კიდევაც და ვერ ვიცანი,,საშინლად დაიღალა და ბოლოს სკამზე ჩამოჯდა დაქანცული...... იმ დღეს ვერაფერი მოახერხა ელენემ..შემდეგ მთელი ერთი კვირა ეძებდა ოჯახს და როგორც იქნა ნახა მამა..ის დღე მის უბედნიერესი დღეების ათეულში ჩაწერა უდავოდ.. _მამი ნიკა სად არის?_კითხა კაცს რომელიც შვილი ბარგის შემოტანით იყო დაკავებული _ავღანეთში შვილო.. _რა?რატომ მა?როდის წავიდა? _ერთი კვირის წინ შვილო... _დავაგვიანე... ერთი წელი იწურებოდა,რაც ელენე მშობლიურ მიწას დაუბრუნდა,ელოდება ,ელოდება ძმას,ნიკა მათ არ დაკავშირებია ამ ერთი წლის მანძილზე,ბიჭები იქ ჩასვლისას დაიყვნენ ერეკლე და ნიკა ერთად,დემეტრე სხვა სრულიად უცხო დანაყოფში და იოანეც.ოთხეულის ოჯახებს არცერთი დაკავშირებია,თვუთვეულმა მათგანმა ჯოჯოხეთში იცხოვრა ამ ერთი წლის მანძილზე ,ყოველ წამს გული უსკდებოდათ ,ეშინოდათ,ეშინოდათ შვილის სიკვდილის ამბის გაგების თვითვეულს.ელენე ცარიელი დაიარებოდა ქალაქში,თავს საშინლად გრძნობდა და ელოდებოდა მათ დაბრუნებას,სიგიჯემდე უნდოდა მათი ნახვა...თითქმის ერთი წელი მიიწურა და საქაეთველოში პირველი იოანე დაბრუნდა,ბიჭი სულ მთლად შეცვლილი იყო,მეტად გაუხეშებია სახის ნაკვთები,თვალებში სევდა ჩადგომოდა და და კუნთებზე ძაღვები დაბერვოდა..საქართველოში ჩამოსვლისთანავე ზღვის ნაპირს მიაშურა ადგისლ სადაც შეეძლო წლებიც კი გაეტარებინა ყველაფრის გარეშე,,ნაპირზე ჩამოჯდა და ზღვის უსასრულობაში ჩაიძირა ...... ელენემ შუა დრეს ზღვის ნაპირს მიაშურა,პლიაჟზე ხალხი ნაკლებად ირეოდა,შუადღის მცხუნვარე მზეს ერიდებოდნენ ეტყობა,თანაც ამ დღეს საშინლად ცხელოდა..ელენემ ნაპირი მოათვალიერა,თვალში მოხვდა ახალგაზრდა ბიჭი რომელიც ზურგშექცევით იჯდა და ზღვას გაჰყურებდა ისე რომ არავის და არაფერს ყურადღებას არ აქცევდა..ბიჭისკენ თავისდაუნებურად დაიძვრა ,მიუახლოვდა და გვარდიტ მიუჯდა,,,მორცხვი არასოდეს ყოფილა.უყვარდა განსხვავებულ ადამიანებტან საუბარი,იოანემაც რარაცნაირად მიიზიდა ამიტომ დაუჯდა ტამამად გვერდიტ და გახედა..ეცნო პროფილი..ეცნო მაგრამ..ვერ გაიხსენა.. _იცი მეცნობი?_ამოილაპარაკა და ბიჭშს მეტად დააკვრდა,ბიჭმა სევდიანი სახით გამოხედა,შეათვალიერა და დაბოხებოლი ხმიტ ჩაილაპარაკა,ხულ მტლად შეცვლოდა იოანეს ხმა _მეც.._და კვლავ ზღვას გახედა _ელენე ავალიანი_ღიმილიტ ჩაუკაპარაკა,იოანემ გამოხედა კარგად დააკვირდა გოგონას და თითქოს ამოიცნო კიდევაც მისი დაიკო პატარა ხუთი წლის გოგონა _ელენე ავალიანი?_ჩაილაპარაკა _დიახ.. დღესვე მინდოდა დამემთავრებინა,უფრო მოკლედაც მინდა დამეწერა მაგრამ ასე გამომივიდა..როგორია?რას იტყვით?იმედი მაქვს ძალიან უემოციო და უინტერესო არ არის ველი თვითვეულის შეფასებას დოდი ინტერესით..და კიდევ ხატია)A შენ თუ ნახავ ამ სიახლეს ბოდიში მინდა მოგიხადო შენ (_მეშინია შემეშვის ხალი ტავი რომ დავაგვიანე უბრალოდ ვერაფლიტ ვერ დავიჭირე მისი გაგრძელების მუზა ძაილან დიდი ბოდიში შენ ველი თქვენს სეფასებას |
 |
ტესტები
სხვა გვერდები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.
ყველაზე მნიშვნელოვანი ცხოვრებაში არის?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.
