_რა ბიჭო?ეს მართლა პატარა ელენეა..
_ჰოჰო პატარა ელენეა გაზრდილი..მიდი შემოუშვი
_კარგი ძმაო ახლავე როგორ სემეშალა_ნერვიულად მოისვა ხელი თავზე_კარგი იო დაგირეკავ მერე ძმაო და ხვალ ბათუმშიც ჩამოვალ მშობლებს არაფერი უთხრა კარგი?
__კარგი ძმაო _ბედნიერი ხმით ჩაყვირა ყურმილში და გათიშა..დემეტრემ ღრმად ამოისუნთქა და გარეთ გავიდა ჩქარი ნაბიჯით....
ელენეს თავი მოაჯირისთვის მიედო და ჩასძინებოდა.დემეტრეს მისი დანახვისას ფართოდ გაეღიმა
-როგორ გაზრდილა_ჩაილაპარაკა და გოგონასთან ახლოს მივიდა კარგად დააკვირდა მის სახეს..თეთრი კანი მუქი შავი ფერის მოკლედ შეჭრილი ხვეული თმა,პატარა სახე პატარა ტუჩები და ლამაზი მოყვანილობის პატარა ცხვირი.გაეღიმა ,გონებაში ბევრჯერ წარმოუდგენია ელენე,როგორი იყო უკვე გაზრდილი,თითქოს ასეთსაც კი წარმოიდგენდა ხოლმე..სიზმარშიც ხშირად ნახულობდა ასეთი თეტრ კანიან და შავ თმაინ გოგოს..ნელა მოკიდა ხელი და გულზე მიიკრო..გრძნობდა მისდამი დიდ პასუხისმგებლობას და სიყვარულს გრძნობდა უყვარდა ეს უმწეო ადამიანი,უმწეო ახლა მისთვის მაგრამ არ იცის გოგონას ფიცხი ხასიათი,ისე ბავშვიბაშიც კი ფიცხი იყო ახსივს რატომღაც სულ რომ ეჩხუბებოდა თვალებს უქაცავდა..დემეტრე ვერ ხვდებოდა ,გიჟიაო ფიქრობდა და ყურადრებას არ აქცევდა,,ისე კი ყოველთვის ძალიან უყვარდა,როდესაც მისი წასვლის ამბავი გაოგო ახსოვს როგორ გაატენა ტირილშI ღამე არადა არ იყო მტირალა ბავშვი.ღრმად ამოისუნთქა და საწოლზე ფრთხილად დააწვინა,პლედი გადააფარა და თავთად დაუჯდა
_ელენე.._ჩაილაპარაკა_როგორ შეიცვალე,გაიზარდე,გალამაზდი_გაეღიმა_ალბათ ბევრი თაყვანისმცემელიც გეყოლება?-სევდიანად ამოილაპარაკა_არაუშავს ყველას დავაფრთხობთ მხოლოდ ღირსეული ქინება შენს გვერდით_ღიმილით წამოდგა ფეხზე და სახეზე ჩამოყრილი თმები ყურს უკან გადაუწია..სამზარეულოში გავიდა,ჩაი მოუნდა ცხელი ჩაი მოამზადა და გემრიელად დალია..როგორ მოენატრა ეს ყველაფერი ეს პირობები..ცოტახანს ჩაფიქრდა დაშემდეგ სასწრაფოდ იოანეს დაურეკა...
_იოანე .._ამოილაპარაკა როგორც კი მისი სუნთქვა გაიგო
_დემეტრე ძმაო როგორ ხარ?ელენე სად არის?_ ეტყობოდა როგორი გახარებული იყო დემეტრე
_სძინავს..მომიყევი.._შეაწყვეტინა
_სძინავს?
_ჰო..დაღლილი იყო ეტყობა..მომიყევი მიდი აქ საიდან გაჩნდა შენროდის ცამოხყვედი ყველაფერი..
