ხუთი წლის შემდეგ სამშობლოში დაბრუნდა ,უამრავი გეგმით და დიდი ამბიციებით.როგორც ყოველთვის ამაყად მიაბიჯებდა საკუთარი სასახლისკენ მიმავალ გზაზე. დაცვამ მაშინვე იცნო და შეატარა, ირგვლივ ყველაფერს აკვირდებოდა აინტერესებდა რა შეცვალეს მისი წასვლის შემდეგ, წამით შედგა და ულამაზეს ბაღს დააკვირდა . გაახსენდა თითოეული წამი ირველი ნაბიჯებიდან ბოლო გასვლამდე და თვალები აემღვრა,თუმცა არ უტირია .დიდი ხანია დაივიწყა სისუსტე და მისი ნებისმიერი გამოვლინება. ამაყი ,თავდაჯერებული ქალია რომელმაც წარმატებას მიაღწია ყველგან სადაც კი დასჭირდა . არასდროს დაუხევია უკან და ნებისმიერ ფასად იბრძოდა ,ყველას გულცივი ,უგულო ადამიანად მიაჩნდა თუმცა არავის აზრია ინტერესებდა და არც აქცევდა მათ სიტყვებს ყურადღებას, იქცეოდა ისე როგორც თავად თვლიდა საჭიროდ,მოქმედებდა საკუთარი წესების მიხედვით და სხვა არაფერი იყო მის ცხოვრებაში ღირებული. ერთადერთი ვინც ჰყადა მიშო იყო -ძმა რომელმაც გაზარდა და ყველაფერი გააკეთა იმისტვის რომ მშობლების დაკარგვით გამოწვეული ტკივილი არ ეგრძნო. გარეგნულად ვერავინ ამჩნევდა მის ტკივილს ,უგრძნობ ქალს ჰგავდა რომელიც არავისთან ავლენდა სითბოს მიშოს გარდა. ჰყავდა ერთადერთი მეგობარი ,ბავშვობის მეგობარი ლიზი .იმდენად განსხვავებულები იყვნენ ყველას უკვირდა რატომ იყო ასეთი მხიარული,ლაღი, კეთილი გოგონა ასეთ ურჩხულ, გულქვა ,ბოროტ ქალთან ერთად . ყოველთვის ბრაზდებოდა ლიზი როცა მის მეგობარს შეურაცხყოფას აყენებდნენ ლამის თავად იწყებდა ტირილს იმ სიტყვების გამო რითაც მარიამს ამკობდნენ ,თავად კი მშვიდად უსმენდა ყველას და ამშვიდებდა ლიზიკოს. ფიქრებში წასულს სულ დაავიწყდა უკან სვლით რომ მიდიოდა და მანამ არ გაჩერდა სანამ ვირაცას არ შეასკდა. გაბრაზდა სასიამოვნო მოგონებები რომ გაუქრეს ამასთან ერთად ის ვიღაც აშკარად ძლიერად ხვევდა ხელს .თვალები გაახილა და შავი სფეროები მწვანე ბრჭყვიალა თვალებს გაუსწორა
-რით შემიძლია გემსახუროთ ქალბატონო ?
-უკაცრავად?
-როგორც ვხედავ დაბნეული ხართ და იქნებ შემიძლია რამით დაგეხმაროთ
-არა გმადლობთ არ მჭირდება
-ბატონი მიშო სახლში არ არის ასე რომ
-ყმაწვილო როცა არ გეკიტხებიან სჯობს ენას კბილი დააჭირო და საქმეს მიხედო თუ იცი მნიშვნელობა საერთოდ, საქმის კეთება იცი რას ნიშნავს?
-თქვენ სიარული, ქცევა, მოსმენა და საუბარი იცით რას ნიშნავს?- არ ელოდა ასე თუ შეხვდებოდა ეს უცნობი ყმაწვილი რომელსაც არც კი უყურებდა მის სიტყვებს. შებრუნდა და ბიჭი შეათვალიერა , ჯინსის შორტი , ლურჯი მაისური რომელიც ისე ჰქონდა ტანზე გამოყვანილი ლამის პრესზე დაუთვალა კუბიკები, მწვანე ჟუჟუნა თვალები , თხელი ტუჩები და საოცრად ირონიული ღიმილი. იმ წამსვე გაბრაზდა ,უფრო სწორედ უხეშ ტონს მოუმატა
-საინტერესოა ამ ტერიტორიაზე ვიღაც პატარა თავხედი ბიჭი რას აკეთებს , რაზე მუშაობთ აქ მებარეს არ გავხართ არამგონია შეგეძლოთ მსგავსი სილამაზის მოვლა, არც დაცვას , არც...
