****************************************************************************************
იოანე პირდაპირ ბარში წავიდა..ბარმენს მაგარი ალკოჰოლიანი სასმელი შეუკვეთ და კუთხეში განცალკევებით მდგარ სკამზე ჩამოჯდა.ნელა სვავდა და ირგვლივ მყოფთ თვალს ადევნებდა,რამდენიმე გოგოც მოეწონა საკბილოდ მაგრამ ახლა ყველაფერი ეზარებოდა უხალისოთ იყო...უბრალოდ სვამდა და უაზროდ იყურებოდა ირგვლივ როცა თვალწინ მისი წარმოდგენით ანგელოზმა ჩაუარა სინამდვილეში კი ჩვენი ლილე იყო..კარგით იოანეს ლილე.იოანემ თვალები ფართოდ გაახილა იმის დასამტკიცებლად რომ არ მოჩვენებია და ლილე ნამდვილად იქ იყო..გოგონა მოცეკვავე ბრბოს შეუერთდა და მუსიკას ტანი ააყოლა...იოანე თვალებგაფართოვებული უყურებდა და ცდილობდა დაეჯერებინა რომ ნამდვილად ლილე იყო..მასთან დაპროგრამებულივით მივიდა მუცელზე ხელი მოხვია და უკნიდან აეკრო..მის ყელში ცხვირი ჩაყო და სურნელი ღრმად შეისუნთქა..ლილეს კანი აუთრთოლდა შეეშინდა გაუძალიანდა შემოტრიალება,უნდოდა მოშორებოდა..ანერვიულებამ ცოტა კი გადაუარა მას შემდეგ რაც ნაცნობი სურნელი და გულისცემა იგრძნო..მაგრამ მაინც აწრიალდა თვალებზე ცრემლი მოადგა და ატირდა კიდეც .ძლიერად მოხვეულ იოანეს ხელს ლილეს რამოდენიმე ცრემლი დაეცა..რამაც ბიჭს აზროვნების უნარი დაუბრუნა სასწრაფოდ მოშორდა და ერთი ნაბიჯით უკან გადგა..უყურებდა ზურგიდან..ლილე კანკალებდა და ქვითინებდა კიდეც.იოანე აზრზე მოვიდა სულ მთლად გამოფხიზლდა,უცბათ ლილეს ძლიერად თუმცა უმტკივნეულოდ მოკიდა ხელი და ისე რომ არაფერი უთქვამს ბარიდან ძალით გაიყვანა.მანქანაში ისე ჩასვა ხმა არ ამოუღია.ლილეს კანკალი აუვარდა და ატირდა..იოანემ ვეღარ გაუძლო და მანქანა გააჩერა ერთი ღრმად ამოისუნთქა და ლილეს გახედა
_ლილე..-დაიწყო,თუმცა გოგონას სლუკუნში აღარაფერი ესმოდა-ლილე -კიდევ ერთხელ დაუძახა და მისკენ ოდნავ გადაიხარა..გოგონამ შეშინებლი თვალებით შეხედა მაგრამ იოანეს თვალებში როცა ჩახედა ცოტა დამშვიდდა თუმცა ტირილი აარ შეუწყვეტავს-მაპატიე.გახსოვარ?-ლილე გაჩუმდა ერთ ხანს ტვალებში შეხედა შემდეგ კი ჩუმათ ამოილაპარაკა
-მაxსოვხარ..
_მაპატიებ?_მორიდებით შეხედა,ლილე ხმას არ იღებდა...-უბრალოდ გვიან გიცანი-იოანემ მოტყუება ამჯობინა იცოდა ლილეს პარატა და ბავშვური ბუნება არ უნდოდა დაებნია არ რამე ეტკინა მისთვის
_გაპატიებ_თქვა და კარის სახელურს დაწვდა
_სად მიდიხარ?
_საიდანაც წამომიყვანე!_ცოტა ხმა გაიმკაცრა ლილემ
_არა.სახლში წაგიყვან.მითხარი სად ცხოვრობ_კარები ჩაუკეტა და თვაბელში ჩააშტერდა
_რატომ არ იღება?_და კარებს დაეჯაჯგურა,ბიჭის რეპლიკისთვის ყურადღებაც არ მიუქცევია
_იმიტომ რომ სახლში მიმყავხარ..
-რას ქვია სახლში მიგყავარ?!ახლავე გამიღე კარი_შეაწყვეტინა და კარებს დაეჯაჯგურა
_მითხარი სად ცხოვრობ!_წარბიც არ შეუხრია იოანეს
_შენ სულ გაგიჟდი ხო?შენი პატარა ბავშვი ვარ? გამიღე ახლავე კარი..-იოანეს ჩაეღიმა "ჩემი პატარა გოგო ხარ" გაიფიქრა და ღიმილით გახედა ლილეს_რას მომაშტერდის ასე?გამიღე ახლავე კარი !
_მითხარი სად ცხოვრობ!