_კარგი კარგი დავიწყევ ჯერ ლელნე..
_როდის ჩამოვიდა?
_წელიწადნახევარია
_რატომ?
_ჩვენთან ჩამოვიდა რა როგორც კი თვრამეტის გახდა.
_უკვე თვრამეტისაა_ჩაილაპარაკა სევდიანად
_ცხრამეტის ხდება მალე
_ჰომ მაგრად უნდა ავღნიშნოთ მისი დაბადებისდღე
-აბა რა თან ერეკლე და ნიკაც ჩამოვლენ ალბათ მანამდე
_ძალიან დააგვიანეს ცამოსვლა..
_ჰო ვიცი შენც ძალიან დააგვიანე ერთი წელი არ იყო ვადა..
_წითელი ზონაშI ვიყავით და ვერ გამოვდიოდით ამიტომ დამაგვიანდა მე
_მე კი თითქმის ტავის დროზე დავბრუნდი.იცი როგორ ნერვიულობენ ჩვენები?
_წარმომიდგენია..
_ცოტა დამშვიდდი?
_თამთა ტკივილამდე მენატრება
_მაინც არ განელდა არა?
_არა და არც მგონია განელდეს..მაგიჟებს ისე მტკივა ცემი დის სიკვდილი
_თამთა ჩვენი ნათელი იყო
_ახლაც ჩვენი ნათელია..
_ელენე იცანი რომ ნახე შენ ყველაფრის შემდეგ?
-არა_გაიცინა-ყველაფერი ბედია_ჩაილაპარაკა ორ აზროვნად
-რა?
-შემთხვევით შევხვდიტ ზღვის პირას...გვერდით მომიჯდა და შემდეგ სახელი მითხრა რამის გავგიჟდი მისი სახელი და გვარი რომ გავიგე ვერ ვიჯერებდი რომ ჩვენი პატარა ელენე იყო ..ბოლოს კი მასში ჩვენი პატარა ელენე ამოვიცანი ...
-გული მწყდება და ნერვები მეშლება რომ ვერ ვიცანი..
_კარგი რა ძმაო..მთავარია ახლა გავუფრთხილდეთ..
-ისე როგორი ხარიათი აქვს?
_გიჟია -გაიცინა იოანემ და ტელეფონიც გაითიშა რა მოხდა გაიფიქრა დემეტრემ და ანგარიში შეამოწმა ..აღარ ქონდა დასარეკი..
_ჯანდაბა-ჩაილაპარაკა..ხურდა ფული აიღო და გარი გამოიხურა სწრაფად ცაირბინა მაღაზიაში და ცარიცხა შემდეგ კი იოანეს მიწერა "სალაპარაკო გამითავდა,ახლა ჩავრიცხე მერე დაგირეკავ"
"გასაგებია კარგი' სწრაფად დაუბრუნდა პასუხი..მაღაზიაში შოკოლადიც იყოდა და სახლში საცქაროთ ავიდა..სახლში შესულმა ჯერ ელენეს ოთახში შეიხედა მშვიდათ ფშვინადა შემდეგ კი მისაღებში ტელევიზორი დაბალ ხმაზე ჩართო და უინტერესოდ მიაშტერდა ახლა არაფერზე არ უნდოდა ფიქრი..უბრალოდ უნდოდა გათიშულიყო...
-დემეტრე!-მოესმა გოგონას ნამძინარევი ხმა დაპროგრამებულივით მიტრიალდა ხმის მიმართულებით -მიცანი?_გაუღიმა ელენემ და მისკენ დაიძვრა
-გიცანი_ჩაილაპარაკა და მის მოძრაობას თვალი მიაყოლა-მაპატიე შენ ნამდვი..
_ვიცი ვიცი ალბათ ვერც კი წარმოიდგენდი რომ მნახავდი როდესმე..გახსოვდი კი?-სევდიანად ჩაილაპარაკა გოგონამ და გვერდით მიუჯდა.
