მაგრამ რატომღაც ჩემი პასუხი იყო - „ხოარ გაკლია?“ ( იცინის )
ჩხუბი დავუწყე რატომ მატყუებდი და მემეგობრებოდი თქო. მოკლედ იმ დღის მერე სიცოცხლეს ვუმწარებდი რაც ძალი და ღონე მქონდა ვესწერვებოდი ( იცინის ) სადღაც 2 თვის მერე ცოტა დავთბი,დავახლოვდით, მალევე ვუპასუხე იგივე გრძნობით. ჩვენვიყავით ყველაზე ბედნიერები დაგვიყვარდა ერთმანეთი, ერთმანეთზე მეტად! ამასობაში მან სკოლა დაამთავრა.. ზაფხული მოვიდა რაც ძალიან არმინდოდა რადგან ვერანაირად ვერ ვნახავდი.
24 ივნისი
დაქალთან მივდივარ, თან გიოს ვწერ და დებილივით ვიღიმი. შევედი პადიეზდში და სიხარულისგან ენა ჩამივარდა. ვუყურებდი ნაცნობ სილუეტს - მაღალი, სასწაულად ლამაზი მწვანე თვალები, აპრეხილი ცხვირი, საშუალო ზომის ვარდისფერი ტუჩები და მომღიმარი სახე.. შოკში ვიყავი ვეღარ ვაზროვნებდი, გავიქეცი და მაგრად ჩავეხუტე (იღიმის) დაახლოებით 10 წუთი ხმაამოუღებლად ჩახუტებულები ვიდექით. მერე მოვშორდი და გავუბრაზდი
- რატომ არმითხარი რომ მოდიოდიი
სასაცილო გაბუტული სახე მივიღე რასაც გიორგის ისეთი სიცილი მოჰყვა რომ ვერცმე შევიკავე თავი ( იცინის )
- ჩემი ბრაზიანიიი ( ცხვირზე ცხვირი გაუსვა და ლოყები დაუკოცნა)
- აუ მიყვარხარ ნაააგაო
- რა თბილი ხარ ( იცინის ) მეცმიყვარხარ ჩემო პატარა
ამსიტყვების გაგონებაზე ცუდად ვხდებოდი, სხეული მითბებოდა. მე „მისი პატარა“ ვარ...
გიო ჩემსკენ მოიწია, ძალიან ახლოს ვიყავით ერთმანეთთან, გული ძალიან სწრაფად მიცემდა, ვიწვოდი, და უცებ...
მაკოცა , მან მაკოცაა ( იღიმის ) ამ დროს ჩემს სხეულში რაღაც ხდებოდა, თითქოს ყველა ორგანო ერთმანეთს ეჯახებოდა და ეს მსიამოვნებდა. ტანში ჟრუანტელმა დამიარა..
- ჩემი ტკბილი ქეთუსი ( ძალიან თბილი ხმით თქვა, გამიღიმა და გულში ჩამიხუტა )
- ჩემი ბედნიერება !
სახლში მარტო ვარ, საწოლზე ვზივარ და გიოს ვწერ...მოულოდნელად დედამ შემოაღო სახლის კარი. ვერც მოვიფიქრე რომ სმსები წამეშალა, მაშინვე ჩავწექი და მძინარეს როლი მოვირგე. ცოტახანში დედა ჩემს ოთახში შემოვიდა და ჩემი ტელეფონი აიღო, ვიღაცასთან რეკავდა რომ გიორგის სმს მოვიდა მესენჯერში, როგორც ჩანს გახსნა და წაიკითხა. ოთახი გაბრაზებულმა დატოვა. არ მინდოდა იქით გასვლა, ვიცოდი რაც მელოდე ამიტომ რაც შემეძლო დროს ვწელავდი მაგრამ მთელი ცხოვრება იქ ხომ არ ვიჯდებოდი? ავდექი და გავედი
- ვა დეე მოხვედიი ( თბილად გავუღიმე და გადავკოცნე)
- ხო მოვედი
- რაიყო რაგჭირს?
- ვინარის გიორგი დევდარიანი?
