-მარიამი ეზოში შევიდა და ზარი დარეკა..კარები მალევე გაიღო და მარიამს თვალები გაუფართოვდა ნანახით...გუშინ რაც თორნიკეს ეცვა იმ საროჩკით ვიღაც სილიკონის გროვა იდგა მის წინ და გამომწვევად უყურებდა.
-რა გნებავთ?
-უკაცრავად?!მარიამს სიბრაზისგან უკვე ცეცხლი ეკიდებოდა ლიზიმ მოუსწრო.
-შენ ვინ ჯანდაბა ხარ და რას აკეთებ ჩემ სახლში?
-მმმმ..მე თოკოოს გოგო ვარ.
-დაახვიე აბა აქიდან.თორნიკე ყვირილის ხმაზე გამოვიდა.
-რახდება აქ?
-რახდება???!!!!!!!რახდება თორნიკე იქნებ შენ მითხრა?რატომ არის ეს რაღაც ჩვენ სახლში?მე რამდენჯერ გაგაფრთხილეე??!მითხარი რამდენჯერ გაგაფრთხილე!შენც მას დაემგვანე..თვალები აუცრემლიანდა.
-მაპატიე ნიიი მე...
-თავი გამანებე!მარიამ წამოდი.
-ხელი ჩაკიდა და სახლი დატოვეს.კარებში რომ გადიოდნენ მხოლოდ მაშინ დაინახა თორნიკემ მარიამი..თავის თავზე გაცოფდა.
მარიამი და ნინი სახლიდან როგორც კი გავიდნენ ნინიმ ტირილი ატეხა და უცებ მიშო შეხვდათ გასასვლელში.
-ნინაჩკა რახდება?მოიცა ტო ტირი?მიშო ახლოს მივიდა და ხელი მიუტანა თვალებთან.ნინიმ უხეშად მოშორა მისი ხელი.
-ნუ მეხები!შენც ჩემი ძმის ნაირი ხარ ოღონდ ნაშები გყავდეთ და მეტი არ გინდათ არაფერი!
-ნინი რამოგივიდა?ხმის ტემბრი დაასერიოზულა მიშომ.
-კარგად!
-კაი შეეშვი არა კარგად მერე ილაპარაკევთ.მარიამმა მიშოს თვალი ჩაუკრა და მანქანაში ჩაჯდნენ.
-დამშვიდდი ნინი სად წავიდეთ მითხარი.
-არვიცი.
-ახლა არ ხარ სადმე სიარულის ხასიათზე წამოდი ჩემთან.
-კარგი.
მარიამთან მივიდნენ,სახლში არავინ იყო,ოთახში ავიდნენ,მარიამმა ყავა მოადუღა და ოთახში აიტანა.
-აჰა დალიე.
-მადლობა.
-რა დაგემართა?რამოხდა მერე კაცია და მოთხოვნილებები აქ როგორც ყველას ერთი იხმარა და მიაგდებს,მაგაზე რატო იშლი ნერვებს?!
-შენ არ გესმის!სახლში არუნდა მოეყვანა!
-მაშინ გამაგებიე.
-ძალიან ძნელია.
-კარგი თუ არ გინდა...
-არა მინდა იქნება გულზე მომეშვას.
-კარგი გისმენ.
დედას და მამას ერთმანეთი ძალიან უყვარდათ.ერთხელ დედა მივლინებაში იყო და დროზე ადრე დაბრუნდა სახლში და ნახა მისი და მამას საწოლში როგორ ნებივრობდა მისი ქმარი და ვიღაცა კახპა,ისე უყვარდა აპატია ცდუნებას აყვაო,ის კიდევ აგრძელებდა და აგრძელებდა,ეს ყველაფერი ისეთი საშინელება იყო,მე პატარა ვიყავი მაგრამ ვხვდებოდი ყველაფერს.რატომღაც ჩემზე მეტად სულ თორნიკე უყვარდა და ანებივრებდა,მე დედაზე ვგიჟდებოდი,ბოლოს დედამ მეტი ვეღარ გაუძლო უყურებდა საყვარელ საკს რომელიც ყოველ წუტში ღალატობდა,ამცირებდა ასე გამოდიოდა და თვითმკვლელობამდე მიიყვანა!გემის?მის გამო დედა მოკვდა და დაგვტოვა! ეს 5წლის უკან მოხდა მის მერე აღარ ვეხმიანები,თორნიკემაც აიცრუვა გული მასზე არადა მისი კუმირი იყო ბავშვბაში უნდოდა მის ნაირი ყოფილი,ამ
ამბის შემდეგ თვითონაც იშვიათად ნახულობს,მხოლოდ კომპანიის საქმეებზე.დედას სიკვდილის შემდეგ შეიცვა სულ სხვანაირი გახდა,ცივი მისი გული თითქოს ლოდად იქცა...არმინდა ისიც მამას დაემგვანოს და მომავალში მის საყვარელ ადამიანს გული ატკინოს..გესმის არმინდა!