-დიდხანს თუ იფიქრეთ ჩემზე გულში ჩაგივარდებით ასე რომ სჯობს მითხრათ აქ რას აკეთებთ ან შებრუნდეთ და წახვიდეთ ისე როგორც მოხვედით. დღეს მნიშვნელოვანი დღეა და ბატონ მიშოს ნამდვილად არ ეცლება თქვენთან შესახვედრად
-რა დრეა ასეთი ,რაიმე დღესასწაულია?
-ზედმეტ კითხვებს სვამთ ქალბატონო
-შენი საქმიანობის შესახებ მითხარი სასწრაფოდ ჩემმა ძამ რომ გაგანთავისუფლოს დღესვე, უსაქმურების ადგილი ნამდვილად არაა ამ სახლში- როგორც ყოველთვის ახლაც არ განაგრძო საუბარი და თავისი სათქმელი თქვა. მზერა მოაშორა დაბნეულ ბიჭს და თავაწეული საოცარი მიხვრა-მოხვრით გაემარტა სახლისკენ .უკან კი დატოვა ჩვენი სანდრიკო რომელიც აქამდე უბრალოდ ერთობოდა ულამაზეს გოგონასთან საუბრით ვინაიდან რიგით მოსამსახურედ ჩათვალა იმ ჩაცმულობის გამო როგორც გამოიყურებოდა , ახლა კი უყურებდა ამაყად მიმავალ ქალბატონ მარიამს,რომელსაც მოკლე სარაფანი ძლივს უფარავდა საჯდომს, მაღალქუსლიანი ფეხსაცმელი სიედაც გრძელ ფეხებს უფრო მკვეთრად გამოკვეთდდა, შავი თმები მხრებზე ეფინებოდა და უკვე გრძNობდა რა დიდი სიამოვნება ელოდა იმ ზაფხულს იქ ყოფნის მანძილზე. გაიცინა , კიდევ ერთხელ შეათვალიერა გოგონა , საჯდომზე გააჩერა მზერა და ტუჩზე იკბინა
-ვახ რა იღბლიანი ხარ სანდრიკოო .აქ თუ გასართობი დამხვდებოდა რას ვიფიქრებდი - ჯიბეებში ჩაიწყო ხელები და მშვიდად დაიძრა სახლისკენ.არ ჯეროდა რომ მარიამი იყო თორემ ასე ხალიასიანი ნამდვილად არ იქნებოდა. მიშოსგან იცოდა ჩემი და სულ კლასიკურად მოძრაობს და მიხვდები რომ მოვა ნუ ღელავო . ეს პატარა გოგო ნამდვილად არ გავდა 28 წლის ქალს თან ისეთს როგორსაც მიშო ახასიათებდა. ამიტომ უბრალო მოსამსახურე ეგონა და ააწყო ბიჭმა კოშკები.
მარიამმა სწრაფად აირბინა კიბეები და პირდაპირ მიშოს საძინებელში შევარდა.იცოდა ამ დროს იქ იქნებოდა და მთელი ძალით მოეხვია პირსახოცით მდგომ ძმას,რომელიც გონს ვერ მოვიდა წამით . ჯერ არ ელოდა მარიამის ჩასვლას ემზადებოდა ბიჭი ეს კი შეუვარდა ოთახში.
-მიშოოოო როგორ მომენატრე ჩემო სიცოცხლე - იცინოდა და კოცნიდა ,ფეხები ისე მოხვია წელზე ვინ მოაშორებდა იქედან.
