დილით ყველა თავისთვის იმზადებდა საუზმეს უფროსები ქობულეთში იყვნენ 5 დღით, დარჩენილი ბავშვებიდან კი უმრავლესობა ერთმანეთზე იყო დაგრუზული, დადიოდნენ მოჟამული სახეებით გიორგიმ ვეღარ მოითმინა და სიტყვით გამოვიდა
-კაროჩე ეხლა შერიგდებით ან არ ვიცი რას ვიზამ, აწიეთ უკანალი და წადით გოგოებთან პატიება თხოვეთ იდვიჟენიეთ! რა ჩვარებივით იქცევით! დაასრულა და ხელები თვალწინ აუქნია ბიჭებს გამოფხიზლების ნიშნად
-ჰო ისე მართლია, კაროჩე მთელი ღამე ვფიქრობდი, მარიამი მიყვარს ხვდებით ალბათ ყველა, მაგრამ ხო ხედავთ არაფერს არ წარმოვადგენ მისთვის, ნუ მას ასე ჰგონია და დიდი ხანი მოუწევს გრძნობებში ხეტიალი მე ამდენი მოთმინების უნარით რომ არ გამოვირჩევი იცით, ამიტომ გიორგი უნდა დამეხმარო რა, ლეკვის თვალები მიაბყრო ძმას,
-მოკლედ გეგმა ესეთია ვითომ მე მიწევს წასვლა საფრანგეთში აი შენ რომ მიდიხარ ეხლა საქმეებზე ვითომ მე მივდივარ, ცოტა კორექციას მივმართავ და შენგან დარწმუნებული ვარ ვერ განმარჩევს, ისე მოვაწყობთ თითქოს საფრანგეთში მე ვარ აქ კი შენ, მე ამ დროის განმავლობაში დავაკვირდები ხასიათის ცვლილებას, და 10 დღეში მარიამის დაბადებისდღზე თუ ყველაფერი კარგად წავიდა რისი დიდი იმედიც მაქვს მარიამს გრანდიოზულად მივულოცავ დაბადებისდღეს იმედია ხვდებით, თვალი ჩაუკრა ბიჭებს და თვითკმაყოფილიმზერა მოავლო თითოეულს მათგანს ბიჭებმა ტაშის დაკვრით გაამხნევეს და საღამოს ბილეთი დაჯავშნა გიორგიმაც.
საღამოსთვის უკვე ბარგიც ჩალაგებული იყო და გოგოები ცრემლებით აცილებდნენ გიორგის, რომელიც გოგოებს ლუკა ეგონათ, ბიჭებმა გადაწყვიტეს გოგოებს არ ცოდნოდათ თორემ სადმე წამოცდებოდათ, მარიამმა ლაღად გააცილა ბიჭი რომელიც მისთვის ლუკა იყო და ერთი ორი მწარე სიტყვაც გაატანა, თან ისე რომ თვალიც არ დაუხამხამებია, ჩასახუტებლად რომ წამოვიდა მიუახლოვდა შემდეგ კი ადგილს გაეცალა და ხმამაღლა გაიცინა, რაზეც თვალებით გიორგიმ ლუკას ანიშნა გაძლება მოგცეს ღმერთმაო, ლუკას ჩაეცინა და სახეზე ისევ მოჩვენებითი მწუხარება აიკრო. გააცინეს ლუკა(გიორგი) და მარიამსაც მოესხნა ლოდი აღარავინ იქნებოდა ისეთი ვინც ნერვებს აუწეწავდა, საღამოს ტყეში გავიდნენ მობრუნებულზე ჩვეულად დაწვა ყველა თავის ოთახში, მეორე დღეს თითქოს ისე აღარ უხაროდა მარიამს ლუკას(გიორგის) წასვლისან გამოწვეული სითავისუფლე რაც აშკარა იყო მის ქცევებში, ლუკა კი დიდი დაკვირვებით სწავლობდა მის ქცევებს და ცდილობდა დაახლოვებოდა როგორც გიორგი და ეჭვიც არ შეეტანა მასში, ხედავდა რომ ვერ იყო მარიამი ისევ ისეთი ლაღი და გულში გაამრჯვების ნაპერწკალებს აგიზგიზებდა, მესამე დღეს უფრო დასევდიანებული ეჩვენა მარიამი მივიდა და დალაპარაკება გადაწყვიტა
-ჩემო მაროო რატო ხარო უხასიათოდ პატარა? თავზე ხელი მეგობრულად გადაუსვა და გვერდით მიუცუცქდა, ტანზე ბუსუსებმა დააყარეს ამდენი ხანი არ შეხებოდა ნაცნობ სხეულს რაც გრძელმკლავიანი ჟაკეტით მალევე დაფარა რომ მარიამში ეჭვები არ გაეღვივებინა.
