1
- კარგი მომიყევი შენზე რამე ..
- რავიცი რა მოგიყვე , რაღაც პრობლემა გაჩნდა , წესიერად ვერც მე გავიგე და დავკარგე ყველაფერი რაც მშობლიური ქვეყნიდან ჩამოვიტანე. - ვეცადე ყველანაირად მოკლედ მეთქვა და გამომივიდა კდიეც.
- მშობლიური ქვეყანა ახსენე?
- ჰოო რა მოხდა? - დაეჭვებით ვიკითხე.
- ანუ ამერიკელი არ ხარ?
- ააჰჰ არრაა... საქართველო გაგიგიაა?
- კიი რა თქმა უნდა ..
- იქიდან ვარ აქ დასასვენებლად ჩამოვედი .. - საუბარი სასიამოვნო ხდებოდა.
- ვააა... ისე კარგად ლაპარაკობ ინგლისურად რომ ვიფიქრე ...
- აჰჰ , არა. დედამ რო გაიგოს ძალიან ინერვიულებს ..
- არ უთხრა შენც.. - ისე უდარდელად თქვა პირი ღია დამრჩა.
- არ შემიძლია ვერ დავუმალავ .. თან ფულის გამოგზავნა ხომ უნდა ვთხოვო რომ უკან დავბრუნდე .. არაფერი რომ არ მექნება რა ვუთხრა..
- მისმინე .. სხვა გამოსავალიც არსებობს დედას ამის გულისთვის ნუ ანერვიულებ .. აქ მოაგროვებ შენით ფულს და ფეხს აიდგამ ..
- კი მაგრამ სახლი , საჭმელი , თავშესაფარი სად ვიშოვო ჯერ არც კი გავრკვეულვარ წესიერად სიტუაციაში.
- იციი.. ცოტა მეუხერხულებასავით .. არ მინდა ცუდად გამომივიდეს თავშესაფარს მე შმოგთავაზებ .. სანამ შენ რამეს გააკ...
- არაა რაას... - საუბარი გავაწყვეტინე ეს მიუღებლად მიმაჩნდა მაგრამ რაღაც მაინც მიბიძგებდა , გული მკარნახობდა რომ ეს ჩემთვის კარგი იქნებოდა.
- არა, არა .. სანამ შენ რამეს გააკეთებ .. გეფიცები არანაირი ცუდი განზრახვა..
- მისმინე ამას ვერ გავაკეთებ სრულიად უცხოს სახლში როგორ ვიცხოვრო .. არ შემიძძლია ამხელაზე ვერ დაგაწვები კისერზე - ავუხსენი მაგრამ აზრი?
- მითხარი რა შეგიძლია?
- იურიდიული მაქვს დამთავრებული. - წარმოვთქვი ამაყად.
- ოჰ კაი რაა ... - გაიღიმა და ხელი ჩაიქნია.
- რაა? - გაბრაზებულმა და ოდნავ გაწბილებულმა შევხედე.
- არა არაფერი .. გინდა საგამოძიებო განყოფილებაში დაგასაქმებ
- მეხუმრებიიი? - ვერ ვიჯერებდი .. ან საიდან შეეძლო ამდენი ის ხომ გიტარას უკრავდა აეროპორტში.
- არა მართლა - არ ხუმრობდა.
- მოიცა და საიდან?
- მე იქ ვმუშაობდი .. - აი ამაზე მართლა გავოგნდი.
- ჰააა ...
- (გაეცინა)
- ახლა აღარ მუშაობ?
- არა - ვხვდებოდი არ სიამოვნებდა საუბარის ამ მხარეს წაყვანა.
- რატოო?
- მოდი სხვა რამეზე ვილაპარაკოთ - ალბათ გამოაგდეს.
- ბოდიში .. - გულწრფელად ვიხდიდი არ მინდოდა მტკივნეულ ადგილზე ფეხი დამეჭირა მისთვის.
- არა რა ბოდიში უბრალოდ ცუდი მოგონებები მაკავშირებს ..
- კარგი .. იქ მუშაობის სურვილი არ მაქვს .. პარალელურად სტილისტობის კურსებს გავდიოდი .. თმის ვარცხნილობები მაკიაჟი და ა. შ. ხო გესმის :) - ყურადღება სხვა თემაზე გადავიტანე და სიტუაციის განმუხტვას შევეცადე.
- აჰჰ კიი
- რამდენი ხანია ერთად მოვდივართ .. დაახლოებით საათია რაც ვსეირნობთ და შენი სახელიც არ ვიცი..
- სტივი
- კარგი სახელია - ესღა მიოვახერხე რომ მეთქვა.
- შენ რა გქვია?
- ანი
- ანიიი მმმ... ლამაზი სახელიაა...
- მადლოობ
კაფეს ჩავუარეთ - ყავა დავლიოოთ? - მკითხა მან.
- არაა!!!! - მწარედ ვიუარე.
- რატოო ? - დაღონდა როგორც მივხვდი.
