სასაფლაოდან წამოვედით,სანდრო ჩემ გვერდით იყო,ანდრიმსთან მივედით მანქანა ცოტა შორს იყო გაჩერებული..
-გამარჯობა სანდრო
-გამარჯობა ანდრია
-ცუდად ხომ არ ხარ კაწი ?
-არა წავიდეთ უბრალოდ
-შეძლებ ფეხით გავლას,თუ მანქანა აქ მოვაყენო?
-არა გავიაროთ,უკეთესიც იქნება
სანდრომ უკან დაიწია,ანდრიამ თვალებით მანიშნა,უთხარი წამოვიდესო..ხვდებოდა ანდრია,რომ სანდროსთან ყოფნა მინდოდა
-არმოდიხარ? სანდროს გავხედე
-ხიფათიანო,შენ თუ
-მინდა რომ წამოხვიდე
სანდრომ გამიღიმა და ჩემს გვერდით დადგა,ელენეს გზიდან დაურეკა ანდრიამ,რომ დღეს ვერნახავდა რადგან მე არვიყავი კარგად,არმინდოდა ჩემგამო მათ ურთიერთობაში რამე მომხდარიყო.. სანდროს ჩუმად ვკითხე შეეძლო თუარა ცოტახანს ჩემთან დარჩენა,მან კი მითხრა,რომ სულ ჩემთან დარჩებოდა.. ანდრიამ ტელეფონი გათიშა,ჩაჯექი მანქანაში
-არა
-რასნიშნავს არა?
-ანდრია წადი ელენე ნახე,მე სანდროსთან ერთად წავალ
-არავითარ შემთხვევაში,რეებს მელაპარაკები შენ საერთოდ?კაწი ჩაჯექი მანქანაში,სანდრო შენც ანდრიას ხმა გაუმკაცრდა
სანდრომ მანქანისკენ მიბიძგა,მანქანაში ჩავჯექით,სანდრო ჩემს გვერდით დაჯდა
-კაწი რამე ხომ არგინდა?
-არა არაფერი მალე მივიდეთ სახლში
-სანდრო შენ სადმიდიხარ?
სანამ სანდრო რამეს იტყოდა მე ვთქვი
-ანდრია
ანდრიამ არმაცადა
-ჩვენთან წამოდი,კაწის გაუხარდება და რაც კაწის უხარია ის მეც მიხარია.
ვგრძნობდი,რომ სუსტად ვიყავი სანდროს მხარზე თავი დავადე და თვალები დავხუჭე.. სანდრომ ხელი მომკიდა ხელზე,მისი შეხება იმდენად სასიამოვნო იყო,რომ ტანში ჟრუანტელმაც კი დამიარა.. ჩამეძინა მაგრამ სანამ მივიდოდით შეშინებულს გამომეღვიძა,თომა დამესიზმრა რომელიც ტიროდა.. გული ამიჩქარდა ტირილი დავიწყე,პანიკაში ჩავვარდი ანდრიამ მანქანა გააჩერა და სუფთა ჰაერზე გადავედით,ვერ ვწყნარდებოდი,არაფერი მამშვიდებდა არაფერი მინდოდა,თომას ნახვის გარდა,იმ აზრს ვერასდროს შევეგუები რომ მას ვეღარასდროს ვნახავ,არვიცი როგორ უნდა გავაგრძელო სიცოცხლე..
-კაწი გთხოვ დამშვიდდი,კაწი შემომხედე
-თომა,სადარი ანდრია მითხარი ანდრია თომა სადაა
-აი აქ კაწი მითხრა და გულზე დამადო ხელი
-მინდა რომ ვხედავდე ანდრია,მინდა გესმის
-დახუჭე თვალები და მასზე,იფიქრე,ხედავ?
-არარის საკმარისი ანდრია,ვერ ვგრძნობ მას
-თვალები ისევ დახუჭე და მისი ჩახუტება გაიხსენე,გრძნობ კაწი?
-ანდრია არგესმის შენ არმინდა რომ ჩემი წარმოსახვის ნაყოფი იყოს მარტო,მემინდა რომ ისევ ჩემთან იყოს!
-მაპატიე კაწი,მემხოლოდ ეს შემიძლია მას ვეღარასდროს დაინახავ მაგრამ ყოველთვის იგრძნობ.
