-შეიძლება?-თავი შევყავი და ვითომ მორიდებულათ ვიკითხე
-მოდი,მოდი რას გვეკითხები-მითხრა ანრიმ-გამოგაგდეს იმათ არა?
-ხო,დეგენერატები,-ვუთხარი გაბრაზებულმა
-არაუსავს,ჩვენთანაც არ მოიწყენ,ეხლა ლიკას უნდა გავუაროთ და მერე ყველანი ერთად დავადგებით გზას-ისევ ანრიმ მითხრა.მანქანა მალევე დაიძრა,გზაში ლიკაც ჩავისვით და წავედით.კარგი გოგო აღმოჩნდა,თბილი და სანდომიანი.
მართალია ადრე წავედით,მაგრამ მაინც ძალიან ცხელოდა,მუსიკები გვქონდა ჩართული და ვხალისობდით.ცოტა ხანში გიომ დარეკა,ჩვენ მარკეტთან ვჩერდებით სასუსნავებდეო და ჩვენც გავჩერდით
-შე არ წამოხვალ ანა?-მკითხა ლიკამ,როცა მანქანიდან გადავიდნენ
-არა,მეზარება,გიოს უთხარი ჩემი საყვარელი სასუსნავი გამოგატანოს
-კარგი რა პრობლემაა-მითხრა და წავიდა,ნიკა და ანრიც გადავიდნენ,მე კი წარსულის ფიქრები მომეძალა.
16 წლის ვიყავი ნიაკა,რომ გავიცანი,სკოლაში ჩემს კლასელს მოაკითხა და მერე იქიდან ერთად მოგვიწია ყველას წამოსვლა,თავიდან არაფერი,მაგრამ მერე მოუხშირა სკოლაში სიარულს,ჩემზე 2 წლით დიდი იყო.ერთხელ სკოლიდა, რომ მოვდიოდი კართან შემეჩეხა,მორცხვად მივესალმე მან კი გაგაცილებო,დავთანხმდი და მას შემდეგ ვხვდებოდით ხოლმე ერთმანეთს,ცოტა ხანში სიყვარული ამიხსნა,მე ვერაფერს ვეუბნებოდი,მრცხვენოდა ჩემს გრძნობებში გამოვტყდომოდი,მაგრამ გულის სიღმეში ვგრძნობდი მიყვარდა.ერთ დღესაც კი უგზო-უკვლოდ გაუჩინარდა.თავიდან დეპრესიაში ვიყავი,ვტიროდი,მოწყენილი დავდიოდი,მაინტერესებდა რაიმე ხომ არ უჭირდა,ცოტა ხანში კი მომწერა საზღვარგარეთ წავედი სასწავლებლადო,მაინც არ გამოგვივიდოდა ურთიერთობა,ამიტომ ასე ჯობდა კიდეცო.ამ ამბავმა გული დამწყვიტა,მაგრამ უფრო მეტად გავბრაზდი მასზე,ხომ შეეძლო პირდაპიე ეთქვა,ან ეს ტყუილად სიყვარულის ახსნა რაღა იყო.მინდოდა მეცემა.მერე დროც გავიდა და თითქმის გადამავიწყდა,თუმცა მომეძალებოდა ხოლმე მასზე ფიქრები,მაიც პირველი სიყვარული იყო,ახლა კი ასე მოულოდნელად შეხვედრას არ ველოდი.თითქოს ძველმა,მივიწყებულმა გრძნობებმა თავი შემახსენესო.