- მხოლოდ ჩაი - ხუმრობაში გატარებას შევეცადე და მხიარულად წარმოვთქვი.
- ოოჰჰ წამო - თვალები გადაატრიალა და წინ წამიმძრვარა.
***
- შემოდი. - კარი გამიღო და სახლში შემიპატიჟა
- ვააუუ .. ლამაზი სახლია ძაან .. მარტო ცხოვროობ?
- კიი .. ოჯახისწევრებს დიდი ხანია ჩამოვშორდი .. ჩემი სამსახურის გამო ..
- ცუდიიაა .. ახლა სად არიან? - მგონი ისევ ყველაფერი გავაფუჭე.
- კანადაში ცხოვრობენ .. წამოდი შენს ოთახს გაჩვენებ .. აი აქ ყველაფერია შეგიძლია მოეწყო ..
- არ ვიცი მადლობა როგორ გადაგიხადო.
- არ გინდა წავალ დავისვენებ ცოტა არ იყოს დავიღალე ..
- კარგი დავწვები მეც, ძილინებისა სტიივ.
2
მხოლოდ გავუღიმე და ოთახიდან გამოვედი.. საკუთარ თავს ვერ ვცნობდი მარა ამაზე ფიქრით დიდად არ შევწუხებულვარ ... დღე სასიამოვნოდ გავატარე და საშინელებებით ტვინის გადაღლა არ მინდოდა.. ფანჯარაში გავიხედე .. ისეთი მშვიდი ღამე იყო მოწმენდილი ცა .. ასე კარგად თავი არასდროს მიგრძვნია .. დავწექი და ძილმაც არ დააყოვნა.
***
"ოხ ეს დამპალი მაღვიძარა .. რამხელა ხმაზეა-ვფიქრობდი და თან ხელებს ვაფათურებდი ზედ რომ გამომრთველი მეპოვა-ეს ღილაკი სადღა გაქრა.. ღმერთოოოოო..."
- აჰჰჰაა ავდექი დაკმაყოფილდიი? - დავიბუზღუნე ხმამაღლა და მაღვიძარა გამოვრთე.
- მე მითხარი რამე სტიივ?
- ვაიმეეე ანი ... სულ დამავიწყდააა... - ვჩურჩულებდი ჩემთვის და სასწრაფოდ შარვალს ვიცვამდი .
- აა.. რრ... არაა.. არაფერი .. ახლავე გამოვალ..
- კარგი... საუზმე მზადაა. - ჩავიცვი და სამზარეულოში გავედი.
- ღმერთო რა კარგიი სუნიაა ... ეს შენი ნახელავიაა?
- აჰჰააჰ... კიიი - თქვა ამაყად
- რა არიის? - დავინტერესდი და მაგიდასთან მივედი.
- პიცა გამოვაცხვე .
- რამდენი ხანია ამდგარი ხაარ? - არ მჯეროდა ნუთუ მისი გამომცხვარი იყო? .. იქნებ შეუკვეთა..
- დაახლოებით 3 საათია .. აი შენ კი როგორც ჩანს ძალიან გეძინებოდა და ძალიან დაღლილი იყავი..
- აჰჰამ ... გავსინჯოო?
- მიდიიი..
-მმმმმმმმმ... რა გემრიეელიიააა - არ ვიტყუებოდი , ნამდვილად ძალიან გემრიელი ხელი ჰქონდა .. დავიფიცებ ბევრ რესტორანში არ მაქ ასეთი გემრიელი პიცა გასინჯული. - ამაზე გემრიელი ჯერ არაფერი მიჭამია .
- ოჰ კაი არ გინდა .. - როგორც ჩანს დაიმორცხვა ..
- მართლაა .. გეფიცებიიი ..
4
ალბათ ძალიან გავწთლდი არა და არ მინდოდა რამე შემტყობოდა სირცხვილის ..
- აბაა? დღეს არ მიდიხარ აეროპორტში?
- არააა დღეს შენი დღეა უფროსწორედ ჩვენი.. - უცებ პიცის ნაჭერი მაგიდაზე დადო , ქურთუკი გამომიტანა რომელიც კართან საკიდზე ეკიდა .. თვითონაც ჩაიცვა და მითხრა :
- მიდი, მიდი დროზე , კარისკენ გამიძეხი ..
- კი მაგრამ..- სიტყვა არც დამამთავრებინა ისე გაიქცა სამზარეულოში ერთი კიდევ მოაკბიჩა პიცისბ ნაჭერს და გამოვარდა ისევ ჩემთან.. ხელი ხელში გამიყარა და გამაქანა ეზოს უკანა მხრისკენ.
- წესით ეს არ უნდა გამეკეთებინა.. ამას ვყიდი მაგრამ დღეიდან აღარ იყიდება ..- უცებ ავტოფარეხთან გავჩერდით , მან ღილაკს დააჭირა და ავტოფარეხი გააღო .. შიგნით შავი BMW იდგა .. მანქანებში დიდად ვერ ვერკვევი მაგრამ მართლა ძალიან მაგარი მანქანა ჩანდა ..
