მზეო უკან დაბრუნდა და ეგრევე დიტოს ოთახს მიაშურა, კარი შეაღო და დიტოს გახედა რომელიც მშვიდად იდგა აივანზე და ჰორიზონტს გაჰყურებდა
-კოდი რატომ შეცვალე?!
-იმიტომ რომ ვერსად ვერწახვალ!მშვიდი ტონით მიაძახა დიტომ ისე რომ მისთვის არცშეუხედავს.
მზეო მიხვდა მასთან საუბარს აზრი რომარქონდა ოთახიდან გამობრუნდა და ბარგი თავის ოთახში შეიტანა. იმ დღეს ოთახიდან არგამოსულა ,მზეომ კარი საგულდაგულოდ ჩაკეტა და დაიძინა.
დიტოც თავის ოთახში იყო ლუდის ბოთლით ხელში სავარძელში იჯდა და სვამდა.
უკვე გვიანი იყო გულმა ვერმოუთმინა და მზეოს ოთახთან გაჩერდა ,ჯერ დააკაკუნა ,ხმა არგასცა შემდეგ კარის სახელური ჩამოწია ჰმ...დაჟე კარებს ვკეტავთ, ჩაეღიმა და აივნიდან ფრთხილად გადაძვრა და დაინახა როგორ ეძინა მზოს და ჩაეღიმა საბანი და ბალიში ძირს ეგდო თვითონ კი მარტო პროსტინაში გახვევეულიყო და სიცივისგან აფუზულიყო, მაგრამ გაღვიძებას არც აპირებდა.
მართალია ივლისის შუარიცხვები იყო მაგრამ დაჩაზე საღამოობით მაინც ციოდა, დიტომ მზეოს ყურებით და სიცილით გული რომ იჯერა საბანი აიღო და დააფარა ოთახიდან გასვლას აპირებდა მაგრამ დარჩა, გვერდზე მიუწვა და მისთმებში ჩარგო თავი, მისი სურნელი ხარბად შეეისუნთქა, მზეომ კი ტუჩები გააწკლაპუნა და დიტოს მხარეს გადაბრუნდა, გულზე თავი ჩაამოადო, დიტო არგანძრეულა ,არუნდოდა გაეღვიძებინა ფრთხილად შემოხვია ხელები და მასთან ერთად დაიძინა
დილით კი სანამ მზეოს გაეღვიძებოდა ,ისევ გადაძვრა აივნიდან და ისე წავიდა თითქოს არც ყოფილა იქ.

დილით მზეოს ხმაურმა გააღვიძა გოგოების კისკისმა და დიტოს ხარხარმა.თვალები ჭყიტა უცბათ გადაიცვა კაბა ,თმა შეიკრა და ოთახში ნახევრად გავიდა რომ დაენახა რახდებოდა ,აი იქ ნანახმა კი ჭკუიდან გადაიყვანა, დაინახა დიტოს გვერდზე ორი გოგო იჯდა ერთი ქერათმიანი ,მეორე კი შავგვრემნი ,რომლებსაც ისეთი მოკლე კაბა ეცვათ დასაფარ ადგილებსაც კი ძლივს უფარავდათ ,მზეო წამოენთო ,სააბაზანოში შევიდა წყალი გადაივლო ჩემოდანი გახსნა და ყველაზე მოკლე კაბა მოძებნა კაბებს შორის და ყველაზე მაღალი ფეხსაცმელი რაცკი წამოღებული ჰქონდა, ჩაიცვა, თმები გაიშალა ,მკვეთრი მაკიაჟი გაიკეთა და ტელეფონი მოიმარჯვა და ვისდაურეკავდა თუარა მიშოს,მიშოს დაურეკა და ლაპარაკ-ლაპარაკით ქვედა სართულზე ჩადიოდა
-ხო მიშო
-რაშვიბი მზეო სად დაიკარგე?
-რავი ვისვენებ,შენ რასშვები?
-რავი ტო უშენოთ მოწყენილივარ,მომენატრე
-მეც მომენატრე მიშო მალე გნახავ...
დიტოს მისი თითოეული სიტყვა ესმოდა და ეკლებზე იჯდა ერთი სული ქონდა გოგოები მოეშორებინა...ესეც მოიქცა გოგოები გააცილა და უკან დაბრუნებულ მზეოს ყურება დაუწყო, რომელიც სამზარეულოში მშვიდათ იყო და საჭმელს ამზადებდა კედელს აეყუდა, ხელები გადააჯვარედინა და კოპები შეკრა.
-ვის ელაპარაკებოდი!
მზეომაც ნარნარით გამოსძახა-მიშოს, ისე რომ საქმისთვის თავი არდაუნებებია.