_მახსოვდი_იმედიანად გაუღიმა
_აბა კარგად შემოგხედო -გაიცინა და ბიჭს თვალიერება დაუწყო_ძალიან სიმპატიური ბრძანდებით ვაჟბატონო_გაიცინა და თმები აუჩეჩა
_გამაწითლებ ახლა..რა პირდაპირი ხარ
_ეს ერთი არაჩვეულებრივი თვისება მაქვს_გაუცინა და მიაშტერდა,დემეტრეც დადუმდა,უხმოდ ჩააშტერდნენ ერთმანეთს თვალებში ბოლოს ისევ ელენემ მოაბა თავი
_ჩამეხუტები_საყვარლად გაუღიმა
-ჩაგეხუტები-გაუცინა დემეტრემც და ძლიერად ცაიკრა გულში_მენატრებოდი...-მის თმებში ამოილაპარაკა
-მეც _უფრო ძლიერად მიეკრა გულზე


AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA

_აბა წავედით_მხიარულად შეუვარდა სახლში იოანე ელენეს
-სად?
-სვანეთში
-გაგიჟდი რა გვინდა სვანეთში?-გაეცინა ელენეს
_მაგრად მევასება სვანეთი რა...ტური ვნახე გუშინ და ჩაგწერეთ ამიტომ მივდივართ-მხიარულად დაიძახა იოანემ და ელენეს მიეჭრა ხელში აიტაცა და დააბზრიალა
_ჩაგვწერე?რა?გაგიჟდი იოანე?!-უნდოდა სიმკაცრე გამოეჩინა მაგრამ ნაკლებად გამოუვიდა
_ჰო რა მე,შენ და დემეტრე წავალთ წეთი კვირით მინიმუმი ხუთი მაქსიმუმი შვიდი დღით,ახლა დემესთან უნდა გავიდე.ამიტომ გაემზადე სწრაფად ბევრი არ მააპარაკო და ერთ საატში მზად დამხვდი კარგი?-ისეთი გახარებული იყო იოანე რომ ელენემ გაოგნებულმა ამოილაპარაკა
-კარგი
-ძალიან კარგი წავედი მე,დემეტრე დავატერორო -გაიცინა და სახლიოდან ისე გავარდა როგორც შემოვარდა.


-დემე!დემეტრე!დემე ძმაო-უყვირის ბოლო ხმაზე მისი სახლის კარებთან მდგარი იოანე დემეტრეს,დემეტრეს ეძინა ავნანასავით ცაესმოდა იოანეს ყვირილი
_დემეტრე!დემე........_ასე ყვიროდა მაგრამ ბიჭს რეაქციაც არ ქონდა_დემეტრე!დემე ძმაო ელენე მოგვტაცეა აეთრიე ბიჭო-ამოიყვირა და ცაიფხუკუნა,დემეტრე დენდარტყმულივით წამოხდა საწოლიდან,ისე სწრაფად წამოდგა რომ თავბრუ დაეხვა წამიერად..საცვლების ამარა გავარდა ეზოში და იოანეს პირდაპირ დადგა
-რა?-ამოიგმინა
-კარები გამიღე-უდარდელად თქვა იოანემ
-მითხარი რა თქვი წეღან!-ძარღვები დაებერა
-სვანეთში მივდივართ და გაემზადე მეთქი რა
_გიჟი ხარ!ვერაფერი გავიგე..
_აუ ხომ იცი როგორ მევასება სვანეთი რა?ჰოდა ტური ვნახე გუშინ და ჩავეწერე შენ და ელენეც ცაგწერეთ
_ვაიმე მომწყდი თავიდან თორემ შეიძლება აქვე მიგახრჩო..
_არა მიდი მიდი მოემზადე და გავიდეთ ერთ სათში ელენეს სახლტან უნდა ვიყოთ.