-ჩემი პატარა გოგო .რატომ არ მითხარი საღამომდე თუ ჩამოხვიდოდი - ხელები მოხვია და ისე ჩაეხუტა დაუმსხვრია ძვლები- ღმერთო ეს წელის ტკივილიც მომენატრა ჩემო ქალბატონო
-ხომ გეუბნებოდი ამ ორ წელში ისე მოგენატრები ვეღარ გაძლებთქო
-მეუბნებოდი და დავრწმუნდი რომ უშენოდ სიცოცხლე არ შემიძლია ჩემო ლამაზო
-უკაცრავად მე...- სანდრო მიშოსთან შესვლას და გოგონაზე ინფორმაციის მოპოვებას აპირებდა მაგრამ კარში გაშეშდა როცა ისინი დაინახა . მიშომ უცებ ჩამოსვა მარიამი და კაბა გაუსწორა
-მოიცა შე ჩემა სად მიდიხარ
-კაი ტო აბა სად დავრჩე ხო იცი არ მევასება ჯგუფური
-ამ ხისთავიან ყბედს რა ესამქება აქ გამაგებინებ მიშო?- იმ წამსვე გაქრა პატარა მხიარული გოგონა და მკვლელი მზერა მიაპყრო სანდროს
-ეს ენატლიკინა კიდე ვინ არის ტო , რა უფლებით მებაზრება ასე ვერ ვხვდები
-ოჰ მოგისწრიათ ერთმანეთის გაცნობა - თავზე გადაისვა ხელი მიშომ და ორივეს დააკვირდა
-არც ვაპირებ მის გაცნობას , დღესვე წავა სამსახურიდან
-გოგონი თავი ვინ გგონიათ
-მარიამ ახვლედიანი - ამაყად მიუგო და წარბი მაღლა აზიდა, სანდროს დაემართა თუ დაემართა ჯერ გაფითრდა მერე გალურჯდა , მიშოს გახედა და ძლივს უთხრა
-მართლა მარიამია ტო? აუ ჩემი კაი ბოდიში ტო რეები ვაყრანტალე და ვიფიქრე ჩემი
-ვაიმე შენ გიხდის ბოდიშს ? თუ მეჩვენება
-აბა ვის უნდა მოვუხადო
-მე შემრაცხე კახ.. შენს უაზრო ფიქრებში და მიშოს რატომ ებოდიშები . რა აზროვნება აქ ვგიჟდები . მიშო რაზე ამუსავებ ამას მიტხარი გევედრები ეს რაში შეიძლება გამოგადგეს, რა უნდა გააკეთოს საერთოდ
-აუ ტო ნაღდად შენი და არის? სხვა ხომარაა ვეღარ ვითმენ და ..
-რას ვერ ითმენ კიდე შენ გაქ პრობლემა? საერთოდ როგორ საუბრობ და ვის ესაუბრები იცი? ვიღაც
-ვიგინდარა ვარ თავად მარიამ ახვლედიანთან შედარებით? გააჩნია ვისთვის რა არის უფრო ღირებული, თქვენთვის ფული და სტატუსია ჩემთვის ადამიანობა და ამ მხრივ მე უფრო მდიდარი ვარ ვიდრე შენ ქალბატონო მარიამ- გაბრაზებულმა ისე უთხრა მიშოს სიტყვის თქმა არ დააცადა, რაღაც ანიშნა თვალით და თქმით ასკარად სხვა უთხრა- მაპატიე მიშო მეგონა შენი დაც შენნაირი იქნებოდა და არა ასეთი
-ეს... ეს იდიოტი ვინ არის საერთოდ -მარიამი ისე იყო გაღიზიანებული სანდრიკოზე საყრელი ჯავრი ძმაზე გადმოანთხია. ის კი მშვიდად იღებდა სამოსს და იცმევდა პირსახოცი მოიშორა და შარვალიც ამოიცვა -მიპასუხე ვინ არის
-სანდრო ფილფანი
-სახელი და გვარი არაფერს მეუბნება შესაბამისად სხვა ინფორმაცია მჭირდება მაგალითად ის თუ რას აკეთებდა ჩვენთან ამას უკვე მეათასედ ვკითხულობ
-მერე რატომ კითხულობ . შენთან არავითარი კავშირი აქვს მის საქმიანობას
-უკვე დიდი კავშირი აქვს ამ რამდენიმე წამში ისე მესაუბრა როგორც არასდროს არავინ და ხომ იცი..
-არ გინდა მარიამ. უბრალოდ შეეშვი
-ხომ იცი რომ არ შემიძლია
-რატომ არ შეგიძლია განა რა გააკეთა ისეთი. დარწმუნებული ვარ თავად ეუხეშე მან ირონიულად მოგიგო პასუხი, უფრო გაბრაზდი რომ არ შეგეშვა და გამოიწვიე . რას ელოდი ჩემზე შემოხვეული იყავი და მკოცნიდი
-როგორ არ მიცნობს .გინდა დამაჯერო რომ არ იცოდა არასდროს ჩემს შესახებ? გაზეთები არ უნახავს? არც ჟურნალი არც ტელევიზორს უყურებს, არც სოციალური ქსელი აქვს? განგებ გააკეთა დარწმუნებული ვარ ,უბრალო იდიოტია რომელსაც ჩემი გაგიჯება უნდოდა და ნაწილობრივ მიაღწია კიდეც
-მიაღწია? დამცინი? შენ ხომ არავინ გაგიჟებს
-მაშინ როცა ბედნიერი აჟიტირებული მოვდივარ სახლში ამდენი ხნის შემდეგ და ვიღაც გამოთაყვანებული მაღიზიანებს და სიმშვიდეს მირღვევს
-უკვე მერამდენე სალანძღავი სიტყვა გამოიყენე ვერც კი დავითვალე .დიდხანს ვისაუბროთ სანდროზე?