-არინერვიულო ყველაფერი ცუდი წარსულს გაატანე,ყველაფერი კაგად იქნება!
-იმედი მაქვს.
-აბა მიშოს რატომ დაუღრინე?
-ისა..
-ის არის ხო?
-ვინ ის?
-მშვენივრად ხვდები ვიზეც გეუბნები თავს ნუ ისულელებ!
-ოოოო..
-ისედაც მივხვდი.
-ხო კაი ისაა.
-ვიცოდი,ვიცოდი.
-რაგიხარია დასავით მოყურებს!
-და რაიი რო არ უყვარხარ?
-ვიი ჩემი პატარა დაიკო ხარო მეუბნება ხოლმე.
-აუუ ჩუუ რა,დროგიჩვენებს ყველაფერს!
კიდევ ბევრი ილაპარაკეს,მოკლედ რა ძალიან დაახლოვდნენ ერთმანეთთან.
მიშო სახლში შევარდა ყვირილით.
-ამის დედა შე*ვეცი რამოხდა ნინი რატო ტიროდა?? ოთახში დაინახა ნახევრად შიშველი გოგო და თორნიკე რომელიც მას ეჩხუბებოდა და მიშო ვერც შეამჩნია.
-ვინ გეკითხებოდა გოგო კარის გაღებას???რადგან ლოგინში ჩაგიგორე ეგ არაფერს ნიშნავს!დავაი ახლა აქიდან აღარ გნახოს ჩემმა თვალებმა.
-კი მაგრამ...
-ხმა!აზლუქუნებულმა გოგონამ მისი ნივთები აიღო და გაქრა.
-ისევ თორნიკე?
-ბოლო იყო შენ ძმბავ ვფიცავარ!
-მერამდენე ბოლო აქ მაინც ნუ მოგყავს!ახლა მივხვდი ნინი რატოც ტიროდა.
-აუ ვნერიულობ..რამე არმოუვიდეს.
-ნუ ღელავ მარიამთანაა.
-ოჰჰჰ..
-რა ოჰჰჰ?
-არაფერი..
ლიზი სახლში გვიან დაბრუნდა იფიქრა დემეტრე დაძინებული იქნებაო და მისი ოთახისკენ წავიდა როდესაც მაჯაში ვიღაც წვდა.დაკივლებას აპირებდა პირზე ხელი რო ააფარეს.
-ჩშ მე ვარ.
-გული გამიხეთქე იდიოტო!აქ რასაკეთებ?
-არაფერს მივდიოდი ახლა და.
-მერე რას უცდი?
-შენ თვალებზე მეორედ ცრემლები აღარ დავინახო.
-არა ეგ შენი საქმე.
ზურგი შეაქცია და ოთახში შევიდა.მის ბალიშთან ჩახუტებული თორნიკე რომ დაინახა გული მოულბა.
-ნი მოხვედი?
-კი.გაბრაზებული სახე მიიღო.
-ჩემო სიცოცხლე ნუ მიბრაზდები მთვრალი ვიყავი ძალიან ბევრი დავლიე და ვერ გავაცნობიერე რას ვაკეთებდი.ხო იცი შენს მეტი არავინ მყავს.
-ვერ გააცნობიერე არა?რის გამო დალიე ნეტა.
-რის არა ვის გამო..