მაღაზიიდან მალევე მობრუნდნენ,ლიკამ ჩემი საყვარელი ტკბილი გრძელი სუხარები გამომიწოდა და მთელი გზა არც გამიჩერებია პირი.დარჩენილი გზაც ხალისიანათ გავიარეთ,ხანდახან შეჩერდებოდით ხოლმე,ამ მოკლე ხანში ძალიან დავუმეგობრდი ლიკას,კარგი გოგო იყო.ერთ ასეთ გაჩერებაზე ყველანი გადმოვედით,ბიჭები მაღაზიაში შევიდნენ მე და ლიკა კი მაქნანაში დავრჩით
-აუუ საპირფარეშოში მინდა სასწაულათ-მითხრა შეწუხებულმა ლიკამ
-წამო მერე,ვინმეს ვთხოვოთ და შეგვიშვებენ
-ვაიმე რა ჭკვიანი ხარ,წამო თორე დავიტანჯე
მაქანიდან გადავედიტ და ქხლოს მდებარე,პირველივე სახლში შევედით,იქვე ბებო იდგა და მორიდებულათ მივედი
-ბოდიში ბებო,შეიძლება რაღაც გთხოვოთ?-ვკითხე და უფრო ახლოს მივედი.
-გისმენთ ბავშვებო,თუ რამით შემიძლია დახმარება,უარს რაზე გეტყვით
-თუ ნებას დაგვრთვათ,თქვენი საპირფარეშოთი ვისარგებლებთ,ძალიან კი გვერიდება,მაგრამ ბათუმში მივდივართ მანქანით,გზაზე კი არაფერია ისეთი-არეულათ ჩაილაპარაკა ლიკამ
-როგორ არა,მოდით,მოდით,მაგაზე გაწყენინებთ?-გავიღიმა და წინ გავიძღვა და მალევე მივედით სოფლის ტიპის გარეთა ნაგებობასთან
-მიდი გოგო პირველი შენ შედი-ვუთხარი ლიკას და ტელეფონი გამოვართვი.
შევიდა თუ არა ეგრევე ტელეფონმა დარეკა
-აუ,ლიკა ტელეფონი რეკავს-ვუთხარი შეწუხებულმა
-ვინაა?
-ჩემი ბიჭი აწერია?-ვუპასუხე და ტან გამეცინა
-აა,ნიკა იქნება,უპასუხე რა.ნიკა?ის ნიკა?არა,ანუ რა გამოდის,რომ შეყვარებულები არიან?არა რა,მე ხომ არაფერში მიმართლებს,ძივს დავუმეგობრდი ადამიანს და თურმე,ჩემი ყოფილის ახლანდელი ყოფილა,რას ვიზამდი,ვპასუხე
-გისმენთ-ისე გავინაზე ტელეფონში,ვიღაცას ეგონებოდა მინისტრს ველაპარაკებოდი
-სად ხართ გოგო,სად წახვედით ლიკა.ან რატო არ გამაფრთხილე,ხო იცი ვერ ვიტან ესეთ რაღაცებს-გამრაზებულმა ჩამყვირა ტელეფონში
-რა გაღრიალებს დავყრუვდი,ლიკა არ ვარ ანა ვარ
-სად ხართ?ან შენ რატო გაქვს მაგის ტელეფონი?-ხმას დაუწია,მაგრამ გაბრაზებული ტონი არ მოუშორებია
-საქმეზე გავედით,მოვალთ მალე,დაპანიკება არ არის საჭირო-უცებ მივაყარე და გავუთიშე.ლიკაც მალევე გამოვიდა
-რა უნდოდა?
-არაფერი სად ხართო?რატო წახვედითო და ეგეთები
-არაუშავს გველოდონ არაფერი მოუვათ-გამიცინა და ახლე ჩემს ტელეფონზე მანიშნა
-მომე ეგ და შენც შედი.
ბებოს სახლიდან მალევე წამოვედით,შორიდანვე მოჩანდა მანქანაზე ქყუდებული ორი სხეული,როგორ ეწეოდა სიგარეტს,დანახვისთანავე წამოვიდა ჩვენკენ და ლიკას ეცა
-სად დადიხარ გოგო?ჩემს დაუკითხავათ მეორედ არ დაგინახო წასული გაიგე?ან ტელეფონზე რო გირეკავ არ უნდა მიპასუხო?-ეჩხუბებოდა და ცხვირიდან ბოლს უშვებდა
-კარგი ხო,რა გაყვირებს,საპირფარეშოში როდის გავალ ეგეც შენ უნდა შეგითანხმო?-უთხრა და ტელეფონი აიღო,არა რა მაინც ვერ მივხვდი ამხელა ამბავი უცხოებთან რატო უნდა აუტეხო შეყვარებულს
-ვსო,მამას ვურეკავ და ვეტყვი,რომ მაბრაზებ,მერე ნახე თუ გიყიდოს ის მანქანა-უთხრა და ნომერი აკრიფა.მომესმა?მამაო?
