მეორე დღეს ადრე გამეღვიძა,მიუხედავად იმისა,რომ გვიან დავიძინე.თავის ტკივილიც არ მაწუხებდა,ნუ ბევრიც არ დამილევია და ალბათ იმიტომ.გარეთ ისეთი კარგი ამინდი იყო სახლში ვერ გავჩერდბეოდი,აი ისეთი ამინდი რაცაურნდა ცუდ ხასიათზე რომ იყო და მაინც რო ბედნიერი ხარ,ქუჩაში ჯმუხი სახეების ნაცვლად მომღიმარს რომ ხედავ და შენც თავისთავად გეღიმება,ყურს ცოტა თუ დაძაბავთ ჩიტების ჭიკჭიკის ხმასაც გაიგებთ და აი ეგაა ჩემთვის ბედნიერება.ბავშვობიდანვე სხვანაირი გოგო ვიყავი,არასდროს მიყვარდა ეს ძალით სწერვა და გამოსული გოგოები,სოფლებს რომ წელიწადია გასცდნენ და აღარ იციან ამის დასაფარად რანაირად გადაიდონ თავზე ფეხი (იცინის)


სესილი ონიანი,23 წლის,დაიბადა და გაიზარდა თბილისში,დედისერთა,ცხოვრობს მარტო,ატენის ქუჩაზე,სწავლობს ჯავახიშვილის უნივერსიტეტში,მუშაობს ერთ-ერთ კომპანიაში მენეჯერად,ჰობი:წიგნების კითხვა.
მამა:ზაზა ონიანი,ექიმი.დედა:ეკა ანჯაფარიძე,დიზაინერი.ყავს მსოფლიოში ყველაზე მაგარი სამეგობრო და ეს აბედნიერებს.



-ანჩი რას შვები
-ხო სესო რაიყო
-გოგო ძაან მაგარი ამინდია და არ გავიდეთ სადმე?
-ნოველაში ვართ მე და სალი და გამო აქ,მერე მოვიფიქროთ რამე
-მანდ თუ გამოვედი ვეღარ გამომათრევთ სულ რო ტერორისტები აფეთქებდნენ ხო იცი
-ხოდა ვიყოთ აქ,წავიკითხოთ და განვიტვირთოთ
-კაი მოვემზადები და გამოვალ


ტელეფონი გათიშა და სულ ღიღინ-ღიღნით მივიდა ტანსაცმლის კარადას.ისეთი გოგოების კატეგორაის არ მიეკუთვნებოდა ორი საათი რომ არჩევდნენ ტანსაცმელს,მაგრამ მაინც სულ კარგად გამოიყურებოდა.ალბათ ამინდმაც დიდი როლი ითამაშა და მაინც ბვერი იფიქრა ტანსაცმელზე,ბოლოს არჩევანი შავ შორტზე,თეთრ მოკლემკლავიან ზედაზე და ადიდასის ლურჯ campus ებზე შეაჩერა.უყვარდა სპორტული სტილი,ყველაზე კომფორტულად ამ სტილში რძნობდა თავს.ცოტა მაკიაჟი გაიკეთა,თმა გაიშალა,შავი კეპი დაიხურა,ჩანთა აიღო და სიხარულით გავიდა გარეთ.კარგ ხასიათზე იყო და ეს უფრო კარგ ხასიათზე აყენებდა.

ოც წუთში ნოველაში იყო,წიგნი აარჩია და გოგოების გვერდით დაიკავა ადგილი.

