-ვახ, ანაბელს გაუმარჯოს...
-ჩემი სახელიც გცოდნია...
-ხო... არაა დიდი ბახტრიონი, მითუმეტეს თქვენს „ათეულზე“ ყველამ ყველაფერი იცის.
-ძაან კაი მერე მაგას რა ჯობია...
-რა არის კაი? ყველა რო გიცნობს?
-ხო ყველა რო გიცნობს.
-რავიცი მე არ მომწონს პოპულარობა...
-არ გეტყობა პოპულარული, რომ ხარ.
-რატომ?
-გიცნობდი..
-ხო რა ვიცი.. რაღაც დღეს კარგ ხასიათზე ხარ.
-ხო რა ვიცი.
-სახლში არმიდიხარ?
-კი მაგრამ შენი რა საქმეა?
-უბრალოდ გეუბნები...
-წამო რა გავიაროთ სადმე, დავიღალე ჯდომით...- მართლა არ ვიცი რატომ შევთავაზე სეირნობა, ჩემი თავით გაკვირვებული ველოდი მის პასუხს და ისიც გაურკვეველი სახით შემომყურებდა, ალბათ დაიბნა.. დაიბნეოდა აბა რა იქნებოდა გუშინ ისე ვეუხეშე და დღეს ვთხოვე ვისეირნოთ მეთქი.. დებილი ხარ ანაბელ! დ ე ბ ი ლ ი!
-კაი წამო, სად გავიაროთ?
-სადაც გინდა.
-კარგი...- ლამპიონების შუქზე გავედით... პარკს გავცდით და ტროტუარს გავუყევით. სიარულის დროს თან მის სახეს ვათვალიერებდი... ულამაზესი სახის ნაკვთები ჰქონდა... წაბლისფერი თმა, წაბლისფერი ოდნავ მოზრდილი წვერი, მწვანე, ჭაობის ფერი თვალები, მისი თვალების ფერში მალევე ამოვიცანი ჩემი თმის ფერი! ვინატრე მისი თვალები მქონოდა.. არა ჩემი თვალების საწინააღმდეგო არაფერი მქონდა, ხან ცისფერი იყო ხან ლურჯი, ხასიათის მიხედვით მაგრამ მას სულ სხვანაირი თვალები ჰქონდა!
-აბა შავგულიძევ მომიყევი რამე შენზე...
-ჩემი გვარიც გცოდნია...
-ხომ გითხარი არაა დიდი ბახტრიონი მეთქი!
-ხო მაგრამ რატომღაც შენზე არაფერი მსმენია...
-დამიჯერე გსმენია, უბრალოდ ვერ მიხსენებ...
-შესაძლოა...
-რას უსმენ?
-ამ წუთას არაფერს.
-ზოგადად?
-მოდი მოგასმენინებ...-ტელეფონი და ყურსასმენები ამოვიღე ჯიბიდან, ცალი მას მივაწოდე ცალი მეგავიკეთე და ჩავრთე Lana Del Rey - National Anthem…
-Heaven’s in your eyes… ვჭედავ ამ გოგოზე, ამის ტქესტებზე, ამის ხმაზე... აი მაგრად მგრუზავს და თან მაგრად მაბედნიერებს... აი ისეთი ტექსტები აქვს მგონია რომ მიცნობს და ჩემზე წერს...
-მე კი გისმენ და მგონია ჩემზე ლაპარაკობ...მეც მასე ვარ ზუსტად! -მართლა ასე იყო, რაც უნდა მეთქვა, რასაც ლანა დელ რეიზე ვფირობდი ყველაფერი თქვა!
-აუ ის არ გაქვს? West coast…
-კი მოიცა...- და მალევე გავაჟღერე ნაცნობი მელოდია ყურსასმენებში... არცერთი ხმას არ ვიღებდით ასე მშვიდად მივსეირნობდით... მთლიანად მას ვენდობოდი და მივყვებოდი, მაგრამ მერე დედა გამახსენდა და...
-აუ უნდა წავიდე რა...