-კარგი ხო,რას წივიხარ გოგო,წამო ჩაჯექი მანქანაში-ტელეფონი წაართვა და მანქანისკენ წავიდა ნიკა
-ჩემი ძმა,რომ ხარ ეს არ გაძლეს იმის უფლრბას,რომ ასე მელაპარაკო,იცოდე გაფრთხილებ.
ძმაო?ამაზე ვაფშე გავოგნდი,ანუ რა გამოდის დაზე ვიეჭვიანე?
-წავედით,თორე დაგვიანდება,თან ძაან დაცხება მერე.
მანქანაში მალევე ჩავსხედით,ლიკა გაბუსხული იჯდა,მე კი ვხალისობდი მაგათ შემხედვარე,თან მესიამოვნა კიდეც და-ძმა,რომ აღმოჩნდნენ.
ბათუმამდე არც ისე მალე ჩავედით,გზამ ძალიან დამღალა თან საშინლად ცხელოდა.ჩასულებს სახლი დალაგებული დაგვხვდა,გიოს მანქანამ დაგვასწრო და ნანამ და ლანამ ყველაფერი მოაწერიგეს.სახლში მისავათებულე შევედი,ლანა მიხვდა,რომ მგზავრობამ იმიქმედა და არაფერი უკითხავს,ოთახში ავედი და დავიძინე.
* * * * *
გოგოები სამზარეულოში იყვნენ და საჭმელს აკეთებდნენ,ბიჭები კი ტელევიზორს უყურბდნენ.
-აუ მოდით რამე ფილმს ვუყუროთ არ გინდათ-იდეა წამოაყენა გიომ
-აუუ კი ძაან მაგარი იქნება-ლანაც აჰყვა,სამზარეულოდან გამოვიდა და სავარძელზე გვერდით მიუსკუპდა
-რა ჩავრთოთ?-ახლა ლიკა ალაპარაკდა,ნანა კი ისევ სამზარეულოში იყო და თავის საქმეს განაგრძობდა
-რავი,რამე კომედია ჩავრთოთ.
ფილმი მალე აარჩიეს და ყველამ სავარძელზე მოიკალათა
-ნანა,შენ არ მოხვალ? დაანებე გამას თავი მერე მივხედავთ-ოთახიდან გასძახა ლანამ და წვენი მოსვა გიორგის ჭიქიდან,თავიდან გიორგის გაუკვირდა და ისეთი სახით შეხედა ლანამ თავი ვეღარ შეიკავა და გაეცინა
-რა გაცინებს?
-კაი რა გიო,ისე გაიკვირვე გეგონება პირველად ვქენი ასე-უთხრა და წვენის ჭიქა მაგიდაზე დადო
-ხო,მართალი ხარ,ვიცი,რომ ჩემი ჭიქიდან გიყვარს დალევა,თუ გინდა სულ შენი იყოს-უთხრა გიომ,თან თითქოს ამით მის გაბრაზებას ცდილობდაო.ლანა მიხვდა რომ,ამით მის გამოწვევას ცდილობდა ,მაგრამ გადაწყვიტა აყოლოდა.ლანას გაცნობისთანავე მოეწონა გიორგი,მაგრამ ამის შესახებ არავისთვის უთქვამს,არც გიორგი იყო გულგრილი,მაგრამ რატომღაც ამას არც ის ამჟღავნებდა,ნანაც ხვდებოდა მათ ამბავს,მაგრამ ჩარევა არ სურდა.
-მაბრაზებ არა?კარგი ახლა გითმობ-უთხრა და მომნუსხველი მზერა მიაპყრო.
