ღრმად ამოისუნთქა, გულში ჩამიკრა და ძალიან ხმადაბლა მითხრა
- ყველაზე ბედნიერი ვარ იმით რომ შენ ჩემი ხარ. მიყვარხარ. _მხოლოდ ეს მითხრა, მხოლოდ ეს 9 სიტყვა, მაგრამ, ისეთი ხმით, აი ეგრევე რომ ტანში ჟრუანტელი დაგივლის და რაღაც საოცარს რომ გაგრძნობინებს. მე ამ ადამიანის გარეშე ვერ ვიქნებოდი ვერასდროს, სიცარიელე ვარ მის გარეშე, ცარიელი სხეული. გადიოდა დღეები, ყველაზე ბედნიერი დღეები. ვათვალიერებდით სვანეთს, საღამოს ბევრი საუბარი, სიცილი, სიმღერა. წამოსვლამდე 2 დღე იყო დარჩენილი, დილით ვსაუზმობდით როცა დიასახლისის ხმა გავიგეთ.
- მობრძანდით, აქეთ არიან.
- ვინ მოვიდა?
- ქეთ არგამიბრაზდე რა გუშინ ნინამ დამირეკა ძალიან შემეცოდა და ვუთხარი სადაც ვიყავით
- რააქენიიიი?
- ბოდიში რა
- სააააღოოლ ძაანდიდი მადლობა
- ქეთიი _ მომიახლოვდა ნინა და მაგრად ჩამეხუტა
- ჰოო
- ეხლაა მისმინე და არგამაწყვეტინო
- გიისმენ
- ბოდიშის მოხდამინდა, არ მეგონა მართლა თუ გიყვარდა, მეგონა უბრალოდ მოგწონდა და ამას არქმევდი სიყვარულს
- 2 წლიანი მოწონება დედა?
- ხომგითხარი არ შემაწყვეტინო თქო.. მოკლედ მინდა რომ სახლში დაბრუნდე, და გიორგისაც მინდა რომ ვიცნობდე.
- გიორგი აქაა და გაიცანი. სახლში მოვალ უბრალოდ როცა მინდა სადაც მინდა მაშინ ვნახავ გიორგის და ამასვერ ამიკრძალავ
- რათქმაუნდა დე._ნინა არ იყო როგორცასეთი თბილი დედა, არასდროს უყვარდა თხოვნები და რაღაცეები, მისი ესსაქციელი ყველაზე მეტად გამმიკვირდა. გიორგი გაიცნო, მოეწონა.
- დარჩები დღეს?
- არა ვერა ხვალ სამსახურში უნდა წავიდე. წავალ უკვე მე. თქვენ როდის ჩამოხვალთ?
- ჩვენ მგონი ბათუმშიც გავივლით და მერე ჩამოვალთ
- აჰამ კარგი. წამო გამაცილე რა
- მიხარია რომ ჩამოხვედი დე _ მაგრად მოვეხვიე და ცრემლები ვერ შევიკავე
- ჩემი გოგო.. ფული გაქვს ბათუმისთვის?
- ცოტა მაქვს და ისედაც ბიჭები არაფერს არ გვახარჯინებენ მედა თამოს
- აჰამ ესეც გგქონდეს რაიცი რახდება
- მადლობ..
- კარგი წავედი მე. ჭკვიანად და დამირეკე ხოლმე
- მიყვარხაარ
- მეც მიყვარხარ.
სამზარეულოში თავპირისმტვრევით შევედი და თამოს ჩავეხუტე
- მადლობა თააააამ
- მერაშუაში ვარ
- შენროარ გეთქვა საიდან დაესიზმრებოდა რომ ააქ ვართ
- აა ჰო _გამიცინა და ისიც მომეხვია
- უუუუF აი უკვე ყველაფერი ძალიიიან მაგრად არის _ ჩემს ადგილს დავუბრუნდი, გიოს ლოყაზე ვაკოცე და ყურში ჩუმად ვუთხარი
- ჩემი დევდარიანი
- მიყვარხარ.
