_ააა დედაააა .დედა რა არის კაცო და ლუკააააააააააა (ანა)
_ რაარის ანაა ? შეიძლება შემოვიდე ? (სანდრო)
_ გაეთრიე იდიოტოო და მალე ლუკას დაუძახე (ანა)
_ აამ ლუკას ძინავს და კაი მაშ წავე მეც (სანდრო)
_ აუ მართლა რა იდიოტი არ შემო რა გთხოოვ (ანა)
_ კაი მაშ რა ხდება აბა ? (სანდრო)
_ რა რა ხდება იდიოტი ხარ საშინელებააა (ანა)
_ გოგო ვერ გავიგე ვერაფერი ან მაგიდაზე რა გინდა ? (სანდრო)
_ აუუუ თაგვია მანდ ლოგინის ქვეშ (ანა)
_ აჰაჰ მაგის გეშინია?(სანდრო)
_ ხოო მეშინია და თანაც ძაან გამიყვანე რაა გთხოოვ (ანა

_ოჰ რას ვიფიქრებდი რომ თვით ანა ამას მთხოვდა კაი წამო(სანდრო)

ანა ზურგზე შემოაჯდა და თან თვალებს აქეთიქით აცეცებდა შეშინებული . მის ზურგზე მყოფს კიდევ იმედი მიეც და განაგრძო თავისებურად
_ რა სულელი ვინმე ხარ კაცი შემოგხედავს და იფიქრებს რომ მაგარი ტიპი ხარ ერთი შეხედვით შენ კიდევ თავში ტვინი არ გაქ (ანა)
_ მოკეტავ თუ დაგსვა ? (სანდრო)
_ არა არა შენ მაგას არ იზავ . მე მე მინდოდა მეთქვა რომ ... ხოო ხოო ძალიან სიმპათიური ხარ ჰოო სხვა კი არაფერი (ანა )
_ ჰაჰ ხოო ვიცი კაი აჰა გამოვედით და ჯობია დამშვიდდე და გაჩუმდე ცოტახნით მაინც კაი ? (სანდრო)
- კაი გავჩუმდი (ანა)
_ ზურგი (სანდრო)
_ რაა? (ანა)
_ ზურგითქო ზურგი . ანუ ეხლა უნდა მოტვინო და ჩამოხვიდე მანდედან არც ისე ჰაეროვანი ხარ (სანდრო)
_ აამ ხო ისა (ანა)
უცებ მოტვინა და გააგრძელა თავისებურად
_უფ თავის ჭკუაში შუთკა მოკლა ბიჭმა .. იდიოტი (ანა)
_კაი კაი წავედი მე უნდა დავიძინო (სანდრო)
_ აუ არა რაღაც აგავიწყდა თგვი არ გამოგიყვანია და მე კიდე .. ხო ხვდები არა ვერ შევალ იმათ არ ველაპარაკები და სად წვიდე?(ანა)
_ ანუკი კატას ვგავარ? აბა მე როგორ გამოვიყვანო ? სიმართლე გითხრა მეც მეშინია (სანდრო)
რათქმაუნდა იცრუა მაგრამ ხანდახანნ ასეცაა საჭირო
_ რააა? გეშინია? აუუ კაი რააა გთხოოვ (ანა)
_ თუ გინდა შეგიძლია ჩემს ოთახში დაწვე . უფროსწორად მე სადაც უნდა დავწვე (სანდრო)
_ რაა ? შენ ? შენგან ასეთ სიკეთეს არ მოველოდებოდი . ნუ არ მეგნა შენს ოთახს თუ დამითმობდი (ანა)
_ მერე ეგ ვინ გითხრა ? მე ოთახს კი არ გითმობ უბრალოდ გინაწილებ (სანდრო)
_ რაააა ? არ მჭირდება დღეს უბრალოდ არ დავიძინებ (ანა)
_ კარგი როგორც გინდა მე შემოგთავაზე და არ გეხვეწები (სანდრო)

სანდრო წავიდა და თავის ოთახში თკბილად დაიძინა .ანა იჯდა ტახტში და როცა ჩაეძინა საშინელმა ჭექაქუხილმა გააღვიძა უბრალოდ მას თავისი ერთერთი ისტორიის გამო ქუხილის ძალიან ეშინოდა და არ იცოდა რა ექნა წამოხტა და მაშIნვე სანდროს ოთახში შევარდა ხელებს ნერვიულად ისრესდა და მძინარე ბიჭს შიშით დაჰყურებდა უცებ გაიელვა და საოცარი სისწრაფით ანა სანდროზე აღმოჩნდა და მას კლავზე ეხუტტებოდა სანდრომ ერთი თვალი გაახილა და გაოცებული უყურებდა საშინლად შეშინებულ გოგონას რომელიც უკვე კანკალებდა შიშისგან

