-დროზეე.. გამოდიიი.. გიშვებენ..
თავი არც ამიწევია ისე ავდექი და საკნიდან გარეთ გავაბიჯე. უკან ბევრი შურიანი თვალი მომყვებოდა.. უკან მიხედვა არც მინდოდა.. არანაირად არ მინდოდა ის სიტუაცია დიდხანს ჩამრჩენოდა გონებაში ნაცრისფრად გათხაპნილ ჩაბნელებულ სურათად. პატარა ფორმალობების შემდეგ პირველად, 6 წლის მანძილზე მომხსნეს ბორკილები.. სამუდამოდ! ახალი ცხოვრება იწყებოდა.. ყველაფერს ძველს ციხეში ვტოვებდი.. პრინციპში დასატოვიც დიდი არაფერი მქონდა..
***
ბედნიერებაა ალბათ , როცა საკნიდან გამოსულს საყვარელი ცოლი, შვილი, ან რომელიმე ოჯახის წევრი გხვდება და სიხარულით ელოდება როდის გამოხვალ რომ მოგეხვიოს და სახლში წაგიყვანოს.. მაგრამ მე არავინ მელოდებოდა.. ალბათ ეს კარგიცაა.. ისეთი უემოციო ადამიანი, როგორიც მე ვარ ოჯახს მეგობრებს და ახლო ადამიანებს არ იმსახურებს..
-სტიიივვ, ოოო სტიიიივ!
-ჯონ? აქ რას აკეთებ?
-შენს დასახვედრად მოვედი, რა არ გესიამოვნა? ოოოო არაა! მე გიცნობ სტივ! იმაზე კარგად გიცნობ ვიდრე წარმოგიდგენია!-თქვა და თვალებში ისე ჩამაშტერდა, როგორც სჩვევია ხოლმე.
-ჯონი მისმინე! აღარ მინდა იქ დაბრუნება! ახალი ცხოვრება მინდა! მინდა ვიცხოვრო მშვიდად, წყნარად საკუთარ სახლში...
-კი მაგრამ ის შენი სახლია! ასეუბრალოდ ვერ მიატოვებ იქაურობას...
-ჯონი 6 წელი! გესმის? 6 წელი იმიტომ არ ველოდებოდი ციხიდან გამოსვლას რომ ისევ ფედერალურ ბიუროში დავბრუნდე და საუკეთესო გამომძიებლის და კიდევ ათასი ჯანდაბის სახელი დავირქვა! მე მინდა ჩ ვ ე უ ლ ე ბ რ ი ვ ი ც ხ ო ვ რ ე ბ ა ! ახლა თავისუფალი ხარ!
-კი მაგრამ ბოოოს!
-არა! მე შენი ბოსი აღარ ვარ, ამიერიდან მე შენთვის მხოლოდ მეგობარი ვარ!
-კაი შენი ნებაა.. მაშინ მეც...
-არა ჩემ გამო სამსახურს არ დაკარგავ!
-კი მაგრ...
-არავითარი მაგრამ ჯონი! სახლში წადი .. პატარა ბიჭი ხარ! ცხოვრებას ნუ დაინგრევ! შემეშვი და შენს საქმეს მიხედე. თუ რამეში დაგჭირდები დამირეკე.
-კარგი მაგრამ არასწორად იქცევი!-მომაძახა და მანქანაში ჩაჯდა.. ისე წავედი უკან არც მიმიხედია. ვიცოდი რომ ამით გულს ვტკენდი მაგრამ სხვაგვარად არ შემეძლო.. ახალი ცხოვრების დაწყებაზე მეტად ახლა არაფერი მინდოდა .. ჩემი ძველი საქმიანობის გაგრძელება მინდოდა რომელიც კარგა ხანი იყო რაც დავივიწყე.. მუსიკას მივყოფ ხელს და ნელ-ნელა ვიზრუნებ მომავალზე .. ქუჩაში დგომამაც რომ მომიწიოს ამასაც გავაკეთებ, ძნელი პერიოდი ვის არ დასდგომია ცხოვრებაში .. არცარავინ მჭირდება გვერდით .. არ მინდა ჩემს გამო კიდე ვინმე დაზარალდეს..
