დილით ალესანდრეზე მიკრულს გამეღვიძა. მაშინვე წამოვხტი და ბექას ოთახში შევვარდი, მაგრამ იქ არ დამხვდა.
უკნიდან ვიღაც მომეხუტა, რომ არ ჩამხუტებოდა ჩავიკეცებოდი და ტიტილს დავიწყებდი.
-ისევ არ ჩანს... აკანკალებული ხმით ვუთხარი
-გამოჩნდება მანამდე კი ძებნა გავაგრძელოთ იქნებ ვიპოვოთ.
-ალექსანდრე...
-გისმენ.
-მშია... პატარა ბავშვის სახით შევხედე და ერთი ცრემლი ობლად გადმომიგორდა.
-ვჭამოთ, ოღონთ არ იტირო ბექას გამო ის ძლიერია და რაც არუნდა ხდებოდეს ყველაფერი კარგად იქნება აი ნახავ მალე დაბრუნდება...
-ვიცი მაგრამ მენერვიულება მასზე ძვირფასი და ახლობელი არავინ მყავს ის ერთად ერთი ოჯახია ვინც მე მყავს...
-მეორე ოჯახიც გეყოლება მალე.
-ეგ წინადადება რას ნიშნავს?
-არაფერს ისე გითხარი გამოჩნდება ვინმე ვინც შეგიყვარდება გაგვები და ის იქნება შენი მეკრე ოჯახი.
-ხო. მაგრამ მაგაზე დიდად არ ვფიქრობ ...
სამზარეულოში გავედით და გემრიელად ვჭამე. ალექსანდრესთან თავს კარგად ვგრძნობ ამ ხისთავიანმა სვანმა მემგონი მოახერხა და რაღაც მიქნა, არ ვიცი რა ქვია ამ ურთიერთობას რაც ჩვენ გვაქვს, მაგრამ აშკარაა მომწონს ეს სიტუაცი, მაგრამ ჩემი ბექუნა მინდა ჩემი ძამიკო მინდა არ ვიცი სადაა და როგორააა ... იმდენი ვიტირე რომ ცრემლებიც აღარ მაქვს რომ ვიტირო და გული ტირილით ვიჯერო.ნინა ათზე სახლში იყო ისეთი გადაღლილი იყო ეგრევე საძინებელში შევიდა და დაიძინა მე აღარ ვიცოდი რა მექნა ჯდომაც კი მაღიზიანებდა უკვე.
-ალექსანდრე წამოდი რამე ფილმს ვუყურით რაა თორე ფიქრი ბოლოს მიღევს მანადგურებს.
-მე ვერ ვუყურებ უნდა გავიქცე საქმეები მაქვს.
-კარგი მალე მოხვალ?
-ყველანაირად ვეცდები ბექას კომოანიასაც უნდა მივხედო.
-ააა კაი ეცადე მალე მოხვიდე.
-კარგი.
თავზე მაკოცა და წავიდა. მალე ნინაც გამოვიდა.
-ალექსანდრე სადაა?
-ბექას კომპანუას უნდა მიხედოს.
-აააა.. ანასტასია ბექა სადაა ამდენხანნს რატომ არ ჩანს?
-არ ვიცი ნინა გავაფრენ საცაა ალექსანდრე რომ არა ახლა უკვე საავადმყოფოში ვიწვებოდი უამრავი ტრამვით.
-ნუ ბოდავ რაღაცეებს...
-მენატრება ძ
ჩემი ბექა მენატრება და მჭირდება ჩემი ძამიკო. აღარ შემიძლია სად გაქრა როგორაა ცოცხალიააა ამ კითხვებზე პასუხს ვინმე გამცემს? მემგონი ვერავინ ვერ მეტყვის როგორააა.. ავტირდი და ვეღარ ვჩერდებოდი აღარ შემეძლო უკვეე მენატრებოდა მისი ხმა სურნლეი თავზე დახტომა და წუწუნუ ...
-მე გაგცენ მაგ კითხვებზე პასუხს.. ნაცნობი ხმა რომ გავიგე და ბექა დავინახე ისეთი გავექანე და შემივახტი რამის წავაქციე აღარ ვუშვებდი და არც დაბლა ჩამოვდიოდი ვეხუტებოდი და ვტიროდი. მერე როგორც იქნა მივწყდი მას და ჩამოვედი ძირს ნინაც მხურვალედ გადაეხვია, აი მერეე დავიწყეე მეე
-სად იყავი? -არ ვიცი.
-ბექა რას ქვია არ იცი არ გამაგიჟო ერთი დღე არასად ჩანდი თითქოს მიწამ ჩაგყლაპა ახლა გამოჩნდი მეგირსა და გამოჩნდი და მეუბნები რომ არ იცი სად იყავი?
