და აი დადგა ჩემი გაღვიძების დროც 8:30 დედა შემოდის და მაღვიძემს
დედა:ანა დროზე გაიღვიძე დაგაგვიანდება
მე:ვდგები ვდგები
შევედი სააბაზანოში და დილის პროცედურები ჩავიტარე და ჩემ მეგობარ ქეთას გავუარე შემდეგ ლილეს და ეკას ოთხივე ერთად გავუდექით სკოლის გზას ეკამ როგორც ყოველთვის წუწუნი დაიწყო
ეკა:როგორ დავიღალე ერთი სული მაქ დაგვითხოვონ
ლილე:ნუ ნერვიულობ 2 კვირაში გვითხოვენ ჯობს ვიმეცადინოთ გამოცდებისთვის
ქეთა:ლილე მართალია. სკოლის შემდეგ ინგლისური გვაქ და ჩემი დეიდაშვილი გიორგი გამოგვივლის მანქანით და ის წაგვიყვანს და შემდეგ ჩემთან წამოდოთ
მე: კარგი დედას ვეტყვი და წამოვალ
ეკა,ლილე:ჩვენც
ლილე: ხო არ დაგავიწყდათ რომ აგვისტოში ჩემთან დედოფლის წყაროში მივდივართ ნათელა ბებო გველოდება
ეკა:მაგას რა დაგვავიწყებს 2 წელი სულ შენთან მოვდივართ არდადეგებზე თან ნათელა ბებოს ხაჭაპურები ვის დაავიწყდება
და სკოლაშიც შევედით პირველი ისტორია გვქონდა ძალიან მიყვარს ეს საგანი ყოველთვის გულდასმით ვუსმენ მასწავლებელს და ვცდილობ ყველაფერი დავიმახსოხრო. დამღლელი 7 გაკვეთილის შემდეგ სკოლიდანაც გამოვედით სადაც ქეთას დეიდაშვილი დაგვხვდა და ინგლისურზეც წაგვიყვანა იქიდან ქეთასთან წავედით გავერთეთ და 8 საათზე სახლშიც ავედი
მე:დედა გთხოვ ჩაის გამიკეთებ?
დედა:კი ძვირფასო შენ წადი იმეცადინე
მე:კარგი
და შემოვედი ოთახში სადაც წიგნების ცათამბრჯენები დამხვდა ერთი ამოვიხვნეშე და სწავლა დავიწყე ამასობაში დედამ ჩაიც შემომიტანა 10 საათზე მოვრჩი და ჯეინ ეარის კითხვა დავიწყე ისე გავიდა დრო ვერც კი გავიგე საათზე რომ დავხედე 11:30 იყო ამიტომ დასაძინებლად დავწექი და მალე ჩამეძინე დილით როგორც ყოველთვის დედამ გამაღვიძა სკოლა და სახლი ასე გავიდა მთელი სწავლის პერიოდი გამოცდებიც ჩავაბარეთ შვებით ამოვისუნთქეთ და დაიწყო სანატრელი არდადეგები, მე დედა და ნინი ზღვაზე წავედით 10 დღით. ძალიან გავერთეთ, მალე გავიდა 10 დღე და უკან დავბრუნდით. ქეთა და ლილე წასულები იყვნენ დასასვენებლად და ეკა ახალი ჩამოსული იყო.მე და ეკა ერთმანეთს შევხვდით და პარკში გავისეირნეთ.
ეკა:ნეტა გოგოები მალე ჩამოვიდნენ მომენატრნენ
მე:მეც მომენატრნენ
გზაზე ლილეს ბიძაშვილი ერეკლე შეგხვდა თავის მეგობრებთან ერთად.
ერეკლე:როგორ ხართ გოგოებო?
მე:კარგად შენ?