-არაფერია, მომწყინდა უბრალოდ მეტი არაფერი გავერთოთ რა, სადმე წავიდეთ, ან სიმართლე და მოქმედება ვითამაშოთ, იმედიანი თვალებით ახედა გიორგის(ლუკას).
-კარგი ჩემი მარიამო, ისე მომენატრა შენი და ჩემი ტყუპიკოს ჯუჯღუნი, სიჩუმეა სახლში რაა, დაიწუწუნა ვითომ უკმაყოფილოდ
-ჰო ისე როდის ჩამოვა ლუკა, ხმაშეცვლილმა ჰკითხა გიორგის(ლუკას)
-არვი მარუს, არ დალაპარაკებიხარ? გუშინ ველაპარაკეთ სკაიპით, იცრუა უცებ
-არა მე არ დავლაპარაკებივარ ალბათ ადრე რომ დავიძინე მერე ილაპარაკეთ, მიკითხა? იმედიანი თვალები მიაბყრო გიორგის(ლუკას)
-არა, მარიამო არ უკითხიხარ გინდოდა შენ რამე? თუ გინდა მე გადავცემ
-არა. არაფერი, ალბათ ჩემს დაბადების დღეზეც არ იქნება კარგია, არავინ მომიშლის ნერვებს, ხმაგამტყდარმა ამოიჩურჩულა რაზეც გიორგიმ(ლუკამ) ტუჩის კუთხე ჩატეხა
-ჰო არა ვერ ჩამოდის შეიძლება ორი თვითაც კი მოუწიოს დარჩენა, ვითომ დასევდიანებულმა წარმოთქვა გიორგიმ(ლუკამ)
-უიი მართლა? მარიამის არა მყარი ხმა გიორგიმ(ლუკამ) მაშინათვე შეამჩნია და ლოყაზე ობოლი ცრემლიც დალანდა ძლივს შეიკავა თავი არ ჩაეკრა გულში თავისი მარიამო, მაგრამ ასე ყველაფერი ჩაეშლებოდა და არ მისცემდა საშუალებას გრძნობებში გარკვეულიყო, ამიტომ ოთახი დატოვა და თბილად დაემშვიდობა მარიამს
მარიამიც ოთახში ავიდა და ცოტა ხნით წაუძინა, ფიქრობდა რისი ბრალი იყო რომ ასე ეწყინა ლუკას იქ დარჩენის ვერსია, უნდა გახარებოდა მაგრამ არა, ტვინის არც ერთ უჯრედში არ განიხილავდა იმ შესაძლო მოვლენას რაც გულს მოსდებოდა „შეუყვარდა“
ძილბურანიდან გოგოების ხმაურმა გამოიყვანა თავზე რომ დასჩხაოდნენ კატის მსგავსად
-მარიამ გაიღვიძე ვითამაშოთ წამოო, მარიიამმ! მარიამი ურჩად აგრძელებდა თავის მოჩვენებას ვითომ ეძინა არ ჰქონდა არაფრის თავი
-მარინაა! სიყვააა! ადექი, გადაიხარხარა ლიზიკომ და დიდი ბალიშიც მოხვდა თავში მარიამისგან, მხოლოდ მარინაზე ჰქონდა რეაგირება, ადგა შორტები ამიცვა ტოპზე, საბას გაპი მოიხურა და გავიდა გარეთ ეგონა რამეს თამაშბდნენ და თურმე რაშია საქმე, დამალობანას თამაშობდნენ ათ საათზე როცა ეზოში სრული უკუნეთი იყო.
