-არა,არა გთხოვთ, არ გინდათ?-ტყუილათ ვეხვეწებოდი ჩემს გაიძვერა და საზიზღარ,აღმზრდელს,რომელსაც ჩემი ბავშვთა სახლიდან გაგდება და ვიღაცაზე მიყიდვა უნდოდა
-უკვე დიდი ხარ,სრულწლოვანი.ისიც გეყოფა აქამდე,რომ აგიტნეთ,ახლა კი სარფიან გასაღებ,რა გინდა ფუფუნებაში ცხოვრების შანსი მოგეცა-საზარლათ ჩაიღიმა და სკამიდან წამოდგა
-შეგიძლიათ დღესვე წაიყვანოთ-იქვე მდგარ,კლასიკურ ფორმაში გამოწყობილ ბიჭს მიუბრუნდა და უთხრა.
-რა დაგიშავეთ მამუკა ბიძია,გეხვეწებით წავალ,ოღონდ იქ ნუ გამიშვებთ-ვტიროდი და თან ვევედრებოდი,მაგრამ უშედეგოთ
-ნივთები არ აქვს,ასე,რომ დროს ნუღა კარგავთ,მისი დანახვის სურვილიც არ მაქვს
იე თქვა ზედაც არ შემოუხედია დასიგარეტი გააბოლა.იქვე მდგარმა მამაკაცმა ხელი მკავზე მომკიდა და ძალით წამომაყენა,მივხვდი არანაირ გაბრძოლებას აზრი არ ექნებოდა,ამიტომ მორჩილათ დავყევი მის ნებას და შენობიდან გავედით,იქვე მდგარ შავ,მაღალ ჯიპში ჩამსვა უკანა სავარძელზე,ხელზე ბორკილი მომაბა,რომლის მეორე მხარე კარებს მიაბა,შემდეგ წინა სავარძელზე დაიკავა ადგილი და მანქანა დიდი სისწაფით მოწყდა ადგილს.
„ეჰ,ნინა,ნინა,ვერც კი ხვდები რა შარში ხარ“ვუთხარი ჩემს თავს და ცრემლები ისევ წამომცვივდა.უხმოდ ვტიროდი,ჩემთვის.
* * * * *
-სანდრო ძმაო,იმედია იქ სამუდამოთ დარჩენას არ აპირებ-ეჭვნარევი მზერით გახედა დათომ ძმაკაცს
-არა,მაქსიმუმ 1 წელი,დავისვენებ ყველასგან და ყველაფრისგან,და ისევ ქალაქში დავბრუნდები
-კარგი ძმაო,შემოგივლით ხოლმე,ლევანს დავურეკავ,შენთვის ვინმეს შეარჩევს და გამოუშვებს,განტვირთვა არ გაწყემნდა-ჩაიღიმა და ფეხზე წამოდგა
-კარგს იზავ და გააფრთხილე,რომ თუ მომეწონა ცოტა ხნით დავიტოვებ
-კარგი გადავცემ ყველაფერს,ახლა კი წავედი,საქმეებს მივხედავ-კარში გავიდა და მეგობარი მარტო დატოვა.
სანდრო ახალგაზრდა ბიზნესმენია,მამამისის სარეკლამო კომპანიას სათავეში სულ ცოტა ხნის წინ ჩაუდგა.მას მერე კომპანიამ უფერ მეტი მოგებაც ნახა და შემოსავალიც გაიზარდა,ამიტომ მიმსა მტრების რიცხმაც უცებ მოიმატა.სულ რამდენიმე კვირის წინ კომპანიიდან გამოსულს 2 ტყვია ესროლეს.საავადმყოფოდან როგრორც კი გამოვიდა ამის გამკეთებლის კვალს დაადგა და ახლაც გამარებული ეძებს.მამამისმა უთხრა ცოტა ხნით დაისვენე,ყველაფერს შენი და მიხედავსო და სანდროც უმალ დათანხმდა.არა,იმიტომ კი არა,რომ დიდათ დასვენება უნდოდა,არამედ მის მტერს უფრო ადვილათ მიაგნებდა თუ მხოლოდ ამ სქმეზე იქნებოდა ოიენტირებული.
