***
ორ დღეში უკვე საავადმყოფოდან გამომწერეს, სახში ვიყავი დემეტრე ასე რომ ვთქვათ თავის "ქმრულ" მოვალეობებს პირნათლად ასრულებდა. ხშირად მოდიოდნენ მისი გიჟი და გადარეული მეგობრებიც: ირაკლი გაბუნია დემეტრეს ბავშობის მეგობარი, საოცრად სიმპატიური მაღალი ქერა ცისფერთვალება არაჩვეულებრივი სხეულით ასევე 24 წლის, ნიკა კობახიძე, ასევე მღალი გამხდარი დაკუნთული სხეულით, შავგვრემანი თაფლისფერი თვალებით 23 წლის, მათ შორის არ იყო დიდი ასაკობრივი სხვაობა იმიტომ რომ სკოლიდან ერთად მოდიოდნენ ასევე ბაღიდანაც, მათ გარდა კიდევ ბევრი მეგობარი ყავდა დემეტრეს მაგრამ როგორც მან მითხრა ესენი მისთვის მეგობრები კი არა ძმები არიან.. დემეტრე ყოველთვის სერიოზული და გაწონასროებული მეგონა მაგრამ მათთან დემეტრე, ძალიან განსხვავდება ჩემთვის ნაცნობი დემეტრესგან...
-აუუ რძალო მალე ადე რა ფეხზე თორე დავიღალე რა ამ დამწვარი საჭმლის ჭამით -წუწუნით შემოვიდა მარიამთან ირაკლი და მის გვერძე წამოწვა, ეწუწუნებოდა ირაკლი მარიამს როცა ოთახში დემეტრე შემოვიდა
-მერე და შენც წადი და სახში ჭამე! -მოჩვენებითი სიბრაზე გააპარა ხმაში -მე ცოლს ნუ მიწუხებთ! -ღიმილით თქვა დემეტრემ და მარიამს გახედა...
-აუუ თუ ძმა ხარ დემე რა! -გაიცინა ირაკლიმ -რძალი მოიყვანე და ჯერ 2 დღისწინ გაგვაცანი მერე კიდე მისი გაკეთებული საჭმელიც არ გამისინჯავს ასე როგორ შეიძლება ტო?? -ჩაიბუტბუტ და ცალი წარბი მაღლა სასაცილოდ აზიდა -აუ ისე რძალოო.. -სიცილით მიუბრუნდა მას -შენ იცი საჭმელების კეთება ვაფშე? თუ ტალახისგან აკეთებ? -გაიცინა
-რაა?? -გაკვირვებულმა გახედა მარიამმა
-რაიყო რაგაგიკვირდა ტო -გაიოცა მანაც -ბავშვები ტალახში არ თამაშობენ ? -თითის კაკუნი დაიწყო თავზე ვითომ ფიქრობდა, დემეტრემ მრისხანე თვალებით გხედა ძმაკაცს
-ხოო ბიჭო ტალახისგან ვაკეთებ, ოსტრს, სოკოს, ჩახოხბილს, ტოლმა, ბადრიჯანს, სალათებს, ბაჟეს, საცივს, ქათმის სალათს, მჭადებს, ფხალს, აჯაფსანდალს, ლობიოს, თევზეულს და ასეშემდეგ.. ხო კიდე ტალახისგან ვაცხობ ხაჭაპურს, ლობიანს, პიცას , სოკოს ღვეზელს ნამცხვრებს და რავიცი კიდე... -სიცილით თქვა მარიამმა როდესაც პირდაღებული ირაკლის და მძიმედ გადაყლაპული ნერწყვის გაგონების ხმა გაიგონა
-აუუ რძალოოო მალეე ადეე ფეხზეე! -წამოიყვირა ირკლიმ და მარიამი ხელში ფოთოლივით ააფრიალა, დემეტრემ მრისხანედ გახედა
-დააწვინე -დაიღრიალა მან
-ნუყვირი! -გამოსცრა მარიამმა როდესაც ირაკლიმ საწოლზე დააბრუნა, მერე კი ირაკლის სიცილით გახედა -შენ მაინც არაფერს გაჭმევ! თანაც არამგონია ტალახიანი საჭმელი გიყვარდეს! -სიცილიტ თქვა მარიამმა სახე დამანჭული ირაკლის დანახვისას
-აუუ კაი რა რძალოო! გაგეღადავე ტოოო! -წამოიყვირა მან
-ხო ხო რო გამოვჯანმრთელდები რასაც მთხოვ იმას გაგიკეთებ! -ღიმილით ვუთხარი ირაკლის
-აუუ პროსტა შენ რა ჯიგარი ხარრ რძალო! -უთხრა დ ლოკაზე ხმაურიანად აკოცა მერე კი დემეტრეს მიუტრიალდა -აი პროსტა ამაზე კარგ რძალს ვერც ვინატრებდი რა ძმაო -სიცილით თქვა ირაკლიმ და ოთახი დატოვა.. ცოტახანს დემეტრე გაღიმებული იდგა.. მარიამი კი რაღაცაზე ფიქრობდა
-დემეტრე რაღცაზე უნდა დაგელაპარაკო -ოდნავ წამოიწია მარიამი და ფანჯარასთან ხელებ გადაჯვარედინებულ დემეტრეს გახედა
