ზოგჯერ ცხოვრება გაიძულებს გააკეთო ის რაც შენ არ გსურს,ზუსტად ასეთ მდგომარეობაში ვიყავი. დედაჩემი ის ადამიანია რომელმაც ცხოვრება გამიმწარა. რაც მას სურდა ის უნდა გამეკეთებინა და თუ შევეწინააღმდეგებოდი სულიერ ძალადობასთან ერთად ფიზიკურსაც არ იშურებდა. ალბათ გგონიათ ძალიან ჯიუტი ვარ და ამიტომაც,მაგრამ აბა მითხარით რომელი დედა გცემდა იმის გამო თუ რატომ არ წახვედი მასთან ერთად თავისი დაქალის შვილთან ერთად საჯირითოდ? თუმცა ძალიან სუსტიც არ ვყოფილვარ, ვწინააღმდეგებოდი და ვცდილობდი გამეგებინა მისთვის რომ თუ ასე გააგრძელებდა მე ის სამუდამოდ შემზიზღდებოდა,მაგრამ პირიქით კიდევ აქეთ მეჩხუბებოდა,მეც ხმას აღარ ვიღებდი,ყურებზე ხელს ვიჭერდი და ვცდილობდი სხვა რამეზე მეფიქრა. გაგიკვირდებათ და ჩემს დას ნუცას ასე უგულოდ და საზიზღრად არ ექცევა. ნუცა 6 წლისაა და დიდი ადამინივით აზროვნებს,ერთადერთია ვინც ჩემი სატკივარი იცის. სულ დამავიწყდა მე კატო გორგოძე ვარ,16 წლის ქამელეონი თვალებით და გრძელი მუქი წაბლისერი თმით. მამა- დავით გორგოძე(ბიზსნესმენი),საყვარელი დედიკო- ნინო ბურდული. საზოგადოებაში ყველაზე კარგი დედაშვილები ვჩანვართ,ხოლო სახლში უკვე იცით. მყავს ჩემსავით ორი გიჟი დაქალი: მარიამ ხარებავა და ლიკა ჟღენტი.მათ დედაჩემის და ჩემი ურთიერთობის გარდა ყველაფერი იციან, ისინი რომ არა ჩემს ცხოვრებას აზრი არ ექნებოდა. შეყვარებული არასდროს მყოლია,თუმცა თაყვანისმცემლები ლიკას და მარიამის მსგავსად საკმარისზე მეტი მყავდა. დილით დედაჩემი შემოვარდა ოთახში და გამაღვიძა
-აეთრიე, დაიბანე ხელ-პირი,ჩაიცვი,შეჭამე და წაეთრიე სკოლაში.(დედაჩემი)
-კარგით. (მე)
-დროზეე (დედაჩემი)
-გავიგე(მე)
-ნუ ტლიკინებ(დედაჩემი)
ხმა აღარ გამიცია,უკვე ნერვები აღარ მქონდა მისი მოთმენით,ისე მექცევა როგორც 2 წლის ბავშვს და ძაღლს.
ხელ-პირი დავიბანე,ჩავიცვი,თმა შევიკარი,თუმცა გასვლისთანავე ვიშლიდი. მივირთვი,ჩანთა მოვიკიდე ზურგზე და სახლიდან გავედი.
სკოლიდან არც ისე შორს ვცხოვრობ,სახლთან სხვა სკოლებიც იყო მაგრამ დედაჩემმა მოინდომა რომ დიდუბის პანთეონის გვერძე მდებარე 166 საჯარო სკოლაში უნდა მესწავლა,რათქმაუნდა მამაც ამას დათანხმდა. სკოლის ეზოში შევედი და კიბებისკენ გავემართე სადაც ჩემი დებილები მელოდებოდნენ.
-კატუს როგორ ხარ?(ლიკა)
-რავი ვარ,თქვენ რას შვებით(მე)
-აუ გოგო მაგარი ახალი ამბავი უნდა გითხრათ(მარიამი)
-ჰე მოყევი მერე რას იყურები დებილივით(მე)
თუმცა ხმა არცერთმა არ გამცა და რაღაცას იყვენენ მიშტერებულნი.
-ალოო, აქ ხართ?(მე)
-უკან გაიხედე (მარიამი)
თვალების ტრიალით გავიხედე უკან და დავინახე ვიღაც ზე სიმპატიური ბიჭი როგორ გადმოდის შავი BMW-დან,თუმცა მაშინვე შემოვბრუნდი და მივხვდი რომ ყველა ყბა ჩამოღებულები უყურებდნენ იმ ბიჭს ჩემს გამარდა. ამასობაში ის ბიჭიც მოგვიახლოვდა და მხარი ისე გამკრა ლამის გული წამივიდა, მაშივე მივაძახე
-აე იდიოტო, თვალებიდან ვერ იხედები?! (მე)
უცებ შემობრუნდა და განრისხებული დამადგა თავზე.იდიოტი ჩემზე ცოტათი მაღალი იყო და თავზე დამყურებდა.
-კიდევ გაიმეორე რაც თქვი (იდიოტი)
-თვალებიდან გამოიხედე (მე)
მხოლოდ ახლა შევამჩნიე ლიკა,მარიამი და სხვა ეზოში მყოფი ბავშვები როგორ მიყურებდნენ,თითქოს უნდოდათ ეთქვათ რომ მაგრა დამერხა,მაგრამ მე რისი კატო ვარ რო შარს არ გადავეყარო.
-საერთოდ იცი ვინ ვარ შე ლაწირაკო?(იდიოტი)
-ვინ ჩემი ფეხები ხარ რო მიყვირი და ლაწირაკოთი მომმართავ ?
ამაზე ხო მარიამმა და ლიკამ ისე შემნჯღრიეს ლამის წავიქეცი
-აი შენმა დაქალებმა კარგად იციან ვინც ვარ და მალე შენც გამიცნობ ლაწირაკო(იდიოტი) და თვალებში ჩამაშტერდა.
ამდროს ზარი დაირეკა და მაშინვე შევედით კლასში.
არა ისტორია რომ არ მქონოდა იქვე მოვკლავდი იმ თავხედს,არა როგორ გამიბედა მე მაგას ვუჩვენებ სეირს.
-გოგო შენ სულ გააფრინე? (ლიკა)
-საერთოდ არა.(მე)
-ვაიმეე მომასულიერეთ(მარიამი)
-გოგო ეგ ბიჭი იცი ვინაა ? ერეკლე მესხი,ახლახანს ჩამოვიდა გერმანიიდან,ეგ და მაგის სასტავი ყველაზე საშიშები არიან, შენ ეხლა მაგას რაც უთხარი მაგის გამო ძაან დაგერხევა და ფრთხილად. (ლიკა)
-და რამდენი წლისაა ამდენს რომ ბედავს ? (მე)
- 17 წლის (მარიამი)
-მოკლედ მაგარ შარში ხარ (ლიკა)
-კაი კაი დაიწყო გაკვეთილი (მე)
გამარჯობა, მე პირველად დავწერე აქ ისტორია,ვკითხულობდი სხვადასხვა ისტორიებს,დიდი ფიქრის შემდეგ მეც დავწერე,ძალიან გთხოვთ ნუ ჩამქოლავთ  მითხარით გავაგრძელო თუ არა