-ხო გვიანია უკვე, უნდა წახვიდე... - შემდეგ სახლამდე მიმაცილა, დამშვიდობებისას შუბლზე მაკოცა, მისმა მზერამ მიმაცილა სახლის კარამდე, სახლში რომ შევედი მაშინათვე ფანჯარას მივვარდი და ვუყურებდი მას, იქამდე სანამ სიბნელეში არ გაუჩინარდა... დედას უკვე ეძინა, შუბლზე ნაზად ვაკოცე, საბანი გავუსწორე და ჩემს ოთახში შევედი... იქვე მიგდებული წიგნის კითხვა დავიწყე და არ მახსოვს როდის ჩამეძინა... მაგრამ შუა ღამეს ყვირილმა გამაღვიძა... ფანჯრიდან გადავიხედე და ჩემი სამეგობროს ნაწილი(ბიჭები) ადვილად ამოვიცანი რომლებიც ვიღაცებს ძალიან მაგრად აგინებდნენ და არც ისინი აკლებდნენ... სამწუხაროდ მეორე „ბანდა“ ვერ ვიცანი თუმცა ადვილად ვიცანი ქუჩის მეორე ბოლოდან წამოსული მწვანეთვალება უცნობი... შემიძლია დავიფიცო რომ მის თვალებს და მის თმას ყველგან ვიცნობ! მალევე მივარდა ბიჭებთან... სიტუაცია გაარკვია, უცხო ბანდა გააგდო, ლუკას მხარზე ხელი დაარტყა, დანარჩნებს ხელი აუწია და გაუჩინარდა... დილას რათმქაუნდა ეს ამბავი მთელმა ბახტრიონმა იცოდა... მეტი რა საქმე აქვს ამ ხალხს? დგანან და ჭორაობენ... ჰოდა სკოლაში მისულს ნინი შემეფეთა ყურებამდე გაღრეჭილი...
-ახალი ამბავი გაიგე?
-კიი აბა?
-თუმრე ვიღაცა მესამე გამოჩნდა და მოაყომარა სიტუაცია მაგრამ არვიცი ვინ იყო...
-ვკითხოთ მერე ბიჭებს... მეც მაინტერესებს...
-ხო წამო რატის ვათქმევინოთ ხო იცი როგორია ადვილად იტყვის...
-ხო წამო...- რატის მივწერეთ გააცდინე პირველი გაკვეთილი და სკოლის უკან მოდიო, მალევე მოვიდა რეზისთან და ლუკასთან ერთად...
-ვააა ბელს რახდება აბა?
-რაუნდა ხდებოდეს მოგვენატრეთ...- თვალები აიწყლიანა ნინიმ...
-ეს თეატრალურზე აბარებს ხოო? კაი ნინიკო მაგას ვერ დავიჯერებ ახლა რო მოგენატრე უეჭველი ახალი ჭორები გაინტერესებს....- მალევე გაიცინა რეზიმ და მას ყველანი ავყევით ნინი კი დაეჯღანა, ენა გამოუყო და უჟმუროო მიაძხა...
-ხო ახალი ამბები გვაინტერესებს. ვიყურებოდი ფანჯრიდან ვინ იყო ის მესამე?
- ვინ იყო ჩემო დაია და კონსტანტინე გამსახურდია! -სრული სერიოზულობით თქვა რატიმ... ჯერ ყველა სერიოზულად ვიყავით მერე კი ერთად ავტეხეთ სიცილი.
-კაი სერიოზულად რააა
-თორნიკე ვიბლიანი იყო...
-კაიიიიიიი? მეღადავებიიით? -პირი დააღო ნინიმ-რა უნდა ბახტრიონზე... როგორ ბედავს... ქალდანი არ აცოცხლებს... -ქალდანი ჩემი ბიძაშვილია(დედის მხრიდან) მაგრამ ვერ მივხვდი ვინაა ეს ვიბლიანი, რატომ არ მსმენია მასზე არაფერი, ან ქალდანი რაშუაშია?
-ხო და ქალდანს მოვუ***ავთ ყველაფერს თუ არ დააყენებს ერთადგილს... კი ვიცი ბელს შენი ბიძაშვილი როა მაგრამ მაინც მაგარი ს**ა...-მეც ვიცი რომ ლაშა ქალდანი სი*ია მარა რავქნა ბიძაშვილია...
-ვინმემ გამაგებინეთ ვინაა ვიბლიანიი?
-მოგიყვები მერე-მითხრა ნინიმ... მალევე დავიშალეთ და ინგლისურის გაკვეთილზე ავედით... დაიწყო ნინიმ ამბის მოყოლა:
-გოგო შენი ძმის, ორმოცი რომ იყო ხო გახსოვს?
-ხო...
-მაგ დღეს ჩამოვიდა ვიბლიანი რუსეთიდან და მოეწონა ქალდანის შეყვარებული, ეს ქალდანის შეყვარებული მალევე აეკიდა ვიბლიანს მაგრამ ვიბლიანი რომ მიხვდა როგორი იყო ეს გოგო, ანუ ბო*ი რო იყო ეგრევე დაადო და დედის ტრ**ი დააფარა რა და მაგაზე გაგიჟდა ქალდანი... ის გოგო მაგრად სცემა თურმე მარა ეს ვიბლიანი მარტო რო დაიჭირა ამასაც ურტყა მარა დიდი ვერაფერი დააკლო თუმცა ქალდანი კი მოხვდა საავადმყოფოში...
-მაგარ შარში ვარ! - მოვუყევი ნინის ყველაფერი...
-კაი გოგო რა გაქ სანერვიულო... არაფერი მომხდარა...
-ხო რავიცი....