_იოანე ახლავე გამიღე კარი!_უკვე პიკზე ავიდა ლილეს ნერვები
_მისამართი!
_კარი გააღე..ახლავე.
_მისამართი!
_კარი გამიღე მეთქი.
_აუ კარგი რა ლილე დრეს უკვე შევესწარი ასეთ სიტუაციას დღეში ორჯერ ნამეტანია,უბრალოდ მიტხარი სად ცხოვრობ მიგიყვან და წავალ მშვიდათ..
_სულ არ მაინტერესებს..კარი გამიღე მეთქი თორემ მინას ჩავამტვრევ_და მუშტი დაანახა
_მისამართი!
-ბოლოჯერ გეუბნები გააღე მეთქი
_მისამართი
_გააღე!
_საშინლად ჯიუტი ხარ საშინლად..ნამდვილი სვანი..მისამართი მითხარი!
_შენც მაგარი ხის თავიანი ხარ..კარები გამიღე!_შარფი რომელიც ყელზე ეკეთა ლილენ მოიხსნა და ხელზე დახვევას შეუდგა
_მისამართი ლილე მისამ...._ლაწ და მანქანის მინის მსხვრევის ხმა გაისმა ლილემ ჩუმად დაიწივლა ტკივილისგან მომუჭული ხელი რამოდენიმეჯერ გაშალა მის სიჯანსაღეში რომ დარწმუნდა კარი გარედან გააღო,იოანე განცვიფრებული იყო ამ წამს ვერღარაფერს ახერხებდა გაკვირვებული.მაშინ მოეგო გონს ლილე მანქანიდან რომ გადმოვიდა და ჩქარი ნაბიჯით რამის სირბილით გაუყვა გზას..მანქანიდან სწრაფად გადმოვიდა ლილეს დაეწია და წინ გადაუდგა..უხმოდ გააჩერა მისი ხელი ხელებში მოიქცია და შესწავლას შეუდგა
_ხომ არ გაგეჭეა?გტკივა?_ანევიულებულმა კითხა ისე რომ ხელისთვის თვალიც არ მოუშორებია
_გამიშვი_ცრემლები წამოუვიდა ლილეს თვალებიდან
_მაპატიე ლილე..დღეს უკვე მეორედ ირი ჩემს გამო..მაპატიე_ამოიბურტყუნა ბიჭმა და გულში ძლიერად ცაიჯრა,თავიდან ლილე გაუძალიანდა მაგრამ ბოლოს ისიც მოეშვა და იოანეს სურნელი ღრმად ჩაისუნთქა.
***************************************************************************************
_ნინო მოიცადე-უკვე შორს წასულ გოგონას უყვიროდა ბიჭი და ცდილობდა ხმა გაეგონებინა,მაგრამ განერვიულებულს ახლა არავის ხმა არ ესმოდა თვით ნიკასიც კი-ნინო დამელოდე.მოიცადე.._შედარებიტ ახლოს მივიდა ნიკა და კიდევ ერთხელ დაიძახა,ნინომ ამჯერათ გაიგო წამიტ გაჩერდა კიდეც მაგრამ მეორეწამს კვლავ იგივე სიჩქარიტ გააგრძელა სიარული.ნიკას აღარ დაიძალია უბრალოდ გაიქცა და გვერდით ამოუდგა.
-მაპატიე-ამოილაპარაკა და ხელში ნინოს იასამნისფერი კულული მოიქცია..ნინომ გაკვირვებით შეხედა ჯერ მას შემდეგ კი ნიკას ხელში მოქცეულ კულულს
_კარგი ნიკა..ახლა კი შემეშვი_მშვიდათ უემოციოდ უთხრა კულულზე ხელი გააშვებიდა და კვლა გზა კააგრძეა
_ვერ შეგეშვები-უკან გაყვა ნიკა
_ნიკა ძალიან კარგად გიცნობ..იმაზე კარგადაც ვიდრე შენ გგონია..მოდი ახლა უბრალოდ წადი
_ვიცი რომ მიცნობ ნინო ჩვენ ხომ ბავშვობიდან ერთად მოვდივართ.
_ნიკა ახლა შენი თავი აარ მაქვს
_კაფეში დავჯდეთ?-მისი სიტყვებისთვის ყურადღება არ მიუქცევია,ეშმაკურად გაუღიმა და ხელით ანიშნა კაფისკენ
-ჯანდაბას შევიდეთ_გაეცინა ნინოსაც_მაინც ვერაფერს გავხდები შენტან ვიცი...
_აბა რა ჩემი ჭკვიანი გოგო ხარ შენ_გაუცინა და გულში ცაიკრა
_კარგი რა ნიკა-უხერხულად მოშორდა ნინო
_რა?_გაკვირვება კი არა განცვიფრება გამოეხატა ნიკას სახეზე
_არ ვართ შვიდი წლის ბავშვები გავიზარდეთ..