-ანუ არაფრის თქმას აპირებ
-დიახ არაფერს გეტყვი . ნახე ვიღაც მოვიდა
-მარიაააამ- ლიზიკო შევარდა სახლში და ისე მოეხვია მონატრებულ მეგობარს სუნთქვა აღარ შეეძლოთ
-ჩემი საყვარელი გოგო .როგორ მომენატრე ლიზიკოო
-მეც მეც ძალიან ძალიან . სად დაიკარგე გოგო ამდენ ხანს რა სწავლა მოგინდა ,ერთ პროფესიას ვერ დასჯერდი?
-ხომ იცი სულ მინდოდა პროფესიონალი ექიმი ვყოფილიყავი
-საავადმყოფო კი გქონდა და ახლა იმუსავებ როგორც ექიმი რა გენაღვლება
-კარგი რა მიშო ხომ იცი როგორ მინდოდა ექიმობა ბავშვობიდან
-მერე რას აბარებდი ბიზნესზე
-მხოლოდ ექიმი ვერ ვიქნებოდი, არ სემიძლია მუდამ საავადმყოფოში ყოფნა და ექიმის ხელფასზე დაყრდნობა
-ხო სტატუსს გიმდაბლებს
-გეყოთ რა. დავბრუნდი თქვენ კიდე რას აკეთებთ.ჩემი ფუმფულა ცირა სად არის?
-საყიდლებზეა წასული.გვეგონა გვიან ჩამოხვიდოდი
-ანუ მალე დაბრუნდება . ძალიან დავიღალე, ვერ ვიტან ფრენას
-გეძინა ალბათ მთელი დროის მანძიზლე და რამ დაგღალა
-ბოლოს როდის გეწუწუნე მადროვე რა
-ჩემი პატარა- მიშომ ხელები მოხვია და თავზე აკოცა- შენ ოდესმე წუწუნებ?
-რავი დღეს ყველაფერი შემიძლია ვცადო- კომფორტულად მოეწყო და გაიტრუნა. მალე მათი ძიძა ცირაც მოვიდა და მათი შეხვედრა ნამდვილად სენტიმენტალური იყო.
-კარგი რა ცირა ნუ ტირი
-როგორ გალამაზებულხარ, უფრო დაიხვეწე ჩემო ლამაზო გოგო. მთელი ხუთი წელია არ მინახიხარ ჩემო გოგოვ
-შენ კი ისევ ისეთი საყვარელი ხარ ცირა
-რაღა საყვარელი შვილო მალე სამოცდაათის გავხდები
-კარგი რა რა დროს სამოცდაათია 61 ხარ ჯერ
-რაღა დარჩა შვილო . მეგონა თქვენს ბავშვებსაც გავზრდიდი მაგრამ სულ ტყუილად ,ჩემს სიკვდილს ელოდებით შვილო?
-კარგი რა ცირა კარგი რა .ახლავე დავიწყებ ბავშვზე მუშაობას შენ თუ გინდა და ჩემს შვილთაშვილებსაც შენ გაზრდი. ეს კიდევ შინაბერაა ,ვინ მოიყვანს ცოლად
-არც ვაპირებ გათხოვებას
-კაი დედა რაფერ არ უნდა გათხოვდე შენნაირი გოგოს ისე ყოფნა შეიძლება? დედა კაცები კი არიან უნაიროები მარა მაინც კაია ქმარი
-ხედავ? ფაქტიურად გითხრა სექს.. კაგრია ჯანმრთელობისთვისო ,იქნებ მაგან მაინც გამოგიკეთოს ხასიათიო .ყოჩაღ ცირა მე შენ წესიერი ,ზრდილი ქალი მეგონე და რას ასწავლი გოგოს
-შე მაიმუნო ბიჭო რას იძახი ა?
