ორშაბათი


ადრე ლიტერატურულ კაფეში ერთ ქალბატონს შევხვდი, ვისაუბრეთ ბევრი ლიტერატურაზე, საერთო ინტერესებიც მრავლად აღმოგვაჩნდა, ეს ქალბატონი ერთ-ერთი ჟურნალის რედაქტორი იყო, მაშინ ცოტაც დავლიეთ ერთად და ტელეფონის ნომრებიც გავუცვალეთ თუმცა არ მახსოვდა ეს ფაქტი, დღეს უცნობი ნომრიდან ვიღაცამ დამირეკა, არა ერთმანეთს ნომრები აშკარად გავუცვალეთ მაგრამ რატომღაც მე არ მეწერა ნომერი ამიტომ დავიბენი, არ ვიცოდი მეპასუხა თუ არა (ზოგადად უცხო ნომრებს არ ვპასუხობ) არ ვიცი რატომ მაგრამ გადავწყვიტე მეპასუხა და ეს ქალბატონი მარინა აღმოჩნდა, არ ვიცი საიდან გავახსენდი, იმედია არ ეწყინა რომ მისი ნომერი ტელეფონში არ მეწერა და ვერ მივხვდი ვინ მირეკავდა, თუმცა ქალბატონი მარინასგან ერთი საინტერესო შემოთავაზება მივიღე, უნდა რომ მის ჟურნალში ვწერო, თუმცა ჯერ არ ვიცი რა უნდა ვწერო, დღეს საღამოს ფილარმონიასთან ერთ მყუდრო კაფეში უნდა შევხვდე და მოგახსენებთ როგორ ჩაივლის შეხვედრა.


სამშაბათი

მე არ ვარ გეი, თუმცა მინდა , რომ ვიყო მხოლოდ იმიტომ, რომ დავამარცხო ჰომოფობები.  @ კურტ კობეინი


მომილოცეთ დღეიდან სამსახურიანი ყმაწვილი გახლავართ, ანაზღაურება დიდი არაფერი მაგრამ ჯიბის ფული მექნება, ჟურნალ „ანარეკლში„ გამოგონილი ისტორიები უნდა ვწერო, რა მინდა მეტი? მოვიპოვო პური ჩემი არსობისა საქმით რომლისგანაც სიამოვნებას მივიღებ, პერფექტოო!! .. კარგ განწყობაზე ვიყავი სახლში ვღიღინებდი და მწვანე ჩაის ვიმზადებდი, გადავწყვიტე ჩაი გავიკეთო, მოვკალათდე სავარძელში ჩავრთო ტელევიზორი და რამეს ვუყურო ისეთს რაც დამეხმარება დავწერო რაიმე ისტორია ჟურნალისთვის, ხო მართლა დღეს 17 მაისია, ტელევიზიით უეჭველად გადმოსცემენ რაიმეს ლგბტ თემთან დაკავშირებით (ლგბტ (ინგლ. LGBT) — აკრონიმი, რომელიც ინგლისურ ენაშილესბოსელების, გეების, ბისექსუალებისა და ტრანსგენდერებისაღსანიშნავად შეიქმნა. ) მინიმუმ 3 წლის წინანდელ ქრონიკებს ვიხილავთ სხვა თუ არაფერი, თუმცა საინტერესო დიალოგის მოწმე გავხდი, ადამიანების ნაწილი ამტკიცებდა რომ ეს დღე არის ოჯახის სიწმინდის ხოლო მეორე მხარე ამტკიცებდა როგორც დღეს ჰომოფობიის წინააღმდეგ, არადა ყველასათვის ცხადია რომ თავდაპირველად ეს იყო დღე ჰომოფობიის წინააღმდეგ, თუმცა ჰომოფობებმა (სასულიერო პირებმა , მრევლმა, და ა.შ.) აჯობა ჰომოფობიის მოწინააღმდეგე მხარეს და 17 მაისიც მიითვისა.



