3 ყველამ იცის ჩემი წარსული მაგრამ ის არავინ იცის თუ რატომ ვენდობოდი და მიყვარდა ჩემი დაქალი სიცოცხლეზე მეტად ყველაფერი დაიწყო მეხუთე კლასში ჯერ მოდით მოგიყვებით ჩემს პატაროობას მე არასოდეს მიყვარდა ბაღი რადგან ბავშვები დამცინოდნენ მცემდნენ და მჩაგრავდნენ რის გამოც საკუთარი თავი მძულდა როცა სკოლაში შევედი მეხუთე კლასამდე არავის ველაპარაკებოდი რადგან მე მეგონა რო ისინიც მცემდნენ დამამცირებდნენ და დამჩაგრავდნენ მე არავის ველაპარაკებოდი სულ ჩემთვის მარტო ვიჯექი სანამ არ გამოჩნდა ერთი გოგო სახელად სალომე ის ერთადერთი ადამიანი იყო რომელსაც ახლოს ვიკარებდი რადგან ისიც ჩემნაირი იყო ის ბავშვებს არ ეკონტაქტებოდა რადგან ბავშვებს არ უნდოდათ მათთან მეგობრობა ის გადმოსვეს ჩემთან და დავმეგობრდით რის შემდეგაც საუკეთესო დაქალები გავხდით ეხლა მერვე კლასში ვარ მე და სალომე სამ წელიწადში სასტიკად შევიცვალეთ ის უმანკო კეთილი არსებისგან და გარყვნილი გახდა მეკი ნაზი არსებისგან გიჟი ქალბიჭა ყოველდღე ჩხუბი მომდიოდა ბიჭებთან და ყოველდღე რაზბორკები მქონდა სალომე კი ყოველდღე ბიჭებს კერავდა რაც არ მომწონდა ერთი კვირაც არ გადიოდა რო სახლში არ დამეტოვა და ამ დროსს მას ერთხელაც არ ვყავდი თავისთან აყვანილი სულ მიყვებოდა იმაზე რო მდიდარი იყო მაგრამ მას ჩაცმულობაში არ ეტყობოდა მე ვიცოდი რო მატყუებდა მაგრამ ისე ვიქცეოდი ვითომ მჯეროდა ვიცოდი რო უჭირდა ამიტომაც დედას ვთხოვდი რო გამოეგზავნა მისთვის ტანსაცმელები და სასკოლო ნივთები და დედაჩემიც უგზავნიდა სკოლის შემდეგ ჩემთან ამოდიოდა შეჭამდა და წავიდოდა სკოლაში ყველას ყველაფერს სთხოვნიდა მეკი არა ყოველთვის ყველას კარგად და თბილად ექცეოდა მეკი არა პირში მეუბნებოდა რო მისი საუკეთესო დაქალი ვიყავი მაგრამ ჩემზე მეტად ვიღაცა ცისფერს ენდობოდა მე ამ ყველაფერზე თვალს ვხუჭავდი დ აარაფერს ვეუბნებოდი ყოველდღე მეუბნებოდა ვის აკოცა და ვის არა ყოველდღე ცისფერებზე და ვარდისფერებზე მიყვებოდა მეუბნებოდა რო 10 გოგოს აკოცა და 6 ბიჭს მეუბნებოდა რო მხარს უჭერდა ცისფერებს და ვარდისფერებს რაც არ მსიამოვნებდა ის სიგარეტს ეწეოდა და მეც მაძალებდა მოწევას მაგრამ არ ვეწეოდი ყოველდღე ვიღაც უცხოებს ემესიჯებოდა სექსზე რაც არ .სიამოვნებდა და მათ თავის ნომერსაც აძლევდა ერთი ორჯერ შეხვდა კიდე ვიღაც ბიჭებს ერთხელ კი ვუთხარი თუ ასე გააგრძელებდა მე მას აღარ ვემეგობრებოდი მაგრამ მან ცალ ყურში შეუშვა და მეორედან გამოუშვა რაზეც გული დამწყდა მერე ჩემ ერთ კლასელს ანასტასიან დავუმეგობრდი და საერთო ენა გამოვნახეთ ანიმე მე და ის სულ ანიმეზე ვლაპარაკობდით რის გამოც სალომე ბრაზდებოდა ანასტასიამ მერე მესამე მერხია მოადგა და ჩვენთან ერთად იჯდა მე ვხვდებოდი რო სალომეს არ სიამოვნებდა მაგრამ რა მექნა სალომე ძალიან იცვლებოდა