-კარგი რა ცირა როდის უნდა შეეშვა ჩემს ცემას 32 წლის ვარ კაცი- მაგიდის ირგვლივ დარბოდა და იცინოდა, ფუმფულა ცირა კი წინსაფრით ხელსი მისდევდა და დარტყმას ცდილობდა
-მაგას რომ ეშველა დიდი ხნის წინ გავხალისდებოდი - ეს რომ თქვა მარიამმა ,მაშინვე გაჩერდა მიშო და გახდა ჩვეული ბაბულიკა
-რა თქვი?
-რა ვთქვი ,თუ გაიგე ის ვთქვი რაც გაიგე
-ნუ ცდილობ გამაბრაზო მარიამ
-რა გაბრაზებს შენ კიდევ 28 წლის ქალია 17 წლის ბავშვი ხომ არა
-ლიზიკო შენ რამე პრობლემა გაქ?
-რა ჩამორჩენილი ადამიანი ხარ რა უბედურებაა როგორ აზროვნებ საერთოდ. რა უბედურებაა ქალის წესიერებას ისევ მაგ დეტალით განსაზღვრავ
-არა უბრალოდ არ მინდა ჩემი და ჟინის გამო იყოს ვირაცასთან. მაგაზე ჩვენ კაცებს დაგვცინით და იგივე უნდა გააკეთოთ? ესაა პრობლემა გასაგებია ლიზიკო?- გოგონასთან ისე ახლოს იყო ლამის დივანს აეკრო ლიზი, წამწამებს ახამხამებდა და თვალებს აცეცებდა
-გეყოს შენ კიდე რა გამოსვლებს აწყობ აქ და რა თემაზე დაიწყე საუბარი .რასაც ყველაზე მეტად ვერ ვიტან და არ ვეხები . ამდენი ხანია არ მინახიხართ და მაინცადამაინც გათხოვებაზე რატომ მელაპარაკებით
-კარგი ხო ნუ ბრაზდები სულ .ხუმრობაც არ დამაცადო სენ კიდე ისუნთქე რა იყო კი არ გიკბენ - ლიზის ხელი მოხვია და გაიიცნა- ნუ შეიძლება გიკბინო კიდეც
-ღმერთო რა უზრდელი ხარ . სულ მიკვირდა ეს როგორაა შენი ძმა .იდიოტო- ხელი გააწევინა მკერდზე რომ მოუთათუნა და გაბრაზებული შებრუნდა მარიამისკენ
-რა ხდება ,თქვენ როდიდან იქცევით ასე? ბოლოს რომ დაგტოვეთ სხვანაირად ჭიკჭიკებდით
-ისევ ისე ვართ მარიამ შენ ნუ ღელავ . ხო მართლა ხვალ მეც მოვდივარ კლინიკაში
-რატომ?
-საქმეები მაქვს .შენ უბრალოდ ექიმობა გინდოდა და მმართველი სხვა იქნება
-ვინ სხვა ახლა სხვამ უნდა მომცეს განკარგულება საკუთარ კლინიკაში?
-რა ვიცი ექიმობა მინდაო და მთავარია ადამიანების სიცოცხლე იხსნა
-ტრავმატოლოგი ვარ მე და არა ქირურგი ან სხვა მე ტკივილს უფრო ვაყუჩებ და ხეიბრობისგან ვიცავ გარკვეულწილად
-კი ნახავ ოხრად დალეწილ ხალხს .აქამდე სად იყავი გოგო ახლა მე აღარ ვჩხუბობ და
-ოჰ აღარ ჩხუბობს ეს - ლიზამ ჩაილაპარაკა,მარიამი კი უკვე ორივეს ქცევას აკვრიდებოდა და რაღაც ისე არ იყო.
-შენ ისე ილეწებოდი გენაცვალე რთული იყო შენი აწყობა
-მე? მე მეუბნები მაგას?
-უკაცრავად სხვაგან ვარ მე ის ვინ იყო ავარიაში რომ მოხვდა ვიღაც იდიოტთან ერთად და ორივე კინაღამ მოკვდნენ ნუ იმან მოახერხა კიდევ ცოცხლები რომ ხართ
-ვიღაცეები ძალიან ვანერვიულე მაგრამ კი არ იცოდნენ ასე მარტივად რომ არ დავტოვებდი
-საიდან დაასკვენი რომ შემეშინდა
-უკაცრავად თქვენ ვინ გახსენათ ქალბატონო ლიზიკო?