ღამის 4 საათზე გიო მირეკავს
- ორი წუთი გარეთ გადი
- რახდებაა
- გადირო გეუბნები
- ოქ
გარეთ გავედი თუ არა ალექსანდრე ჩვენს ოთახში შეიპარა და კარი მიიხურა. გამეღიმა და იქვე მოაჯირს დავეყრდენი. მოულოდნელად ნაცნობი სურნელი ვიგრძენი, მმისი ხელებბი ჩემს მუცელზე, ჟრუანტელმა დამიარა.
- ვგიჟდები ჩემს შეხებაზე ჟრუანტელი რომ გივლის._ მისი ხმა მაგიჟებდა
- და შენ რა გემართება როცა მე გეხები? _ მისკენ შევტრიალდი, წარბები ავუთამაშე და ყელში ძალიან ნაზად ვაკოცე. ვიცოდი რომ უყვარდა ასე.
- სუსტი წერტილი ვიცითოოო ?
- დიახ დიახ. მოიცა ისინი რას აკეთებენ იქ?
- აბა გამოიცანი
- ოპაა _სიცილი ამიტყდა ძალიან ხმამაღლა, გიორგი პირზე ხელს მაფარებდა და თვითონაც იგუდებოდა სიცილით.რომ მივხვდით რომ ალექსანდრე აღარ გამოდიოდა, გიოსთან შევვარდი და საწოლზე წამოვგორდი, მაიკიდან მუცელი ოდნავ მიჩანდა, რაზეც ბატონ დევდარიანს ჭკუა ეკეტებოდა.
-მოდი ჩემთანნ _რაღაც საოცარი ხმით მითხრა, წელზე მომხვია ხელიდა მისკენ გადამაბრუნა. მუცელს მიკოცნიდა მეკიდევ ვკისკისებდი მეღუტუნება თქო მარა ვინ მისმენდა, უფრო მიღუტუნებდა და ჩემს სიცილზე თვითონაც ეცინებოდა.რომ დავწყნარდი, გულზე თავი დავადე და გათენებამდე ესე ვიწექით. არცერთს არ გვეძინებოდა, მაგრამ არცერთი არ ვიღებდით ხმას. ასე უბრალოდ მის გულზე მედო თავი, ის კი თმაზე მეფერებოდა. არის მომენტები როცა სიტყვები უბრალოდ არ არის საჭირო და ეს სწორედ ის მომენტი იყო. მეორე დღეს გადავწყვიტეთ დღესვე წავსულიყავით ბათუმში. დიასახლისს დავემშვიდობეთ და გზას გავუდექით. მედათამო ჩუმად ვლაპარაკობდით რომ ბიჭებს არ გაეგოთ
- რახდებოდა გუშინ? _ წარბები ავუთამაშე და მხარი გავკარი
- ოო არაფერი
- ჰა მეთქიი
- შენ სად იყავი იმ დღეს გარეთ რომ გახვედი ?_ირონიული ღიმილით გადმომხედა და ბოროტულად ჩაიცინა
- უიმეე კაი ხოო აღარ მაიინტერესებს
- ხოდა ეგრე.
რომ ჩავედით, ამჯერად დავუთმე თამო ალექსანდრეს და მე გიოსთან ერთად შევედი ნომერში. ეს დავუთმმე მიზეზია თორე ისედაც გიოსთან მინდოდა. მეორე დილას ზღვაზე გავედით სადაც იმდენი ხალხი იყოო იმდენი რომ ზღვას ვეძებდი სადარი აბა დამანახეთ თქო.