მე ვოცნებობ, იმაზე, რომ ჰომოფობები და რასისტები არ არსებობდნენ @ კურტ კობეინი


ოთხშაბათი

გაღვიძებისთანავე ძალიან მომინდა სიგარეტი, სკამზე გადაფენილ შარვალს გადავწვდი ჯიბეები მოვქექე მაგრამ არც არაფერი, საწოლზე მძიმედ დავეშვი და სიგარეტზე ვფიქრობ, აშკარად თავი უნდა დავანებო თუმცა სულ ამას ვფიქრობ რომ თავი უნდა დავანებო მაგრამ ჯერ ვერ მოვახერხე თავის დანებება, სიგარეტი საყვარელს გავს, თავიდან გართობის მიზნით იყენებ, მერე გინდა რო მისგან თავი დააღწიო და ისე ეჩვევი რომ უიმისოდ გიჭირს, სასწრაფოდ წამოვიჭერი ფეხზე, ტანსაცმელი ჩავიცვი და სირბილით დავეშვი სადარბაზოს კიბეებზე, მოპირდაპირე მხარეს მაღაზიას მივაშურე, მაღაზიაში რიგი იყო, ჩემს წინ ვიღაც მოხუცები ელოდნენ რიგს როგორც იქნა გააღწიეს და ნანატრი სიგარეტი შევიძინე, კოლოფი იქვე გავხსენი და ერთი ღერი ამოვიღე, მივხვდი რომ სანთებელა არ მქონდა და შევბრუნდი და ერთი სანთებელაც ვიყიდე, თან სიგარეტს ვუკიდებდი თან მაღაზიიდან გამოვდიოდი ზღურბლზე კი ვიღაცას დავეჟახე, თავი მაღლა ავწიე, ინსტიქტურად მოვუბოდიშე კიდეც, მანამ სანამ დავინახავდი ჩემს წინ ვინ იდგა, ეს იყო ჩემი მეზობელი ანა , ანა ის გოგონაა ვისთანაც პირველი სექსი მქონდა , მაშინ ორივე პატარები ვიყავით მე 14 წლის ანა კი 13, პირველად მახსოვს სტადიონზე ფეხბურთს ვთამაშობდით, ანა და უბნის გოგონები იქვე ახლოს ისხდნენ და ჩვენ ბიჭებს გვიყურებდნენ, ანას რამდენჯერაც გავხედავდი სულ მისი მზერა ჩემსკენ იყო მომართული, ვგრძნობდი აშკარად მოვწონდი, მეც მომწონდა ანა, შავი თმა ქონდა, შავი თვალები, დიდი ლამაზი ტუჩები და ულამაზესი ტანი, თამაშს მოვრჩით , ცოტახანს ბიჭებთან დავრჩი და ვილაპარაკეთ, ანაც გოგოებთან საუბრობდა და თვალი ერთმანეთისკენ გაგვირბოდა, როდესაც ანა გოგოებს დაემშვიდობა და სახლისკენ წავიდა მეც გადავწყვიტე სახლში წავსულიყავი, არა სპეციალურად არ გამიკეთებია ასე, უბრალოდ მეც სახლში წასვლა დავაპირე, მიმავალ ანას დავეწიე და ერთად გავუდექით გზას, უხმოდ მივაბიჯებდით მაგრამ ანამ წამოიწყო

-დათო შეყვარებული გყავს?-ამ კითხვას არ ველოდი, თან ანასგან წამოსულმა ასეთმა კითხვამ ძალიან უხერხულად მაგრძნობინა თავი, შემრცხვა, ალბათ სახეზეც გავწითლდი არ ვიცი
-შეყვარებული? არა არ მყავს-დაბნეულმა ვუპასუხე
-არც არავინ მოგწონს?-ძალიან მინდოდა მეთქვა რომ ვინც მომწონდა თვითონ იყო მაგრამ ამის თქმა ვერ გავბედე
-რავიცი აბა-ისევ მორცხვად და დაბნეულად ვუპასუხე, ამასობაში სადარბაზოში შევაბიჯეთ, სადარბაზოში ბნელოდა, ანამ უცებ მისკენ მიმიზიდა და ტუჩებში მაკოცა, ტანში საუცხოო ჟრუანტელმა დამიარა, ისეთი გრძნობა მქონდა როგორც არასდროს, მაშინ გოგოსთვის ნაკოცნიც არ მქონდა, ფეხები ამიკანკალდა, ხელი მომკიდა და სარდაფისკენ წამიყვანა, მეფერებოდა და მეც თავს ვერ ვიკავებდი და ჩემი ხელები მის სხეულზე დასრიალებდა,

