მისი მეგობრის,არა საუკეთესო მეგობრის დაჟინებით მიდიოდა სადღაც წვეულებაზე,ძალით მიათრევდა ქალბატონი ნუცა,ქალბატონ მარიამს...
მარიამი ფილფანი სკოლის მოსწავლე არის,17წლის,მაღალი,ყავისფერი თმებით და მწვანე თვალებით,უნდა ვაღიარო ძალიან ლამაზი სახის ნაკვთები აქვს...ჰყავს საუკეთესო გიჟი მეგობარი ნუცა ავალიანი,ზუსტად მისი დაჟინებით მიდიოდა ახლა სადღაც წვეულებაზე რომელიც არც იცოდა რა წვეულება იყო ან სად იყო რა ხალხი იყო..არა წასვლა კი უნდოდა მარა რაშია ახლა საქმე ცოტა მკაცრი მშობლები ჰყავს და თითქმის ყველგან წასვლას უშლიან,ესეც ნუცა ეხვეწებოდა 1კვირა რომ გამოვეშვა მარიამი და დათამხმებაც მოახერხა...უჰჰ მეგობრებთან ყოფნას რა ერჩივნა,მათთან იმას აკეთებდა რა მოესურვებოდა,ნუ სულ სხვანაირი მარიამი ხდებოდა მათთან,უხაროდა ახლაც წასვლა მაგრამ გული რაღაცას უგრძნობდა...
კონცერტი 6ზე იწყებოდა როგორც ნუცამ უთხრა...თავისუფლად ჩაიცვიო,ნუ კაბების ჩაცმა მაინც არ უყვარს მაგრამ ახლა წამოუარა რაღაცამ და ერთიანი კაბა ჩაიცვა,მერე ისევ წამოუარა და გამოიცვალა,ოდნავ დახეული ნაცრისფერი ჯინსები ჩაიცვა,ზეოდან გამჭირვალე შავი მაისური,კეტები და საროჩკა შემოიხვია თეძოზე,საღამოს შემცივდებაო,ახლა კი სიცხე იყო...
6ზე ადგილზე იყო უკვე,ნუცას გადაეხვია და შეუბღვირა..
-სადა ქალბატონო აქ საკონცერტო დარბაზი?
-ჰმ..რავიცი მე გოგო აქა სადღაც გავიკითხავთ...ნახე ჩვენი გოგოები მოდიან...
მათთან კიდევ ორი გოგო მოვიდა,ლანა და ანა...სადაც ბევრი ხალხი დაინახეს იქეთკენ დაიძვრენ...
მარიამს თვალები შუბლზე აუვიდა,იქისეთი ტიპები იყვნენ...ნუუ ზოგი სიმპატიურიც იყო..კარებთან შეყოყმანდნენ შესვლაზე შემდეგ კი შეაჭრეს,მათი ბილეთები მიაწოდეს,ეზოში შევიდნენ,სადაც შენობა იდგა და კიბეებიდან ხალხი ამოდიოდა და ჩადიოდა...
მარიამი კიდევ იტოვებდა იმედს რომ რაღაც ნორმალურ ადგილას მოიყვანა ნუცამმ...ჰოდა....შევიდა შიგნით და,იქ დახვა სიტუაცია უჰ,თავიდან საშინელებად ეჩვენა,ყველა ცეკვავდა მუსიკაზე,ზოგი ეწეოდა,ზოგიც სვამდა..მისი ტოლები და მასზე ბევრად პატარებიც იყვნენ ალბათ...ნუცას უბწკინა.
-რა არის გოგო ეს?!
-მე რავიცოდი...აუ კაი პონტიაა!
ცოტახანში გაერთვნენ,ცეკვაც დაიწყნენ მაგრამ მაინც აკლდაც რაღაც..მარიამი და ანა გარეთ გავიდნენ და არაყი იყიდეს და გასახურებლად დაიწყეს შიგნით შესულებმა დალევა,მალე მთელი ბოთლიც დაცალეს,მარიამს ძალიან მოეკიდა სასმელი,იქ იყო მაგრამ ისეთი შეგრძნება ჰქონდა თითქოს ეძინა და ამ ყველაფერს სიზმარში ნახულობდა...ერთი ქილა ლუდიც დალია და გადაწყვიტა ეს დღე ბოლომდე ემხიარულა,მალე რაღაც კარგი საცეკვაო სიმღერა ჩაირთო,თვალებდახუჭული ცეკვავდა,გვერდი იცვალა თვალები გაახილა და ვიღაც საქონელი გოგო დაეჯახა და ზედ დაიცა,მარიამი კი გაწვა ძირს,უცებ მივარდა წინიდან ბიჭი რომელსაც იცნობდა იქ გაიცნო,გამოიცეკვა ცოტახნის უკან და..ჰოდა წინიდან მან მოკიდა ხელი და იგრძნო რომ უკნიდანაც ვიღაც იყო და წელზე მოხვია ხელი,დარბაზის ბოლოს სკამები იყო ჩამწკრივებული და იქ დასცა მის გვერდით,მარიამი ჯერ კიდევ დაჟეჟილი იყო და ვერ იაზრებდა ისედაც მომხდარს,მხარზე ხელის შეხება იგრძნო და გვერდით შეტრიალდა,ცისფერი თვალებიდან უმზერდა ვიღაც ბიჭი...ბოხი ხმა გაიგონა მარიამ მის ყურთან ახლოს და ცეცხლი მოეკიდა..