-ვის?ვის გამო დალიე?ვინმე გამოჩნდა ცხოვრებაში და მე არ მითხარი?დროზე დაფრქვი ყველაფერი.
-აღარ მიბრაზდები.
-შენ რო გაგიბრაზდე შენ გარდა მართლა არავინ მყავს ხისთავიანო.თქვი მიდი.
-სხვა დროს.დაიძინე ახლა ჩემო ანგელოზი და მაპატიე დღევანდელი.შუბლზე აკოცა დაოთახიდან გავიდა.ლიზის ტკბილად ეძინა მარიამისგან განსხვავებით.თორნიკეზე ფიქრობდა და გეგმებსისახავდა როგორ გაემწარებინა.
უინტერესოდ ჩაიარა 1კვირამ.ხვალ დემეს დაბადების დღე იყო და აღვნიშვნას აპირებდნენ რათქმაუნდა,მარიამმა იცოდა თორნიკე იქ რომ იქნებოდა და წინასწარ ფიქრობდა რითი გაემწარებინა..დილით დემეტრეს დაახტა თავზე და ყვრილი დაიწყო.
-ააა უუუ ჰიი ჰუუუ გილოცავ დამიბერდა ჩემი ველური ძამიკო...
-მადლობა კომპლიმენტის და მოლოცვისათვის.დავბერდი კი არა ჯანზე ვარ დღეს ნაშებს ავყრი უჰ..
-სულ მაგაზე ნუ ფიქრობ უზდელო!
-ხო ხო ბოდიში შენ ჯერ ბავშვი ხარ...
-ბოდიში მოიხადე ერთი თვე და სრულწლოვანი გავხდები!
-ოჰ ნუ მებლატავები!
-წავედი უდნა ჩავიცვა,პაკა.იქ შევხვდებით მე ჩემი ბარტყით წამოვალ.
-ოკეი.
მარიამი ოთახში ავიდა და ყველაზე გამომწვევი კაბა რაც ნახა ის ჩაიცვა.თეთრი ძალიან მოკლე კაბა,რომელსაც ზურგი ამოღებული ჰქონდა საკმაოდ და წვრილი ბრეტელებით იყო შემკული.თმები მაღლა აიწია და დაიხვია.მსუბუქი მაკიაჟი,შავი მაღლები და უჰჰ.
დარბაზში რომ შევიდა ყველას ყურადღება მისკენ იყო მიმართული,განსაკუთრებით მამაკაცების და ამაზე თორნიკეს ძარღვები დაეჭიმა ყველა ასე რომ უყურებდა და ღმერთმა იცის გულში რას ფიქრობდნენ,ალბათ გახდილიც ყავდათ ფიქრებში მარიამი.დემეტრესთან მივიდა.
-შენმა დამ მეტი მოკლე კაბა ვერ ნახა?
-შენ რა განაღვლებს ერთი?
-არაფერი ვინმემ ზედმეტი არ გაუბედოს.
-ნუ გეშინია მარიამი ზედმეტს არავის არაფერს გააბედიებს.
თორნიკეს აღარაფერი უთქვია უყურებდა მარიამს და მის მიხვრა-მოხვრას სწავლობდა..მაგიდანსთან იჯდნენ როდესაც ვიღაც ახალგაზრდა ბიჭი მივიდა მათთან..
-შეიძლება ამ ულამაზეს ქალბატონს ვეცეკვო?
-მე მეუბნები?
-დიახ შენ.
-იცი,არ...თორნიკეს მოკრა თვალი რომელიც გაბრაზებისგან მალე აფეთქდებოდა..ამიტომ უცებ გადაასწორა.
-არ ვაპირებ ტყუილა ჯდომას წავიდეთ გენაცვალე,მის გამოწვდილ ხელს მისი შეაგება და საცეკვაო მოედნისკენ დაიძრნენ..გამომწვევად ცეკვავდა რაც თორნიკეს აღიზიანწბდა,მზად იყო ის ბიჭი შუაზე გაეხია,მაგრამ რატომ?
მარიამმა ცეკვა რომ დაასრულა საპირფარეშოსკენ აჯღო გეზი,ის ბიჭიც მას გაყვა უკან,თორნიკემ რა აღარ იფიქრა და უკან გაყვა საპირფარეშოს კარი თითქმის შეამტვრია,მარიამი კი ამ დროს ღიღინებდა და ტუჩზე წითელ კონტურს ისმევდა...