-აბა გისმენ ცოლუკ! -ღიმილით წამოვიდა მარიამისკენ და მის წინ ჩამოჯდა
-თუ შეიძლება ცოტა ჩაიწიე! არ მსიამოვნებს ჩემს სიახლოვეს რომ ხარ! -მრისხანეთ თქვა მარიამმა, იცოდა რომ დემეტრე ამაზე ძალიან ღიზიანდებოდა
-კარგი! -მრისხანედ თქვა და ცოტათი გაშორდა მარიამს -გისმენ! -ისევ მრისხანედ თქვა
-დემეტრე მისმინე ახლა რასაც გეტყვი -ჩაისუნთქა -ეს ჩვენს შორის ბევრ რამეს შეცვლის! -ანერვიულებულმა თქვა მარიამმა , დემეტრე მოესვა თვალებში ჭინკები აუთამაშდნენ
-მიდი მარიამ მითხარი -ღიმილით უთხრა მარიამს კარგის მოლოდინში
-დემეტრე -ჩაისუნთქა, განაგრძო -გუშინ ჩემი ბავშობის ასე ვთქვათ მეგობარმა დამირეკა.. ჩამოვედიო და დღეს აქ მოვა! -ანერვიულებულმა ტუჩის კვნეტა დაიწყო
-კარგი რა პრობლემმა მოვიდეს! მაგრამ ასევთქვათ მეგობარი როგორ გავიგო? -თვალებში შესცქეროდა მარიამს იცოდა რომ რარაც რიგზე ვერ იყო
-დემეტრე მას ყველაფერი ვუთხარი რაც ჩვენს შორის მოხდა -ანერვიულებულმა უთხრა მარიამმა
-აა გასაგებიაა -თავი დაბლა ჩახარა ცალი ხელი კი მუხლზე მოატავსა -მერე? -ხმის კანკალით თქვა მან
-რომ მოვა აქ ყველაფერს აგიხსნით! -ასევე ანერვიულებული იყო მარიამი
-კარგი! -თქვა დემეტრემ მერე წამოდგა და ოთახი დატოვა, მარიამი ეშმაკური ღიმილით გასცქეროდა ჰორიზონტს თითქოსდა რარაც ძალიან ახარებდა და რაღაც ძალიან ცუდის მოლოდინში ის მაინც ბედნიერი იყო, იყო ფიქრობდა და ამ ფიქრებშივე თვალები მელულა და ჩაეძინა.. გრძნობდა ვიღაცის მზერას რომელიც სხეულის ყველა ორგანოს ყველა ნაწილს უწვავდა რაც საშინლად არ სიამოვნებდა შეიშმუშნა ტუჩები ააცმაცუნა, თვალების გახელა სურდა რათა გაეღვიძა მაგრამ როდესაც ეს შეგრძნება გაქრა ძილი მშვიდად გააგრძელა, სადღაც შორიდან კი უბრალოდ ნაბიჟების ხმა გაიგონა მაგრამ მალევე ეგეც გაქრა
-დემე რას აპირებ? -კითხვისნიშნიანი თვალებით შეხედა ირაკლიმ ძმაკაცს
-არ ვიიცი! -ნერვიულად თქვა და სიგარეტს მოუკიდა -ვიღაც მისი ბავშობის მეგობარი ჩამოსულა და დღეს აქ უნდა მოვიდაეს! თურმე რაც ჩვენს შორი მოხდა ნუ გამოგონილი ზღაპარი უთქვამს რა -საუბრობდა და უსასრულობას გაჰყურედა
-იმედია კაი გოგო იქნება -სიცილით თქვა ირაჯკლიმ და წარბები სასაცილოდ აათამაშა
-შენ სუ გოგოებზე როგორ ფიქრობ ტო... -მრისხანებით თქვა მან.. ეგ კი არა მალე ჩვენი ქორწილის დღე მოვა და მანამდე მარიამს ორიგინალურად ხელი უნდა ვთხოვო! -დიდი სითბოთი და სიყვარულით ჩაილაპარაკა დემეტრემ
-ვაა აი ეგრე რა! -წამოიყვირა ირაკლიმ
-ჩუმად ბიჭო! ძინავს ჩემს ცოლს! -გაუაზრებლად დაიყვირა დემეტრემ
-ოჰო უყურე შენ.. ჩემს ცოლს -სიცილით თქვა -უკვე შენსას არა? -ისევ იცინოდა ირაკლი
-ხო აბა ვისია რო? -გაბრაზებით ჩაიბურტყუნა დემეტრემ
-მიქელგაბრიელის! -სიცილით თქვა - მაგრამ შენ ისეთი ხარ რომ მაგასაც არ დაუთმობ მარიამის თავს! -ენაგამოუყო ძმაკაცს
-ირაკლი -ხმადაბლა დაიყვირა დემეტრემ
-კარგი ხო კარგი -დასერიოზულებულმა თქვა მან -ისე რამე იდია გაქ? -კითხვისნიშნიანი თვალები მიანათა მეგობარს
-ჯერჯერობით არაფერი -თქვა დემეტრემ და კარებზე ზარი რომ გაიგო ფეხზე წამოდგა, ირაკლიც მას მიჰყვა.. დემეტრემ კარები გააღო და ღიმილი სახეზე შეაშრა როდესაც მის წინ მდგარი მაღალი კარგი ტანის მქონე, ქერა ცისფერთვალება ბიჭი შერჩა ხელში..
