წერილი გავხსენი და..

- რას შვები ლიზი? (გიორგი)
- რავი არაფერს, შენ? (მე)
- მეც. მისმინე, ერთი სიტყვით რომ გითხრა, არ უნდა მოვქცეულიყავი დღეს რომ მოვიქეცი ისე და ბოდიშს გიხდი რა. დღეს სადმე გავიდეთ თუ გცალია. მარტო ჩვენ ოღონდ (გიორგი)

ოჰოო როდიდან გავხდით ეს და მე "ჩვენ"?

- არა, არ მცალია. (მე)
- მიდი გთხოვ. თან დანაშაულს გამოვისყიდი. წავედი ეხლა და 5 საათისთვის შენს სახლთან ვიდგები და თუ არ ჩამოხვალ ძალით ჩამოგიყვან იცოდე :დ (გიორგი)
ეს მომწერა და გავიდა.
ჰმ.. როგორც ჩანს ჩემი მისამართი ცოდნია.
კარგი ამას მერე გავარკვევთ. შესაფერისი ტანსაცმელი ჩავიცვი, მაკიაჟიც შევისწორე. გახდა 5 საათი და ტელეფონზე მესიჯი მომივიდა.
"ლიზი ჩამოდი გელოდები"
გადამრევს ეს ადამიანი!! ნომერიც გაუგია.
დაბლა ჩავედი. გიორგი მანქანას იყო მიყრდნობილი. რომ დამინახა წამოვიდა, გამარჯობაო მითხრა. მანქნის კარი გააღო, მეც ჩავჯექი, კარი დახურა და საჭესთან დაჯდა.
- სად მივდივართ? (მე)
- სადმე კაფეში გავიდეთ, ვილაპარაკოთ. კარგი? (გიორგი)
- კარგი.-ვუპასუხე და ღვედი გავიკეთე.
10 წუთის სიარულის შემდეგ, ერთ მყუდრო კაფეში მიმიყვანა.
თავისუფალ მაგიდასთან დავჯექით და მაშინვე შეკვეთის ასაღებად მოვიდნენ.
- ლიზი შენ რას შეუკვეთავ? (გიორგი)
- ჰმ.. ერთი ყავა. (მე)
- მეც იგივე (გიორგი)
მალე ყავაც მოგვიტანეს.
გიორგის რაღაცის თქმა უნდოდა, მაგრამ შევაწყვეტინე.
- გიორგი, ჩემი სახლის მისამართი და ტელეფონის ნომერი საიდან გაიგე? (მე)
- სკოლის შემდეგ გამოგყევი და..
წინადადება არ დავამთავრებინე
- რა ქენი? - გაოგნებულმა ვკითხე და მივაშტერდი.
- ჰო, სკოლის შემდეგ გამოგყევი,- მითხრა და გაიცინა,- ნომერი მარის ვთხოვე სკოლიდან რომ გავდიოდით და მანაც მაშინვე მითხრა.
- და ეს რატომ გააკეთე?
- სკოლაში ცუდად მოგექეცი და მაგიტო,- თქვა და მომაშტერდა.
- ასე ნუ მიყურებ ,- ვთქვიდა ვიგრძენი როგორ გავწითლდი.
- ძალიან ლამაზი ხარ.
მითხრა და გაიღიმა, მე სუნთქვა შემეკრა. ვეცადე არ შემემჩნია მაგრამ უარესად გავწითლდი.
მან გააგრძელა.
- დღევანდელის გამო არ მინდა ცუდი "ტიპი" გეგონო. რაღაცაზე გავბრაზდი და მერე ჯავრი შენზე ვიყარე. ბოდიში.
დავიბენი.
- არაუშავს.
მხოლოდ ამის თქმა მოვახერხე და თვალებში შევხედე.
- ლიზი თუ გინდა ხვალ სახლთან გამოგივლი და ერთად წავიდეთ?
მითხრა და ისევ გამიღიმა.
მეც კარგი თქო, მხიარულად დავთანხმდი. ამის შემდეგ დაახლოებით 1 საათი ვიჯექით და ვლაპარაკობდით. გიორგი სასიამოვნო პიროვნება აღმოჩნდა და მეც მომწონდა მასთან საუბარი. ბევრი ვიცინეთ და გავერთეთ.

სახლში მისული ძალიან კარგ ხასიათზე ვიყავი. ჩემს ოთახში ავედი და მაშინვე მარის დავურეკე
- გოგოო მიდი მალე გადმოდი ჩემთან სახლში რაღაც უნდა მოგიყვე (მე)
- ვაიმე რა გახარებული ხარ რამოხდა? (მარი)
- აფერისტო! ვითომ არ იცი! ამო გელოდები.
გამიცინა და დაკიდა.
10 წუთში ამოვიდა.
რომ მოვიდა პიცა გავაკეთეთ. ჩემს ოთახში დავსხედით, ყველაფერი მოვუყევი. ძალიან გაუხარდა.
მარი მალე წავიდა სახლში.
მეც დავიძინე.
დილით ისე ენერგიულმა გავიღვიძე მეც კი გამიკვირდა. მალე მოვემზადე და ველოდებოდი გიოს. ერთ ადგილას ვწრიალებდი და ვცდილოვდი აღელვება არ გამომეხატა, მაგრამ ჩემმა ძმამ მაინც შემამჩნია.
- ვინმეს ელოდები? (სანდრო)
- მეგობარს,-ვუთხარი და ენა გამოვუყავი.
ამ დროს გიორგიმ ტელეფონზე მომწერა, მეც დაბლა ჩავედი.
- როგორ ხარ გიო? -ვკითხე და მისკენ წავედი.
მოიცა ეხლა მე გიო ვთქვი?? ისე შევუმოკლე სახელი ვერც მივხვდი.
- კარგად ლიზ, შენ?
- კარგად. წავიდეთ?
- ჰოო,- მითხრა, ჩანთა გამომართვა,- მე ვატარებ.
გავუღიმე.
გზაზე ბევრი ვილაპარაკეთ. სკოლაში ჩემს გვერდით დაჯდა, ბევრს მელაპარაკებოდა და მაცინებდა, ამისთვის მასწავლებლის შენიშვნა და ნინის დაუნდობელი მზერაც დავიმსახურეთ. სახეზე ემჩნეოდა რომ გიორგი მოსწონდა მაგრამ ამას დიდ ყურადღებას არ ვაქცევდი. გაკვეთილები რომ მორჩა სახლისკენ წავედი თან ყურსასმენებით მუსიკებს ვუსმენდი. გიორგი ისე წამომეწია ვერც შევამჩნიე.
- ლიზი რაღაც მნიშვნელოვანი უნდა გითხრა...

---------------------------------------------------------
ისეთი ვერ გამომივიდა როგორიც მინდოდა მაგრამ შემიფასეთ