-ტასუნა მართლა არ ვიცი სად ვიყავი არაფერი მახსოვს მხოლოდ ის მახსოვს რომ სახლიდან გვიან გავედი დათომ მომწერა გამოდიო რომ გავედი დათოს ნაცვლად ვიღაც უცხო დამხვდა მერე ძლიერი ტკივილი ვიგრძენი და რომ გავიღვიძე ჩემათვის უცნობ ადგილას ვიყავი, ორი კაცი მედგა და მიყურებდა და მითხრეს რომ მამაჩემის სიკვდილი შემთხვევითობა არაა და ფრთხილად უნდა ვიყოთ ის ვინც ამაშია გარეული გვითვალთვალებს ყველა ჩვენგანს.
-რაა? ეს რას ნიშნავს რა ჯანდაბა ხდება ამ ოჯახში გავაფრენ ბექაა გავაფრენ ...
-მე შენთან ვარ არავის მივცემ უფლებას რამე დაგიშაოს პატარა...
-კარგია. უი ხოო ბიჭებს შევატყობინოთ ან დავურეკოთ მოვატყუოთ და ამოვიყვანით სიურპრიზი გავუკეთოთ.
-მმმმმ... კარგი აზრია. ტასო ამ ამბავზე არაფერი დაგცდეს უცხოსთან ბიჭებს ვენდობი ნინასაც ვენდობი მაგრამ ამაზე სხვამ არავინ უნდა იცოდეს არც სამსახურში და არც მეზობლებში.
-კარგი .... იმედია გავარკვევთ ყველაფერს ...
-გავარკვევთ და სამაგიეროს მიიღებს მაგრამ არა ჩემგან არამედ სასამართლოსგან.
-ბიჭებს დავურეკე და ასე ვუთხარი ტასო ცუდადაა მიშველეთთქო მალე მოვლენ.
-უი ხო ალექსანდრე ჯერ ვერ მოვა შენს მიერ დატოვებულ საქმეებს აგვარებს.
-ყოჩაღ ნინა ასე ნალე თუ დააჯერე ამ გიჟის ცუდად ყოფნა საღოლლ.
-კარგი რა ბექა აი მაგ გიჟმა საცლუს ტელეფონი მიანთეკა რადგან არ პადუხობდი და ნთელი დღე არ ჭამა საბამ გონება არ დაკარგა და ალექსანდრე არ გაუბრაზდა.
-ტადოო იციდე გცემ ასე რატომ მოიქეცი?
-რატო? ვნერვიულობდი ერთადერთი ოჯახის წევრის დაკარგვაზე სა იმაზე რომ ძმას ვეღარ ვნახავდი ცოტაღა მეკლდა გაგიჟებამდე.
-ვაიმე ჩემუ ბავშვი მეც მომენატრე მაგრამ იმ დღეს არ გამომიშვეს ახლა თუ წახვალ ცოცხალი სახლამდე ვერ მიხვალო.
ვაიმეე ბექა და ახლა მე რა მეშველება სად დავიწყო ნუშაობა მეშინია სადმე მუშაობის დაწყება ისეთ ადამიანს რომ გადავეყარო ვინც მამა მოკლა მერე.
-ამიტომ არ იმუშავებ ჯერჯერობით მერე ან ჩემთან იმუშავე ან ალექსანდრესთან კარგი პაწუ
-კარგი, მაგრამ მე საავადმყოფოში მინდა მუშაობა.
-ვიცი მაგრამ ამ ეტაპზე ჯობს ახლოს იყო ან ჩემთან ან ალექსანდრესთან
-კარგი ხო.
ბიჭები სახლში გიჟებივით შემოვარდნენ და ფეხზე რომ დამინახეს ამოისუნთქეს სამაგიეროდ ბექამ შეაშინა იმხელაზე შემოსძახა. მოკლედ რა ყველას ძალიან გაუხარდა ბექას დაბრუნებაა. ყველაფერი უამბო სად იყო რა ხდებოდა...
-ძლივს არ დავინახე გაცინებული ანასტასიაა. გიშინ რომ დავინახე რადღეში იყო გული გამისკდა თვალები ტირილისგან ჩაწითლებული ქონდა და ფეხზე ვერ დგებოდა იჯდა და ალექსანდრეს ეხუტებოდა და ბღაოდა ბექა მინდაო..
-ვნერვიულობდი ამ კრეტინზე არ ვიცოდი როგორ იყო ან სად ჯანდაბაში იყო და...
