მე ვარ დადა დემეტრაძე 18 წლის, სკოლის ვარსკვლავი ანუ ერთერთი საუკეთესო მოსწავლე - კარგი ეგ ვიხუმრე, აი დავიწყებ ახლა მოყოლას და გაერკვევით ყველაფერში.
ზოგადად სახლში იშვიათად ვარ, დილით ადრე გავდივარ, შუადღით რაღაც პონტისთვის სკოლაში ვიჩითები და შემდეგ ძმაკაცებთან.

- მივდივარ.
- სად მიდიხარ დადა, ახლა არ მოხვედი? ( ნინო-დედაჩემი )

ნინოს პასუხი აღარ გავეცი, კიბეები სწრაფად ჩავირბინე და ჩემს BMW -ში სიამაყით ჩავჯექი, ტელეფონი მოვძებნე და ალექსანდრეს დავურეკე ( ალექსანდრე - ჩემი ბავშობის ძმაკაცი )

- სად ხარ?
- სახლში. ( ალექსანდრე )
- სახლში რა გინდა?
- რავიცი ბიჭო მომენატრნენ ჩემები. ( ალექსანდრე )
- მამაშენი სახლშია?
- კი, მაგრამ გია რად გინდა? ( ალექსანდრე )
- ბიჭო, რავიცი შენი ხელი უნდა ვთხოვო.
- ჰაჰა დიდი დებილი ხარ. ( ალექსანდრე )
- კარგი, შენს სახლთან ვარ და მალე ჩამოდი, სკოლაში გავიაროთ.

ტელეფონი გავთიშე, სულ რაღაც შვიდ წუთში ალექსანდრე ჩემს მანქანაში გაჩნდა, მუსიკას ბოლომდე ავუწიე სერიოზულ მუღამში ვიყავი და მანქანა დიდი სისწრაფით დავძარი.

- სკოლა საიდან გაგახსენდა? ( ალექსანდრე )
- რავიცი ბიჭო ცოტახანს შევიაროთ.
- ვაკოს დაურეკე? ( ალექსანდრე )
- არა, მაგრამ ის უეჭველი იქება.
- უეჭველი რატო? ( ალექსანდრე )
- ახალი გოგო გადმოსულა წინა კვირას და იმას ეჩალიჩება.
- ოჰ ერთი არ გამაზოს. ( ალექსანდრე )
- რომელი იყო გასამაზი ბიჭო, თიკა თუ ლიკა?
- ეგეც მართალია, სულ „კარგებს“ ჩითავს. ( ალექსანდრე )

თერთმეტ წუთში უკვე სკოლასთან ვიყავით, საყვარლად ვიდრიფტავე და სვეწკურად შევაჩერე.

- რას აკეთებ? ( თიკუშა )
- ჯერ არაფერს, მაგრამ თუ გინდა გავაკეთებ.
მივუახლოვდი და ხელი წელზე მოვხვიე.
- სულელი ხარ დადა სულელი. ( თიკუშა )
- სხვა ვერაფერი მოიფიქრა. ( ალექსანდრე )
- შენ რაღა გინდა? ( თიკუშა )
- არ გინდა გაგიშვა? თუ ასე ვიყოთ?

პასუხი არ გამცა და სწრაფად გამაშვებინა ხელი, - მეც სწორედ ეგ მინდოდა, კმაყოფილმა გავუღიმე და სკოლაში შევედი, მაშინვე უამრავი კითხვა და სითბო მომაწვა.

- ამას ვის ვხედავ, როგორ ხარ?
- ვაა დადაა.
- ბიჭებოო, სად დაიკარგეთ?
- მოგვენეტრეთ.
- რა კარგია, რამდენი ხანია არ მინახიხართ.
- დადა ჩემი დადა.
- დაად მოდი უნდა ჩაგეხუტო.
- რა კარგად გამოიყურებით ბიჭებო.
- დადა

ჩემს დანახვეზე ასეთი რეაქცია - სიცილი ვერ შევიკავე.

- კარგით ტო, რა გჭირთ?
- კარგი არ გინდა თავის დაფასება დადა. ( ანუკი )
- კარგი, ხო ცვეტში მეც მომენატრეთ.
- ბიჭო მართლა სად დაიკარგე? რამდენი ხანია აღარ გამოჩენილხარ. ( ვაკო )
- პატარა საქმეები ძმაკაც.
- ყველაფერი კარგადაა? ( ვაკო )
- შენ რა დედიკოსავით მებაზრები, რაღათქმაუნდა კარგადაა, ცუდად როდის ყოფილა.
- ჰაჰა, რომ იცოდე როგორ მომენატრე. ( ანუკი )
- ვიცი ლამაზო, ახლა ვნახოთ როგორ მოვენატრე ჩვენს მასწავლებლებს.

ესეც ახალი ისტორია, როგორ ხართ? დიდი პაუზის შემდეგ ამ ისტორიით გადავწყვიტე დაბრუნება, წაიკითხეთ და შეაფასეთ - გავაგრძელო თუ არა? პირობას გაძლევთ, რომ ძალიან საინტერესო და სახალისო ისტორია იქნება ჩვენს ბიჭებზე და მათ გოგებზე.