-გოგო ბოდიში რა გუშნ რო ვერ გაგიყვანე,რითი წახვედი
უცბად გაახსენდა რითი დაბრუნდა სახლში,სულ გადაავიწყდა ის ტაქსისტი ბიჭი.იმხელა ხმაზე დაიწყო სიცილი მთელი ნოველა მას უყურებდა.გოგოებიც არანაკლებ გაკვირვებულები ელოდებოდნენ როდის მორჩებოდა სიცილს და ახსნიდა ამის მიზეზს

-დაწყნარდი?
ღიმილით კითხა ანჩიმ
-კი,ვაიმე რომ იცოდეთ გუშნ რა დამემართა
-ჰე!მოყევი ეხლა მოვკვდით
-მოკლედ თქვენ იცით ჩემიდ ამოკიდებულება ტაქსებისადმი (იცინის) გუშნ სანდროც ძმაკაცთა იყო წყნეთში და ვერ დავურეკავდი,ნუ მოკლედ მომიწია ამ ტაქსის გაჩერება.ხოდა თავი მეგონა სიზმარში ისეთი ტაქსისთი შემხვდა.რაღაც საოცარი სისუფთავე იყო მანქანაში,ეს ბიჭი ხო უსიმპატიურესი ასე 25 წელზე მეტის არ იქნებოდა,თან რაღაც ძაან მაგარი სუნამო ესხა და მოკლედ იმდენი ქნა ნომერი დავუტოვე
-დაიცა რა ქენი?
-რა ვერ გაიგე ნომერი დაუტოვა (გადაიკისკისა სალომემ) შენა და სახელი და გვარი არ კითხე ან არ გაეპრანჭე ცოტა?
-გოგო რა სახელიდ და გვარი ან პრანჭვა,ისეთი დაღლილი ვიყავი საწოლს ვხედავდი იმ ბიჭს მაგივრად
-ხო გეტყობა (ისევ გადაიკისკისა სალომემ და ამჯერად ანჩიც აყვა)
-აუ კაით რა,იქ უდნა ყოფილიყავით
-კაი ანუ დაგევასა?
-გოგო რაღაც პონჩი,იმაზეც გაამახვილა ყურადღება რო იცოდა სადაც ვცხოვობდი,პლიუს ნომერი ჩაიწერა და ვნახოთ თუ შემეხმიანა ხო კაი თუარადა არც მაგაზე ვინერვიუელებ (ისევ იცინის)
-კაი დაანებეთ თავი მაგ იდუმალ ტაქსის მძღოლს,ეხლა მაცადეთ წიგნის კითხვა (ღმილით უსაყვედურა დაქალებს ანჩიმ)
-აუ შენ ჩუმად ვაბშე,წიგნის საკითხად კიარა ბარმენს ეპრანჭები გაქანებული (უკვე ვეღარ სუნთქავდა სალომე,ცოტაც და იატაკზე იხოხებდა)
-ასე მეტყობა?
მორცხვად ჩახარა თავი ანჩიმ და აწითლდა
-კაი გოგო რამოხდა მერე,უნდა იოცნებოს შენნაირ გოგოზე
-მივიდე?
-არა ცოტა დააცადე და თვითონ მოვა
თვალი ჩავუკარი ანჩის და წიგნი გადავშალე


1 კვირა გავიდა ისე ტაქსისტი არ შემხმიანებია.მეც მალევე გადამავიწყდა,შუალედურები მეწყებოდა და სად მქოდნა მაგის დრო,აქეთ სამსახური და ალბათ მალე გადავიწყვებოდი.ალბათ იმ დღეს უბრაოდ მეღადავა,თორემ რამე რომ ნდომოდა აქამდე შემეხმიანებოდა.


მანქანა დავაპარკინგე და დაღლილი,ზლაზვნით გადმოვედი.ჩემი კორპუსის წინ მანქანაზე მიყურებული სანდრო რომ დავინახე კივილით გავვარდი მისკენ და ჩავეხუტე

