კალთაში დავარდნისას იგრძნო,რომ ტელეფონი გაუარდა ხელიდან.იმდენად მოულოდნელი და ამოუხსნელი იყო ეს ზარი,დრო დასჭირდა სიტუაციაში გარკვევისათვის.საზურგეს მიყრდნობილი ფიქრებში ჩაიძირა,თვალებს,ხან ძირს დახრიდა , ხან კი წინ გაიხედავდა,აშკარად გადაფასებას და დახარისხებას ახდენდა გონებაში ის სიტყვების თუ მოვლენებისა,რომელიც რამოდენიმე წუთის უკან მოხდა.
საშინელი წვა იგრძნო ნესტოებში,ყელში თითქოს გორგალი გაეჩხირა,მის და უნებურად აუცახცახდა ნიკაპი და იგრძნო,როგორ დაუსველა ცრემლმა ღაწვები.თვალები ძლიერ მოჭუტა,ღრმად ჩაისუნთქა და საკუთარ თავს შემოსძახა.
_ დამშვიდდი ლიკა,ჯერ გავერკვათ…..ჯერ გავერკვათ_ ხელის მტევნები განზე გაზიდა და რამოდენიმეჯერ ღრმად ჩაისუნთქა.
_ რატომ განვიცდი,რატომ,რატომ?_ საკუთარ თავს უჯავრდებოდა და ჰკიცხავდა.წამით შედგა,თავისივე სიტყვებს ჩაუღრმავდა,მერე ისევ მოეღუშა სახე,თვალები ცრემლით აევსო და დანანებით ჩაილაპარაკა;
_ გიყვარს_თითქოს დაამშვიდა ამ აღიარებამ, კმაყოფილმა გაიღიმა და საბანში ჩაძვრა.
მთელი ღამე ბორგავდა,ვერ ისვენებდა,გონებაში კვლავ და კვლავ ტრიალებდა ერთიდსიგივე სიტყვები,რომელიც ნათიასგან მოისმინა.ტანჯვით დაათენდა.
არც დემნას ძილი იყო უშფოთველი,საშინელ შინაგან უკმაყოფილებას გრძნობდა ნათიასთან შეხვედრით და მისი სახლში მიცილებით.ვერ ხვდებოდა რა და რატომ ,მაგრამ გრძნობდა,ეს შემთხვევითი არ იყო.მეორე მხრივ კი ისეთი განცდა ჰქონდა,რომ ამით ლიკას უღალატა,მართალია ფიზიკურად არა,მაგრამ სულიერად.
მეორე დღეს გათენდა თუ არა ჯერ ტორტების მაღაზიაში და სანაყინეში შეიარა და მაშინვე გეზი ბექასთან ერთად სოფლისკენ აიღო.
_ რა ტელეფონზე ლაპარაკი აგიტყდა გუშინ საღამოს,რას დამტოვე იმ ბ...სთან_თითქოს ბექა იყო დამნაშავე.
_ ძიძად,როდის მერე დამნიშნე? არ იცი რა სულის პატრონია ნათია? ალბათ თავისი საძინებლისკენ გიტყუებდა_ არ შეიმჩნია მეგობრის სიფიცხე და მშვიდად უპასუხა_ იმედია არაფერი მიგიქარავს.
_ გასულელდი?როცა მივქარე ის არ მეყოფა?_ მთელს სიბრაზეს საჭეზე ანთხევდა ჩაფრენილი_ ლიკას მაგაში გავცვლიდი?
მის სიტყვებზე ბექას გაეღიმა,მსუბუქად გააქნია თავი,მეგობარს მხარზე მოუთათუნა ხელი.
_ ოჰ ჟოფრეი ჟოფრეი.
_ კიდევ ერთხელ დამიძახებ ასე და ალაზანში ჩაგახრჩობ_ მოჩვენებითი სიბრაზით დაუბღვირა.
ეზოში შესულებს მოფუსფუსე თამილა შეეგებათ.გემრიელად დაყკოცნა ლოყები ჯერ შვილს,მერე კი ბექას.მიუხედავად უამრავი გაფრთხილებისა,რომ პატარა აღარ იყო,დედა მაინც თავისას არ იშლიდა.
_ დე ლიკა სადაა?_ მოავლო თუ არა მისაღებს და სამზარეულოს თვალი მაშინვე მისკენ შებრუნდა.
