ამ 21 საუკუნეს ყველა ისე ირგებს როგორც მათ სჭირდებათ...ზოგი კაი ტიპობას ირგებს
ზოგი ძაან გამოსულობას
ზოგი ხოსაერთოდ თავის პლანეტაზე ტრიალებს
და ზოგი ხოსაერთოდ ხან ვის ლოგინში ხან ვის ლოგინში ზევით ქვევით ტრიალებს.
_
ანასტასია დვალი 17 წლის.სიმაღლე-1.78,მუქი შავი თმა,თაფლისფერი თვალები რომელიც ამშვენებს მის ულამაზეს თვალებს,დიდი ხანი არც არის რაც ანასტასია და მისი ოჯახი ამ უბანში გადმოვიდნენ საცხოვრებლად სიმართლე ვთქვათ დიდიხანია ანასტასიას ყურრადღებას ვაქცევ გოგოა? ყველასგან რო გამოირჩევა მისი გადმოსვლის თამავე ბევრი ადამიანის გული დაიბყრო საოცარი თვალები ავს აღნაგობაზე ლაპარაკიც კი არ მაქვს
_
-ანასტასია ჩამოდი სადილის დროა
-ახლავე დედა
ხალათი მოვიცვი და ჩამოვირბინე პირველ სართულზე მივუსხედით მაგდას და დაიწყო ოჯახური იდელეა.
-ანასტასია მამა დღეიდან უფრო მეტ დროს გაატარებს ჩვენთან
-გადასარევია
-რანაირად ლაპარაკობ ანა?
-როგორც შეგეფერება მამა
(გიკვირთ რატო ვლაპარაკობ ესე? ესმამაკაცი მამაჩემი არარის შესაძლოა ბიოლოგიურად კიმაგრამ...მოდი ყველაფერში გაგარკვევთ 7წლის ვიყავი მამა რო გარდაიცვალა 3წელში კი დედა გათხოვდა და აი ჩვენნი ოჯახური იდელეაც ამიტომ შედგა)
გიორგი(მამინაცვალი) პროფესიით ფსიქიატრია სახლში ხშირად გვსტუმრობენ მისი პაციენტები იმდენი ამაზრზენობა ხდება ჩემს თვალწინ გულის ამრევისანახაობა,სახლი შევიცვალეთ და დიდი მიედიმაქვს აქ მაინც დავიწყებ ნორმალურ ცხოვრებას
კიბეებიდან ჩამოვდიოდი როცა გიორგის კაბინეტიდან სასიამოვნოდ ბოხი ხმა გავიგე კარები ოდნავ ღია იყო და მივიყურადე
*-მიღების საათი 14:23
პაციენტის სახელი
-ალექანდრე არაბული
-მომიყევი რა შეგემთხვა,ნუგეშინია ჩვენ შორის დარჩება
ამდროს კარიგაიღო და გადავვარდი
-უკაცრავად მე...მე შემთხვევით მომივიდა
-არაუშავს ანა,ახლა კი დაგვტოვე
-თქვენი ქალიშვილია?
-დიახ
-ლამაზია
-გავაგრძელოდ თუშეიძლება
ძალიან დაბნეული ვიყავი და ავირბინე ჩემ ოთახსი თავი დარცხვენილად ვიგრძნე და სააბაზანოში შევვარდი 1.2.3 ბრიტვა ხელებზე და სისხლი
-არცისე მწარეა
ჩემთვის ჩავიჩურჩულე და ბინტი გადავიარი ხელზე ქვევით ჩავდიოდი გიორგის პაციენტი როცა გამოვიდა ოთახიდან,თავი დავხარე
-გამარჯობა
(მკაცრად წარმოთქვა სიტყვა)
-გამარჯობა (თავი ავწიიე მაღლა,დავინახე ულამაზესითვალები რომელიც პირდაპირ ჩემს მზერას უყურებდა)
-ცობისმოყვარე ყოფილხარ
-არაფერ შუაშია,უბრალოდ
-უბრალოდ?
-ბოდიშით
-ალექსანდრე(და ცალყბად გამიღიმა)
-ანასტასია(ხელიდან ჭიქა გამივარდა და ამ ხმაზე გიორგი გამოვიდა)
-რახდება აქ?
-უბრალოდ ვსაუბრობდით
-მეორედ აღარ განმეორდება(თქვა მკაცრად გიორგიმ და კარები ალექსანდრეს გაუღო)
-კიმაგრამ ეს რა იყო?
-ანასტასია ისჩემი პაციენტია ესეიგი ვერ არის დალაგებულად
-კიმაგრამ ერთხელ დალაპარაკებით რაიმე მოხდა მამა?(ბამოვკვეთე ბოლო სიტყვა დაციიკურად გავიღიმე)
-ხელი მაჩვენე(მიღრიალა ბოლო ხმაზე)ისევ იგივე გააკეთე ანა?
მის ტონზე ძალიან გავბრაზდი დაკარები მივიჯახუნე.ბნელოდა ძალიან სიბნელე იყო...სკამზე ვიჯექი სიმღერებს ვუსმენდი თან რვეულში რაღაცას ვხატავდი უკან გავტრიალდი და როცა ისევ შემოვბრუნდი ჩემ წინ ალექსანდრე გაჩნდა
-ეი შემაშინე
-არ მინდოდა
(ფეხები სწრაფადვე ჩამოვიღე სკამიდან)
-რას ხატავ?
-არვიცი უბრალოდ ვხატავ
-ხელზე რამოგივიდა?
-არაფერი
-იცი რამდენიმე წლის წინ ხელს ვისერავდი
-ამას რატომ მეუბნები?
-ხარწმუნებული ვარ ხვდები
(დარცხვენილად ხელი მაისურით დავფარე)
ალექსანდრეს ცალყბად ჩაეღიმ და მაისური ამიწია -დამალვა არ ღირს ისედაც ცხადია
-ჩემი წასვლის დროა
და ფეხზე წამოვდექი
-იმედია კიდევ შევხვდებით ხომ?
-მხოლოდ იმ შემთხვევაში თუ გიორგისთან კვლავ მიხვალთ
-შესაძლოა
ცინიკურად წარმოთქვა სიტყვები თან დამიმარცვლა და სკამზე ფეხები შემოალაგა
მივდიოდი თან ვუყურებდი ალექსანდრეს როდესაც ის ჩემკენ არც კი ტრიალდებოდა სახლში რომ შევედი მარიამის (დედას)ყვირილი გავიგე
-სად იყავი ანასტასია აქამდე?!
-გარეთ დედა
-საგემართება ანასტასია რაგემართება(შემაჯანჯღარა)ამაზე ცრემლები წამომივიდა და ჩემს ოთახში ჩავიკეტე მაშტერდებოდი ჭერს დავფიქრობდი
*არასდროს მქონია დალაგებული ცხოვრება არასდროს,ისეთი როგორზეც ვოცნებობიი 10 წლის რაც გავხდი იმისმერე სულ ეს მდგომარეობა მაქვს ვუყურებ გიჟებს სოციოპატებს არანორმალურ ხალხს რომელიც ლაპარაკის დროს ყვირიან,წივიან და იღებენ იმ არანორმალურ სახეს რაც მათ შინაგან მდგომარეობას ასახავს ვფიქრობდი როგორი იქნებოდა ჩემი ცხოვრება მამიკო გიორგის გარეშე.

როგორია?ღირს გავაგრძელო?