_სამაგიეროდ ისვე ისენი ვარt და ისევ ისე ვარტ ერთმანეთისტვის ძვირფასები როგორც აქამდე_შეაწყვეტინა და კაფის კარი შეაღო

ნინომ ღრმად ამოისუნთქა და უკან მიყვა.როგორც კი დაჯდნენ მაშინვე მივიდა მათთან გოგონა და ღიმილიტ უთხრა
_რას ინებებთ?
_ორი შოკოლადის ნაყინი და ფორთოხლის წვენი ერთი ხომ გინდა ნინო?მახსოხს ძალიან გიყვარდა..-ნინომ ნაიამოვნებმა დაუქნია თავი ესიამოვნა ნიკას რომ ახსოვდა მის შესახებ ეს ფაქტი.გოგონამ თავი დაუქნია და წყვილი დატოვა.
_აბა!_დაიწყო ნიკამ-გისმენ?
_რა?-გაეცინა ნინოს
-მომიყევი შენზე ის რაც არ ვიცი
_რა იცი?
_თითქმის ყველაფერი..
_რა არ იცი?
-დავიწყო?-ხელები გადაახვარედინა
_დაიწყე.....
***************************************************************************************
_დავზავდით ლილე_ბოლოს უკვე სიცილით უთხრა იოანემ
_ნუ დამცინი-ლილესაც გაეცინა და სიბნელეში გაიხედა..მთაწმნდაზე იყვნენ ,გაყურებდნენ ვარკვლავებით მოჭედილ ცას,და ცდილობდნენ ერთმანეთის დაახლოვებოდნენ
_წავიდეთ?_გაუღიმა და წამოდგონაში მიეხმარა
_წავიდეთ..
-ახლა მაინც მეტყვი შენი სახლის მისამართს ?
-გეტყვი.
***************************************************************************************
_ხომ აღარ მებუტები?-ღიმილით შეხედა ნიკამ ნინოს როგორც კი კაფის კარები მოიხურეს ზურგს უკან
_არა ნიკა-გაეცინა ნინოს და ხელი გადახვია
_ცოტაც ხომ არ გაგვევლო?_ვერ უშვებდა ნიკა ნინოს
-არა ნიკა გვიანაა..წავალ აწი
_კარგი აღარ შეგაკავებ.ტაქსს გავაჩერებ ახლავე_ტაქსი გააჩერა მისამაართი უკარნახა ფული გადაუხადა და ნინოს შეხედა ღიმილიტ დაჯექიო
_არ იყო საჭირო ნიკა
_ნეტავი რას მელაპარაკები ნინო?მიდი მიდი დაჯექი არ გამაბრაზო...
-ძალიან გამიხარდა შენი ნახვა ნიკოლოც.._გაუცინა და ტაქსისს კარები მოხურა
-მეც ძალიან ნინუც-მიაძახა წასულ ტაქსს
***************************************************************************************
_რას ფიქრობ ერეკლე?_ჩაფიქრებულმა ცაილაპარაკა დემეტრემ და სავარძელზე მძიმედ ჩამოჯდა
_რაზე?
_ნინოზე და ნიკაზე
_გასხოვს ბავშვობაში რას ვამბობდი?-ღიმილით გახედა მეგობარს
_ბოლოს დაქორწინდებიანო?
-ახლაც ასე ვფიქრობ_დაზუსტებით ჩაილაპარაკა და გაიღიმა
_კი მაგრამ ერეკლე ნინომ ხომ თქვა ვთქოვდებიო?
_ყველაფერი უფლის ნებაა ვნახოთ დემეტრე..ელენეს სძინავს?
-კიი ჩაეძინა..
_რაღაც შეგამჩნიეთ..
_რა ?_შეაწყვეტინა
_შენ და ელენეს..
_რა?
-ჯობია შენ თვითონ მითხრა
_რა?
-თქვენი ამბავი-მობეზრებულმა ჩაილაპარაკა და გაკვირვებულმა ჩაილაპარაკა
-მიყვარს_ისე თქვა გეგონება ადამიანის მოკვლა აღიარაო
_ვიცოდი_გახარებულმა ჩაილაპარაკა ერეკლემ-ელენეს?
_მასაც..
-ნიკას როდის უნდა უთხრათ?
_როგორც კი ხელსაყრელ მომენტს ვნახავ მაშინვე არ მინდა გავაჭიანურო..
-თამთა გამახსენდა.._ თვალზე ცრემლი მოდგა ერეკლეს. დემეტრესაც წამში შეეცვალა სახე და მოიღუშა
-მონასტერში როდის მიდიხარ.?
_რამოდენიმე დღეში წავალ...

ბოდიში ბავშვებო ძლაინ ვაგვიანებ..ესეც პატარა თავია მაგრამ დაიჯერებთ რომ სამი დღე ვწერ ამ პატარა თავს და ამაზე მეტი ვერ დავწერე დროის უქონლობის გამო...თქვენი კომემენტარების გამო მადლობაც ვერ გადაგიზხადეთ...ძალიან დიდი მადლობა თქვენ <333333333