-რა ხდება მეტყვით? მოკლედ დავკარგე ძალაუფლება ამ ხუთი წლის მანძილზე
-ასეა გენაცვალე მოითხოვე არ ჩამოხვიდეთო და სკაიპით შენარჩუნებული ძლაუფლება ესაა
-სასაცილოა? შენ ისევ ხომ არ დაიწყე მოწევა მგონი კაიფშ ხარ
-დაანება თავი კი?
-აუ რას მოტყ.. ტვინი ტო ორი ჯმუხი. ხუმრობა არ იცით საერთოდ გართობის აზრზე არ ხართ, ორი შინაბერა
-32 წლის კაცი რომ ხუნტრუცებ ეგაა კარგი?
-ხუნტრუცებ რა არის შენ იცი ამის ლექსიკონი მე არ მესმის პროვინციელების
-ოხ როგორ მაღიზიანებ მინდა დაგახრჩო
-გააჩნია როგორ უნდა დამახრჩო იქნებ მომეწონოს „დახრჩობის“ პროცესი
-„მხრჩობელების“ მეტი რა გყავს
-მართალია აუცილებლად მოვინახულებ რომელიმეს ან რამდენიმეს ამ დღეებში თორემ ცუდ ხასიათზე ვარ ამ ბოლო დროს
-მარიამ მე წავალ ხვალ გნახავ საავადმყოფოში მოვალ საქმე მაქვს ისედაც, დაგელაპარაკები უკეთ ზედმეტი ხალხი სადაც არ იქნებიან
-ნახვამდიის-ხელი დაუქნია მიშომ და კოცნა გაუგზავნა . მარიამი მოეხვია ნინიკოს და გააცილა. შემდეგ უკან დაბრუნდა და მიშოს თავზე დაადგა გაბრაზებული.იმ წამს პატარა ბავშვს ჰგავდა, სწორედ ასე უბრაზდებოდა ხუთი წლის ასაკშიც
-რა გააკეთე მიშიკო?
-მე? რა არ გავაკეთე ახალი სახლი აავსენე, წყნეტის აგარაკი გავარემონტე, სვანეთში სახლი თავიდან ავაშენებინე, კოშკი შევაკეთებინე, ახალი თანამშრომელბი ავიყვანე, სახლსი ახალი დამლაგებელი გვყავს უმაგრესი საჯდომით, ულამაზესი ნაშაა სხვათაშორის ხვალ მოვა, კიდევ ახალი კომპანიონები მყავს რესტორნების ამბავში ,მერე გაგაცნობ. ხო კიდევ ...
-რატომ ხარ ასეთი ცუდი ბიჭი?- გაეცინა მარიამს, ჩაუჯდა და ჩაეხუტა
-ამ ცუდ ბიჭს თავისი კარგი დაიკო ძალიან უყვარს
-კაი ბიჭის და ვარ ტოო
-როგორ მიყვარხარ პატარავ - თავზე აკოცა და ხელები მოხვია-ამაღამ შენთან ვიძინებ , გასაჩივრებას არ ექვემდებარება.
-კარგი თანახმა ვარ შევასრულო თქვენი განაჩენი
-მივდივართ - ხელში აიტაცა და კიბეები სრაფად აირბინა. სააბაზანოსი რამდენიმე წამიც და ორივე საწოლში იწვა . მთელი ღამე ლაპარაკობდნენ, ამბებს ცვლიდნენ რომლებიც აქამდე ვერ გაუნდეს ერთმანეთს ,მაგრამ ლიზიზე მაინც ვერაფერი დააცდენინა,რამაც გააბრაზა. გამთენიისას დაიძინა და დილით საუბარმა გააღვიძა, აშკარად ძალიან ახლოდან ისმოდა , წამოჯდა და თვალების ფშვნეტვა დაიწყო
-აუ მიშო რომელი საათია?- კაირსკენ გაიხედა და სანდრო რომ დაინახა ოთახის მეორე ბოლოში სავარძელში კომფორტულად მოკალათებული როგორ უყურებდა ,ბრაზისგან ცეცხლი მოეკიდა- მიშო სად არის?
-საავადმყოფოშია
-შენ რა გინდა აქ?
-დავალებას ვასრულებ
-ჩემს ძილს დარაჯობდი პატარავ?- ირონიულად გაუღიმა და არ შეიმჩნია ზედმეტად გამჭვირვალე პენუარი. ნახევრად მოშისვლებული მკერდი და სადღაც ჯანდაბაშ მოსროლილი საბანი.