სანდროს ჩემიხელი ეჭირა,მისი პულსის ცემა მესმოდა,მივხვდი,რომ უნდა დავმშვიდებულიყავი ანდრია ძალიან ღელავდა აღარ იცოდა რა ექნა,სანდროს კი ისე ძლიერ ეჭირა ჩემი ხელი მეგონა მომტყდებოდა... თომას გარდაცვალებიდან უკვე 1 თვე გავიდა,მე ისევ შავ ტანსაცმელს ვატარებ,ისევ ვტირი როცა მარტო ვრჩები...დამამშვიდებლებს ისევ ვიღებ ცუდად რომ არ გავხდე,ანდირამ მისაღები გამოცდები ჩააბარა,კავკასიის ბიზნეს სკოლაში ჩაირიცხა,სანდროს რაც შეეხება ყოველ დღე ერთად ვართ. სანდრო მორაგბეა ევროპაში მიემგზავრება მისი გუნდი 25დღით არვიცი როგორ გავძლო მის გარეშე,ჩემი დაჟინებული მოთხოვნით ელენე და ანდრიაც მიდიან ზღვაზე მაგრამ არწავლენ თუ მე არ წავყვები,სანდრო აქ არიქნებოდა,ანდრიაც წავიდოდა,ლიზა ისედაც არარის აქ,დედას მე და ანდრიამ ჩუმად ბილეთი ავუღეთ ნიდერლანდების მიმართულებით მამასთან ჩავა 10დღით,მარტო ვერ დავრჩები არმგონია კარრგი აზრი იყოს,ამიტომ დავთანხმდი ელენეს და ანდრიას ზღვაზე გაყოლას.. გონიო,ზღვა და მზე ნეტავ თომაც ჩემთან იყოს,მისგარეშე როგორ ნდა გავერთო,არადა როგრ ვგეგმავდით ჩვენს ზაფხულს,წყნეთი,ყვარელი და ზღვა,ღმერთო რატომ წამართვი თომა ? რატომ წაიყვანე შენთან? ამ კითხვებზე პასუხს დიდიხანია ველოდები. ტანსაცმელი ჩავალაგეუროსწორად ელენემ ჩამილაგა, ხვალ დილით სანდროს გავაცილებ და ჩვენც წავალთ გონიოში,ანდრიას ახალი მანქანით X6,მამამ გამოუგზავნა ფული 100% აიღო რათქმაუნდა ეკუთვნოდა მანქანა. დაღამდა ჩემოთახში ავედი და ველოდებოდი სანდორს ზარს,კარებზე ვიღცამ მომიკაკუნა მეგონა ანდრია იყო თურმე სანდრო ყოფილა..
-აქ ამ დროს?
-არგაგიხარდა?
-ყველაზე მეტად
ჩამეხუტა,ყელში მაკოცა,კარები მივხურე დედა ახალი გაფრენილი იყო ნიდერლანდებში გამოგვიცხხადა არგამაცილოთო თორე ვერ წავალო,ამიტომ ტაქსით წავიდა აეროპორტში. ანდრიას ეძინა უვკე მაგრამ რანაირად შემოვიდა სანდრო სახლში
-სანდრო
-ჰო
-რანაირად შემოხვედი?
-აა მე გზაში შემხვდა ელენე,ანდრიამ გაგვიღო კარი
-ელენე სახლში წავიდა
-არა აქაა,ანდრიას ოთახში
-ეგ მაიმუნები
-დარჩები?
-დავრჩე?
-კითხვაზე კითხვით რატომ მპასუხობთ ბატონო ალექსანდრე?
-აა იცით რაა ქალბატონო კაწი,მე ჩემოდნით მოვედი რათქმაუნდა ვრჩები
-ნეტა ჩემთან ერთად მოდიოდე ზღვაზე.
-შენ იქ 1თვით მიდიხარ,მე ბოლო 5დღე ჩამოგაკითხავ
-ბოლო 5 დღე რაარი
-რავქნა ხიფათიანო,იცოდე გაფრთხილებ იქ რამე არ მოგივიდეს თორემ მე ევროპიდან ვერ გიშველი
-მეგონა მიშველიდი
-კაწი მიყვარხარ
-მეც ძალიან
ჩახუტებული ვიჯექი სანდროსთან,პლედი გვეფარა კინო ავარჩიეთ და სანამ ჩავრთეთ,სიმყუდროვე დაგვირღვიეს
-გვრიტებო,ჩიტებო ერთად როვუყუროთ არააააა?
-ანდრიაა ნუიცი ხოლმე ესე შემოჭრა ჩემ საკუთარ ოთახში
-აუ დამტანჯა ელენემ ეს არმინდა ის ნანახიმაქ
-მოით,მოით განახოთ კლასიკა და შედევრი
ოთხივე მოვკალათდით,კინოს ყურება დავიწყეთ,2საათის შემდეგ ანდრიასაც და ელენესაც გათიშულებს ეძინათ,ასევე სანდროს,მის ხელზე მედო თავი,კომპიუტერი გამოვრთე,თომას დავემშვიდობე და დავიძინე..დიახ მე თომას ყოველღამე ვემშვიდობები..
დილით ადრე გავიღვიძეთ,ვისაუზმეთ სანდრო გავაცილეთ,15წუთი ჩახუტებულები ივდექით,ბოლოს ტრენერი გვვეხვეწებოდა დაიშალეთო,ბოლოს სანდრომ თავისი თვალისმომჭრელი ღიმილით გამიღიმა მაკოცა და 25დღით ევროპაში გაემგზავრა.. ჩვენ ჩავჯექით მანქანაში და გავუყევით გზას გონიოსაკენ,ნელ ნელა დრო ყველაფერს კურნავს და ყველა ტკივილს გვავიწყებს,თუმცა იმას არნიშნავს ეს რომ მე თომას ოდესმე ჩემი გულიდან გავუშვებ.