-მართლა,ანა სად არის?-იკითხა ლიკამ და ყველამ მასზე გადაიტანა მზერა
-ძინავს-ჩუმად თქვა ნანამ,თითქოს მის ხმას მეორე სართულზე გაიგონებდა
-მერე გავღვიძოთ,რა ძილისგუდა ყოფილა-სიცილით ჩაილაპარაკა ლიკამ და ფეხზე წამოდგა
-არა ლიკა,ანა ცუდათ ხდება ხოლმე,მგზავრობას ვერ იტანს და ჯობია ეძინოს
-უი მართლა?რა ჭირს?-ახლა ნიკომ წამოყო თავი და ნანას მიუბრუნდა კითხვისნიშნით აღსავსე მზერით
-ისეთი არაფერი-ცებ უპასუხა გიომ-კარგით მოდი ანას თავი დავანებოთ და ფილმს ვუყუროთ-თქვა და ისევ ტელევიზორს მიუბრუნდა.ამ დროს ნიკა ტელეფონზე ლაპარაკს ამთავრებდა ანაზე,რომ დაიწყეს ლაპარაკი.გიოს უკვე 5 წელია იცნობს,ლონდონში გაიცნეს ერთმანეთი და მას მერე მეგობრობენ,სულ ცოტა ხანში კი ნიკო,ილია,ანრი და მეგი საუკეთესო მეგობრები გახდნენ,ილია და მეგი უკვე ერთი წელია შეყვარებულები არიან და თავს არაჩვეულებრივათ გრძნობენ.აი ანრიზე და ნიკოზე კი ლაპარაკიც ზედმეტია,საოცარი ბაბნიკები არიან.,მათ სამეგობროში ყველამ იცის,რომ სერიოზულად ჯერ არცერთი გოგოსთვის არ შეუხედავთ.ისინიც ტკბებიან ახალგაზრდობით,აბა მეტი რა უნდა აკეთონ?ორივეს მამა გავლენიანი ბიზნესმენია,ისინიც დაკავებულები არიან საქმით,მაგრამ გართობისთვის დრო ყოველთვი აქვთ.
ნიკამ ანას შესახებ,რომ გაიგო დასევდიანდა,მის აქ ნახვას ნამდვილად არ ელოდა.განა მას არ უყვარდა ანა?სწორედაც რომ ასე იყო,მაგრამ აუცილებლობის გამო,მოუწია ასვლა,ანასთვის კი სიმართლის გამხელა ვერ შეძლო.ახლა კი,როცა ამდენი წლის მერე ისევ ნახა,მიზანი დაისახა,რომ აუცილებლად დაიბრუნებდა ბავშვობის სიყვარულს.
* * * * *
თვალები,რომ გავახილე,მზე თითქმის ჩასულიყო,თავს შედარებით უკეთესად ვგრძნობდი,მაგრამ ი უსიამოვნო გრძნობა,მაინც არ მტოვებდა.
ნელა წამოვდექი და სარკეში ჩავიხედე,ჩემი თმები ჩიტის ბყდეს გავდა,სასწრაფოდ მოვწესრიგდი,გამოვიცვალე და ქვემოთ ჩავედი.
-ჩემმა გოგომ გაიღვიძა-მხიარულათ შესძახა გიორგიმ და მზერა მე მომაპყრო
-მოდ გოგო,ზუსტად ეხლა ვაპირებდით ჭამას,ხო გშია?-მზრუნბველათ მკითხა ნანამ
-კიი,საშინლად მშია-ნერწყვის ყლაპვით ვუთხარი და მაგიდასთან უფრო ახლოს მივედი
-მოდი მერე,ნანამ ისეთი რაღაცები გააკეტა,გამასუქებს მემგონი-მხიარულათ ჩაილაპარაკა ლანამ
-შენ კიდე გასუქება გინდა გოგო?ისედაც ტანკივით ხარ-უთხრა გიორგიმ ლანას და თან გაიცინა.ეწყინა ლანას,თვალზე ცრემლიც კი მოადგა,მოიბოდიშა და ზემოთ ავიდა ოტახში,ამის დანახვისას გიორგის სახეზე ფერი ეცვლა და გამომეტყველება დაეძაბა
-ყოჩაღ,წარმატებას მიაღწიე-გაუბრაზდა ნანა ძმას
-რა გინდა გოგო?რა ჩემი ბრალია ეს თუ მტირალა და ემოციურია
-როგორ არ გრცხვენია გიორგი-არ ეშვებოდა დეიდასშვილი-ახლავე წადი და დაელაპარაკე,დავიღალე უკვე თქვენი ყურებით,ორივე ერთმანეთს ამწარებთ და უღრენთ,სინამდვილეში კი გიჟდებით ერთმანეთზე-გააფთრებული ვეღარ წყნარდებოდა ნანა-ხოო,ნუ მიყურებ ასეთი გაოგნებული,წადი ეხლა რო გეუბნები.
