თამაში დამთავრდა ბიჭები დაიშალნენ,ჭიქები გავრეცხე და დასაძინებლად ავედი ოთახში შევედი და არა-ს სიმღერის მოსმენა დავიწყე,ეს და გამოუვალი მდგოამრეობა ერთადერთია რომელიც მომწონს,ვუყურებდი ჩემ ტატუს რომელიც საოცრად მომწონდა და ვფიქრობდი საბაზე რომელიც თითქოს აუღწერლად მაკლდა,ასევე თომაზე რომელსაც ახლა ყველაზე მეტად ვჭირდები,ლუკაზე რომელიც ცდილობს თბილად და ყურადღებიანად მომექცეს,ჩემ ძმაზეც ვფიქრობ რომელიც მე-9 ცაზეა ელენეს ჩამოსვლის გამო,ელენეზეც მეფიქრება როდის ვნახავ ნეტა? აქვე მამაჩემზე და დედაჩემზეც ვფიქრობ ამდენ ხნიანი განშორების მერე როგორ მოახერხებენ არდაკარგონ ის სიყვარული რომელიც მათ გულებში ღვივდება ალბათ ზუსტად ესაა სიყვარული,არც ისეთი ცუდი დავარ ჩემ პაწაწკინტელა მაიმუნზე რომ არ ვიფიქრო, ვიცი ლიზა კარგაადაა იმიტორო დედა მასთანაა.. ამასობაში ტელეფონმა გაანათა
-კაწ კარებს გამიღებ ოდესმე?
მესიჯი ელენესგან იყო,ფიქრებში წასულს იქამდე სანამ სხვა გალაქტიკაში გადასვლა გადამიწყვეტავს ფეხზე წამოვხტი,ანდრიას ოთახის კარები ავაწრიალე და 5კიბეს ერთად ვახტებოდი ელენესთვის კარი რომ გამეღო მაგრამ ჰოი საოცრებავ ანდიას ოთახის კარები სულ ტყუილად ჩამოვიღე,ის ქვევით იყო და კარიც მან გაუღო ელნეს:)))))რაღა დავმალო და ისეთი თბილი შეხვედრა ქონდათ ვიეჭვინე,ოღონდ ორივეზე ერთდორულად..ელენე სახლში რომ შემოვიდა შემოანათა მოკლე ქერად შეღებილი თმა,ზღვისფერი თვალები,ჩემზე ოდნავ დაბალი,როგორცკი შემოვიდა ისეჩავეხუტეთ ერთმანეთს ისე ,რომ ვირძენი მალების ტკაცუნი..დავჯექით ყავა დავლიეთ ამ დროს თომაც შემოვიდა,არვიცი რატომ მაგრამ ელენეს თვალები გაუბრწყინდა თომას დანახვისას თითქოს უხილავი ძაფიგაიბა მათ შორის,რომელიც ელენეს და ანდრიას ძაფს კვეთდა,თომასაც დავუსხი ყავა და გავაცანი ელნე
-ელნე ეს თომაა,თომა ეს ელენეა ჩემი ბავშვობის დაქალი
-სასიამოვნოა
-ჩემთვისაც
-აბა მოყევი როგორია ქალბატონო ესპანეთი
-რავი ლამაზია,დედაქალაქი დიდი არაფერი,მაგრამ ბარსელონა უ ლალა
-ეს ახალია რამე?
-გავგიჟდი გადავირიე,აი სჩუქრებიც
დიდი ჩანთა გადმოიღო და ამოლაგება დაიწყო
-ეს ანდრიას,დიდი არაფერიააა მაიკაზე ბარსელონას ფეხბურთელების ავტოგრაფებია
-ამას არაფერს ედძახი?? ანდრიამ ხელლში აიტაცა ელენე და ატრიალა
მე სუნამო და ჩანთა ჩამომიტანა,თომასთან უხერხულად იგრძნო თავი მაგრამ სისტუაცია გამოასწორა
-მე არვიცოდი აქ თუ დამხვდებოდი,მაგრამ გაჩუმდა და ხელიდან სამაჯური მოიხსნა ვერიტყოდი რომ გოგოსი იყომ,თომას ხელი დაიჭირა და გაუკეთა..ამით თითქოს რაღაც ნაცილი თავისი თომას გადასცა,არვიცი სიცარიელეს რატომ ვგრძნობდი,ელენე საკმაოდ დაღლილი იყო აბაზანაში შევიდა,წყალი გადაივლო და ჩემ ოთახში ავიდა,ანდრიაც თავის ოთახში შევიდა მე თომა გავაცილე..
-ძილინებისა კაწი
უეცრად თვალებიდან ცრემლები წამსკდამარვიცოდი რანაირად დამემალა,არვიცოდი რამჭირდა
-რაგატირებს კაწი?
