იმდენად მოულოდნელად შემოვიდა ჩემ ცხოვრებაში ვერც კი მივხვდი, ვერ გავაანალიზე და ამდენადვე მოულოდნელად გაქრა... არვიცი საიდან უნდა დავიწყო.. როდის დაიწყო ყველაფერი? დაახლოებით 1 წლის წინ ჩემი სკოლელი იყო, პარალელური კლასელი, „გაჩითული“ ბიჭი რომ იტყოდნენ, იმათი ძმაკაცი ვისთანაც ძააან კარგად ვიყავი ჩემთვის საყვარელი ბიჭები. უცებ აღმოვჩნდით სიტუაციაში და ასე უცებ ჰოპ რაღაც დამელაპარაკა მეორე დღეს მომესალმა და გადამკოცნა მესამე დღეს ჩემს კლასთან იდგა.. და იმდენად მალ-მლაე ხდებოდა ყველაფერი ვერ ვხვდებოდი რახდებოდა ჩემს თავს და სიმართლე რომ ვთქვა არც მინდოდა მივხვდარიყავი იმიტომ რომ კარგად ვიყავი კარგად ვგრძნობდი თავს და ჩემთვის მნიშვნელოვანი ეს იყო. მერე იყო მიწერ-მოწერა, დარეკვები, შუაღამემდე ლაპარაკები, გაყოლა გამოყოლები, ყურადღების უზომოდ გაზრდა როგორც ასეთ სიტუაციებს სჩვევიათ.. გამოცდები ჩაბარებული მქონდა და მოკლედ რომ ვთქვა არ მადარდებდა არაფერი. იმდენად ბედნიერი ვიყავი არც ის მაინტერესებდა რომ მთელი სკოლა ლაპარაკობდა ჩვენზე რო ერთად არიანო, ამას ყოველთვის უარვყოფდი და დღესაც ასეა იმიტომ რომ არვიყავით ერთად , ისეთი ურთიერთობა იყო სახელს რომ ვერ დაააარქმევ... და ამასობაში გადიოდა დღეები, კვირეები, თვეები.. მარტი იყო რიცხვი ზუსტად არმახსოვს 23:23 საათი იყო მომწერა რომ თუ შეგიძლია დამელაპარაკოო დაგირეკავო და რავი კი თქო დამირეკა, მარტყოფში იყო , და მაშინ მითხრა პირველად აუ ძალიან მიყვარხარო , ვერ მივხვდი რა გაგებით მეუბნებოდა ნუ ალბათ მივიღე როგორც დას რომ ეტყვი ეგრე და მეც თქო ნუ რაღაცეებზე ვიცინოდით და დამემშვიდობა და გათიშა.. და-ძმა გვერქვა მარა ჩვენც ვხვდებოდით ბოლოს რო არ იყო ეს და-ძმური ურთერთობა არ დაგვიკონკრეტებია არაფერი უბრალოდ მოგვწონდა როგორც ვიყავით..იმდენად მიჯაჭვული ვიყავი 2 დღე რომ არ ვნახავდი საოცრებები მემართებოდა.. და მთავარი იყო ის რომ ძალიან მეშინოდა ზაფხულის ძალიაან არა მარტო მე იმასაც.. და არც ზაფხულს დაუყოვნებია მოვიდა ზაფხულიც. იყო ძაან კარგი დღეებიც.. მარტყოფიდან რომ მირეკავდა შუა ტრასაზე ვწევარ და იცოდე რომ ძალიან მიყვარხარო.. ბოლოს ძალიან ვჩხუბობდით ბორჯომში რო ვიყავი ბავშვები გარეთ ვიხედით ხოლმე გვიანობამდე ვერ იტანდა მაგას.. ნუ მოკლედ იყო ბევრი რაღაც ისეთი..გავიდოდა 1 დღე მე არ მივწერდი გავიდოდა 2 დღე ის არ მომწერდა და ასე რაღაცნაირად ვშორდებოდით და გავიდა 2კვირა ერთმანეთი რო არ მოგვიკითხია.. 2კვირის მერე მომწერა ზღვაზე იყო.. სოციალურ სქელში მისი ფოტოები ამას ნამდვილად ადასტურებდა;დ ...... იყო კი ნამდვილად იყო ალბათ ვიღაც ვერ დავიჯერებ რო ასე არც გავხსენებივარ...... 