ერეკლე:მეც არა მიშავს
ეკა:კარგი ეხლა გვეჩქარება უნდა წავიდეთ ნახვამდის
ერეკლე:ნახვამდის
წამოვედით მაგრამ მე ერთერთმა უცნობმა დამაინტერესა რომელიც ერეკლესთან ერთად იყო.სახშიც დავბრუნდი და ოთახში ავედი მაგრამ იმ ჩემი გონება იმ უცნობისკენ იყო მიმართული ტვინის პარაზიტივით შემომიძვრა და თავს არ მანებებდა ვერ ვხვდებოდი ვიღაც უცნობზე რომელსაც პირველად შევხვდი რატომ მქონდა ამდენი ფიქრები.
1 კვირის შემდეგ ჩემი მეგობრებიც ჩამოვიდნენ ძალიან ბედნიერი ვიყავი ყველაფერი ჩვეულ ტემპს დაუბრუნდა ბევრს ვერთობოდით მაგრამ იმ განსხვავებით რომ მე უცნობი ჯერ არ დამვიწყებია და გოგოებსაც მოვუყევი ლილეს დავანახე კიდევაც მაგრამ არ იცნობდა. მე ის ძალიან მომწონდა თან პირველად მომეწონა ბიჭი და ამის შემდეგ სულ 2-ჯერ ვნახე ისიც მანქანით გადაადგილებისას მაგრამ მე მასზე ფიქრი მაინც არ შემიჩერებია ტვინის პარაზიტი იყო სულ მეფიქრებოდა.უკვე ივლისის 23-ია დღეს ლილესთან სოფელში მივდივართ,მართალია ცოტა გვიან გვიწევდა მაგრამ რახან ყველა თავისუფლები ვიყავით ადრე გადავწყვიტეთ მეც მიხაროდა იქ ძალიან ვერთობოდით.და აი უკვე ჩამოვედით ჩვენი გართობაც იწყებოდა მაგრამ იმ განსხვავებით რომ პარაზიტს მაინც ვერაფერს ვუხერხებდი და თან აქ არ იყო.ბებია ნათელა სიხარულით მოგვეგება.

ნათელა ბებო:ვაიმე ბებო როგორ მომნატრებიხართ რამხელები გაზრდილხართ უკვა
ლილე:ჩვენც ბებო ძალიან მოგვენატრე
ქეთა:ეს ხაჩაპურის სუნია?
ნათელა ბებია:კი ძვირფასო თქვენ გამოგიცხეთ აბა ისე როგორ გაგიშვათ რომ ჩემი ხაჭაპურები არ შეჭამოთ
მე:ძალიან მიყვარს თქვენი ხაჭაპურე არავინ ისე არ ამზადებს როგორც თვენ
ნათელა ბებო:მადლობა საყვარელო
ლილე:აბა წავედით ნივთები დავალაგოთ
და ჩვენ ოთახში შევედით რომელი უკვე მე-3 წელია გვიკავია
ლილე:აუ წამოდით ბიძიას ვთხოვოთ და ალაზანზე წავიდეთ გავერთობით
ეკა:ხო რა ძალიან მინდა
ლილემ ბიძიას სთხოვა მანაც წაგვიყვანა ვიცურავეთ ვიმხიარულეთ ბავშვებიც გავიცანით.ეს დღეც მალე მიიწურა და დასაძინებლად დავწექით მაგრამ მანამდე როგორც ყოველთვის ბევრი ვიჭორავეთ ბოლოს ბიჭებზეც და მე პარაზიტი გამახსენდა თვალები დავხუჭე მისი სახე კიდევ ერთხელ წარმოვიდგინე და დავიძინე.
მეორე დღეს გავიგეთ რომ ერეკლე თავის ძმაკაცებთან ერთად მოდიოდა.
ქეთა:ნეტავ იმ მეგობრებში პარაზიტიც შედის?
ლილე:ალბათ ხო ერთ-ერთი მეგობარია როგორც ვიცი სხვათა შორის სახელიც გავიდე
მე:რა ქვია?