-პროსტა შე უნამუსო,ან არ უნდა დაგერეკა ან არ უნა შემხმიანებოდი?
ასე დავიწყეა შეიძლება?
ვუსაყვედურე ჩემი ბავშვობის მეგობარს
-აუ საქმეები რა
თავი იმართლა სანდრკამ
-ვიცი მე შენი საქმეები
-აუ კაი რა!თუ უნდა დამტუქსო და ლექცები მიკითხო წავალ.პროსტა მომენატრე და სანახავად მოვედი რა
-ცუდ ხასიათზე ხარ შენ რაღაც,საქმე გაგითავდათ ბიჭებს?
-სესილი!
ხმას აუწია მან
-ეეე!ტონი დაარეგულირე თუ შეიძლება ჩემთან ლაპარაკის დროს
ნაწყენმა ჩავილაპარაკე მე და კისრიდან ხელები მოვაშორე,მის გვერძე დავჯექი ,,კაპოტზე" და სიგარეტს გავუკიდე
-არ შეეშვი შენ მაგას?
-მე შენ გითხარი ჯერ დრაგებს შეეშვი და მერე შევეშვებითქო
-აუ წავედი კაროჩე მე
-კაი,კაი ბოდიში ზედმეტი მომივიდა.შენი საქმის შენ იცი პროსტა მიტყდება რა,ჩემი ბავშვობის მეგობარი რო ინგრევს ცხოვრებას
-შევეშვები,მართლა შევეშვები
-მპირდები?
-კი,მოდი ეხლა ჩამეხუტე წესიერად,1 კვირაა არ მინახიხარ.მოსაყოლიც ბევრი გექნება
-ამო ჩემთან ყავას დაგალევინებ და ვილარაპაკოთ თან


ყავა გავაკეთე,თკბილეული დავალაგე მაგიდაზე და წინ დავუჯექი სანდროს.მისი მდგომარეობა ძალიან მაწუხებდა.ჩემი ერთი ნაწილი ამართლებდა მეორეს კი უნდოდა გაეწეწა შუაზე უაზრო საქციელების გამო.

-სალომე რას შვება?
-რავი არი რა
-კაი მართლა
-მოგწონს შენ სალომე?
-ხო ცოტა,გადამივლის
-ჯობია გადაგიაროს,თორე ხოიცი პირველი მევიქნები ამ ურთიერთობის წინააღმდეგი.იცი რატომაც და ძალიან გთხოვ არ გეწყინოს სანდრო,უბრალოდ ჩემი დაქალია და არ მინდა იმას შეესწროს რასაც მე თვეების წინ,ხო გესმის?არ მემეტება უბრალოდ
-მესმის სესო მესმის.წავედი ეხლა მე,გვიანია გნახავ ამ დღეებში კიდე
-მიდი გკოცნი
-სესო
მობრუნდა უკან როცა მიდიოდა
-ხო
-გპირდები შევეშვები
-მჯერა მე შენი
-მერე ხო აღაარ იქნები წინააღმდეგი

არაფერი მიპასუხია,უბრალოდ ოდნავ გავუღიმე.ცოტახანი ვიდექით ასე მერე დაველოდე როდის ჩაირბენდა კიბეებს და კარი მივკეტე.სასწრაფოდ ფაჯარასთან მივვარდი და იქიდან გადავხედე,სანდრომაც ამომხედა ხელი დამიქნია,მანქანაში ჩაჯდა და ეზო ხმაურიანად დატოვა.