დიტო აენთო ...არა !მის გვერდით სხვა მამაკაცს ვერწარმოიდგენდა და მითუმეტეს მიშოს, მზეოს მივარდა და მაჯაში ხელი სტაცა და თავისკენ შემოაბრუნა იმდენად ლამაზი და მიმზიდველი იყო მზეო, ალბათ ცოტა აკლდა ტანზე კაბა არშემოეხია
-არასდროს!და არასოდეს!არიქნება შენს გვერდით მიშო!გასაგებია?!გაბრაზებული თვალებს უბრიალებდა.
-შენ რაგინდა?!თვითონ არდამშორდი?..უი უკაცრავად მიმატოვე ,არა უკეთესი სიტვა შეეფერება იმ სიტუაციას ,მიმაგდე...მე სულელს კი იმდღეს როცა გავიღვიძე იცი რამეგონა?მეგონა შენც იქ იყავი იმოთახში და ბედნიერი ვიყავი, ვერწარმოვიდგენდი თუ მასე მომექცეოდი,ეხლა კი მიყვირი უხეშად მექცევი და მეუბნები რომ უფლება არმაქვს ბედნიერი ვიყო რადგან თვითონ გამანადგურე?მითხარი რატომ?მთლი ხმით ყვიროდა მზეო, ვეღარმოითმინა თავი ვეღარმოთოკა და ყველაფერი უთხრა რასაც ფიქრობდა შემდეგ ზიზღის თვალებით შეხედა
-მეზიზღები დიტო! მეზიზღება ისყველა წუთი რაცშენს გვერდით გამიტარებია, იცოდა გულს ტკენდა ამსიტყვებით დიტოს, მაგრამ უნდოდა ტკენოდა როგორც მასტკიოდა იმწუთას.
დიტომ ხელი გაუშვა თავისთავზე გაბრაზებული კედელს მთელი ძალით მუშტი ხია და გიჟივით გავარდა გარეთ...და რა? თავისთავზე ეშლებოდა ნერვები მართალი იყო მზეო, ატყუებდა და ასულელებდა , იმისგამო რაშიც დამნაშავე არიყო მისი დასჯა გადაწყვიტა. აენთო ხელში რაც მოხდა ყველეფერს ლეწავდა.
ბათუმში გატარებული დღეები გაახსენდა, როგორუნდოდა მზეოს დავიწყებდა, მაგრამ ვერშეძლო შემდეგ კი ვითომ ბოდიშის მოხდას აპირებდა არაკაცივით.ნანობდა... ნანობდა რომ დათოს არდაუჯერა....ვიმსახურებ მის სიძულვილს, ვიმსახურებ !ვისკი ჭიქაში ჩამოისხა და ერთი მოყუდებით დალია და კიდე ჩამოისხა და ისიც ერთი მოყუდებით დაცალა,შემდეგ ჭიქას ხელი მაგრად მოუჭირა გამწარებულმა, და ხელებში ჩაემსხვრა ,ხელი გაეჭრა და სისხლიც უწყვეტად მოედინებოდა, ჯანდაბა ამის დ...ც -თქვა და სახლში შევიდა, იქ კი თვალებცრემლიანი მზეო დახვდა,
დაინახათუარა სისხლი როგორ სდიოდა დიტოს, ეგრევე მივარდა და ცრემლიანი თვალები შეაანათა.
-რა გჭირს ?თქვა და მისი ხელისკენ წაიღო ხელი დიტომ კი ხელი გაწია და საშუალება არმიცა ჭრილობა ენახა.
-თავი დამანებე, შენ ხომ ვერმიტან, ხომ გეზიზღები შემეშვი.
მზეო მეორე სართულზე ავიდა და აფთიაქის ყუთი ჩამოიტანა. ჯიუტი დიტო სავარძელზე ჩამოაჯინა და მიაძახა
-არმინდა შენი სიკვდილის მიზეზი მევიყო -თქვა და ჭრილობა დაუმუავა და შეუხვია,აფთიაქის ყუთი აიღო და ზურგი აქცია მოულოდნელად დიტოს სიტყვამ შეაჩერა.