10.08.2015 დღე რომელიც ალბათ არასდროს დამავიწყდება, თბილისში ვიყავი.. გიორგიზე არანაირი ინფორმაცია არმქონდა.. მე და ჩემი დაქალი რუსთაველზე მივდიოდით მეორე დაქალის შესახვედრად.. მეტროში ვიყავით სადგუის მოედანზე და ველოდებოდით მატარებელზე .. წამიერად კი გამიელვა რომ ახლა მეტროში რომ ვნახო თქო მაგრამ მერე უცებ ზღვაზეა რანაირად უნდა შემხვდეს თქო.. და ამასობაში მოვიდა მატარებელი და ზუსტად 2ვაგონის შუაში გაჩერდა ან 1 ვაგონის ბოლოს უნდა შევსულიყავით ან მეორეს დასაწყისში..მომენტალურად ორივემ 1 ვაგონის ბოლო კარებისკენ გავიწიეთ და შევედით.. არც გამიხედია უკან მომენტალურად მესმის ნაცნობი ხმა , მეძახდა და გავიხედე და უკან მიბრუნებულს ისეთი სილუეტი დამხვდა ვერაფრით რო ვერ წარმოვიდგენდი.. გიორგი თავის ძმაკაცთან ერთად... ჩემ დაქალს გავაცანი კახი მაგრამ სულ ფეხებზე ეკიდა ნაოშნიკები ქონდა გაკეთებული არ აინტერესებდა არაფერი გიორგიმ როგორ ხარო არამიშავს შენ თქო და ვიგრძენი რო არა აგარ იყო ჩემი აღარ იყო.. ჩავიდნენ და ჩემ დაქალს მიაძახა მიმიხედეო..არვიცი რაიყო შოკში ვიყავი მანდ გაწყდა ალბათ საბოლოოდ ყველაფერი, მერე ჩემი დაქალი და გიორგის ძმაკაცი დაახლოვდნენ და ვხვდებოდით რაღაც სიტუაციებშ მე და გიორგი ერთად და ძაან ჩვეულებრივად ვიყავით როგორც უბრალოდ ნაცნობები ან მეგობრები... დაიწყო სკოლა და იმდენი ხმა მესმოდა და იმდენს ვხედავდი ჩემი თვალებით არმჯეროდა.. არ იყოო ის გიორგი მე ვისაც ვიცნობდი.. ისმოდა ხმები.. გიორგის სალომე უყვარსო.. გიორგი ანის შესახვედრად მიდისო.. ხანდახან თუ მომწერდა და მომიკითხავდა და ასევე მეც.. ნელნელა ვეგუებოდი რო ვსო ბრახ და მორჩა მაგრამ არმინდოდა ამასთან შეგუება.. მერე იყო ტყუილი სიგარეტზე..იყო არვიცი რაიყო.. ბიჭი რომელსაც ვიცნობდი ალერგია ქონდა სიგარეტის სუნზეც კი.. ახლა კი 2 წუთში 1 შეკვრას ცლის.. მერე იყო რაღაც პერიოდი გიორგის უცნაური საქციელები.. ხელის გადახვევები.. წელზე ხელის შემოხვევები.. უაზროდ გამოჩენილი ყურადღება.. მერე იყო ჩემი მეგობარი ბიჭი რომელიც გამოვიდა ერთხელ ჩემს სანახავდ სკოლიდან და ამდროს გიორგი სტადიონზე თამაშობდა .. მომენტალურად ეგ და მისი ძმაკაცი გამოვიდნენ და მოვიდნენ ჩემთან გაიცნეს ჩემი მეგობარი და ორივე გვერდიდან მომისხდნენ. დაიწყეს დაკითხვა ბოლომდე რომ გააკრივეს ყვეალფერი, იმედია მაგის სიარული აქ არ გახშირდებაო ეს თქვა გიორგიმ და წადი ახლა ფიზიკაზე გაგვიანდებაო გადამკოცნა ჩამეხუტა და წამოვედი.. ისეთ ეიფორიაშ ვიაყვი ვერ ავღწერ უბრალოდ ასეთ საქციელებს ახსნას ვერ ვუძებნიდი და ახლაც ვერ ვუძებნი.. მერე ისევ გავცვიდით ერთმანეთთან.. ხან ვესალმები ხან არა უაზროდ ვართ დღემდე.. და ბოლოს კითხვა.. ისევ მიყვარს?..... არვიცი ალბათ მიყვარს...