-სანდრ გამომივლი?
-აუ ეხლა ვერა ნინა დუდისთან ვართ ბიჭები და ვერ გამოვალ
-კაი

ნაწყენმა გაუთიშა ნინამ სანდროს.ბოლო დროს შეცვლილი იყო,აღარ იყო ისეთი თბილი,საყვარელი,მხიარული.ყველაზე უთავმოყვარეო გოგოსავით იქცეოდა,მაგრამ ჯობდა სიმართლე გაეგო ვიდრე გული ტკენოდა საყვარელი ადამიანისგან.
ტაქსი გამოიძახა და დუდის მისამართი უკარნაა.კიბეებზე კანკალით ავიდა,ასევე კანკალით უნდოდა დაეკაკუნებინა,მაგრამ ვერ გაბედა.კარს მიღმა სიცილ-ხარხარი ისმოდა
-დუდიი მოდი რაა,ნუ მტოვებ მარტოოოო
გაისმა ვიღაცის წიკვინა და სიმთვრალისგან გაწეილი ხმა.მერე რა რომ სანდროს არ მიმართავდა,ისიც კი გულს ტკენდა,რომ ამ საღორის გამო არ მიაკითხა.არიყო პრეტენზიული გოგო,მაგრამ როცა შეყვარბეული ღამის ორ საათზე მარტო გიშვებს სახლში,როცა თვითონ ასეთ ადგილასაა და შეყვარებული ფეხებზე კიდია აი ეგ იყო საწყენი,ეგ ტკენდა ნინას გულს....
-სანდროო წეღან ვინ გირეკავდა?
გაისმა ისევ წიკვინა ხმა,მაგრამ ამჯერად სხივისი
-ნინა
-მერე ნინამ რო გაიგოს რო აქ ერთობი,ჩემთან,არ გაგიბრაზდება?ჰჰააააა?
-ყ***ზე დაიკიდე და გაერთე შენ კაი?
ახარხარდა სანდრო.ვერ იჯერებდა რომ ეს მისი სანდრო იყო,ამას ის იძახდა,ის მხიარული,საყვარელი ბიჭი,რომელსაც ყველაფერზე მეტად უყვარდა ნინა.ცოტახნით გაშეშებული იდგა,მერე ყელში ამოუვიდა და დაუკაკუნებლად შეაღო კარი.ნინას დანახვაზე ყველა გაჩUმდა,მხოლოდ მუსიკის ხმა ისმოდა და დუდიმ ისიც გამორთო
-ნინა ყველაფერს აგიხსნი
-ვა რა მაგარი ბიჭები გყოლიათ დუდი?
სანდროს არც მიაქცია ყურადღება და დუდის მიუბრუდნა.ცრემლიც კი არ ჩამოვარდნია ნინას,მტკიცედ იდგა.ღრმად ამოისუნთქა,მერე მშვიდად და ცინიკურად გააგრძელა.
-ისე როგორ ახერხებთ არ მესმის,სად აყარეთ ეს იაფასიანი გოგოშკები,დაგერეკათ ჩემთვის ცოტა სერიოზულ ნაშობას გაგიჩითავდით.ხოხედავ სანდროს მაინც ყ**ზე ვკიდივარ
ახლა სანდროს გახედა და გაუღიმა
-ნინა კაი რა
-რა კაი რა სანდრო რა კაი რა!უბრალოდ გული მწყდება,არ ვიმსახურებ მე შენგან ასეთ მოქცევას.თვეებია ვითმენ შენს დამცინავ ტონს,დამცირებას,სიუხეშეს!რატო მაწვალებდი!გეთქვა პირდაპირ ,,ნინა აღარ მიყვარხარ" და მორჩებოდა.კიარ გამოგეკიდბეოდი და ჩამოგეკიდებოდი კისერზე.ძალიან დიდი წარმოდგენა გაქვს შენს თავზე თუ მასე ფიქრობდი.დაივიწყე საერთოდ რო ვარსებობდი შენს ცხოვრებაში ოდესმე
-ნინა
-კარგად გაერთეთ


ჩანთას ხელი დასტაცა და კარი ხმაურით გაიკეტა.ლივტს არ დალოდებია,ისევ კიბეებზე დაეშვა და მანქანაში ჩაჯდომის დროსვე აქვითინდა.მერე დაინახა როგორ გამოვარდა სანდრო კორპუსიდან და მანქანა სასრაფოდ დაძრა.ტიროდა და ყველა ემოცია გამოუშვა რაც დუდისთანნ შეიკავა,საჭეს გამეტებით ურტყავდა ხელს,გზას ვერ ხედავდა....ვერც ის წითელი შუქი დაინახა შუქნიშანზე იმდენად ამღვრეული ჰქონდა თვალები,ვერც ის ტრაილერი დაინახა და ვერ გაანალიზა,რომ უცბად მოეტრიალებინა.
საბურთალოზე,გზაჯვარედინზე შეასკდა ნინას მანქანა ტრაილერს და აქ დამთავრდა ყველაფერი.საშინელი სიჩუმე ჩამოწვა ირგვლივ,აღარც ნინას სუნთქვა ისმოდა...