-მოდი იცი რა ვქნათ? ქვემოთ. იქ მოგეფერები და მერე შენც იგივე გააკეთე კაი?-ჩურჩულით მითხრა ანამ, ცოტა შემეშინდა

-ვინმე რო ჩამოვიდეს და დაგვინახოს?-შეშინებულმა ვკითხე

-არავინ ჩამოვა, ხო გააკეთებ შენც იგივეს რასაც მე?

-კი გავაკეთებ

ანამ ჯერ შარვალი ჩამიწია მერე ხელი ტრუსში ჩაყო და მოფერება დაიწყო, მეორე ხელი ჩემს ხელს მოჰკიდა და ტრუსში ჩაიცურა, უკვე ნერვულობა დამავიწყდა,

-მოდი ახლა იქ გაკოცებ და მერე შენც მაკოცე- არ ვიცი რატომ მაგრამ უნებურად დავთანხმდი, ანა მუხლებზე დადგა და ჯერ კოცნა დაუწყო ასოს მერე როგორც ჩუპა-ჩუპში წუწნა დაუწყო, მერე ჩემი რიგიც დადგა, არ მინდოდა მაგრამ პირობა პირობა იყო, მეც გავიმეორე იგივე, სახეზე აწითლებულები სადარბაზოდან ამოვედით თან მაუსურს შარვალში ვიტნებდით, ეზოში გავედით ონკანთან ჩუმად მივედით და სახეზე წყალი შევისხით, ასე გრძელდებოდა რამდენიმე დღე, ლოკაციები იცვლებოდა ხან სარდაფში, ხან სახლში, ხან ანას მამის მანქანაში, თითქოს და მუსიკის მოსასმენად ვსხდებოდით, ბოლოს მანქანის უკანა სავარძელში სიყვარულით როდესაც ვტკბებოდით ანას უფროსმა დაიკომ ნანამ წაგვასწრო, რა თქმა უნდა გვეჩხუბა და ანასთან მიკარება ამიკრძალა მაგრამ ბუნებრივია მშობლებს ვერ გაუმხილა ჩვენი საიდუმლოს შესახებ.



ხუთშაბათი

დღეს ჩემს ერთ-ერთ საყვარელ სიმღერას ვუსმენდი რომლის ტექსტიც თავიდან ბოლომდე სიყვარულზეა, ეს ტექსტი ადრე ჩემში რაღაც განცდებს აღვიძებდა თითქოს მეც იმავე სიყვარულს ვგრძნობდი რასაც მომღერალი გადმოსცემდა , თუმცა ამჯერად საერთოდ ვერაფერი ვიგრძენი, თითქოს ჩემში სიყვარულის ნასახი აღარ არსებობს, ცარიელია ჩემი გული, ადრე მელოდრამების ნახვის დროსაც თვალები მიცრემლიანდებოდა ახლა ისე ვუყურებ როგორც ერთ ჩვეულებრივ ბოევიკს, ვეღარც პოეზია აღვიძებს ჩემში ვერანაირ სენტიმენტს, გული გამიქვავდა? სული მომეწამლა? არ ვიცი რა ხდება ჩემს თავს, იქნებ სიყვარული საერთოდ არც არსებობს და როგორც ფრედერიკ ბეგბედერი იტყოდა „სიყვარული ცოცხლობს 3 წელი„ ? ნინა ისევ მესიზმრება ხოლმე მაგრამ არა ისე როგორც ადრე, გაღვიძებისთანავე რომ მუცელში პეპლებს ვგრძნობდი, ახლა ეს სიზმრებიც აღარაფერს ნიშნავს, შეიძლება 1 წელიწადში დაივიწყო ადამიანი რომელიც სიგიჟემდე გიყვარდა?