-კარგად ხარ??
მარიამმა თანხმობის ნიშნად თავი დაუქნია.
-მადლობა.
-რაგქვია?
-მე..მარიამი
ყურში ეჩურჩულებოდნენ ერთმანეთს,აბა ისე ისეთი ხმაური იყო რას გაიგონებდნენ..
-სასიამვნოა.
-შენ რა გქვია?
-ალექსანდრე!
მარიამმა ვერ გაიგონა და გაუმეორა..
-ვერ გავიგონე თავიდან მითხარი.
-ალექსანდრე მქვია თქო!
-ამ..სასიამივნოა..
-რამდენი წლის ხარ მარიამ?
მარიამმა აღარ იცოდა რა ეთქვა,მოემატებინა ასაკი თუ მისი წლოვანება ეთქვა...მაგრამ ტყუილებს საშინლად ვერ იტანდა,თან იფიქრა კიდე სად ვნახავ ძან ვერ გაიგოს სიმართლეო მაგრამ მაინც ნამდვილი წლოვანება უთხრა.
-17ის ვარ..
ალექსანდრემ შესამჩნევად გაუღიმა..რა მომაჯადოვებელი ღიმილო ჰქონდა..
-შენხელა და მყავს..
-ჰოო?და შენ რამდენის ხარ?
-25..
-უჰჰ..დიდი ყოფილხარ..
უთხრა და თვალებით მისი მეგობრ ნუცას ეძებდა ეს ყველაფერი რომ ეთქვა,იქვე იჯდა მის გვერდით და ყურში ჩაყვირა..
-ნუცააა!!!!!ვიღაც ალექსანდეე გავიცანი..
-აუ მოვიდა შენი პრინი აბა წავედი მე!ხელი აუწია და იქაურობას გაეცალა..
-მოიცა სად მტოვებ გოგოოო მთვრალი ვარ...
-გარეთ გავალ და მოვალ სად გთოვებ ხო არ გაგიჟდი.გაეკრიჭა ნუცა.
ეს ყველაფერი მიტო უთხრა რომ მარიამი გიჟდებოდა სახელ ალექსანდრეზე ბავშვობიდან იძახოდა ან ჩემ ქმარს ერქმევა ალექსანდრე ან შვილს დავარქმევო,ნუცამაც ხელიდან გასახუმრებელი შანსი არ გაუშვა..
მარიამიუკანვე დაეშვა სკამზე მძიმედ,ალექსანდრეს გვერდით,ყურთან ისევ ის ბოხი ხმა გაიგონა..
-დაიღალე?
-არა...ნუ ცოტა..
-დალევ?ლუდის ქილა გაუწოდა..
მარიამმაც გამოართვა და ერთი მოსვა მერე უკან დაუბრუნა..
-წამო ვიცეკვოთ..ალექსამდრემ ხელი მაგრად ჩაკიდა და შუა ნაწილში დადგნენ და ცეკვავდნენ,ცოტა ნელი სიმღერა ჩაირთო,ალექსანდრემ ხელები შემოხვია მარიამს და ჩაეხუტა,მერე ისე ცეკვავდნენ,რომ გაუშვა შუბლზე აკოცა ფრთხილად და უკან სკამზე დაჯდა,მარიამი კიდე იდგა მისი
თავით გაოგნებული,რას აკეთებდა,არასოდეს რომ არ გაუკეთებია ასეთი რამე,ბიჭებთან ისედაც არ აქვს ურთიერთობა,შეყვარებულიც არ ყოლია ჯერ,ახლა კი ვიღაცა უცხოს ეხუტება რომლის მხოლოდ სახელი იცის,და ჰო წლოვანება კიდე...მისი ძმა უყურებდეს ახლა ცალი თვალი მაინც,უჰ რას უზამდა,კიდე კარგი ამერიკაში ბრძანდება ბატონი მიშო.
უკან დაბრუნდა,ნუცა ვერ დაინახა მაგრამ მალევე გამოჩნდა ნუცა და მარიამი ვიღაც ქერა ბიჭზე ახუტებული რომ დაინაცა მიხვდა ალექსანდრე რომ იყო სავარაუდოდ,მარიამის ტელეფონი მას ჰქონდა,ამოაძრო ჯიბიდან და ფოტოები გადაუღო ტონა..მერე მათთან მივიდა და სელფოც გადაიღო,მარიამმა შეუბღვირა რას აკეთებო...