2
-დედა ყველაფერი მზად მაქვს! მაართლაა!..
-რამე არ დაგრჩეეს-ჩაფიქრებული იყო დედა და თან სევდიანად მიყურებდა.
-ნუ გეშინია.. კაი მაგვიანდება წავედი .. ტაქსი მოვიდა?
-კიი დაბლაგელოდება..
-ყველაფერი დაბლა ჩავიტანე და ტაქსიში დავჯექი .. ვხედავდი დედაჩემი აცრემლებულ სახეს და უდიდეს ტკივილს ვხედავდი.. რა თქმა უნდა ძნელია შვილის ისეთ ადგილას გაშვება სადაც შენ ვერ დაეხმარები და ვერ ანუგეშებ , მაგრამ დედა ამას ზედმეტად მგრძნობიარედ და ემოციურად უდგებოდა.. ხელს ვუქნევდი ტაქსის ფანჯრიდან .. ისიც მემშვიდობებოდა .. როგორც იქნა თვალს მიეფარა და მეც წინ გავიხედე.. პირველად მივდიოდი საზგვარგარეთ და ცოტა მაშინებდა ეს, მაგრამ ბრაზილიაში მოგზაურობა ოცნებად მქონდა ბავშვობიდან და მხოლოდ სიმაღლის შიშის გამო ვერ დავიხევდი უკან .. აეროპორტამდე დიდი მანძილი აღარ რჩებოდა ..
3
სახლში ჩემი ძველი გიტარა ვიპოვნე , გავასუფთავე , ავაწყე და პირველი დღე აეროპორტიდან დავიწყე...
4
მანქანიდან გადმოვედი, არ ვიცი ასე რამ გამომაშტერა, უკან უკან ვიხედებოდი და შენობისკენ ისე მივდიოდი. ამ დროს დავეჯახე ბიჭს. ალბათ დაახლობით ოცდახუთ წლამდე იქნებოდა, მაგრამ ამას რა მნიშვნელობა აქვს?! ჩემნაირ წიგნს კითხულობდა ზუსტად, მაგრამ ალბათ არც ამას აქვს მნიშვნელობა.. მე ჩემი ქვეყნიდან მივდიოდი .. და მთავარი ეს იყო .. ბილეთები და რაღაც ქაღალდები დამეყარა, ისიც დაიხარა და ამაკრეფინა .. ჩასხდომა უკვე გამოაცხადეს , ახლა უკან დახევის დრო აღარ იყო , ამიტომ თავი მაღლა ავწიე და წინ ნაბიჯი ამაყად და მხნედ გადავდგი ..
5
პირველი დღე იყო , მაგრამ იმაზე მეტად გამიიოლდა ეს ვიდრე წარმოვიდგენდი .. ძველი ჩვევები , ახალგაზრდა ბიჭის იერი მალევე დავიბრუნე.. ვუკრავდი და ამით სიამოვნებას ვიღებდი .. არც ისებევრი , მაგრამ საკმაოდ გამომიჩნდა მსმენელი ... ჯიბის ფულიც ავაგროვე ... მთელი ღამე აქ ვიყავი , უბრალოდ სახლში წასვლა არ მინდოდა ... აქ კარგად ვგრძნობდი თავს ... დილის შვიდი საათი იყო , და უკვე პირველი თვითმფრინავის ჩამოფრენის დრო იყო 4 საათიანი შუალედის შემდეგ ... შენობა ნელნელა ხალხით ივსებოდა ... და პირველი ჩამოფრენილიც გამოვიდა ...
....................................................
მადლობთ ყურადღებისთვის <3 კრიტიკას და შენიშვნებს ველი :D <3 გპირდებით გავითვალისწინებ რამდენადაც შევძლებ ...