-მოკლედ ბავშვებო გაიფანტეთ მე ვიხუჭები თვალები დახუჭა დემემ და ხეს მიეფარა რომ დაეთვალა, -28,29,30...ვიხილები და მოვდივარ ვინც არ არიც დამალული ჩემი ბრალი არ არის! წარმოთქვა ნაცნობი ფრაზა და გაეშურა ჯეიმს ბონდურად რათა მსხვერპლი არ გაქცეოდა დასასტუკებლად, ნათია სარდაფში დაიმალა შიშმა აიტანა, მაგრამ თავს იწყნარებდა რომ მალევე იპოვნიდნენ ვინმეს და ამ წყეული ადგილიდან გამოვიდოდა, შუქი არსად იყო რო გააანალიზა სად იყო შიშმა აიტანა ამის გაფიქრება და ნაბიჯების ხმა ერთი იყო, რომელიც მას უახლოვდებოდა, როდესაც ბიჭმა ხელები წელზე მოჰხვია უნდა ეკივლა ისე საბას სახე დალანდა, პირველად გაუხარდა ასე მისი ნახვა, მაგრამ რანაირად მოეპარა რაიყო გაუხეთქა გული უჰჰ!
-უფრო ჩუმად მოსულიყავი უფრო რომკ გამხეთქვოდა გული! დაიწუწუნა ნათიამ
-ისიც ხომ არ მეყვირა სარდაფში ჩავდივარ ვიმალები და იქ მიპოვნეთ მეთქი? ჩაიცინა საბამ
-იდიოტი! ისედაც ისე მეშინოდა და...უჰ! გულზე ხელი მიიდო ნათიამ, რომელიც ჯერ კიდევ ვერ ჩამჯდარიყო საგულეში
-კაი გავალ დარჩი შენ აქ სხვაგან დავიმალები, ეშმაკურად ჩაიღიმა საბამ
-ჯანდაბა შენ თავს იყავი აქ ოღონთ არ ამოიღო ხმა,საბამ კმაყოფილი მზერა მიაბყრო და თითით ანიშნა გაჩუმებულიყო დემე მოდიოდა, ყველაფერი ჩვეულად მიმდინარეობდა, გოგოებმა ვახშამი გააწყვეს მარიამის გამოკლებით განაცხადა რომ არ იყო კარგად, გიორგი(ლუკა) შევიდა მარიამთან და ეცადა თავისი ეჭვები გაემართლებინა იმასთან დაკავშირებით თუ რატომ იყო მოწყენილი მარიამი
-მარიამ, შემოვალ ხო? მარიამმა თავი დაუქნია და საწოლიდან წამოჯდა
-არა საყვარელო წამოწექი ჩემს გამო არ წამოჯდე, რატო ხარ ესე? ესეთი დაიკო არ მყავს მე?! კოპები შეკრა გიორგიმ(ლუკამ)
-ჰო რავი გიორგი, ხმა გაბზარულმა უპასუხა ბიჭს რომელიც ძლივს ინარჩუნებდა სიმშვიდეს
-წამო ახტი ეხა ვივახშმოთ და მერე ისედაც ძილის დროა, თუ გინდა რამე ფილმს ჩავუჯდეთ, „ჭირვეულის მორჯულებას“ მაგალითად, ორი თითი კისერთან მიიჭირა
-ჰო გიუსიუს აბა რა, წამო, უჩვეულო სიხალისით წამოხტა როდესაც ტვინში გაჰკრა თუ ვის გამო დასევდიანდა
-მარიამი დამიბრუნდა ფიფალლლ! გადაიკისკისა გიორგიმ(ლუკამ) მარიამს ეცნო ესღიმილი და ლუკა ამოუტივტივდა რომელზე ფიქრებიც მალევე უკუიგდო, იმ საღამოს ბევრი რამ შეამჩნია წარბების ფორმა, ტუჩის მოხაზულობა თითქოს მცირეოდენი განსხვავება იპოვა და დააეჭვა.