-ვაიმე ჩემი ცქნაფაა მეც მომენატრე მაგრამ საქმეს ასე ჭირდებოდაა.
-ეს ვისი ხმა ისმის?
-ალექსანდრე ბექა დაბრუნდააა... გახარებულმა ვახარე ახალი ამბავი და მოვეხვიე ბექას და რომ აღარ მოვშორდი ჩემიანანად ჩაეხუტა ალექსანდრეს მე შუაში მომიქციეს ორმა ჟირაფმა.
-გავიჭყლიტე გამიშვით და მერე ჩაეხუტეეე.
-ხო სად იყავი ბექა რატომ გააგიჟე ეს ბავშვი იცი რადღეში იყო აქ რომ მე და ნინა არ ყოფილიყავით ნამდვილად თავს რამეს უხიმანებდა იმ დონეზე იყო მისული.
-ვიცი, მაგრამ საქმის გამო ვერ მოვედი მალე ნუ ყველაფერს მოგიყვები.
ბექამ ყველაფერი უამბო და მკაცრად განაცხადა ტასოს მე მოვუვლიო სამსახურში ჩემთან ავიყვანო.
-რა არა მე მამას კომპანიაში მინდა მუშაობაა.
-არა ტასო არ შეიძლება იქ უსაფრთხოდ ვერ იქნები , თან რა იცი იქ რომ მოვარდეს და გიცნოს მერე რაღა ეშველება ბექას იმ იდიოტმა რამე რომ დაგიშავოს.
-არა ნე იქ მინდა მუშაობა.
-ტასო მოუსმინე ალექსანდრეს ის მართალია ჯობს მასთან იმუშავო.
-აუუუ კარგი ხოო უფფფ.
-ერთ კვირაში დაიწყებ მუშაობას.
-კარგიი.
იმ დღის მერე ალექსანდრე არ მინახავს და ეს ამბავი მენატრებოდა მისი ჩახუტებაც მენატრებოდა...
-ნინააა მიშველე რამეე რააა.
-რა გჭირს ტასო.
-ბექა შენ ნინა არ ხარრ.
-რა არ მეტყვი რა ხდებააა მე ძმა ვარ ურჩხული ხომ არ ვარრ.
--ალექსანდრე მენატრება... ისე ჩუმად ჩავიბურტყუნე ჩემი ხმა ვერც მე გავიგე და ბექამ რამდენად გაიგო არვიცი.
-რააა ალექსანდრე გევასა ტასუნააა?
-აუუ არ ვიციი ბექა მის გარეშე ისევე უსუსურად ვგრძნობ თავს როგორც შენს გარეშე ვარ ხოლმე მაგრამ არ ვიციი რა ვქნა ეს სხვა სიტუაციააა ისიც არ ვიცი მიყვარს თუ მომწონს.
-ვაიმეე რა სასაცილო ხარრრ.
-აუურა კრეტინი ხარრრ რააა აიამიტომმინდოდა ნინასთან საუბარი და არა შენთან საძაგელო.
-კარგი ხოო გაეპრანჭე აეჭვიანე და რავიი ასე რაა არ ვიცი რა გირჩიო.
-ნინაა მიშველე რაა ეს უმაქნისია ამ შემთხვევაშიიიი.
-რატო ისე საყვარლად გეკურკურება მგონი თავი შემაყვარა.
-ოო ნუ ბოდიალობ რა ვქნა როგორ მოვიქცე ხვალე სამსახურში გავდივარ და რა ჩავიცვა ან როგორ მოვექცე?
-ჰმმმ... ის შენუ ლამაზი მაღალწელიანი კაბა თეთრი გამჭირვალე საროჭკა და კოსტუმი ფეხზე საშუალო სიმაღლის მაღალქუსლიანი ფეხსაცმელი მსუბუქი მაკიაჟი თმა გაიშალეე დაა ეგააა კამფეეტტ.
-ვაიმეეე ნინაა რეებს ეუბნები ამ პატარა ქალბატონს ვინმე არ აიკიდოს.
-არავის არ აიკიდებს ალექსანდრე მაგას არ დაუშვებს! მტკიცედ განაცხადა.
-ასეთი დარწმუნებული რატომ ხარ?
-იმიტომ რომ აქამდე როგორც ვიცი არ იცინოდა არც კოპებ შეკრული დადიოდა. ახლა კიდე ანასტასიას რომ ხედავს თვალები უბრწყინავს და ეღიმება ეს ნიშნავს ეომ ტასოსადმი გულგრილი არააა.
-ხოო არვიცი არ დავკვირვებივარ.
როგორც ნინამ მითხრა ისე გამოვეწყვე და სამსახურში წავედი....