მოკლედ ჩემი პირველ მოთხრობა და მინდა შემიფასოთ თუ მოგეწონებათ გავაგრძელებ.

მე ვარ ნინო,ვცხოვრობ ერთ-ერთ ღარიბულ ქუჩზე რომელსაც ქიდნესს(ესეთი ქუჩა არ არსებობს)უწოდებენ.ბავშვობიდან აქ ვცხოვრობდი,შესაბამისაც მეგობრები და საუკეთესო მეგობარიც მყავს.სკოლაში დავდივარ 16 წლის ვარ.სკოლა ქალაქის ცენტრშია,ალბათ იფიქრებთ როგორ ქალაქის ცენტრში თუ ასეთი ღარიბია?მამაჩემი ყველაერს აკეთებს რო არაფერი მომაკლდეს,სწავლა ძალიან მიყვარს.დედაც ყველანაირად ხელს მიწყობს.ხშირად უფიქრია ჩემს მშობლებს სოფელში ბებოსთნ და ბაბუსთან გადასვლაზე მაგრამ მამას არ უნდა აქედან წავიდეთ,ამბობს ჯერ ნინომ უნდა ისწავლოს ქალაქშიო.
დილა გათენდა დედამ გამაღვიძა სკოლის საყიდლებზე უნდა გავსულიავით.დედას მხოლოდ 100 ლარი ჰქონდა მაგრამ მამამ კიდევ დამიმატა წინა დღისით აღებული ხელფასის 800 ლარიდან 300 ლარი.ყველაფერი ვიყიდეთ რაც კი მჭირდებოდა ტანსაცმელები ჩანთ სკოლისთვის უცილებელი ნივთები.სახლში,რომ მივედით ჯერ მისაღებში შევედი მამა არ იყო სამსახურში იყო.მეგნა იმ დღისით არ მუშაობდა მაგრამ როცა დედამ მითხრა,რომ მამა სამსახურში გამოიძახესო მოვიწყინე.ჩემს ოთახში ავედი.ჩემი ოთხი პატარა იყო მაგრამ ძალიან ლამაზი.ჩემს საყვარელ ფერში ვარდისფერში.ჩემს მეგობრს დავურეკე:
-ნათი სად ხარ?
-რავიცი ეხლა უნდა გავიდეთ საყიდლებზე მე და მამა შენ?
-მე მოვედი უკვე.
-აააა
-რომ მოხვალ გადმომირეკე რაა.
-კარგი.
ნათიაც ჩემს უბანში ცხოვრობს,დედა ავარიაში გარდაეცვალა,დედაჩემი ძალიან ახლოსაა ნათიასთან უნდა უდედობა არ აგრძნობინოს.დედაჩემი და ნათიას დედა ბავშვობის მეგობრები იყვნენ და დებივით უყვარდათ ერთმანეთი,სწორედ ასე ვართ მე და ნათიაც.
ღამის პირველ საათზე ნათიას ზარი მაღვიძებს.
-რა ხდება გოგო? (მე)
-არაფერი ხომ მიხარი რომ მიხვალ დამირეკეო?(ნათია)
-ეხლა მოხვედი?(მე)
-არა რომ მოვედი ძალიან დაღლილი ვიყავი და ჩამეძინა და ეხლა დაგირეკე.(ნათია)
-ამოხვალ?(მე)
-ძალიან ღამეა.მაინც არ გამომიშვებს(ნათია)
-კარგი(მე)
და გავთიშეთ.ნათიას მამა ალკოჰოლიკი იყო.მისი მეუღლის გარდაცვალების შემდეგ სმა დაიწყო,ნათიას ხშირად ეჩხუბება.მამა აკავებს ხოლმე ნათია რომ ჩვენთან ამოვარდება ტირილით.დედაჩემი ძალიან ეჩხუბება ხოლმე.მამაჩემი და ნათიას მამაც დმეგობრდნენ როცა ამ უბანში გადმოვედით და როცა ძალიან ეჩხუბება ხოლმე ნათიას ხშირადაც უცემია ხოლმე.მაგრამ მეორე დღეს ნათიას მამა კობა აქეთ უხდის ხოლმე ბოდიშებს მამაჩემს რევაზს.
დილით ექვსზე ავდექი შხაპი მივიღე მოვემზადე საჭმელი ვჭამე ნათიას დავურეკე და წავედით სკოლაში.სკოლის პირველი დღე,სკოლის მეგობრები და გართობა და სწავლა.კარგად ვსწავლობ მამას და დედას იმედებს და მოლოდინს არ ვუცრუებ.როგორც მეუბნებიან ხოლმე(სიცილით).კლასში რომ მივედი მე მესამე მერხზე დავჯექი ნათია ჩემს უკან მეოთხეზე.პირველი გაკვეთილი ქართული გვქონდა.ქართულს ჩვენი დამრიგებელი თინიკო გვასწავლიდა ახალგაზრდა გოგო იყო ლამაზი მაღალი,წითური თმით და მწვანე თვალებით.-გამარჯობათ ბავშვებო გილოცავთ სასწავლო წლის დაწყებ...(მასწავლებელი) სიტყვაც არ ჰქონდა დამთავრებული რომ კარებზე კაკუნი გაისმა და შემოვიდა მაღალი არც ქერა და არც შავ თმიანი,მწვანეთვალება ბიჭი.
-გამარჰობათ ნიკოლოზ.(მასწავლებელი)
-გამარჯობათ თინიკო მასწ.(გიორგი)
-ბავშვებო ახალი მოსწავლე გიორგი ხიზანიშვილი.(მასწავლებელი)
-გამარჯობათ ბავშვებო. თქვა გიორგიმ და ხელი ოდნავ მაღლა ასწია და გააქანავა,თითქოს ხელი დაგვიქნიაო.
-გიორგი მიდი ნინოს გვერდით მოუჯექი(მასწავლებელი)
გიორგიმ არც იცოდა რომელი იყო ნინო.ანუ მე.და სადაც თავისუფალი ადგილი დაინახა იქ დაჯდა თნ ანისნა მასწავლებელს აქო?და მასწავლებელმაც თავი დაუკრა.გიორგი ჩემს გვერდით დაჯდა.
-გამარჯობა.მითხრა გიორგიმ და გაიღიმა.
-გამარჯობა.მეც გავუღიმე.