-ნინაა!როგორც იქნა აიღე ყურმილი,როგორ მანერვიულე,შემირგი გთხოვ რა,შევიცვლები ჩვენს სიყვარულს ვფიცავარ,მიყვარხარ ნინა!ასე არუნდა მოგქცეოდი,მაპატიე!შენი თავი ყველაფერსმირჩევნია უბრალოდ ტატოზე ვიეჭვიანე,ნინა ეზოში ვზივარ ზევით აღარ ავსულვარ,დაბრუნდი გთხოვ,ნინა გამეცი ხმა რა!სად ხარ მოგაკითხავ,სახლში ხარ?
-უკაცრავად,თქვენ ვინ ბრძანდებით?
-მოიცა,შენთვითონ ვინხარ!ეს ჩემი შეყვარებულის ნომერია
-ავარიაში მოყვა
სანდრო გახევდა,იმ წამს შეწყვიტა სუნთქვა და თავიდან აამუშავა გულის ცემა რომ გაეგო რა ხდებოდა,ძლივს მოვიდა გონზე რამდნეიმე წუთის შემდეგ და საზღარი,ჩუმი,ჩამწყდარი ხმით ამოილუღლუღა
-კარგად არის?მითხარით რომ კარგად არის
-იაშვილში მობრძანდით,აქ დაგელაპარაკებით

ტელეფონი განადგურებულმა გათიშა და სასწრაფოდ ავარდა დუდისთან.გამწარებული ღრიალებდა ჩემი ბრალიაო და მანქანის გასაღებს ეძებდა
-მეტყვი რა ხდება შეჩება?
უღრიალა ბოლოს დუდიმ
-მანქანის გასაღები სადაა ჩემი
-აქაა,რა ხდება იტყვი?
-ნინა მოყვა ავარიაში


-სამწუხაროდ თქვენი შეყვარებული ადგილევე გადრაიცვალა,მის მშობლებს ალბათ თქვენ შეატყობინებთ

ცოტახნით გაჩუმდა მამაკაცი,თანაგრძნობის ნიშნად და უყურებდა სანდროს,რომელიც მის წინ იყო ჩაჩოქილი და ღმუოდა,დიახ სანდრო,რომელიც უძლიერესი პიროვნება იყო და ერთხელაც კი არ ამოუკვნესია,სიმწრისგან ღმუოდა დუდი კი ცდილობდა რაც შეიძლება მაგრად მოეხვია ხელები ძმაკაცისთვის,რომ რამე არ გაეკეთებინა

-ძალიან ვცუხვარ


ამ ყველაფრის შემდეგ შეჯდა ნარკოტიკებზე სანდრო.თავს ვერ აპატია ნინას სიკვდილი და დარდის ჩახშობას ჯერ სასმლით ცდილობდა,შემდეგ დრაგებზე გადავიდა.უკანასკნელი ნაძირალასავით იქცეოდა თითქმის ერთი წლის განმავობაში.ყველასთან გაწყვიტა ურთიერთობა,მეც კი ბარიგებისგან ვიგებდი მის ამბავს.საბოლოოდ გადავწყვიტე ჭკუაზე მომეყვანა,ცოტა აზრზე მოვიყვანე,მაგრამ ბოლომდე მაინც ვერა,მაგრამ დაფიცებული მაქვს რომ დრაგებსაც გადავაჩვევ.