_ ანა ანა რა გჭირს შემომხედე (სანდრო)
_ მე მე ძალიან მეშIნია გგთხოოვ დღეს აქ ვიქნები (ანა)
_ კაი რა პრობლემაა მოდი ჩემთან (სანდრო)
სანდრომ ხელი მოხვია
_ არა რა იყოს ვიქნები ასე თუ არ შეგაწუხებ (ანა)
_კაი კაი ნუ ნერვიულობ (სანდრო)

სანდრო უყურებდა და ტკბებოდა მისით საოცრად ნაზი სუფთა და გულუბრყვილო იყო რაც ჭექაქუხილის გარეშე არ ჩანდა რაღატომღაც . ნერვიულობდა და ფიქრობდა თუ რატომ შეიძლებოდა შეშინებულიყო ანა ასე ძალიან მთელი ღამე ამაზე ფიქრში გაატარა და თან ეცინებოდა როცა გოგონას უყურებდა რომელიც ნელ-ნელა თვითონვე უფო და უფრო მაგრად უფრო და უფრო ძლიერ ეხუტებოდა, მანაც მოხვია ხელები და ჩაეძინა დილით ანა ისე გაიპარა ოთახიდან რომ ეგონა სანდრომ ვერ დაინახა, დაბლა რომ ჩავიდა ვერავინ ნახა, თავის ოთახში ისევ ვერ შედიოდა და თან არც უნდოდა სადმე სანდროს გადაყროდა რადგან ძალიან სცხვენოდა თავისი გუშინდელი საქციელის გამო, და თან იცოდა რომ ამაზე რამეს კითხავდა, ამიტომ გადაწყვიტა თავის საუკეთესო მეგობართან ელინასთან წასულიყო, ის ერთადერთი გოგო იყო მისი სამეგობროდან. რომელთანაც როგორ და მასე იყო არა ამას შეიძლება დობაზე მეტიც ვუწოდოთ მივიდა და ყველაფერი მოუყვა .ელინა გაოცებული უყურებდა და თან მისი ტკივილს იზიარებდა რადგან მან ყველაფერი იცოდა, აქ ტკივილზე იყო საუბარი რომელიც ძალიან ძნელად ნელდება რომელსაც არაფერი და ვერაფერი შველის .

_ ანნ არ ინერვიულო კარგი . იცი რატომღაც მგონია რომ დადგება დღე როდესაც ამას სანდროსაც მოუყვები . არ ვიცი რატომ მაგრამ ასე მგონია (ელინა)
- კარგი რა ელინა არ მინდა ამაზე ფიქრი . გინდა გავისეირნოთ ან რავი. (ანა)
_ ახლა არა კარგი? ბარემ შენმა გეგმამ თუ გაამართლა მაშინ წავიდეთ და ზღვისთვის ვიშოპინგოთ ოკ? (ელინა)
_ კაი კაი . ახლა წავალ მე და საღამოს გამომიარე (ანა)
_ კარგი მოდი ჩემთან მოგეხვიო(ელინა)
დაემშვიდობნენ ერთმანეთს და ანამ სახლისკენ აიღო გეზი . ელინაც 16 წლისაა საკმაოდ შეძლებული მშობლების შვილია მაგრამ რად გინდა როცა მშობლები მშობლის მოვალეობებს არ ასრულებენ ძალიან საყვარელი და ნაზი გოგოა . ანა მივიდა სახლში და მაშინვე სანდროს შეასკდა როცა გვერძე სახლიდან მოჩხუბარ ბიჭებს უყურებდა
_ ანა მოიხედე აქეთ და საერთოდ წინ იყურე არ შეიძლება მასე მიშტერება (სანდრო)
_ ვიცი ისედაც შენც რომ იყურო ხოლმე წინ არ გაწყენს (ანა)
_ ხო შენ ხო მაინც შენი უდა გაიტანო კაი გამოვიყვანე შენი ოთახიდან ის თაგვი და მშვიდად იყავი (სანდრო)
_ ხო მადლობა და ბოდიშით (ანა)
_ ოფიციალური ტონით საუბარი როდის აქეთ დაიწყე ან ვაფშე რა ჭირს . კაი რაც არის არის წავედი მე ოდესღაც თვითონვე მეტყვი .(სანდრო)
_ არა, არასწორად გამიგე , ალექსანდრე! მე მე უბრალოდ ამაზე საუბარი ასე არ შემიძლია . გამიგე გთხოვ (ანა)
_ დამშვიდდი ანა არაფერია (სანდრო)

მივიდა მისი თავი ხელებში მოიქცია და შუბლზე აკოცა ორივეს რაღაც სასწაულად დააჟრიალა ტანში ანა ვერ მიხვდა რას ნიშნავდა ეს ყველაფერი მაგრამ მან იცოდა... იცოდა რომ თუ ამას იზავდა თავის სიტყვას აღარ გადავიდოდა . მისთვის ეს ყველაფერი მთავარი იყო . იყო ფიცი იყო ცხოვრება იყო აზრი და ყველაფერი ასევე ყველაზე მთავარი იყო პირობა სიტყვა რომელსაც არასდროს გადავიდოდა .....