ასეც მოიქცა,კოჯორში არსებულ აგარაკზეი გადასახლდა,მაგრამ ყველანაირ ინფორმაციაზე ჰქონდა წვდომა.კავშირები არ გაუწყვეტია.მხოლოდ მისმა საუკეთესო მეგობრებმა და ოჯახის წევრებმა იცოდნენ მისი ადგილსამყოფელი.
გართობის მოყვარული ბავშვობიდან იყო,ჯერ კიდევ ყმაწვილობისას გიჟდებოდა ქალებზე.ეს ჩვევა არც ახლა დავიწყებია და თითქმის ყოველ დღე ერთმანეთზე უკეთესებთან ჰქონდა ურთიერთობა.ამ შემთხვევამ კი ძალიან მოანატრა უწინდელი ყოველდღიურობა,სწორედ ამიტომ დასთანხმდა დათოს.
სასმელი უყვარდა,მოსაწევიც,მაგრამ ნრკოტიკს არასდრო გაჯკარებია.მაგრამ ხანდახან მოსაწევიც ზედმეტი მოსდიოდა და გონებადაბინდულს ხშირათ აღარც ახსოვდა წინა დღის მომხდარი ამბები.ეს დიდათ არ აწუხებდა გათამამებულ „პრინცს“,მაგრამ მაინც ცდილობდა,ზომიერება დაეცვა.ახლა კი თავის ვერანდაზეა მოკალათებული ვისკიშ ჭიქით ხელში და მშვიდათ გაჰყურებს არემარეს.
ელოდება ამბავს,რომელიც ლევანმა უნდა გაუგოს,ლევანიც მისიბავშვობის მეგობარია დატოს მსგავსად.დიდხანს არც უცდია,მალევე გაისმა ზარის ხმა
-გისმენ ლევან,რა გაარკვიე?
-სამწუხაროთ დიდი ვერაფერი,არ ვიცი,ამას,როგორ ახერხებენ,მაგრამ ყველანაირი კვალი გამქრალია.თითქოს არც არსებობდნენ.იმ მანქანის ნომრები ყალბი აღმოჩნდა.
-რას ნიშნავს ვერ გაარკვიეს ლევან?-გაბრაზდა და ფეხზე წამოდგა-ნუთუ ტყუილად მუშაობს ამდენი ხალხი,დავიჯერო ასეთი უნიათო ხალხია?-უკვე ყვირილზე გადავიდა და ვისკის ჭიქა კედელს ახეთქა.
-სანდრო ძმაო,ყველაფერს აკეთებენ რაც შეუძლიან,ხომ იცი არა ყველას დედასმო*****ავ და მაინც ვიპოვნი
-ციცი,ციცი და ამიტომ მაქვს ძმების იმედი,კარგი წავედი და ეცადე სასიამოვნო ახალი ამბები შემატყობინო ხოლმე.
გამწარებული იყო უმცროსი ასათიანი,ფიცხი ხასიათის კი იყო,მაგრამ ძნელად თუ გამოიყვანდი წყობლებიდან,ახლა კი ისეთი გაგიჟებული იყო,ყველას დახოცვე შეეძლო.
* * * * *
ნინა
ბორკილი ისე ძალიან მიჭერს,რომ ხელი სულ გამიწითლდა.მანქანაში უკვე დიდი ხანია ვზივარ და ჩემთვის გაურკვეველი მიმართულებით მივდივართ.
უცებ შენობა გამოჩნდა და მანქანაც მის წინ გაჩერდა.ჯერ მძღოლი გადმოვიდა,უკანა კარი გახსნა და ჩემი ბორკილიც მომხსნა,ხელი ისევ ძლიერათ ჩამავლო და შენობისკენ წამიყვანა.იქ შესული გავოგნდი,როცა მივხვდი რა ადგილას ვიყავი.ქალების სიმრავლით და მათი ჩაცმულობით თუ ვიმსჯელებდი,ეს ნამდვილათ ბორდელი იყო.