ლილე:ალექსანდრე,სანდრო და ანას ტვინის პარაზიტი
ბოლო სიტყვებზე ყველას გაეცინა მაგრამ მე ყურადღგება არ მიმიქცევია ესეიგი სანდრო პარაზიტის ბიოგრაფიას ახალი დეტალი შეემატა სახელი და ჩემი ბიოგრაია ასეთია ალექსანდრე-მანქანა ყავს-ერეკლეს მეგობარია და ტვინის ჭამა უყვარს ეს არ არის ვრცელი მაგრამ არ აუშავს ჩემ გამოძიებას ახალი დეტალებიც ექნება რო გავიცნობ.
ეკა:შენ რას ფიქრობ ანა?
მე:რა?
ლილე:ვლაპარაკობდით ერეკლეს დასახვედრად რა გავაკეთთო და შენ გვისმენდი?
მე:კი უბრალოდ დავიბენი მოდი კექსი გამოვაცხოთ და მე ლობიოს და კარტოფილის სალათს მოვამზადებ
ქეთი:ხო ეგ მეც მინდა
ეს დღეც მალე დამთავრდა ვფიქრობდი რომ ხვალ პარაზიტს გავიცნობდი და ბედნიერი ვიყავი კიდევ მისი სახე წარმოვიდგინე და დავიძინე.
დილით მე და ლილეს გაგვეღვიძა 8:00 ეკას და ქეთის ეძინათ.
ნათელა ბებო:რა გეჩქარებოდათ ესე მალე ადგომა?
მე:ვეღარ დავიძინეთ და ავდექით რამეში დაგეხმაროთ?
ნათელა ბებო:არ არ მინდა არ შეწუხდეთ
ლილე:კარგი მაშინ ჩვენ აივანზე გავალთ და თურამე დაგჭირდება გვითხარი და დაგეხმარებით
ნათელა ბებო:კარგი
და ნათელა ბებო წავიდა
ლილე:გიხარია?
მე:რა?
ლილე:დღეს ალექსანდრეს შეხვდები და გიხარია?
მე:არ ვიცი ალაბათ კი
ლილე:ალბათ?
მე:კარგი ხო მიხარია
შემდეგ წავედით ეზოში გავისეირნეთ ნათელა ბებოს ყვავილების მორწყვაში დავეხმარეთ ამასობაში 11:00 საათიც გახდა და ეკამ და ქეთამ გაიღვიძეს
ლილე:რა გეჩარებოდათ ასე ადრე
ეკა:რომელი საათია?
მე:11
ქეთა:და გამზადება როდის უნდა დავიწყოთ?
მე:ეხლა
სალათი გავაკეთე კექსიც ნათელა ბებიამ ხაჭაპურებიც ხინკალიც უნდა მოგვეხვია მანამდე გამოსაცვლელად ავედით ბევრი ვარჩიეთ რა ჩამეცვა და ბოლოს სტაპილოსფერი მაისური და ჯინსის შარვალი ჩავიცვი მწვანე ბოტასებთან ერთად თმა დავიხვიე გოგოები მალე გაემზადნენ და გავედით მაგრამ უცებ გავშტერდი სანდროს მაგივრად სხვა იყო ძლივს შევიკავე თავი რომ არ მეტირა
ირაკლის მეგობარი:მე ნიკა ვარ
ლილე:ლილე
ეკა:ეკატერინე
ქეთა:ქეთა
შენ რა გქვია? მკითხა ნიკამ როდესაც ხმა არ ამოვიღე დავიბენი
მე:მე...მე...ანა..ანა დამიძახე
ნიკა:სასიამოვნოა გოგოებო
ჩვენ:ჩვენთვისაც



ეს ჩემი პირველი მოთხრობა გთხოვთ ტქვენი აზრი გამოხატეთ გავაგრძელო თუ არა მე მქვია ანა ვარ 16 წლის,9 კლასში, ვცხოვრობ თბილისში და ვსწავლობ სკოლაში. მყავს დედა და 10 წლის და ნინი მამა ავტოკატასტროფაში მოყვა და ადგილზევე გარდაიცვალა როდესაც 8 წლის ვიყავი. ოჯახისთვის რთული იყო მაგრამ გავუძელით ერთმანეთში მხარში დგომით და ახლაც შევძლებთ გავუძლეთ ყველაზე დიდ ტკივილს.ყოველდღიური ჩემი ცხოვრება: სკოლა, სახლი, მოსამზადებლები,
