მე ვარ ნინი სანიკიძე 17წლის. ჩვეულებრივი გოგონა ჩვეულებრივი ცხოვრებით. ვცხოვრობ ერთ პატარა სახლში დედასთან და ბებიასთან ერთად მამა 5 წლის რომ ვიყავი მაშინ გარდაიცვალა ავტოკატასტროფაში. დედა ყველაფერს აკეთებდა რომ უმამობა არ მეგრძნო დილიდან საღამომდე მუშაობდა რათა ჩემთვის არაფერი მოეკლო.
ჩემი დღე ასე შედგება დილით სკოლა , შემდეგ სამსახური და სახლი. სახლში ძალიან დაღლილი ვბრუნდები ჩემი მძიმა განრიგის გამო. ვმუშაობ ერთ ერთ პრესტიჟიან რესტორანში მიმტანად. მყავს ერთი საუკეთესოზე საუკეთესო მეგობარი ანი რომელიც ჩემ არარსებულ დად მიმაჩნია. იგი ძალიან მიყვარს არ არსებობს ისეთი რამ რაც ერთმანეთზე არ ვიცით.
როგორც ამბობენ ძალაიან ლამაზი ვარ მაგრამ მე ჩემი თავი ლამაზად არ მიმაჩნია. ვარ მაღალი და გამხდარი. მაქვს ლურჯი თვალები. წაბლისფერი სწორი თმა და პატარა კურნოს ცხვირი.
დილით მზის სხივებმა გამაღვიძა.ახლა ყველაფერს გავაკეთებ ოღონდ სკოლაში წასასვლელი არ ვიყო. ავდექი დილის პროცედურები ჩავიტარე და ჩავიცვი გავედი სასაუზმოთ დედა უკვე წასული დამხვდა სამსახურში .
- ჩემ ოქროს გაუღვიძია შენ გენაცვალოს შენი ბებია . მოდი ისაუზმე და სკოლაში წადი არ დაგაგვიანდეს -ბებია ღიმილით მომესალმა და გულში ჩამიკრა.
- ხო ბებია ისედაც მაგვიანდება - ვაკოცე და სადილობა დავიწყე.
სკოლაში როცა მივედი ანი აღფრთოვანებული შემომეგება.
- რა ხდება ანი ხომ კარგად ხარ? რა გჭირს - ვკითხე მეგობარს და ეჭვნარევად ავათვალიერ- ჩავათვალიერე.
- გადასარევად ნინ გადასარევად ამაზე უკეთესად არც კი შეიძლება ვიყო
-რა ხდება?- ვკითხე ღიმილით
-სასწაული ნინ სკოლაში ვიღაც ზე სიმპაწიკა ბიჭი გადმოვიდა ყველა მასზე ლაპარაკობს. მილიონერის შვილი ყოფილა და თან ძაან ბაბნიკი
- აუ კაი რა არ დაიღალეე ეხლა მე ბიჭებზე ლაპარაკისთვის მცალია ისედაც იმდენი პრობლემები მაქ აქეთ გამოცდები იქით სამსახური- ამოვილაპარაკე მობეზრებულად.
-კაი ხო მარა რო ნახავ ჩემს სიტყვებში დარწმუნდები
- კაი კაი წამო ზარი დაირეკა.
კლასში შევედით და ადგილები დავიკავეთ. მასწავლებელმაც არ დააყოვნა და კლასში შემოვიდა.
- ბავშვებო დღეს ახალი მოსწავლე გვემატება ნიკა მარგიანი დიდი იმედი მაქვს რომ კარგად მიიღებთ ახლა კი დასხედით და გაკვეთილისთვის მომზადეთ- კლასში სიმპატიურზე სიმპატიური ბიჭი შემოვიდა და კინაღამ იქვე დავდნი როცა ლურჯმა თვალებმა მომანათა მაშინვე მოვაშორე მზერა და წიგნზე გადავიტანე. გამახსენდა ანის სიტყვები ნახავ და შენც დარწმუნდები ამაშიო და სულელური ღიმილით გავაქნიე თავი.
გაკვეთილი დამთავრდა თუ არაა ყველა ახალ მოსწავლესთან მივიდა გასაცნობად განსაკუთრებით გოგოები აღარ იყვნენ ჭკუაზე . ვერ ვიტან ასეთებს გამოჩნდება თუ არა ვინმე სიმპატიური ბიჭი მაშინვე დაიწყებენ ცანცარობას ...
მე ? მე ვიჯექი მერხთან და ვფიქრობდი ყველაფერზე ვფიქრობდი იმაზე თუ როგორ ჩამებარებინა გამოცდებია არა არ იფიქროთ რომ კარგად არ ვსწავლობ , მაგრამ ალბათ ყველას აქვს ეს მომენტი როცა იცი რომ რაღაცას შეძლებ მაგრამ მაინც ნერვიულობ მეც ასე ვიყავი ზუსტად. ამ ფიქრებში ვიყავი რომ ვიღაცამ შემანჯღრია ეს ვიღაც კი ანი იყო..
- ჰა? რა ხდება ? რა იყო რა მოგივიდა არ შეგეძლო დაგეძახა?- ვკითხე დაბნეულმა და ამავდროულად გაბრაზებულმა.
- იცი რამდენჯერ დაგიძახე ... რაზე იყავი ჩაფიქრებული ასე? -მკითხა ანიმ ამ დროს კლასელების სიცილის ხმაც გავიგონე და მივხვდი რომ ყველა მე მიყურებდა.-ნინ ყველამ გაიცნო ჩვენი ახალი კლასელი შენს გარდა .
- ამმმ....--------- ჩემკენ ის ბიჭი წამოვიდა აი აქ კი დამერხა ლამის დავდნი ....
- ნიკა მარგიანი -გამიღიმა ირონიულად და ხელი ჩამომართვა
-ნინი სანიკიძე - გავუღიმე.
-სასიამოვნოა ნინ- ვაიმე ყველაზე მეტად ვერ ვიტან ამ ცინიკურ გამოხედვებს და ირონიულ ლაპარაკს . მინდა რომ ამ დროს მივახრჩო.
-ჩემთვისაც- კიდევ რაღაც უნდა ეთქვა რომ გვერდი აუარე და კლასიდან გავედი. ყველა პირღია დარჩა ჩემი საქციელით თვით ნიკა მარგიანიც ალბათ არ იყო გოგოსგან ასეთ მოცევას მიჩვეული.მას ხომ ყველა გოგო ფეხებთან ერთხმის. მაგრამ ნურას უკაცრავად მე არ ვარ ასეთი!.


ეს ჩემი პირველი ისტორიაა და ნამდვილათ არ ვიციი ამის გაგრძელებას აზრი აქვს თუ არაა .