ჩვენი მთავარი პერსონაჟის ცხოვრება მეტისმეტად ერთფეროვანია.ყოველი დღე იწყება ერთნაირად.იღვიძებს სრულიად უცხო გარემოში უცნობ–ნაცნობ სხეულთან ერთად,შემდეგ როდესაც ცოტა აზრზე მოვა,იღებს თავის ტანსაცმელს და სირბილით ტოვებს სახლს,რომ უკან არავინ მოაბრუნოს.
ევამ ასეთი ცხოვრება,კლუბები ყოველღამე,სხვადასხვა უცნობ–ნაცნობი სხეულები დილაობით,წამლები და ასშ. მშობლების ავტოკატასტროფაში დაკარგვის შემდეგ დაიწყო.ამის შემდეგ გულცივი და ფეხებზე ადამიანი გახდა.გვერდში მისი საყვარელი ადამიანები რომ არ ჰყოლოდა ალბათ საერთოდ გაგიჟდებოდა.სახლში მარტო ცხოვრობდა,მაგრამ ამ სიმარტოვეს ყოველთვის მისი მზის სხივი,ელენე ავსებდა.სხვა მეგობრებიც ჰყავდა მაგრამ ელენე და გიორგი სულ სხვა ადამიანები იყვნენ.გიორგი უკვე სამი წელია საზღვარგარეთაა წასული და დღით დღე უნდა ჩამოსულიყო.ელენეს მხოლოდ გიორგის იმედი ჰქონდა,მან სხვადასხვა ხერხებით ეცადა ევას გამოსწორება მაგრამ ხვდებოდა რომ ეს ყველა მცდელობა უშედეგო იყო...ფიქრობდა იქნებ გიორგიმ უშველოს და რამე შეაგნებინოს. ევას გადასარევად ესმოდა,რომ ესეთი ცხოვრების გაგრძელება არ შეიძლებოდა მაგრა რა ქნას,მარტო წამალს და ალკოჰოს შეეძლო იმ ტკივილის გადაფარვა,რომელიც ევას ყოველდღე შიგნიდან ღრღნიდა.მარტო ამ დროს კარგავდა თავს და შეეძლო ყველაფერზე ეფიქრა,ტკივილის გარდა.
დილით "გადატვირთული" ღამის შემდეგ უჩვეულოდ ადრე გაეღვიძა,დაახლოებით შუადღის 2–3 სათზე.პირში საშნელი სიმშრალე იგრძნო და ერთი სული ჰქონდა როდის გავიდოდა სამზარეულოში და ლუდის ქილას ამოიღებდა მაცივრიდან,რომელიც უკვე დიდიხანია ელოდება.თვალების გახელა არ უნდოდა და არც აპირებდა,ამიტომ თვალებ დახუჭული წამოდგა,რამოდენიმე ნაბიჟ გადადგა და რაღაც მკვრივს შეეჯახა,შიშისგან თვალები მომენტალურად ჭყიტა და მექანიკურად უკან გადახტა.მის წინ სახე წაშლილი და გაბრაზებული გიორგი იდგა,რომელსაც თვალებიდან ცეცხლის ნაპერწკლები სცვიოდა. ევას ძალიან გაუხარდა გიორგის დანახვა მაგრამ ამავდროულად ძალიან შერცვა,არ იცოდა რა ეკნა ჩახუტებოდა თუ უკვე ბპდიშების ხდა დაეწყო..ბოლოს მაინც ჩახუტება გადაწყვიტა,მარამ გიორგის ეს აშკარად არ ესიამოვნა,სხვადასხვა ალკოჰოლის მძაფრმა და საშინელმა სუნმა ცხვირი აუწვა.ამის მოსაშორებლად ერთი "გამოსავალი" მონახა,მხარზე მოიგდო და სააბაზანოსკენ აიღო გეზი,ევას თავი იმდენად სტკიოდა შეწინააღმდეგება არც კი უფიქრია.სააბაზანოში შესვლის ნავე ევა ცივი წყლის ქვეშ დააყენა და მისი "გარეცხვა" დაიწყო.
–იქნებ ამან მაინც მოგაშოროს ეს საშინელი სუნი.
კი გიორგიც სვავდა,კლუბებშიც დადიოდა მაგრამ ამ დონემდე არასდროს მიდიოდა როგორც ამას ევა აკეთებდა.
–გამიშვი...გიორგიიი...გამიშვითქო!
ძლივს გამოღწია გიორგი მკლავებიდან და ელვის სისწრაფით ოთახში შევვარდა.იცოდა,რომ გიორგისგან ესეთი საქციელი არ უნდა წყენოდა,ამიტომ დასჯილი ბავშვივით ჩამოჯდა საწოლზე და გიორგის შემოსვლასდაელოდა,რაზეც გიორგიმ არ აწყენინა და მალევე შემოვარდა ოთახში.
–ევაა..!ვეცდები ყველაფერი წყნარად აგიხსნა.შენ ხო არ გამოდებილდი ამ ბოლოდროს რას აკეთებ,რატო სჯი შენს თავს ესე?ბოლოსდაბოლოს ჩემზე და ელენეზე იფიქრე,პირველ რიგში ჩვენ გვტკენ.არ მინდა ესეთშ გხედავდე,მინდა ისევ ისეთი ელენე დამიბრუნდეს და ამისთვის ვიცი რასაც გავაკეთებ!
გიორგის სიბრაზისგან უკვე თვალები ჩაუწითლდა და ყველანაირად ცდილობდა თავისი სიბრაზე გინებით არ გამოეხატა და ნორმალური ენით აეხსნა ევასთის.
–ოო თავი გამანებე რა,ჩემი საქმეა რას გავაკეთებ და რას არა!!
–უყურეთ ამას,ამილაპარაკდა აქ!!დროზე გაემზადე მივდივართ!აქ აღარ დაგტოვებ!!
–სად??
–ხმაა!დროზეთქო
–კარგი,კარგი.გადი და მოვემზადები.
–დროზე!!!
გავიდა და კარი ზურგს უკან მიიჯახუნა,ევა კი გაშტერებული დატოვა. არ იცოდა გიორგი რას უპირებდა მაგრამ ის კი იცოდა რო უნდა დამორჩილებოდა...


–––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––
იმედია მოგეწონათ ეს პატარა თავი ჩემი მოთხრობიდა პირველად ვწერ ამდაგვარ რაღაცას და ვიცი,რომ ბევრი შეცდომები დავუში მაგრამ ვიმედოვნებ,რომ მაინც მოგეწონათ.ველი თქვენს შეფასებას