მერე კიდევ იცეკვეს,დიდიხანი ცეკვავდნენ ერთად ალექსანდრე და მარიამი,მარიამს დაჯდომა უნდოდა დ. ადგილი არ იყო და ტუჩები დაბრიცა,ამ დროს წელზე ხელების მოხვევა იგრძნო და ვირაცის კალთაში აღმოჩნდა,რათქმაუნდა ეს ალექსანდრე იყო..ეუხერხულა ასეთი რამე და ლოყები საყვარლად აუწითლდა,კიდევ კარგი ღამე იყო და ვერ შეხედავდა,უცებ წამოხტა ფეხზე და ხალხს შეერია მეგობრები ნახა,მერე ისევ ალექსანდრე მოვიდა მასთან და ცეკვა დაიწყეს ისევ და ისევ,ბოლოს მარიამს ძალიან დასხცა და ალექსანდრეს უთხრა გარეთ გავალო,ალექსანდრემ მისი ხელები ერთად დაიჭირა,ნაზად ეამბორა და ყურში უჩურჩულა...
-გელოდები.
მარიამი გარეთ იყო ერთი ათი წუთი მერე უკვე წასვლა უწევდა გვიანი იყო ძალიან ალბათ გაგიჟდებოდნენ მისი მშობლები,შიგნით შევიდა მეგობრების დასაძახებლად და თან იფიქრა დავემშვიდობები ალექსანდრესაცო..დაინხა ვიღაცა გოგოს ეხუტებოდა და ცეკვავდნენ..გული რაღაცნაირად დაიწყდა,მაგრაკ რა ეგონა აბა არვიცი ერთი..ალექსანდრეს ერთი ჩვეულებრივი ბო*ი ეგონა ალბათ და რომ ვერ დაკერა სხვას მიადგა..დარბაზი დატოვა და სახლში წავიდა..ღამის პირველი საათი იყო უკვე დაწყებული,სახლში რომ მივიდა ისე იყო გაბრუებული,დაღლილი და თან ეძინებოდა..წყალი გადაივლო და ლოგინში შეწვა,მეორე დღეს რომ გაიღვიძა ყველაფერი ტკიოდა,კარგადაც იყო დალურჯებული ყველაფერს ეხეთქებოდა და,თავში წინანდელი ღამე ამოუტივტივდა და დაჯერება არ უნდოდა ნუთი ეს ყველფერი მართლა მან გააკეთა არა რა სისულელეა ალბათ დამესიზმრაო ფიქრობდა,მერე ფოტოები რომ ნახა ტელეფონში გაგიჟდა..ყველაფერი აღიდგინა გონებაში და ჯერ კიდევარ ჯეროდა რომ ეს ყველაფერი თვით მარიამ ფილფანმა გააკეთა..ნუცას გადაურეკა..კითხა მომხდარზე და ნუცამ
აქეთ დაუწყო ჩხუბი.
-რა გეგონა კალთაში რომ უხტებოდი აბა ქალბატონო..
-აუ თავი მისკდება რაიყო შენც კიდე არვიცი რას ვაკეთებდი!შეცდომა არ დაგიშვია ვახ გადამაყოლე..
გაბრაზდა მარიამი და ტელეფონი გაუთიშა ნუცას...
გაბრაზებული დააბოტებდა ოთახში,თავის თავზე ბრაზობდა ამდენის უფლება რომ მისცა თავის თავს და ვიღაცის თვალში კახ*ასავით გამოჩნდა,მალე ოთახიდან გავიდა და ერთი ამბავი რომ არ დააწიეს მისმა მშობლებმა ცოტა არ იყოს გაუკვირდა,არა ცუდი ხალხ ნამდვილად არიყვნენ მაგრამ მზრუნველები იყვნენ და მის ქალიშვილზე ზრუნავდნენ...მარიმი იმ
ღამის ამბავმა მთლიანად მოიცვა,მისთვის რაღაცნაირად იმ ღამეს ადგილი დაეკავებინა,ფეისბუქში გადაწყვიტა მოენახა,ჯერ გვარის გახსენება იყო საჭირო,არადა ზუსტად ახსოვს რომ გვარი უთხრა..მთელი დღე ფიქრობდა,იცოდა რომ გვარი ქ ასოზე იწყებოდა,ვერა და ვერ გაიხსენა,ერთი გვარი უტრიალებდა მხოლოდ თავში,''ქალდანი'',მაგრამ ეეჭვებოდა,ჩაწერა საძიებოში და ნახა კიდეც,პროფილის ფოტოთი იცნო რომ ალექსანდრე იყო,ფიქრობდა გაეგზავნა მეგობრობა თუ არა,გაუგზავნა,მერე კი დაფიქრდა,რა სისულელეს აკეთებდა მართლა ბოლო დონის ვით იქცეოდა ეს პატარა გოგო,არა ასე არ შეიძლეოდა,ბოლოს გადაწყვიტა ყველაფერი დაევიწყებინაა და წარსულში დაეტოვენინა რამოხდა ასეთიო და გააგრძელა ჩვეულებრივი ცხოვრება მანამდე სანამ....

ახალი მოთხრობით დაგიბრუნდით..როგორია გავაგრძელო?