ტაქსი გაჩერდა და გადმოვედი საავადმყოფოს წინ, სადაც ლუკა ყავდათ. იქ იმიტომ მივედი, რომ მაინტერესებდა როგორ იყო და თან გაახენდა თუ არა რამე. ავედი მის პალატასთან მივედი და ფანჯრიდან შევიხედე, იქ არავინ იყო, ლუკას კი ეღვიძა. დავაკაკუნე და თანხმობა, რომ მივიღე შევედი. ისეთი სახით მიყურებდა აშკარა იყო, რომ ვერ მიცნო.
- გამარჯობა, ლუკა!
- გამარჯობა, ამგრამ ვინ ხართ?
- მე იცი..არ ვიცი როგორ გითხრა.ვიცი რომ მეხსიერება დაკარგე და ეს ჩემი ბრალია, ამგრამ მე ეს მართლა არ მინდოდა.
- ვინ ხართ? ან თქვენი ბრალი რატომაა?
- მე ელიზაბედ ზედგინიძე ვარ, ჩემი ბრალი კი იმიტომაა, რომ მე დაგჭერი, ლუკა.
- რაა? თქვენ? რატომ?
- მე ეს არ მინდოდა, ლუკა და ამისთვის დიდ ბოდიშს გიხდი, მე სხვა გზა არ მქონდა. შენ შეიძლება არც ეს გახსოვს, მაგრმ ჩემს მეგობარს დაესხი თავს. მე მისი გდარჩენა მინდოდა ამიტომ დაგჭერი.
- რაა? ხო მაგრამ რატომ დავესხი თავს?
- ეს გრძელი ამბავია, ლუკა ახსნას ახლა ვერ შევძლებ, უბრალოდ მინდოდა მეთქვა, რომ ამის გაკეთება არ მინდოდა და ძალიან მიხარია რომ კარგად ხარ. ნახვამდის!
ლუკას დავემშვიდობე და საავადმყოფო დავტოვე. სახლში მივედი, მაგრამ ცაბაძეზე ფიქრები არ მშორდებოდა. ამ ბიჭს ვერ ვიტან, მაგრამ სულ მასზე ვფიქრობ, რა მჭირს ვერ ვხვდები. აბაზანაში შევედი და რომ გამოვედი, პირსახოც შემოხვეული, აივნის კარი კი ღია იყო. ამ დროს ტელეფონზე სმს მოვიდა ,, სველი და ნახევრად შიშველი უკეთესად გამოყურები, ლამაზო!“ წინ გავიხედე და ცაბაძე დავინახე აივანზე იჯდა და მე მომშტერებოდა. გავბრაზდი და აივნის აკრი დავხურე, ფარდაც ჩამოვაფარე და ტანსაცმელი ჩავიცვი. შემდეგ კი მას მივწერე ,, დურბინდიც იყიდე უკეთესად დამიანხავ“. შემდეგ მისაღებში გავედი, მარტო მე და ბიცოლა ვიყავით შინ. ვისადილე და სასერინოდ წასვლა გადავწყვიტე. ყურსასმენები და ტელეფონი ავიღე და დაბლა ჩავედი. სიმღერები ჩავრთე და გზას გავუყევი. არაჩვეულებრივი ამინდი იყო, ამიტომ სერინობითაც კმაყოფილი ვიყავი. შორ მანძილზე რომ გავედი, უკან მოვბრუნდი და სახლის გზას დავადექი.


***
- რა იყო ბიჭო, ის გოგო მართლა ხო არ შეგიყვარდა?
- აუ რავი რა ტო, მგონი კი.
- შენ ხო არ გაუბერე ბიჭო, ხო იცი რო არ შეიძლება.
- აუ გაჩუმდი რა თუ ძმა ხარ, ისედაც ვერ ვარ ჭკუაზე.
- მაგრად უბერავ რა, ეგ გოგო რო შეგიყვარდეს დაგერხევა და მერე ვეღარავინ გიშველის.
- ვიცი, ტო მაგრამ რა ვქნა, არაფერი გამომდის. მინდოდა მისთვის შემეყვარებინა თავი და მგონი პირიქით გამომივიდა.
- რა პირიქით ტო, მამაშენი მაგას არ გაპატიებს. ხო იცი მაგ სკოლაში რატოც გადაგიყვანა.
- ვიცი, ვიცი, მაგრამ ეს გოგო მაგიჟებს. არ შემიძლია რამე დავუშავო.