სანდრო ახალი წასული იყო მესიჯი რომ მომივიდა უცხო ნომრისგან


-ყველას ასე ეკიდები კისერზე?
-რომელი ხარ?
-ალბათ მაგასაც ჩემსავით დაუტოვე ტელეფონში ნომერი ხო?
ყველაფერი ამეწვა,მაგრამ გავატარე
-რომელი ხარ თქო?
-ვაა დაჟე რა მალე დამივიწყე,პრინციპში ისეთი მთვრალი იყავი რას გემახსოვრები
-თუ არ აპირებ ვინაობის გამხელას აღარ შეიწუხო თავი მოწერისგან,კარგად
-თორნიკე ვარ
-რომელი თორნიკე
-ტაქსისტი
-ააა გაახსენდი
-მერე?
-მერე ის,რომ ყველას ასე არ ვეკიდები კისერზე და საერთოდ რა გინდა შენ?ვისაც მინდა იმას ჩამოვეკიდები
-კარგი მაშინ ხვალ 9ზე ისტერიკასთან შემხვდი,ალბათ მიცნობ,ეგეც თუ არ დაგავიწყდა
-ხო მელოდე
-კაი ეხლა არ გინდა ეს თავის დაფასებები
-მოვალ...



-რას იზამ წახვალ?
გაოცებულმა მკითხა ანჩიმ,როცა დავასრულო მოყოლა
-მეტი საქმე არ მაქ
-ის დაამუღამე?ყველას ეგრე ეკიდები კისერზეო?ანუ გითვალთვალებდა?
უფრო გაოცებლმა მკითხ სალომემ
-კი სალომე დებილი კი არვარ
-და რაუნდა?
-არ ვიცი,სანდროსთან რო დამინახა ალბათ გეგმები შეეცვალა და ნაშის პონჩი გადაწყვიტა ჩემი გამოყენება
გაღიზიანებულმა გამოვთქვი ჩემი გენიალური აზრი და წვენი მოვსვი
-აუ რა დებილი გოგო ხარ
-კაი რა ანჩი,დებილი ვარ თუ არ ვარ,რომელი ნორმალური ბიჭი შეხვდება გოგოს,რომელსაც სერიოულად უყურებს ისტერიკაში?
-ნუ ეგ ხო
დამნებდა ანჩი და წვენი თავის ადგილზე დადო
-ანუ არ წახვალ
-ხოარ გააფრინე!რა სისულეელა!აარავითარ შემთხვევაში!ისტერიკაში წაიყვანოს თავისი უბნის ბო**ბი,მე შემეშვას


ცოტა ნაწყენი ვიყავი მისი ასეთი საქციელის გამო.ანდა რისი მოლოდინი მქონდა,ერთი ჩვეულებრივი თბილისელი ბიჭი იყო,რომელიც ტაქსაობდა და შესაბამისად არ ექნებოდა გოგოებთან პერსპექტივა.აბა მე რო მივეცი პირველივე თხოვნაზე ნომერი რას ველოდი?დებილი ხარ რა სესილი დე ბი ლი!

სახლში პირველისკენ დავბრუნდი.მანქანიდან გადმოედი და სახლის გასაღებს დავუუწყე ძებნა ჩანთაში,ისე რომ თავი მაღლა არ ამიწევია და გზასაც ვაგრძელებდი.უცბად რაღაც დიდ სხეულს შევეჯახე და როგორც იქნა ვიკადრე თავის მაღლა აწევა

-უკაც...