-უკაცრავად მე...
-დაბრმავდი??დიდი ასოებით აწერია ქალების თუ მხოლოდ გარეგნულად ხარ კაცი და ისე ქალი ხარ??დაინახა თორნიკეს სახე და ინანა ეს რომ უთხრა.თორნიკემ მანძილი დაფარა და მასთან მივიდა,ხელი ხელზე მაგრამ მოუჭირა.
-არავის გესმის?არავის არ აქვს ჩემთან ეგრე საუბარის უფლება,არც შენ ხარ გამონაკლისი გასიებულო ლაწირაკო.მისი ნათქვამი მერე ინანა მაგრამ ნათქვამი ქონდა და აზრი?
მარიამი მიხვდა რომ თორნიკემ იმ დღეს ყველაფერი გაიგონა და მისი ვინაობაც იცოდა შესაბამისად..ჭკუაზე აღარ იყო უკვე მეორედ აყენებდა შეურაწყოფას,ცრემლები მოერია მაგრამ გარეთ გამოსვლის საშვალება არმისცა,არ დაანახებდა რომ ისევ სუსტი იყო.ოღონს ახლა არა.
კაი სილა გააწნა სიფათში.
-გასიებული ლაწირაკი არა?შენ მართლა ის გასიებული ლაწირაკი ხო არ გგონივარ ვინც ვყავი?ვინც დაამცირე!არ გაბედო გესმის?!მე არ მოგცემ ჩემი დამცირების უფლებას!არც გაქ!შენი თავი დიდი ვინმე ნუ გონია მართლა ერთი ლაწირაკი ბიჭი ხარ რომელმაც არ იცის არავის პატივის ცემა,პირველ რიგში მისი თავის!სანამ ვინმეს განსჯი შენ თავზე დაფიქრდი.მამიკოს გაბლატავებული ბიჭი ხარ მეტი არაფერი ხარ ამ ცხოვრებაში!
ეს უთხრა და განცვიფრებული თორნიკე დატოვა იქ.იმ წუთასვე გავარდა აივანზე და კარები მოიხურა.თვალებიდან ცრემლები გადმოეღვარა,უნდოდა ძლიერი ყოფილიყო მაგრამ მაინც სუსტი იყო.გააფთრებული თორნიკე გონზე რომ მოვიდა გავარდა გარეთ მარიამს ეძებდა ვერსად რომ ვერ ნახა აივანზე დააპირა გასვლა და მარიამი დაინახა კუთზეში როგორ იყო მიკუნტული და სავარაუდოდ ტიროდა,მისვლა დააპირა მაგრამ დაინახა როგორ წამოდგა ფეხზე,ცრემლები მოიწმინდა,მხრებში გაიმართა და ღრმად ამოისნუთქა.თორნიკე იმ წუთას უკან წავიდა და ბიჭებთან დაჯდა.მარიამი ბართან დაჯდა და ერთი ორი ჭიქა დალია,მერე ცეკვავდა,ეს მოკლე
კაბა კიდე უფრო მაღლა ეწეოდა და თორნიკეს ნერწყებს აყლაპიებდა,კიდევ დალია და მაგრად გამოთვრა რა.ბოლოს აღარც ახსოვს რა მოხდა.დილით თვალები რომ გაახილა მისი ჭერი იცნო,ცოტა მუცელთან ტკიოდა მარჯვენა მხარეს,გვერდძე გადაკოტრიალდა და პროსტინაზე სისხლი დაინახა,თან გააცნობიერა რომ საცვლების ამარა იწყვა და მისი კაბა ნაფლეთებად ქცეული ძირს ეგდო,კაბას მზერა გააყოლა და იქვე მჯდარ სავარძელში თორნიკე დალანდა,ხელებგადაჯვარედინებულს რომ ეძინა,უცებ გონებამ წამის მეასედში რა აღარ იფიქრა და ერთი მწარედ დაიყვირა....

მეტის დაწერა ვერ მოვახერხე,მუზა გამიფრინდა. ველი შეფასებებს