-ვინ ხარ? -გაკვირვებუ;ლმა ჩაიბუტბუტა დემეტრემ
-მე ონისე ჩარკვიანი ვარ! -ხელი გაუწოდა დემეტრეს! დემეტრემაც თავაზიანად ჩამოართვა ხელი -მე მარიამთან ვარ! -ამაყად წარმოთქვა ბიჭმა
-აა შენ.. შენნ? -დაბნეული იყო დემეტრე, მას გოგო მეგობარი ეგონა და ვერაფრით წარმოიდგენდა რომ ბიჭს დააყენებდა თავზე ხვდებოდა რომ ყველაფერი რიგზე არ იყო..
-დიახ მე როგორც ვიცი დილას გითხრა! -ბოხი ბარიტონი კვლავ გაისმა, და დემეტრეს გაცილებით ბოხი ბარიტონიც არ ჩამორჩა მის ხმას
-დიახ მიამბო შემოდი! -კარსიქით გაიწია რომ შემოსულიყო.. დემეტრე მრისხანებას ვერ მალავდა თვალებში -იქით წადი მარიამი იმ ოთახშია! შეგიძლია შეხვიდე მეც მალე მოვალ როგორც ვიცი რაღაცაზე უნდა დამელაპარაკოთ! -ირონია შეაპარა ხმაში, ონისეც სასწრაფოდ წავიდა მითითებული გზისკენ
-მაგარი გოგოა ძაან შენ ძმობაას ვფიი -გოოსოს ხმით ჩაილაპარაკა ირკლიმ და გაინაბა თვალები კი ააფახუნა
-ირაკლი! -საყელოში წვდა ცალი ხელით და მრისხანება დაბუდებული თვალები ჩაანათა თვალებში -ახლა შენი უკბილო ხუმრობებისთვის ნამდვილად არ მცხელა! -გამოსცრა დემეტრემ
-აბა გცივა? -კვლავ აგრძელებდა ირაკლი იცოდა რომ კარგი არაფერი მოხდებოდა ამიტომ ცდილობდა რომ მეგობარი გაემხნევებინა მაგრამ როცა მიხვდა რომ არანაირი აზრი არ ქონდა.. იმიტომ რომ დემეტრე საოცარი მრისხანებით უყურებდა მას თითქოსდა მისი ბრალი ყოფილიყოს რამე -კარგი რა დემე რა! დამშვიდდი ტოო რაგანერვიულებს აქარავარ? ნიკუშაც მალე მოვა და თუ რამე დედას მო**ტყნავთ! ხო იცი არა! -დასერიოზულებულმა ჩაილაპარაკა ირაკლიმ
-საქმე მაგაში არ არის მაგას მარტოც გავაკეტებ! უბრალოდ მარიამი ისი ის მოკლედ ვერაფერი გავიგე რა! -ანერვიულებული წავიდა მარიამის ოთახისკენ დემეტრე -მე შევალ გავარკვევ რახდება შენ აქ იყავი! -ბრძანებლური ტონი გააპარა ხმაში დემტრემ!
-კარგი! -ირაკლიც დაემორჩილა, ოთახში დემეტრე შევიდა იმ წამს თვალებში კიდევ უფრო დიდი სიძულვილი და ბოღმა ჩაუდგა თვალებში , ძარღვები დაემერე როდესც ერთმანეთზე მიწებებული მისი "ცოლი" და ონისე მისთვის უცნობი მამაკაცი დაინახა! ერთი მაგრად ჩაახველა
-უკაცრავად -მრისხანე ბარიტონის ხმა გაისმა ოთახში
-დემეტრე -ჩაიბუტბუტა მარიამს და ონისეს კისერზე მოხვეული ხელები უშვა -მოდი დემეტრე დაჯექი -ღიმლით და ნერვიული ხმით თქვა მარიამმა
-საკუთარ სახლში შენ ნუ მეპატიჟები დასაჯდომად! -მრისხანედ თქვა დემეტრემ და ასევე მრისხანე მზერა მიაპყრო წყვილს
-კრგი! თუ გინდა იდექი! -არ ჩამორჩა მარიამი , დემეტრეს ირონიულმა ღიმილმა გადაურბინა სახეზე -მოკლედ დეემტრე -დაიწო მარიამმა მაგრამ ონისემ შეაჩერა
-მე ავუხსნი მარიამ! -თბილად უთხრა ონისემ მარიამს...