_ ოთახშია შვილო,ჯერ მხოლოდ 9 საათია.
_ კარგი მე ზემოთ ავალ_ დაიბარა და კიბეებს სირბილით აუყვა.
ლიკას არ ეძინა.სავარძელი ფანჯარასთან დაედგა და ფეხებაკეცილი და კოხტად მოკალათებული სივრცეში იყურებოდა.კარის ხმაზეც არ ჰქონია რეაქცია,მანამ ,სანამ მხარზე ძლიერი და თბილი ხელის შეხება არ იგრძნო.
ოდნავ შეკრთა,აშკარად არ მოელოდა ვინმეს იქ ყოფნას ასე ადრიანად,მითუმეტეს დემნას.
_ მოხვედი?_ დაბნეულმა ჩაილაპარაკა და უმისამართოდ გაიღიმა.
_ როგორ ხარ ლიკუ?_ მსუბუქად შეეხო მის კულულა თმებს ,მისკენ დაიხარა და ლოყაზე ფრთხილად აკოცა.
ქალი უხერხულად შეიშმუშნა ,თითქოს არ ესიამოვნა მისო შეხება,თუმცა არ გაუპროტესტებია.
_ რაც მთხოვე ყველაფერი მოგიტანე,თამილამ მაცივარში შეინახა ,სანამ ჩავალთ,რომ არ გალღვეს_კმაყოფილმა უთხრა და ზედატანი გადაიძრო.
_ მადლობა_ როგორც იქნა შემობრუნდა მისკენ_ როგორ ჩაიარა პრეზენტაციამ?
_ ძალიან კარგად,მომხმარებელი კმაყოფილი დარჩა.
_ მიხარია,მამაც იყო?
_ კი მირზაც იყო რათქმაუნდა.
_ სხვა არავინ იყო ნაცნობი?_ კითხა და დაიძაბა,თავადაც არ იცოდა რა სურდა პასუხად მოესმინა.
_ შორიდან ყველას ვიცნობ თითქმის ვინც იქ იყო,ზოგს სალამითაც_ კარადა გამოაღო და სპორტულები გამოალაგა.ცოტა პაუზა გააკეთა,თითქოს ორჭოფობდა,მერე ისევ ლიკასკენ შემობრუნდა_ ერთი ძველი ნაცნობი ვნახე,დიდად არ აღვფრთოვანებულვარ მაგრამ ,რას ვიზამთ ასეთი შემთხვევისგან არ ვართ დაზღვეულნი.ნათია ქვია,ადრე ვიცნობდი.
_ ბექაც იცნობს?
_ კი ბექაც,მაგარი გაცვეთილი გოგოა,იმდენი ქნა,რომ თავი სახლამდე მიმაყვანინა,მთელი გზა გულში ბექას ვლანძღავდი,მაშინ მოუნდა თეოსთან ტელეფონზე ჭუკჭუკი._ შინაგანად საოცარი კმაყოფილება იგრძნო,თითქოს ამ უბრალო სიმართლის თქმით მხრებიდან ტვირთი ჩამოხსნეს.
_ შეყვარებულია ბიჭი_ ხმაში სილაღე დაუბრუნდა,თვალები ისევ აუბრწყინდა,საშინლად ესიამოვნა დემნას გულწრფელობა,იმდენად სუფთა და ალალი იყო მისი საუბარი თი ხმის ტონი წამითაც არ დაეჭვებულა ქალი,რომ შეიძლება ქმარი ტყუილს ეუბნებოდა.
_ წავიდეთ ტორტი ვჭამოთ,სული მელევა უკვე_ თვალები საყვარლად დაკვესა და ქმრის გამოწვდილ ხელს ჩამოეყრდნო.
მაგიდასთან ყველა მოკალათდა_ დემნა,ლიკა,თამილა,ქეთო,ბექა და თეო.
_ ნუ რძალო,როგორ განებივრეს შენი ქმარი რა,მაგრამ დემნა ასე არ შეიძლება გასუქდება გოგო ამდენი ტორტით_ თქვა და დიდი ლუკმა პირისკენ გააქანა.
_ შენ ჩვენზე ნუ მოცდები შენი იდარდე,შენ რითი ანებივრებ ჩვენს სარძლოს? _ არ ჩამორჩა დემნა.