მეორე დღესვე ელენე და დემეტრე ბათუმში წავიდნენ..ელენე სამ დღეში უკან დაბრუნდა დემეტრე კი ბათუმში დარჩა ..ხშირად ცადიოდნენ იოანე და დემეტრე ელენესთან..მის ტავს არავის აჩაგვრინებდნენ და ყველა ბიჭს უფრთხობდნენ..ახლა არდადეგებია საიმივე ბათუმშია..ნიკა და ერეკლე კვლავ არ ცანან..არც მატ შესახებ გაუგიატ რამე..გიჟდება თვითვეული ნერვიულობისგან მაგრა ცდლობენ ერთმანეტს მხარში ამოუდგნენ და ნერვიულობა ერთმანეტს დაავიწყონ..ამისტვის ყველაფერს აკეტებენ..იოანეს ერთერტი მიზეზიც ესაა ცოტა გული გადააყოლონ ყველაფერს

იმ დღესვე დაადგნენ სვანეთის გზას...სულ დაახლოვებით ათი კაცი იყვნენ,მარშუტკით წავიდნენ ,სამეული წინ სამ ადგილიან საკამზე იჯდა,ფანჯარასთან რათქმაუნდა ელენე შემდეგ დემემრე და ბოლოს იოანე.ელენა აღფრთოვანებით ათვალიერებდა გარემოს არც იოანე აცილებდა თვალს რამეს მხოლოდ დემეტრეს მიერია ძილი და ელენეს მხარძე თავი ჩამოადო
_ძლისგუდა_ჩაილაპარაკა სიყვარულით გოგონამ და თმები აუჩეჩა,იოანემ ბრალოდ ღიმილით გამკოხედა და კვლავ სვანეთის ხედებს დაუწყო თვალიერება..ელენესაც მალე მოერია ძილი და ახლა მან დაადო თავზე თავი დემეტრეს..ჩაძინებულებს იოანებ გამოხედა
_ძილისგუდები -ჩაილაპარაკა და გაეღიმა ,საღამოს უკვე სვანეთში იყვნენ..მასპინძელის სახლში განაწილდნენ,დემეტრე და იოანე ერთად მოხვდნენ ოტახში კიდევ ერთ ბიწთან ერტად დანარჩენებც განაწილდნენ მხოლოდ ელენე დარჩა,ბოლოს კი დიასახლისმა რომ ვეღარაფერი გააწყო ესღა მოიფიქრა:
_შვილო ჩემი ქალიშვილის საძინებელში რომ გაგიშალო საწოლი შეიძლება?-კეთილი თვლებით გახედა
-რათქმაუნდა_გაუღიმა ელენემ და თვალები მილუნა როგორი დაღლილი იყო და როგორ ეძინებოდა
_ახლავე შვილო_სწრაფად დაფაცურდა ქალი და ცოტახანში ელენეს ოთახში შეუძღვა_ეს ცემი შვილია ლილე..შვილო ეს კი ჩვენი სტუმარი ელენეა-ლილემ გაუღიმა და წიგნების ალაგება დაიწყო-ძილინებისა შვილო-ღიმილით დაემშვიდობა ქალი
_რამდენი წლის ხარ ლილე?-საუბარი ელენემ წამოიწყო როგორც ყოველთვის
-17-ის,შენ?
-დიდი გოგო ყოფილხარ -გაუღიმა_მე თვრამეტის და ტითამის ცხრამეტის
_სწავლობ?-ინტერესით კიტხა
-კი ბიზნესზე.შენ წელს ამტავრებ სკოლას?
-კი..მეც ძალიან მინდა სწავლა ამიტომ ვათენებ ღამეებს...