ნუ მოკლედ მოვუყევი რაღაც-რრაღაცეების გამოკლებით დაა ძალიან ძალიან გაბრაზდა პირველ რიგში იმაზე რომ აქამდე არაფერი ვუთხარი და მერე იმაზერომ ჯერ პატარა ვარ, არვიცი სიყვარული რაარის და ათასი სისულელე. მკაცრად ამიკრძალა მასთან კონტაქტი, ჩემი ფბ თავის ტელეფონში ჩართო და აი აქ მივხვდი რომ დამერხა.
არვიცი ის ორი დღე რას ვგრძნობდი მას რომ არ ვწერდი, რაღაცნაირად ცარიელი ვიყავი. შემდეგ მოვიფიქრე რომ ახალ ფბს გავაკეთებდი საიდანაც მარტო მას მივწერდი და ასეც მოვიქეცი, ამაზე უფრო ის მაწუხებდა რომ სოფელში უნდა წავსულიყავი და გიორგის კაი ხანი ვეღარ ვნახავდი. წასვლლამდე რამდენიმე დღით ადრე გიორგის ნახვა მოვახერხე ჩუმად. ძალიან თბილი დღე იყო ძაალიან ( გაიღიმა და წამით ფიქრებში წავიდა )
დამშვიდობებისას. ჩახუტებულები ვვიდექით და ჩემდაუნებურად ამეტირა, რომ გავიაზრე კიდევ რამდენი ხანი ვერ შევიგრძნობდი მის სურნელს, კიდევ უფრო ვუმატე ტირილს. გიომ ჩემი სახე ხელებში მოიქცია და მითხრა
- ქეთუს სადაც არ უნდა იყო, ხომ იცი, სულ რომ ფეხით მომიწიოს ჩამოსვლა, ჩამოვალ და გნახავ?
- ვიიცი
- ხოდა ნუ ტირი რა პატარავ გთხოვ ხომ იცი რომ ვგიჟდები შენს ცრემლებს რომ ვხედავ?
ის ისეთი თბილი იყო ( იღიმის ) მთელი სახე დამიკოცნა, ჩამიხუტა და ძალიან ძაალიან ტკბილი ხმმით მითხრა „ჩემი სიყვარული ხარ!“. მისმა სსიტყვებმა თითქოს დამამშვიდა.
ზაფხულში ბებიასთან ვიყავი, გიოს ვწერდი და ჩამძინებია. მისმა ზარმა გამომაფხიზლა,
- ალიო ( ნამძინარევი ხმით )
- ქეთუს მიდი უცბად გარეთ გაიხედე მიდიი პატარავ უცებ ( მომაყარა და გათიშა )
გარეთ გავედი და რას ვხედაავ .. ჩემი გიორგი დგას და მომღიმარი სახით მიყურებს. როგორ მინდოდა ჩავხუტებოდი მაგრამ 2 წუთში მთელ სოოფელს ეცოდინებოდა ასერომ თავი შევიკავე, მივწერე რომ გამომყოლოდა და მყუდრო ადგილას წავიყვანე, იქ სადაც მარტოები ვიქნებოდით. გიო ნელნელა მომიახლოვდა და მაგრად ჩამიხუტა. როოგორ მიყვარს მისი სურნელი, მისი საააოცრად მომხიბვლელი მწვანე თვალები, ტკბილი ტუჩები. ამ დღეს რომ ვიხსენებ ახლაც სითბოთი და სიყვარულით მევსება გული.
ფლეშბექის დასასრული.
ასეთია ქეთი ბარბაქაძისა და გიორგი დევდარიანის ისტორია. ახლა კი დავბრუნდეთ აწმყოში. ქეთი და გიო თამოს სისხლს უშრობდნენ აქეთ ქეთი დასცინოდა იქიდან გიო წერდა ტელეფონზე. გაკვეთილებმა მხიარულად ჩაიარა.
- აუ ქეეთ
- ჰაჯან
- მიდი რაა დღეს ჩემთან დარჩიი
- მათემატიკა არ გაქვს? თან ნინას რა დაკერავს კაირაა მეზარება ( იცინის. ნინა ქეთის დედაა)
- აუ მიდი მათემატიკაზეც წამო რა. ნინას მეცმივწერ და შენც გაუბურღე ტვინი სახლში
- ოუუუქეეეი
- დეეედიიიი ხოიიიცი როოოგოორ მიყვარხაარ ? (წარბები აათამაშა) ისიც ხოიცი რომ ჩემი ერთადერთი ხაარრ?