-მაპატიე მზეო
მხოლოთ ეს ორი სიტყვა უთხრა ,მზეო გაშრა ,გაშეშდა, ცრემლები მოაწვა თვალებზე ,შეიმშრალა და მეორე სართულზე ავიდა თავის ოთახში შევიდა საწოლზე გაიშოტა და ცრემლებს გასაქანი მისცა, იმ დღესაც არგამოსულა აღარუნახია დიტო, მხოლოდ შუაღამისას გაეღვიძა ,წყურვილმა შეაწუხა, ხალათი ვერიპოვა ,სახლში მაინც ბნელოდა სინათლე არიყო და მაისურით და საცვლების ამარა გამოვიდა ოთახიიდან და სამზარეულოში შევიდა ,მაცივარი გამოაღო და ფორთოხლის წვენი ჩამოისხა ჭიქაში, დალია და ბოთლი ისევ მაცივარში შედო და კარები დახურა ,უცბათ შიშისგან შეხტა როცა დიტოს ხელები იგრძნო წელზე შემოხვეული, მთელ სხეულზე ეკლებმა დააყარა ,დიტომ სხეულზე აიკრა და ყელზე გავარვარებული ტუჩები მიაწეპა
-ვიცი შენ არგეზიზღები ეგრე რომ იყოს ჩემსგამო არიტირებდი და არც ჩემზე იზრუნებდი,შენ ისევ ის მზეოხარ რომელიც თვალს ვერმისწორებს, ისევ ის მზეოხარ რომელსაც სიგიჟემდე ვუყვარვარ.-თქვა და ისევ დაწვდა მის ყელს და ვნებიანად დაუკოცნა,
მზეო კი ძლივს იდგა ფეხზე და რომ არა დიტოს ძლიარე მკლავები ალბათ იქვე ჩაიკეცებოდა.
-არგინდა დიტო -თქვა ჩახლეჩილი ხმით
-ეს ორივეს გვინდა პატარავ -თქვა და მზეო წამში აიყვანა ხელში და მეორე სართულს აუყვა.
******
დილით მზეოს დიტოს გვერდზე გაეღვიძა, არა მაინც რადებილივარ ერთიდაიგივე შეცდომა მეორედ დავუშვი, სულელიხარ მზეო სულელი და რაგგონია?გგონია არასდროს მოგატყუებს?მაინც ვისატყუებ საკუთარ თავს?და ისევ ილუზიებში უნდა იცხოვრო?ფეხზე ადექი და წადი. მეორე მე მზეოს თავს არანებებდა და ისიც ადგა ჩაიცვა და როგორც ერთხელ დიტო მოიქცა ისე გააკეთა. ფრთხილად ჩაიცვა, ბარგი თითქმის მთლიანად ჩალაგებული ჰქონდა ,შეკრა და ქვევით ჩავიდა კოდი მხოლოდ მაშინ მუშაობდა როცა სინათლე იყო, რადგან სინათლე არიყო ეხლა მას ხელს ვერავინ შეუშლიდა და მაინც სად წავიდოდა?ეგ თვითონაც არიცოდა მხოლოდ ის იცოდა რომ უნდა წასულიყო, ალბათ წავიდოდა რომარა დიტო ,კარების ხმაზე დიტოს გამოეღვიძა რომელსაც მუდამ ფხიზელი ძილი ჰქონდა და უბრალო ხმაურზეც ეღვიძებოდა....
დიტოს გაეღვიძა და როცა გვერდით მზეო ვერდაინახა ეგრევე საწოლიდან წამოფრინდა ,შარვალი ამოცვა ,ჩუსტეში ჩაყო ფეხი და ქვევით ჩავიდა სადაც ბარგით ხელდამშვენებული მზეო დახვდა ,წამებში მივარდა და თითქმის გამოღებული კარები დაკეტა
-მზეო სად ჯანდაბაში მიდიხარ!
მზეომ ნერწყვი ხმაურიანად გადაყლაპა და საწყალი სახით გახედა დიტოს
-მე...მე უნდა წავიდე
-სად! ან რატო!
-შენგან უნდა წავიდე დიტო ,რატომ არგესმის?მე ერთი უბრალო გოგოვარ რომელიც მალე მოგბეზდება და მიატოვებ და მე ამას ვეღარგაუძლებ ამიტომ ჯობია წავიდე....უნდა გამიშვა,შენ კი უჩემოდაც კარგად იქნები -თქვა და კარები გამოაღო
დიტომ ისევ მიკეტა კარები და მზეოს გაბრაზებულმა გახედა
-მე შენ მჭირდები გაიგე!მხოლოდ შენ!....მიყვარხარ მზეო შემომხედე ,თვალებში შემომხედე ხელი ნიკაბზე მოკიდა და თავი ააწევინა და თვალებში ჩახედა ეხლა? მე გატყუებ?
მზეოს თვალები აემღვარა-არვიცი დიტო არვიცი ....მხოლოდ ისვიცი რომ უნდა წავიდე და ბედნიერების საშვალება მოქცე უჩემოდ
-და შენ უჩემოდ ბედნიერი იქნები?!
-არა მაგ...რაღაცის თქმას აპირებდა მაგრამ დიტომ არდააცადა ისევ დაცხრა ტუჩებზე, მზეოს კი ჩემოდანზე მოკიდებული ხელები უღონოდ ჩამოუარდა
-მიყვარხარ მზეო არასოდეს მიგატოვებ.აი ნახავ ერთად ბედნიერები ვიქნებით -თქვა და მზეო გულში ჩაიკრა.