-აუცილებლად დაგიფასდება დამიჯერე_გაუღიმა
-გმადლობ..ახლა კი დაიძინე ძალიან დალილი ჩანხარ ძილინების_ღიმილით უთხრა ლილემ და თვითონაც ცივ საწოლში შეძვრა

მეორე დღე მალე გათენდა.იოანეს ადრიანად გაერვიძა ტელეფონი მოძებნა მაგრამ ერსად იპოვა გაახსენდა ელენეს მისცა შეშის დაჭრაში რომ ეხმარებოდა მასპინძელს
-დემეტრე!_გადაულაპარაკა_გძინავს?
-მეძინა !-ბოხი ხმით ამოილაპარაკა
_ელენე რომელ ოთახშია არ იცი?
-რაში გაინტერესებს?
_ჩემი ტელეფონი აქვს და მჭირდება
-გუშინ დავინახე მგონი მისაღებ ოთახთან რომ პატარა ოთახია იქ შეიყვანა დაისახლისმა
-კარგი,გავალ გამოვართმევ_ამოილაპარაკა და მძიმედ წამოდგა ჯერ კიდევ გაბრუებული იყო
ოთახში ისე შევიდა არ დაუკაკუნებია,უბრალოდ ნახევრად მძინერემ ვერ გაიაზრა და პირდაპირ შეაღო კარი
-ელენე?-ამოლაპარაკა და თვალები ფართოდ გაახილა ოთახს თვალი მოავლო მძინარე ელენეს დანახვისას გაეღიმა-როგორ მიყვარხარ დაიკო_ჩაილაპარაკა_ნეტავი სად წაიღე ჩემი ტელეფონი.მეცოდები როგორ გაგაღვიძო..-და კიდევ ერთხელ თვალი მოავლო ოთახს თვალში გაკვირვებული და შეშინებული გოგონა მოხვდა..წამიტ დაშტერდა თვალები დაახამხამა ხომ არ მელანდებაო მაგრამ გოგონა ისევ იქ იდგა და უკვე სახე დაბრეცვოდა ყვირილს აპირებდა...ოქროსფერთმიანი გოგონა,ცოტა პუტკუნა,ლამაზი სახის და ამოუცნობი მუქი თაფლისფერი თვალებით...
_ვაიმე_ამოილაპარაკა-აუ არ იყვირო რა!-საყვარლად დაბრიცა ტუჩები იოანებ
_აქ რა ჯანდაბას აკეთებ-ჩუმად ამოილაპარაკა არ უნდოდა ელენეს გარვიძება მაგრამ შიში და მოულოდნელობა თავისას შვრებოდა ხმა აუთრთოლდა
_ჩემი ტელეფონი მინდოდა..ბოდიში რა-კიდევ ერთხელ ამოილაპარაკა და ოთახი დატოვა.ოთახიდან გამოსული ღრმად ამოისუნთქა და ისევ მისთვის განკუთვნილ ოთახში შევიდა.დემეტრეს ჩასძინებია მის მეორე მეზობელსაც ეძინა,დემეტრე აღარ გაუღვიძებია ისევ გარეთ გასვლა არჩია რადგან სრულიად გამოფხიზლდა და ძილი აღარ ეკარებოდა.გარეთ გამოვიდა და ტყის ბილიკს მიყვა,ცოტა გაიარა და ხმაური მოესმა,ხმას გაჰყვა დაინახა ბუჩქებს იქეც ის გოგონა რომელიც სულ რამოდენიმე წუტის წინ ნახა..მასტან ნელი ნაბიჯით მივიდა..გოგონა ყურსასმენებში სიმღერას უსმენდა და იოანეს მისვლა ვერც კი გაიგო,მისი ყურადღების მისაბყრობლად წინ დაუდგა და გაუღიმა
-ისევ შენ?-მორცხვად ცაილაპარაკა გოგონამ
-ჰო ..ასე ადრე რამ გამოგიყვანა_ღიმილით კითხა
-ვერ ხედავ ვარჯიშობ..
-ძალიან უხეში ხომ არ ხარ?-წარბი აწია ბიჭმა
_უხეში არა..ძლიერი და გამძლე..მე ხომ სვანი ვარ..