და აი აქ დამერხა თქო გავიფიქრე,როცა თორნიკე (ტაქსისტი) დავინახე

-რატო არ მოხვედი?
გაისმა მკაცრი და ურყევი ხმა
-უნდა მოვსულიყავი?
-არ უნდა მოსულიყავი?
-არ მაქვს შენი თავი რა!არც კი გიცნობ ნორმალურად და რა გინდა ვერ ვხვდები.დაღლილი ვარ და გამატარე
-ჯერ გავარკვიოთ
-არაფერია ასარკვევი,არცერთი ნორმალური გოგო არ მოვიდოდა ეგეთ ადგილას,როცა ბიჭს არ იცნობს
-და შენ ნორმალური ხარ?
ცინიკური გაუხდა ტონი?
-შეურაწყოფას რატომ მაყენებ?
-არ გაყენებ,სიმართლეს ვაბობ.წარმოიდგინე ჯერ მთვრალი ჩამისკუპდი წინ აქსიში,საკმაოდ გამომწვევი ტანსაცმლით და მთვრალი,ნომერსაც მიტოვებ სრულიად უცხო ბიჭსს,მერე გხედავ როგორ ეკიდები შუა ქუჩაში ვიღაც ბიჭს და სახლში აგყავს,მერე ვხედავ ეს ბიჭი როგორ გამოდის შენი სადარბაზოდა და ხელს უქნევთ ერთმანეთს.მითხარი რაუნდა ვიფიქრო?
-რა საზიზღარი,ჩამორჩენილი და სწორხაზოვანი აზროვნება გაქვს.არაფრის ახსნას არ ვაპირებ,მითუმეტეს შენნაირ უზრდელ ბიჭთან და თუ გართობა და შენი სექსუალური ფანტაზიის დაკმაყოფილება გინდა სხვა გოგო მოძებნე!

მხარი გავკარი და რამდენიმე ნაბიჯი გადავდგი,როცა მკლავში ჩამეჭიდა და უკან შემატრიალა

-ჯერ ერთი მაგ ტონით ლაპარაკის უფლება მოგცა ვინმემ?
-და შენ ვინ მოგცა ჩემთვის შეურაწყოფის მოყენების უფლება?
-ამდენ ამბავს რატო ტეხავ?ისეთი არაფერი მითხოვია
-ახსნა გინდა ესეიგი?კარგი ეგრეიყოს,მაგრამ მერე მაგ შენი ვარაუდების რომ შეგრცხვება უკვე გვიანი იქნბეა.
იმ ღამეს მანქანა სახლში მქონდა დატოვებული და იმიტომ გავაჩერე ტაქსი.მთვრალი არ ვიყავი,ნასვამი ვიყავი უბრალოდ.ისეთი გაოცებული მანქანას ვუყურებდი,რომელიც სისუფთავიდ გამოირჩეოდა ჩვეულებრივი ტაქსებისგან განსხვავებით და ამან გამოიწვია ჩემში გაოცება,მერე შენი გარეგნობა და მთლიანად მოვინუსხე,ნომერიც დაგიტოვე მაგრამ ეს იმას არ ნიშნავს რო ბო**ვით უნდა მელაპარაკო!ის ბიჭი ჩემი ბავშვობის მეგობარი იყო,რომელიც დიდი ხანი არ მყავდა ნანახი და გადავეხვიე,სახლში ყავა დავლიეთ და ვილაპარაკეთ,არაფერი არ მომხდარა! არც ყველა შეხვედრს ვეკიდები კისერზე და არც ყველას ვუტოვებ ნომერს,უბრალოდ მეც ადამიანი ვარ და შეიძლება ხანდახან ვიღაც მომეწონოს!და შენ გირძევნია ის აუხსნა შენ თავს რატომ მითვალთვალებდი მე!საერთოდ ვერ ვხვდები რატომ აგიხსენი,მაგრამ არმინდა ჩემზე ვინმეს არასწორი შთაბეჭდილება შეექმნას!კარგად იყავი თორნიკე და ძალიან დიდი იმედი მაქვს აღარ გამოჩდნები


ხმა არ ამოუღია,უბრალოდ მისმენდა და რაღაცნაირად იღიმოდა.საბოლოოდ შევრაცხე ჩემს ფიქრებში გიჟად და სახლში სასწრაფოს ავედი.კარი გადავკეტე და პიჟამოები ჩავიცვი.ემოციებისგან დაღლილს მალევე ჩამეძინა...

არ მინდა ბანალური გამოვიდეს.ველოდები კომენტარებს და შენიშვნები თუ გაგიჩნდებათ აუცილებლად დამიწერეთ,რომ გამოვასწორო.