კარის ჩაკეტვა გასარებიტ გადავიფიქრე და ისევ გავაღე უბრალოდ დაკეტილი იყო
-არ იტირო თორემ...(მე)
--გიო პატიებას არ გთხოვ უბრალოდ გამიგე მთვრალი ვიყავი თან ცუდად ფხიზეზე ამას არ გაგიკეთებდი გიო არ გიღალატებდი მთვრალიც არ ვყოფილვარ გათიშული ვიყავი გეფიცები გიო....(ანანო)
ფეხზე იდგა და ისე მელაპარაკებოდა
-ვინ იყო ის ბიჭი ვისთანაც...(მე)
ძალა არ მყოფნიდა ასეთი კითხვები რომ დამესვა ამ დროს ფანჯარა გაიღო ამ გაღებამ იმხელა ხმაური გამოიწვია რომ როდესაც ქარმა ფანჯარა გაარო ფანჯრის საპირისპირო მხარეს გავიხედე და დავინახე ნაცნობი საიდღანღაც მეცნო,მერე თვალი მოვწყვიტე ნაცნობს და ფანჯრის დასახურად წავედი მერე ანანოსთან დავბრუნდი იმ ნაჭრისკენ მაინც გავიხედე კიდევ ერთხელ ნუთუ ისს....
-არ ვიცი არ მახსოვს თავი არ უჩანდა დილით ბალიშში ქონდა ცაყოფილი არც მე მახსოვს იმ რამიდან რამე მხოლოდ ერთი რარაც მახსოვს ერთი ნიშანი მე ცუდად განერვიულებული ვიყავი და გიჟივით წამოვედი(ანანო)
-როდის მოხდა ეს ყველაფერი?(მე)
-არ ვიცი გვიანი იყო(ანანო)
ოთახის შუაში ვიდექით საუბრის დროს ის ისე შეშინებული მიყურებდა...
-ახლა რასაც გავაკეთებ შენ წინააღმდეგობის გაწევაას არც კი ეცდები გასაგებია?(მე)
შანსი არ იყო უნდა სემემოწმებინა
-რას აკეთ....(ანანო)
-ისეთს არაფერს უბრალოდ რასაც ახლა ვიზავ არ შემეწინააღმდეგები(მე)
ანანოს ზურგს უკან დავდექი,ის უკვე კანკალებდა ხელები მაიკაში სევუყავი და მუცლისკენ წავიღე
-გიო რას აკეტებ?(ანაო)
-რასაც მინდა აი იმას ვაკეთებდა რაც საჭიროა მაცადე(მე)
ხელები ნელ ნელა ზემოთ წავიღე თან მაიკის ბოლოებს ხელი მოვკიდე და ბოლოს დიდი სისწრაფით გადავაწრე მოვისროლე და ისიც დიდი სისწრაფიტ სემოტრიალდა ზალიან სერცხვა ღმერთო რა სილამაზა
-გიო რას აკეთებ?ახლა შენც უნდა.........(ანაო)
-ანანო მენდე გთხოვ არაფერს გავაკეთებ უბრალოდ ცოტა ანიც მადროვე სანამ ასე მსვიდად გელაპარაკები თორემ ის რომ ვერ აღმოვაჩინო რასაც მე ვეზებ იცოდე ვერ გადამირჩები(მე)
ისევ მოვუარე და ისევ მის ზურგს უკან დავდექი,ყურებსქვეშ თითები დავადე თმას გამოვდე და წამოვიღე უკან მერე კი კისერზე მეორე მხარეს გადავუყარე ,ვერ მოვითმინე და მაინც ვაკოცე,მივხვდი როგორ დაბურძგლა,და ბოლოს დავინახე ღმერთო ისაა ისს მადლობა ღმერთო ამ საჩუქარისთვის,ახლა მის წინ დავდექი და მისკენ სვლა დავიწყე თან გაბრაზებული სიფათი შევკერე ის კი უკან უკან იწევდა და თან შეშინებული მიყურებდა საწყალი თვალებით...ვერ გავუძელი მის ასე წვალებას და...
-მოდი ჩემთან ჩემი ხარ
მუცელზე შევისვი ჩავიხუტე,აღარ ვიცოდი სიხარულისგან რას ვაკეთებდი
-გიო ჩამომსვი და გეყოს სისულელეების ბოდვა მორჩი გთხოვ მორჩი|(ანანო)
ანანომ ტირილი დაიწყო
-გოგო არ გამაგიჯო რა გატირებს ახლა სულ ნუ სემშლი მოდი დაჯექი აქ აგიხსნი ყველაფერს არ დამიწყო ახლა როგორო და ეს როგორ გამმიკეტეო მე რომ მცოდნოდა ან რომ მეცანი ამას არ ვიზავდი და ეს სენც კარგად იცი უბრალოდ გათისულები ვიყავიტ მეც და სენც იმ რამეს ტან ისეტი გათიშულები ერთმანეთი ვეღარ ვიცანით ანანო,გთხოვ ახლა შეწყვიტე ტირილი(მე)
ანანომ თავი აწია ჯერ ასე მიყურებდა და მოულოდნელად ისე გამარტყა ხელი რომ თვალებიდან ცრემლები წამომივიდა
-ასე უნდა გეწვალებინე?მაიკა ამის გამო გამხადე?პირდაპირ ვერ მითხარი?
-ანანო მე მართლა...(მე)
-გაჩუმდი და ფეხზე ადექი(ანანო)
მეც ავდექი ფეხზე ანანომ ჩემი საროჩკის ღილების ჩახსნა დაიწყო გაკვირვებული ვუყურებდი რას აკეთებს ეს შეშლილითქო მერე ისევ ამოწია ჩემი მკერდისკენ ხელები საროჩკის ქვშ შეყო მარჯვენა ხელი და მარჯვენა მხარეს გააცურა შემდეგ კი ცრემლები წამოუვიდა ვერაფერი გავიგე მერე უცებ ჩამეხუტა
-მადლობა ღმერთო ზალიან დიდი მადლობა ,მადლობა რომ ყველაფერი ასე მოხდა ღმერთო და რომ არ გამწირე ღმერთო (ანანო)
ტიროდა თან სახეზე ღიმილი ქონდა ტან ძალიან მეხხუტებოდა მეც მოვხვიე ხელები და ჩავეხუტე მერე კი ანანო მომშორდა და მიყურებდა
ლ ი კ ა :
რას აკეტებენ ამდენ ხანს თან ხმაც არ ისმის არა უნდა შევიდე
ოთახისკენ წავედი კარები გავაღე და ისინიც მაშინვე შემოტრიალდნენ
-აქ რა ხდება?
პირი ღია დამრჩა ანანო ლიფით იდგა გიორგი კი ღილებ გახსნილი


მაპატიეთ მაგრამ ჩემი ბრალი არაა თუ ძილისგუდა ვარ ....რას ფიქრობთ??ასეთი იყო მოლოდინი? ♥