-კარგი! -ღიმილით თქვა მარიამმა , დეემეტრე უკვე საშინლად ბარაზობდა!
-მისმინე დემეტრე! -ფეხზე წამოდგა ონისე და დემეტრეს გახედა რომელიც ჯიბებში ხელებ ჩაყოფილი იდგა და წყვილს მრისხანე თვალებით აკვირდებოდა -მე ყველაფერი მიამბო მარიამმა -ჩაისუნთქა -ვიცი რაც მოხდა თქვენს შორის! სიმართლე გითხრა ძლივს ვიკავებ თავს რომ მაგრად არ გაგალამაზო მაგრამ აქ მარიამია! -კვლავ ჩაისუნთქა და მომღიმარ მარიამს გახედა, დემეტრეს კი ირონიულად გაეღიმა ონისეს ამ სიტყვებზე.. -მოკლედ ჩემთვის მომხდარს მნიშვნელობა არ აქ! -გამოსცრა მან!
-ვერ გავიგე? -დაბნეულობაში ყოფმა და გაბრაზებულმა დემეტრემ კვლავ გაოცებულმა იკითხა
-სწორდ გაიგე! მე მარიამი ბავშობიდან მიყვარს! და მას მე ვუყვარვარ ბავშობიდანა! ასე რომ.. -ონისეს სათქმელის გაგრძელება აღარ აცალა მარიამმა.. დემეტრე წაბარბაცდა მონასმენზე კინაღამ ამხელა კაცმა გონება დაკარგა მაგრამ ძალები მოიკიბა და ახლა საუბარში ჩართულ მარიამს გულმოდგინედ დაუწყო ყურება
-ხო დემეტრე მე ბავსობიდან მიყვარს ონისე მას კი მე! მას ყველაფერი ვუთხარი და მას პრობლემა არ აქ არანაირი! ასე რომ მე და შენ დაქორწინება არ მოგვიწევს! -გამოსცრა მარიამმა! -თან ამით შენც დიდ სარგებელს ნახავ და მეც შევქმნი ბედნიერ ოჟახს ყველაფერი თავის კალაპოტს დაუბრუმდება შენ შენი ცხოვრებით გააგრძელებ ცხოვრებას მე კი ჩემით აღარანაირი ვალდებულებები აღარ გვექნება ერთმანეთის მიმართ! ყველაფერი ძველებურად იქნება! რაც შეეხება შემდეგ საკითხს მე და ონისემ დაქორწინება გადავწყვიტეთ! და ამას როგორმე აუცილებლად ავუხსნი ჩემებს.. -აღფრთოვანებით საუბრობდა მარიამი.. დემეტრეს კი აღარაფერი ესმოდა ექოსავიტ ჩაესმოდა ყურებში მარიამის სიტყვები მე და ონისემ დაქორწინება გადავწყვტეთ, გაოგნებული იდგა და აზროვნების უნარი დაკარგა... ვერაფრერი გაეგო წამით დრო გაჩერდა საათმა უკუღმა დაიწყო ტრიალი დემეტრესთან ყველაფერი შეიცვალა ვერ გაეგო რა ხდებოდა საყვარელ ქალს კარგავდა რა ექნა? სიმართლე ეთქვა? და ამით რა გამოსწორდებოდა? რა შეიცვლებოდაქ? არაფერი! ის ხვდებოდა რომ მარიამს ონისეზე დაქორწინება მტკიცედ ქონდა გადაწყვეტილი იდგა და ხმას არ იღებდა გაქვავებული შეჰყურებდა მარიამის ზღვასავით ლურჯ თვალებს მარიამის ზღვა კი ღელავდა ბობოქარი იყო იმ წამს!
-შეგიძლია წახვიდე! -გამოსცრა დემტრემ და ონისეს კარისკენ მიუთითა! ონისე რაღაცის თქმას აპირებდა როდესაც მარიამმა გააცერა და უთხრა გასულიყო! ონისემ ოთახი დატოვა სახლიც დატოვა! მის გზას ირაკლიც გაუყვა.. ამჯერად სახში მხოლოდ მარიამი და დემეტრე დარჩნენ არცერთი ხმას არ იღებდა! დემეტრე მონასმენით გაქვავებული იყო უსასრულობისტვის გაესწორებინა თვალი, მარიამს კი სახეზე საოცრად კმაყოფილი ღიმილი დასთამაშებდა
-ესეგი ონისეზე გათხოვებას აპირებ არა? -გამოსცრა დემეტრემ
-ჰოო -ნერვიულად წარმოთქვა მარიამმა
-რატომ გინდა მასზე გათხოვება? გიყვარს? -ცდილობდა დემეტრე ემოციები მოეთოკა
-კი მიყვარს! -ანერვიულებულმა ტქვა მარიამმა
-კარგი გასაგებია! -მრისხანედ ჩაილაპარაკა დემეტრემ საოცრად გამწარებული იყო არ იცოდა რა ექნა ნერვებს გრძობებს ვერაფერს ვერ თოკავდა ყველაფერი ერთმანეთში არეოდა...

