ბავშვებო ვიცი პატარაა, ვიცი დებილობაა ვალდებულების გამო ვწერ უბრალოდ, დროც საერთოდ აღარ მაქვს ხოლმე... ერთი თავიც და მორჩება!

******

-რა იყო ანაბელ გეშინია?
-შენი რატომ უნდა მეშინოდეს?
-რავიცი შენი თქმით ხომ არაკაცი ვარ! შენი თქმით ხომ ს**ი ვარ!
-ხარ კიდეც!
-გოგო ხმას კიდე იღებ შეენ?- ცხოველური ხმით იღრიალა ქალდანმა და მთელი სახლი თითქოს შეზანზარდა...- მაგ ბიჭთან როგორ ჩერდები გოგოო მე თუ არაკაცი ვარ ის საერთოდ რა არის? რას წარმოადგენს?
-იცი შენგან რით განსხვავდება? გოგოს პატივის ცემა იცის! კულტურა გააჩნია! კაცია და შენგან განსხვავებით არ ცდილობს ძალით კაცი გამოჩნდეს, ისეთია როგორიცაა, სახლშიც და ქუჩაშიც, ნიღაბს არ ატარებს არც ოჯახში და არც ქუჩაში! შენ? კურდღელი ხარ! ყველასი გეშინია! თავიდან თორნიკეც გითმობდა! ზედმეტს არ გეუბნებოდა იმიტომ რომ იცის რა ძალა აქვს სიყვარულს! იცის და მიხვდა რო ის ბო****რა შეგიყვარდა! შეყვარებულ ადამიანს კიდე ჭკუა არ მოეკითხება! და შენ უნდა მასწავლიდე ვინ შემიყვარდეს და ვინ არა? გაიხსენე ნატა, ან თიკა რომელი იყო წესიერი? რომელი იყო პატიოსანი? და კიდევ მე მეუბნები ხო ეგეთი ადამიანი როგორ შეგიყვარდაო? არარაობა ხარ ლაშა ქალდანო! არარაობაა!-სახლიდან გამოვარდა... ცრემლებმა დაუსველა მალევე მთელი სახე, მხედველობა ნელ-ნელა ებინდებოდა. მაღაზიაში შეიარა ლუდი და სიგარეტი იყიდა და ზღვის ნაპირზე დაჯდა.
იმ მომენტში ყველა და ყველაფერი ეზიზღებოდა! სიცოცხლე ეზარებოდა... ზეც კი დაფიქრდა, მაგრამ შემდეგ დედა გაახსენდა... დედა რომელიც უკვე კერპად აღიარა...დედა რომელიც მისთვის იდეალი იყო. და თორნიკე...თორნიკეზე უბრალოდ სიტყვას ვერ ამბობდა... ეს ბიჭი ყველანაირი იყო, თბილი მოსიყვარული ამავდროულად ცივი და უჟმური, მხიარული და უხასიათო, ხზოგჯერ თანამედროვე ოცდამეერთე საუკუნის ბიჭი იყო ზოგჯერ კი ქართულ აზიატად იქცეოდა...უყვარდა? ყველაფერე მეტად...შეეძლო სიცოცხლეც კი დაეთმო მის გამო, მაგრამ... იყო ერთი მაგრამ. იცოდა, იცოდა, რომ ქალდანი არ გაახარებდა... მომავალი ჰქონდა თორნიკესთან ურთიერთობას? სამი საათი გალია ანაბელმა ასეთ ფიქრებში და ნაცნობ გზას დაადგა მეგობრების სასტუმროსაკენ... მაშინათვე შეუვარდა ფილფანს ოთახში, შემდეგ საწოლში და მაგრად ჩაეხუტა... ფილფანმაც არაფერი შეიმჩნია ხელი მოხვია ანაბელს და ძილი შეიბრუნა... ორსაათზე გაეღვიძა ანაბელს, ჯერ მარცხნივ გაიხედა მერე მარჯვნივ... ოთახი მოათვალიერა... სულ სამი საწოლი იდგა... ლუკას და რატის ერთ საწოლზე ეძინათ, გვერდით სანდრო იყო ხოლო რეზიზე თავად იყო აკრული... ჩუმად ადგა და მეზობელი ოთახები დაიარა... ყველა გააღვიძა და ერთად მიირთვეს სადილი (თუ საუზმე :დ არვიცი სულ მეშლება ხოლმე). თორნიკეს გვერდით იჯდა, თორნიკე თმაზე ეფერებოდა და ესეც ნეტარებაში იყო როცა თორნიკეს ტელეფონი აზუზუნდა... რამდენიმეწუტიანი ლაპარაკის შემდეგ ისევ ოთახში დაბრუნდა...
-ბავშვებო უნდა წავიდე...
-მშვიდობა გაქვს? -უპასუხა რეზიმ...
-კიი რაღაც საქმეა, უცბად მოვაგვარებ და ჩამოვალ ისევ...- ანაბელს მხურვალე კოცნა დაუტოვა შუბლზე და სასტუმრო დატოვა...
დღეები გადიოდა, ერთობოდა ათეული, უი უკვე თერთმეტეული მაგრამ არ ჟღერს რაღაც კარგად... არ ჩანდა მეთერთმეტე... არცერთი ზარი, წერილი, არცერთი სიტყვა არ ისმოდა მისგან. ნერვიულობდა ანაბელი თანაც როგორ მითუმეტეს არც ლაშა ჩანდა...

