ერთი კვირა გავიდა არა არსად ჩანდნენ ვერასად ვიპოვეთ ვერცერთ სასტუმროში ძალიან გვეშინოდა არ ვიცოით რა გვექნა
ანანო:
ლიკა და მე თურმე ერთ სასტუმროში ვყოფილვართ
-ანანო?(ლიკა)
-ლიკ?(ანანო)
-შენც აქ?(ლიკა)
-აუ როგორ მომენატრე (ანანო)
-მეც(ლიკა)იმათმა ვერ გვიპოვეს ეტყობა მე სხვა სახელით ვარ
-ხო მეც სხვა სახელით ავიღე ოთახი(ანანო)
-კარგი მოდი გავიდეთ სასტუმროდან რა ერთი კვირაა აქ ვარ (ლიკა)
-აუ მეც ეგ უნდა მეთქვა ქუჩის დანახვა სანატრელი გამიხდა წავიდეთ(ანანო)
ქუჩაში გავიდნენ დიდხანს სეირნობდნენ უცებ მერე ხმა მოესმათ
-ლიკა
-ანანო
უკან მიბრუნდნენ და ვის ხედავენ გიო და ლუკა,მათი ნახვა ახლა ყველაზე ნაკლებად უნდოდათ ამიტომ გზის გადაკვეთა გადაწყვიტეს გზა ფართო იყო წვიმიანი როცა ლუკა და გიო გამოეკიდნენ ტრასაზე გადაირბინეს მარცხნივ ლიკა იდგა და სწორედ მარცხნიდან მომავალმა მანქანამ ლიკას დაარტყა მანაქანამ დამუხრუჭება ვეღარ შეძლო ამიტომ მოდატრიალდა და უკანა კუდით ანანოსაც დაარტყა..ორივე უგონოდ ეგდო ძირს მანქანა კიბოძს შეეხეთქა საშინელება იყო მოძრაობა შეწყდა უზარმაზარი სიჩუმე ჩამოვარდა მხოლოდ გიოს და ლუკას განწირული ხმა ისმოდა საავადმყოფოში ტავიანთი მანქანიტ სასწრაფოდ გადაიყვანეს ლუკას საავადმყოფოში...ლიკას ოპერაცია დასჭირდა ლუკამ კი დასწრება ისურვა....ანანოს ისეთი არაფერი სჭირდა უბრალოდ დავარდნის შედეგად გონება დაკარგა ამიტომ პალატაში იწვა
ლუკსთან:
გაგიჟებული იყო მანქანის მინამ ლიკას გულის გარკვეული ნაწილი დაუზიანა ოპერაციას 5 საათი უკეთებდნენ ლუკას არაფერი შეეძო კარებთან იდგა როცა აპარატის გამაყრუებელი ხმა გაისმა ლუკამ ლიკასკენ გაიხედა აპარატის ხმას მისი ამოსუნთქვის ხმა მოყვა და სულ ბოლოს ლუკამ ცრემლი შენიშნა ლიკას თვალზე და ლიკას გულისცემა შეწყდა..................................

დავბრუნდიიი.....ვაგრძელებ...ხვალ შემდეგს დავდებ ვიცი პატარაა მაგრამ გამოცდებისათვის ვემზადები და ვერ ვიცლი