- ქეთუს წამო ზღვაში შევიდეთ
- ოო მოიცა ცოტახანი
- ცოტახანი არა იის _ხელში ამიყვანაა ისეთითქოს ბუმბული ვიყო და ზღვაში გამაქანა
- რა იდიოტი ხარ დამსვიი ვივლი ჩემითა ნებითა.ან ვაფშე რასმიგყავარ რომიგყავარ ცურვა მეარ ვიცი და არაფერი
- ხოდა გასწავლი. ესეიგი ეხლა ხელები შემომხვიე კისერზე და რომ გეტყვი 2 თვლაზე მაკოცე. _ მეც დაპროგრამებულივით ვასრულებდი მის ნათქვამს სანამ მისმა სიცილის ხმამ არ მომიყვანა გონზე
- აუ რა ნაგააავი ხარ
- რა გინდა გცოდნია ცურვა
- მაინცრა საყვარელი ხარ
- ხო არაა?
ხელები წელზე მომხვია, ჟრუანტელმა დამიარა როგორც ყოველთვის და ამაზე ისე ჩაეღიმა რომ ცოტაც დაა შევჭამდი.შემდეგ იყო ღამის კლუბები, გიოსგან და სანდროსგან დალეწილი ვიღაც ტიპები. რომ კითხო რატომ სცემეთო გეტყვიან - "ცუდად გიყურებდნენ და იმიტოო".
კიდევ იყო საღამოობით ჯოკერი, ლუდი, ხმამაღალი სიცილი და რაც მთავარია სიყვარული, დიდი და ძლიერი სიყვარული.გადავწყვიტეთ რომ წასვლის წინა დღეს თავზე უნდა დაგვემხო მთელი ბათუმი ოღონდ არანაირი სასმელი. ღამის კლუბები, მანქანაში ხმამაღალი მუსიკები, სიჩქარე მინიმუმ 200, გამთენიისას ზღვაში ფეხშიშველი სიარული და ბოლო ხმაზე სიცილი. ძალიაან მიყვარს ეს სამი ჩემზე გიჟი ადამიანი და რავქნა.თბილისში ჩასვლისას ყველაფერი დალაგდა. გიოს თითქმის ყოველდღე ვნახულობდი. ხშირად ვიკრიბებოდით ოთხივე ერთად და ვიხსენებდით იმ გიჟურ დღეებს. ნინას დაბადებისდღე ახლოვდებოდა დ ამინდოდა რაიმე სიურპრიზი მომეწყო. მედაგიომ მოვიფიქრეთ რაღაცეები და განვახორციელეთ კიდეც.
ნინას დაბადებისდღე, 6 სექტემბერი
არავინ ულოცავს არც ფბზე არც ტელეფონზე, რაღაც მოწყენილი დადიოდა. ალბათ ეგონა არავის გავახსენდიო მაგრამ რაიცოდა წინ რა ელოდა. საღამოს მე და გიომ რესტორანში წავიყვანეთ
- უი ჩაბნელებულია ალბათ დაიკეტნენ
- წამო ვკითხოთ აბა _უთხრა გიომ და ეშმაკურად გადმომხედა
შევედით თუარა დარბაზში შუქი აინთო და იმდენი ხალხი იყო მეც კი გამიკირდა ამდენი სიიიიდან თქო. დედას ბავშვობის მეგობრები, ნათესავები, ისე უხაროდა ჭკუაზე არ იყო. იმდენი ხალხი იყო ქორწილს უფრო გავდა ვიდრე დაბადების დღეს. დადგაა ჩვენი საჩუქრის დროც. ვიცოდი ერთ სუნამოზე რომ ჭკუა ეკეტებოდა და ის ვიყიდეთ,და მთავარი- ჩვენი ერთერთი ფოტო, სადაც დაახლოებით 2 წლის ვარ და დედაა 22ის ძააააააააალიან დიდად ამოვბეჭდეთ რომ მთელ კედელზე გაეკრა. რომ ვანახეთ შოკში იყო, მოვიდა და ორივეს ჩაგვეხუტა.