და აი დადგა ჩემი გაღვიძების დროც 8:30 დედა შემოდის და მაღვიძემს
დედა:ანა დროზე გაიღვიძე დაგაგვიანდება
მე:ვდგები ვდგები
შევედი სააბაზანოში და დილის პროცედურები ჩავიტარე და ჩემ მეგობარ ქეთას გავუარე შემდეგ ლილეს და ეკას ოთხივე ერთად გავუდექით სკოლის გზას ეკამ როგორც ყოველთვის წუწუნი დაიწყო
ეკა:როგორ დავიღალე ერთი სული მაქ დაგვითხოვონ
ლილე:ნუ ნერვიულობ 2 კვირაში გვითხოვენ ჯობს ვიმეცადინოთ გამოცდებისთვის
ქეთა:ლილე მართალია. სკოლის შემდეგ ინგლისური გვაქ და ჩემი დეიდაშვილი გიორგი გამოგვივლის მანქანით და ის წაგვიყვანს და შემდეგ ჩემთან წამოდოთ
მე: კარგი დედას ვეტყვი და წამოვალ
ეკა,ლილე:ჩვენც
ლილე: ხო არ დაგავიწყდათ რომ აგვისტოში ჩემთან დედოფლის წყაროში მივდივართ ნათელა ბებო გველოდება
ეკა:მაგას რა დაგვავიწყებს 2 წელი სულ შენთან მოვდივართ არდადეგებზე თან ნათელა ბებოს ხაჭაპურები ვის დაავიწყდება
და სკოლაშიც შევედით პირველი ისტორია გვქონდა ძალიან მიყვარს ეს საგანი ყოველთვის გულდასმით ვუსმენ მასწავლებელს და ვცდილობ ყველაფერი დავიმახსოხრო. დამღლელი 7 გაკვეთილის შემდეგ სკოლიდანაც გამოვედით სადაც ქეთას დეიდაშვილი დაგვხვდა და ინგლისურზეც წაგვიყვანა იქიდან ქეთასთან წავედით გავერთეთ და 8 საათზე სახლშიც ავედი
მე:დედა გთხოვ ჩაის გამიკეთებ?
დედა:კი ძვირფასო შენ წადი იმეცადინე
მე:კარგი
და შემოვედი ოთახში სადაც წიგნების ცათამბრჯენები დამხვდა ერთი ამოვიხვნეშე და სწავლა დავიწყე ამასობაში დედამ ჩაიც შემომიტანა 10 საათზე მოვრჩი და ჯეინ ეარის კითხვა დავიწყე ისე გავიდა დრო ვერც კი გავიგე საათზე რომ დავხედე 11:30 იყო ამიტომ დასაძინებლად დავწექი და მალე ჩამეძინე დილით როგორც ყოველთვის დედამ გამაღვიძა სკოლა და სახლი ასე გავიდა მთელი სწავლის პერიოდი გამოცდებიც ჩავაბარეთ შვებით ამოვისუნთქეთ და დაიწყო სანატრელი არდადეგები, მე დედა და ნინი ზღვაზე წავედით 10 დღით. ძალიან გავერთეთ, მალე გავიდა 10 დღე და უკან დავბრუნდით. ქეთა და ლილე წასულები იყვნენ დასასვენებლად და ეკა ახალი ჩამოსული იყო.მე და ეკა ერთმანეთს შევხვდით და პარკში გავისეირნეთ.
ეკა:ნეტა გოგოები მალე ჩამოვიდნენ მომენატრნენ
მე:მეც მომენატრნენ
გზაზე ლილეს ბიძაშვილი ერეკლე შეგხვდა თავის მეგობრებთან ერთად.