- რამდენი გიინდა?
- სულ რაღაც თამოსთან დარჩენა
- დღეს სოფოს დაბადებისდღეზე მივდივართ ნიჭიერო (სოფო ნინას ბავშობის დაქალია)
- აუუ მაგათთან ხოოიცი რო ვერგავერთობი სოფოს მიულოცე ჩამიკოცნე და კიდე რავი რაცგინდა მარა მე თამოსთან წავალ რაა. გთხოოვ შენ ხო კეთილი ადამიანი ხარ
- შენკიდე აფერისტი ( დაეჯღანა) კაი ხო მიდი და არ იცანცაროთ
- კაი რა ნინა მე და ეგეთები? წავედიიიი
- გოგო გვერძე მეტროსთან გიორგი დგას თუ უკვე მოლანდებებიც დამეწყო?
- კიი გიორგია და ჩვენსკენ მოდის და ნუ გააქ ეგეთი შეშფოთებული სახე თორე გაბრუნდება უკან ( გადაიხარხარა )
- აუუუუუუუ რა დებილიაა წეღან მითხრა სოფელში მივდივაროო
- შეთანხმებულები ვიყავით უკვე ( ენა გამოუყო)
მაგრად ჩაეხუტა ბბატონ დევდარიანს და მისი სურნელით გაივსო ფილტვები
- გვრიტებოო ეხა მე ავედი მათემატიკაზე და არ იცელქოთ მალე გამოვაალ
- აუ როგორ მენატრებოდი ქეთუს იცი?
- მეცმეც ძალიან ( ქვედა ტუჩი სასაცილოდ გამობურცა)
- ეგრე ნუშვები თორე ეგ ტუჩი აღარ გექნება ( საყვარლად აუთამმაშა წარბები)
- ხოო? მაშინ ხშირად ვიზავ ხოლმე ეგრე ( თქვა და იგივე მოძრაობა გააკეთა)
- დაგერხა!
მისი სახე ხელებში მოიქცია და მონატრებულ ბაგეებს დაეწაფა.ამ დროს ორივე სხვა სამყაროში გადადიოდნენ, იქ, სადაც მხოლოდ სიყვარულიდა ბედნიერება იყო, სადაც მარტონი რჩებოდნენ ოცნებებთან ერთად და ერთმანეთს საუკეთესო მომმმენტებს ჩუქნიდნენ.თამო მალევვე გამოვიდა და ჩახუტებულები რომ დაინახა სიცილით მივიდა მათთან
- ხოგითხარით არ იცელქოთ თქო.ქეთო უნდა წავიდეთ უკვეე ნათიამ დარეკა..
სახლში:
- აუ იცი რამაგაარი იყოოოო? ( სახეზე ხელებს იფარებს და დახტის )
- აბა მერავიცი ( იცინის )
- უიმე კაი ხო. მოდიაბაშენი ტურფა დავსმოტროოთ
- მიდი აბაა. ალექსანდრე ჩაჩხიანი უწერია.
შევიდნენ და ფოტოების თვალიერებას შეუდგნენ. ქეთი კი თამუნას გამოხტომებს სანდროს სიმპატიურობასთანდაკავშირებით, მოთმინებით იტანდა.
- ეე ფოტო დაგილაიქა. აი მეორეეც
- ვავავა ეგ აღარ ხუმრობს
- გოგო მოგწერა როგორ ხარო
- რაააააააა? ვაიმეეეეეეეე მანახეეეეე (წივილკივილი ატეხა)
- უიმეე გეღადავე რაიყო
- საქონელთა შორის უსაქონლესი ხარ
- ვაიმე ეხა მართლა მოგწერა ( გაოცებისგან თვალები შუბლზე აუვიდა)
- აღარ გაგივა მევიყო
- აჰაა ნახეე
- ვაააიმეეეეეეეეეეეეეეეეე ღადაოოოოოოოოოობ? ( სიხარულისგან ლოგინზე ფართხალი დაიწყო და ბოლოს იმდენი ქნა რომგადავარდა მარა ტოოჟე მნეე ამას გააჩერებდით? იქვე განაგრძო ფართხალი და სიცილი..
-----------------------------------------------
ესეც მეორე თავი.. შენიშვნებიი და თქვენი აზრი მაინტერესებს.. თუ მოგწონთ გავაგრძელებ