-არვიცი არმინდა რო წახვიდე
-კაიგოგო გვერდით სახლში მივდივარ,ქვეყნიდან კი არ ვიხვეწები
მაინც მოახერხა ჩემი გაცინება
-ეგრე რა,არდავინახო ცრემლი შენთვალზე
-კაი წადი ეხა თუ არ იხვეწები,შეგიძლია დაიძინო იხვნისკარტავ
-შენ შენს ნისკარტს მიხედე ბატო
-მიყვარხარ კატერნა
-მეც თომა
შემოვედი სახლში,მთელი ღამე მიყვებოდა ელენე ესპანეთის ამბებს,დაგვათენდა არც უკითხავს მე როგორ ვარ,ანსკოლიდან რატო გადავედი ანრახდება ახალი..არაუშავს ჰაერის გამოცვლის ბრალია,მალე უსევ ძველი ელენე იქნება... დილით ორივემ ჩავიცვით ელენეს სკოლის ავტობუსმა მოაკითხა,მე კი ფეხით გავუყევი გზას,მალევე დამეწია თომა და მაშინვე შეამჩნია ჩაშავებული თვალები
-გაათენე?
-ხო
-ჰა გაჭორეთ ესპანეთი?
-უფ კი სუ წაღმა უკუღმა
გაეცინა,და მხარში წამომარტყა
-აბა დღეს რას ვშვებით?
-ვშვებით
-ნეტა სუ უძინარი იყო
-კაი გაჩერდი
სკოლასთან რომ მივედით საბა უკანა მხარეს იდგა,მისვლა არდამიპირებია რადგან ჩავთვალე რომ ვიღაცას ელოდა,თუმცა ვიგრძენი როგორ მომკიდა ხელი ვიღAცამ მაჯაზე,მივტრიალდი და საბა დამხვდა.თომას ვუთხარი ასულიყო დამეც მალე ავიდოდი
-რამოხდა?
-ან გამარჯობა მითხარი ან როგორ ხარ?
-გაკვეთილზე მაგვიანდება საბა
-თვალებზე რა გჭირს ?
-ჩემი დაქალი ჩამოვიდა ესპანეთიდან და გავათენეთ
-ძალიან კარგი,იმ დღის მერე არმინახიხარ
-რომელი დღის? თავი ისე მოვაჩვენე თითქოს არც კი მახსოვდა რაზე ლაპარაკობდა
-ვიცი რომ გახსოვს კატერინა!
-ასე მხოლოდ თომა მეძახის,და შენ თომა არხარ
-მართალიხარ მე საბა ვარ,საბა რომელიც გიჟდება შენზე
-შეგიძლია იმკურნალო,და აღარ გაგიჟდები,ბაბნიკო!
-რას გულისხმობ?
-რაც გაიგე ზუსტად იმას
მისკენ მიმიზიდა და ლოყაზე ისე მაკოცა რამის მუხლები მომეკვეთა.
-მაგვიანდება გაკვეთილზე
-წასვლა გინდა?
-ჩემდა უნებურად ვუთხარი-არა
წელზე ხელები უფრო მჭიდროდ მომხვია,და მისი ტუჩები ჩემსას შეეხო..
ახლა ჩემი ხელები მის სახეს ეხებოდა,მისი მზერა ბედნიერებას გამოხატავდა,ჩემი? არვიცი ალბათ ყველაფერს ერთად.. ხელები მოვაშორე ვუთხარი უნდა წავიდეთქო მანაც გამიშვა ლოყაზე მაკოცა და უკან შემობრუნებისას თომა დავინახე.. მისი გამომეტყველება იმედ გაცრუებას გავდა,აცრემლიანებული თვალები კი სევდას რომელიც ახრჩობდა,დავუძახე მაგრამ არ გამომხედა,გავეკიდე მაგრამ არ გაჩერდა.. კლასშიც არ გაუცია ხმა,ზედაც არ შემოუხედავს უფლებასაც არმაძლევდა ახსნის,ავნერვიულდი არვიცოდი რამექნა.. ორი გაკვეთილი გამიცდა,თომა ისე წავიდა არც არაფერი უთქვამს 900-ს ჯერ მაინც დავურეკე,სახლშიც მივაკითხე მაგრამ არც მიპასუხა და არც კარები გამიღო.. უკვე აღარ ვიცი რავქნა აქეთ საბა,იქით თომა,კიდევ ელნე და ანდრია აღარვიცი რაარის ბედნიერება ან რატომ მოყვება კარგს უკან ცუდი.. ისე დავიბენი ჩემ თავს არვგავარ, გამოუვალი სიტუაციიდან გამოსავალს ვერ ვპოულობ,მხოლოდ ერთი რამ ვიცი თომას უნდა დაველპარაკო..