***
დემეტრე სახლიდან გავარდა მანქანა ელვისებური სისწრაფით ადგილს მოსწყვითა. ირაკლის დაურეკა კლუბში მოსულიყო, უთხრა რომ დალევა სჭირდებოდა ირაკლოის სახწრაფოდ კლუბში მივიდა
-დემტრე კარგი რა ნუ სვავ ამდენს! -შეეცედა სასმლის ბოთლი გამოეგლიჯა დემეტრესთვის ირაკლის მაგრამ ამაოდ
-თუ ჩემი ძმა ხარ შემეშვი რა! -ენა აბნეულმა უთხრა დეემტრემ მეგობარს! -იცი ირაკლი რა მოხდა ჩემი მარიამი სხვას მიყვება ცოლად! ჩემი ცოლი სხვაზე თხოვდება იცი?/ და არ გავლიო ბიჭო ეს დედა მო**ნული არ დავლიო?? -სიბრაზისგან და სიმთვრალისგან დაბრმავებული ემოციებს ვერ თოკავდა და მააღალ ხმაზე საუბრობდა
-დამშვიდდი დემეტრე! -ირაკლი მის დამშვიდებას ცდილობდა!
-როგორ დავმშვიდდე იკუშ?? მითხარი როგორ? -იჯდა და აქეთ იქით ქანაობდა! -ნახე -ჯიბიდან ტელეფონი ამოიღო და ირაკლის გაუწოდა -შეხედე მაგ საქორწინო კაბას! -ნრვიულად გაიღიმა და შუბლზე არყის ბოთლიანი ხელი მიიდო -ყველაზე მეტად მინდოდა მარიამი მაგ კაბით ჩემს გვერდით საკურთხეველთან მდგარიყო! ყველაზე მეტად მინდოდა ჩემი ცოლი რქმეოდა! ყველაზე მეტარ მინოდა მაგ კაბაში გამოწყობილიო მენახა ყველაზე მეტად მინდოდა გესმის გესმის! -იღრიალა დემტრემ -მაგრამ რა ჩემი ფე**ბიიი -ჩაიბუტბუთა დემეტრემ - ეგ კაბა ვნახე თუ არა ვიტრინაში მასში საკურტხეველთან მდგარი მარიამი წარმოვიდგინე იცი რალამაზი იყო დედოფალს გავდა გავიღიმე და ეგრევე ვიყიდე! წარმოვიდგინე როგორ იდგებოდა ჩემს გვერდით და როგორ იტყოდა თანახმა ვარ -ბუტბუტს აგრძელებდა დემეტრე -ხო ვიყიდე ვიყიდე და საგულდაგულოდ დავმალე ცემს კარადაში! მინდოდა ჩაეცვა გესმის მინდოდ მთელი ცხოვრება ცემი ყოფილიყო და სხვა არავისი! მაგრამ არა ვინ გაცადა ვინ ვინ მომცა მე ბედნიერების უფლება? საყვარელ ქალს მართმევენ! ქალს რომელიც სიცოცხლეზე მეტად მიყვარს თანაც ცხოვრებაში პირველად! რავქნა იკუშ რა?? როგორ დავიბრუნო მითხარი! მის გარეშ მე არავინ ვარ არშემიძლია უმისობა ის ჩემთვის ყველაფერია ყველაფერი! დავინახე თუ არა ჩემი დავარქვი მაგარამ არა ხელიდან მაგლეჯენ მე კი რას ვაკეთებ არაფერს? რატომ? იმიტომ რომ მინდა რომ ის ბედნიერი იყოს მთავარია მთავარია რომ მას გაღიმებულს ვხედავდე ის ჩემთვის ყველაფერია ირაკლი! მისი ერთი ღიმილისთვის სიცოცხლეს დაუფიქრებლად მივცემ! მე ის მიყვარს ძალიან მიყვარს მინდა ჩემი ცოლი იყოს ჩემი ერქვას მინდა მინდა მაგ კაბაში ჩემ წინ მდგარი დავინახო მინდა ხელში ავიყვანო დავაბზრიალო და ვუთხრა რომ მიყვარს ამქვეყნად ყველაზე მეტად ყველაზე ძლიერად! მაგრამ არც მარიამი იქნება ჩემს გვერდით საკურტხეველთან არც მას ერმევა ჩემი და არც ამ კაბას ჩაიცვამს ის ოდესმე -სვავდა დემეტრე და თან თვალებიდან გოგოსავით რამდენიმე ცრემლი უგორდებოდა -ნახე თვალებიდან რარაც სიტხე ჩამომდის ირაკლი ნახე?? -ხელი მოისვა მან -უი ცრემლი ყოფილა.. მარილიანია -თქვა როდესაც ცუჩთან ჩამოუგორდა, გასაოცარი იყო პირველად ცხოვრებში პირველად იტირა დემეტრე ბურდულმა ბიჭს რომელსაც ბავშობაშიც კი არ უტირია გონი ახლა ტიროდა სიყვარულისთვის ტიროდა მაინც რაოდენს სასწაული გრძნობაა სიყვარული...