ტანში გამაცია და ისევ წამომცვივდა ცრემლები,უცხო ბიჭმა ვიღაც ქალთან მიმიყვანა და ხელი გამიშვა
-შეპირებული გოგო მოვიყვანე,ჯერ ნორჩია და სარფიანად გაასაღებთ-ამაზრზენათ ჩაილაპარაკა და მთელი სხეული აათვალიერა.
ნეტა რა დაინახა ისეთი? მე ხომ სულ უბრალო მაით და ჯინსით ვიყავი.
ქალს სახეზე აშკარა კმაყოფილება ეტყობოდა და ეს არ მესიამოვნა
-კარგი,ამას ახლა უკვე მე მივხედავ-უთხრა და მანიშნა წინ წავსულიყავი.
-ძალიან გთხოვ ნუ ქვითინებ რა,დავიჯერო აქამდე ამაზე უკეთესათ ცხოვრობდი?საჭმელი და ფული არ მოგაკლდება თუ ჭკვიანათ იქნები,თუ არა კიდე,სასტიკათ დაისჯები.-უხეშათ მითხრა და ოთახში შემიყვანა
-აი ეს ტანსაცმელი ჩაიცვი,ჭამე და დაისვენე,ამ დღეს გჩუქნი-თქვა და გარეთ გავიდა.
გამიკვირდა მაგრამ ვეულებრივი ტანსაცმელი იყო,უბრალო სარაფანი.
დამშეული ვეცი საჭმელს და ყველაფერ ვჭამე,ტანზეც გამოვიცვალე,და იქვე მდგარ პატარა საწოლზე მივწექი.
მშობლები არ მყავს,ეს დიდი ტკივილია მართალია,მაგრამ ვერც ვხვდები ღმერთმა ასე რატომ გამწირა?მთელი 20 წელი ვიზრდებოდი ბავშვთა სახლში.იქაც ტანჯვასა და უბედურებაში ვიყავი მამუკას ხელში.მხოლოდ ზაფხულობით თუ შემიმსუბიქდებოდა შრომა,როცა მანანა ბებია ჩამოდიოდა მამუკას დედა.ვერასრდოს ვხვდებოდი ასეთ კარგ ქალს ეს მონსტრი შვილი საიდან ჰყავდა.
ბებოს გარდაცვალების შემდეგ კი მამუკამ არც მეტი არც ნაკლები საროსკიპოს მიმყიდა და ახლა ჩემს გაურკვეველ მომავალზე ვფიქრობ.
დილა მალე გათენდა,არც ვიცოდი რომელი საათი იყო.ტანსაცმლიანს მეძინა,ამიტომ მხოლოდ სააბაზანოში შევედი და შეძლებისდაგვარათ მოვწესრიგდი.ცოტა ხანში კი ისევ ის ქალი შემოვიდა
-ადექი,მალე და გამომყევი.ბედი გქონია გოგონა,ქერის ორმოში ვარდები-თითქოს შურით მითხრა და უკან გამომყვა
-ვერ ვხვდები?ჩუმათ ვკითხე და შეშინებული გადავდგი რამოდენიმე ნაბიჯი
-გილოცავ,ვიღაც მდიდარმა მოისურვა შენთან ყოფნა,ეცადე მასთან დიდხანს დაატოვებინო თავი,შენთვისვე გეუბნები,დამიჯერე აქ დაბრუნებულს ესე კეთილათ აღარ მოგექცევი!
საშინელი აურა ჰქონდა ამ ქალს,მზაფრავდა და მაშინებდა.ეს სიტუაციაც შოკისმომგვრელი იყო ჩემთვის.ადრე მხოლოდ მამუკა თუ შემხებია,ისიც ქამრით ან მუშტებით.ახლა კი....ღმერთო,გაფიქრების დროსაც კი,ცუდათ ვხდებოდი.
მგონა ბოლომდე არ გავიწირებოდი,მეგონა იმჯოჯოხეთს თავს დავაღწევდი,მაგრამ ახლა მივხვდი,ძალიან მრწარეთ შევცდი.