ერეკლე:როგორ ხართ გოგოებო?
მე:კარგად შენ?
ერეკლე:მეც არა მიშავს
ეკა:კარგი ეხლა გვეჩქარება უნდა წავიდეთ ნახვამდის
ერეკლე:ნახვამდის
წამოვედით მაგრამ მე ერთერთმა უცნობმა დამაინტერესა რომელიც ერეკლესთან ერთად იყო.სახშიც დავბრუნდი და ოთახში ავედი მაგრამ იმ ჩემი გონება იმ უცნობისკენ იყო მიმართული ტვინის პარაზიტივით შემომიძვრა და თავს არ მანებებდა ვერ ვხვდებოდი ვიღაც უცნობზე რომელსაც პირველად შევხვდი რატომ მქონდა ამდენი ფიქრები.
1 კვირის შემდეგ ჩემი მეგობრებიც ჩამოვიდნენ ძალიან ბედნიერი ვიყავი ყველაფერი ჩვეულ ტემპს დაუბრუნდა ბევრს ვერთობოდით მაგრამ იმ განსხვავებით რომ მე უცნობი ჯერ არ დამვიწყებია და გოგოებსაც მოვუყევი ლილეს დავანახე კიდევაც მაგრამ არ იცნობდა. მე ის ძალიან მომწონდა თან პირველად მომეწონა ბიჭი და ამის შემდეგ სულ 2-ჯერ ვნახე ისიც მანქანით გადაადგილებისას მაგრამ მე მასზე ფიქრი მაინც არ შემიჩერებია ტვინის პარაზიტი იყო სულ მეფიქრებოდა.უკვე ივლისის 23-ია დღეს ლილესთან სოფელში მივდივართ,მართალია ცოტა გვიან გვიწევდა მაგრამ რახან ყველა თავისუფლები ვიყავით ადრე გადავწყვიტეთ მეც მიხაროდა იქ ძალიან ვერთობოდით.და აი უკვე ჩამოვედით ჩვენი გართობაც იწყებოდა მაგრამ იმ განსხვავებით რომ პარაზიტს მაინც ვერაფერს ვუხერხებდი და თან აქ არ იყო.ბებია ნათელა სიხარულით მოგვეგება.

ნათელა ბებო:ვაიმე ბებო როგორ მომნატრებიხართ რამხელები გაზრდილხართ უკვა
ლილე:ჩვენც ბებო ძალიან მოგვენატრე
ქეთა:ეს ხაჩაპურის სუნია?
ნათელა ბებია:კი ძვირფასო თქვენ გამოგიცხეთ აბა ისე როგორ გაგიშვათ რომ ჩემი ხაჭაპურები არ შეჭამოთ
მე:ძალიან მიყვარს თქვენი ხაჭაპურე არავინ ისე არ ამზადებს როგორც თვენ
ნათელა ბებო:მადლობა საყვარელო
ლილე:აბა წავედით ნივთები დავალაგოთ
და ჩვენ ოთახში შევედით რომელი უკვე მე-3 წელია გვიკავია
ლილე:აუ წამოდით ბიძიას ვთხოვოთ და ალაზანზე წავიდეთ გავერთობით
ეკა:ხო რა ძალიან მინდა
ლილემ ბიძიას სთხოვა მანაც წაგვიყვანა ვიცურავეთ ვიმხიარულეთ ბავშვებიც გავიცანით.ეს დღეც მალე მიიწურა და დასაძინებლად დავწექით მაგრამ მანამდე როგორც ყოველთვის ბევრი ვიჭორავეთ ბოლოს ბიჭებზეც და მე პარაზიტი გამახსენდა თვალები დავხუჭე მისი სახე კიდევ ერთხელ წარმოვიდგინე და დავიძინე.
მეორე დღეს გავიგეთ რომ ერეკლე თავის ძმაკაცებთან ერთად მოდიოდა.
ქეთა:ნეტავ იმ მეგობრებში პარაზიტიც შედის?
