... და რა იქნებოდა ცხოვრება, რომ არ არსებობდეს დაბრკოლება, ტანჯვა, გამოცდა და სხვა ხელის შემშლელი ფაქტორი... არც არაფერი! .. არაფერი არ იქნებოდა მისაწვდომი და ამავდროულად მიუწვდომელი.. ვერ იგემებდი გამარჯვებას ისე ერთი ცრემლიც, რომ არ დაგეღვარაა.. ვერ იტყოდი სიტყვებს:,,მე გავიმარჯვე“.. ხალხო თუ ღმერთი განსაცდელს გივლენთ ეს, იმიტომ, რომ ბედნიერება გაგრძნობინოს.. ისეთი ადამინებისთვის იმეტებს ამ ყველაფერს, რომლებიც გადალახავენ და ყველაფერი ცუდის გავლის შემდეგ დატკბებოდა იმ წამებით, რაც კი ოდესმე ჰქონიათ ,უბრალოდ ნუ მიეცემით თვითგვემას იარეთ წინ არ მოიხედოთ უკან. იცხოვრეთ აწმყოთი .. ჩათვლეთ თითქოს ყოველი ახალი დღე შენთვის უკანასკნელია და გააკეთე ყველაფერი, რათა არგოთა საზოგადოებას,შემდეგ საკუთარს თავს.
-ლილეეეეეე გაიღვიძე უნივერსიტეტში დაგაგვაინდება არანორმანულო დროზე
-მმ მმმ მმმ მმ არაადამიანურად ამოვიზმუვლე და კვლავ გავაგრძელე ძილი
-მმმ კი არა აეგდე ფეხზე დროზე თავი მოიწესრიგე და წადი უნივერშიტეტში რომ მომიწყვე აქ ძილის საღამო დროზეეეეეეეეეეე
-ვდგებიი დედაააა. შემარგე ცოტახანს .. სუ ხუთი წუთიი დეეე სასაცილოთ ავაცმაცუნე ტუჩები
-მე შენ გიჩვენებ სუ ხუთ წუთს ... დედა ოთახიდან გავიდა , მეგონა ომი დასრულდა, მაგრამ შენც არ მომიკვდე ახლა იწყება, როცა გავანაალიზეე ცივი წყალი როგორ გადამესხა თავზეე
-დედა რა ჯანდაბას აკეთებ გავიწუწეე ადამიანო!
-დროზე აბაზანაში და უნივერსიტეტში წადი.. მივხვდი, რომ ვერაფერს გავაწყობდი და სააბაზანოსკენ გავლასლასდი დედამ კი გამარჯვებული ღიმილით დატოვა ოთხი.
დიდიხანი არ ვყოფილვარ აბაზანაში.. ტანსაცმელი ჩავიცვი და უნივერსიტეტისკენ გავეშურე დღეს ბოლო დღეა, არდადეგები იწყება და ბედნიერებით ვარსკვლავებს ვეთამაშები... თხუთმეტ წუთში დანიშნულების ადგილზე ვიყავი.
-ლილე როგორ ხარ ? ჩემი კურსელი ვატო მომეგება, რომელიც ძალიან კეთილი ადამიანია და საერთოო ენასაც ადვილად ვპოულობ მასთან
-რავიცი ვატო მიხარია არდადეგები რომ გვეწყება და თან გადავეხვიე
-ძან მაგარიაა ეგ.. რამეს გეგმავ ამ ზაფხულისთვის
-სხვათაშორის ჩამოწერილი მაქვს ყველაფერი სად უნდა წავიდე და რა უნდა მოვინახულო
-მარტო ?