- რა არაფერი დაუშავო, ირა, ეგ დაგავალა მამაშენმა და თუ ეგეც ვერ შეასრულე, ხო იცი თვითონ გააკეთებს მაგას.
- არა, ვერ გააკეთებს მაგის უფელბას არ მივცემ.
- რააა? რას არ მისცემ, ის მაგ გოგოს მოკლავს ეს შენც კარგად იცი. შენ მაგისთვის გაგგზავნა და შენ თუ ვერ შეძლებ თვითონ გააკეთებს მაგას.
- ვიცი, რომ ეგ დამავალა, მაგრამ არ შემიძლია, შენ მაინც გაიგე სანდრო, ვერ მოვკლავ. მართალია ძალიან მტკიცე ხასიათი აქვს, მაგრამ ბოროტი არ არის. ეს მაშინ დავინახე, როცა ლუკა დაჭრა ჩემს გამო. ის რომ დაჭრა მარტო მე დავინახე რა დღეში იყო. თავის თავს ვერ პატიობდა სხვას რომ კინაღამ რამე დაუშავა. მამაჩემი მის მოკვლას იმიტომ ცდილობს, რომ მისი ოჯახი ბოლომდე გაანადგუროს, მაგრამ მიზეზს დღემდე არ მეუბნება. ვერ ვხვდები მისმა ოჯახმა რა დაუშავა.
- მაგას მნიშვნელობა არ აქვს, ირა, საქმე ბოლომდე უნდა მიიყვანო და მამაშენის ნდობა გაამართლო.
- და მაგის გამო უდანაშაულო ადამიანი მოვკლა ტო? არა, მაგას ვერ ვიზავ. თოკო მართალი იყო, რომ მეუბნებოდა არასწორად იქცევიო. მისთვის უნდა დამეჯერებინა.
- კარგი, ძმაო, როგორც გინდა. მე ბოლომდე შენთან ვიქნები, თუ ეგრე გადაწყვიტე მაშინ ეგ გოგო უნდა დაიცვა თორე მოკლავენ. მამაშენი და მისი ბანდა არ აცოცხლებენ, არც მაგ გოგოს და არც მის ძმას.
- ვიცი, სანდო, ამიტომ გადავედი იმ სახლში, ყურადღება უნდა მივაქციო, რომ არაფერი დაუშავონ.
ამით მორჩა მათი დიალოგი. სანდრო წავიდა, ირაკლი კი თავის სახლში წავიდა ანუ იქ სადაც ლიზის მეზობელია, ეს სახლი კი მამამისისაა. ამ საუაბრს მამამისი, უსმენდა და ყველაფერი გაიგო. ამიტომ მეგობარს დაურეკა და მოსვლა სთხოვა. ცოტა ხანში მოვიდა კახა ნუცუბიძე და ორივე კაბინეტში შევიდა.
- გამარჯობა, კახა.
- გაამრჯობა, დავით რა ხდება?
- ჩემს სულელ შვილს ის გოგო შუყვარდა და საქმეს ვეღარ ასრულებს, ამიტომ ჩვენ უნდა დავასრულოთ.
- გისმენ, დავით რა ვქნათ?
- ვინმე დაიქირავე და ეგ გოგო მოაკვლევინე.
- ხო მაგრამ მაგ გოგოს სიცოცხლით ხო შენ არაფერი გაკლდება? ის შენ ვერასოდეს ვერაფერს დაგიშავებს.
- არა, ეგ გოგო უნდა მოკვდეს. ეგ გოგო მამამისის ასლია, მისი სიცოცხლე მამამისს მახსენებს და ვერ მოვისვენებ სანამ მასაც არ მოვკლავ.
- კარგი, დავით ვინემს დავავალებ და მოვაკვლევინებ.
- კახა, ეს საქმე სუფთად უნდა შესრულდეს და ეჭვი ჩვენზე არ უნდა აიღონ.
- გასაგებია, ჯერ გავატაცებინებ შემდეგ კი მოკლავენ.
კახა წავიდა, ირაკლიმ კი გესლიანად ჩაიცინა და თავისი საქმე გაანგრძო. კახა როგორც კი დავითის სახლიდან გავიდა, მასინვე სადღაც გადარეკა
- გაამრჯობა,
- გამარჯობა, ბატონო დავით.
- შენთან საქმე მაქვს.
კახამ საქმის ვითარება აუხსნა და ყურმილი დაკიდა. დიდად არ უნდოდა იმ გოგოს მოკვლა მაგრამ იცოდა დავითი რისი გამკეთებელიც იყო, ამიტომ სხვა გზა არ ჰქონდა.