*** (ქორწილის დრე) ***
საქორწინო კაბაში იდგა მარიამი გამოწყობილი და ცდილობდა ნერვიულობა დაეფარა სარკეშიი მის სილვეტს უყურებდა და კმაყოფილს ეღიმებოდა.. საქორწინო კაბას იწონებდა მართლაც რომ ნამდვილ დედოფალს გავდა საქორწინო კაბაში გამოწყობილი ტრიალებდა და საქორწინო კაბით მოხიბლული იყო იღიმოდა ბედნიერი იყო.. როდესაც ოთახში
-აბა როგორ ხარ? -წელზე ხელები შემოხვია ონისემ და მარიამს თბილად კითხა
-რავიცი ონისე ვნერვიულობ.. შენ როგორ ხარ? -ასევე თბილად კითხა მარიამა
-რავი მე მშვენივრად! -გაუღიმა -ნუ ნერვიულობ ყველაფერი კარგად ჩაივლის! -კვლავ გაიღიმა და თავზე აკოცა
-ონისე ძალიან მიყვარხარ და მადლობა რომ ჩემს გვერდით ხარ! -გაიღიმა მარიამმა და ონისეს მაგრად მოეხვია
-ხომ იცი მეც რა ძალიან მიყვარხარ არა.. ბავსობიდან შენს გვერდით ვიყავი და ახლაც შენს გვერდით ვიქნები.. -თბილად უთხრა ონისემ მარიამს
-მადლობა ონო! ძალიან ვნერვიულობ!
-დამშვიდდი -ნაზად ხელი გადუსვა გოოგონას საუბარში იყვნენ გართულები როდესაც ოთახში ირაკლი შემოვიდა
-აბა რძალო როგორ ხარ? ხომ არ ნერვიულობ? -სიცილით უთხრა ირაკლიმ -ვააუ მართლაც რომ ულამაზესი ხარ! ნუ აი რა არ ვიცი რა ვთქვა -ხელები მაღლა აწია ირაკლიმ და გაიკრიჭა..
-ცანცარა სიცილით თქვა მარიამმა

*** (ღამის 4 საათი ისევ ქორწილის დღე) ***
-გისმენთ! -უემოციოდ უპასუხა დემეტრემ მობილურს
-დემეტრე მარიამი უკვე გათხოვდა -ხმის კანკალით თქვა ირაკლიმ
-კარგი ირაკლი! ჯიგარიხარ მაგრად მიყვარხარ! -თქვა დემეტრემ და თვალები მაგად დახუჭა მონასმენმა გული მოუკლა იტირებდა კიდეც უკვე არარც სცხვენოდა ცრემლების უკვე სულერთი იყო მისთვის ყველაფერი აღარ ადარდებდა სიცოცხლე არარ ადარდებდა სხვები ერთი იცოდა მხოლოდ, საყვარელი ქალი დაკარგა უიმისოდ კი მისთვის სიცოცხლეს არანაირი აზრი არ ქონდა.. ტელეფონი გათიშა... მშვიდობის ხიდთან იდგა დემეტრე და დაბლა იყურებოდა თითქოს წყლის სიღრმეს ამოწმებსო რახდებოდა ?? ირგვლივ არავინ იყო მხოლოდ ის და ერთი ორი ადამიანი თუ გამოივლიდა ირგვლივ... მან ხმამაღლა დაიწყო საუბარი!