-აბა შენც კარგად იცი, რომ მეგობრები მე არ მყავს და ერთადერთი შენ ხარ
-დიდი სიამოვნებით გაგიწევდი კავალერობას ჩემო ძვირფასო, მაგრამ ხომ იცი დუბაიში მივდივარ ყოველ ზაფხულს მამას კომპანიის გამო
-ჰოო ვიცი.. მაგარია დუბაი ბედნიერ არდადეგებს გისურვებ იმედი მაქვს არ დაივიწყებ შენს მეგობარს
-რა სისულელეა ლილუშკა შენ ყოველთვის მემახსოვრები
-კარგი აბა საყვარელო შევიდეთ ლექციაზე
-აბა წარმატებები ლილუშკა .. გაუძელი ცოტაც
-აბა რაა
ლექციაზე შევედი .. ჩვეულებრივი ყველა დღისგან განსხვავებით დღეს ბავშვები მხიარულობდენ ლექტორებიც არ იშურებდნენ ვითომდა ღიმილს სახიდან ნუ ზოგის გამოკლებით.. მოსწავლებზე მეტად მათ სურდათ თავისი მთელი წლის ნაგროვები ფულით ფრთების გაშლა და გემოზე გულავიი.. თვალთმაქცობაა ყველაფერი.. მე, როგორც პირველკურსელი მარტო დავდიოდი ყველას თავის ,,ბანდა“ ქონდა შეკრულიი და თავის გემოზე იტლიკავდნენ ენას.. სიმართლე გითხრათ ეს სულაც არ მაწუხებდაა... გაგიკვირდებათ და იფიქრებთ ვატოზე, როგორ აღმოვჩნდით ერთად.. სულ მარტივია უბრალოდ ტრამვატოლოგიურში მოხვდა. იქ კი დედა მუშაობდა და მეც მასთან ერთად ვიყავი . აღმოჩნდა, რომ ვატო დედას საუკეთესოო მეგობრის შვილია და ასე დავახლოვდით, მაგრამ ჩვენი ურთიერთობა საზღრებს არასდროს გაცდენია..დავუბრუნდეთ ისევ ჩვეულ რიტუალს.. ყველა ლექტორმა ერთი და იგივე დაზეპრებული ფრაზა გვითხრა და ასე გაგვისტუმრეს ზაფხულის არდადეგებისთვის.. უნივერსიტეტს სანამ დავტოვებდი ვატო ვნახე და დავემშვიდბებ შემდეგ კიი სახლში წავედი.
-დედაააააააააა მოვედიიი
-როგორი დღე გქონდა?
-მეტი რომ არ შეიძლება ფაქტიურად ტყვილა ვიყავი, ფაქტიურად რა რეალურად
-არდადეგებისთვის დაგეგმე უკვე როგორ გაერთობი
-კიი შენც შედიხარ ამ სიაში
-საყვარელო მეგონა ამაზე ვისაუბრეთ მე სავადმყოფოში ვარ და იქაურობას ვერ დავტოვებ მითუნეტეს ახლა, როდესაც დაწინაურებას ველოდები
-დედა მეგონა დაფიქრდებოდი
-ვიცი ჩემო გოგონა შენთან ყოფნას არც არაფერი მირჩევნია, მაგრამ ისევ ჩვენთვის ეს ყველაფერი
-კარგი დედა გასაგებია..
-სად გადაწვიტე წასვლა? სწრაფად გადაიტანა თემა, როდესაც ჩემი უხასიათობა შეამჩნია
-ფშავ -ხევსურეთში ბებოსთან მივდიარ მომენატრა მაყვალა ბებო, თან ის სურვილი მინდა ავისრულო რაც წინა ზაფხულს დავგეგმე თუმცა ვერ მოვასწარი
-კარგი საყვარელო ბედნიერ ზაფხულს გისურვებ
დედასთან ლაპარაკს, რომ მოვრჩი ოთახში ავედი და ბარგის ჩალაგება დავიწყე, რადგან ხვალვე მინდოდა გამგზავრება ბებოსთან.. როდესაც მოვრჩი უკვე საღამო იყოო.. დაბლა ჩავედი ვივახშმე და ისევ ჩემს ოთახში დავბრუნდი რადგან ხვალ დილით გავდიოდი.. მალევე გადავეშვი მორფეოსის სამყაროში....
დილით მაღვიძარამ გამაღვიძა სასწრაფოდ გავემზადე და დაბლა ჩავბარგდიი.. დედა არ დამხვდა როგორც ჩანს სამსახურში წავიდაა... მას შემდეგ რაც მამამ მიგვატოვა დედა თავდაუზოგავად შრომობს ჩვენივე კეთილდღეობისთვის.. ტაქსი გამოვიძახე და დავადექი მონატრებული მხარის გზას ... სადაც ვგრძნობდი დიდი თავგადასავლები მელოდაა, ეს ჩემი გულის წინათგრძნოაბ იყო, რაშიც არასდროს არ ვცდები.