მეძინა.
ვიყინებოდი.
მენატრებოდა.
მიყვარდა.
თორნიკე.
მარტო თორნიკე...
აი რა მჭირდებოდა.
ოთახის კარი გაიღო და ვიღაც ჩუმად შემოძვრა... მაშინათვე ტელეფონი გავანათე და ხელში ფილფანი შემრჩა დაჭრილი...
-რეზიი რაგჭირს? რეზი გესმის?
-ჰო ნუ ყვირი რა... არ გააღვიძო შენები.. დამიმუშავე რა გაკაწრულია...
-ვინ დაგჭრა?
-ვერ გეტყვი
-მითხარი!
-არა!
-მითხარი მეთქი!
-არამეთქი!
-ჰოდა იყავი მასე და დაიცალე სისხლისგან!
-შენ თუ შენს ძმას ასეთ გაჭირვებაში დატოვებ თანაც სიკვდილის პირას მყოფს, ცნობისმოყვარეობის გამო მაშინ ყოჩაღ შენ!
-ვაიმეე სვანი კიარა მეგრელი აფერისტი ხარ შენს ძმობას გეფიცები! -რეზიმ ჩაიცინა. მალევე მოვძებნე საჭირო ნივთები და ჭრილობა დავუმუშავე, მართლაც არ იყო ღრმა.
-თორნიკე არ ჩანს ხო?
-რავი ტო შენთან თუ არ ჩანს ჩემთან საიდან?-და თვალები გვერდით გააპარა...
-რეზი ფილფანო საკუთარ თავზე მეტად გიცნობ! ვიცი რომ მატყუებ...
-კაი ტო ასე მეტყობა? ნუ მოკლედ ლაშა და ეგ სპორობდნენ რა ხოდა ხო იცი ის გამშველებელს უფრო მეტი ხვდებაო... ხოდა აგერაა შენსთვალწინ ნათელი მაგალითი.
-ცხოველები არიან! რო შემოაკვდეს?
-ლაშას თორნიკე თუ თორნიკეს ლაშა?
-ორივე!-რეზიმ გულიანად გაიცინა და თავში ბალიშიც მიიღო!
-რა გაცინებს იდიოტო! კიდე არის ვინმე იქ?
-ლუკა და სანდრო არიან.
-აუ ვნერვიულობ
-კაი პატარავ დამშვიდდი სანერვიულო არაა არაფერი ხო იცი რაფერი ვაჟკაცები გვყავს გადაუხსნიან შენს ბიძაშვილს ყბას...
-მაგაზეც ვნერვიულობ! ის არაკაცი ყველაფერს თორნიკეს დააბრალებს და არ მინდა ოჯახში პრობლემები...
-ოოოჰ? უკვე ოჯახში მოგყავს ვიბლიანი?
-ადამიანო გამაგებინე რა გაცინებს? ორმეტრიანი ჭრილობა მე კიარ მაქვს მუცელზე!
-აუფ :დდ ორმეტრიანი არა ოთხიანი!
-ხუთი
-თუ ექვსი?
-გეყოს რაა ხუმრობის ხასიათზე ვარრ ახლა მე შენი აზრით?
-ხუმრობის ხასიათზე სულ უნდა იყო ბელსსს
-რატო ვითომ?
-იმიტო რო სიცილი გიხდება! ყველას უხდება სიცილი!
-შენ არა
-კაი ტო ყველას უხდება და მე რატო არა?
-შენ სიცილის დროსაც მახინჯი ხარ!
-ვსო აი დაგერხა! -რეზი არაადამიანურად წამოვარდა და ღუტუნი დამიწყო, სანამ სიცილისგან არ ვიტირე არ მოისვენა!
-ცხოველო! არანორმალურო!
-კაი ტო რა გატირებს?
-თორნიკე.. რამე რომ მოუვიდეს? ან ლუკას რომ მოუვიდეს? ან სანდროს?
-უი ტყუპიც იქაა..
-ნიკა?
-ხო აბა ლიკას ხოარ წაიყვანდნენ გოგო!
-აუ უფრო ვნერვიულობ შენს თავს ვფიცავარ!
-კაი მოისვენე მოდი დავიძინოთ რა! დავიღალე!