_მიყვარს სვანები-გოგონა გაწითლდა_ისე ძალიან ლამაზი ხარ სულ არ გჭირდება ვარჯიში..
_ჯობია შემეშვა.._უხეშად უთხრა
-რა გქვია?
_არ გეტყვი!
-ვითომ?-ჩაიცინა და ახლოს მივიდა
_არ გეტყვი -გაიმეორა ჯიუტად გოგონამ,იოანებმ ჩაიცინა,მასტან ახლოს სწრაფად მივიდა თმა ყურს უკან გადაუწია და თავზე ხელი გადაუსვა-ძალიან საყვარელი ბვშვი ხარ -თბილად გაურიმა
_შემეშვი!-ამოიკრუსუნა
-კარგი კარგი მაგრამ სახელი მიტხარი ჯერ ..._ეშმაკურად გაუღიმა
-ლილე-ჩაიცინა იოანემ და უკანმოუხედავად გაბრუნდა ლილესთვის არარაფერი უთქვამს
AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA
უკვე მოსაღამოვდა...მხიარულად მოსაუბრე ბავშვებს შორის ფეხზე წინამძღოლი წამოდგა და ხმამარლა გამოაცხადა..
-ხვალ ახალი წევრი გვეყოლება..გთხოვთ მიიღოთ ისე როგორც ერთმანეთი მიიღეთ_გაუღიმა მატ და საწყის ადგილს დაუბრუნდა
AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA
ახალი დღეც გატენდა..წინამძღოლმა ყველა ეზოში შეკრიბა და სიტყვით გამოვიდა:
-ბავშვებო ახლა დროა უკვე შევუდგეთ ჩვენი ტურის მარშურშუტის შესრულებას..გუშინ დავისვენეთ ძალები აღვიდგინეთ..დღეს კი დროა მოვიაროს ჩვენი საამაყო და საყვარელი სვანეთის ყველა კუთხე კუნჭული..ახლა კი სანამ გზას დავადგებით მანამდე მინდა ჩვენი ახალი ჯგუფის წევრი წარმოგიდგნოთ ნიკა!-ხელი უხმო ახალგაზრდა ბიჭს რომელიც ცრდილში იდგა და ბავშვებს ათვალიერებდა-და ლილე!_ახლა ლილესკენ გაიჭვირა ხელი იოანეს ჩაეცინა_ლილე ფანგანი და ნიკა ავალიანი მივიღოთ ისინი ჩვენს მეგობრებად ახლა კი გზას დავადგეთ...._თუმცა სამეულს აღარ ესმოდათ მხოლოდ "ნიკა ავალიანი"უტრიალებდათ ტავში და ცდილობდნენ მისი სახის დნახვას ..

აბა როგორი დიდი თავია?დღეს ძალიან ბევრიი ვიწყვალე ამის დასაწერად მიხარია რომ დღეს ვდებ და დანაპირებს ვასრულებ...მგონი არაა პატარა თავი(იმდენ ხანს ვწერდი რომ :D :D :D )დიდი კომენტარებით ძალიან გამახარებთ..მითხარით რა მოგწონთ და რა არ მოგწონთ..ძალიან დიდი მადლობა ყველას ვინც მითხრა როდის აგრძელებ "_ვერ გვიცანი გოგო"-ს თქვენს გამო დავწერე ეს ტავი ძალიან დიდი მადლობა ასე რომ შემიყვარეთ და ელიტ ჩემს ისტოიებს..ვფიქრობ რომ წერა 0.1 პროცენტით მაინც შემიძლია ესეიგი და ეს მახარებს..ძალიან მახარებთ მე თქვენ..ჩემი ნაჯგაპნი რომ ასე მოგწონთ..ისე მიხარიხართ თვითვეული თქვენგანი რომ თავს ვერ ვუყრი წინადადებას დიდი დიდი მადლობა როგორ გადაგიხადოტ..გმადლობთ