გიორგი ნელა წამოდგა და გაბრაზებულმა დატოვა ოთახი,ზემოტ ავიდა და ქვითინი მოესმა.მიხვდა ლანა იქნებოდა,გული მოეწურა,მართალია ერთმანეთს სულ ამწარებენ,მაგრამ ამ ყველაფრს სიყავრულის გამო ეკრთებენ.ოთახის კარი ფრთხილად შეაღო და საწოლზე გაწოლოლო გოგო დაინახა,რომელიც დიდი ხანია უყვარს.ლანამ მისი იქ ყოფნ მხოლოდ მაშინ შეამჩნია,როდესაც მხრებზე ხელების მოხვევა იგრძნო,უცებ შეირხა,მაგრამ ხმამ გააჩერა
-მე ვარ-უთხა გიორგიმ და უფრო მიეკრო
-რა გინდა?გამანებე თავი-ტირილ-ტირილით უთხრა და თავი ბალიშში უფრო ღრმად ჩარგო
-ხო იცი,როგორ მიყავრხარ ლანა-უკვე დაუსერიოზულდა ტონი-ბოდიშო,რომ გაწყენინე,მსუქანი არ ხარ,მემგონი შენც ხვდები გულგრილი არასდროს ვყოფილვარ შენს მიმართ,არ ვიცი აქამდე ამას რატომ არ ვამბობდი,ალბათ საკუთარ თავს არ ვუტყდებოდი,ჩემი დის საუკეთესო მეგობარი,რომ შემიყვარდა,მაგარ მიყვარხარ,მართლა ძალიან მიყავრხარ-საუბარი დაასრულა და ყელში აკოცა.ლანას კი ამ სიტყვების გამგონეს თავი სიზმარში ეგონა,მასაც უყვარდა გიორგი და ეს მშვენივრად იცოდა მანაც.ახლა კი,როცა ყვეაფერი გაირკვა საოცარ სიმსუბუქესა და თავისყფლებას გრძნობდა,ნელა გადმობრუნდა და თვალებში ჩახედა საყვარლ ადამიანს
-აღარ გამაბრაზებ ხოლმე?-საუვარლათ კითხა და თავი დახარა.გიორგის მის ნათქვამზე გაეცინა,ნიკაპის ქვეშ თითენი შეუცურა და თავი ააწევინა
-გპირდები,აღარასოდეს გაგაბრაზებ
-იცოდე სიტყვაზე გიჭერ-უთხრა გათამამებულმა ლანამ და ტუჩებზე ეცა.
არ ელოდა,არც ერთი არ ელოდა ასე თუ მოხდებოდა ყველაფერი,გიორგი გონზე ვერ მოდიოდა,მაგრამ მერ გაიაზრა მომხდარი და ახლა თავად კოცნიდა გიჟივით,სახეზე ხელი მოვიდა მეორე კი წელს შემოაჭდო,კოცნიდნენ ასე გაგიჟებულები და არ აიმტერესებდათ არაფერი,გარდა ერთმანეთისა.