-გიორგი ისე ლუკას როგორ ძაან გავხარ, აი ძაან შენს თავზე მეტად გავხარ ლუკას, საჩვენებელი თითი ნიკაპთან მიიდო და გადაიკისკიკა, გიორგის(ლუკას) გულმა კი რამოდენიმე დარტყმა გამოტოვა როცა გააანალიზა რომ შეიძლებოდა გეგმა ჩაშლოდათ , ჭირვეული სმორჯულებას უყურეს და ყველას საბა მოაგონდა რომელიც გაბდღვერილი შეჰყურებდა მეგობრებს რომლებიც დასცინოდნენ ერთი გოგო შენც ესე გაგიჩალიჩებს და მოგიყვანს ჭკუაზეო მაგრამ მტკიცე უარზე იყო, ჩემი მომრევი გოგო არ დაიარებაო.
დღეები ერთმანეთს მისდევდა და მარიამიც აანალიზებდა დანაკლისს მაგრამ ურცხვად არ იმჩნევდა არაფერს ბავშვებთან გოგოებს კი სულ ეკითხებოდა სად იყო ლუკა, გოგოებიც პასუხობდნებ რომ წინა დღით ელაპარაკნენ და უკმაყოფილო იყო რატო ერთხელ არ მოიკითხა, გიორგიმ(ლუკამ) კი სასწრაფოდ უამბო ბიჭებს რომ მარიამს ეჭვები ჰქონდა და გადაწყვიტეს ტუჩისა და წარბების კორექცია გაეკეთებინა რაზეც ლუკა მტკიცე უარზე იყო ვერ იტანდა მსგავს რაღაცეებს მაგრამ ბოლოს დაითანხმეს ბიჭებმა და დაარწმუნეს რომმ მარიამს მართლა შეიძლებოდა ეცნო რომ არიყო გიორგი.
-აუუ ეე! გოგო! მეტკინაა რო ამაცალე მთელი წარბი! შენიი***, აუუ ტო რამწარეაა!!! ღრიალებდა ლუკა და ბიჭები ფხუკუნებდნენ
-კაი ლუკს გაუძელი ხოიცი კენწეროშ გატკბილდების, სულ ორი დღე და გატკბილდების, გადაიხარხარა სანდრომ
-ამასთან კი სანდრიკ მაგრამ შენთან როდის გატკბილდების დაჟე ღმერთმაც კი არიცის ბიჭო, აჰყვა დემეც
-მორჩა ბატონო ლუკა შეგიძლიათ ადგეთ, განაცხადა გოგონამ რაზეც ლუკამ ღრმად ამოისუნთქა და პირველ ხმაში წაიმღერა „ალილუია,ალილუია,ალილუია“ რაზეც ბიჭები ახარხარდნენ. სახლში მისვლამდე ლუკას განცდებს ისმენდნენ ბიჭები როგორ ააწეწა წარბები იმ ჩათ**ამ ქალმა და თავის მახინჯ ტყუპის ცალს დაამსგავსა, სახლშ მისულს მოფუსფუსე გოგონები დახვდნენ ჩინური ტორტის მომზადებით რომ იყვნენ დაკავებულნი, ნათია მარტო დარჩა სამზარეულოში ბოლოჯერ დატეხა ბისკვიტი და ხილის დიდი ფენა დააფარა ზედ კრემი მოწუწნა და იგრძნო როგორ მიეკრო ზურგზე სავა, ტორტის ნარჩენებით სავსე ტუჩები ააცმაცუნა ბიჭმაც არ დააყოვნა და მოწყვეტით აკოცა არც აცია არც აცხელა ისე დააყოლა და თან ოთახიდან აიძურწა:
-კარგი გამოგსვლიათ ტორტი ძალიან მომეწონა! უკეთესი არც შეიძლება ისეთი გემრიელი იყო, თვითკმაყოფილი ღიმილი აიკრა და დატოვა ერთ ადგილას გაშეშებული ნათია.
ჩემო საყვარლებო და თბილებო მადლობა კომენტარებს რომ წერთ უფრო რომ იაქტიუროთ უფრო გამიხარებთ ჩემ პატარა გულს და უფრო თბილ ისტორიას დაგიწერთ თქვენი წიწილიზა, ბოდიში რომ დავაგვიანე და შეცდომებით გავტენე ეს თავიც მაგრამ არ მქონდა ფიზიკურად დრო, მიყვარხართ.