_ ვაიმე შვილო საცოლე გყავს?_ სიხარულისაგან შეიცხადა თამილამ.
_ საცოლე ნაადვევი ნათქვამია,თუმცა სასიამოვნოდ ჟღერს_ უხმოდ გადახედა დამორცხვებულ გოგონას.
_ ვინ არის შვილო?_ არ ეშვებოდა ქალი.
_ ტორტი ხომ არ დაგიმატოთ?_ ფეხზე წამოხტა თეო,სურდა ყურადღება სხვა რამეზე გადაეტანა,მაგრამ ბექას ხელმა,რომელიც მაჯაზე მოეჭიდა გასაქანი არ მისცა.
_ აი ეს_ სიამაყით სავსემ ახედა გულისწორს,ეს უკანასკნელუ კი მორიდებისაგან,სულ აღაჟღაჟდა ლოყებზე.
_ რას ამბობ? რა მაგარია_ ერთად შეიცხადა თამილამაც და ქეთომაც.
სამზარეულოში სადღესასწაულო განწყობა სუფევდა.
თამილა უკვე ვეღარ ისვენებდა,რადგან დემნა სახლში ეგულებოდა უკვე წასვლაზე ეჭირა თვალი.არავის თხოვნა არ გაიგონა და შუადღისკენ უკვე ჩაბარგებული დემეტრეს მანქანაში მოკალათებულიყო,მას უნდა წაეყვანა.
როგორც კი შორს დაიგულა ქმარი ლიკამ,საკუთარ ოთახში ავიდა და ტელეფონზე ნათიას ნომერი აკრიბა.ცოტა ხნიანი პაუზის შემდეგ ქალმა გადაპრანჭული და ცოტაც შეზარხოშებული ხმით გაწელილი ფრაზით უპასუხა:
_ ალოოო
_ნათიას ვესაუბრები?
_ დიახ
_ მე ლიკა ვარ დემეტრე ხუციშვილის მეუღლე ვარ.
_ ჰოო? და რა ხდება?_ აშკარად დააბნია მისმა ზარმა.
_ კარგი იქნებოდა ფხიზელი,რომ ყოფილიყავით,უფრო საინტერესო საუბარი გვექნებოდა,თუმცა არაუშავს,ვფიქრობ თქვენი გონება და ინტელექტი დიდ სხვაობას არ მოგვცემს თუ ფხიზელი იქნებოდით.მოკლედ და კონკრეტულად აგიხსნით ჩემი ზარის მიზეზს.პირველ რიგში გეტყვით რომ გითანაგრძნობთ,ქალებს ერთერთი ძვირფასი ღირსება ,რაც გაგვაჩნია ჩვენი პატიოსნება და სიწმინდეა,თქვენ კი საკუთარი ფეხის ტილოდ აქციეთ,მეორე რაშიც გითანაგრძნობთ ისაა,რომ საკუთარი ენის და სურვილების კონტროლი არ შეგიძლიათ და თავადვე იხლართებით საკუთარ ტყუილებში,რაც გალპობთ და მესამე რაშიც გითანაგრძნობთ ისაა,რომ ჯერ კიდევ ილუზიებში ცხოვრობთ იმის იმედად,რომ ჩემი ქმარი თქვენია.მინდა დაგამშვიდოდ და გაგახაროთ,ის ჩემია კანონით,გრძნობით და ფიზიკურად.მეორედ არ შეცდე და ან მე ან ჩემს ქმარს არ დაგვორეკო ან არ შეგვხვდე ,თორემ თავად დაზარალდები,იმიტომ,რომ დემეტრე ნარწყევს არასოდეს უბრუნდება._ ისე გათიშა,რომ მის პასუხს არ დალობედია,თუმცა ნაკლებად სავარაუდოა,რაიმეს თქმის თავო ჰქონოდა ნათიას.
შინაგანად საოცარ კმაყოფილებას გრძნობდა,ტელეფონს ძლიერად უჭერდა თითებს და იღიმოდა.თუმცა არა მარტო ამ გამარჯვების გამო,არამედ იმ გადაეყვეტილების გამო,რომლის განხორციელებასაც იმ საღამოს აპირებდა,რომელიც მის მომავალს საბოლოოდ შეცვლიდა.