ჩემყან საერთოდ აღარ კონტაქტობდა მარტო ერთად ვიჯექით მერხზე სახლში როცა მივიდოდი ეგრევე ვურეკავდი და გამარჯობაც არ მქონდა ნათქვამი რო მეუბნებოდა არ მცალიაო მას ჩემთვის არასოდეს ეცალა მაგრამ მე მას ამაზე არასოდეს არაფერს ვეუბნებოდი მერე სასტავი შევქმენით რომელშიც მე მარი სალომე ანასტასია ტატო და გიო ვიყავით ყველანი ერთმანეთს დავუახლოვდით ყოველდღე სკოლის შემდეგ ალეიაში მივდიოდით მაგრამ ერთხელ რაღაცა სისულელეზე ვიჩხუბეთ და მე ვთქვი რო რასაც ჩვენ ვაკეთებდით ეს მეგობრობა არ იყო მარიმ კი მითხრა რო ჩემი მძღნერული დგომით ყველას ხელს ვუშლიდი მე ხმა არ ამოვიღე უფროსწორედ ვერ ამოვიღე გული სასტიკად მეტკინა რადგან მე ის სიცოცხლეზე მეტად მიყვარდა და მან კი მითხრა რო ყველას ხელშ ვუშლიდი ჩემი დგომით მე ხმა არ ამოვიღე მერე რამოდენიმე წუთის შემდეგ სალომემ მითხრა რო მისი საუკეთესო დაქალი არასოდეს ვიყავი და უბრალოდ მიყენებდა ამის გაგებაზე კი ცრემლები წამომივიდა ისე რო ვერ ვაჩერებდი გული მტკიოდა სასტიკად მე ვყვიროდი ოღონდ ჩემთვის გულში რაც არავის ესმოდა და ვერავინაც ვერ გაიგებდა ყველა ხედავდა ჩემს ღიმილს მაგრამ ჩემი ცივი გულიდან წამოსულ ცრემლებს სახლში მინდოდა მინდოდა მოვშორებოდი იმ პარკს და მარტო დავრჩენილიყავი მაგ წამს დავფიქრდი თუ როგორ მექცეოდა ეს დრო სალომე ისიც გავიხსენე საუკეთესო მეგობრობის სამაჯური ყოველთვის მარტო მე რო მეკეთა და მას არა სალომე და მარი ჩემზე საზიზღრობებს ლაპარაკობდნენ მე ვიღიმოდი მაგრამ ცრემლებიც მომდიოდა ვერ ვაჩერებდი ცრემლებს ანასტასია მიყურებდა და მაწყნარებდა მე უბრალოდ ისეთი შეგრძნება მქონდა თითქოს 10ჯერ მოვკვდი და ათჯერვე ძალით გამაცოცხლეს მე უბრალოდ ჩუმად ვთქვი მადლობა ყველას ყველაფრისთვის და სახლში სირბილით წავედი სახლში რო მივედი ვეღარ ვიღუმოდი ღიმილი მომშორდა და ყვირილი დავიწყე ვყვიროდი რო სიკვდილი მინდოდა მე მათ ჩემს წარსულზე ყველაფერი მქონდა მოყოლილი და იმაზეც ვდარდობდი რომ არავისთვის არაფერი ეთქვათ ამ ყველაფრის გამო ოთხი დღე მიცვალებულივით ვეგდე საწოლსში და ვიძახდი რო საკუთარი თავი მძულდა ამის გამო ოთხი დღე სკოლაში არ დავდიოდი მეხუთე დღეს ჩასიებული სისხლისფერი თვალებით მივედი სკოლაში ისინი ისეთ ნივიჟუებს მირტყავდნემ თითქოს არც მიცნობდნენ და არც ვვარსებობდი ამისგან ჩემი დამსხვრეული გული უფრო და უფრო იმსხვეეოდა გულში ვტიროდი და ვყვიროდი რაც არავის არ ესმოდა და ვერავინ ვერ ხედავდა მეორე დღეს კი უბრალოდ მითხრეს რო ეს სიბტაზისგან მოუვიდათ და მეკი ვუპასუხე რო გატეხილ ჭიქას ვერაფერს უშველით როგორც ჩემს გულს ის ისეთი აღარ იქნება როგორიც იყოთო დ არამოდენიმე დღის შემდეგ კი გავარკვიე რო ისინი ღადაობდნენ მამაჩემზე მაშინაც კი როცა ვმეგობრობდით აი რას ნიშნავს გყავდეს ვითომ მეგობარი.