კიბისკენ,რომ გავიხედე და გაბრწყინებულ ორ სახეს გადავაწყდი,მივხვდი ჩვენც გვეშველა და მათაც.იმ წამსვე გამოგვიცხადეს,რომ ერთად იყვნენ და ჩვენ მეტი რა გვინდოდა,წამოვიშალეთ და ავყიჟინდით.ანრიმ ეს ამბავი უნდა დავასველოთო,მაგრამ სასმელი არ გვქონდა
-წავალ მოვიტან-იდეა წამოჭრა მანვე
-კაი,მეც წამოგყვები ბარემ,კიდე რაღაცებს წამოვიღებ-უცებ ვუთხარი და ჩანთის ასაღებათ ავედი
-კარგი,ნიკას მანქანაში დაგელოდები-მომაძახა.
ჩანთა იქვე იდო,მალევე ავიღე და მანქანის წინა კარი გამოვაღე,როცა ანრის მაგივრად ნიკა დამხვდა
-ანრი სადაა-გაკვირვებილმა ვკითხე და მანქანაში ცავჯექი
-წამოსვლა გადაიფირა,კარები დაკეტე და წავედით-ჯმუხი რიჟით ჩაილაპარაკა და კარების დაკეტვისთანავე მანქანა დაძრა.
-რა იყო,გაგიტყდა მე რო დაგხვდი?-საუბარი წამოიწყო მან
-არა,უბრალოდ არ გელოდი
-ხო,აარც მე მეგონა გიოს დედიდასშვილი თუ იყავი-მითხრა გაკვირვებულმა და სიგარეტი ამოიღო
-დამავალებ სიგარეტს თუ არ მოუკიდებ-შეწუხებულმა გავხედე და სახე დავმანჭე
-არაუშავს,აიტან როგორმე-მითხრა ცივათ და სიგარეტი გააბოლა
-იცი,ვერ ვხვდები საერთოდ შენ რატომ მეუხეშები მაშინ,როცა აქეთ უნდა გეჩხუბებოდე
-ვაა,დაჟე უნდა მეჩხუბებოდე კიდეც?და,ხომ ვერ მეტყვი,რა დავაშავე?
-არა,მართალი ხარ,არც არაფერი,დაიკიდე რა,ვაფშე რას გელაპარაკები იმასც ვერ ვხვდები-ნაწყენმა ვუთხარი და თავი ფანჯრისკენ გავაბრუნე.
-ანა,წარსულის გაკიდებას არ გირჩევ,ჯობია ახლანდელი ცხოვრებით იცხოვრო
-წარსულს არც ვიხსენებ,ჩემთვის არასასიამოვნო მოგონებები მოაქვს,ამიტომ უკან დავტოვე კიდეც და არც ვაპირებ მივუბრუნდე
ცოტა ხანში მარკეტშიც მივედით,ბევრი ლუდი,არაყი,ენერგეტიკული და სხვადასხვა რამ ვიყიდეთ,უკანა გზაზე აღარ გვილაპარაკია,მხოლოდ პარკები გამომართვა უკანა გზაზე და სახლში შევედით
-სად ხართ ამდენ ხანს,უკვე მეგონა,რომ გაიპარეთ-სიცილით თქვა ნიკომ და ჩვენ შემოგვხედა
-ნუ ახურებ რა,რიგი იყო სალაროსთან-უცებ მიაყარა ნიკამ და პარკები მაგიდაზე დადო.მალევე დატრიალდნენ გოგონები და სუფრაც გაიშალა,ლანა და გიორგი ბაბრწყინებულები ბედნიერებას ასხივებდნენ.ჩვენ კი ვსვამდით.მალევე გამოვცალეთ ჯერ ერთი ბოთლი,მერე მეორე,მესამე და ბოლოს უკვე სერიოზლულათ მთვრალები ვიყავით სულ ყველა,თითქმის ვერაფერს ვგრძნობდი,ბოლოს ის მახსოვს,რომ სადღაც დავსველდი,მერე კი ყველაფერი გაქრა.
პ.ს.ეს ისტორია მალე დამთვდება,ვეცდები ყოველ დღე დავდო ხოლმე თქვენი აზრი მაინტერსებს,ღირს გაგრძელება???