-რაო სიყვარულო ბედნიერი ხარ??? დამიმონე ბედნიერი ხარ??? დედა მი**რე ბედნიერი ხარ?? საყვარელი ქალი წამართვი ბედნიერი ხარ?? შენს წინახე მუხლმოდრეკილი დემეტრე ბურდული რო დგას ბედნიერი ხარ?? რომელსაც არ ჯეროდა სიყვარულის რომელსაც ვერ იმონებდი და არ გემმონებოდა?? მაგრამ ჰაა მიაღწიე შენსას დამიმონე ხო დაიმონე ოღონდ შენ კი არა მე მარიამ დადიანს დავემონე! მან დამიმონა! ჰოო ჰოო შემიყვარდა უთქმელი გრძნობებით პირველად ცხოვრებაში პირველად სიყვარული შევიგრძენი პირველად შემიყვარდა ჰოო მაგრამ წავიდა ჩემი არ ქვია მორჩა წავიდა! ვსოო ის სხვისია სხვა უყვარს მეგონა ჰო მეგონა ვუყვარდი რადგან მის მეგობარს უთხრა მაგრამ შეხედე შეძელი და გამაცურე! ასეთი სასტიკიხარ სიყვარულო! ხოო ვდგავარ ამხელა კაცი დაა ოო იცი რას ვაპირებ ?? ფრთების გაშლას! აბა რა აზრი აქ ახლა რომ მე ვიცოცხლო მითხარი რა აზრი აქ! რატომ მეწვიე სიყვარულო რატომ???? ჰო მართალი ყოფილა რომ ამბობენ სიყვაული სწორედაც რომ თავად ღმერთია მე ეს ვიწამე ხოო! შემიყვარდა მარიამ დადიანი შემიყვარდა ყველაზე ძლიერად ყველაზე საოცარი გრძნობებით რ იტყვის ამას ვერავინ და ვერაფერი! ხოო ის სხვისია გიხარია არა გიხაროდეს! მე ის მიყვარდა მიყვარს და მეყვარება! ჰოო პირველი სიყვარული მარტლაც რომ დაუვიწყარი რრამ არის! ჰოო ჰოო ნახე ვდგავარ და ახლა რას ვშვები კი კი ნუ გეშინია მალე გავშლი ფრთებს! -ყვიროდა მთელ ხმაზე დეემეტრე იდგა და ყვიროდა რაზე ლაპარაკობდა ზე! -ხოო ლაჩარი ვარ ვდგავარ და თავის მკლვლას ვაპირებ მაგარმ იცი რა ფეხებზე მკ*დია არ მაინტერესებს მერქვას ლაჩარი მერე რა მე სიყვარულის გამო ვწირავ თავს ჩემი მარიამის გამო ვწირავ თავს ჰო მე მისით ვსუნთქავდი ახლა კი ვერარ ვსუნთქავ მოვკვდი გარდავიცვალე!!! -ღრიალებდა დემეტრე და მოაჯირს ხელს მაგრად უჭერდა... ჰოო მტკიცედ ქონდა გადაწყვეტილი სიკვდილი საყვარელი ქალის გამო სიკვდილი ნუთუ ეს ლაჩრობაა როგორ ფიქრობთ?? მე ბფიქრობ რომ არა! იცით რატომ იმიტომ რომ სიყვარული სწორედაც რომ ყველაზე განსხვავებული გრძნობაა სადაც სიყვარულია იქ არ არის სიამაყე იქ არ არის პრინციპები იქ არ არის არავითარი სხვა დამაბრკოლებელი გრძნობები დეემეტრემ სწორედაც რომ გადალახა ეს ყველაფერი შეუყვარდა რაქნას? დაკარგა რაქნას? თუ ვეღარ სუნტქავს რაქნას? თუ სამყაროში მის ადგილს ვერარ პოულობს თანაც თვით დემეტრე ბურდული რა ქნას? ალბათ ვერაფერსაც ვერ იზავს! -დამიმონე სიყვარულო დამიმონე შენი დედა მოვტყ**ნ დამიმონე -ერთი იღრიალა დეემეტრემ! უსასრულობას გაჰყურებდა არ იყურებოდა არსად მხოლოდ უსასრულობისთვის ქონდა თვალი გასწორებული როდესაც ფიქრებიდან უეცარმა ხმამ გამოაფხიზლა
-ყოველთვის მეგონა რომ ქორწილში დედოფლები იგვიანებდენ დ არა პირიქით! -ღიმილით თქვა დემეტრეს გვერდით მდგარმა მარიამმა დემეტრემ უცებ გახედა დაა სახეზე საოცარმა ღიმილმა გადაურბინა როდესაც მის გვერდიტ მდგომი მარიამი დაინახა მის სასურველ კაბაში გამოწყობილი! დიახ სწორედაც რომ ყველაფერი თამაში იყო... დემეტრე დენ დარტყვმული ეცა მარიამს და ხელში აიტაცა ერტი მაგრად დააბზრიალა და მთელი ხმით იღრიალა
-მიყვარხარ მარიამ!!! -აბზრიალებთა და თან იხუტებდა
-მეც მიყვარხარ დემეტრე -დაიყვირა მარიამმაც.. დითხანს აბზრიალებდა თეთრ კაბაში გამოწყობილ მარიამს დემეტრე დროის შეგრძნება დაკარგეს, მერე უცებ ძირს დასვა და მარიამმა დაიწყო -დემეტრე არაფრის ახსნა არ არის საჭირო მეღვიძა იმღამეს! -ღიმილით უთხრა მარიამმა დემეტრეს სახე გაუბრწყინდა -თანაც ახლაც კარგად მოვისმინე როგორ გყვარებივარ.. თავსაც კი იკლავდი! -სიცილით უთხრა მარიამმაა და მამაკაცს რომელიც ასე ძალიან უყვარდა და მაგრად მოეხვია
-თავს ვიკლავდი არა და.. -სიცილით თქვა დემეტრემ , მარიამმა დმემეტრეს ესმაკურად ახედა
-დემეტრე 4 სათია სწორედ ხუთშაბათია სწორედ ის საბედისწერო დღეა სწორედ! სწორედ ამღამეს ამ დროს მოხვედი ჩემთან და ჩვენი ისტორიაც დაიწყო ამ ღამეს გიწორე ჩემი ღამის კოშმარი! -სიცილით თქვა მაირამმა
-აი ამ ყველაფრისთვის მაგარად მოგხვდება! -მუქარანარევი ხმით უთხრა და მაგარად მიიხუთა სასურველი ქალი
-1-1-თი პატარავ -დემეტრეს ახედა და წარბები ეშმაკურად აათამაშა დემეტრემ გაუღიმა და სასწრაფოდ მისწვდა მის ბაგებს რომელიც ამდენხანს დაუძლეველ მოთხოვნილებად ქცეოდა დემეტრეს...
