მე უბრალოდ გადავდიოდი ქუჩაზე.
ქუჩაზე, რომელიც ზედმეტად ნაცნობი და ერთფეროვანი იყო ჩემთვის. ქუჩაზე, რომლის ყოველი დეტალი ვიცოდი ზეპირად. ქუჩაზე, სადაც გავიზარდე, ჩამოვყალიბდი პიროვნებად და გავატარე ჩემი ცხოვრების 19 წელი.
მე უბრალოდ გადავდიოდი ქუჩაზე, ყურსასმენებში საყვარელი მუსიკა ჟღერდა, მე კი, სადღაც შორს, ჩემთვის ამოუცნობ ადგილას ვიმყოფებოდი ფიქრებით, როდესაც შემთხვევით, რეფლექსურად შევჩერდი, ერთ ადგილას გავშრი და გაუანალიზებლად შევატრიალე თავი მარჯვნივ. ის მიყურებდა, მიყურებდა როგორც არასდროს არავის შემოუხედავს ჩემთვის, ის მიყურებდა შეშინებული და ამავდროულად გაოცებული, ხელები საჭესთვის მაგრად ჰქონდა მოჭერილი, წუთიერი დუმილისა და გაუქანებლობის შემდეგ გამოფხიზლდა, მანქანის კარები სწრაფად გააღო და მკითხა:
– მოგხვდა? კარგად ხარ?
ეს კითხვა იმდენად ბანალურად მომეჩვენა, რომ ერთადერთი რაც გავაკეთე იყო, ის რომ გამეცინა. სიტყვა არ მითქვამს მისთვის, ყურსასმენები მოვიძრე, გავისწორე და ქუჩაზე სვლა გავაგრძელე. რამდენიმე ნაბიჯის შემდეგ, ვიგრძენი, რომ უკან მომყვებოდა, გავიხედე, ისევ ის საოცარი გამოხედვა დავინახე, ფარები აათამაშა, მაგრამ ყურადღება არ მიმიქცევია, თითქოს და არც არსებობდა იმ მომენტში ის მანქანა, ის გამოხედვა, ის სახე და თითები... ხო, თითები, რომლებიც საკმაოდ გრძელი და სათუთი იყო. სახლთან მისულს, შუქნიშანთან ვიდექი, როცა მანქანა იქვე მოაყენა, ვიცოდი და თვითონაც იცოდა, რომ დააჯარიმებდნენ, მაგრამ ყურადღება არ მიუქცევია. მანქანიდან გადმოვიდა და წინ დამიდგა, ვითომც არაფერი მომხდარა.
– ცუდად ხომ არ ხარ? შემეშინდა უცებ, სიტყვაც არ გითქვამს, ექიმთან წაგიყვან.
გავღიზიანდი, მინდოდა მეყვირა მისთვის „დამანებე თავი!!“. წამში, როცა დავაპირე პასუხის გაცემა, იქვე საპატრულო გაჩნდა, წამში, როცა უნდა მეყვირა აივნიდან გადმომდგარმა ნინამ შემომძახა „ლიზა მალე ამოდი, ბებია ცუდადაა“
უთქმელად, დამშვიდობების გარეშე სახლისკენ გამოვიქეცი. ის, უცნობი იქვე დავტოვე უსიტყვოდ, შუქნიშანიც დავტოვე, უყურადღებოდ. ალბათ მაშინ ასე იყო საჭირო. გულში გავიფიქრე „მაპატიე, რომ ჩემს გამო დაგაჯარიმებენ“ და სახლებს შუა გავირბინე.
ბედისწერამ ცუდად ითამაშა მისი როლი, მაგრამ დარწმუნეუბლი ვიყავი, რომ ჩვენ კიდევ ოდესმე, ამ ან სხვა ცხოვრებაში შევხვდებოდით ერთმანეთს.