- ღმერთო რა მაგარიაა ... რატომ გინდოდა ამის გაყიდვაა? მეხუმრებიი? ერთი დანახხვით შემიყვარდაა
- დაჯექი დაჯექი მივდივართ.. - მანქანაში ჩავჯექი და როგორც გარეთ მოვიხიბლე მანქანის ვიზუალით ისე სალონმა მომხიბლა .. ყველაფერი ძალიან ლამაზი, ელეგანტური და მომხიბვლელი იყო. ვერც ვიფიქრებდი თუ აეროპორტში მჯდომ გიტარიან ბიჭს ასეთი ძვირადღირებული მანქანისყოლა შეეძლო . მაგრამ ის ხომ მისი წარსულის გადმონაშთია, ალბათ გაყიდვაც ამიტომ უნდოდა.
- აბა სადმივდივართ? - ვიკითხე და პასუხის მოლოდინში გვერდზე ლამაზად ჩაწიკწიკებულ ყვევილებს მივაშტერდი . სოცრად ლამაზი და მომხიბვლელი იყო.
5
- იქ სადაც შენი ცხოვრება იწყება.. - ძალიან გაუხარდებოდა თუ მას სალონში დავაწყებინებდი მუშაობას დარწმუნებული ვარ .. ტელეფონი ავიღე და სასწრაფოდ უილის ნომერი მოვძებნე..
- ალოო , უილ სტივი ვარ . = ვააუუ, სტიივ , შე დაკარგულო რამ გაგახსენა ჩემი თავი?
- გცალიაა? საქმე მაქვს = კიი რა თქმა უნდა ..
- კაი გამოგივლი , სალონში ხაარ? = კიი
- კარგი .. მზად დამხვდი .. = ტელეფონი გაითიშა.
- სად მივდივართ? - იკითხა ცნობისმოყვარეობით.. ეს გოგო სიცოცხლით აღსავსე იყო .. საოცრად დადებითი პიროვნება .. არც კი ვიცი . მისნაირი ჯერ არ შემხვედრია.
- ერთ ჩემს მეგობართან -ვუპასუხე და მასზე ფიქრებში გართულმა თბილად და მრავლისმეტყველად გავუღიმე .. ასე გამომივიდა.
- და რატო? - დაეჭვდა. მისი ეჭვების გადასაყრელად კი თვალი ავარიდე და უდარდელად წარმოვთქვი - საქმე გვაქვს .. წავედით...
6
მანქანა სწრაფად გაქანდა. იმედი მაქვს გავერთობით .. როგორც ჩაანს რაღაც ჩაააიფიქრა. არც კი ვიცი ასე რატომ ვენდობოდი იქნებ სად მივყავდი მაგრამ პროტესტის გრძნობა რატომღაც არ მიჩნდებოდა... იიმედი მქონდა რომ არ იყო ბოროტი ადამიანი.. ღმერთის იმედი მქონდა.
***
- ოუ სტიიივ რამდენი ხანია არ მინახიხარ.. - როგორც ჩანს დიდი ხნის მონატრებული ჰყავდა მეგოაბრი .. გადაეხვია და ბეჭზე ხელი ძმაკაცურად დაჰკრა.
- როგორ ხარ ძმაო
- კაარგად კაარგაად.. შენ როგორ ხარ :) ბოლოს ციხეში რომ გნახე საშინელ დღეში იყავი , ცოტა მობრუნებულხარ ამ ქვეყნიერებისკენ.
- როოგორც მხედავ კარგად ..
- ეს გოგოო...
- ეს გოგო... ჩემი მეგობარია ანი ჰქვია .
- სასიაამოვნოა - ხელი ჩამომართვა და სტივს მონუსხულმა და გაკვირვებულმა გადახედა..
- ძალიან ლამაზია
- ვიციი - სტივმა თავი დახარა. - მოკლედ ამ გოგოს სამუშაო სჭირდება და შენ უნდა დაგვეხმარო.
გაკვირვებისგან თვალები გამიფართოვდა.
-რა?
- შენ ჩუუუ - გამაჩუმა სტივმა. - სტილისტია .. დარწმნუნებული ვარ ისეთივე ხელი აქვს ამ საქმეში როგორც კულინარიაში.
- ვნახოოთ? - როგორც ჩანს ესიამოვნა სტივის მეგობარს ეს ამბავი. შეიძლება ეძებდა თანამშრომლებს.
მე გაღიმების მეტი ვერაფერი შევძელი.
- წამოდი გვაჩვენე რა შგიძლია. მითხრა სტივმა და თავაზიანად პირველი მე გამატარა.
...................................................................
ბოდიშს ვიხდი წინა თავზე მეწერა "1" არა და მეორე თავი იყო . ეს მესამე თავია . მადლობთ რომ კითხულობთ .. ღირს გაგრძელება?