-მიყვარხარ მარიამ -სუნთქვა გახშირებულმა უტხრა მარიამს დემეტრემ
-მეც მიყვარხარ დემეტრე _ასევე უთხრა მარიამმა დემემტრეს
-სწორედ ასეთი წარმოგიდგინე ამ კაბაში! სწორედ ასეთი იყავი ყოველ დღე ჩემს ფიქრებში ცჩემი გულის დედოფალი მარამ დადიანი! -ჩურჩულებდა ტემეტრე და ასურველი ტუჩების დაგემოვნებას არამც და არამც არ წყვეტდა


*** 1 წლის შემდეგ ***
კლასში იყო მარიამი ისტორიის გაკვეთილზე სახეზე კმაყოფილი ღიმილი დასთამასებდა.. რადგან ქმარს ახალი ამბავი ამცნო.. თავის ფიქრებში გართული იყო როდესაც კარები ვიღაცამ შემოგლიჯა მარიამი ბედნიერი დემეტრეს დანახვისას ფეხზე წამოდგა.. დემეტრემ სასწრაფოდ მიირიბა და მარიამი კედელზეე ააკრო თან მუცელზე ხელი მიადო
-მიდი მიდი პირველი სურვილი მითხარი რა გინდათ გთხოვ -ღიმილით ეუბნებოდა დემტრე და ცოლის ზღვასავიტ ლურჯ თვალებს თვალს არ აშორებდა
-მმმ ნაყინი გვინდა ჩვენ -ენა მოჩლეფით წამოიყვირა მაირამმა დემეტრეს გაეღიმა ცოლს ტუჩებზე მოწყვეთით აკოცა..
-ხოდა წავედით ნაყინზეეეე... -წამოიყვირა დემეტრემ მარიმი ხელში აიყვანა იქ მყოფ საზოგადოებას თავი დაუკრა და საკლასო ოთახი დატოვა ყველა მიხვდა რაც ხდებოდა და სიცილით გააცილეს წყვილი.. უკვე მანქანაში იყვნენ დმემტრე და მარიამი ნაყინისკენ მიდიოდნენ
-დედას ვფიცავარ არ მეგონა თუ ესე მეტყოდი ამ ამბავს -სიიცილით უთხრა დმემტრემ -არა მაინც რამ მოგაფიქრა გოგო ვიღვიძებ წამოვჯექი საწოლზე გვერძე დავიხედე და მხვდება ორსულობის ტესტი წარწერასთან ერთად "მამიტო იცოდე დედიტო აღარ აწალო ხოლმე" -სიცილით თქვა დემეტრემ და საყვარელ ცოლს კიდევერთხელ მოუფათურა ხელი მუცელზე
-იცი რათქვა? -სიცილით თქვა მარიამმა
-რაო?-ასევე სიცილით გამოხედა კვლავ ცოლს
-დედიტოს ძალიან უყვარს მამიტოვო -უთხრა და ტემეტრეს ხელი რომელიც მის მუცელზე ქონდა მიდებული მარიამმა თავისი ხელიც მიადო დემეტრეს ხელს
-მამი უთხარი დედიტოს რა რომ მამიტოსაც ძალიან უყვარს დედიტო! -კვლავ სიცილით გადმოხდედა საყვარელ ცოლს დემეტემ!!!


დ ა ს ა ს რ უ ლ ი ! ! !

ჩემო მეგობრებო ესც ჩემი მორიგი ისტორიის დასასრული იმედია ისიამოვნებთ! ძალიან მიყვარხართ ყველა მებედნიერებით მახარებთ! <3 ყველაზე კარგები ხართ მართლა აი ყველანაირად ვეცადე კარგი გამოსუოლიყო იდი იმედი მაქ რომ მოგეწონებათ ((( ძალინ ძალიან მიყვარხართ <3