ლილე:ალბათ ხო ერთ-ერთი მეგობარია როგორც ვიცი სხვათა შორის სახელიც გავიდე
მე:რა ქვია?
ლილე:ალექსანდრე,სანდრო და ანას ტვინის პარაზიტი
ბოლო სიტყვებზე ყველას გაეცინა მაგრამ მე ყურადღგება არ მიმიქცევია ესეიგი სანდრო პარაზიტის ბიოგრაფიას ახალი დეტალი შეემატა სახელი და ჩემი ბიოგრაია ასეთია ალექსანდრე-მანქანა ყავს-ერეკლეს მეგობარია და ტვინის ჭამა უყვარს ეს არ არის ვრცელი მაგრამ არ აუშავს ჩემ გამოძიებას ახალი დეტალებიც ექნება რო გავიცნობ.
ეკა:შენ რას ფიქრობ ანა?
მე:რა?
ლილე:ვლაპარაკობდით ერეკლეს დასახვედრად რა გავაკეთთო და შენ გვისმენდი?
მე:კი უბრალოდ დავიბენი მოდი კექსი გამოვაცხოთ და მე ლობიოს და კარტოფილის სალათს მოვამზადებ
ქეთი:ხო ეგ მეც მინდა
ეს დღეც მალე დამთავრდა ვფიქრობდი რომ ხვალ პარაზიტს გავიცნობდი და ბედნიერი ვიყავი კიდევ მისი სახე წარმოვიდგინე და დავიძინე.
დილით მე და ლილეს გაგვეღვიძა 8:00 ეკას და ქეთის ეძინათ.
ნათელა ბებო:რა გეჩქარებოდათ ესე მალე ადგომა?
მე:ვეღარ დავიძინეთ და ავდექით რამეში დაგეხმაროთ?
ნათელა ბებო:არ არ მინდა არ შეწუხდეთ
ლილე:კარგი მაშინ ჩვენ აივანზე გავალთ და თურამე დაგჭირდება გვითხარი და დაგეხმარებით
ნათელა ბებო:კარგი
და ნათელა ბებო წავიდა
ლილე:გიხარია?
მე:რა?
ლილე:დღეს ალექსანდრეს შეხვდები და გიხარია?
მე:არ ვიცი ალაბათ კი
ლილე:ალბათ?
მე:კარგი ხო მიხარია
შემდეგ წავედით ეზოში გავისეირნეთ ნათელა ბებოს ყვავილების მორწყვაში დავეხმარეთ ამასობაში 11:00 საათიც გახდა და ეკამ და ქეთამ გაიღვიძეს
ლილე:რა გეჩარებოდათ ასე ადრე
ეკა:რომელი საათია?
მე:11
ქეთა:და გამზადება როდის უნდა დავიწყოთ?
მე:ეხლა
სალათი გავაკეთე კექსიც ნათელა ბებიამ ხაჭაპურებიც ხინკალიც უნდა მოგვეხვია მანამდე გამოსაცვლელად ავედით ბევრი ვარჩიეთ რა ჩამეცვა და ბოლოს სტაპილოსფერი მაისური და ჯინსის შარვალი ჩავიცვი მწვანე ბოტასებთან ერთად თმა დავიხვიე გოგოები მალე გაემზადნენ და გავედით მაგრამ უცებ გავშტერდი სანდროს მაგივრად სხვა იყო ძლივს შევიკავე თავი რომ არ მეტირა
ირაკლის მეგობარი:მე ნიკა ვარ
ლილე:ლილე
ეკა:ეკატერინე
ქეთა:ქეთა
შენ რა გქვია? მკითხა ნიკამ როდესაც ხმა არ ამოვიღე დავიბენი
მე:მე...მე...ანა..ანა დამიძახე
ნიკა:სასიამოვნოა გოგოებო
ჩვენ:ჩვენთვისაც



ეს ჩემი პირველი მოთხრობა გთხოვთ ტქვენი აზრი გამოხატეთ გავაგრძელო თუ არა